ผมกำลังเจอกับอะไรอยู่ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กเลย

กระทู้นี้ไม่ธรรมดาๆๆ

 

ถ้าจิตอ่อนจะโดนบ่อยค่ะ ห่ะห่ะ
ที่หอปัจจุบันนี่ จะเจอแบบมีคนมายืนดูเราน่ะค่ะ บางคืนตื่นขึ้นมา แบบกดดันมาก เหมือนมีคนมาทำให้เราตื่น จนเราต้องร้องโว้ยยย ออกมากลางดึกเลย
ทุกวันนี้เลยสวดมนต์ แล้วนึกในใจว่า ขอให้ท่านมีความสุขสบาย อย่าเบียดเบียนกันและกัน เลยหายค่ะ นอนสบายขึ้น
แต่...... จะย้ายหอแล้วค่ะ ขอแบบที่ถูกโฉลกหน่อยดีกว่า (อยู่หอนี้แล้วดวงไม่ค่อยดี ท่าทางจะไม่ถูกโฉลก)
.....................

ก่อนนอน สวดมนต์แล้วอย่าลืมบอกเขาว่า อย่ารบกวนเลย อยากนอนให้สบาย ถ้ามารบกวนจะเป็นบาปเป็นกรรม จะไม่ได้บุญกุศลที่ส่งไปนะ
^_^ ลองดูนะคะ

 

ผมถูกผีอำ ตั้งแต่เด็ก จนถึงขนาดนี้ ก็ยังเจอ เห็นวิญญาณก็เจอตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ ก็เห็นแต่ไม่บ่อยเท่าตอนเด็ก บางครั้ง ที่เราเรียกว่าผีนั้น อาจเป็น เทพบ้างเลยก็ได้ ทำไมผมคิดอย่างนั้น เพราะว่า ท่องคาถา สัมปจิตฉามิ เอาไม่อยู่ มงกุฏพระพุทธเจ้า พอเอาอยู่ แต่ช่วงหลังก็ไม่ค่อยอยู่ เออ เรื่องถูกผีอำ ผมมักจะเจอทุกครั้งที่ไปนอนต่างบ้าน เท่าที่จำได้ 80 % ที่เจอเมื่อนอนที่อื่น เรื่องผีอำเจอครั้งเดียวที่เห็นเป็นร่าง นอกนั้น ไม่เห็นแต่รู้สึกได้ ถ้ายังไม่หลับเวลาจะโดนอำ จะรู้เลยว่า กำลังจะโดนอำ จะค่อย ๆ กดดัน บีบเรา ถ้าปล่อยไว้ ก็จะบีบร่างกายเรา ซึ่งเป็นเรื่องที่ทรมานมาก บางที่ที่ไปนอน ขนาดใส่พระนะครับ คืนนั้น นอนไม่หลับเลย จะรู้สึกว่า มีอะไรมากวน บีบเราให้ตื่น ไม่เห็นตัว แต่รู้สึกได้ว่า เป็นเด็กผู้หญิงแก้มแดง ยิ้มด้วย คงสนุกน่าดู ถ้าเรื่องผี เจอมาเยอะเหมือนกัน พอแค่นี้ก่อน

 

โห .. อ่านไปก้คิดถึงตัวเองไปพลาง คะน้าเองก็มีขนสีทองขึ้นที่แก้มด้านขวาเหมเหมือนกันนะคะ ก็ได้ยินเสียงแบบนั้นเหมือนกันค่ะ แต่ว่ายังไม่เห็นอะไรขนาดนั้นนะ ไม่รู้เหมือนกันนะว่าอาจจะเป็นเพราะว่าคะน้าไม่มีเซนต์แบบนั้ก็ได้นะคะ เคยมีคนบอกคะน้าว่า อีกหน่อยจะต้องเป็นร่างทรง เขาบอกว่ามีองค์เทพอยู่กะคะน้า เคยไปดูหมอด้วยนะคะ คือ ปกติไม่ค่อยชอบดูหมอเท่าไหร่หรอก เกิดมายี่สิบกว่าปี เพิ่งเคยดูเมื่อปลายปี49นี่เอง เค้าดูจากวันเดือนปีเกิด เวลาตกฟาก เค้าบอกว่า คะน้าน่ะ จุติมาเกิด (พูดเกินไปรึเปล่าก็ไม่รุ)เพื่อที่จะมาช่วยคน คือเกิดมาเพือนที่จะเป็นร่างเลยว่ากันอย่างนั้น แต่คะน้าเองก็ไม่แน่ใจหรอกนะว่าจะใช่ซะทีเดียว เพราะว่าน้าเองยังไม่เคยเห็นวิญญาณอะไรแบบนั้นซักกะที แล้วก็ไม่รู้ว่าไอ้ขนสีทองข้างแก้มขวาน่ะ มันจะเกี่ยวกันรึเปล่า คนที่มีแบบนี้ก็ลองมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันบ้างนะคะ

 

อึม....น่ากลัวจังค่ะ ของเราตอนเด็ก ๆ เคยฝันว่าวิ่งอยู่ในป่ามืด ๆ คนเดียว เหมือนวิ่งหนีใครอยู่และก็หลงทาง บางครั้งก็เหมือนกับวิ่งไปเจอเหวและตกเหว แต่เราไม่เคยเห็นอะไร ไม่ว่าวิญญาณ หรืออะไรน่ะนะ ยกเว้นได้ยินและได้กลิ่นวิญญาณของหมาที่เราเลี้ยงมา(มันป่วยตั้งแต่เกิดค่ะ)จนมันตาย ครั้งนั้นครั้งเดียว ส่วนขนสีเงิน หรือสีทองที่ขึ้นมา เราคิดว่าคนส่วนใหญ่น่าจะมีนะ ขึ้นอยู่กับจะขึ้นที่ไหน ของเราก็มีเป็นสีขาวขึ้นที่แก้ม มันจะหลุดไปเอง บางครั้งก็หลุดไปนานกว่าจะขึ้นมาอีก ส่วนปรากฎการณ์ออกจากร่างของเรา มันคล้าย ๆ กับกำลังนอนสมาธิค่ะ แล้วก็รู้สึกเหมือนเสียงลม(เหมือนเรานั่งรถมอเตอร์ไซด์วิ่งด้วยความเร็วสูงมาก ๆ แล้วลมก็พัดผ่านหูน่ะ) เป็นเสียงแบบนั้น จากนั้นเราก็รู้สึกว่าเป็นเหมือนแสงออกจากช่วง แถว ๆ อก แต่ออกไปไม่หมดนะเกือบ ๆ แล้ว แต่ตกใจก็เลยกลับเข้ามาใหม่ แล้วก็ซ่า ๆ ชา ๆ ไปทั้งตัว ตอนเข้าไปก็รู้สึกเจ็บ ๆ นิด ๆ น่ะค่ะ ก็แปลกดี แต่เราว่าเราโชคดีที่ไม่เจออย่างคุณ 2 คนนะ มันดูแล้วสยองน่าดู อย่างไง ก็ พวกคุณน่าจะตักบาตรทุกวันและอุทิศส่วนกุศลให้พวกเขาเหล่านั้นนะ เราว่าเขารู้ว่าคุณสัมผัสเขาได้จึงมาปรากฎ ให้เห็นเพื่อจะได้อุทิศส่วนกุศล แผ่เมตตาให้พวกเขาบ้างน่ะค่ะ

 

ไอ้เสียงวี๊ดๆในหูกะหัวตอนกะลังจะหลับอ่ะค่ะ เป็นเหมือนกัน มันอธิบายไม่ถูกว่าน่ารำคาญหรืออะไร แต่ที่รู้แน่ๆคือน่ากลัว เพราะเป็นแล้วก็จะขยับตัวไม่ได้ มองเห็นทุกอย่าง เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ประมาณ ม.2 เห็นจะได้ เดี๋ยวนี้นานๆเป็นที แต่สึกจะหายไปนานแล้วเหมือนกัน เคยหาอ่านในสารานุกรมออนไลน์ วิกิพีเดีย แต่ไม่มีเรื่องเสียงหวีดนี้ แต่ถ้าเป็นเรื่องของการขยับตัวไม่ได้ เขาเขียนไว้ว่า ถ้าเป็นเชิงวิทยาศาสตร์ มันก็คือร่างกายจะหยุดระบบเพื่อร่างกายจะได้พักผ่อน (ถ้าร่างกายทำไม่สำเร็จก็จะกลายเป็นการนอนละเมอ) ซึ่งภาวะนี้เค้าเรียกว่า lucid dream อาจจะมีการเห็นภาพหลอนด้วยก็ได้ ก็แล้วแต่ความเชื่อของคนนะคะ ดิฉันไม่เคยเห็นอะไรแต่ก็กลัว ไม่เห็นน่ะดีแล้ว สรุปว่า อยากทราบเหมือนกันว่าไอ้วี๊ดๆคืออารายยยย ถ้าเป็นไปได้ไม่อยากได้ยินอีกเลย กลัววววววว

 

ว้าว อ่านแล้วนึกภาพตามถ้าเป็นเรา มั่งคง....... ไม่อยากคิด แต่พี่เล่าเป็น ช่วงๆ ดีนะ เหมือนรายการคดีเด็ดเลยอ่ะ ส่วนอันนี้น่าจะเป็น ประสพการณ์เด็ด นะครับ .... ยังไง ก็ทำบุญ แผ่เมตตา เยอะๆ อาจพอทุเลา ได้มั่งน้า

 

ครีมก็เจอมาตั้งแต่เด็กเหมือนกันค่ะ เจอมาเรื่อย ๆ ทั้งที่เห็นเป็นเงาดำ แต่เค้าไม่ได้มาทำอะไร มาแค่ให้เห็นแค่นั้น แล้วก็เจอแบบเสียง และความรู้สึกเหมือนมีใครมองอยู่ แต่ที่เจอบ่อยสุดเป็นช่วงอยู่หอพักค่ะ เจอจนไม่รู้จะทำไงแล้ว ไปวัดเลยค่ะ ไม่ได้กลัวนะค่ะ แต่รำคาญมากกว่า และหลังจากนั้นก็ไม่ค่อยได้เจอเท่าไหร่ นี่ก็เกือบปีแล้วที่ไม่ได้เจอ ก็เหมือนที่คุณ ๆบอกค่ะ หายไปก็คิดถึง อยากทราบว่าคนที่เจอแบบนี้หมายความไงเหรอค่ะ

 

อืม....จริงด้วย ทนไปได้ไง เป็นเราคงช็อกไปนานแล้ว
แต่ก็คงจะเป็นเพราะว่าคุณเจอบ่อยจนชินมั้ง...เนอะ..อิอิ

 

ไอ้ผมก็ไม่มีความสามารถอย่างนี้เนอะเลยไม่รู้

แต่อยากถามหน่อย เรื่องเสียงวี๊ด...นั้น คล้ายๆเสียงหูอื้อ หรือก่อนหูอื้อหรือเปล่า

เสียงแบบว่า เคยเป็นสองกรณี คือ ตอนโดนอำ (หรืออาจจะเป็นโรคอัมพาตขณะหลับ) หูมันจะอื้อ เสียงมันจะวี๊ด...สักพักก็จะค่อยๆเบาลง ตัวขยับไม่ได้ ตาลืมไม่ได้ ร้องก็ไม่มีเสียง ยิ่งฝืนยิ่งเหนื่อย ผมเลยมันนอนอยู่เฉยๆแล้วจับลมหายใจเข้าออกตรงปลายจมูก ภาวนาว่า พุท-โธ พอหายใจเข้าลึกๆ ผมก็แค่หายใจออกแรงๆ จับความรู้สึกที่ปลายจมูก มันก็จะตื่นขึ้นเอง แล้วเมื่อไหร่ที่โดนแบบนี้พอตื่นมา นกเค้าแมวมันก็จะร้อง ฮูก...ฮูก.....ช้าๆยานๆเสมอ เหมือนมันสะกดจิตงัยก็ไม่รู้

ส่วนกรณีที่สองคือ ตอนที่ทำสมาธิ ภาวนาไปแล้วถึงจุดหนึ่ง มันจะมีเสียงวี๊ด...เหมือนหูอื้อ มองเห็นแต่ความมืด ร่างกายไม่สัมผัสอะไรเลย เหมือน ไม่ได้อยู่ในร่างกายตัวเองเหมือนมันหลุดมาจากตัวแล้ว ไม่รู้สึกเจ็บ ไม่หายใจ ไม่มีเสียงหายใจไม่มีลมหายใจ (ตอนนั้นไม่รู้คิดว่าตายไปล่ะน่ะ) ไม่รู้ว่านั่งอยู่ท่าไหน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองยืนหรือนั่ง

คนที่เห็นเรื่องพวกนี้ได้ต้องมีพื้นฐานแหละ เพื่อนผมหลายคนก็เห็นแบบคุณ บางคนเห็นตัวดำๆมานั่งปลายเตียงเหมือนคุณนั่นแหละ แต่มันบอกว่าเป็น นายนิรยะบาล อะไรมันไม่รู้ บอกให้มัน กลับไปกับเค้า มันก็บอกไม่ไปหลายรอบ
แปลกที่คนพวกนี้เห็น แต่กลับกลัวผีมาก ถึงขั้นดูหนังผีไม่ได้

 

เสียงวี๊ดนี่ คล้ายๆ...ก่อนเสียงหูจะอื้อหรือเปล่า หรือตอนหูอื้อมันก็มักได้ยึดวี๊ดๆ...

 

เราก็มีอ่ะเปนคล้ายๆเส้นผมเส้นเล็กๆยาวพอสมควรประมาณ2-3นิ้ว สีออกน้ำตาลทองๆ ไม่ใช่ทองแป๊ดเลยนะ สีเหมือนกับผมทองนั่นแหละ ออกตรงขอบตา ถ้าไม่สังเกตดีๆจะไม่เหนเลย ขนาดเจ้าตัวยังสังเกตยากเลย

แต่ว่าผีนี่ไม่เคยเห็นจะๆอ่ะ เคยเห็นตอนย้ายบ้านไปอยู่ที่บ้านเกิดพ่อ (บ้านปู่) ที่บ้านนั้นพอขึ้นบันไดไปจะมีห้อง2ห้อง เป็นห้องตรงข้ามกันแล้ว พอเลยไปอีกหน่อยจะเป็นคล้ายๆกับห้องนั้นเล่น แต่ว่าที่นั้นจะมีหิ้งพระอยู่ด้วย มีรูปปู่กับย่า ด้วย ตอนนั้นเป็นตอนมืดๆกำลังจะเข้าห้องเห็นเหมือนคนกำลังเดินตรงไปที่รูปตาเราอ่ะ ก็เหนอะไรแปลกๆอะไรอย่างนี้นานๆครั้ง

แต่ว่าหลังจากนั้นเราก็ป่วยไม่ทราบสาเหตุ(เป็นไข้ทานยาพอยาหมดริดไข้ก็กลับมาอีก ไม่ยอมหายสักที จากที่เราแข็งแรงมากไม่ค่อยจะป่วยกับเค้าหรอก) ไปถามเจ้าทรงเค้าบอกว่าเราไปอยู่บ้านนั้นไม่ได้ไปขมาหรือว่าไปบอกกล่าวท่านเจ้าที่ก่อน (เพราะตอนขึ้นบ้านใหม่เราเริ่มไม่สบายอ่ะ แล้วก็มีสาเหตุที่ว่าพ่อไม่อยากให้ไปด้วยเพราะอะไรไม่รู้ สงสัยจาเอาเมียใหม่(แม่ใหม่)ไปอวดคนมั้ง) แล้วก็ที่ป่วยนี้ท่านเจ้าทรงก็ยังบอกอีกว่าพ่อเอาเราไปเลี้ยงไม่ค่อยสนใจเรา(บางทีได้ทานข้าววันล่ะมื้อ1เองยอมรับว่าหิวม๊ากกกกกก) พ่อเกิดแม่เกิด(เทวดาปกปักรักษาเรา)จะเอาคืนไปอยู่ด้วย เลยต้องทำบุญกันพักใหญ่เลย พอทำบุญกันเเล้วก็ไปโรงพยาบาลหมอเค้าก็หาโรคพบ บอกว่าเป็นโรคSLE หรือว่าภูมิต้านทานบกพร่องก็ได้ไปนอนโรงพยาบาลเกือบอาทิตย์แล้วก็ออกมา ออกมาได้สัก3วัน พอเข้าคืนที่4 เราก็ต้องเข้าโรงพยาบาลอีกรอบโทษฐานเกล็ดเล็ดอุตตันในสมอง มีอาการชักด้วยอ่ะ เลยต้องอยู่ยาวไปเกือบ 3 เดือน หลักจากอาการชัก ได้ยินว่าพ่อเราไปทำบุญขอขมาเข้าที่เจ้าทางที่บ้านด้วย>"<ทำบุญหลายรอบจัง หลังจากนั้นอาการของเราก็ดีขึ้นๆ แต่ก็ยังไม่หายคงอีกนานกว่าจะหาย หุๆ

ป.ล.เมื่อก่อนเราไปอยู่บ้านปู่ใหม่ๆ เราแทบไม่ได้ออกไปไหนเลย เหมือนสัดในกรงอ่ะเลิกร.ร.มาก็อยู่แต่ในห้องนอน พอถึงเวลาก็จะมีอาหารมาให้ถึงที่เลย พอทานเสร็จก็อยู่ในห้องนอน(บางวันก็แค่เขี่ยๆข้าวเล่นพ่อยังไม่สนใจเลยว่าเราไม่กินข้าว) อาบน้ำนอนแล้วก็ไปร.ร. อึดดักมากแถมพ่อเราก็เอาแม่ใหม่มาอยู่ด้วยอีกคน ทุกๆวันได้ยิน2คนนั้นหวานกันซะ แต่พอเราถามว่าพ่อจะมีแม่ใหม่เหรอพ่อกลับปฏิเสธ บอกว่าให้น้าเค้ามาทำความสะอาดบ้านให้ (แต่กลับนอนห้องนอนเดียวกันไปรับไปส่ง)ไม่รู้ว่าเค้าเหนเราโง่ป่าวนะ เราไม่มองหน้าน๊าไม่คุยกับน้าเค้าก็โดนดุแงๆTT^TT ช่วงนั้นไม่มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆ นอนร้องให้เกือบทุกคืนเลย(มีเปิงเพลงฟังบิ้วอารมด้วยหุๆ) ช่วงนั้นตลอดเราก็เลยคิดว่าหากเราเป็นอะไรไปเค้าจะยังห่วงเราป่าวนะ ไหว้พระลองขอพรว่าขอให้เราเป็นโรคด้วย ทีนี้ล่ะสมใจเลยเราไม่น๊าเล้ย เหอะๆ _/\_

 

ปัจจุบันเรามาอยู่กับป้า(พี่ของแม่ก็เจอเรื่องราวแปลกๆบ้างอ่ะนะ) อย่างเช่นตอนเล่นคอมอยู่ดีๆเหมือนประตูมุ้งลวดห้องนอนจะเปิดเอง(ไม่มีลมนะค่ะ) นอนอยู่ตอนเที่ยงคืนประตูมุ่งลวดห้องนอนเปิดเองอีก ไม่ก็ดูทีวีในห้องประตูมุ่งลวดก็เปิดเองอีก เป็นหลายๆครั้งอีกที่เคยเจอมา

แล้วบางครั้งพอเดินอยู่ในบ้านก็ได้ยินเสียงระนาดจังหวะช้าๆพอดีๆ(เหมือนโหมโรง)ดังขึ้น สักพักเสียงก็หายไป (ถึงแถวบ้านเราจะมีร้านอาหารมาตั้งบ้างแต่เสียงระนาดที่ได้ยินเหมือนได้ยินมาจากบ้านข้างๆ งั้นแหละแต่บ้านข้างๆไม่มีใครอยู่นี่นา - -"

แล้วก็เคยเล่นคอมถึงเที่ยงคืนกว่าๆปิดคอมปิดไปจะเข้าห้องนอนพอปิดไปสักพัก ก็เหมือนกับเห็นผุ้ชายใส่เสื้อสีขาว กางเกงขาสั้นที่คนแก่เค้าชอบใส่อ่ะยืนเกาะขอบประตูทางลงบันใด เราก็หลับตาตั้งสติสักพักก็ลืมตาขึ้นมาดูใหม่ก็หายไป

อ้อลืมบอกไปว่าบ้านเราจะมียันในห้องนอนก็แค่ประตูห้องนอน2ห้องส่วนอื่นไม่มีเลย แล้วย่าเราเลี้ยงผีไว้(ผีปู่ผีย่าอ่ะ เอาไว้ปกปักรักษา) แต่ถ้าเจอจะๆก็ขอไม่เจอดีกว่านะ (แล้วทำไมไปเล่าให้ญาติๆเค้าต้องทำหน้าหลอนๆด้วยง่ะ) (แล้วทำไมเราถามคนในบ้านเค้าบอกว่าเราเพ้อเจ้อ แล้วก็บอกว่าไม่เคยเจออย่างที่เล่ามาอ่ะ) _/\_

 

ก้อค่ะ เจอเหมือนกัน ชอบหูแว่วตอนจะนอนนะคะ เวลาจะนอนอะจะเหมือนได้ยินคนคุยกัน คุยกันแบบไมได้ศัพท์เหมือนตลาดสด รู้สึกว่าคนเยอะมาก บางทีรู้สึกเหมือนมีคนมาตะโกน " เฮ๊ย!" ที่หูจนต้องสะดุ้งตึ่น มันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กเล็ก ๆ เลยค่ะ จนมาถึงกระทั่งโตเลย

 

ผมก็เป็นอีกคนที่เจอแบบนี้ครับ

คืนวันที่11กันยายน2550ผมนั่งพิมพ์เรื่องผมส่งไปตอน5ทุ่มกว่าๆแต่ส่งไม่ได้อยู่ดีๆแรมก็ร้องแล้วเครื่องก็รีสตาร์ทเองเซ็งเลยครับ ผมก็เป็นเจอเหตุการณ์เหมือนกันกับพี่ทั้ง2เลยครับ แต่ของผมเป็นเจ้ากรรมนายเวร เพราะที่ผมเจอและคอยอยู่กับตัวผมเป็นวิญญาณผู้หญิงคนนึงที่คอยมาดูแลผมตั้งแต่ผมอายุ15แต่ผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเขาถึงมาคอยอยู่กับผมจนตอนนี้ผมอายุ25แล้วครับยังคงเห็นอยู่ตลอด แต่เรื่องมันก็ยาวครับผมเคยเห็นพ่อ-แม่เก่าชาติที่แล้วและที่ผมรู้อย่างงั้นว่าเป็นพ่อ-แม่เก่าเพราะพระท่านบอกครับว่าเขาไม่ยอมไปเกิดเพราะเป็นห่วงผมรอจนผมกลับไปหาเขาที่บ้านเก่าแต่เรื่องมันยาวมากครับอยากคุยกับพี่ๆทั้ง2แต่ผมอยู่ที่ขอนแก่นนะครับนี่เมลผม
amena_neung hotmail.com

 

เราก็มีขนที่ว่านะ ตรงแก้มอ่ะค่ะ
แต่ว่าเราเปนคนไม่มีเซนส์
ไม่เคยเห็นอาไรแบบนี้ และไม่อยากเห็นด้วย
แต่เคยมีทีนึง หมอดูทักว่า
เราสืบทอดการเป็นคนทรงมาจากแม่

เราก็งง
เค้าบอกให้เราไปทำพิธีตัดซะ(ตัดจากการสืบทอดการเป็นคนทรงอ่ะ)
แต่จนป่านนี้
เราก็ไม่ได้ทำไรซักอย่าง
เพราะเราไม่เชื่ออ่ะค่ะ​

 

แปลกดีนะคะ ....

ภาษาการสนทนาแปลกๆดังอู้อี้ๆแสบหัว นี่ก็เคยได้ยินตอนหลับเหมือนกันนะคะ

วันนั้นเราแอบเข้าไปนอนเล่นในห้องเก็บของในร้านอาหาร(ณ USA) ความกว้างเท่าประตู
พอเราเราปูผ้าเสร็จปิดไฟจนมืดสนิท ก็ลงไปนอนบนพื้นขวางประตูไว้ (กันคนเข้ามากวน)
แล้วก็ค่อยๆหลับไป จนมารู้สึกอีกที เมื่อได้ยินเสียงเหมือนมีการสนทนากันอยู่ เราพยายามตั้งใจฟังเท่าไหร่ ก็ฟังไม่ออก เสียงที่ได้ยินดังก้องในหัวจนรู้สึกแสบๆหนักๆในแก้วหูเอามากๆ เป็นภาษาที่คิดว่าไม่น่าจะเป็นภาษาคนไปได้
ด้วยความที่อยากรู้ เราจึงพยายามถามออกเป็นภาษาคนเราทำนองว่า พูดอะไรกัน เค้าก็เหมือนจะเฉยๆ ไม่รับรู้ในสิ่งที่เราพูด เราเลยพยายามรวบรวมความกล้าถามกลับไปอีก ...ทีนี้กลุ่มเงามืดๆจากต้นเสียงก็หยุดนิ่งพากันเพ่งมาทางเรา (ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าเป็นไปได้อย่างไร ตอนนั้นเริ่มจำได้ว่ากำลังนอนอยู่หนิ) เราก็เริ่มรู้สึกกลัวนิดๆแล้ว ท่าทีของพวกเค้าเหมือนกับสงสัยว่าเราได้ยินพวกเค้าด้วยเหรอ ..... HOHO บอกตรงๆในความรู้สึกตรงนั้น ขวัญกระเจิง ...เราพยายามออกจากภวงค์นั้นทันที มารู้สึกอีกทีก็ขยับตัวไม่ได้แล้ว
จำได้ว่าเสียงอู้อี้ๆนั่นก็ดังก้องหัวเอามากๆ หลอนเป็นทีสุด ....
พอขยับตัวได้ ก็รีบแจ้นออกจากห้องนั้นไปเลยค่ะ

หากคิดดูแล้ว เราอาจจะไปนอนขวางทางผ่านอะไรบางอย่างอยู่ก็ได้

^_^

ส่วนตัวไม่เคยเจออะไรจังๆตัวต่อตัวมากก่อนเลย .....
ทั้งที่คนที่เคยไปอยู่สถานที่เดียวกับเรา ต่างก็เจออะไรแปลกๆ พาหลอนกันนะคะ
hoho หากใจเราไม่นึกถึงตามก็เฉยๆ ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่กลัวนะ
ขออย่าได้เจอก็แล้วกัน ^O^

 

คดีเด็ด ก็ดีนะ




แหม่! ทำไปได้??

 

น่ากลัวจังเลยอ่ะ มีความสามารถพิเศษแนวนี้