(ขอพูดเเรงๆ)ท่ามกลางข่าวภัยพิบัติมากมาย...คุณลืมสิ่งที่สำคัญไปรึเปล่า?

นั่นคือพระธรรม คำสั่งสอนของพระพุทธองค์ เมื่อ2,500 ปีก่อน

วิธีปฏิบัติต่อสิ่งที่ตนสงสัย หรือหลักความเชื่อ 10 ประการ (กาลามสูตร)

หลักธรรมในพระพุทธศาสนานี้พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่ชาวกาลามะ ที่อาศัยอยู่
ในเกสปุตตนิคม แคว้นโกศล เนื่องจากในสมัยนั้นมีผู้อวดอ้างตนในคุณวิเศษกันมาก
เชิดชูแต่ลัทธิของตัว พูดจากระทบกระเทียบดูหมิ่นลัทธิอื่น พร้อมทั้งชักจูงมิให้เชื่อ
ลัทธิอื่น เมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จถึงเกสปุตตนิคมดินแดนที่เต็มไปด้วยผู้อวดอ้าง
ชาวกาลามะได้ทูลถามด้วยความสงสัยว่าใครพูดจริง ใครพูดเท็จ?

พระพุทธองค์จึงทรงแสดงกาลามสูตร ว่าด้วย วิธีปฏิบัติต่อสิ่งที่ตนสงสัย
หรือหลักความเชื่อ 10 ประการ เป็นหลักตัดสิน คือ

1. อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการฟังตามๆ กันมา
2. อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการถือสืบๆ กันมา
3. อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการเล่าลือ
4. อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการอ้างตำราหรือคัมภีร์
5. อย่าปลงใจเชื่อ เพราะตรรก
6. อย่าปลงใจเชื่อ เพราะการอนุมาน
7. อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการคิดตรองตามแนวเหตุผล
8. อย่าปลงใจเชื่อ เพราะเข้ากันได้กับทฤษฎีที่พินิจไว้แล้ว
9. อย่าปลงใจเชื่อ เพราะมองเห็นรูปลักษณะน่าจะเป็นไปได้
10. อย่าปลงใจเชื่อ เพราะนับถือว่า ท่านสมณะนี้ เป็นครูของเรา

ดังนั้น พระสูตรนี้ท่านมิได้ห้ามมิให้เชื่อ แต่ให้เชื่อด้วยมีปัญญาประกอบด้วย
มิฉะนั้นความเชื่อต่างๆ จะไม่พ้น "ความงมงาย" และไม่พึงแปลความเลยเถิดไป

ว่าพระพุทธเจ้าทรงสอนไม่ให้เชื่อสิ่งเหล่านี้ และให้เชื่อสิ่งอื่นนอกจากนี้
แต่พึงเข้าใจว่า แม้แต่สิ่งเหล่านี้ซึ่งบางอย่างก็เลือกเอามาแล้วว่า..
เป็นสิ่งที่น่าเชื่อที่สุด ท่านก็ยังเตือนไม่ให้ปลงใจเชื่อ
ไม่ให้ด่วนเชื่อ ไม่ให้ถือเป็นเครื่องตัดสินเด็ดขาด
ยังอาจผิดพลาดได้ ต้องใช้ปัญญาคิดพิจารณาให้ดีก่อน

.. แล้วสิ่งอื่น คนอื่นเราจะต้องคิดต้องพิจารณา
ระมัดระวังให้มากสักเพียงไหน??

ที่มา :

 

ตัวผมเชื่อว่าเรื่องภัยพิบัติเกิดขึ้น ตามกรรมของมนุษย์ที่ได้กระทำกับธรรมชาติ ไม่ได้เชื่อจาก ผู้มีญาณใดใดทั้งสิ้น อะไรที่มันติดทะเลมันก็มีโอกาศเกิดซึนามิได้ทั้งสิ้น ตราบใดที่ยังยืนอยู่บนผืนเเผ่นดินมันก็มีโอกาสที่จะไหวหรือถล่มได้ทั้งสิ้น

เเละอีกประการหนึ่ง ถ้าคนดีจะเหลือรอดอยู่ ถ้าเราตั้งใจในความดี ตั้งมั่นใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ก็น่าจะปลอดภัยไม่ใช่หรือ หลายๆคน ขายบ้าน ขายที่ทาง ทิ้งการทิ้งงาน ทิ้งครอบครัว จนถึงกับประสาทกิน ในปัจจุบัน เพื่ออนาคตที่ยังมาไม่ถึง

ถ้าคนทั้งประเทศ มัวเเต่เชื่อเเต่กับคำทำนาย จนไม่อันจะทำงานทำการ

ประเทศชาติจะเดินหน้าต่อไปได้อย่างไรครับ??

สำหรับตัวผมถ้าจะต้องตาย ด้วยจิตที่ตั้งมั่นใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ก็ดีกว่ามีชีวิตอยู่ไปต่อไปทั้งชีวิต ด้วยความเชื่อ ความงมงาย ร่างทรง องค์เทพ ที่ผ่านมนุ็ษย์!!(สิ่งศักดิ์สิทธิ์เเละเทพผู้ทรงในความดีท่านมีอยู่จริงเเละผมนับถือครับ)

(คัดลอกมาจากส่วนหนึ่งของ เขมาเขมสรณทีปิกคาถา)

พะหุง เว สะระณัง ยันติ ปัพพะตานิ วะนานิ จะ,
อารามะรุกขะเจต๎ยานิ มะนุสสา ภะยะตัชชิตา
มนุษย์เป็นอันมาก, เมื่อเกิดมีภัยคุกคามแล้ว ก็ถือเอาภูเขาบ้าง,
ป่าไม้บ้าง, อารามและรุกขเจดีย์บ้างเป็นสรณะ
เนตัง โข สะระณัง เขมัง, เนตัง สะระณะมุตตะมัง,
เนตัง สะระณะมาคัมมะ สัพพะ ทุกขา ปะมุจจะติ
นั่น มิใช่สรณะอันเกษมเลย, นั่นมิใช่สรณะอันสูงสุด,
เขาอาศัยสรณะนั่นแล้ว, ย่อมไม่พ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้
โย จะ พุทธัญจะ ธัมมัญจะ สังฆัญจะ สะระณัง คะโต,
จัตตาริ อะริยะสัจจานิ สัมมัปปัญญายะ ปัสสะติ
ส่วนผู้ใดถือเอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะแล้ว,
เห็นอริยสัจคือความจริงอันประเสริฐสี่ด้วยปัญญาอันชอบ

​

กระทู้ดีดีอีกกระทู้ : ข้อธรรม และ การวางใจ --เมื่อมีแต่ข่าวภัยพิบัติ--

http://palungjit.org/threads/%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1-%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B8%B0-%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B9%83%E0%B8%88-%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%A1%E0%B8%B5%E0%B9%81%E0%B8%95%E0%B9%88%E0%B8%82%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B8%A0%E0%B8%B1%E0%B8%A2%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%B4.313601/

สุดท้ายนี้ไม่ได้ลบหลู่ใครทั้งนั้น เเต่อยากให้ทุกคนมีสติ เเละอยู่กับปัจจุบัน
การหาที่อยู่การเตรียมการเป็นการเเก้ที่ปลายเหตุ เตรียมไว้พอสมควร
ที่ต้นเหตุคือจิตวิญญาณของเรา คุณเตรียมพร้อมหรือยัง?

 

เห็นด้วยกับท่านเรื่องของ...กาลามสูตร

ส่วนเรื่องขายบ้าน...ย้ายที่ทำงาน...นั้นเป็นเรื่องเฉพาะบุคคล...เราไม่ควรตัดสินใจแทนผู้อื่น (เพราะแต่ละท่าน...เงื่อนไขต่างกัน)

ส่วนการเสพเรื่องภัยพิบัติมากเกินไป...จนไม่เป็นอันทำงานทำการ...อันนี้ก็ไม่เห็นด้วย (ทำนายตรงหรือไม่...ก็ต้องยกเป็นอีกเรื่อง)

ดังนั้น...ความพอดี...เท่านั้น...คือคำตอบ...ครับ


.

 

ขอบคุณ ขอบคุณ และ ขอบคุณ

ในสิ่งที่คุณกล่าวมา ไม่ได้แรงอะไรเลย

มันคือความถูกต้อง ที่บางคนลืมไป

คุณกล่าวขึ้นมาในเวลานี้ เป็นเวลาที่ถูกต้อง และสมควร

ขอขอบคุณอีกครั้ง (จากความปรารถนาดีของคุณ)

 

เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ

เรื่องความเชื่อส่วนบุคคลส่วนใหญ่ผมเชื่อว่าพวกเขาตรึกตรองแล้วด้วยเหตุด้วยผลและด้วยหลักกาลามสูตร เราควรเคารพในการตัดสินใจของเขา หากเราจะคิดเห็นแตกต่างจากเขาก็เป็นเรื่องตัวเรา ไม่ควรไปกล่าวพาดพิงเขา

ผมขอยกตัวอย่างคนคนหนึ่งเป็นคู่เขยของผมเองมีบ้านพักอยู่แถวๆบางบัวทองก่อนน้ำจะถล่มนิคมสหรัฐนครผมก็บอกให้เขาเตรียมอพยพออกมาก่อนเขาก็ยอมอพยพออกมา โดยการขนย้ายข้าวของและเฟอร์นิเจอร์บางส่วนที่อาจจะเสียหายขึ้นชั้นสองแล้วก็กันหน้าประตูบ้านเสร็จจึงย้ายออกมาอยู่ที่บ้านผมที่ระยอง
คนในหมู่บ้านเขาต่างหัวเราะเยาะว่าตื่นข่าวเกินไปน้ำมันไม่ท่วมหรอกมันมาไม่ถึงบางบัวทองหรอก แต่วันที่น้ำเข้าถล่มหมู่บ้านเขานั้นคนทั้งหมู่บ้านมีเวลาขนย้ายของแค่เพียงสองชั่วโมงเท่าน้ำก็ท่วมเข้าตัวบ้าน หลายบ้านที่เอารถออกมาไม่ทันก็ต้องยอมให้น้ำท่วมรถไปอย่างน่าเสียดาย แต่คู่เขยผมโชคดีที่เขาเชื่อผมไม่งั้นเขาคงเสียหายมากกว่านี้

เรื่องนี้สอนอะไรคิดกันเอาเอง เราไม่จำเป็นต้องเป็นพวกมงคลตื่นข่าวแต่เราควรจะต้องมีข้อมูลเชิงลึกที่เพียงพอในการตัดสินใจ จริงๆตอนนั้นผมก็ได้จากข้อมูลในเว็บนี้ครับไปบอกเขา มีทั้งเรื่องต่างๆของคุณ Falkman ที่นำลงเชิงวิทยาศาสตร์ มีทั้งขอมูลของคุณสนั่น คุณเกษม คุณ Interpoo คุณอริยะบุญ และอีกหลายคุณทั้งหลายจากหลายๆกระทู้ ต้องขอขอบคุณคุณๆทั้งหมดที่กล่าวถึงนี้อย่างสูง ที่สามารถช่วยให้คนอื่นได้รับอานิสงค์การรับข้อมูลในการตัดสินใจ อันที่จริงผมได้ช่วยบอกไปทางเพื่อนผมหลายคนจนเขายอมอพยพหรือเตรียมการตั้งรับไดหากประสงค์จะอยู่สู้น้ำท่วมครับ

 

ลืมอะไรไปรึป่าวที่ต้อท้ายแล้วไม่ค่อยมีคนพูดกัน ต่อเมื่อใด รู้เข้าใจด้วยตนว่า ธรรมเหล่านั้น เป็นอกุศล เป็นกุศล มีโทษ ไม่มีโทษ เป็นต้นแล้ว จึงควรละหรือถือปฏิบัติตามนั้น

 

พูดได้ดีเห็นด้วยๆ

 

พูดถึงบางบัวทองไม่รู้หรือว่าที่ตรงนั้นมันต่ำมันท่วมมาไม่รู้เท่าไหร่แล้วแค่ฝนตกหนักก็จัดให้แล้ว

 

เห็นด้วยกับหลัก กาลามสูตร ค่ะ แล้วเราก็ต้อง รวบรวมข้อมูลต่างๆที่รู้ ประกอบกัน ตัวเองเชื่อเรี่อง ภัยพิบัติ และเป็นหนึ่งในบุคคลที่ คิดขายบ้าน ย้ายไปอยู่ที่ปลอดภัย เพราะ ในพุทธทำนาย ก็กล่าว เรื่องภัยพิบัติ ด้วย แล้วเมื่อ นั้น เราพร้อมรับมือ และความตายก็ไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัว เพราะพร้อมที่จะตาย แต่ตอนตายนี่มันสำคัญ ไม่ใช่เหรอค่ะ แต่เราเตรียมพร้อมทั้งกายและใจ รักษาศีล ปฎิบัติธรรม และเตรียมสถานที่ๆปลอดภัย อาหาร ยา ดีกว่าที่เราไม่ทำอะไรเลยนะค่ะ และเมื่อตายไปแล้วก็ไม่เสียใจ เพราะเราพร้อมแล้วค่ะ ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ไม่ได้ลืมอะไรครับ ^^

 

คนเรา ชอบที่จะเอาเรื่อง พระธรรม มารวมกับเรื่องทางโลก ค่ะ

พระธรรม คือเรื่องของการฝึกจิต ฝึกสติ ฝึกการละ ฝึกปล่อยวาง ฝึกไม่ยึดมั่นถือมั่น

ส่วนเรื่องทางโลก เมื่อเรามีกาย ต้องกิน ต้องนอน ต้องดูแล มีที่ไหนจะไม่เริ่มที่จะคิดดูแลตนเอง ดูแลครอบครัว และ ดูแลสังคม

ถ้าท่านสามารถ เอาทุกอย่างที่มีที่เป็น มาใช้ให้เกิดการสมดุลย์ ให้เกิดประโยชน์ ก็จะเห็นเองค่ะ เพราะ ทุกท่านเอาความปรารถนาดี มาบอกกล่าว ในต่างความรู้ความสามารถ เราผู้เป็นผู้ดูผู่อ่าน ก็แค่หยิบ ประโยชน์ การที่มีโอกาสได้อ่าน ได้เรียนรู้

ก็คงพอกับสิ่งที่เป็นพื้นฐาน เฉพาะบุคคล

ส่วนผู้ที่เค้ามีกำลัง เค้าก็ทำตามความต้องการ สร้างสังคม ธรรมะ ขึ้นมา รวมตัวกันจากคนไม่รู้จักกัน มาเป็นคนรู้จักกัน แนะนำเรื่องดี ดี ให้กัน ตรงไหนอยู่แล้วไม่ดี หรือ ดี ตนเองเท่านั้น ต้องเป็นผู้พิจารณา เอาเองค่ะ

มองให้มันสบาย ๆ กลาง ๆ และมีความสุข กับสิ่งที่มองเห็น ก็ดีสำหรับตนเองแล้วค่ะ

 

เห็นด้วยอย่างยิ่ง อยากบอกอย่างนี้เหมือนกันค่ะ แต่คิดว่าตัวเองคงไม่มีความสามารถเรียบเรียงคำพูดให้ถูกต้องครบถ้วน อ่านแล้วเข้าใจง่าย อย่างนี้ได้<!-- google_ad_section_end -->
จขกท อย่าเครียดค่ะ พวกเราไม่ลืมเรื่องปฏิบัติธรรมอยู่แล้ว แต่การหากลุ่มหรือชุมชนที่มีศีลเสมอกัน ได้ปฏิบัติธรรม สนทนาธรรม และสั่งสมบารมี เพื่อมุ่งสู่นิพพาน ยิ่งเรามีเวลานานขึ้น ก็สามารถสั่งสมบุญได้มากขึ้น ไม่ดีกว่าการนั่งรอภัยพิบัติแล้วเฉย ๆ แล้วมานั่งว่าใครต่อใครที่เค้ามีชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาทว่าเขาไม่ได้ปฏิบัติธรรม คงไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้องนัก
ดิฉันเชื่อว่าคนที่เข้ามาอ่าน หรือสนใจในเวปนี้ มีศีล มีธรรมเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ไม่งั้นเค้าคงไม่มาอ่านเวปธรรมะอย่างนี้หรอกค่ะ การที่เราปฏิบัติธรรมไม่จำเป็นต้องมาบอกใครตลอดเวลาว่าปฏิบัติธรรมอยู่นะ เราอาจนั่งวิปัสสนากรรมฐาน แผ่เมตตาทุกคืนก็ได้ โปรดอย่าคิดว่าคนที่ไม่ได้พูดถึงธรรมะตลอดเวลา เป็นคนที่ไม่มีธรรมะในหัวใจนะคะ

 

ภัยพิบัติใหญ่ๆเกิดแน่นอนอยู่แล้ว แต่ที่ไม่แน่นอนคือ ช่วงเวลาที่เกิด และสถานที่ที่จะถูกทำลายล้าง

ผมมาคิดอีกที ในเมื่อไม่มีใครรู้จริง และคงไม่มีจริงๆนั่นแหละ ก็ไม่รู้จะเตรียมตัวหนีไปที่ไหน เพราะที่ที่คาดว่าจะปลอดภัย มันอาจจะสุดแสนอันตรายก็ได้ เพราะภัยพิบัติมันมีหลายอย่าง ต่างพื้นที่ก็ต่างภัย

เคยดำรงชีพอย่างไร วิถีก็เป็นไปอย่างนั้นปกติ ผมเชื่อเรื่องสัญชาติญาณ(อาจหมายถึงวิบากเก่าใต้จิตสำนึก) เมื่อคราวคับขัน สัญชาติญาณเอาตัวรอดจะมีอิทธิพลเหนือเหตุผลทั้งปวง ความตายเป็นเรื่องปกติ ทุกคนมีวาระของตัวเองอยู่แล้ว แค่ดิ้นรนกับโลกปัจจุบันก็เหนื่อยมากพอแล้ว โลกในวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ใครเล่ารู้ได้