ปรึกษาค่ะ หนูท้องแล้วผู้ชายไม่รับผิดชอบค่ะ

สวัสดีค่ะหนูเป็นสมาชิกใหม่ของที่นี่ หนูมีเรื่องจะปรึกษาค่ะ
ตอนนี้หนูอายุได้ 20 เรียนอยู่มหาลัย หนูได้คบกับผู้ชายคนนึงซึ่งเป็นทหาร เราเพิ่งคบกันได้ประมาณ 8 เดือนค่ะ เรื่องมันเกิดจากประจำเดือนของหนูขาดไปหนึ่งเดือน หนูเลยซื้อที่ตรวจการตั้งครรภ์มาค่ะ เเละผลมันก็บอกว่าหนูได้ตั้งครรภ์จริงๆ หนูกับเขาก็ปรึกษากัน เราคิดจะเอาเด็กออกค่ะ เขาเลยกลับบ้านเพื่อหาซื้อยาสอดมาให้หนู เขาบอกว่าไม่มีเงินพอให้หนูโอนไปให้ 1,500 บาท หนูก็เชื่อเขา เพราะที่ผ่านมาเขาดีกับหนูมาตลอด หนูเลยไม่เอะใจอะไรค่ะ (แต่ก่อนหน้านี้เขาบอกว่าเค้ามาหาหนูเเล้ว เเต่เราไม่เคยเจอกันเลยค่ะตลอดสัปดาห์ที่เขามา เพราะเขาจะบอกว่ารถเสียตลอด หนูก็เชื่อเขาค่ะ เพราะรถที่เขาเอามามันค่อนข้างเก่าและมีอาการเสียเป็นประจำ) จนตอนเย็นเขาโทรมาบอกหนูว่าจะถึงหน้ามอเเล้ว หนูก็เลยรอเขา ไม่มีวี่เเววว่าเขาจะมาเลยค่ะ เเต่กลับมีเบอร์แปลกโทรมาบอกหนูว่าเขาโดนรถชน ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล และกำลังจะย้ายกลับไปที่ค่ายในจ.พิษณุโลก เพราะทะเบียนบ้านเขาอยู่ที่นั่น ใช้สิทธิ์ทหารในการรักษา คนที่โทรหาหนูเค้าเเนะนำตัวว่าเป็นพันเอกค่ะ หนูเลยบอกเขาไปว่าเดี๋ยวหนูจะไปดูเขาที่โรงพยาบาลเพราะใช้เวลาไม่กี่นาทีก็ถึงค่ะ สักพักเขาโทรมาใหม่ บอกว่าตอนนี้เเฟนหนูอยู่พิโลกเเล้ว เอาฮอมารับ หนูก็เเปลกใจค่ะ ว่าทำไมมันรวดเร็วจัง เพราะปกติระยะทางของมอหนูถ้านั่งรถทัวร์ไปพิโลกก็8-9 ชั่วโมง หนูก็เลยตัดสินใจซื้อตั๋วกลับพิโลกเพื่อไปดูให้เห็นกับตาตัวเอง(ตอนนั้นเพื่อนหนูที่ไปด้วยก็สงสัยเหมือนกันค่ะ) เงินหนูหมดไปกับค่าตั๋วรถ หนูได้เห็นกับตามีใบx-rays เขาทานยาตามปกติ เราเลยคุยกันใหม่ว่าจะทำอย่างไรต่อ เพราะหนูก็ท้องได้หนึ่งเดือนเเล้ว เขาเลยบอกว่าจะกลับมาเคลียร์เรื่องรถเพราะยาอยู่ในรถ เขาให้หนูรอเป็นอาทิตย์เลยค่ะ สุดท้ายเขาก็โกหกหนู เขามายอมรับว่าเขาไม่ได้กลับไปโรงพักเลยค่ะ ยามันไม่มีเเล้ว ครั้งที่สามคือวันนี้ค่ะ หนูเห็นเขาคุยกับเพื่อนว่าวันศุกร์เขาจะไปในค่าย หนูเลยถามเขาว่าจะไปจริงเหรอ? ไหนบอกหนูว่าจะมาหาเเละจะพาไปเชียงใหม่งัย?(เขาบอกหนูว่าจะพาไปเชียงใหม่เพื่อไปเอาเด็กออกค่ะ) เขาก็โกรธหนูบอกหนูว่าเขาเเค่โกหกเพื่อนเฉยๆ สุดท้ายมาวันนี้หนูเพิ่งรู้ความจริงว่าเขาก็โกหกหนูเหมือนกันค่ะ หนูโทรหาพ่อเขา พ่อเขาก็พูดเเบบไม่สนใจหนูเลย หนูก็เลยตัดใจจากเขา เเละหนูตัดสินใจที่จะหันหน้าเข้าหาครอบครัวของหนู เพราะทีท่าของเขาเเสดงออกเเล้วว่าจะไม่รับผิดชอบ เเถมเขายังต้องการให้หนูโอนตังให้เขาอีก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เขาบอกว่าเอารถไปเข้าไฟแนนซ์ ได้หมื่นห้า เรื่องทั้งหมดที่เขาพูดคือการโกหกชัดๆ วันนี้เขาสารภาพกับหนูเเล้ว เมื่อสักครู่หนูเลยโทรหาเขาถามว่าจะยังรับผิดชอบอยู่ไหม? เขาบอกรับ หนูถามเขากลับว่าอย่างไร? เขาก็เงียบค่ะ เขาบอกให้โอกาสเขาอีกสิ้นเดือน เขาจะพาไปเอาออก หนูไม่เชื่อกับการกระทำของเขาเเล้วค่ะ เพราะนอกจากที่เล่ามานี้หนูให้โอกาสเขาบ่อยมาก และอีกอย่าง หนูตัดสินใจที่จะบอกครอบครัวเเล้ว หนูร้องไห้จนไม่มีอะไรจะออกเเล้วค่ะ ตอนนี้เป็นอารมณ์เจ็บใจมากกว่า อยากให้เขาได้รับผลกรรมที่เขาทำกับหนู

หนูอยากถามว่าหนูควรทำอย่างไรดีคะ?(ที่หนูตัดสินใจเอาเด็กออกในครั้งเเรกเพราะหนูไม่ต้องการให้พ่อแม่เสียใจค่ะ เพราะพี่สาวหนูสองคนก็เป็น เเละตอนนี้พี่คนที่สองก็เป็นลูคีเมียอยู่ค่ะ พ่อต้องเสียเงินกับการให้คีโมร์เเละรักษาตัวเยอะอยู่เเล้ว หนูเลยไม่อยากทำให้พ่อลำบากเพิ่มไปอีก รายได้หลักจากครอบครัวมาจากพ่อด้วยค่ะ) สิ่งที่หนูอยากรู้อีกคือการกระทำนี้ก็เป็นผลมาจากกรรมของหนูด้วยใช่ไหมคะ? และเขาคนที่ให้บทเรียนกับหนูจะได้รับผลจากการกระทำของเขาไหมคะ? หนูลองหาอ่านหลายเว็บมีคนเเนะนำว่าให้เอาเรื่องขึ้นศาลค่ะ และเรียกร้องค่าเลี้ยงดู

คือตอนนี้หนูไม่รู้จะทำอย่างไรเเล้วค่ะ หนูไม่รู้ว่าจะมีคนรอบข้างคนไหนที่หนูไว้ใจได้บ้างนอกจากครอบครัว หนูอยากหาคนรับฟังหนูบ้าง เก็บไว้คนเดียวมันอึดอัดและเครียดมากค่ะ วันที่26 นี้ก็เป็นวันสอบของหนูด้วย ช่วยหนูด้วยนะคะ

 

อยากแนะนำว่าอย่าทำแท้งครับ กรรมมันหนักมากเลยครับคนที่เขาเคยทำถ้าย้อนเวลากลับไปได้ไม่มีใครทำหรอกครับ บ้านร้อนเป็นไฟทุกคนนะครับ ลองอ่านดูครับ

ดิฉันเป็นคนจังหวัดขอนแก่น เติบโตมาจากครอบครัวชาวนาเรามีฐานะปานกลาง หลังจากที่เรียนจบมัธยมศึกษาตอนปลายดิฉันก็ได้เข้าเรียนต่อที่มหาวิทยาลัย ราชภัฎแห่งหนึ่งในอิสานเหนือ ขออนุญาตไม่ระะบุุนามสถาบันนะคะ และดิฉันก็ได้พบรักกับแฟนเราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตั้งแต่เข้าเรียนตอนปี 1 และในระหว่างที่กำลังนั่งเรียนดิฉันรู้สึกวิงเวียนจนหน้าซีดจึงรีบวิ่งออกไป อาเจียนที่ห้องน้ำดิฉันรู้ในทันทีว่าเราท้องแน่นอนเพราะรอบเดือนไม่มาและ ช่วงนั้นเปนช่วงใกล้จะปิดเทอม ดิฉันจำได้ว่าขาดเรียนประมาณ 3 วันเพราะมีอาการแพ้ท้องมาก และอาจารย์ประจำวิชาแต่ละท่านก็ปิดคอร์สไปแล้วจึงไม่มีผลในการขาดเรียน
ส่วน แฟนดิฉันเมื่อรู้ว่าท้องเขาหายหน้าไปซักพัก ดิฉันรู้สึกไม่ดีมากเลย เกิดอาการเครียดจัด ทานข้าวไม่ได้บวกกับอาการแพ้ท้องที่ทวีคูณมากขึ้น จิตใจย่ำแย่ นึกถึงพ่อกับแม่มาก แต่ก็กลัวพ่อกับแม่อับอาย
หลาย วันผ่านไปแฟนก็มาบอกว่าให้ไปทำแท้ง เขาให้เหตุผลว่า เรา ยังเรียนทั้งคู่ยังขอเงินพ่อแม่ใช้อยู่ยังไม่สามารถเลี้ยงดูลูกได้ และเราก็คิดอยู่นานเหมือนกันจึงตัดสินใจไปตรวจก่อน และถามหมอว่าคลีนิกไหนรับทำแท้ง ตอนแรกดูเหมือนหมอไม่อยาบอกแต่พอเราบอกว่าจำเป็นต้องทำหมอจึงบอกสถานที่ให้ สถานทิ่ทำแท้งนั้นถูกต้องตามกฎหมาย ดิฉันทำโดยวิธีการดูด คือ หมอจะให้กินยาเม็ดก่อนทำ 1 ชั่วโมง
หลัง จากที่ทำแท้งแล้วดิฉันก็ใช้ชีวิตตามปรกติ แล้วไม่นานแฟนก็มาบอกเลิกเราก็ทำใจยังไม่ได้หรอกคะ แต่ว่าเป็นช่วงปิดเทอมหน้าร้อนพอดีเราก็ต้องเข้ากรุงเทพฯ หางานทำในช่วงปิดเทอม เพราะดิฉันไม่อยากขอพ่อกับแม่ ดิฉันทำงานที่กรุงเทพ 2 เดือนกำหนดเปิดเทอมพอดี ก็กลับมาเรียนและแฟนก็กลับมาคืนดีดิฉันก็ใจอ่อนยอมคืนดี เราก็ใช้ชีวิตตามปรกติ
ขอเล่าย้อนหลัง เกี่ยวกับแฟนนิดหนึ่งคะ ก่อนที่เขาจะมาคบกับดิฉัน เขาคบกับรุ่นพี่ปี 4 ซึ่งดิฉันไม่รู้เรื่องมาก่อน พี่คนนั้นมาหาดิฉันที่หอพักแล้วบอกให้ดิฉันเลิกกับแฟน เพราะผู้ชายคนนี้นิสัยไม่ดี ดิฉันได้แต่ไม่เชื่อคำพูดของเขาเพราะคิดว่ารุ่นพี่โกหก ส่วนแฟนดิฉันบอกว่าเลิกกับรุ่นพี่คนนี้แล้ว เราก็ไม่ติดใจอันใดเพราะเชื่อคำพูดของแฟน และรุ่นพี่คนนั้นก็ไม่มาอีกเลย และดิฉันมารู้ตอนหลังว่าแฟนดิฉันเคยพารุ่นพี่มาทำแท้งตอนที่เขาคบกันอยู่
ดิฉัน ก็ยังเรียนใช้ชีวิตตามปรกติจนมาไม่นานก็ตั้งครรภ์ และทำแท้ง 4-5 ครั้ง ตอนที่เรียนอยู่ปี 4 ซึ่งเป็นปีสุดท้ายเรามีปากเสียงกันมาก ทะเลาะตบตีกันบ่อย และเขาก็เริ่มนอกใจเราแอบไปคบกับรุ่นน้อง โดยที่เราไม่รู้แต่เพื่อนเรารู้ตลอด และเพื่อนก็มาบอกเราจึงเกิดเรื่องราวใหญโต ในระหว่างที่เราใช้ชีวิตอยู่กับเขา 4 ปีเราไม่มีความสุขเลยเพราะเขาเป็นคนเจ้าชู้ เอาแต่ใจตัวเอง ดิฉันต้องเป็นผู้ตามคอยฟังคำสั่งจากเขาแต่ว่าส่วนดีของเขาก็มีอยู่เหมือนกัน คือ ไม่กินเหล้า ไม่ดููดบุหรี่ และเป็นคนปากหวาน ยามดีก็ดียามร้ายก็ร้ายแต่่เราก็อยู่กับเขาได้ตั้ง 4 ปีจนเรียนจบและเลิกรากันไปต่างคนต่างใช้ชีวิตของตัวเอง
หลัง จากเรียนจบก็เข้ามาหางานทำที่สมุทรปราการอาศัยอยู่กับญาติ มีเงินติดตัว 5000 บาท มาเจอโฆษณางานรายได้ดีก็เชื่อเสียเงินไปตั้ง 4000 บาทเหมือนโดนหลอกก็ตัดสินใจไปสมัครงานที่โรงงานทำสติกเกอร์เป็นฝ่ายบุคคคล และบัญชีในช่วงนี้รู้สึกว่ากรรมที่เราทำได้ตามมาทันแล้ว เพราะใช้ชีวิตลำบากมากหลังจากย้ายหอมาอยู่คนเดียว เงินเดือนแค่ 6500 บาท ค่าเช่าห้อง 2000 ที่เหลือก็เก็บไว้เป็นค่ากับข้าว เครื่องสำอาง เสื้อผ้า หรือของใช้ส่วนตัวซึ่งมันไม่พอ ดิฉันต้องซื้อมาม่าเป็นลัง เพื่อให้ทันเงินเดือนออก ดิฉันรู้สึกลำบากมากและหดหู่ไม่่กล้าบอกพ่อกับแม่ว่ามีความเป็นอยู่อย่างไร เพราะกินน้ำตากับมาม่าทุกวัน ดิฉันทำงานที่ โรงงานนี้ได้แค่ 4 เดือน เพราะทดลองงานไม่ผ่าน ดิฉันจึงรู้ดีว่านี่คือกรรมที่ทำกับลูกเอาไว้ เพราะเป็นช่วงที่ลำบากสุด ๆ
ปัจจุบัน ดิฉันแต่งงานกับสามีชาวฟินแลนด์ และใช้ชีวิตที่ฟินแลนด์มีความสุขดีมากคะ ขอเล่าปฐมเหตุที่ได้พบวิชาวิปัสนากรรมฐาน ดิฉันสำนึกผิดกรรมที่ทำกับลูกพยายามทำบุญตลอด จนกระทั่งได้มาดูดวงกับหมอดูคนหนึ่งเขาเคยไปบวชปฎิบัติธรรมกรรมฐานที่วัด อัมพวัน (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม) แล้วได้ให้หนังสือสวดมนต์เล่มเล็กฉบับพกพา และแนะนำวิธีการสวดมนต์ ดิฉันอ่านประวัติของท่านก็เกิดความศรัทธาอย่างมาก ก็สวดมนต์ตลอด 1 เดือนเพื่อพิสูจน์ว่า การสวดมนต์นั้นสามารถรักษาโรคได้จริงหรือไม่ เพราะช่วงนั้น ดิฉันมีอาการเจ็บแปล็็บที่ท้องน้อยหรือมดลูกด้านซ้าย และประจำเดือนมามากผิดปกติ คือเดือนละ 2 ครั้งเป็นเวลา 2 เดือน ซึ่งดิฉันกลัวว่าจะเป็นสาเหตุุขของมะเร็งในมดลูก ก็เลยตั้งใจสวดมนต์
ผล ปรากฎว่า อาการเหล่านั้นหาย ดิฉันตั้งใจศึกษาหาข้อมููลเกี่ยวกับการปฎิบัติธรรม ซึ่งตอนนั้นดิฉันไม่รู้ว่าวิปัสสนากรรมฐานคืออะไร จนกระทั่งดิฉันเดินทางมาฟินแลนด์ครั้งแรก มาแค่ 3 เดือนยังไม่แต่งงานก็อยู่ได้ประมาณเดือนหรือ 2 เดือน มีอยู่คืนหนึ่งได้ฝันว่าตัวเองนั่งขัดสมาธิใส่เสื้อสีขาว กางเกงขายาวสีดำกำลังนั่งสั่นเป็นร่างทรงของพระพิฆเนศในความฝันนั้นรู้สึก ว่าควบคุมตัวเองไม่อยู่ และทันทีดิฉันเหมือนได้ยินเสียงคนพูดว่า
''กราบพระสิลูก''
เป็น เสียงผู้ชาย และเป็นเสียงที่ได้ยินจริง ๆ ก็เลยตื่นมองรอบๆ ห้องนอน ก็ไม่มีใคร เพราะสามีพูดภาษาไทยไม่ได้ และเราอยู่กันแค่สองคน นี่จึงเป็นจุดเริ่มให้ดิฉันเข้าใกล้การปฎิบัติธรรมมากขึ้น เมื่อครบกำหนดกลับเมืองไทยก็มาปฎิบัตติธรรมที่ ศูนย์ปฎิบัติธรรมมเวฬุวันขอนแก่น (สาขาวัดอัมพวัน สิงห์บุรี)
มา ครั้งแรก 3 วัน รู้สึกปวดเมื่อยตามร่างกาย และมีอาการวิงเวียนอาเจียนตลอด ก็ปฎิบัติครบกำหนด 3 วัน หลังจากนั้นไม่นานดิฉันก็กลับมาปฎิบัติใหม่คราวนี้อยู่ 5 วัน เป็นการตายในการปฎิบัติธรรมของดิฉันเลยก็ว่าได้เพราะอาเจียนตลอดจนหมดแรง ดิฉันไม่มีแรงจะลุกนั่งหรือแม้แต่จะพูด นึกถึงช่วงที่ดิฉันทำแท้งในขณะนั้นยังแพ้ท้องอยู่ จึงเป็นเหตุให้พอมาปฎิบัติธรรมก็เลยอาเจียนตลอด แต่ดิฉันก็ไม่ละความพยายามถึงแม้จะมีอาการก็ยังปฎิบัติเรื่อยๆ
จน วันที่่ 4 และ 5 อาการดีขึ้นรู้สึกการปฎิบัติธรรมคราวนี้ได้ผลนั่งได้นานขึ้น และรู้สึกสบายไม่เจ็บไม่ปวดมีสมาธิมากขึ้น หลังจากนั่งสมาธิทุกครั้งดิฉันแผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลให้ลูก ขออโหสิกรรมเพราะดิฉันสำนึกผิด และขอชดใช้กรรมให้หมดในชาตินี้ ขอให้ลูกไปเกิดในภพภูมิที่ดี ปัจจุบันนี้ดิฉันยังปฎิบัติธรรมเรื่อย ๆ มื่่อมีโอกาสเพื่อสะสมบุญ...
ดิฉันกลับมา อยู่ฟินแลนด์เป็นการถาวร และหมั่นสวดมนต์ภาวนาอยู่เรื่่อยๆ มีอยู่วันนึงได้มีเหตุการณ์อัศจรรย์เกิดขึ้นกับดิฉันคือ ดิฉันได้ฝันว่าเหมือนมีแสงสีขาวลักษณะคล้ายคนเดินเข้ามาในห้องกำลังเปิดผ้า ม่าน ดิฉันมองเห็นไม่ชัดว่านั่นคืออะไร แต่คิดว่าเป็นวิญญาณ ด้วยความตกใจและกลัวก็ร้องเรียก
''หลวงพ่อช่วยลูกด้วย''
ภาพ ที่ปรากฎคือ ภาพหลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม ท่านนั่งขัดสมาธิลอยอยู่กลางห้องและยื่่่นพระขนาดห้อยคอได้ใส่ในมือดิฉัน และดิฉันบอกกับท่านว่าหากกลับเมืองไทยเมื่อใดจะไปกราบท่าน ท่านยิ้มไม่พูดอะไรแล้วท่านก็หายไปเลย...ดิฉันจำได้ว่าพระที่ท่านให้นั้นมี ลักษณะสวยงามมากกรอบด้านนอกสีแดง และทองปนนิดๆ
ดิฉัน ตื่นจากความฝันมานั่่งคิดทบทวนว่าเหตุการณ์เหมือนเป็นเรื่องจริง นีคือเรืองราวอัศจรรย์ที่เกิดกับดิฉันซึ่งเป็นเรื่องจริงทั้งหมด ยังมีเรื่่องราวอัศจรรย์ที่เกิดกับดิฉันในระหว่างปฎิบัติธรรมแต่ขอเปิดเผย เฉพาะที่สำคัญเท่านั้นดังที่ดิฉันเล่ามาข้้างต้นนี้เพื่อเป็นธรรมทาน
ผลของการปฎิบัติธรรมที่ดิฉันได้รับขอสรุปเป็นข้อๆ
1.คิดก่อนพูด
2.ใจเย็น
3.กลัวการทำบาป
4.มีสติปัญญามากขึ้น
5.โรคภัยที่เป็นอยู่หาย
ชีวิตที่เหลืออยูู่ของดิฉันขอสะสมบุญ และเดินตามรอยพระพุทธองค์
น.ส.กวินรัตน์ คำมะวัน
เจ้าของเรื่อง

 

ไม่อยากบอกเลยค่ะว่า ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ทำเช่นนี้ มันโหดร้ายมาก สำหรับเด็กเล็กๆ คนหนึ่ง ที่ทำกับเขาได้ลงคอ ขนาดเรายังได้เกิดมา นับประสาอะไรกับเขาที่อไม่อยากเกิด กว่าจะได้มาเกิดกับพ่อกับแม่ นานแสนนาน แล้วพ่อกับแม่ที่ทำให้เกิดกลับทำความชั่วให้เขาไม่ได้เกิด มันชั่วสุดๆ จริงชีวิตนี้ ป่านนี้เขาจะเป็นอย่างไร เขาจะอยู่อย่างไร เขาคงมีแต่ความทุกข์ ถ้าสัมผัสเขาได้ เขาคงจะพุดว่า แม่ฆ่าหนูทำไม พูดมาแล้วช่างสมเพสตัวเองสิ้นดี ไม่เคยมีปํญญาเลย ทีทำไม่คิด พอผิดแล้วมาคร่ำคราญ นี่แหล่ะหนามนุษย์ผู้โง่เขลา เบาปัญญา แม้จะว่าตัวเองมีความไม่พร้อม หรือด้วยเหตุใด มันก็แค่ข้ออ้าง แต่สิ่งที่ทำลงไปมันไม่ได้ย้อนกลับมาดีขึ้นเลย
ผลที่ได้รับในปัจจุบัน
คือ ไม่มีความสุข มีบ้าง แต่ก็ไม่มาก ทะเลาะกับสามี ลุกเลี้ยงยาก ปัญหาเรื่องงานบ้าง แต่ก็ยังไม่หนักหนา อาจจะเป็นเพราะสำนึกผิด หรืออย่างไร หรือบุญเก่ายังไม่หมด แต่สิ่งที่รู้ได้คือ กรรมตามทัน ไม่ต้องรอชาติหน้า แต่ชาตินี้แหล่ะ ฆ่าเด็กในครรภ์เป็นบาปมหันต์ ตกนรก 500 ชาติ และชีวิตที่เหลืออยู่ต้องทนทุกทรมาณ ถึง 7 ปี หรืออาจจะตลอดไป เพราะเทียบเท่ากับฆ่าพระอรหันต์ เราจะรุ้หรือไม่ว่าหากเขาเกิดมาเขาอาจจะเป็นอีกคนที่ดีและอาจจะเป็นพระ พุทธเจ้าอีกองค์ก็ได้ หากเป็นไปได้ แต่เรากลับฆ่าเขา แต่ในเมื่อสิ่งที่เราทำผิดพลาดไปแล้วนั้นเรารุ้ว่าผิดและสำนึก เชื่อว่าเขาคงให้อภัย อโหสิกรรมให้ แต่เศษเวรเศษกรรมก็ยังอยู่ แค่นี้เศษเวรเศษกรรมนี้ก็มากพอดูแล้ว ท่านจะต้องทนรับมันไหวหรือ แต่มีสิ่งหนึ่งที่จะทำให้ท่านไม่ทุกข์มากอย่างนี้ก็คือ หันหน้าเข้าปฏิบัติทำ ทาน ศิล ภาวะนา ให้ได้ ซึ่งดิฉันก็ทำมันอยุ่นะตอนนี้ ไม่ได้หวังให้ตัวเอง รวย ไม่ได้หวังให้ โชคดี แต่เพื่อ ให้ลูก อโหสิกรรมให้ และส่งเขาไปสู่ภพภูมิที่ดี ถึงแม้มันจะยาก หากเขาได้รับก็เป็นการดีมาก และเมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นก็ทำให้ดิฉันรุ้ว่า ไม่มีสิ่งใหนดีกว่ากับการปฏิบัติธรรม แต่ก่อนอึดอัดต่อการเล่าไม่กล้าบอกใคร ได้แต่ระบายกับตัวเอง และต่อหน้าพระ แต่ตอนนี้ศึกษาพระธรรม เรื่องกฏแห่งกรรม ทำให้สบายใจขึ้น ปฏิบัติ ลดละเลิก กับทุกสิ่งทุกอย่าง ทำให้ใจอตอนนี้เป็นสุข และสุข ไม่รู้ว่าเขาจะอโหสิกรรมให้มั๊ย แต่ก็ทำไปเรื่อยๆ เพื่ออะไร เพื่อชำระล้างจิตใจที่เคยทำ ให้หวนระลึกถึงและไม่ทำอีก
ขอให้ทุกคนที่คิดจะทำ เลิกซะ อย่าทำ อย่าได้คิด ให้ปรึกษากันก่อน บอก พ่อ แม่ และคนที่จะแก้ไข และให้คำตอบเราได้ ไม่ควรคิดเอง ทำเอง หากไม่เชื่อชีวิตของคุณจะไม่มีความสุขเลย แม้เราจะย้อนมาทำบุญให้เขาหรือทำดีแค่ไหน ใจเราก็ยังติดกับมันอยุ่ดี แต่หากทำไปแล้ว เราทำดี คิดดี มันก็จะทำให้เราดำเนินชีวิตต่อไปได้
ขอให้ทุกท่า เจริญในธรรม ตลอดกาลนาญ เทอญ สาธุ
มันคือข้อคิด จากคนที่เคยพลาดมา ขอให้เป็นอุทาหร เตือน สติ เตือนใจ และทุกคนไม่หลงผิดต่อไป
ปริมนทร์29

 

ตอนนี้หนูไม่คิดจะเอาเด็กออกเเล้วค่ะ หนูจะรับผิดชอบในความผิดพลาดของหนูเอง หนูตั้งใจจะบอกพ่อค่ะ

 

ดีครับคนเรามีกรรมเป็นของตนนะครับ เขาทำไม่รับผิดชอบเขาก็รับกรรมของเขา
เราอย่าให้ทุกข์มันเผาใจ ทำตามพุทธพจน์นะครับควาบโกรธ แค้นใจ น้อยใจจะ
ระงับลงได้

“......ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
ความอาฆาตพึงเกิดขึ้นในบุคคลใด พึงเจริญเมตตาในบุคคลนั้น ๑
ความอาฆาตพึงเกิดขึ้นในบุคคลใด พึงเจริญกรุณาในบุคคลนั้น ๑
ความอาฆาตพึงเกิดขึ้นในบุคคลใด พึงเจริญอุเบกขาในบุคคลนั้น ๑
ความอาฆาตพึงเกิดขึ้นในบุคคลใด พึงถึงการไม่นึกไม่ใฝ่ใจในบุคคลนั้น ๑
ความอาฆาตพึงเกิดขึ้นในบุคคลใด พึงนึกถึงความเป็นผู้มีกรรมเป็นของของตน
ให้มั่นในบุคคลนั้นว่าท่านผู้นี้เป็นผู้มีกรรมเป็นของของตน เป็นทายาทแห่งกรรม
มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่ง จักทำกรรมใดไว้ดีก็ตาม
ชั่วก็ตาม จักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้นดังนี้ ๑.... พึงระงับความอาฆาตในบุคคล
นั้นด้วยประการฉะนี้”

 

หาคนใจดีมารับดีกว่าเนอะ .........

ก็นะเมื่อเรื่องมาเป็นแบบนี้ก็ต้อทำใจอย่าคิดมากเลย........บอกพ่อแล้วเป็นไงมั่งมาบอกบ้างนะครับ.......................

 

ผมขอเป็นกำลังใจให้ครับ เรื่องราวต่างๆเดี๋ยวมันก็ผ่านไป
ขอให้ใช้กำลังสติปัญญาที่ตัวเองมีในการแก้ไขปัญญา
ขอให้มีสติคิดให้รอบคอบ ขอให้สู้กับชีวิตครับ

 

ขอบคุณกำลังใจสำหรับทุกท่านนะคะ เมื่อคืนหนูได้คุยกับพี่สาวเเท้ๆของหนู เรามีความเห็นตรงกันค่ะ คือเราสงสารพ่อ เค้าต้องการให้หนูเอาออก จากที่หนูบอกไว้ว่าตอนนี้ทั้งบ้านพ่อหนูรับภาระอยู่คนเดียวด้วยเงินบำเน็จบำนาญของทางราชการค่ะ เเล้วพี่คนที่สองของหนูต้องเข้ารับคีโมเเละผ่าตัดเปลี่ยนไขกระดูกต่อ สาเหตุมาจากลูคีเมียค่ะ(ซึ่งตอนที่เค้าเป็นเค้าก็ไม่ทราบว่าตั้งครรภ์ เเต่เนื่องจากร่างกายไม่สมบูรณ์หมอจึงต้องเอาเด็กออกให้เค้า ซึ่งเป็นแฝดด้วยค่ะ) คือพูดง่ายๆเเล้วหนูไม่อยากทำให้พ่อเสียใจเพิ่มมากขึ้น อันนี้คือข้อความที่พี่ของหนูตอบกลับหนูมานะคะ "พี่อยากจะบอกว่า โอมเป็นคนดีนะ ดีมากๆๆๆ โอมมันให้โอกาสเราตลอด มันยังมีความรู้สึกที่ดีกับเราเสมอ แล้วเราเองล่ะ ทำไมไม่ให้โอกาสตัวเอง แล้วก็ให้โอกาสโอมมันบ้าง

คนดีๆแบบโอมอ่ะ หายากนะ......................

พี่ดีใจมากๆนะ ที่โอมจะช่วย เมื่อคืนพี่นอนไม่หลับเลย พี่เครียดมากๆ ร้องไห้ตลอด เพราะพี่ไม่อยากให้พ่อรู้ พี่กลัวพ่อจะตกใจ เสียใจ เครียด และกังวล จนพ่อคิดทำอะไรที่ทำร้ายตัวพ่อเอง

พี่ไม่อยากให้ครอบครัวเราอยู่กันแบบไม่มีพ่อ พี่อยากให้พ่ออยู่กับพวกเรานานๆๆๆ"

(โอมคือเเฟนเก่าหนูค่ะ คนที่ช่วยเหลือหนูได้ดีกว่าพ่อของเด็กในท้อง เค้าโอนเงินให้หนูใช้ตลอด เค้าพูดให้กำลังใจหนู เค้าบอกหนูว่าเค้าจะช่วยพูดกับพ่อของหนู เเละเค้าจะรับเป็นพ่อของลูกหนูให้ เเต่หลังจากที่หนูคุยกับพี่สาว หนูก็เลยคิดอีกครั้งว่าอยากเอาออกค่ะ หนูเลยไปขอร้องแฟนเก่าอีกรอบ) ตอนนี้ยอมรับเลยว่าสองจิตสองใจมากค่ะ เพื่อนสนิทของหนูก็เพิ่งโทรมาขอร้องบอกให้หนูคุยกับเเม่ก่อน อย่าเพิ่งตัดสินใจ เค้าบอกว่าเค้านั่งภาวนาให้เด็กคนนี้รอด เค้าร้องไห้ อ้อนว้อนขอให้หนูเก็บไว้ หนูไม่รู้จะทำอย่างไรเเล้วค่ะ หนูไม่มีความกล้าพอที่จะบอกพ่อแม่ หนูควรทำอย่างไรต่อไปดีคะ

 

อยากให้คิดทบทวนดูให้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลย มันไม่ต่างกับการฆ่าคนไม่มีทางสู้เลยนะครับ คนส่วนใหญ่
จะคิดว่าเด็กที่อยู่ในท้องตอนเดือนแรกๆ จะเป็นแค่ก้อนเนื้อไม่มีความรู้สึกนึกคิด ยังไม่มีชีวิต และคิดว่าการทำ
แท้งไม่บาปอะไรเพราะเด็กยังไม่มีชีวิตอะไรต่างๆ แบบนี้ แต่ความจริงมันกลับกันเลย เขารู้หมดแหละครับ รู้แม้
กระทั่งความรู้สึกนึกคิดของคุณ และเมื่อเขารู้ว่าคุณมีความคิดที่จะทำแท้ง ก็จะดลใจคนอื่นให้มาช่วยบอก ช่วย
เตือนว่าอย่าทำ แบบในเว็บนี้แหละ ที่คุณตัดสินใจยากเพราะตอนนี้คุณยังคิดว่าเขาเป็นแค่ก้อนเนื้อที่ยังไม่มี
ความรู้สึกนึกคิด ที่ทำแท้งไปก็ไม่มีอะไร ถ้าคุณรู้ว่าเขาเป็นคนที่มีความรู้สึกนึกคิดคุณจะชั่งใจไม่ยากเลย
ระหว่างการที่จะฆ่าเขา กับการกลัวที่จะบอกพ่อแม่นะครับ หลายๆ คนมีประสบการณ์และได้รับรู้เรื่องแบบนี้มา
ตลอด ก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอย่าทำเลยมันไม่มีทางที่จะทำแล้วไม่เสียใจภายหลัง ขอให้เชื่อเถอะครับ อย่า
ไปฟังคนอื่นหรือคนที่ไม่มีธรรมะแนะนำ เพราะในโลกนี้มีคนโง่มากกว่าคนฉลาด สิ่งที่คนส่วนมากเห็นด้วยน้อย
มากๆ ที่จะเป็นเรื่องที่ฉลาด โลกนี้ถึงมีคนบรรลุธรรมกันน้อย ไม่เคยมีใครบรรลุธรรมกันเป็นหมู่ เป็นฝูง คนที่
บอกคุณว่าให้เอาเด็กออกก็เหมือนกับมีคนมาบอกคุณว่าไปลงนรกสิ ถ้าคุณเชื่อเขาคุณก็ลงนรกคนเดียว เจ็บ
คนเดียว ไม่มีใครจะมาอยู่เป็นเพื่อนคุณ มายอมทุกข์กับคุณซักคน คุณจะไปสนใจคำพูดแบบนั้นทำไม

 

ถ้าเอาออก จบไปต่อให้มีการงานดีเท่าไหนทำเงินมาเท่าไรก็ไม่เหลือใช้

ถ้าไม่เอาออก จะได้ดี (ถ้าไฝ่ดีนะ)

 

คิดดีๆ นะครับ ปัญหามันจบแค่ชั่วคราว

แต่ตลอดชีวิตคุณจะไม่มีความสุขเลย

 

ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ที่คิดจะเก็บลูกไว้ ลองคิดในแง่ดีสิคะ ว่าสักครั้งนึงในชีวิต ผู้หญิงเราน่าจะมีลูกตัวเองสักคน (ดิฉันยังอยากมีเลย แต่ไม่อยากมีสามีเท่านั้นเอง)

ส่วนผู้ชายคนนั้นเท่าที่อ่านอย่าให้เขารับผิดชอบอะไรเลย ดูแล้วแค่ตัวเขาเอง ยังไม่รู้ว่าจะสามารถรับผิดชอบตัวเองได้รึเปล่า คิดซะว่าอย่างน้อยเขาก็ให้ลูกแก่คุณ และคุณเองก็ไม่รู้ว่าขนเงินมาจากไหนมาให้เขาได้ ทำไมจะไม่สามารถเลี้ยงลูกแท้ๆตัวเองได้ล่ะ คนที่รู้จักมีคนหลายที่ทำแท้ง ชีวิตเขาก็ดุ่มๆดอนๆอยู่ตลอด อย่าทำเลยคะ พอคิดจะมีลูกจริงๆก็ไม่มีซะที บางคนพอมีลูกมาก็เลี้ยงยากปัญหาสาระพัด

ลองดร็อปเรียนไว้ก่อน พอคลอดก็เรียนให้จบ อีก 4 ปีคุณก็จบ ลูกคุณก็พึ่งจะ 4 ขวบ ใช้เงินยังไม่มากหรอก(ทำงานเก็บเงินไปด้วยก็ได้ ถึงเงินจะไม่มากแต่ก็ทำให้พ่อคุณไว้ใจ) พอเรียนจบ ทำงานสัก2-3ปี ลูกคุณถึงจะขึ้นประถม (วัยนี้ก็ยังใช้เงินไม่มาก) เลี้ยงเขาให้ดีไม่ต้องเลี้ยงด้วยเงินมากมาย เลี้ยงด้วยความรักและความเอาใจใส่

พูดกับพ่อคุณดีๆ พูดอย่างมีเหตุมีผล ถ้าพ่อเห็นว่าคุณมีทัศนะที่เป็นผู้ใหญ่พอ พ่อก็จะรู้ว่าคุณโตพอจะรับผิดชอบ ถ้าพ่อคุณรู้ว่าคุณท้องแล้ว คุณจะเอาออกหรือไม่ก็ไม่ทำให้ท่านเสียใจน้อยลงหรอก พ่อคุณยังไม่ปล่อยให้พี่สาวคุณตายเลย แล้วคุณจะปล่อยให้ลูกคนตายไปเฉยๆได้ยังไง

 

อย่าเอาออกเลยจะ

การทำเเท้งเป็นกรรมที่หนักมากนะคะ

หลายคนที่ไปทำแท้ง สิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตคือ

ชีวิตจะไม่มีความเจริญ ทำสิ่งใดก็ไม่ขึ้นค่ะ

หาอ่านผลกกรรมของการทำเเท้งได้ในเว็บนี้ค่ะ ลอง เสิชหาใน google นะคะ

มีกรณีศึกษาอีกมากมาย รวมถึงผลกกรรมที่ได้รับ



พี่เข้าใจว่า ณ ช่วงเวลานี้น้องจะเครียดมากเเละไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร กลัวไปหมดทุกอย่าง

ลองถามตัวเองจริงๆ(โดยไม่อิงจากคนรอบข้างหรือปัจจัยอื่นๆรอบตัว)

เราอยากเก็บเด็กไว้ไหมคะ?

ทุกอย่างมีวิธีเเก้ไขได้ค่ะ

เเนะนำให้ติดต่อกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง อาทิ

บ้านพักฉุกเฉิน (อยู่เเถวดอนเมือง)



เข้าไปตามลิ๊งด้านบนเลยค่ะ

ทางหน่วยงาน มีการให้การปรึกษา ให้กับผู้หญิงที่ไม่พร้อมในการตั้งครรภ์

รวมถึงมีกระบวนการที่จะสามารถช่วยเหลือน้องได้ค่ะ

ลองโทร เข้าไปพูดคุยเบื้องต้น ที่หน่วยงานนี้นะคะ

ตอนโทรไม่ต้องกลัวนะคะ สู้ๆค่ะ ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ


ถ้ามีปัญหาอะไร หรือต้องการพูดคุยปรึกษาอะไร pm เข้ามาได้นะคะ ยินดีช่วยเหลือเท่าที่ทำได้คะ

 

ขออนุโมทนาครับท่านGJ

 

ห้ามทำแท้งเด็ดขาด ถ้าไม่อยากทุกข์ไปตลอดชีวิต ชีวิตจะไม่มีความเจริญเลยนะทำมาหากินไรก็ไม่ขึ้น อย่ามัวสับสนอยู่เพราะจะทำให้ตัดสินใจผิดพลาดค่ะ ตั้งสติและคิดดีๆ ปัญหาทางบ้านก็ส่วนนึง แต่ปัญหาเรากับลูกก็อีกส่วนนึง ถ้าเลี้ยงลูกไม่ไหวก็ยกให้คนที่ีเขาอยากจะมีลูกไปแต่อย่าทำร้ายชีวิตเขาเลย ขอบิ้ณฑบาตรเถอะนะ เด็กเขาไม่รู้เรื่องด้วย เขาเป็นผู้บริสุทธิื เราต่างหากที่ชิงสุกก่อนห่าม อยากมีแฟนก่อนที่จะเลี้ยงตัวกันได้ มันก็เป็นแบบนี้แหละ ขอให้เชื่อพี่สักครั้ง ถ้าไม่เชื่อและไปทำแท้งพี่จะบอกได้เลยว่านรกรออยู่ข้างหน้า นี่พูดจากประสบการณ์เลยนะ ได้โปรดอย่าทำ

 

เปนกำลังใจให้ค่ะ สู้ ๆ ต่อไป

 

คิดดี ๆ น่ะครับขอเป็นกำลังใจให้ครับ แล้วตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้างครับ

 

อย่าคิดทำบาปเด็ดขาด เราทำอะไรลงไปต้องกล้าทำกล้ารับผิดชอบในสิ่งที่เกิด เลี้ยงลูกคนเดียวไม่ลำบากหรอก ฟ้าดินจะเปิดทางสว่างให้เอง ผมจะช่วยคุณอีกคนเพียงแต่ให้คุณเก็บเด็กไว้ ถ้าเด็กคลอดแล้วไม่อยากได้จริงๆเอามายกให้ผมๆจะเลี้ยงให้ มีอะไรพีเอ็มมาหาผม และลองคุยกับพ่อของเด็กใหม่ยืนยันว่าจะไม่เอาเด็กออก ขู่จะร้องเรียนมันไปเลย รับแค่เป็นพ่อยังไม่ได้เลย เห็นแก่ตัวไป แต่คุณเองต้องไม่ใช่ทำตัวเขารับไม่ได้นะ แต่เด็กผมจะเลี้ยงดูให้ถ้าไม่อยากได้จริงๆ แต่ผมรับเป็นพ่อไม่ได้เท่านั้นเอง

 

น้องหายไปแล้ว ไม่มาอัพกระทู้หรือ ว่าเด็กเป็นไงบ้าง

พี่เล่าจากตัวเองเลยนะ พี่คิดทำแท้ง เพราะสุขภาพไม่ดี หมอไม่รับฝาก และบอกว่า ถ้าระหว่าง ชีวิตแม่ กับ เด็กไม่ถึง 1 เดือน หมอเลือก แม่

พี่สับสนมาก ไหนจะชีวิตตัวเอง(ที่อาจะเกิดอันตรายได้) กับ เงินที่ไม่พอเลี้ยงลูก

สุดท้าย พี่ ขอ เสี่ยง ตายก็ตายด้วยกัน ทั้งแม่ทั้งลูก กรรมทำแท้ง ก็เหมือนตายทั้งเป็นอยู่ดี

ทุกวันนี้ พี่สามารถทำงานได้มากมาย เงินไหลมาเทมาก็ว่าได้ (แต่ไม่ได้รวยนะ ไม่ขอยกตัวเงินนะ) ลูกก็สุดหล่อ ฯลฯ

แต่กรรมคิดทำแท้ง ก็คือกรรมวันยังค่ำ พี่ติดกรรมเรื่องนี้ ชีวิตครอบครัว แม้จะรักกันเอง แต่ก็ทะเลาะกัน แต่ก็ประคับประครองกันมาได้ จนตอนนี้ลูกอายุ กว่า 5 ปีแล้ว ฐานะในบ้านดีขึ้นเรื่อยๆ แบบคิดไม่ถึง ทั้งที่ก่อนลูกเกิด พี่กินแค่ ไข่ 2 ฟอง กับ ข้าว 1 ถ้วย น้ำเปล่าเยอะๆ

ไม่รู้น้องจะได้อ่านหรือเปล่า เผื่อคนอื่นๆละกันเนอะ