หนึ่งเพื่อทั้งหมด หรือ ทั้งหมดเพื่อหนึ่ง

ที่ผมตั้งกระทู้นี้อยากให้หลายคนได้คิด
เพราะว่าพวกเรากำลังแก้ปัญหาไม่ได้ถูกจุดเลย

ประเด็นคือ

เราต้องรักษากรุงเทพ โดยให้ จังหวัดนับสิบท่วมมิดหัว
หรือ
เราจะให้น้ำท่วมมิดหัวกรุงเทพจังหวัดเดียว เพื่อทุกจังหวัดรอด

คำถามคือ กรุงเทพสำคัญตรงไหนที่เราต้องรักษา
เอาละในด้าน เศรษฐกิจ
ประเทศไทย รายได้หลักคืออะไร
1. อุตสาหกรรมชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ รถยนต์
2. ข้าวและสินค้าเกษตรกรรม

คำถามคือ แล้ว กรุงเทพ มีอะไรที่เกียวข้องกับรายได้หลักของประเทศ
คำตอบคือ ไม่มี มีแต่ห้างฯ และที่อยู่ของอภิสิทธิชน

ทำไมเราต้องให้ จังหวัดที่เห็นแก่ตัว และไม่ได้มีความสำคัญใดๆเลย
ในด้านภาคการผลิตของประเทศนี้รอด
และเราต้องสูญเสีย จังหวัดที่เป็น รายได้หลักของประเทศนี้มากมาย
ไม่ว่าจะเป็น นิคมอุตสาหกรรมมากมาย

ผมถามเพื่อให้เราได้คิด ว่า อะไรคือ สิ่งที่จำเป็น
คำถามคือ หากกรุงเทพ ท่วมจังหวัดเดียว แล้วมันจะเสียหายเท่ากับ
ทางเลือกที่เรา เลือกอยู่ตอนนี้หรือไม่

คำว่า เมืองหลวง มันก็ แค่ สมมุติบัญญัติเท่านั้น

วีรบุรษมากมาย ควรรู้ว่าทำอย่างไร
ไม่ว่าจะเป็น เสี่ยวเหวนตี้ ที่ย้ายเหมืองหลวง
หรือ กระทั้ง รัชการที่ 1 ก็ตาม

ทางออกของปัญหานี้ คือ กรุงเทพต้องจมน้ำ

และขอเตือนสติ นายกว่า ท่านไม่ใช่นายกของคนกรุงเทพ
แต่ท่าน คือ

นายกของคนทั้งประเทศ

 

รายได้หลักของประเทศมาจากกรุงเทพ จำตัวเลขแน่นอนไม่ได้แต่มากกว่า 60% ของรายได้รวมทั้งประเทศ ต่างจังหวัดเป็นภาคการผลิตแต่จ่ายภาษีน้อยมาก โดยเฉพาะภาคเกษตรกรรมถ้าระบบเศรษฐกิจกรุงเทพชะงัก ภาพรวมเศรษฐกิจก็หดตัว ศูนย์กลางการเงินถ้าล่ม ระบบการเงินทั้งประเทศก็ชะงัก ต้องโทษแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของทุกรัฐบาลที่รวมศูนย์ทุกอย่างที่กรุงเทพ

 

ถึงไม่ใช่คนกรุงเทพฯ แต่ก็ยังเห็นว่าต้องรักษากรุงเทพฯ ตามสถานะการณ์
ไม่ว่าจะเป็นการป้องกัน หรือการยอมให้น้ำไหลผ่านไปโดยเร็วที่สุด

แต่ไม่ใช่การรักษากรุงเทพฯ โดยละเลยชาวต่างจังหวัด จัดความช่วยเหลือไป
ให้มากและทั่วถึง

เหมือนเขตที่ดิฉันอยู่ ชาวบ้านต่างก็ช่วยกันรักษาส่วนเศรษฐกิจ ที่เป็นวัด
ตลาดศูนย์ราชการ และธนาคาร แม้แต่ฝั่งที่น้ำท่วมก็ยังมาช่วยป้องกันอีกฝั่ง
ที่จะให้น้ำไม่ท่วม คนที่มีที่ดินเขาสละดินให้ขุดทำคันกั้นน้ำ เพราะเขารู้ว่าต้อง
รักษาหัวใจไว้

บัดนี้ในเขตตำบลนี้ ยังมีอาหารและการเงินพอเพียง ส่วนฝั่งที่เขาเสียสละให้
น้ำท่วม เทศบาลและเพื่อนบ้านก็ช่วยกันดูแลทั้งด้านสาธารณูปโภคและอาหาร
ทั้งสามมื้อค่ะ (บ้านชั้นเดียวท่วมเกือบมิดค่ะ แต่เขาไม่อพยพ)

ชุมชนตรงนี้ ชาวบ้านดูแลกันเอง ดูแลสิ่งที่เป็นสาธารณะของส่วนรวมด้วย
เทศบาลช่วยดูแลตลอดเวลา และในทันทีที่ร้องขอความช่วยเหลือเช่นเขื่อนพัง
เทศบาลจะมาถึงไม่เกิน10 นาที ทั้งอาสาสมัคร เจ้าหน้าที่ และอุปกรณ์

แต่ที่ดูตามข่าวในที่อื่นคือ หลายชุมชนทั้งรอบปริมณฑลและต่างจังหวัด ถูกตัดขาด
ไม่ได้รับความช่วยเหลือ

ถ้าชุมชนเข้มแข็ง ส่วนปกครองท้องถิ่นเข็มแข็ง(ต้องฉลาดและเป็นธรรมด้วย) รัฐบาลสนับ
สนุน น่าจะผ่านไปได้ทุกชมชน

 

เวลาคนจะล้ม คุณเคยเอามือปิดกุม หัวบ้างไหมครับ จขกท

 

ถ้าเปรียบจังหวัด เป็นประชาชน รอบนอกคือเกษตรกร กรุงเทพคือ พ่อค้าคนกลาง ใครมี รายได้มากกว่ากัน คำตอบ คือพ่อค้าคนกลาง เวลาน้ำท่วมใครได้รับผลกระทบมากสุด คำตอบคือเกษตรกร ข้าวตาย เกษตรกรเดือดร้อน พ่อค้าคนกลางยังอยู่สบาย แล้วใครเดือดร้อน คำตอบคือ ลูกของเกษตรกร คือทุกหม่บ้าน ตำบล อำเภอ เดือดร้อนยังไง ข้าวของแพง อาหารไม่เพียงพอ แต่เราก็ยังต้องรักษาพ่อค้าคนกลาง เพราะ ถ้าไม่มีเราก็ไม่รู้จะเอาของไปขายใคร

 

ตอนนี้เรา เรายอมเสีย อวัยวะ เพื่อรักษาชีวิต หลังจากตอ้งตัดแขนทิ้งมาแล้ว

 

ไม่กุมหัวคับ ยอมเจ็บมือ เพื่อให้หัวปลอดภัย

 

เจ้าของกระทู้คับ ใจเย็นๆ มา มาฟังผมสักหน่อย ตอนนี้ไม่มีอะไรจะเสียแล้วมันท่วมหมดแล้ว เซฟส่วนน้อยดีกว่าเสียไปทั้งหมด เข้าใจนะคับ อืม ไป ไป กินข้าวก่อน