หาเพื่อนร่วมเดินทางครับ ไปนิพพานกัน (พวกนิพพาน ศูนย์ไม่เหลือ ไม่ต้องมานะครับ)

นิพพาน ในความเห็นของผม ก็คือ

หมดกิเลส แต่ไม่ไช่ หมดสลายไปเสียทุกอย่าง

แม้แต่ดวงจิต หรือตัวเราจริงๆก็สลาย ไปด้วย

เป็นแบบนี้ จะไปฏิบัติ เพื่ออะไร ไช่ไหมครับ

 

"..ตายเป็นเรื่องของธาตุทั้งสี่ ดินน้ำไฟลม มันกระจัดกระจายไป
เขาก็เรียกว่าตาย ใช้การไม่ได้ เขาก็เรียกว่าตาย จิตใจมันไม่ได้ตาย

จิตใจไม่ได้ตายนั้น ย่อมส่อแสดงให้เห็นแล้วว่า
แม้พระอริยเจ้าทั้งหลาย ที่เราว่าท่านดับขันธ์เข้าสู่นิพพานแล้ว
มันก็เป็นแต่ว่าดวงจิตดวงใจของท่านส่วนหนึ่ง
ร่างกายของท่านแตกดับไป แต่จิตใจเป็นของไม่ตาย

แต่จิตนี้เมื่อละกิเลสราคะ โทสะ โมหะ หมดไปแล้ว
ออกจากจิตใจไปแล้ว เหลือแต่จิตอันบริสุทธิ์ผ่องใส
จะอยู่ที่ใดเป็นอะไร ก็ชื่อว่าอยู่ในนิพพาน ...."


(หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร)

 

"..ร่างกายนี้แค่ตายเท่านั้น จิตนี้พระพุทธเจ้าทรงรับรองอยู่แล้วว่าไม่ตาย
เราจะกลัวตายหาอะไร เราคือจิต ก็ไม่ตายนี่ เราจะกลัวตายไปทำอะไร
ถ้าตัวจิตตาย เราก็ตาย นี่ตัวจิตไม่ตาย แล้วเราจะตายได้ที่ไหน..


เงาแห่งความตายมันมีอยู่ที่ไหน มันไม่มีนี่ ไม่มีจนกระทั่งเงาแห่งความตาย
เราตื่นเราตกใจ เรากลัวตายไปเฉยๆ กลัวลม ๆ แล้ง ๆ ความตายของใจไม่มี
แม้กระทั่งเงา ให้กลัว ก็ยังกลัวกันไปได้ เพราะความหลงของจิตนี่เอง..


ท่านจึงสอนให้สร้างปัญญาให้ทันกับเหตุการณ์
จิตนี้เป็นที่แน่ใจ ว่าไม่ตาย พิจารณาให้ชัด
เอ้า อะไรเกิด ก็เกิดขึ้นเถอะ จิตมีหน้าที่รู้ทั้งหมด
จนกระทั่งวาระสุดท้าย เครื่องมือนี้แตกไป ปัญญาก็สลายไปด้วยกัน..."


"จิตที่ได้รับการซักฟอกจากปัญญาแล้ว จะไม่ตาย ไม่สลาย"




(หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน)

 

ไปครับไปด้วย แต่นิพพานศูนย์ไม่เหลือนั้นไม่ไปครับ เรื่องดับดวงจิตเป็นความเข้าใจผิดของพวก พรหม์ลูกฟักครับ

 

​

สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช (แพ ติสฺสเทโว) ​

"สัตว์โลกยังมีอวิชชาจะเข้าใจว่าขันธ์ ๕ เป็นอัตตา เว้นเมื่อเข้าถึงอสังขตธาตุได้ความบริสุทธ์เป็นนิพพาน จะเข้าใจว่าขันธ์ ๕ เป็นอนัตตาทันที แล้วจะเห็นว่าพระนิพพานเป็นอัตตา"​

__________________________________________________​

​

"พระพุทธเจ้าท่านเพียงไม่มีร่างเหลืออยู่เท่านั้น พระบารมีและคุณธรรมยังอยู่ ทรงเสด็จไปสอนด้วยพระพุทธบารมีได้"​

_________________________________________​

​

พระเดชพระคุณพระอุบาลีคุณูปมาจารย์ ( จันทร์ สิริจนฺโท ) ​

"พระนิพพานเป็นพระมหานครอันใหญ่เป็นที่บรมสุขหาที่เปรียบมิได้ อย่าเข้าใจว่าจะไปนิพพานด้วยกำลังกาย"​

______________________________​

​

หลวงปู่บุดดา ถาวโร ​

"นิพพานไม่สูญ เป็นแต่อาสวะกิเลสสูญ อวิชชา ตัณหา อุปาทาน กรรม วิบาก มันสูญ แต่ สังคตะธรรม อสังคะธรรม วิราคะธรรม มันไม่ได้หมดไปด้วย"​

​

_____________________________________________




หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน


"ดวงจิตนี้ไม่เคยสูญ แดนพระนิพพานมีจริง หลวงปู่มั่นเล่าว่า พระพุทธเจ้าหลายพระองค์
เสด็จมาเยี่ยมท่าน"

________________________________________


ท่าน จขกท. กำลังเดินทาง ไม่ต้องกลัวครับ...มีหลายท่านรอท่านอยู่แล้ว..ที่พระนิพพาน..
​

http://palungjit.org/threads/พระนิพพาน-จากคำครูอาจารย์.12108/​

<!-- google_ad_section_end -->

 

การตายที่แท้จริงจะไม่กลับมาเกิดอีกแล้ว แต่ที่ยังมาเกิดแล้วเกิดอีก แสดงว่าไม่ได้ตายจริงๆ

หากเห็นสิ่งที่นำมาเกิด จะเข้าใจถึงการมาเกิด เหตุที่มาเกิด ก็ด้วยความอาลัยอาวรณ์ในสิ่งที่ยึดติด

 

อะไรที่ไม่ใช่ของเราก็ปล่อยวางมันให้หมด ทั้งจิตทั้งกาย ขอเดินทางไปด้วยคนครับ

 

กายจิตดับ รูปนามสลาย กลับกลายเป็นธาตุ

 

มันต้องอย่างงี้ซิ อย่างงี้ซี้

 

กราบโมทนาสาธุกับทุกท่านครับ ทำบญทุกครั้ง ผมก็อธิษฐานตามทีล.พ.ฤาษีสอนไว้"ขอบุญนี้จงเป็นปัจจัยให้ถึงพระนิพพานในปัจจุบันนี้ ถ้าไม่ถึงพระนิพพานเพียงใดขอคำว่า ไม่มีจงอย่าบังเกิดแก่ข้าพเจ้า นับแต่บัดนี้ จนกว่าจะเข้าพระนิพพาน"

 

เห็นเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ตอบอย่างนี้ มีความมั่นใจมากขึ้น

ผมขอไปด้วยคนครับ สาธุ

 

นิพาน จากพุทธโอษฐ์

บทว่า กายสฺส เภทา อุทฺธํ ความว่า ต่อจากกายแตกไป.


บทว่า ชีวิตปริยาทานา ความว่า เพราะสิ้นชีวิตแล้ว คือสิ้นรอบแล้วโดยประการทั้งปวง เพราะไม่ปฏิสนธิต่อไป.


บทว่า น ตํ ทุกฺขนฺติ ความว่า เทวดาก็ดี มนุษย์ก็ดี จักไม่เห็นพระตถาคตนนั้น จักถึงความเป็นผู้หาบัญญัติมิได้.


ก็ในคำอุปมาว่า เสยฺยถาปิ ภิกฺขเว ดังนี้เป็นต้น มีคำเทียบเคียงดังต่อไปนี้.
ก็กายของพระตถาคต เปรียบเหมือนต้นมะม่วง ตัณหาที่อาศัยกายนี้เป็นไปในภพก่อน เปรียบเหมือนขั้วใหญ่ซึ่งเกิดที่ต้น เมื่อยังมีตัณหาอยู่ ขันธ์ ๕ อายตนะ ๑๒ ธาตุ ๑๘ ซึ่งเป็นสภาพติดอยู่กับตัณหาจะเกิดต่อไป เปรียบเหมือนพวงมะม่วงสุก ประมาณ ๕ ผลบ้าง ๑๒ ผลบ้าง ๑๘ ผลบ้าง ติดอยู่ที่ขั้วนั้น. เหมือนอย่างว่า เมื่อขั้วนั้นขาด มะม่วงเหล่านั้นทั้งหมด ย่อมติดขั้วนั้นไป.


อธิบายว่า ไปตามขั้วนั้นแหละ ขาดไปเช่นเดียวกัน เพราะขั้วขาด ข้อนั้นฉันใด ขั้วตัณหาเครื่องนำสัตว์ไปสู่ภพยังไม่ขาด ก็พึงเป็นเหตุให้เกิดขันธ์ ๕ อายตนะ ๑๒ ธาตุ ๑๘ ธรรมเหล่านั้นทั้งหมด ย่อมติดตามขั้วตัณหาเครื่องนำสัตว์ไปสู่ภพนั้น.


อธิบายว่า ไปตามตัณหาเครื่องนำสัตว์ไปสู่ภพ เมื่อตัณหานั้นขาดแล้ว ก็ขาดไปเช่นเดียวกัน เหมือนฉันนั้นทีเดียว.


อนึ่ง เมื่อต้นไม้แม้นั้น อาศัยผัสสะอันเป็นพิษของหนามกระเบน ซูบซีดลงโดยลำดับ ตายแล้วก็ย่อมจะมีแต่เพียงโวหารว่า ณ ที่นี้ได้มีต้นไม้ชื่อนี้เท่านั้น ใครๆ มิได้เห็นต้นไม้นั้น ข้อนี้ฉันใด เมื่อกายนี้อาศัยสัมผัสอริยมรรค เพราะยางคือตัณหาสิ้นไปแล้ว จึงเป็นดังซูบซีดลงตามลำดับ แตกทำลายไป ต่อจากกายแตกสิ้นชีพแล้ว เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายจักไม่เห็นแม้ซึ่งพระตถาคต จักมีแต่เพียงโวหารว่า ได้ยินว่า นี้เป็นศาสนาของพระศาสดาซึ่งเห็นปานนี้เท่านั้น

พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงพระธรรมเทศนาถึงอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ ด้วยประการฉะนี้.

 

กำลังฝึกมโนยิทธิค่ะ มีกำลังใจดีมาก มีนิพพานเป็นที่สุด
พระพุทธองค์ตรัสว่า ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา ตถาคต

 

ปล.เมื่อก่อนลังเล และคิดแบบโลก โลก ต่อแต่นี้วางกำลังใจไปนิพพานอย่างเดียว ขออนุโมทนากับทุกท่านค่ะ

 

ไปนิพพพานแล้วไมเหลืออะไรเลย อิฉันไม่ไปนะฮะ

ไม่ชแบเป็นประเภทที่ว่า สร้าง วิมาน บนอากาศ

สร้างประสาททราย ท้ายสุดก็ไม่เหลืออะไรเลย

แบบนั้น อีฉัน ไม่ไป นะฮะ แบบนิพพพานศูนย์

หมดทุกอย่างฮะ ไม่เอานะฮะ

 

นิพพานนั้นจะสูญ หรือ ไม่สูญ ไว้ไปถึงก็รู้เอง เมื่อไปถึงจะบอกว่าไม่ไปก็ไม่ได้

เพราะว่าไปถึงแล้ว จุดหมายปลายเป็นยังไง ไม่มีใครรู้ ส่วนใหญ่ก็มีแต่คนเดา

ส่วนผู้ที่รู้ ที่ได้มาบอกกล่าว ตัวอย่างเช่น ครูบาอาจารย์ ก็กล่าวไม่เหมือนกัน

แต่ที่เหมือนกัน คือ นิพพานมีอยู่จริง สัมผัสได้จริง รอแต่ผู้ที่จะไปถึงเท่านั้น

หากไม่มีความกล้าที่เพียงพอแล้ว ก็คงยากที่จะไปให้ถึงยังจุดหมาย

 

พระเดชพระคุณพระอุบาลีคุณูปมาจารย์ ( จันทร์ สิริจนฺโท ) ​

"พระนิพพานเป็นพระมหานครอันใหญ่เป็นที่บรมสุขหาที่เปรียบมิได้ อย่าเข้าใจว่าจะไปนิพพานด้วยกำลังกาย"​

ชอบใจอันนี้มาก ปิติใจจริงๆครับ

 

อนุโมทนาด้วยครับ แต่ผมยังไปไม่ได้ คงต้องรออีก100อสงไขย+

 

นิพพาน ต้องหมดกิจ ไม่อยากจะทำอะไรในโลกอีกแล้ว ไม่มีอะไรที่ยังทำไม่เสร็จ หรือยังไม่ได้ทำ หรือต้องทำ