อย่างนี้มีคุณยิ่งกว่าพ่อแม่หรือไม่

ถ้าพ่อแม่ทิ้งลูกไปตั้งแต่เกิด
ชายคนหนึ่งเก็บเด็กไปเลี้ยงจนโต
ถามว่า ชายคนนี้มีบุญคุณกับเด็กมากเท่าพ่อแม่หรือไม่

 

มีพระคุณเท่าๆกันนะเราว่า
พ่อแม่มีคุณให้เราเกิดถ้าไม่มีท่านเราก็ไม่ได้เกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้ถึงท่านจะไม่ได้เลี้ยงดูเราก็เถอะ ท่านอุ้มท้องเรามาตั้ง9เดือน ถ้าไม่รักคงเอาออกไปแล้ว อันนี้เป็นบุญคุณใหญ่หลวงมาก

ส่วนคนที่เก็บเรามาก็มีบุญคุณอีก เพราะถ้าไม่เลี้ยงเราก็คงไม่ได้เจริญเติบโตเป็นคนดีแบบวันนี้ท่านเลี้ยงมากี่ปี บุญคุณใหญ่หลวงเช่นกัน

ส่วนที่ถามว่ามีบุญคุณเท่ากันหรือไม่ ไม่มีใครตอบได้หรอกเราว่า เพราะ1ให้ชีวิต 1เลี้ยงดู เราควรทดแทนทั้งหมดนะ อันนี้ตามความเห็นของเรานะ

 

พ่อแม่ คือ ผู้ให้ลมหายใจ


ผู้ที่เลี้ยงคือ ผู้ที่ต่อลมหายใจ


ถ้าไม่มีพ่อแม่ ไหนเลยจะมีผู้ที่จะต่อลมหายใจได้

ชายคนนี้มีบุญคุณใหญ่หลวง แต่ จะมีบุญคุณมากกว่า พ่อแม่ เป็นไปไม่ได้

 

ชายผู้นี้ หากช่วยให้คุณรู้จักคำว่ากตัญญู และ กตเวที ได้ ชายผู้นี้นอกจากต่อชีวิตคุณแล้ว ยังฝังคุณธรรมอันบุคคลเมื่อมีธรรมนี้อยู่ภายในใจแล้ว ชื่อว่ามีคุณเทียบได้กับพ่อและแม่ เพราะท่านไม่ได้เลี้ยงคุณให้เติบใหญ่ได้เฉพาะกายไม่ แต่เลี้ยงใจคุณให้มีคุณธรรมอันประเสริฐ กล่าวคือกตัญญูกตเวทิตาธรรมอันประเสริฐได้ เช่นนี้แล้วควรสงสัยอีกหรือไม่ว่าบุญคุญมากหรือน้อยกว่าใคร จงตอบแทนคุณต่อท่านด้วยธรรมอันประกอบภายในใจนั้นแล้วเถิด

 

กระทู้นี้ตั้งคำถามน่าสนใจมากครับ
ต้องลองค้นเทียบเคียงจากพระไตรปิฎก
เช่น หมอชีวกฯ หรือแม้แต่องค์พระพุทธเจ้าเอง ซึ่งพระราชมารดาสวรรคตจากไป
เคยเห็นแต่พระพุทธเจ้าทรงเน้นเกี่ยวกับ บิดามารดา มากนะครับ

 

อืม น่าสนน่าสน จะคอยคำตอบทีเด่นชัดครับ ขอวิเคราะห์ก่อนครับ ต้องแยกแยะให้เป็น สาธุ สาธุ สาธุ

 

แล้วถ้าเกิดมีโจรมาจับทั้ง2อย่างเป็นตัวประกันละ แต่คุณช้วยได้แค่คนเดียวคุณจะเลือกช้วยคนที่ให้ลมหายใจคุณ หรือคนที่ต่อลมหายใจให้คุณ

 

ถ้าเป็นชาวจีนเรามีคำสอนอยู่ว่า

"พ่อแม่ที่เลี้ยงดู มีบุญคุณดุจพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด"

สำหรับคำถามที่ว่าถ้าต้องเลือกให้ผู้ใดผู้หนึ่งรอด แค่คุณลองคิดว่าคุณต้องเลือกระหว่างพ่อกับแม่ซิ แล้วคุณจะรู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถเลือกได้เลย

 

ต้องไปอ่านเรื่องนกแขกเต้าสองพี่น้อง พ่อแม่ให้กำเนิดมา ต่อมาเจอภัยธรรมชาติ ตัวหนึ่งถูกฤาษีเอาไปเลี้ยง อีกตัวโจรป่าเอาไปเลี่ยง ทั้งสองตัวถูกต่อลมหายใจเหมือนกันแต่ นิสัยต่างกัน บุญคุณส่วนบุญคุณ แต่คุณธรรมที่ถูกปลูกฝังก็สำคัณมาก อยู่ที่ผู้นำไปชุบเลี้ยงจะเป็นคนลักษณะไหน
อีกอย่างถ้าจะถามว่าคนเลี้ยงมีบุญคุณมากเท่ากับพ่อแม่หรือไม่ตอบว่า "ไม่" เหตุผลคือ...ถ้าลูกถูกทิ้งตั้งแต่เล็ก ๆ โดยไม่เคยเห็นหน้าพ่อแม่ ไม่รู้จักพ่อแม่เลย แต่ต่อมาถ้าเผลอไปฆ่าพ่อแม่ โทษคือ "อนันตริยกรรม" หนักมาก(แม้จะไม่รู้ก็ตาม) แต่โทษฆ่าคนที่นำมาเลี้ยงไม่ใช่ "อนันตริยกรรม" ต่างกันตรงนี้
( ปล คนที่นำไปเลี้ยง ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นคนดีทุกคน..พิจารณาเป็นกลาง ๆ นะ)

 

ไม่ค่ะ...ไม่เท่าบิดามารดา ผู้ให้เลือดให้เนื้อเราเกิดมา เราสามารถที่จะบวชเรียนก็ได้ ทำความดีบำเพ็ญบารมีต่างๆก็ได้ การที่เกิดมาแล้วถูกเค้าทิ้งเป็นเพราะ(บุพกรรม)ของเราเองที่ส่งผลมาทั้งนั้น องค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสว่า..."คำว่าบังเอิญไม่มีในโลก...ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะกฏของกรรม(กรรมดี-กรรมชั่ว)ให้ผลทั้งนั้น"

 

ฮืมน่าคิดน่ะครับเกี่ยวกับคำถามที่น่าสนใจ...ท่านหนึ่งคือผู้ให้เลือดเนื้อ..ท่านหนึ่งคือผู้ต่อเลือดเนื้อทั้งสองคือพ่อหรือแม่เสมอเหมือนกัน...แต่ถ้าจะมองว่าอะไรคือบุญคุณก็ต้องมองว่าใครให้คุณกับลูกมากกว่ากัน...ถ้าคนที่ให้เลือดเนื้อวันแรกก็ทิ้งเลยถ้าหมานำไปรับประทานก็คงตายไปโดยไม่ได้ลืมตาอ้าปาก..ถ้าไม่มีอีกคนมาอุ้มชูอบรมบ่มนิสัยให้เป็นคนดี...

 

พ่อแม่ผู้ให้กำเนิดมีบุญคุณมากกว่า แม้ท่านจะทิ้งไปแต่ท่านก็อุ้มท้องมา 9 เดือน
แม้พระพุทธองค์ยังตรัสว่าแม้ท่านจะขับอุจจาระ+ปัสสาวะใส่ บุญคุณของท่านยังมากจนเราไม่สามารถทดแทนท่านหมด แต่พ่อแม่(เลี้ยง) แม้ท่านจะไม่ได้ให้กำเนิเรามา ท่านก็มีคุณเหมือนกัน แต่ถ้าเทียบคุณแม่บังเกิดเกล้าแล้ว ไม่สมควรจะไปเปรียบเทียบ และไม่ควรลบหลู่บุญคุณของท่าน

 

ดีเลิสทั้งสองจนเปรียบเทียบกันไม่ได้ เเละไม่ควรเปรียบเทียบเเละชี้วัดให้มองว่า มันคือคนละวาระกัน

 

ต้องมีคนเหลือเป็นตัวประกัน คนนึงใช่มะ
ถ้าเป็นอย่างนี้ ผมจะต่อรองกับโจร
ให้ปล่อยทั้งคู่ แล้วเอาผมไปเป็นตัวประกันแทน

 

เคยฟังหลวงปู่ก้าน วัดเขาต้นเกตุเทศน์ครับ ว่า พ่อแม่เป็นผู้ให้ร่างกาย ให้ธาตุขันธ์ เพราะฉะนั้น ร่างกายเราจึงไม่ใช่ของเรา แต่เป็นของพ่อแม่ครับ เป็นแต่จิตเรามาอาศัยอยู่เท่านั้น ที่เรามีวันนี้จึงเริ่มมาจากพ่อแม่ครับ

ผมคิดว่า ที่เรามาเกิดในชาตินี้ได้เพราะอาศัยธาตุขันธ์ของพ่อแม่ครับ ทำไม่ดรกับพ่อแม่จึงแรงมากครับ ท่านเป็นพระอรหันต์ของเรา แต่ถ้าทำไม่ดีกับผู้มีพระคุณที่เลี้ยงเรามาก็บาปมหันต์เหมือนกันครับ

 

บุญคุณก็คือบุญคุณ หน้าที่ของลูกก็ต้องตอบแทนบุญคุณ อย่าไปวัดเลยครับว่าใครมีบุญคุณกว่ากัน วัดไปแล้วได้ประโยชน์อะไร มันเป็นเพียงนามธรรมเท่านั้น คิดว่าจะตอบแทนบุญคุณท่านอย่างไรดีกว่า แล้วลงมือทำ

 

รู้สึกผมเคยอ่านเจอว่าพระพุทธเจ้าท่านเคยตรัสเปรียบเทียบบุญคุณระหว่างพ่อกับแม่ว่าถึงจะมีพ่อแม่คู่หนึ่งแม่คลอดลูกออกมาแล้วทิ้งลูกไปเลยนับตั้งแต่วันคลอดจนลูกตายไม่เคยดูดำดูดีเลยระหว่างนั้นพ่อเป็นคนเลี้ยงลูกดูแลลูกทุกอย่าง หาข้าวหาปลาให้กินป้อนนมป้อนน้ำล้างขี้ล่างเยี่ยวอบรมสั่งสอนทำทุกอย่างที่ทำได้ทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อลูก แม้กระนั้นองค์สมเด็จพระจอมไตรก็ยังตรัสว่าบุญคุณของพ่อนี้ยังเทียบไม่ได้แม้ครึ่งหนึ่งของบุญคุณของผู้เป็นแม่ที่มีต่อลูกแล้วจะป่วยกล่าวไปใยถึงบุคคลอื่นที่ไม่ใช่บุพการี บุญคุณนั้นมีแน่แต่จะมายิ่งล้ำก้ำเกินกว่าบุญคุณของพ่อและแม่คงไม่ได้ สำหรับลูกทุกคนนั้นแม่เป็นที่หนึ่งพ่อเป็นที่สองท่านจึงสอนให้ลูกทุกคนกตัญญูต่อบุพการีไม่ว่าท่านจะดีจะชั่วอย่างไรก็ตามไม่อย่างนั้นแล้วคนที่ทำร้ายพ่อแม่ให้ถึงแก่ชีวิตคงไม่ถึงติดโทษในอนันตริยกรรมเป็นแน่แท้ เรื่องนี้ผมก็แค่อาศัยความจำเอาว่าเคยอ่านพบจะจริงไม่จริงอย่างไรก็ไม่ทราบชัดหากได้ผิดพลาดไปในส่วนไหนหรืิอทั้งหมดลูกก็ขอขมาต่อพระรัตนตรัยของได้โปรดงดโทษอดเวรให้แก่ลูกด้วยเถิด

 

อันวิสัยธรรมดาแห่งผู้มีธรรมในดวงจิต ย่อมเห็นคุณค่าผู้ให้กำเนิดตนไม่เสื่อมถ่อย คนดีย่อมรู้ดีและทำดีเป็นปกติ แม้มารดาบิดาจะทอดทิ้งเราไป อันว่าความดีที่มีอยู่ในใจก็รู้ให้อภัยเสมอ ส่วนท่านผู้เอื้อเฟื้อเกื้อกูลเราต่อ ก็เป็นบุพพการีชน อันคนดีย่อมตั้งอยู่ในความกตัญญูรู้คุณท่านเสมอ คำถามคำถามนี้ หากอยากร้คำตอบที่ถูกต้องจริงแท้แล้ว เราต้องทำใจของเราให้เป็นคนดีเสียก่อน แล้วเราจะทราบคำตอบและคำตอบนั้นก็จะเป็นไปในทิศทางเดียวกันทั้งสิ้นทั้งมวน สิ่งไรทำไปแล้วได้โทษอันมีนรกเป็นที่หวัง บัณฑิตย่อมไม่แนะนำสั่งสอนให้ผู้อื่นทำ สิ่งไรทำไปแล้วได้คุณอันมีความสุขเกษม มีสวรรค นิพพาน เป็นจุดหมาย บัณฑิตย่อมสั่งสอนสิ่งนั้นแก่ผู้อื่น

คำถามนี้ ใครรู้สึกอย่างไร ก็อาจจะตอบไปตามที่ตนๆเข้าใจรู้สึกว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น ด้วยเพราะคุณภาพของจิตของแต่ละคนแตกต่างกัน ความคิดเห็นจึงแตกต่าง และคำตอบทุกๆคำตอบ อันตัวผู้ตอบย่อมเชื่ออย่างนั้นอยู่เอง

ใจขาว คิดขาว ทำขาว ได้ดี
ใจดำ คิดดำ ทำดำ ได้ชั่ว

สาธุ ขออนุโมทนา

 

ผมว่ามีแน่นอนนนน

___________________________________________________________
<TABLE id=post20191 class=tborder border=0 cellSpacing=0 cellPadding=9 width="100%" align=center><TBODY><TR vAlign=top><TD style="BORDER-RIGHT: 1px solid" id=td_post_20191 class=alt1>

</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE id=post20191 class=tborder border=0 cellSpacing=0 cellPadding=9 width="100%" align=center><TBODY><TR vAlign=top><TD style="BORDER-RIGHT: 1px solid" id=td_post_20191 class=alt1></TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE id=post20191 class=tborder border=0 cellSpacing=0 cellPadding=9 width="100%" align=center><TBODY><TR vAlign=top><TD style="BORDER-RIGHT: 1px solid" id=td_post_20191 class=alt1>พระกษิติครรภ์โพธิสัตว์ " หากเรามิเข้าสู้นรกภูมิแล้วไซร้ ผู้ใดเล่าจะเป็นผู้เข้านรกภูมิ


</TD></TR></TBODY></TABLE>

ขอนอบน้อมด้วยเศียรเกล้า แด่องค์พระกษิติครรภ์พระโพธิสัตว์ "หากนรกไม่ว่างเว้น จะไม่ขอเข้าสู่พุทธภูมิ"

http://palungjit.org/threads/ขอเชิญ...ทุนสร้างองค์พระกษิติครรภ์มหาโพธิสัตว์.270895/
ขอเชิญร่วมสร้าง องค์พระกษิติครรภ์มหาโพธิสัตว์ หินแกรนิตแกะสลักองค์ใหญ่ สูง 9.9 เมตร เพื่อน้อมเกล้าฯ ถวายเป็นพระราชกุศล วันที่ 28 สิงหา 54 คับ

 

พระกษิติครรภ์โพธิสัตว์ ท่านลงไปนรกทำไมหรือ