!!ระหว่างคุณ telwada กับ คุณ การุณย์ ใครจะแน่กว่ากัน!!

เราว่ามาแบ่งฝ่ายตีกันเองดีกว่า ลุงแกอายุมากแล้ว ไม่น่าไปรบกวนแกเลย เหอๆๆๆ (ครายอยากเจอมารกระชากโลหิตก็เข้ามา ย๊ากๆๆๆๆๆๆ)

 

อ่านพบทีแรกเกิดความรู้สึกไม่พอใจมาก อ่านอีกครั้งอยากจะหาวิธีช่วยเหลือท่านให้ก้าวเดินต่อไป พอเข้ามาอ่านวันต่อมาน่าตลก ขำ ๆ และก็ยังอยากช่วยท่านให้ก้าวเดินถูกทาง นี่คงเป็นบททดสอบจิตใจเราได้อีกบทนึง ว่าเรายังต้องพยายามต่อ ฝ่ายดำกับฝ่ายขาวกำลังพอๆ กัน... แต่ฝ่ายขาวชนะได้ในยกนี้... ดีใจ ๆ

 

คือว่าอ่านครั้งแรกมีความรู้สึกว่าศาสนาถูกบิดเบือน ศาสดาถูกลบหลู่ และต้องปกป้องศาสนา แต่ถ้าท่านทั้งสองไม่ได้ถูกครอบงำด้วยอวิชชา ท่านก็คงไม่เป็นเช่นนี้ แล้วด้วยจุดมุ่งหมายแรกของการปฏิบัติของท่าน ท่านก็คงไม่ได้ต้องการให้เป็นเช่นนี้ แต่ใครล่ะจะสามารถพาท่านลัดเลาะมาให้ถูกทางได้

 

คนมีฤทธิ์ มัก ไม่พูด แฝง อยู่กับคนธรรมดา คนธรรมดา มีพลังเท่าหางอึ่งบอกว่าข้าเป็นเทพ ข้าปราบมารได้ พอมารมาจริงๆ ล่ะ ก็ ใส่เกียร์หมาประจำ ผมละเบื่อ ถ้ามีฤทธิ์ ไม่จำเป็นต้องใช้คาถา ไม่ต้องหาลูกแก้วให้วุ่นวาย ไม่ต้องบริจาคมากมายเพื่อขึ้นสวรรค์ ไม่จำเป็นต้องบริจาคทีเดียวเยอะๆ เพื่อ ข้าจะได้บุญมากกว่าใครๆ
พระพุทธเจ้าท่านไม่เคยทำสิ่งที่บอกข้างต้น เลย ซักครั้ง อย่าหลงทางนะเพื่อนเอ๋ย

 

แวะมาดูเฉยๆ คนตั้งกระทู้ไม่สมควรจะตั้งขึ้นมานะ จริงๆแล้วมันเหมือนกระพือให้ออกมาเถียงกันไปกันมาไม่จบไม่สิ้น ยุให้ผู้หลงผิดตีกันมันบาปนะ
ใช้สติคิดดีๆก่อน อย่าเอาอัคติมาใช้ห้ำหั่นกันเลยจะดีที่สุด ใครที่เขาหลงตัวกู่ไม่กลับก็ให้วางเฉยๆจะดีกว่ามาจองกรรมให้เกิดกรรมอันไม่สิ้นสุดต่อกัน มันไม่ดีเลย ผมมองไม่เห็นผลดีในการตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ไม่ว่าจะตั้งด้วยความนึกสนุกหรือเพื่อจุดประสงค์ใด เพื่อให้เขาเกิดการถกเถียงกัน ทะเลาะกัน
อยากให้ใช้สติกันให้มากสักหน่อย ไม่อยากให้สร้างกรรมไม่ดีต่อกัน ปีนี้ใครๆหลายคนทำนายว่าคนไทยจะแตกความสมัครคี อย่าให้เป็นดั่งคำทำนายเลยนะ
อยากให้รู้จักการปล่อยวางกันบ้าง อย่าพยายามผูกใจเจ็บต่อกันอย่าพยายามจ้องทำบาปต่อกันไม่ว่าจะบาปมากบาปน้อยก็ตาม ขอให้อยู่กันอย่างมีความสุขอย่าหาทุกใส่ตัวและอย่าความสุขบนทุกข์ของคนอื่นเลยจะดีที่สุดนะครับ

เอาเป็นผมมาพร่ามๆบอกๆเตือนๆกัน จะฟังไม่ฟังก็แล้วแต่ไม่ว่ากัน
telwada กับ คุณ การุณย์ เขาจะเป็นยังไงเราๆท่านๆก็รู้กันดี ปล่อยเขาตามแต่เวรแต่กรรมไปก็พอแล้ว อย่าได้เพิ่มเวรกรรมต่อกันอีกจะดีที่สุดนะ

 

หงซีกวนในภาพยนตร์ เป็นชายหนุ่มเลือดร้อน มุทะลุ เชื่อมั่นในตนเองสูง แต่ก็ยังคงยึดมั่นในวิถีทางแห่งคุณธรรม เขาฝึกมวยกับบิดาตั้งแต่ยังเล็กจนเติบใหญ่ โดยไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้ว บิดาของตนเป็นหัวหน้าพรรคดอกไม้แดง ศัตรูตัวฉกาจของราชสำนัก ที่กำลังรวบรวมจอมยุทธชาวฮั่นผู้รักชาติเพื่อทำการขับไล่ชาวแมนจูออกจากแผ่นดิน

ในวัยแรกรุ่น หงซีกวนออกจากบ้านไปท่องยุทธภพ หาประสบการณ์ในโลกกว้างเพียงลำพัง อันเป็นการหล่อหลอมให้ตนเติบใหญ่ก้าวหน้าทั้งในเรื่องวิทยายุทธและความคิด ทักษะการเอาตัวรอดในโลกกว้าง ประกอบกับความที่เป็นคนเลือดร้อนและเชื่อมั่นในตนเองสูง เมื่อเขากลับมาถึงบ้านแล้วพบเห็นการกระทำหรือคำสั่งหลายอย่างของบิดาที่เขาไม่อาจเข้าใจหรือยอมรับในเหตุผลได้เพราะการที่บิดาเขาต้องปิดบังฐานะหัวหน้าพรรคดอกไม้แดงของตนไว้ให้สนิทนั่นเอง ทำให้หงซีกวนเริ่มไม่เคารพท่าน เหมือนผู้ใหญ่หัวโบราณคนหนึ่งที่เขาไม่จำต้องฟังเสียง

ในวันแรกที่เขากลับมาถึงบ้าน เขาทดสอบฝีมือกับบิดาของตน ด้วยความรักลูก บิดาของหงซีกวนจึงออมมือให้อยู่หลายส่วน ทำให้หงซีกวนเอาชนะบิดาของตนได้ง่ายดาย ซึ่งนั่นยิ่งก่อความฮึกเหิมลำพองใจแก่จอมยุทธ์หนุ่มมากขึ้น เมื่อพิจารณาถึงการออกจากบ้านไปเผชิญโลกกว้างอยู่หลายปีกับสายตาที่มีต่อบิดาแล้ว ช่องว่างระหว่างพ่อลูกคู่นี้ก็ดูจะมีมากขึ้นอยู่ทุกขณะ

จวบจนเมื่อเขารู้ความจริงว่าบิดาตนเป็นถึงหัวหน้าพรรคดอกไม้แดงที่นำพาชาวยุทธนับพันร่วมต่อต้านราชสำนักแมนจู และทราบความจริงว่า แท้ที่จริงวิทยายุทธ์ของตนไม่อาจเทียบได้กับบิดา แม้แต่จะเท่าปลายหางลูกอึ่งอ่าง

อีกทั้งเข้าใจแล้วว่าคำสั่งและการกระทำที่ไร้เหตุผลทั้งหลายของท่านนั้น เป็นไปเพื่อปิดบังฐานะของท่าน เพื่อไม่ให้หงซีกวนเข้าไปพัวพันมีส่วนร่วมจนต้องเดือดร้อน...สิ่งนี้หาใช่สิ่งใดแต่คือความรักของบิดาที่มีต่อบุตร

เมื่อนั้นเองหงซีกวนพลันสำนึกในความคิดที่บัดซบของตน เขาพยายามบีบช่องว่างนั้นให้หดแคบลงด้วยการเริ่มทำตนเป็นลูกที่ดี และอยู่ดูแลปรนนิบัติท่านอย่างใกล้ชิด ในช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่ท่านจะตายเพราะถูกยาพิษของนักพรตสำนักบู๊ตึ๊ง ที่ทางราชสำนักเชิญมาปราบพวกกบฏ โดยที่หงซีกวนไม่อาจช่วยเหลืออะไรได้ นอกจากมองดูท่านจากไปต่อหน้าต่อตา และร่ำไห้แก่การลาจากอย่างทุกข์ระทม

ช่วงเวลาที่หงซีกวนได้ทำตนเป็นลูกที่ดีของพ่อนั้น ช่างแสนสั้นเมื่อเทียบกับทั้งชีวิตที่เกิดมา รวมถึงช่วงเวลาอันเป็นช่องว่างระหว่างตนกับบิดา

ใช่หรือไม่ว่า ความจริงอย่างหนึ่งอันเป็นบ่อเกิดของทุกข์แห่งปุถุชนเราคือ ไม่ยินยอมใช้เวลาที่มีอยู่ทุกขณะเพื่อความรักแก่กันและกัน และจะยินยอมให้ความรู้สึกเสียดายปนเสียใจเข้ามามีบทบาทเมื่อวันเวลาเหล่านั้นผ่านไปจนไม่เหลือโอกาสแล้ว

หลายครั้งที่ผมได้ไปงานศพของคนรู้จัก และพบว่าส่วนหนึ่งของคำพูดที่ญาติมิตรผู้ร่ำไห้กล่าวกันบ่อยครั้งคือ หากย้อนเวลากลับไปได้ จะรักและดูแลเขาให้มากกว่านี้...จะประสานรอยร้าวของความสัมพันธ์ให้ดีดังเดิม....ฯลฯ ซึ่งผมมักเกิดคำถามในใจว่า แล้วทำไมไม่ทำเสียแต่แรก เมื่อพิจารณาหาคำตอบแล้วก็พลันรู้ว่า คนเรามักนำ "อัตตา" มากีดขวางสายสัมพันธ์ของความรักกันไว้นั่นเอง คนรักจึงไม่ยอมถกปัญหากันอย่างตรงไปตรงมา ลูกจึงหนักใจที่จะรับฟังคำของบุพการี และเพื่อนก็มักไม่ยินยอมให้อภัยกันในหลายๆครั้ง

และก็เพราะคนเราไม่อาจคาดเดาหยั่งรู้เวลาตายของตนได้แน่นอน ทั้งที่พระท่านก็สอนแล้วสอนอีก ว่าอย่าตั้งตนในความประมาท แต่คนเราก็มักประมาทว่า เวลาตายคงอยู่อีก 50 - 60 ปีข้างหน้าโน่น สุดท้ายเมื่อรู้ตัวอีกที เวลาที่จะกล่าวคำว่า "รัก" และ "อภัย" แก่กัน กลับต้องบอกกล่าวผ่านควันธูปเปลวเทียน เสียแล้ว

กลับมาที่เรื่องของหงซีกวนกันต่อ หลังจากนั้นหงซีกวนจึงได้สืบปณิธานต่อจากบิดาในการกอบกู้ราชวงศ์หมิง โดยการขึ้นดำรงตำแหน่งหัวหน้าพรรคดอกไม้แดงคนใหม่

ในตอนหนึ่งของภาพยนตร์ที่ผมยังจำได้ไม่ลืมคือ ในตอนที่หงซีกวนและสหายทั้งสอง คือ ฟางสืออี้ และหูฮุ่ยเฉียงได้กราบหลวงจีนจื้อส้านเป็นอาจารย์ที่วัดเส้าหลิน ให้ท่านถ่ายทอดสุดยอดวิชาของเส้าหลินเพื่อเพิ่มพูนวิทยายุทธของตนให้ก้าวหน้ามากขึ้น ซึ่งมีความจำเป็นอย่างมากในการกอบกู้ราชวงศ์หมิง เพื่อต่อสู้กับกองทัพราชสำนัก และนักพรตจากบู๊ตึ๊งที่ฆ่าบิดาของตน

สิ่งแรกที่อาจารย์จื้อส้านได้สอนแก่ทั้งสาม คือ การยืนควบม้า

หงซีกวนถึงกับงุนงงและพยายามบ่ายเบี่ยง แต่ก็ถูกอาจารย์จื้อส้านเอ็ดใส่จนไม่อาจโต้แย้งได้ จึงยอมฝึกยืนอย่างเสียไม่ได้ ตามนิสัยดื้อรั้นของตน ก็จะไม่ให้ฝืนใจฝึกอย่างเสียไม่ได้ได้อย่างไร ก็ในเมื่อการฝึกยืนควบม้านี่เป็นท่าพื้นฐานที่ไว้ให้คนเริ่มฝึกมวยเขาฝึกกัน จอมยุทธกระเดื่องนามอย่างหงซีกวนผู้ปรารถนาจะได้เรียนสุดยอดวิชาเส้าหลิน กลับถูกจับมาฝึกท่าพื้นฐานราวคนไม่เป็นมวยแทนเสียนี่ ย่อมเป็นการเสียเวลาเปล่าสำหรับเขา

เวลาผ่านไป เกือบครึ่งเดือนหงซีกวนยังคงไม่ได้ฝึกอะไรนอกจากการยืนควบม้า ความหงุดหงิดก็ทับถมมากขึ้นจนไม่อาจอดทนได้อีก จึงไต่ถามเณรน้อยรูปหนึ่ง ซึ่งมีหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงคอยแนะพวกหงซีกวนในเรื่องระเบียบกฎเกณฑ์และเส้นทางในวัด

" เณรพอจะทราบไหมว่า พวกข้าจะต้องฝึกยืนควบม้าอีกนานเท่าไร"

"เอ...ข้าก็ตอบแทนท่านอาจารย์ไม่ได้หรอกนะ เพราะตัวข้าเองอยู่ที่นี่มาก่อนท่านตั้งหลายปี นอกจากหน้าที่ปัดกวาดเช็ดถูวัดแล้ว ข้าก็ได้ฝึกแต่ท่ายืนควบม้าเหมือนกัน"

"!!?" ขนาดเณรน้อยที่อยู่ก่อนตนมาหลายปียังได้ฝึกแต่ท่ายืนควบม้า แล้วพวกตนเล่า...ในใจหงซีกวนนั้น นอกจากรีบร้อนอยากฝึกวิชาเร็วๆแล้ว ก็ยังรีบร้อนที่จะออกจากวัดเพื่อไปนำพรรคดอกไม้แดงอีก ในที่สุดก็อดรนทนไม่ไหว เข้าไปกราบเรียนถามพระอาจารย์ในทันที

"อาจารย์ครับ ศิษย์ต้องฝึกยืนควบม้าอีกนานเท่าไร"

"........." ไม่มีคำตอบจากปากท่าน

" อาจารย์ครับ ท่านไม่ได้สอนอะไรข้าเลย เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ หากช้ากว่านี้การกอบกู้ราชวงศ์หมิง ขับไล่พวกแมนจูจะไม่ยิ่งช้าไปอีกหรือ ได้โปรดถ่ายทอดวิชาให้แก่ศิษย์ด้วยเถิด"

อาจารย์จื้อส้านมองดูศิษย์ของตนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลันหันไปทางเณรน้อยผู้นั้น

"เจ้าสองคนประลองฝีมือกันให้ข้าดูซิ ซีกวน..หากเจ้าเอาชนะเขาได้ ข้าจะสอนวิชาให้เจ้าทันที"

หงซีกวนดีใจหนักหนา เอาชนะเณรน้อยผู้นี้ให้ได้หาใช่เรื่องหนักหนา วิชาปัดกวาดเช็ดถูหรือจะสู้ตน

ส่วนเณรน้อยถึงกับหน้าถอดสี ก่อนหน้านี้กิตติศัพท์ของหงซีกวนก็ดังกระฉ่อนเข้ามาถึงในวัด คราวนี้ตนคงต้องเจ็บตัวเป็นแน่แล้ว

"เพื่อให้เป็นการยุติธรรมในการประลอง ให้เจ้าสองคนใช้เพลงหมัดเส้าหลินชุดนี้ในการประลองเท่านั้น พวกเจ้าทั้งสองจงดูให้ดี"

เมื่อพูดจบ หลวงจีนจื้อส้านก็ร่ายรำเพลงหมัดเส้าหลินออกมาสี่ห้ากระบวน เป็นเพลงหมัดที่ดูพื้นเพอย่างยิ่ง ผู้มากประสบการณ์การฝึกยุทธอย่างหงซีกวนเพียงยืนดูอย่างสงบนิ่งและสามารถจดจำได้ในทันใด ส่วนเณรน้อยนั้น พยายามขยับมือเท้าตามการร่ายรำของอาจารย์ตนเพื่อจดจำกระบวนท่าเหล่านั้น

เมื่อหลวงจีนจื้อส้านร่ายรำจบลงก็หันมาถามทั้งสองคนว่าจำกระบวนท่าที่รำให้ดูได้หรือไม่ หงซีกวนเพียงพยักหน้าอย่างมั่นใจ ส่วนเณรน้อยนั้นเพียงจดจำได้เล็กน้อยเท่านั้น

"เอาล่ะ เจ้าสองคนประลองกันได้"

แม้เณรน้อยจะไม่มั่นใจในการประลองครั้งนี้ แต่ก็จำใจต้องทำตามคำสั่งอาจารย์ โดยหวังว่าจะได้รับการออมมืออยู่บ้างจากหงซีกวน แต่เมื่อสิ้นสัญญาณสั่งเริ่มจากอาจารย์ หงซีกวนก็พลันโถมเข้าหาเณรน้อยพร้อมหมัดเท้า ตามเพลงหมัดที่ได้รับการถ่ายทอดเมื่อครู่ทันที

เณรน้อยคล้ายจะเสียเปรียบหงซีกวนอยู่หลายส่วน เขาได้แต่ปัดป้องหมัดเท้าเหล่านั้นโดยไม่อาจโต้คืนได้สักครั้ง ฝ่ายหงซีกวนนั้นแม้หมัดเท้าจะว่องไวหนักแน่น แต่กลับไม่อาจหลุดรอดการปัดป้องของเณรน้อยได้เลย

ฝ่ายหนึ่งจู่โจม ฝ่ายหนึ่งปัดป้อง ทั้งการจู่โจมและปัดป้องล้วนเป็นเพลงหมัดชุดเดียวกัน ไม่ว่าจะอย่างไรการจู่โจมก็ไม่อาจทำลายการปัดป้องนั้นได้ จนเร่งเร้าให้ผู้จู่โจมหงุดหงิด และดุดันโหมโจมตีมากขึ้น
ฉับพลัน ฝ่ามือของเณรน้อยแปรเปลี่ยนจากปัดป้องเป็นกระแทกกลับทันที ในจังหวะสวนกลับ (counter fist)

ร่างของหงซีกวนถึงกลับกระเด็นลงไปนอนกับพื้น พร้อมกับความตะลึงลานของเณรน้อยที่ไม่อาจเชื่อตนเองได้ในความร้ายกาจของฝ่ามือตน

หงซีกวนค่อยๆยันกายลุกขึ้นอย่างยากเย็น แม้จะเจ็บใจที่ต้องพ่ายแพ้ต่อเณรน้อย แต่เขาก็ยอมรับความพ่ายแพ้นี้อย่างลูกผู้ชาย

เณรน้อยผู้นี้ ดูภายนอกบอบบางไร้พิษสง แต่กลับมีกำลังภายในกล้าแข็งถึงขนาดทำให้เขาหมอบได้ในฝ่ามือเดียว!

หลวงจีนจื้อส้านยิ้มเล็กน้อยพลางกล่าวแก่เขา "ซีกวน เจ้าเห็นหรือยัง เณรน้อยแม้ไม่เคยฝึกเพลงมวยเหมือนเจ้า แต่กลับทุ่มเทฝึกฝนพื้นฐานมามากกว่าเจ้าทั้งจิตใจและกำลังภายในเข้มแข็งยิ่งนัก เจ้าตรองดูเถิด ถ้าข้าไม่ใส่ใจในท่าพื้นฐานแก่เจ้าให้มากแล้ว แม้เร่งถ่ายทอดเพลงมวยสุดยอดของเส้าหลินให้เจ้าก็เกรงว่าเป็นการหยิบยื่นความตายแก่เจ้ามากกว่า!"

หงซีกวนพลันเกิดปัญญา คุกเข่าลงกราบขอขมาอาจารย์ทันที ในความใจร้อนของตน

นับแต่นั้นมาหงซีกวนก็เพียรฝึกฝนท่ายืนควบม้าต่อไป เมื่อในใจดุจ "ถ้วยชาที่ว่างเปล่า" แล้ว ความเร่งร้อนถือดีของตนก็พลันถูกข่มไว้ ทำให้ท่าพื้นฐานของตนเป็นที่พอใจของหลวงจีนจื้อส้าน จนเริ่มถ่ายทอดวิชาแก่หงซีกวนในเวลาต่อมาไม่นาน

ศัตรูอย่างหนึ่งของผู้ฝึกยุทธคือ ความใจร้อน การฝึกวิทยายุทธในตัวมันเองจึงเป็นการฝึกตนเอาชนะ ความใจร้อน ดังนั้น การฝึกสุดยอดวิทยายุทธ หากไร้ซึ่งพื้นฐานร่างกาย และจิตใจที่แข็งแกร่งหนักแน่นแล้ว สุดยอดวิชาก็อาจกลายเป็นแค่ มวยตีมดเท่านั้น

การที่หลวงจีนจื้อส้านบังคับให้หงซีกวนฝึกท่ายืนควบม้า นอกจากเป็นการปัดฝุ่นปูพื้นฐานให้ใหม่ทั้งหมดแล้ว ยังเป็นการบ่มเพาะความแข็งแกร่งของจิตใจให้มากขึ้นกว่าเดิมด้วย

ความแข็งแกร่งที่ต้องเอาชนะความใจร้อนและความถือดีของตน

จุดประสงค์ที่หงซีกวนมากราบหลวงจีนจื้อส้านเป็นอาจารย์นี้ อย่างหนึ่งก็เพื่อกลับไปเป็นหัวหน้าพรรคดอกไม้แดง เพื่อนำพาเหล่าจอมยุทธนับร้อยก่อกบฏต่อสู้กับราชสำนัก ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่ใครจะทำก็ทำได้ และใช่ว่าทำแล้วจะสำเร็จดังหมาย และพรรคจะรุ่งหรือจะล่ม ย่อมไม่อาจโต้แย้งได้ว่า ผู้นำมีส่วนในการเหล่านี้อยู่หลายส่วน

ผู้นำต้องมิใช่เพียงแต่มีวรยุทธเป็นเลิศเท่านั้น หากแต่คุณสมบัติของผู้นำที่คนนับร้อยฝากชีวิตไว้นั้น อยู่ที่สามารถควบคุมจิตใจตนได้มากเพียงใดด้วย ยังไม่นับรวมถึงสติปัญญาในการตัดสินใจต่อเหตุการณ์เฉพาะหน้าซึ่งต้องอาศัยความเยือกเย็นอีกต่างหาก

ในการประลองกับเณรน้อยนั้นเห็นได้ชัดถึงข้อด้อยนี้ของหงซีกวน เมื่อพิจารณาแล้ว เณรน้อยฝึกฝนท่ายืนควบม้ามาเป็นเวลานาน ซึ่งนอกจากจะสร้างพื้นฐานร่างกายให้แข็งแกร่งแล้วยังเป็นการบ่มเพาะกำลังภายในให้กล้าแข็ง ที่สำคัญคือการมีจิตใจที่เยือกเย็นเข้มแข็ง เมื่อได้ผ่านการอดทนต่อสู้กับความเมื่อยล้า และความน่าเบื่อหน่ายของการยืนย่อขาเฉยๆเป็นเวลานานๆ ซึ่งหากจิตใจไม่เข้มแข็งและสงบเยือกเย็นพอแล้ว ผู้ฝึกย่อมเลิกฝึกกลางคันเป็นแน่ ด้วยเหตุนี้ ในการประลองกับหงซีกวน แม้จะเป็นการประลองครั้งแรกของเณรน้อย แต่เมื่อเขามีจิตใจที่สงบเยือกเย็นและมีสติมากกว่า การเคลื่อนไหวมือเท้าของตนเพื่อปัดป้องการจู่โจมของหงซีกวนย่อมมีประสิทธิภาพ ส่วนคนที่สมาธิสั้นและไม่มีจิตใจเยือกเย็นเท่าอย่างหงซีกวนจึงตบะแตกง่ายเมื่อไม่สามารถเอาชนะการปัดป้องของเณรน้อยได้ เขาจึงเร่งเร้าโหมโจมตีอย่างดุดัน สภาวะจิตใจที่มุ่งแต่จะเอาชนะของหงซีกวนนั้นเองได้เปิด "ช่องว่าง" ขึ้นให้เณรน้อยผู้มีกำลังภายในกล้าแข็งแย่งชิงจังหวะนั้นสวนฝ่ามือกลับซัดหงซีกวนได้ในพริบตา

จุดอ่อนของหงซีกวนเช่นนี้เองที่หลวงจีนจื้อส้านเห็นว่า หากแม้นหงซีกวนลาจากวัดเส้าหลิน โดยมีเพียงสุดยอดวิชาของเส้าหลินติดตัวไป แต่จิตใจยังคงไม่อาจเอาชนะความใจร้อน และความถือดีในตัวได้แล้ว การเป็นผู้นำพรรคดอกไม้แดงคงต้องสอบตกเป็นแน่ ยังมิพักต้องกล่าวถึงการจะโค่นล้มราชสำนักแมนจูว่าจะสำเร็จหรือไม่

ใช่หรือไม่ว่า ความจริงอีกประการหนึ่งอันเป็นบ่อเกิดของทุกข์แห่งปุถุชนเราคือ มักจะละเลยเพิกเฉยต่อสิ่งพื้นเพที่จำเป็นเบื้องหน้า แล้วมุ่งสนใจกับ "สีสัน"ที่ยังอยู่อีกไกลมือ

ครั้งหนึ่ง ในการเทศนาธรรมและปุจฉาวิสัชนาธรรมของหลวงปู่พุทธอิสระ มีผู้ปุจฉาท่านว่า

"หลวงปู่ครับ โปรดเมตตาสอนธรรมขั้นสูงให้ด้วยครับ"

หลวงปู่เพียงยิ้มนิดๆ และถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะวิสัชนาสั้นๆว่า

" ลูกเอ๋ย ศีลห้าน่ะ พร้อมดีหรือยัง"

------------------------------------------
อริญชัย

http://www.suvinai-dragon.com/aim_7.html
---------------------

 

ตอนนี้ ชกไปกี่ยกแล้วหรอ พักกินน้ำเย็นๆก่อนไหม !!!เด็กเสริฟ์ เสริฟ์น้ำด่วน อ้อ..อย่าลืมเก็บเงินด้วยนะอ้ายซื้อบื้อ เดียวขาดทุน ...5555...

 

ผมว่าคุณกรรมการตัดสิน กับคุณเทพจันทรา ทำไม่ถูกต้องนะ ถึงเค้าสองคนจะเป็นยังไง ถ้าไม่สร้างความเดือดร้อนหรือลบหลู่สิ่งสักการะของสังคม ก็ไม่ควรไปรื้อฟื้นเอาพวกเค้ามาสนุก จะติเตียนก็ไม่ควรเร่เปิดกระทู้ใหม่ เป็นการยุให้เกิดการเกลียดชังกันเปล่าๆ

 

คุณ noone ครับ

ผมไม่ได้ว่า 2ท่านนั้นลบลู่ เลยนะครับ

แต่คุณการุณย์ เขาอ้างว่า เขาได้ทำการ "ดับ" พระศรีอาริย เรียบร้อยแล้ว....นี่แค่ตัวอย่างเดียวครับ....ลายละเอียดไปดู กระทู้ ผู้ป้องกันศาสนา ของคุณดวงธรรมโพสครับ

ผมเป็นกรรมการตัดสิน ........ย่อมต้องไม่นิ่งดูดาย สำหรับผู้ที่นอกลู่นอกทางครับ.....

 

------------------------------------------------------
เห็นด้วยเลยค่ะ

_/l\_

 

อ่านแล้วนะคุณ ก็ไม่เห็นมีสาระอะไร เป็นเพียงการระบายอารมณ์ความแค้นของพวกสัตว์เดรัจฉาน ที่หลงตัวเองว่า เป็นสัตว์ประเสริฐ มันก็แค่นั้น
อีกประการหนึ่ง ใครจะล้มมาล้างอะไรข้าพเจ้าคงเป็นไปไม่ได้ เพราะข้าพเจ้าคือ ศรีอาริยะเมตไตยของจริง สามารถพิสูจน์ได้ และกล้าที่จะให้พิสูจน์ได้ด้วย
ใครก็ตามที่กล่าวว่า ข้าพเจ้าแอบอ้าง
ก็ให้นำเอา ศรีอาริยะเมตไตย ในความคิดของพวกคุณออกมา พิสูจน์กับข้าพเจ้าได้ทุกเวลาที่เหมาะสม
และใครก็ตาม นอกเหนือจากข้าพเจ้าแล้ว หากกล่าวแอบอ้างว่าเป็น พระศรีอารย์ ก็ให้แจ้งความตำรวจและนำมาพิสูจน์ก้บตัวข้าพเจ้าได้ เช่นก้น

 

ผมก็ขอตัวตามพ่อมดโลจิไปสอบจอหงวนที่เมืองหลวงก่อนครับ...
ขงจื้อ...มักให้ความสำคัญกับการอ่านหนังสือมาก คนที่จะก้าวไปเป็นตำแหน่งที่ยิ่งใหญ่ได้ ต้องผ่านอุปสรรคมากมาย และคนที่จะเป็นหัวหน้าคน ก็จะไม่แสดงความสามารถที่แท้จริงออกมาให้ลูกน้องเห็นจนหมดแต่จะให้ลูกน้องเป็นคนจัดการให้หมด ...
ดังนั้นคนมีปัญญาชนทั้งหลาย จงแสดงพลังที่แท้จริงออกมาเถิด และข้าจะเป็นคนนั่งชมเอง ..555555555

 

ง่ะ

 

นั้น..แบบนี้ต้องหายจัยเข้า30วิ ออกอีก30วิ อ่ะสิ
ข่าวดีนะครับ บัดนี้ ท่านเทพจันทรา สอบ จอหงวนบู๊ เสร็จแล้วครับ ได้รับตำแหน่งเป็น จอมมารเทพจันทรา ... ถ้าผู้ใดจะมาปราบมารหรือเทพ แถวนี้ต้องหยุดหายจัย 1นาทีก่อนแล้วค่อยมาปราบเทพจันทรานะขอรับ จบข่าว...

 

อย่าประมาทไปเลย บางทีเขาทั้งสองอาจเป็นพุทธภูมิด้วยซําไป

สุดท้าย พุทธภูมิก็ต้องเจอเรื่องแบบนี้เป็นแน่แท้

เฮ้อ....

 

จอมมารโลจิขอประกาศเป็นเพื่อนกับท่านเทวดาขอรับกระผม ^_^แม้ว่าในอดีตเราสองคนจะไม่เป็นมิตรกัน แต่ในปัจจุบันบางครั้งศัตรูที่น่ายกย่องยังดีกว่ามิตรที่ชิดใกล้..แต่ใจห่างธรรรมมะ

 

ใครแน่ไม่แน่ อันนี้ผมไม่รู้ แต่ที่รู้อาจจะแน่กว่าพวกคุณหลายคนที่โพสด่าคนอื่นก้อได้ ... การเริ่มต้นเป็นสิ่งที่ดีแม้จะผิดจะถูกก้อยังดีกว่าหลายคนที่ไม่คิดจะเริ่มต้นเลยเอาแต่ไปว่าคนนู้นทีคนนี้ที
ว้าว...หวัดดีลุงเทวดา ไม่เจอชะนานคิดถึงจัง ไม่มีคนทะเลาะด้วย แต่ข่าวลุงนี้ฮิตอีกแล้ว ทุกคนต่างมีความฝัน ฝันแต่ละคนไม่เหมือนกัน ...

 

เอ้า...พักกองถ่ายได้แล้ว...คัท คัท คัท....กินเกี๋ยวต๋วยก่อน...เดี๋ยวค่อยถ่ายทำต่อ...จอหงวนเทพจันทรา เสริฟน้ำชาให้ผู้กินกับด้วย...

 

<TABLE class=MsoNormalTable style="WIDTH: 100%; mso-cellspacing: 0cm; mso-padding-alt: 7.5pt 7.5pt 7.5pt 7.5pt" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; PADDING-RIGHT: 7.5pt; BORDER-TOP: #ece9d8; PADDING-LEFT: 7.5pt; PADDING-BOTTOM: 7.5pt; BORDER-LEFT: #ece9d8; PADDING-TOP: 7.5pt; BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BACKGROUND-COLOR: transparent"><?xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" /><v:shapetype id=_x0000_t75 stroked="f" filled="f" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" oreferrelative="t" o:spt="75" coordsize="21600,21600"><v:stroke joinstyle="miter"></v:stroke><v:formulas><v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"></v:f><v:f eqn="sum @0 1 0"></v:f><v:f eqn="sum 0 0 @1"></v:f><v:f eqn="prod @2 1 2"></v:f><v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"></v:f><v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"></v:f><v:f eqn="sum @0 0 1"></v:f><v:f eqn="prod @6 1 2"></v:f><v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"></v:f><v:f eqn="sum @8 21600 0"></v:f><v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"></v:f><v:f eqn="sum @10 21600 0"></v:f></v:formulas><vath o:connecttype="rect" gradientshapeok="t" o:extrusionok="f"></vath><?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o:lock aspectratio="t" v:ext="edit"></o:lock></v:shapetype><v:shape id=_x0000_i1025 style="WIDTH: 112.5pt; HEIGHT: 168.75pt" alt="" type="#_x0000_t75"><v:imagedata src="file:///F:\DOCUME~1\VICHAK~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg" o:href="http://202.44.204.76/narupan/archan/Pra19.jpg"><v:shapetype id=_x0000_t75 stroked="f" filled="f" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" oreferrelative="t" o:spt="75" coordsize="21600,21600"> <v:stroke joinstyle="miter"></v:stroke><v:formulas><v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"></v:f><v:f eqn="sum @0 1 0"></v:f><v:f eqn="sum 0 0 @1"></v:f><v:f eqn="prod @2 1 2"></v:f><v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"></v:f><v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"></v:f><v:f eqn="sum @0 0 1"></v:f><v:f eqn="prod @6 1 2"></v:f><v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"></v:f><v:f eqn="sum @8 21600 0"></v:f><v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"></v:f><v:f eqn="sum @10 21600 0"></v:f></v:formulas><vath o:connecttype="rect" gradientshapeok="t" o:extrusionok="f"></vath><o:lock aspectratio="t" v:ext="edit"></o:lock></v:shapetype><v:shape id=_x0000_i1025 style="WIDTH: 112.5pt; HEIGHT: 168.75pt" alt="" type="#_x0000_t75"><v:imagedata src="file:///F:\DOCUME~1\VICHAK~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg" o:href="http://202.44.204.76/narupan/archan/Pra19.jpg"></v:imagedata>
<v:imagedata src="file:///F:\DOCUME~1\VICHAK~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg" o:href="http://202.44.204.76/narupan/archan/Pra19.jpg"></v:imagedata>
<v:imagedata src="file:///F:\DOCUME~1\VICHAK~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg" o:href="http://202.44.204.76/narupan/archan/Pra19.jpg"></v:imagedata>
<v:imagedata src="file:///F:\DOCUME~1\VICHAK~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg" o:href="http://202.44.204.76/narupan/archan/Pra19.jpg"></v:imagedata>
<v:imagedata src="file:///F:\DOCUME~1\VICHAK~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg" o:href="http://202.44.204.76/narupan/archan/Pra19.jpg"></v:imagedata>
<v:imagedata src="file:///F:\DOCUME~1\VICHAK~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg" o:href="http://202.44.204.76/narupan/archan/Pra19.jpg"></v:imagedata>
<v:imagedata src="file:///F:\DOCUME~1\VICHAK~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg" o:href="http://202.44.204.76/narupan/archan/Pra19.jpg"></v:imagedata>
<v:imagedata src="file:///F:\DOCUME~1\VICHAK~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg" o:href="http://202.44.204.76/narupan/archan/Pra19.jpg"></v:imagedata>
<v:imagedata src="file:///F:\DOCUME~1\VICHAK~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg" o:href="http://202.44.204.76/narupan/archan/Pra19.jpg"></v:imagedata>
<v:imagedata src="file:///F:\DOCUME~1\VICHAK~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg" o:href="http://202.44.204.76/narupan/archan/Pra19.jpg"></v:imagedata>
<v:imagedata src="file:///F:\DOCUME~1\VICHAK~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg" o:href="http://202.44.204.76/narupan/archan/Pra19.jpg"></v:imagedata>
</v:shape></v:imagedata></v:shape><o></o>
</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; PADDING-RIGHT: 7.5pt; BORDER-TOP: #ece9d8; PADDING-LEFT: 7.5pt; PADDING-BOTTOM: 7.5pt; BORDER-LEFT: #ece9d8; PADDING-TOP: 7.5pt; BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top>ชื่อ - ฉายา : หลวงปู่อ่อน ญาณสิริ
เกิด : 1 กรกฎาคม 2445
คติธรรม คำสอนสำคัญ : ธรรมะเป็นทางแก้ทุกข์ เมื่อจะแก้ก็ต้องสอบทุกข์ก่อน ให้เห็นทุกข์ก่อนเหมือนกับเราทำงานอะไร เราต้องเห็นงานก่อน จึงจะทำได้ ทุกข์อันหนึ่งที่เป็นงานของพวกเราควรทำ ถ้าไม่ทำเราก็ไม่พ้น ฉะนั้นพระพุทธเจ้าทรงสอนพวกเราให้รู้ทุกข์

<o><o></o>
<TABLE class=MsoNormalTable style="WIDTH: 100%; mso-cellspacing: 0cm; mso-padding-alt: 7.5pt 7.5pt 7.5pt 7.5pt" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; PADDING-RIGHT: 7.5pt; BORDER-TOP: #ece9d8; PADDING-LEFT: 7.5pt; PADDING-BOTTOM: 7.5pt; BORDER-LEFT: #ece9d8; PADDING-TOP: 7.5pt; BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BACKGROUND-COLOR: transparent"><v:shapetype id=_x0000_t75 stroked="f" filled="f" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" oreferrelative="t" o:spt="75" coordsize="21600,21600"><v:stroke joinstyle="miter"></v:stroke><v:formulas><v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"></v:f><v:f eqn="sum @0 1 0"></v:f><v:f eqn="sum 0 0 @1"></v:f><v:f eqn="prod @2 1 2"></v:f><v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"></v:f><v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"></v:f><v:f eqn="sum @0 0 1"></v:f><v:f eqn="prod @6 1 2"></v:f><v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"></v:f><v:f eqn="sum @8 21600 0"></v:f><v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"></v:f><v:f eqn="sum @10 21600 0"></v:f></v:formulas><vath o:connecttype="rect" gradientshapeok="t" o:extrusionok="f"></vath><o:lock aspectratio="t" v:ext="edit"></o:lock></v:shapetype><v:shape id=_x0000_i1025 style="WIDTH: 112.5pt; HEIGHT: 168.75pt" alt="" type="#_x0000_t75"><v:imagedata src="file:///F:\DOCUME~1\VICHAK~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg" o:href="http://202.44.204.76/narupan/archan/Pra12.jpg"></v:imagedata></v:shape><o></o>
</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; PADDING-RIGHT: 7.5pt; BORDER-TOP: #ece9d8; PADDING-LEFT: 7.5pt; PADDING-BOTTOM: 7.5pt; BORDER-LEFT: #ece9d8; PADDING-TOP: 7.5pt; BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BACKGROUND-COLOR: transparent" vAlign=top>ชื่อ - ฉายา : หลวงปู่กินรี จนฺทิโย
เกิด : 8 เมษายน 2439
คติธรรม คำสอนสำคัญ : ถ้าขาดสติ โอกาสที่จิตใจจะวิ่งไปตามอารมณ์ภายนอกมันก็มีมากขึ้น และอารมณ์ทั้งหลายก็ย่อมครอบงำจิตให้หลงใหลมัวเมาได้ง่ายขึ้น<o></o>
</TD></TR></TBODY></TABLE>

</o>
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ผู้ละ ...ได้ทุกสิ่ง คือ ผู้ประเสริฐ

ผู้ยังยึดติด รูป รส กลิ่น เสียง...ชื่อเสียง .. .ใยเล่า ประเสริฐ ได้ เท่า ผู้ละแล้ว