เมื่อเกิดอุบัติภัยตามคำทำนายคุณจะไปที่ไหน

ยังไงๆ ก็อยู่กับครอบครัวค่ะ

 

ไปไหนไม่รอดหรอกรู้ก็แค่เตรียมใจ ทำใจก่อนตาย ถ้าไม่ตายหาที่หลบภัย เมื่อมีแรง ผมจะเอาแรงกายแรงใจผม รวบรวมผู้คน สรรพกำลังของคนที่ยังไม่ตาย แรงยังดี สติดี รวบรวมผู้คนที่มีแรง กำลังกาย กำลังใจดี ช่วยเหลือผู้คนที่ประสบภัยให้รอดเท่าที่ทำได้ ใครที่มีบุญบารมีมากพอ คงจะได้เจอกัน ทำงานใหญ่นะ ไม่ใช่อยากเป็นฮีโร่นะ เพราะฮีโร่มันอยู่ในจิตนาการ แต่นี่เรื่องจริง ถึงแม้จะเอาตัวไม่รอด แต่คำว่ามนุษย์ ต้องมีธรรมในใจ เมตตาจะทำให้เรารอด คนอื่นรอด ผมจะทำเหมือนพระเอกตัวดำ ๆ ในหนัง 2012 หวังว่าคงได้เจอกัน
นายทอง

 

ภัยใหญ่ใกล้มา วิงวอนผู้มีบุญทั้งหลาย ผู้มีบารมีทั้งหลาย จงอย่าวางอุเบกขา มนุษย์ผู้มีศิลธรรมดี มีกรรมดี ยังไม่ถึงที่ตาย แต่ต้องมาเจอภัยใหญ่ตัดรอน ต้องตายกับคนเลว มันไม่ยุติธรรม พวกท่านต้องออกมาช่วยกันนะครับ

 

ไม่ไปไหนนะแต่อยากช่วยให้คนอื่นรอดเท่าที่จะทำได้

 

จะหนีไปไหนก็ยังอยู่บนดินบนน้ำ จะหนีไปไหนก็ยังอยู่ใต้ฟ้า
จะยังไงคนก็ยังพึ่งธรรมชาติอยู่ดี ถ้าจะตายหนีสุดขอบโลกมันก็ตาย
นอนตีพุงอยู่บ้านสบายสุด

 

ขึ้นที่สูงๆ ไว้ก่อนครับ

 

ง่ายๆครับ ไปอยู่กับพระพุทธเจ้าครับ :VO

 

ได้ฟัง จากครูบาอาจารย์ ซึ่งท่านได้ทำนายเหตุการณ์ก่อนหน้านี้มาตั้งแต่ 20 ปี ก่อน เรื่องโลกร้อน และภัยพิบัติต่างๆ ซึ่งทะยอยเกิดมาเรื่อยๆ ท่านว่า อีกหน่อย กทม.จะน้ำท่วม เรื่อยๆ จนอยู่ไม่ได้ คนกรุงเทพจะ ค่อยอพยพ ไปเองก่อน 2012 หลังจากนั้น ให้ไปที่สูงกว่าระดับน้ำทะเล 250 เมตร ควรหาทำเล ที่ไม่เป็นร่องน้ำ และแนวใต้เขื่อนด้วยค่ะ

 

ตั้งรับอยู่ที่บ้านค่ะ เพราะไม่รู้จะหนีไปไหน เผลอๆอยู่บ้านปลอดภัยกว่า ไม่ต้องออกไปลอยคอ ว่ายน้ำก็ไม่เป็น อยู่บ้านกะ มาม่า และปลากระป๋อง ยังไงก็ยังมีกินเนอะ

 

เรื่องสถานที่ปลอดภัยนั้น ผมเองก็พยายามหาทางมาโดยตลอด เนื่องจากผมเองก็ทราบดีว่าจะเกิดเหตุการณ์ต่าง ๆ อันสืบเนื่องมาจากภัยธรรมชาติ ผมเป็นคนเขียนบทความเตือนภัยเรื่องภาวะโลกร้อนมาตั้งแต่ 3 - 4 ปีก่อนแล้วครับ แถมยังคาดการณ์ว่าจะเกิดภัยแผ่นดินไหวทางภาคเหนือ โดยแจ้งให้ทางอำเภอที่ผมอาศัยอยู่ทราบ และภัยทางธรรมชาติที่ภาคใต้โดยระบุว่าให้ระวังบริเวณจังหวัดนครศรีธรรมราชและสุราษฎร์ธานี ทั้งนี้ได้แจ้งให้ทางราชการทราบล่วงหน้าก่อนเกิดเหตุการณ์ดังที่ปรากฏ การหยังรู้ของผมจะต้องมีตัวกระตุ้น ซึ่งเกิดจากการปฏิบัตืธรรมตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ถ้าผมสามารถหาสถานที่ปลอดภัยได้แล้วจะพยายามแจ้งให้ทราบ แต่ตอนนี้ผมประสงค์ให้ชาวพุทธระมัดระวังช่วงสงกรานต์ปีหน้าไว้ให้ดีครับ ผมคาดว่าจะเกิดภัยที่รุนแรง สงกรานต์ปีหน้าเราจะไม่ได้เล่นอย่างสนุกสนานเหมือนปีนี้แล้วครับ เรื่องนี้ผมได้บอกไปหลายคนและบอกหลวงพ่อที่วัดแถวบ้านไว้ด้วย และยังแนะนำดอกเตอร์เพื่อนผมให้ทางวัดได้ทราบเพื่อเตรียมการณ์ไว้แล้ว ปัญหาอยู่ที่ว่าท่านจะดำเนินการหรือไม่ อย่างไร และจะแก้ไขได้ทันหรือไม่ อีกเรื่องที่สำคัญจะเกิดขึ้นหรือเปล่า แต่ที่ผมคาดการณ์มาตลอดล้วนเกิดขึ้นจริง ให้ทางเวปพลังจืตช่วยกันระวังไว้ด้วยครับ...ฃอบคุณครับ

 

ไม่ทราบว่าจะเกิดในเดือน2เดือนนี้ไมคะ? ขอบคุณค่ะ

 

ผมก็เป็นอีกคนที่ได้รับข่าวสารมาเป็นระยะๆ บ้างครั้งก็ตรงที่ตรงเวลา จิตสูงหรือเทวดาที่คอยเตือนคอยสอนผมมาโดยตลอดท่านมีพระคุณมาก บ้างมาในฝัน บ้างก็มาตรงๆให้เห็นแต่น้อย ผมเข้ามาปฎิบัติธรรมก็เพราะที่บ้านไม่มีใครให้คำตอบผมได้กับเรื่องเหล่านี้ มีเหตุการณ์อะไรที่เห็นจากในฝันตอนเด็กๆจะมีคนมาสอนและพาไปดูเรื่องอะไรต่างๆมากมาย ประมาณวัยรุ่นผมฝันว่าต้องช่วยงานมีคนมาย้ำผมเสมอว่าต้องช่วย มีทั้งเรื่องการปิดประตูนรกที่เหมือนมันอัดแน่นจนปริ ผมก็ไม่แน่ใจว่าทำไมแต่ก่อนถึงชื่นชมเทพที่อุทิศตนเพื่องานน่ากลัวๆเกี่ยวกับนรก แต่ผลพลอยได้ก็คือผมไม่มีวันทำตัวเองให้ตกต่ำได้ไปเยี่ยมเยียนแถวนั้นอีกแน่นอน เป็นที่ที่จิตควรรู้แต่ไม่ใช่ที่ที่จิตควรไป ส่วนเรื่องการเตือนภัยนั้น งวดหน้าไม่ผัดผ่อนแล้ว ตาน้ำที่แตกไปคราวที่แล้วได้รับการชลอแค่ชั่วคราว รายละเอียดมันเยอะเกินจะบอกกันแค่ตรงนี้และผมก็เห็นด้วยกับอีกหลายๆท่าน ที่รับข่าวสารทางจิตเช่นกันไม่ว่าจะทางฝันหรือนิมิตร ว่ามีแต่การเร่งปฎิบติธรรมเท่านั้นจึงจะช่วยได้ ไม่ได้ช่วยให้กายรอดนะครับแต่ช่วยให้ใจรอด ไม่ว่าจะรอดไปพักผ่อนในภพภูมิดีดีหรือรอดเข้ากระแสแล้วไปต่อยอดเพื่อพ้นทุกข์ ถ้าความกลัวเกิดรีบหาประโยชน์กับมัน ความกลัวจะทำให้ตื่นตระหนกเราก็รีบหยิบจับแต่เฉพาะความตื่นนำมาเป็นเชื้อเพลิงให้หัวรถจักรเราเดินหน้า ผมว่าเราไม่มีเวลาให้กับคำว่าเดี๋ยวก่อนเดี๋ยวค่อยทำแล้วครับในความคิดผมตอนนี้นะ หมั่นเร่งรู้ตัวบ่อยๆในปัจจุบันเร่งทำอย่างต่อเนื่องแต่เบาสบาย ขอวกกลับมาในฝัน. ครั้งที่ก่อนน้ำท่วมใหญ่ที่ผ่านมาว่าสรุปตอนสุดท้าย ดินแดนจะถูกแยกออกด้วยน้ำผมลอยตัวขึ้นมองลงมาจากมุมสูงเห็นเกาะแก่ง เกิดบางชุมชนที่รอดเป็นกลุ่มคนปฏิบัติธรรมใช้ชีวิตแบบสมัยโบราณเรียบง่าย บางกลุ่มเล็กๆที่รอดออกมาได้แบบใช้ชีวิตฟุ่มเฟือยก็ยังมีแต่ทั้งหมดถูกแยกออกจากกัน ไม่มีการติดต่อสื่อสารกันแล้ว ผมว่าระดับที่จะเข้าร่วมเพื่ออยู่ต่อไปได้ใช้ร่างกายนี้ในการเพียรปฎิบัติ หากเป็นฆารวาสก็น่าจะมีจิตเยี่ยงนักบวชเพื่อช่วยกันประคองพุทธศาสนาให้ก้าวข้ามไปอีกสองพันสี่ร้อยห้าสิบปี

 

ใจก็อยากหนีไปในที่ที่ปลอดภัยครับ แต่ถึงเวลาจริงๆ ที่บ้านมีทั้งแม่ที่ป่วยอยู่ แล้วบรรดาสุนัขที่เลี้ยงอีก 8 ตัว แม่ผมท่านคงไม่หนี ได้จากไปพร้อมสิ่งที่เป็นที่รัก ดีกว่าเอาตัวรอดไปก็ไม่รู้จะรอดไปเพื่ออะไร เวลานั้นคงนั่งทำสมาธิอยู่ในห้องหรือสวดมนต์นึกถึงพระพุทธ พระธรรม เหมือนกันน่ะครับจะได้จากไปอย่างสงบ

 

เอามาจากกระทู้นี้

http://palungjit.org/threads/เปิดเป้-emergency-backpack-อัพเดทล่าสุดครับ.285288/page-2




เล่าสู่กันฟัง.....ต่อ (แผนอพพยพ)

- ออกเดินทางจาก กทม. ไปยังพื้นที่ปลอดภัย โดยรถส่วนตัว รถสาธารณะ หากไม่มีรถส่วนตัวควรวางแผนเดินทางล่วงหน้าแต่เนิ่นๆ เพราะรถสาธารณะสามารถหยุดการให้บริการได้ทุกเมื่อ การเหมาแท๊กซี่ก็เป็นวิธีการที่ดี ควรทำความคุ้นเคยกับคนขับแท๊กซี่ไว้บ้าง

หากเดินทางโดยมอเตอร์ไซค์ ควรเตรียมน้ำมันสำรองไว้ หรือรีบเดินทางแต่เนิ่นๆ เพราะน้ำมัน 4 ลิตรของมอเตอร์ไซด์ไปได้แค่ 150-200 กิโลเมตร การเดินทางเสียแต่เนิ่นๆ ยังพอหาน้ำมันเติมรถได้ มอเตอร์ไซค์ไม่มีปัญหาเรื่องรถติด แต่มีปัญหาเรื่องความเหนื่อยล้า

เดินทางด้วยรถส่วนตัว จะมีปัญหาเรื่องรถแย่งกันออกนอกเมือง เช่น เดียวกับช่วงเทศกาล และจะน้ำมันหมดในที่สุด การออกเดินทางเสียแต่เนิ่นๆแก้ปัญหานี้ได้

แต่โดยส่วนตัวของผมเองคิดว่า ในกรณีจำเป็นต้องเดินทางนาทีสุดท้ายจริงๆ มีข้อควรระวังคือ

1. หากมีแผ่นดินไหว ห้ามใช้ทางด่วนเด็ดขาด

2. หากมีน้ำท่วม ห้ามมุ่งหน้าไปทางที่ลุ่ม เพราะรถอาจดับกลางทาง

3. ศึกษาเส้นทางหลัก+รอง เผื่อไว้กรณีฉุกเฉิน ลองคิดไว้หลายๆเส้นทาง (คิดไว้ก่อนล่วงหน้า) ไปสำรวจเส้นทางบ้างตอนที่ยังไม่เกิดอะไร

4. ส่วนใหญ่เมื่อเกิดภัยพิบัติ เรามักมองไม่เห็นป้ายบอกทาง ป้ายจราจร (ไม่รู้ทำไม คงเพราะกำลังลน) หรือมีผู้แหกกฎจราจร ด้วยนั้นไม่ควรใช้ความเร็ว และแน่ใจในเส้นทางที่กำลังไป

- หลีกเลี่ยงเส้นทางที่เคยมีน้ำท่วม (กรณีน้ำหลากจากที่สูง+พายุฝนตกหนัก) กทม-สุพรรรณบุรี , อยุธยา วังน้อย , โคราช ลำตะคอง เขาใหญ่ , พื้นที่ป่า

โห....แทบจะออกจาก กทม. ไม่ได้เลย เพราะแต่ละเส้นทาง น้ำเคยท่วมแล้วทั้งนั้น แต่ไม่ต้องตกใจ ให้ประเมินสถานะการณ์ว่า จุดใดที่เสี่ยงน้อยที่สุด ให้ไปทางนั้น

ดูแผนที่ความสูงประกอบ




รูปขยาย http://palungjit.org/attachments/a.1323943/


ลองประเมินเส้นทาง (กรณีน้ำทะเลท่วมเข้ามา) คือ

1. ไปอีสาน

1.1 สระบุรี - โคราช (รถติด)
1.2 สระบุรี - ชัยบาดาล (ไปทางเพชรบูรณ์) - ชัยภูมิ
1.3 สระบุรี - เพชรบูรณ์ - เลย/ขอนแก่น
1.4 นครนายก - ปราจีบุรี - วังน้ำเขียว - ปักธงชัย (เสี่ยงน้ำป่า)

2. ไปเหนือ

2.1 สิงห์บุรี - นครสวรรค์ - กำแพงเพชร - ตาก (รถติด)
2.2 สิงห์บุรี - นครสวรรค์ - พิษณุโลก (รถติด)

แต่เส้นทางไปภาคเหนือมีถนนสายเก่าอยู่หลายเส้นทาง ไม่จำเป็นต้องใช้ถนนสายเอเซียเสมอไป

3. ไปตะวันออก (เขาคิชฌกูฏ) ชลบุรี - ระยอง - จันทบุรี

4. ไปใต้ (แก่งกระจาน) เพชรบุรี (ติดแน่ๆ)

5. ไปตะวันตก เข้าห้วยขาแข้งทางอุทัยธานี , ไปเมืองกาญ์ ติดรถลงใต้ เสี่ยงน้ำจากเขื่อน

ต้องลองประเมินดูว่า....ท่านมีเป้าหมายทิศทางใด ส่วนใหญ่แนะนำให้ไปอีสาน แต่ต้องเลือกเส้นทางให้ดี

เช่น ท่านจะไปอีสาน แต่รถติดมาก น้ำท่วมทางขาด ท่านอาจเปลี่ยนมาทางตะวันออกก่อน จากนั้นจึงเลาะตะเข็บชายแดนขึ้นไปอีสาน สระแก้ว - ตาพระยา - นางรอง ทางหลวงหมายเลข 348





จากกระทู้

http://palungjit.org/threads/war-ro...อมช่วง-พค-มิย-11-a.288866/page-22#post4660170



มีคำถามว่า...บางท่านไม่มี.....รถ...จะอพยพอย่างไร


อย่างนี้...อะไรๆ....ก็ย่อมลำบาก

1. ต้องติดตามข่าว...หรือสัญญาณภัยพิบัติต่างๆ....มากกว่า...คนอื่น

2. ต้องประเมินสถานะการณ์ล่วงหน้า....เพื่อที่จะได้เดินทางเสียแต่เนิ่นๆ....ไม่ควรรอจนนาทีสุดท้าย....แต่หากไม่มีทางเลือก...จริงๆ...ก็ควรผูกมิตรกับเพื่อนร่วมงานที่มีรถไว้บ้าง (รถมอเตอร์ไซค์ก็ไม่เลว....ไม่กลัวรถติด....ในภาพยนต์ deep impact ก็ใช้)

3. ต้องมีเป้าหมายที่ชัดเจนว่า....จะเดินทางไป ณ. ที่ใด

4. รถตู้....ก็เดินทางได้เร็ว...และไม่ต้องรอคิวนาน



.

 

เราปราถนาที่จะหนีภัยเพียงอย่างเดียวคือ ภัยแห่งวัฏฏะ การเวียนตายเวียนเกิด...ไปอยู่กับพระพุทธโคดม

 

ที่ที่จะหลบภัยพิบัตินั้น.....อยู่ไม่ไกลครับ...อยู่ใจในเราทุกคนนี้แหล่ะ ...ลองหาดูดีๆครับ...


พระุพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ....พึ่งพาได้ครับ.... สาธุ

 

ทาน ศีล ภาวนา ถ้าเราทำได้เต็มที่แล้ว เราจะมีความมั่นใจในตนเอง
ถึงแม้จะตาย... ก็ไปอย่างมีสติ ไปอย่างมีเป้าหมาย สุขคติเป็นที่หมาย

สำหรับลูกเมีย ญาติพี่น้อง ก็ให้เขาเข้ามาสู่ทางธรรมให้ได้ พยายามให้เต็มที่
ได้แค่ใหนเอาแค่นั้น(บุญบารมีแต่ละคนไม่เท่ากัน) ทำให้เต็มที่ แล้วก็อุเบกขา
ทำใจเสียว่า ทุกชีวิตเวียนตายเวียนเกิดกันมาหลายกัปหลายกัล เป็นพ่อแม่พี่น้อง
กันมาแล้วทั้งสิ้น...หมดชาตินี้ไปก็ลืมแล้ว เริ่มกันใหม่ ..มีแต่บุญกุศลที่ติดตัวไป
ทำใจให้พร้อม...และอย่าประมาท และไม่ต้องตระหนก...ทุกอย่างเป็นไปตาม
กรรมทั้งสิ้น...ไม่มีใครหลีกหนีได้พ้น......สาธุ

 

ปัญหาเรื่องภัยภิบัตินี้ คือว่าเราก็ไม่รู้มันจะเกิดวัน เวลา ไหนกันแน่

ดังนั้นเมื่อไม่รู้ ก็ยากที่จะวางแผนหลบภัย แม้วางแผน เตรียมการแล้ว ปัญหาใหญ่คือ แล้วจะเริ่มหลบภัยเมื่อไหร่
ถ้าเป็นภัยพิบัติขนาดใหญ่ๆ ส่วนมากมักเกิดอย่างไม่ทันตั้งตัว ไม่เกินหนึ่งวัน ราบเป็นหน้ากองเลย มาคิดดูอีกที ถ้าเราอยู่ในพื้นที่นั้น ก็ไม่รู้จะหลบภัยอย่างไร
ขอยกตัวอย่างสักนิดน่ะครับ
สมมุตติว่า รัฐบาลสามารถเตือนภัยมหาสึนามิที่พุ่งเข้ามาที่อ่าวไทยหรืออันดามัน ได้ล่วงหน้า 1 ชั่วโมงเป็นอย่างเร็ว(ญี่ปุ่นยังเตือนล่วงหน้าได้ 30 นาที) และสึนามิมีความเร็วประมาณ 800 กิโลเมตร/ชั่วโมง มีความสูงของยอดคลื่น 20 เมตร
เมื่อประชาชนทราบข่าว(บางคนก็ไม่ทราบ) จะโกลาหลขนาดไหน ยากจะบรรยาย ผู้คนหลายสิบล้านจะแตกตื่น และพยายามจะหลบภัยขึ้นที่สูง ภายใน 1 ชั่วโมง ผู้คนจะสามารถออกจากพื้นที่เสี่ยงภัยได้สักกี่มากน้อย
น่าปวดหัวดีแท้ ผมก็นึกไม่ออกว่า จะรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้อย่างไร (ถ้าสึนามิเข้าช่วงดึกๆ ลองนึกสภาพดู)

มาคิดดูอีกที ก็คงเป็นทำจิตใจให้เข้มแข็งเข้าไว้ เตรียมการแต่พอควร ถ้าถึงเวลา และยังมองเห็นช่องทางรอดชีวิตก็รีบไขว่คว้า ถ้ามองไปทางไหนมีแต่คลื่นและน้ำ ก็คงหลับตาภาวนา รอความตายด้วยสงบหรือตระหนก ก็ไม่อาจรู้ได้

ปล. การทำใจให้สงบไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ลองพิสูจน์สมาธิและกำลังใจของเราดูว่าสงบได้ระดับไหน ลองง่ายๆ เช่น เมื่อได้ยินเสียงดังจาก ระเบิด พลุ ปืน อย่างฉับพลัน เรารู้สึกอย่างไรบ้าง
ถ้ายังตกใจ ใจหายวาบหรือตระหนก ก็พึงให้รู้ว่า เมื่อภัยใหญ่มาถึง เรายิ่งจะตระหนกตกใจมากกว่านี้อีก ยากจะหาความสงบ
ถ้าใจยังเฉย ระงับความตระหนกตกใจได้แบบเสี้ยววินาที ก็ถือว่าเรามีโอกาสรอดจากภัยใหญ่ (รอดทางจิตวิญญาณ)

 

มีหลายท่าน ในหน้าเว็บพลังจิต อ่านแล้วซาบซึ้งในน้ำใจของของคนเหล่านี้มาก
ที่มีใจคิดช่วยเหลือผู้อื่นเท่าที่ตัวเองจะทำได้ จิตใจช่างประเสริฐเหลือเกิน
ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประทานพรให้คนเหล่านี้มีสุขภาพสมบูรณ์ แข็งแรง และปลอดภัย

 

สติเท่านั้น ที่จะช่วยให้เราอยู่ได้