แปลกดี โรคทางจิตที่ต้องคอยบังคับการหายใจเอง

แปลกดีนะ พึ่งรู้นี่แหละว่ามีโรคอย่างนี้ด้วย

<b>**__________** โรคทางจิต ประสาท จดจ่อกับการที่ต้องคอยบังคับการหายใจเองทานยารักษาก็ไม่หาย ทำอย่างไรดีคะ **___________**</b>

โรคทางจิต ประสาท จดจ่อกับการที่ต้องคอยบังคับการ


อยู่ดีๆเมื่อปีที่แล้วช่วงกลางปี ก็เกิดอาการ เป็น โรคทางจิต ประสาท คือมันจะเริ่มจดจ่อกับการที่เราต้องคอยบังคับการหายใจ ด้วยตัวเอง


ในตอนแรกมันก็ยังเป็นไม่มากต่อมาอาการหนักมากขึ้นค่ะ



ปกติคนเรานะคะการหายใจส่วนมากจะเป็นอัตโนมัติเราไม่ต้องไปคอยบังคับปอดเอง แต่ก็เกิด

อาการผิดปกติ ค่ะ
ก็คือเราต้องคอยบังคับลมหายใจเข้าและออกเองมันยึดติดเหมือนจะเป็นบ้าแก้ไขยั งไงก็ไม่หาย
มันยึดว่าต้องสูดบังคับเข้าปอดและบีบลม
ปล่อยออกจากปอด เป็นทั้งวันทั้งคืน 24 ชม
ทำงานหรือทำอะไรที่มันเพลินหรือทำงานให้ยุ่งๆเข้าไว้ออกกำลังกายเบี่ยงเบนยัง ใจมันก็วิ้งไปแต่ จดจ่อๆ บังคับลมหายใจเองๆ แทรกเข้ามาถี่มากๆตลอดทุก 1 นาที เวลาทุกนาทีความคิด
จอจ่อกับการต้องบังคับลมหายใจเอง มันแทรกมาวันละเป็น พันๆครั้งวนตั้งแต่เช้ายันจนเข้านอนจิตมันยึดอยู่ แต่ จดจ่อๆ บังคับลมหายใจเอง ตลอดๆเวลามันหลอนเลยค่ะ ทุกวันๆ ทำอย่างไรมันก็ไม่ยอมลืมการบังคับ ไปหาหมอ
แล้วหมอ ก็ให้ยากล่อมประสาทมาทานหลายอย่างและ ยาแก้อาการย้ำคิดย้ำทำมาทาน ช่วงแรกๆดูว่าดีขึ้นแต่ต่อมา ก็ไม่ดีขึ้นอาการหนักลง เพิ่มยาขึ้นไปเรื่อยๆ เปลี่ยนยา
ก็แล้วทำทุกทางแล้ว เวลาผ่านมา ทานยามา 6 เดือนกว่าแล้วมันก็ไม่หายค่ะกลับเป็นหนักขี้นๆ ถ้าปล่อยไม่สนใจมันจะหยุดหายใจทันทีแล้วมันแทรกมาให้จดจ่อนึกขึ้นมาอีก ต้องเริ่มบังคับสูดลมเข้าออกใหม่ทำไปเ รื่อยๆอย่างนี้
ถี่ขึ้นๆ ขนาดนอนก็ต้องใช้ยานอนหลับช่วยพอลืมตาตื่นสิ่งแรกที่พุ่งเขามาในสมองคือจดจ่อกับการบังคับลมหายใจ
เหมือนมันหลอนประสาทไปแล้วค่ะ แบบนี้ทำอย่างไรดีค๊ะ



ไปรักษาที่ไหนดีค๊ะ ทรมารมากๆค่ะ

จากคุณ : สุธิดา - [ 10 ม.ค. 50 23:17:59 A:58.9.73.187 X: TicketID:128191 ]
<hr>
ความคิดเห็นที่ 2

ฝึกสมาธิครับ ไม่นั่นไปกรรมฐาน ไปมองมันให้รู้ว่าคืออะไร แปลงให้เป็นโอกาสเสียเลย คิดบวก ทำให้สบายกายใจ ไม่ยึดติดด้วย คุณไม่เคยรู้เรื่องสมาธิเลยหรอไง ไปศึกษาดูนะครับ

จากคุณ : มังกรจักรวาล - [ 10 ม.ค. 50 23:39:11 ]
<hr>
ความคิดเห็นที่ 3

การทำสมาธิอันตรายสำหรับคนเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำทุกประเภท(โดยเฉพาะอาการหนักๆแบบเจ้าของกระทู้) ถ้าทำโดยไม่มีคนดูแล ที่มีความรู้ความเข้าใจทั้งอาการโรคและการฝึกสมาธิ อาจทำให้แย่ลง ผมย้ำจริงๆนะ
อย่าพยายามนั่งสมาธิเอง
โรคพวกนี้ไม่ใช่โรคทางใจอย่างเดียว มันเป็นโรคทางการภาพที่ส่งผลต่อจิตใจ จิตใจที่รับรู้ผิดพลาด เข้าใจผิดพลาดไม่มีอะไรรับรองว่าจะสามารถบังคับได้เหมือนจิตใจปกติ
แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 50 23:46:10

จากคุณ : atheist - [ 10 ม.ค. 50 23:44:50 ]
<hr>
ความคิดเห็นที่ 4

ไม่แนะนำให้ฝึกสมาธิเพราะจะยิ่งไปกันใหญ่ ควรพบจิตแพทย์เพื่อทำการรักษา เพราะอาการทางจิตบางอย่างอาจเกิดจากการทำงานของร่างกายผิดปกติ ซึ่งจิตแพทย์สามารถวินิจฉัยและให้การรักษาที่ถูกต้องได้

จากคุณ : สายลมปุยเมฆกับฟ้าสีคราม - [ 11 ม.ค. 50 01:45:50 ]
<hr>
ความคิดเห็นที่ 5

ไม่แนะนำให้ฝึกสมาธิครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สมาธิที่เกี่ยวกับการกำหนดลมหลายใจ เช่น อานาปานสติ

ที่ถูกต้องควรจะพบจิตแพทย์/หรือนักจิตวิทยา ที่มีความเชี่ยวชาญด้านจิตบำบัดครับ

ในกรณีของคุณการใช้ยาดูเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลเท่าใดนักเพราะหมดฤทธิยาก็จะกลับมามีอาการเช่นเดิม

ควรพบจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาที่มีความเชี่ยวชาญด้านพฤติกรรมบำบัดน่าจะดีกว่าครับ โรงพยาบาลสมเด็จเจ้าพระยา และศรีธัญญาน่าจะช่วยได้ครับ

จากคุณ : Xomega - [ 11 ม.ค. 50 03:04:21 ]


http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5036796/L5036796.html

 

เราก็เคยเป็นบางช่วงเหมือนกัน ที่ต้องบังคับให้หายใจเข้า-ออก เหมือนกับว่าถ้าไม่บังคับมันแล้วจะหยุดหายใจไปดื้อๆ และจะอึดอัดมาก เราพอจะเข้าใจถึงความทรมานที่ต้องบังคับไว้อย่างนี้ (ต้องยอมรับว่าทรมานมากๆเลย ใครไม่เคยเป็นจะไม่รู้หรอกว่าอึดอัดมากๆ ... แต่ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี)

เราจะเป็นตอนที่ไม่สบายหรือเป็นไข้ แต่ถ้าหายไข้ก็กลับคืนสู่ปรกติโดยไม่ต้องบังคับ และจะเป็นการหายใจที่ไปโดยอัตโนมัติเหมือนปกติเช่นเดิม

 

ทำงานครับ ทำให้หนักๆจนมันลืมไป เดี๋ยวก็หาย ถ้ายังบังคับได้อยู่แสดงว่ายังไม่ยุ่งพอหนักพอ ทำอีก ไปเรื่อยๆ พอมันลืมไปบ่อยๆ จิตมันก็เลิกจดจ่อเอง

 

เราพอจะรู้แล้วหล่ะว่า "คนที่ไหลตาย" เป็นอย่างไร
น่ากลัวว่าสักวันหนึ่ง เราอาจจะเป็นผู้ที่โชคดีเช่นนั้น

ปล.วันไหนเกิดขี้เกียจหายใจขึ้นมา ก็คงจะ.........

 

ก็ดีแล้วนิครับ มีสติกำกับอยู่ทุกลมหายใจ ใครๆก็อยากเป็นนะผมว่า

 

มองว่าได้มีสติกำกับทุกเวลา ก็ดีไปอย่างเนอะ

 

จะเหมือนที่เราเคยตั้งกระทู้ไว้แระ ที่ถามว่า

ทำไมเหมือนฝืนตัวเองหายใจ ซึ่งเหนื่อยมาก

 

อ่อ แบบนี้ มีคนเคยมาถามเหมือนกัน ตัวผมเองก็เคยคิดเหมือนกันแต่เดี๋ยวก็ลืม จะคิดอีกทีตอนที่หายใจติดขัดเป็นหวัด หรือในยามกำหนดลมหายใจเข้าออก หรือเหนื่อยมากๆ ที่สำรักอากาศ
คนที่กังวนแบบนี้ถึงขั้นวิตกจริตนั้นเคยมาถามผม ผมก็เข้าใจนะว่าเขากลัวความตายเป็นอย่างมาก กลัวตายแบบไม่รู้ตัวในยามหลับ กลัวลืมหายใจในขณะเผลอ กลัวว่าตนเองจะหมดลมหายใจโดยไม่รู้ตัวไม่วันใดก็วันหนึ่ง จึงพยายามจดจ่อ พอจดจ่อมากๆเกิดอาการเครียดทำให้สมาธิเสียแถมยังเหนื่อยกว่าที่เคยเป็นด้วย
สาเหตุเกิดจากความกลัวตายนั้นเอง ความกลัวที่จะเสียชีวิตไปโดยที่ขณะที่ตัวเองไม่รู้ตัว


ถามว่าจะแก้ยังไงหรือ ก็ต้องแก้ที่จิตและร่างกาย ต้องให้ความรู้ความเข้าใจเขาใหม่หมด ให้เขาเริ่มออกกำลังกายให้เหนื่อยๆให้มากๆเพื่อให้เขามีร่างกายแข็งแรงขึ้น ปอดและกล้ามเนื้อได้ทำงานได้ดีขึ้น ส่วนจิตใจให้เขามีความคิดใหม่ว่า ถ้าร่างกายแข็งแรงแล้วเรื่องนี้ไม่ต้องไปกังวนอะไรอีกเพราะร่างกายจะเป็นไปตามอัตโนมัต ยกเว้นที่คุณต้องใช้แรงหรือกำลังหรือเวลาโกรธร่างกายจะสูบฉีดโลหิตมากขี้นจึงต้องใช้อากาศมากขึ้นและถี่ขึ้นเพื่อให้เพียงพอในการลำเลียงอ๊อกซิเจนสู่สมอง ถ้าหายเหนื่อยแล้วร่างกายจะคืนสู่สภาพปรกติโดยคุณไม่ต้องออกแรงคิดจะหายใจให้ทัน มันจะกลับสู่ภาวะปรกตินั้นคือ ทำงานแบบออโต้ โดยที่เราไม่ต้องไปเอาใจใส่

นอกจากการออกกำลังกายแล้ว ต้องฝึกร้องเพลง ฝึกหัดการหายใจเข้าและออกได้อย่างถูกต้อง จะฝึกเองหรือขอคำแนะนำจากครูสอนร้องเพลงก็ได้
หรือจะฝึกการใช้สมาธิโดยการให้เขาหายใจเข้าออกอย่างนุ่มนวลช้าๆเพื่อให้การหายใจนั้นผ่อนคลายและให้เขาเดินจงกลมไปอย่านั่งสมาธิไม่งั้นเครียรตาย ให้เขากำหนดลมหายใจไว้ที่ฝ่าเท้า เวลาก้าวเดินช้าๆเพื่อให้คลายเคลียด

สอนให้เขารับรู้ชีวิตหลังความตายและสอนบทธรรมอันดีที่ทำให้เขาจิตใจสงบลงได้และให้เขาเกิดปัญญาที่ดับความกลัวตายจากการลืมหายใจ สอนให้รู้จักปลงและรู้จักการยอมรับสภาพ ยอมรับความรู้และความคิดความเข้าที่ถูกต้องสะใหม่ บางครั้งต้องให้พระท่านเทศให้ฟังโดยที่คนที่จะรักษาหรือให้คำปรึกษาเขาควรไปปรึกษาพระท่านก่อนเล่าไปว่ามีคนเป็นแบบนี้อยากให้ท่านช่วยเหลือเทศสอนธรรมสอนให้เขาคลายกังวน

ทำไมต้องทำแบบนี้นะหรือ เพราะว่า แค่หมอและพระท่านอย่างเดียวไม่อาจให้เขาคลายความกลัวตายได้ ต้องพึ่งพาอาศัย การออกกำลังกาย พึ่งจิตแพทย์พึ่งพระ พึ่งคำสั่งสอนของพระ ประกอบกันไปด้วยจะทำให้ คนผู้นั้นเกิดความเชื่อและความเข้าใจอันใหม่ที่เกิดจากการผสมประสานจากสิ่งที่รับรู้อันที่ถูกต้อง
และในที่สุดเขาจะหายจากอาการทางจิตที่กังวนการหยุดหายใจหรือลืมหายใจครับ

ส่วนที่เป็นสาเหตุจากการกัวหยุดหายใจในขณะหลับ นั้นก็มีครับ ที่บางท่านบอกว่าไหลตาย นะครับ สาเหตุเกิดจากการนอนกรนนะครับ การนอนกรนเป็นปัญหาทางช่องทางเดินหายใจนะครับ อันนี้ไปหาหมอหมอช่วยได้ครับไปหาหมอที่เกี่ยวกับระบบทางเดินหายใจ จะช่วยได้ครับ คนนอนกรนมักจะมีปัญหาการหยุดหายใจเองในขณะหลับเพราะช่องทางเดินหายใจเกิดการติบตันทำให้อากาศหายใจเข้าออกไม่สะดวกเลยไปสั่นสะเทือนช่องหายใจบริเวณเส้นเสียงและช่องลำคอ จนเกิดเป็นเสียงกรนครับ บางครั้งพบว่าคนที่นอนกรนจะหยุดหายใจเพราะว่าช่องทางเดินหายใจนั้นแคบลงจนกระทั้งอากาศไม่สามารถผ่านเข้าออกได้บางครั้งคนที่นอนกรนจะสะดุ้งหรือตื่นขึ้นมาได้ครับ การนอนกรนแล้วสะดุ้งบ่อยๆตื่นบ่อยๆควรไปพบแพทย์โดยด่วนครับถ้าไม่รักษาปล่อยไว้วันดีคืนดีท่านอาจหยุดหายใจไปถาวรเลยก็ได้ครับ และน่านแหละครับที่เรียกว่าไหลตาย เพราะท่านปล่อยให้สะดุ้งตื่นแล้วหลับต่อมันจะเกิดการชินของร่างกายทำให้เมื่อหยุดหายใจในขณะหลับแล้วไม่ค่อยสะดุ้งตื่นระบบการหายใจหยุดทำงานไปนานๆจนสมองอาจขาดอ๊อกซิเจนไปเลี้ยงนานเกินไปสมองอาจตายแล้วกรายเป็นเจ้าชายนิทราครับ อันตรายมาก ถ้าหนักกว่านั้นคือหยุดหายใจถาวร

การนอนที่เสี่ยงต่อคนที่นอนกรนคือการนอนหงายครับ การนอนหงายจะทำให้ช่องทางเดินหายใจแคบลง ในคนปรกติก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าเป็นคนที่ช่องทางเดินหายใจแคบอยู่แล้วแล้วบวกกับร่างกายที่อ้วนเกินไปก็อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ช่องทางเดินหายใจแคบแล้วเกิดอาการนอนกรนได้ครับ
ถ้ารู้ว่านอนกรนควรนอนตะแคงข้างครับข้างซ้ายหรือขวาก็ได้ใช้หมอนข้างไว้พาดขา หรือใครมีคู้ก็พาดคนนอนข้างๆเอาก็ได้ถ้าเขาไม่ว่านะครับ การนอนตะแคงจะทำให้ร่างกายทางช่องทางเดินหายใจในคนนอนกรนสะดวกขึ้นนะครับ ไม่ติบตันง่ายเหมือนนอนหงายนะครับ

คนเราปรกติ นอนแล้วช่องทางเดินหายใจปรกติจะหายใจเข้าออกด้วยทางจมูก ไม่ว่าจะนอนท่าไหนแบบไหนถ้าคนเราช่องทางเดินหายใจปรกติก็ไม่มีปัญหา แต่ถ้าคนที่ช่องทางเดินหายใจแคบกว่าคนอื่นหรือเป็นกรรมพันธ์มา เวลานอนหงายมักจะนอนกรนง่ายกว่าคนอื่นเพราะว่าเมื่อช่องทางเดินหายใจทางจมูกไม่สามารถส่งผ่านอากาศเข้าออกได้เพียงพอจึงต้องผ่านช่องปากด้วย เมื่อผ่านช่องปากและลำคอ จะเกิดการสั่นสะเทือนเส้นเสียงและลิ้นไก่ของคนเราทำให้เกิดเสียงนอนกรน บางรายก็อย่างที่บอกแล้วว่าถ้าเกิดมันเกิดการแคบลงมากๆจนอากาศผ่านไม่ได้ทั้งปากและจมูก อากาศไม่สามารถไหลเวียนเข้าปอดได้ก็จะเกิดการหยุดหายใจหรือกลั้นหายใจเองในขณะหลับ
เออเดี๋ยวมาพิมพ์ต่อครับ แป๊ปหนึง

 

ต่อๆ ถ้าหยุดหายใจนานๆหลายครั้งเข้าร่างกายจะเกิดความเคยชินแล้วจะหยุดหายใจนานขึ้นๆๆ ในที่สุดอาจจะสมองขาดอ๊อกซิเจนไปเลี้ยงนานเกิน หรืออาจจะหยุดหายใจอย่างถาวร

แล้วจะรู้ได้ไงว่าเรานอนกรนไม่กรน ก็ต้องถามคนใกล้ตัว คนข้างๆ หรือคนข้างห้องหรือคนข้างบ้านถ้าเขาได้ยินเรากรนดัง หรือคนอื่นๆที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ใกลจากเราเกินไป หรือคนในครอบครัว ลองถามเขาดูไม่ต้องอายเพราะเราจะได้รู้ตัวเองว่าเสี่ยงต่อการหยุดหายใจในขณะหลับไหม ถ้านอนกรนแล้วสะดุ้งตื่นบ่อยๆควรไปพบแพทย์อย่าปล่อยไว้นานครับมันเสี่ยงเกินไป
นอกจากการนอนกรนที่เป็นอันตรายแล้วยังทำให้อ่อนเพลียจากการนอนกรนด้วยนะครับ เหมือนนอนไม่เต็มที่ เพราะขณะหลับร่างกายบางส่วนยังต้องทำงานหนัก หัวใจเต้นแรงปอดทำงานหนัก จึงทำให้เวลานอนแล้วหลับสนิทยากหรือไม่ก็นอนนานกว่าคนอื่นแล้วเหมือนนอนไม่พอง่วงนอนตลอดเวลา แถมอาจต้องติดกาแฟโดยไม่จำเป็นอีก เพราะคิดว่ากินกาแฟเป็นการแก้ปัญหาขี้เซาของตัวเอง

เรื่องของการนอนกรนเป็นสาเหตุการหยุดหายใจในขณะหลับผมเอามาจากช่อง 9นะครับ เขามาฉายให้ดูก็เลยเอามาลงไว้เผื่อใครไม่ได้ดูจะได้มีประโยชน์บ้างเมื่อได้อ่านนะ คิดว่านะ ถ้าใครรู้แย้วก็ไม่เป็นไรก๊าป
เอาเป็นผมมาพร่ามๆไว้แค่นี้นะครับ
ขอบคุณทุกท่านที่เสียเวลามาอ่านครับฮิฮิ

 

ไม่เอาอะ ผมไม่อยากเป็นแน่ๆอาการแบบนี้ แค่คิดภาพตามก็จิตตกแล้ว

 

อือ รับรู้ว่าหายใจด้วยสติที่กำกับอยู่ มันก้อต้องไม่เหมือนกับบังคับให้หายใจอยู่แล้วหล่ะ เหมือนกับฝืนไม่ให้เราคิดยังไงยังงั้น อาการแบบนี้ปรึกษาครูบาอาจารย์หรือผู้รู้หาทางแก้ไขดีกว่านะ

 

ก็จับอานาปานัสติซะเลยซิ.ได้ หลายเด้งเลยนะ

 

ผมก็เคยเป็นเหมือนกันครับ
แก้ไขยากเหมือนกันครับ เหมือนจดจำและย้ำๆเข้าไปในส่วนลึกครับ และจะถูกเรียกขึ้นมาบ่อยๆ เคยเห็นคนที่มีเรื่องกังวลใจมัยครับรู้สึกจะลักษณะคล้ายๆกัน พอไปใส่ใจมากๆเข้าก็จะติดกับมันครับ ยิ่งอยากสลัด หรือพยายามกดไว้จะยิ่งไม่หลุด เหมือนยิ่งไปกระตุ้น

วิธีที่ผมใช้แก้ไม่รู้จะถูกหลักไหมนะครับ
คือเบี่ยงเบนความสนใจครับ
ทั้งหากิจกรรมอื่นๆที่เราสนใจเป็นพิเศษทำ ดึงแรงดึงดูดเราไว้กับสิ่งนั้นได้ และอย่าให้ว่างมากนัก เพราะเขาจะเกิดขึ้นมาเอง
อีกแบบ เบี่ยงเบนแบบจงใจครับ
ปกติพอเขาเกิดขึ้นมา โดยความเคยชินของเรา เราจะเข้าไปบังคับการหายใจทันที จะรู้สึกไม่เป็นธรรมชาติ
ลักษณะการหายใจก็จะมีบางอย่างที่เราเข้าไปควบคุม และอาจจะหลายอย่าง เช่น
อาจบังคับ แค่ลมหายใจ หายใจเข้าและออกสั้นหรือยาวแค่ไหน
หรือ ความยาวของลมหายใจร่วมกับ อวัยวะระบบหายใจภายในร่างกาย และระบบกล้ามเนื้อที่ช่วยในการหายใจร่วมด้วย

การเบี่ยงเบนคือค่อยๆย้ายความสนใจการหายใจของลมไปอยู่จุดเดียว ที่คุณรู้สึกได้ดีและสบายที่สุด อาจจะเป็นปลายจมูก หรือท้อง
และค่อยๆลดระดับการบังคับการหายใจลง ให้ระดับจังหวะการหายใจอยู่ในจังหวะที่สม่ำเสมอและรู้สึกสบายที่สุด ร่วมกับการผ่อนคลายร่างกาย ทำแบบนี้ไปบ่อยๆขณะที่เขาเกิดขึ้นมา แรกๆอาจจะลำบากหน่อย พอสักพักก็จะเริ่มเข้าที่เข้าทางครับ จุดสำคัญอยู่ตรงที่การผ่อนคลายร่างกายครับ และการบังคับการหายใจจะคลายตัวลงเรื่อยๆตามการผ่อนคลายของร่างกายครับ เผื่อใครที่เป็นเหมือนที่ผมเคยเป็น
อาจจะเป็นประโยชน์สำหรับท่านบ้างครับ