การช่วยญี่ปุ่นที่ดีที่สุด คือ ไม่ต้องช่วย ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไปซะ

หลังเหตุแผ่นดินไหวและภัยซึนามิ
ต่างชาติพยายามช่วยญี่ปุ่นมากมาย
ทว่า ญี่ปุ่นพยายามปิดกั้นการช่วยเหลือ
จากต่างชาติ เช่น ประเทศไทยที่เสนอเข้า
ไปช่วยกู้ภัย ทางญี่ปุ่นก็ร้องขอให้หยุดไว้ก่อน
องค์กรนานาชาติหลายองค์กรจะเข้าไป ญี่ปุ่นก็
เปิดรับแต่เพียงองค์กรเดียวคือองค์กรอาหารเท่านั้น


เคยสงสัยไหมว่าทำไมรัฐบาลญี่ปุ่นจึงทำอย่างนั้น?

 

ความรู้มากนั่นแหละ เป็นภัยร้ายแรงกว่าภัยธรรมชาติ


การสื่อสารในวงกว้าง ผู้ได้รับสื่อไม่มีจำกัด ไม่อาจเลือกได้ว่าผู้ใด
มีอินทรีย์กล้าแข็งพอรับฟังเรื่องใดได้ ดังนั้น เมื่อสื่อข่าวออกไปแล้ว
จึงพบว่ามีคนจำนวนมากตื่นตระหนก, หวาดกลัว ฯลฯ มากมาย


ภัยธรรมชาตินั้น รัฐบาลญี่ปุ่นทราบและวางแผนรับมือมานานแล้ว
เตรียมทุกอย่างทั้งเทคโนโลยี, บุคลากรไว้พร้อมหมด เหมือนหมอ
ที่เรียนเพื่อรักษาโรคนี้มาอย่างดีแล้ว ย่อมไม่มีหมอคนไหนรักษาได้
ดีกว่านี้อีก เมื่อคนไข้ป่วยด้วยโรคใหม่นี้ (ประเทศประสบภัย) หมอคน
นั้น ก็พร้อมรักษาโรคให้ทันที ทว่า ถ้ามีหมอคนอื่นๆ ที่ไม่รู้จริง ไม่เข้าใจ
จริง ตระหนกตกใจ รีบกรูกันเข้าไปรุมคนไข้


เกรงว่าคนไข้จะตายด้วยโรคหมอทำ ญี่ปุ่นจะแย่เพราะคนใจดีที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์

 

ความเป็นคนดีนั่นแหละ ที่จะทำลายธรรมชาติเดิมแท้ของญี่ปุ่น


การที่เงินนอกประเทศมากมายหลั่งไหลเข้าไปในประเทศญี่ปุ่น ยิ่งส่งผลให้
ปริมาณเงินในระบบสูงขึ้น ซึ่งอาจกระทบต่อ "อัตราเงินเฟ้อ" ให้สูงขึ้นทันที
เมื่อเทียบกับความต้องการสินค้าหลังเกิดภัยพิบัติด้วยแล้ว ยิ่งมากขึ้น ราคา
สินค้าย่อมมีแนวโน้มสูงขึ้นแน่นอน เมื่อคนยิ่งต้องการสินค้ามาก, ของก็ขาด
แถมเงินต่างชาติก็ไหลเข้าไปอีกมากมาย สิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมาคือ "เงินเฟ้อ"


นี่คือ ผลกระทบตัวอย่างที่ "คนดีที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์" ช่วยผู้อื่นด้วยความตระหนก

 

เป็นคนดีรู้มาก ก็ดีอยู่ แต่ต้องให้ลึกซึ้งถ่องแท้ก่อนจึงรักษาคนอื่นได้


อย่าเอาคนไข้เป็น "หนูทดลอง" นะจังกึม เพราะคนไม่ใช่หนูทดลอง จะต้อง
ทดลองกับสัตว์เป็นที่แน่นอนแล้วก่อนว่ารักษาได้ผลจริง จึงจะนำวิธีการรักษา
นั้นมาใช้กับคนได้ อย่าใช้คนไข้เป็นหนูลองยาเด็ดขาด เพราะจะสิ้นขาดจาก
จรรยาบรรณแพทย์ กลายสภาพเป็น "นักวิทยาศาสตร์เลือดเย็น" ไปในทันที


เป็นคนดีก็ดีแล้ว ไม่เคยว่าอะไร รู้ก็ดีแล้ว ไม่ว่าอะไร
แต่เป็นคนดีแล้ว ยังต้องเข้าใจคนให้ถึงที่สุดด้วย
เข้าใจปัญหาและวิธีการแก้ไขอย่างแยบคายถ่องแท้ด้วย
รู้ก็ดีแล้ว แต่ต้องรู้ให้ถึงที่สุดด้วย คือ รู้แล้วหมดรู้ วางลง
คือ รู้หมดแล้ว จึงหมดรู้ นั่นแหละ ค่อย นำความรู้ไปใช้ได้

 

การไม่ช่วยคือการช่วยที่ดีที่สุด อืมมีเหตุผลดี

 

จงทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไปซะ จะได้ทำตัวตามปกติ


ถ้าเราไม่รู้อะไรซะ เราก็คงไม่มีการยกเลิกทัวร์ญี่ปุ่นถึง 100% กันหรอกใช่ไหม?
เราคงไม่หวาดกลัวที่จะบริโภคสินค้าจากญี่ปุ่นกันหรอกใช่ไหม? เราก็จะค้าขาย
กันได้ตามปกติ ส่วนเขตที่ประสบภัยพิบัตินั้น มันไม่ได้ 100% มันแค่ส่วนน้อยที่
รัฐบาลของเขาสามารถจัดกการดูแลได้ ไม่เชื่อมั่นเขาหรือ? ไม่เชื่อใจเขาหรือ?
เพราะเหตุนี้น่ะหรือ จึงบกเลิกทัวร์ญี่ปุ่น, ปฏิเสธสินค้าจากญี่ปุ่นด้วยกลัวสารกัมมันตรังสี?


เกาหลีใต้พยายามทำเป็นคนดีเข้าไปช่วยญี่ปุ่นทันที แต่กลับกลัวสารกัมมันตรังสีจากญี่ปุ่น
ตรวจเข้มสินค้าจากญี่ปุ่น ทั้งยังเสนอให้ใช้เครื่องบิน บินเทน้ำรดเตาปฏิกรณ์ ซึ่งมันทำได้
ทีละน้อย ไม่ทันการณ์ ทำไมจึงเสนออย่างนั้น? เพราะเกาหลีใต้กลัวว่าญี่ปุ่นจะใช้วิธีเปิด
ช่องระบายด้านบน แล้วสารกัมมันตรังสีจะถูกลดพัดเข้าประเทศของตนนั่นสิ นี่นะหรือคนดี?


ในเมื่อญี่ป่นไม่สามารถค้าขายทำธุรกิจได้ตามปกติ กลับได้รับเงินมาอย่างไม่เกิดการผลิต
ทางเศรษฐศาสตร์ (เงินให้เปล่า) ยิ่งทำให้ญี่ปุ่นมีสภาพผิดไปจากปกติ ยิ่งๆ ขึ้นไปอีกเท่านั้น

 

รู้จักใช้ "ความไม่รู้" ให้เป็นซะบ้าง


คนปัจจุบัน รู้มาก เปิดรับสื่อเยอะ แต่ไม่ได้มีอินทรีย์ที่กล้าแข็งพอ
จึงหวั่นไหวมากกับสื่อที่ได้รับ ตื่นตระหนกตกใจกับเหตุการณ์ต่างๆ
เกินจริง เมื่อสื่อเป็นเครื่องมือของทุนนิยม ของซาตานแล้ว การที่
เราไม่รู้อะไรเลย ไม่มีเงินแม้แต่จะได้รับรู้ข้อมูลจากสื่อใดๆ นั่นอาจ
เป็น "ความรอด" พ้นอยู่แล้วก็ได้ ไม่ต้องกระเสือกกระสนไปให้มี
ให้ได้, ให้เป็น, ให้รู้, ให้เห็น อย่างใครๆ เขาอีก


รู้จักใช้ "ความไม่รู้" ให้เป็นประโยชน์เสียบ้าง

 

อืม วันก่อน ผมนั่งดู่ข่าวเหมือน กันที่คนไทยบริจาคสิ่งของเเละเงินให้ เเต่ญี่ปุ่น เขาปฎิเสธ
ในการรับสิ่งของที่บริจาค จากประเทศไทยเห็นเเล้วเศร้าใจ

 

คนไทยหลายคน คิดว่าตนเองเป็นคนดีแล้ว
ทำดีแล้ว แต่นิสัยคนไทยเรา ไม่เหมือนคน
ญี่ปุ่น ต่อให้ไปอยู่ญี่ปุ่น ก็ไม่ได้จิตวิญญาณ
ญี่ปุ่น พวกเขาไม่เข้าใจว่าคนญี่ป่นเป็นคนคิด
มาก คิดลึก, ลึกซึ้งมากๆ


การทำอะไร ต้องคิดให้แยบคายก่อน
ควรถามเขาก่อนว่า เขาต้องการให้เรา
ช่วยอะไร แล้วค่อยสนับสนุนระบบที่เขา
กำลังดำเนินอยู่ ไม่ใช่เข้าไปแย่งกระทำ
จนระบบเขารวนหมด

 

ญี่ปุ่นก็ทราบซึ้งในน้ำใจนี่ครับ เห็นดูทีวีวันนี้ก็ออกข่าวขอบคุณคนไทยแล้วจากที่ญี่ปุ่นเลื่อนกำหนดการลงทุนระหว่างไทยและญี่ปุ่น ญี่ปุ่นก็เลื่อนกลับคืนมาให้เร็วขึ้นอีก

 

งั้นพวกเราก็ช่วยนั่งสมาธิ แผ่เมตตาให้ดีไหม.

 

ดีครับ

 

นั่นมันก็แค่ความเห็นของเจ้าของกระทู้ ไม่ใช่คนญี่ปุ่นทั้งหมด ก็ยังเห็นข่าวว่า

ญึ่ปุ่นประกาศขอความช่วยเหลือ ใครเขามีกำลังอะไรเขาก็ช่วย จะเงินก็ดี จะอาหารก็ดี

ก็สุดแท้แต่ใครจะมีกำลัง ถ้าไม่ต้องการเงิน ก็พอได้เงินก็เอาไปจัดซื้ออาหารหรือสิ่งจำเป็น

ซิ เค้าไม่ให้เอาเงินไปลงทุนซะหน่อย จขกท เป็นคนคิดมากเกินไปหรือเปล่า?

 

คนเเต่ละคนจิตสำนึกของเขาก็ไม่เหมือนกัน มันก็มีบางที่ต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่ง

ด่วน บ้างก็พอมองเห็นช่องทางเอารัดเอาเปรียบก็พยายามจะทำในสิ่งที่ไม่ดี มันก็มีหลากห

หลาย คนแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน เราต้องใจกว้างผมก็เข้าใจว่าคุณก็หวังดีเเต่พวกเรา

ก็อยากช่วยเท่าที่ทำได้ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย

 

ใส่บาตร อย่าถามพระ บางทีคนใส่บาตรไม่เป็นใส่เเตงโมให้พระทั้งลูกก็ยังมี

ความหายก็คล้ายๆกัน​

ช่วยก็คือช่วยได้ไม่มีขอบเขตหรอก ไม่เห็นจำเป็นต้องจำกัดว่าเราควรช่วยเขาได้แค่ไหน หลายคนสับสน มองตัวเองไม่ออกต้องการให้ช่วยมากๆก็มี หลายคนค่อนข้างรู้จักตัวเอง ต้องการแค่นิดหน่อยก็มี ว่าคนช่วยถึงจะระบุรูปเเบบหรือบอกแนวโน้มมากน้อยเพียงไรก็ไม่รู้จริงเท่ากับเจ้าตัว ทุกคนที่มาช่วยมากน้อยก็บอกได้แค่ความน่าจะเป็น ​

 

"การทำอะไร ต้องคิดให้แยบคายก่อน
ควรถามเขาก่อนว่า เขาต้องการให้เรา
ช่วยอะไร"

ก็เห็นข่าวรัฐบาลเชิญเอกอัครราชทูตญี่ปุ่นมาพบเพื่อสอบถามว่าความช่วยเหลือที่ต้องการคืออะไร คุยกันแล้วนี่...หรือคิดว่าเค้าเรียกมาพบเพราะคิดถึง อยากเห็นหน้ากันเฉยๆ ...(ส่วนเรื่องที่ว่าไปทำระบบเค้ารวน ถ้าเกิดมันจะเป็นเช่นนั้นในบางจุด เชื่อว่ามันก็จะเข้าที่เข้าทางในที่สุด เค้าคงไม่ยอมให้ใครไปทำให้ระบบเค้ารวนหรอกมั้ง)

ช่วงหลังเกิดเหตุใหม่ๆ ที่คนเชียงใหม่เค้ารวมใจกันบริจาคเงินทองสิ่งของต่างๆ แล้วเชิญกงสุลญีปุ่นประจำจังหวัดเชียงใหม่มารับ กงสุลน้ำตาคลอ+พยายามกลั้นสะอื้นพูดขอบคุณด้วยภาษาไทยกระท่อนกระแท่น...นั่นคือการแสดงความไม่อยากรับหรอกเหรอ

เสิร์ชกูเกิ้ล มีข่าว Japanese Ambassador thanks...ไปยังประชาชนในประเทศต่างๆ ที่ให้การช่วยเหลือ...จะบอกว่านั่นคือความไม่จริงใจเหรอ

ในเวลาที่ประเทศอื่นประสบหายนภัยทางธรรมชาติ ญี่ปุ่นมักจะเป็นประเทศแรกๆ ที่ส่งทีมงานและความช่วยเหลือเข้าไป หากเค้าไม่เห็นว่าเหตุเช่นนั้นเป็นเหตุอันพึงช่วยเหลือเค้าคงไม่เข้าไป แต่เพราะเค้าเห็นว่าเมื่อมีเหตุแบบนั้นมันต้องช่วยเค้าถึงเข้าไป แล้วทำไมถึงคิดว่าเค้าเกิดจะเปลี่ยนบรรทัดฐานตรงนี้เมื่อเกิดเหตุในประเทศตัวเองโดยกลายเป็นมองว่ามากหมอมากความไปได้ล่ะ

"ถ้าเราไม่รู้อะไรซะ เราก็คงไม่มีการยกเลิกทัวร์ญี่ปุ่นถึง 100% กันหรอกใช่ไหม?
เราคงไม่หวาดกลัวที่จะบริโภคสินค้าจากญี่ปุ่นกันหรอกใช่ไหม? เราก็จะค้าขาย
กันได้ตามปกติ ส่วนเขตที่ประสบภัยพิบัตินั้น มันไม่ได้ 100% มันแค่ส่วนน้อยที่
รัฐบาลของเขาสามารถจัดการดูแลได้ ไม่เชื่อมั่นเขาหรือ? ไม่เชื่อใจเขาหรือ?
เพราะเหตุนี้น่ะหรือ จึงยกเลิกทัวร์ญี่ปุ่น, ปฏิเสธสินค้าจากญี่ปุ่นด้วยกลัวสารกัมมันตรังสี?"

วันนี้มีข่าวทางบริษัทที่รับผิดชอบโรงปฏิกรณ์นิวเคลียร์ออกมาสารภาพว่าส่งรายงานเท็จเรื่องการตรวจสอบและบำรุงรักษาอุปกรณ์ในโรงงานนิวเคลียร์ว่าตรวจสอบเป็นอย่างดี ทั้งๆ ที่ไม่ได้ตรวจสอบอะไรเท่าไหร่เลย .. เป็นไงล่ะ เชื่อมั่นได้มั้ยล่ะ

ที่จริงเรื่องช่วยเหลือมันคงไม่ได้เกี่ยวกับว่าไม่เชื่อมั่น หรือไม่เชื่อใจ แต่มันเป็นเรื่องของน้ำใจ ซึ่งคงอธิบายให้คนแล้งน้ำใจเข้าใจได้ยาก ญี่ปุ่นเคยมาช่วยเราตอนสึนามิ ตอนนี้เราก็ช่วยเค้าบ้าง เมืองไทยส่วนใหญ่ก็นับถือศาสนาพุทธ กตัญญูเป็นคุณธรรมข้อหนึ่ง

ส่วนเรื่องความกลัวนั่น ญี่ป่นเองยังสั่งอพยพคนของตัวเองไปไกลๆ รัศมีการแพร่กระจายของกัมมันตภาพเลย ประเทศต่างๆ ก็ตรวจสอบการปนเปื้อน เป็นธรรมดา ป้องกันดีกว่าประมาท แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าต้องตื่นตระหนกจนเกินเหตุ

"คนปัจจุบัน รู้มาก เปิดรับสื่อเยอะ แต่ไม่ได้มีอินทรีย์ที่กล้าแข็งพอ
จึงหวั่นไหวมากกับสื่อที่ได้รับ ตื่นตระหนกตกใจกับเหตุการณ์ต่างๆ
เกินจริง เมื่อสื่อเป็นเครื่องมือของทุนนิยม ของซาตาน"

อ้าว! อยู่ดีๆ คนที่รับสื่อและช่วยเหลือกลายเป็นเครื่องมือซาตานไปซะแล้ว...แต่ก็ไม่เป็นไร เพื่อนเยอะดี มีคนร่วมเป็นเครื่องมือซาตานเยอะเลยตอนนี้ ว่าแต่...ไปย้อนดูหรือเปล่าว่าในเมืองไทยมี "ใคร" ที่ส่งความช่วยเหลือไปยังญี่ปุ่นบ้าง ไปว่าเป็นเครื่องมือซาตานน่ะ ระวังเถอะ

ทำใจให้กว้างและมองคนที่เจตนาเถอะนะ คนช่วยเขาก็ไม่ได้มุ่งร้าย อย่างไรเสียการให้ย่อมมีคุณค่าในใจของผู้รับเสมอ ให้ผ่านพ้นวิกฤติกลับสู่สภาพปกติที่ปลอดภัยในทุกๆ ประการแล้ว ถึงตอนนั้นการโปรโมทการท่องเที่ยวญี่ปุ่น สินค้าญี่ปุ่น และอาหารญี่ปุ่นยังมีโอกาสเสมอ

 

อพอลโล่

You are bad bad buuddhist !

I think thai people have good heart becae you are very popula
buddhist cuontry

It is very ???????????? wost peolpe in this country

whow you are bad ba dbuddhist ?

 

ชอบ #16 อะ ถูกใจ....เจ้าของกระทู้อ่านด้วยนะคับซัก3รอบ ใจอะ

 

อืม....ก็น่าคิดอยู่นะ...แต่ที่แน่ๆญี่ปุ่นเค้ารวยกว่าเราเยอะมาก...บางทีเค้าคงอยากจัดระเบียบให้เรียบร้อยนะ...เหมือนคนเป็นลมแดดถ้าเข้าไปมุงมากๆที่คิดว่าจะดีขึ้นกลับแย่ลง...แต่ถ้าพูดถึงผู้รับชะตากรรม(ไม่ใช่รัฐบาล)น่าสงสารมาก..เราก็ได้แต่ขอให้พระคุ้มครองผู้ทุกข์ให้หายดีโดยพลัน...สาธุ..

 

อืม... ก่อนหน้านี้ อิฉันก็คิดอย่างคุณนะ
ตอนได้ข่าว สึนามิ ถล่ม พี่ยุ่น ใหม่ ๆ
อิการ์ฟิลด์ ( Id ของอิฉัน)มันเก๊าะ พยักเพยิด
บอกอิฉันประมาณว่า นี่แหน่ะ แม่นู๋บัว
ม่ะต้องไปช่วยมันหร็อก ญี่ปุ่นนะ
ประเทศ นี้ มัน รวย อยู่ แระ
จะไปช่วยมันทำแพะอะไรฟระ ?
ปล่อยให้มันแบกรับชะตากรรมเพียงลำพัง ไปเหอะ


ไงซะ เจ้าสัตว์เศรษฐกิจ ตัวนี้
ก้อคงปากกัดตีนถีบ
รอดพ้น วิกฤตการณ์ ในครั้งนี้ไปได้ อยู่แร้ววววส์
การช่วยยักษ์ล้มน่ะ
มันไม่เกิด มรรคผลอะไร ขึ้นมาหร็อก
เชื่อฉานเต๊อะ แว้ด ๆ ฉอด ๆ ฯลฯ


ตอนนั้นก็เชื่อมั่นงั้น อยู่ หลายวันเรยนะ
ตั้งใจว่า ไงซะ กรู เก๊าะม่ะ บริจาคเงิน
ช่วยมันหร็อก จะบอกให้
เก็บตังค์ไว้ช่วยผู้ด้อยโอกาส
ที่ขาดแคลนกว่านี้ อาทิเช่น
แผ่นดินไหว ที่ เฮติ ดีฝ่า


ครึ้ม ๆ ยังว่า จะ เอาแนวคิดเรื่องนี้
มาโพสบอกเล่าเม้าส์กัน ในเวบพังจิต เรยอ่ะ
ทว่า จู่ ๆ อิคิตตี้ ผจก.ส่วนตัว ของอิฉัน
มันก็ดั๊นห้ามเอาไว้ซะงั้น


มันบอกว่า นู๋บัว เธอว์จะไม่รู้ไม่ชี้
แล้งน้ำใจก๊ะชาวญี่ปุ่น
โดยอ้าง คำว่า อุเบกขา บังหน้า
ก็ ช่างเธอว์เถิดหนา
แต่ ขอร้องนะ
อย่า พยาม ยัดเยียด แนวคิด แบบนี้
ให้กับใคร ต่อใคร เขาเลย ว่ะ
เธอว์ก็รู้ว่า สาริกาลิ้นทองอย่างเธอว์น่ะ
หากนึกจะกล่าวสุนทรพจน์
มันก็ มีอิทธิพลโน้มน้าว ชาวบ้าน ได้โดยง่าย


เด๋วใครต่อใครเขาฟังแร้วเกิดเคลิ้ม
หันมาทำใจดำทิ้งคำว่า มนุษย์ธรรม
โดยกอดคำอุเบกขา ไว้แจแบบเธอว์ ก็แย่อ่ะจิ
แบบนี้ จะมีครายหยิบยื่นน้ำใจ
เสนอหน้าไปช่วยชาวญี่ปุ่น ฟระ ฯลฯ


ด้วยเหตุนี้ อิฉันจึง งดพ่นน้ำลายเรื่องนี้
เพราะม่ะอยากเป็นเหตุปัจจัย เผยแผ่ลัทธิคนสวยใจดำ
ให้ชาวบ้านร้านตลาดเกิดพฤติกรรมการเลียนแบบ


อืม...อิคิตตี้ มันเทศนา สอนอิฉันประมาณว่า
เฮ้ออออ ให้นู๋บัว แล้งน้ำใจ ไปคนเดียว อ่ะดีแระ
อย่าไปล้างสมอง ให้คนอื่น เป็นเหมียนเมิง เรยอ่ะ
ก่อนหน้านี้ อิฉันเก๊าะเรย ม่ะยอมหลุดปากโพสเรื่องนี้ ซักแอะ แหะ ๆ


แต่ก็แปลก อ่ะนะ พอทำงี้จิง ๆ
เวลาดูข่าวแล้วเห็นชะตากรรมอันน่าเศร้าของชาวญี่ปุ่น
มันก็fyoลู้สึกตะขิดตะขวงใจ ไงพิกลอ่ะ
( ลู้สึกผิดตะหงิด ๆ มั้ง ที่ทำตัวเป็นคนสวยใจดำ )


จนกระทั่ง เมื่อ อาทิตย์ ก่อน
ช่วงที่ อากาศมันแปรปรวน
เปลี่ยนจาก ร้อนอิ๊บอ๋าย เป็น หนาวตาย5 นั่นแหล่ะ
ที่ ทำให้ อิฉันเริ่มเปลี่ยนฟามคิด...
จู่ ๆ วันหนึ่ง ตื่นขึ้นมาท่ามกลางความเย็นโคตร ๆ
มันก็เกิด คำถาม ผุดวาบขึ้นมาในหัวว่า


เออ เฮ้ย นู๋บัวขนาดเธอว์ มีผ้าห่มเครื่องกันหนาวเพียบบบบ
ยังหนาวเหน็บ เย็นเฉียบบบบบบ ทรมานซะขนาดนี้
แร้วพวก ญี่ปุ่นที่เค้าประสบภัยพิบัติล่ะ
เค้าจะต้องทนทุกข์กับฟามหนาวเย็นจับขั้วกระดูกนั่นสักแค่ไหน ?
คนพวกนั้น ม่ะเคยหัดเจริญสติปัฏฐาน
แยกจิต ออกจาก เวทนา อย่างเธอว์ ซะด้วยจิ ฯลฯ


คิดได้ดังนั้น ฟามใจดำที่มีอยู่ในตัว ก็เริ่มสั่นคลอน
จนกระทั่ง เช้าวันนั้น ไปเปิดเจอ ข่าวเนี๊ยะ


ครอบครัวข่าว3ร่วมโครงการอาหารโลกเปิดรับบริจาคช่วยญี่ปุ่น



<OBJECT id=player_api name=player_api classid=clsid27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000 width="100%" height="100%">
























</p>&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&nbsp
&ampnbsp</p>&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
&ampnbsp
</OBJECT>


ก้อ เรย คิดใจใจ ประมาณว่า
เออ เฮ้ยยยย นี่แหล่ะ โครงการนี้แหล่ะ
ที่เหมาะ ที่ ตรูจะบริจาค ช่วยพี่ยุ่น
เพราะ ถึงแม้ ญี่ปุ่นจะมีเงินมีทอง
แต่ ช่วงที่มันฉุกละหุก แบบนี้
คนพวกนั้นก็ต้องการ มือ
ที่ช่วยหยิบยื่นความช่วยเหลือแบบทันท่วงที

เศรษฐี มั่งมี หรือ ยาจกเข็ญใจ
บทจะต้องเผชิญหน้ากับหิวโหย
หรือ ความหนาวเหน็บ
มันก็เกิดทุกข์ เหมือนกันนั่นแหล่ะ
ดังนั้น อิฉัน จึงต้องการเป็นส่วนหนึ่ง
ที่จะช่วยเหลือเยียวยา ความทุกข์เฉพาะหน้า ของพวกเขา เป็นการด่วนนนนนนน

เย็นวันนั้น อิฉัน เสิร์ชอากู๋
จดบัญชีบริจาค ของโครงการนี้
ตั้งใจจะไปโอนตังค์ ช่วยพี่ยุ่นซะหน่อย
ทว่า พยามโอนตังค์ จากตู้ เอทีเอ็ม อยู่ราว 3 - 4 ครั้ง
มันก็โอน ไม่ได้ซะที ทั้ง ๆ ที่ ก่อนหน้านี้ ตอนโอนตังค์ไปช่วยเฮติ ผ่านตู้เอทีเอ็ม อิฉันยังทำได้สบาย

สุดท้าย พอโอนตังค์ข้ามธนาคาร( ผ่านเอทีเอ็ม ) ม่ะได้ จิง ๆ
ตอนแรกก็ว่า จะปลงอุเบกขา ว่าตรูพยามทำดีที่สุดแระ
แต่ อิคิตตี้ มันเก๊าะ มาปะเหลาะ อีกแหน่ะ
บอกว่า ถ้าบริจาคทางนี้ ม่ะได้
นู๋บัวลองบริจาคผ่านทางอื่นดูดิ
บริจาคผ่าน สภากาชาดเก๊าะได้
เพราะ ไอ้เจ้าโครงการอาหารโลก เนี่ย
เห็นเค้าว่า มันก็มีสภากาชาดคอยร่วมดูแลอยู่นิ

แถม พออิคิตตี้ มันเห็น อิฉัน เริ่มจะเอออเห็นด้วย
มันก็โลภมา งอแง ประจ๋อประแจ๋ใหญ่
บอกว่า นี่ ๆ นู๋บัวจ๋าาาาา บริจาค แค่นี้ จะพอหรอ
ขอเพิ่มอีกเท่าตัวเป็นไร
สุดท้ายเก๊าะเรยใจอ่อน เพิ่มงบบริจาค อีก เท่าตัว
โดยแอบแก้ตัว ก๊ะ อิพระนางการ์ฟิลด์ ไป ประมาณ ว่า
เออ ๆ ยอมหลับหูหลับตาหั้ย ๆ มันไปเต๊อะ
ขืนยังลังเลอยู่ ให้ดีไม่ให้ดี อยู่ งี้
เด๋ว มันมาจะ อ้อนขอขยายงบบริจาค เป็น 3 เท่า
พวกเรา ( อิการ์ฟิลด์ก๊ะอิฉัน ) เก๊าะกระเป๋าฉีก จิ (วะ)คะ

อืม... ค่ำนี้ อิฉัน ไปที่ตู้เอทีเอ็ม
แล้วตัดสินโอนเงินอีกครั้ง
คราวนี้โอนเข้าสภากาชาด
( คาดหวังว่า โอนผ่าน ธนาคารเดียวกัน น่าจะบริจาคได้ )
ทว่า มันก็ไร้ผลอ่ะ หน้าจอที่ตู้เอทีเอ็ม
ก็ยังปรากฏข้อความหรา ประมาณว่า
หมายเลขบัญชี ม่ะถูกต้อง ลองใหม่อีกครั้ง

เล่นเอางงเป็นไก่ตาแตก แปลกใจมั่ก ๆ
เฮ้ยยยย ตรูว่า ตอนเสิร์ชดูในเนต
ตรูจดมา ม่ะผิดนะเว้ยยย
ก่อนจะออกมาโอนเงิน เก๊าะ ทวนเลขที่บัญชี ตั้งหลายหน
ไง๋ โอนม่ะได้ฟระ ไอ้ครั้นจะปลีกตัว
ไปโอนที่ธนาคาร หรือก็ไม่สะดวก
ด้วยติดธุระหน้าที่การงาน ที่ปลีกตัวไปได้ลำบาก
ที่สำคัญม่ะอยากเอาเวลาหลวงไปใช้ส่วนตัวด้วย
( ถึงแม้จะเป็นเรื่อง ทำบุญทำกุศลก็เหอะ )

เฮ้อออออออออออแต่ ม่ะเป็นไรอ่ะ เด๋วพรุ่งนี้
จะฝากพี่แอ๊ด ( พี่ที่ทำงาน) ช่วยบริจาคให้แทน
ลูกสาวพี่เค้าทำงานอยู่ในโรงงานญี่ปุ่น ในไทย ง่ะ
คราวนี้ ความตั้งใจของอิฉันคงจะ บรรลุผล เสียที ^ - ^

ปอลิง
อืม.... ช่วงนี้ ฉงฉัย จะเป็นช่วง มหกรรมทำบุญ วุ้ย
มีโอกาสได้บริจาคตังค์ บ๊อยยบ่อย
ใครจะ อนุโมทนา ล่วงหน้า ก็ตามฉะบาย นะเจ้าคะ
( เพราะ นาน ๆ ที อิฉานจา ทำตัวเป็น คนสวยใจดี แบบนี้ เหอ...เหอ... )