ประสบการณ์ ปาฏิหาริย์ หลวงปู่สรวง ผู้วิเศษแห่งภูตะแบง

อีกสักเรื่องก่อนเข้านอนครับ
คุณบุญเลิศเล่าว่า<!--colorc--><!--/colorc-->
ครั้งหนึ่งเกิดความคิดถึงหลวงตาสรวง ทราบว่าท่านพักอยู่บ้านละลม อ.ขุขันธ์ ขับรถไปหาโดยไม่ได้เตรียมการอะไรไว้ก่อน

เมื่อไปถึง หลวงตาดีใจ โดดขึ้นรถทันที ชี้นิ้วให้ขับไปเรื่อยๆ

ท่านชี้ไปทางไหนก็ไปไม่ขัด

ในที่สุดรถแล่นมาถึงอำเภอปราสาท ท่านชี้ให้วิ่งเข้าไปอำเภอเมืองสุรินทร์

คุณบุญเลิศจึงได้เรียนหลวงตาว่า
<!--coloro:#8B0000--><!--/coloro-->"น้ำมันไม่พอหรอกหลวงตา ลูกก็ไม่มีเงินติดตัว ไปไม่ได้ ไปไม่ถึงแน่ๆ"<!--colorc--><!--/colorc-->

ท่านร้องเสียงดัง<!--coloro:#FF0000--><!--/coloro--><!--sizeo:3--><!--/sizeo-->"อื๊อ"<!--sizec--><!--/sizec--><!--colorc--><!--/colorc-->ชี้นิ้วให้รถวิ่งต่อไป

ซอกแซกไปตามตรอกซอกซอยอย่างไรไม่ทราบ มาโผล่ที่บ้านโทรมๆหลังหนึ่ง คุณบุญเลิศเข้าใจว่าท่านมาหาลูกศิษย์ ลงจากรถไปตะโกนเรียกหาคนในบ้านอย่างที่เคยทำมาก่อน
<!--sizeo:3--><!--/sizeo-->"หลวงตามา หลวงตาสรวงมา"<!--sizec--><!--/sizec-->

<!--coloro:#2F4F4F--><!--/coloro--><!--sizeo:3--><!--/sizeo-->เงียบ<!--sizec--><!--/sizec--><!--colorc--><!--/colorc-->

ไม่มีใครตอบรับ
เดินสำรวจดูจึงรู้ว่าเป็นบ้านร้าง ไม่มีคนอยู่

กลับมาเรียนหลวงตาว่า
"หลวงตาไม่มีใครอยู่ ไปไหนกันหมดไม่รู้"
"อื๊ออ.." หลวงตาบุ้ยปากไปที่บ้านหลังนั้นอีก

คุณบุญเลิศหันกลับไปมอง
เห็นตัวเลขขนาดมโหฬารพ่นด้วยสีสเปรยสีแดงแจ๋์ที่ข้างฝา

<!--coloro:#FF0000--><!--/coloro--><!--sizeo:5--><!--/sizeo-->98<!--sizec--><!--/sizec--><!--colorc--><!--/colorc-->

"หลวงตาให้หวยหรือ"
"อื๊อ"

ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณ 11 โมงเช้า มีหวยหุ้นให้แทงได้ จะออกประมาณเที่ยง
รีบขับรถไปหาเพื่อนเก่า ที่มาลงหลักปักฐานประกอบอาชีพหล่อเสาปูนขายอยู่ที่อำเภอปราสาท

"ซื้อหวยหุ้นให้กูหน่อย 98 เอา1พัน ออกให้ก่อนด้วย กูไม่มีีเงินติดตัวมา"
"กลับไหม"
"ไม่กลับ"

จากนั้นจอดรถพักนั่งเล่นรอฟังผลที่บ้านเพื่อนจนถึงเวลาหวยออก
หวยออก <!--coloro:#FF0000--><!--/coloro--><!--sizeo:5--><!--/sizeo-->98 <!--sizec--><!--/sizec--><!--colorc--><!--/colorc-->ตรงๆ
ได้เงินมา8หมื่นบาท

มาทราบทีหลังว่าเพื่อนเก่าได้แอบซื้อตามด้วย5พัน ได้เงินเหนาะๆ4แสน

 

*** อริยะอองสรวง สัมปัณโน ประสิทธิเม ***​

​

 

วันนี้มาต่ออีกสักเรื่องนะครับ

ยังมีลูกศิษย์อีกคนหนึ่ง ชอบละลาบละล้วงหลวงตาโดยไม่เกรงใจ

ชอบล้วงย่ามหลวงตา

เขาว่าจะค้นหาเลขเด็ดหรือค้นเอาอะไรไม่ทราบ

รู้กันทั้งนั้นว่าย่ามหลวงตาไม่มีอะไรเลย นอกจากเชือกขดเดียวที่มีไว้เพื่อมัดสิ่งของ ผูกเปล หรือทำสายป่านยามปล่อยว่าว

ย่ามหลวงตาบางครั้งเหมือนย่ามวิเศษ จึงยวนใจให้ค้นให้รื้อ

อย่างเช่นไปเดินตลาดขุขันธ์ซื้อปลาที่กำลังจะตายหรือแม้แต่เพิ่งตาย
หลวงตาล้วงย่ามเมื่อไหร่มีเงินออกมาจ่ายค่าปลาทุกที
ได้ปลาแล้วท่านเอามาปล่อยใส่ตุ่ม ปลาที่ตายก็ฟื้น ที่กำลังร่อแร่ก็กระปรี้กระเปร่าแหวกว่ายหายเพลีย
ต่อจากนั้นท่านจึงให้คุณบุญเลิศเอาไปปล่อยลงหนองหรือห้วยธาร

อย่าว่าแต่ปลาเลย,กระทั่งไก่ที่อมโรคจนเหงาใกล้ตาย หากหลวงตาพบก็เป็นวาสนาของไก่ตัวนั้น
ท่านจับไก่ลงจุ่มน้ำนานกว่า3นาที
ดูเหมือนจะฆ่าไก่ให้จมน้ำตายหายใจไม่ออก

แต่ครั้นดึงไก่พ้นน้ำ ไก่ก็หายป่วยเป็นอัศจรรย์

ย่ามของหลวงตามีความวิเศษที่องค์ท่านล้วงเอาอะไรออกมาได้หมด
เหมือนกระเป๋าวิเศษของแมรี่ ป๊อบปินส์(มีใครเคยดูหนังเรื่องนี้บ้าง), แมรี่ล้วงออกมาได้กระทั่งเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งบ้าน

ลูกศิษย์คนนั้นค้นย่ามหลวงตาจนกลายเป็นคนนิสสัยเสีย
หลวงตาก็ไม่ว่าอะไร

วันหนึ่งหลังค้นย่ามเสร็จ,หลวงตาเรียกเขามาหา บอกให้ถอดเสื้อ ให้นั่งหันหลัง ท่านเอาปากกาเมจิกเขียนอักขระใส่แผ่นหลังสองสามตัว

เย็นวันนั้นกลับบ้านไปก็โดนฟ้าผ่า

ผมขนไหม้ดำไปทั้งตัว
ไม่ตาย
ปลอดภัยดี,แค่เสียโฉมหมดหล่อสักระยะหนึ่งเท่านั้น

"ต่อมามันไม่เคยรื้อย่ามหลวงตาอีกเลย" คุณบุญเลิศว่า่

คงเข็ดหลาบไปไม่ลืมจนชั่วชีวิต <!--IBF.ATTACHMENT_2728-->

 

มาต่ออีกสักหน่อยนะครับ ใครมีประสบการณ์ดีๆมาแลกเปลี่ยนกันบ้างนะครับ

ตลอดเวลา30ปีที่อยู่รับใช้ใกล้ชิดหลวงตาสรวง
คุณบุญเลิศให้คำยืนยันว่าหลวงตาไม่เคยบิณฑบาต
บาตรก็ไม่เคยมี

<!--coloro:#800080--><!--/coloro-->หากมีใครบอกว่าเห็นหลวงตาบิณฑบาตที่ไหนให้เชื่อได้เลยว่าไม่เป็นความจริง<!--colorc--><!--/colorc-->

<!--sizeo:4--><!--/sizeo-->มีแค่2ครั้งเท่านั้นที่เห็นหลวงตาบิณฑบาต<!--sizec--><!--/sizec-->

ครั้งแรกในป่าลึกบนเขาเขตอำเภอกันทรลักษ์
ครั้งที่2ในป่าบนเขาลึกเขตอำเภอน้ำยืน

<!--coloro:#006400--><!--/coloro-->ทั้ง2ครั้งนี้หลวงตาออกบิณฑบาตในพื้นที่ซึ่งไร้ผู้คน<!--colorc--><!--/colorc-->

ท่านพาลูกศิษย์ไม่เต็มบาทไปด้วยคนหนึ่ง อีกคนก็คุณบุญเลิศซึ่งถือว่าเต็มบาท
รอนแรมอยู่ในป่าเขาหลายวันจนเสบียงหมด

หิวแสบไส้จนตาลาย

หลวงตาได้บอกคุณบุญเลิศในตอนเช้าวันหนึ่งว่าให้คอยอยู่ที่นี่ ท่านจะไปบิณฑบาต

องค์ท่านหายไปไม่นานเกินรอก็กลับมา พร้อมกับอุ้มบาตรใบใหญ่ มีอาหารเต็ม

<!--sizeo:4--><!--/sizeo-->ไม่ทราบว่าท่านไปเอาบาตรมาจากไหน

ไม่รู้ว่าใครใส่บาตรให้ท่าน
<!--sizec--><!--/sizec-->
อาหารนั้นมีพอฉันและพอกินทุกคน

เป็นอาหารคาวหวานพื้นๆเหมือนที่เคยกินกันทุกวัน
แต่อร่อยมากจนเห็นว่าผิดปกติ
ดูใบตองที่เย็บห่อก็ปรานีตกว่าที่เคยเห็นชินตา

กินครั้งเดียวอิ่มไปทั้งวัน
กระทั่งน้ำก็ไม่รู้สึกกระหาย

<!--coloro:#006400--><!--/coloro--><!--sizeo:4--><!--/sizeo-->แปลกดี<!--sizec--><!--/sizec--><!--colorc--><!--/colorc-->

ทั้ง2แห่งที่หลวงตาออกบิณฑบาต เหตุเกิดเหมือนกันทุกประการ

<!--IBF.ATTACHMENT_2744-->

 

มาฟังเรื่องหลวงตาสรวงต่อเลยครับ<!--colorc--><!--/colorc-->
คนทั่วไปที่เพิ่งเห็นหรือรู้จักหลวงตาเพียงผิวเผิน
จะเห็นคล้ายๆกันว่า หลวงตาเป็นพระบ้า สกปรก

การปรากฏตัวต่อสาธารณชนของหลวงตาคือไม่อยู่ในกฏกติกาของพระ ไม่พูด เอาแต่เขียนและเขียนเพื่อสื่อสารกับคนอื่น

เมื่อเปล่งเสียงก็เปล่งแต่คำว่า"อื๊อ.."

ดูไปก็น่าจะบ้าจริงๆ

ลูกศิษย์ใกล้ชิดเท่านั้นที่ทราบว่าเมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง ไม่มีบุคคลที่3 หลวงตาจะพูดจาด้วยเป็นปกติ

ท่านเล่าประวัติไว้นิดหน่อยให้คุณบุญเลิศฟัง
ท่านเป็นชาวเขมรแท้ๆ เกิดที่เขาพนมกิเลน(เขาลูกนี้เป็นต้นน้ำสายเดียวกับที่ไหลผ่านนครวัต)
ตอนเด็กๆพ่อแม่ให้ไปเฝ้าข้าวในนา คอยไล่นกไม่ให้ลงกินข้าวที่กำลังจะได้เวลาเก็บเกี่ยว

ท่านก็คอยไล่นกตามคำสั่ง

จนกระทั่งตัวท่านเองเกิดอาการหิวข้าวขึ้นมาบ้าง
ได้นึกไปถึงนกซึ่งมันคงหิวเหมือนกัน

เห็นใจนกอย่างบอกไม่ถูก
หลังจากนั้นปล่อยให้นกลงจิกข้าวตามสบาย

พอแม่ทราบว่าท่านทำเช่นนั้นก็ลงโทษเฆี่ยนตี หมายให้หลาบจำไม่ทำอีก

ต่อมาพี่ชายจะแต่งงาน เขาไปหาปลามาขังไว้ในครุ หาหมูป่าูมาขังไว้ในคอก เตรียมไว้ทำอาหารเลี้ยงแขก

หลวงตารอจนใครต่อใครเผลอ, แอบย่องเข้าไปปล่อยหมด ทั้งปลาทั้งหมู

ทั้งงานไม่มีอะไรกิน

พ่อแม่โกรธจัด ไล่ท่านหนีไป ไม่ให้อยู่ด้วย

ท่านก็ไป
เดินเข้าป่าขึ้นเขาไม่มีจุดหมาย

ไปพบพวกบังบด พวกนั้นเอาตัวท่านไปเลี้ยง แล้วให้บวชเณร สอนสรรพวิชาทางยาให้
บอกว่าเมื่อเรียนสำเร็จแล้ว ใ้ห้กลับออกไปสู่โลกภายนอก
ออกไปแล้วจะเกิดกุศลแก่คนเจ็บคนใกล้จะตาย
<!--coloro:#0000FF--><!--/coloro--><!--sizeo:3--><!--/sizeo-->ใครที่กำลังป่วยถ้าพบท่านจะหาย ใครที่กำลังจะตายหากพบท่านจะไม่ตาย<!--sizec--><!--/sizec--><!--colorc--><!--/colorc-->


ท่านได้ช่วยเหลือคนไว้่มากตลอดเวลาหลายๆปีในโลกของท่าน

จนกระทั่งอายุครบบวชเป็นพระจึงย้อนกลับไปหาพวกบังบดให้พวกเขาบวชให้

เมื่อเป็นพระแล้วก็กลับออกมา

<!--coloro:#9932CC--><!--/coloro-->กลายเป็นหลวงตาสรวงอย่างที่เราท่านรู้จักตราบจนกระทั่งมรณภาพ

 

ก่อนปี 2525 หลวงตามีที่พำนักประจำอยู่ที่บ้านละลม อำเภอขุขันธ์
เป็นที่นาของยายอึ๊บ ซึ่งถวายให้ท่านปลูกกระต๊อบอยู่ราวๆ 1 ไร่

มียายชีแก่เฒ่าอยู่เฝ้าคนหนึ่ง

ไม่ว่าหลวงตาจะไปไหนมาไหน สุดท้ายย้อนกลับมาที่นี่เสมอ

ต่อมาคนถูกหวยได้ลาภจากหลวงตามากเข้า พากันลงขันสร้างที่พัก สร้างส้วมดีๆ เพื่ออำนวยความสะดวกถวายหลวงตา
ปรากฏว่าหลังจากนั้นท่านไม่มาที่นี่อีกเลย
เว้นแต่ครั้งที่ยายชีเสียชีวิตแล้ว,ท่านมาทำศพให้ก็หายไปไม่กลับมาอีก

คุณบุญเลิศอธิบายว่าหลวงตาไม่ชอบสถานที่หรูหราสะดวกสบาย
แม้ส้วมก็ไม่เคยใช้
ท่านขุดดินด้วยมือเปล่าแล้วใช้หลุมที่ขุดด้วยมือท่านเองจนตลอดชีวิต

ระหว่างที่ท่านยังอยู่ที่นายายอึ๊บนั้นมีเหตุการณ์น่าสนใจเกิดขึ้น
พ่อลูกคู่หนึ่งขับรถเบนซ์รุ่นล่าสุดเข้ามา
หน้าตาพ่อแบกทุกข์หนัก
ถามไถ่ได้ความว่าลูกสาวที่มาด้วยอายุแค่ 12 ขวบ กลับป่วยเป็นมะเร็งลำไส้
หมอบอกว่าหมดหนทางเยียวยา เชื่อว่าไม่น่าจะมีชีวิตอยู่เกิน 6 เดือน


บังเอิญมีผู้รู้จักแนะนำให้มาหาหลวงตา
บางทีหลวงตาจะช่วยได้
ท่านเคยช่วยคนเป็นมะเร็งรอดตายมาอย่างน้อยคนหนึ่ง ซึ่งเป็นชาวอำเภอขุขันธ์นี่เอง(จะเล่าให้ฟังต่อไป)

ผู้เป็นพ่อขอร้องให้คุณบุญเลิศช่วยกราบเรียนหลวงตาขอความเมตตาแก่ลูกสาวด้วย

คุณบุญเลิศตอบว่านั่นต้องแล้วแต่หลวงตา ท่านจะช่วยหรือไม่ช่วย ก็สุดแต่ท่าน จะกราบเรียนให้

"หลวงตาหลานหญิงตัวน้อยนี้ป่วยเป็นมะเร็งลำไส้ หลวงตาช่วยเขาหน่อย" คุณบุญเลิศกราบเรียนท่านเสียงดัง
"อื๊อ"
ท่านขานรับแล้วไม่ว่าอะไร คงรับแขกด้วยการเขียนหนังสือสื่อสารกับคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยๆ

ขณะหนึ่งมีเด็กสาววัยรุ่นอยู่แถวนั้น กำลังดื่มนมกล่อง ท่านเห็นก็กวักมือเรียก ชี้นิ้วไปที่นมกล่องที่เด็กสาววัยรุ่นกำลังดูดกิน
หล่อนเข้าใจความหมายที่หลวงตาเรียกได้ดี
นำนมกล่องที่ดื่มยังไม่หมดถวายหลวงตา
ท่านรับมาดูดจิบเดียว
แล้วเรียกลูกสาวคนที่กำลังป่วยเป็นมะเร็งลำไส้ให้เข้าไปหา
ส่งนมกล่องให้ พยักเพยิดให้ดูดกินจนหมด
เด็กหญิงที่ป่วยก็ดื่มจนหมด

เวลาผ่านไปๆ เนิ่นนานจนผู้พ่ออึดอัด
"พ่อเลิศครับ ช่วยเรียนหลวงตาอีกครั้งเถิดครับ"

<!--coloro:#006400--><!--/coloro-->"ไม่ต้องห่วงหรอกครับเรื่องนี้ เรียนท่านครั้งเดียวก็ไม่ลืม ถ้าท่านจะช่วยท่านก็ช่วยเองหรอก..แต่เอ๊ะ!ที่หลวงตาให้นมกล่องคุณหนูนี่ดื่มไปแล้ว,ไม่ใช่ท่านช่วยแล้วหรือ"<!--colorc--><!--/colorc-->

นั่นเป็นเรื่องที่ไม่มีทางทราบชัด

พ่อลูกคู่นี้จำต้องคอยต่อไป โดยที่ไม่แน่ใจว่าอะไรเป็นอะไรแม้สักน้อย

ในที่สุดหมดความอดทนกราบลากลับกรุงเทพ

ต่อมาอีกนานจนลืม
ไม่ทราบว่านานแค่ไหน กี่สัปดาห์กี่เดือน พ่อลูกคู่นี้ย้อนกลับมาอีก พร้อมด้วยรถกระบะติดตาม 2 คัน บรรทุกข้าวของสารพันสารพัดเต็มคันรถทั้ง2คัน เอามาถวายหลวงตา
เขาบอกคุณบุญเลิศว่าลูกสาวปลอดภัยแล้วไม่ตายแน่นอน
หลังจากกลับไปคราวนั้น หมอตรวจไม่พบมะเร็งลำไส้ ทั้งยังสงสัยว่าหายไปเองได้อย่างไร

เขาเชื่อมั่นว่านมกล่องนั้น น่าจะเป็นการช่วยเหลือจากหลวงตาจริงดังที่คุณบุญเลิศสันนิษฐาน

ส่วนข้าวของที่ขนมาถวาย หลวงตาไม่ยอมรับ ท่านเรียกชาวบ้านทั้งหมู่บ้านมารับแจกจนเป็นที่สนุกสนานกัน

<!--sizeo:3--><!--/sizeo-->ทุกวันนี้ลูกสาว12ขวบก็โตเป็นสาวแล้ว
ยังมีชีวิตอยู่เป็นสุขสบายดี
<!--sizec-->

 

<TABLE class=ipbtable cellSpacing=0><TBODY><TR><TD id=post-main-2755 class=post1 vAlign=top width="100%">คุณติ๋ว หญิงวัยกลางคน ชาวอำเภอขุขันธ์ (คลับคล้ายว่าเป็นภรรยานักการเมืองท้องถิ่น)ป่วยเป็นมะเร็งเต้านม
หมอนัดผ่าตัดไว้แล้ว แต่ไม่อยากผ่า กลัวๆกล้าๆบอกไม่ถูก

ที่กลัวสุดๆคือกลัวเสียโฉม เขาว่าต้องตัดนมทิ้งทั้งเต้า

ไปร้องห่มไห้กับหลวงตาให้ช่วย

หลวงตาเรียกให้เข้าไปหาใกล้ๆ

<!--coloro:#008000--><!--/coloro-->ท่านยื่นมือออกมาจับนมคุณติ๋วบีบเล่น<!--colorc--><!--/colorc-->

สักครู่ก็ปล่อย ไม่ทำอะไรอีก

ก่อนกลับบ้าน หลวงตาเขียนเลข3ตัวให้คุณติ๋ว ซึ่งคุณติ๋วได้ไหว้วานให้คุณบุญเลิศช่วยแทงทั้งเต็งทั้งโต๊ด ให้เงินค่าแทง 1 พันบาท

คุณบุญเลิศว่า
"เลขออกตรงๆได้เงินทั้งเต็งโต๊ดเรือนแสน ผมเป็นคนเอาเงินไปส่งให้ถึงบ้านคุณติ๋วที่ขุขันธ์"

<!--sizeo:3--><!--/sizeo-->ส่วนมะเร็งเต้านมก็หายขาด
ถึงวันนัดผ่าตัด หมอตรวจไม่พบมะเร็ง จึงยกเลิกการผ่าตัด
<!--sizec--><!--/sizec--><!--IBF.ATTACHMENT_2755-->
<!-- THE POST --></TD></TR><TR><TD class=formbuttonrow noWrap>

​

</TD><TD class=formbuttonrow noWrap><!-- PM / EMAIL / WWW / MSGR --></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

วัตถุมงคลของหลวงปู่สรวง
คงมีเหรียญหรือวัตถุแปลกๆที่หลวงตาเอามาขวั้นเชือกสายสิญจน์ ร้อยใส่รูคล้องคอเท่านั้น
ท่านจะมีมาแขวนไม่ซำกันในคอบ่อยๆ
เมื่อปลดจากคอก็มอบให้คนโน้นคนนี้ไปไม่สามารถจะติดตามดูได้ว่าเป็นอะไรบ้าง
แต่ไม่ใช่เหรียญรูปเหมือนของท่านอย่างแน่นอน

<!--sizeo:3--><!--/sizeo-->ครั้งหนึ่งหลวงตาได้เหรียญกษาปน์มาจากไหนไม่ทราบ 5 เหรียญ
เป็นเหรียญ 5บาท 1เหรียญ
อีก4เหรียญเป็นเหรียญ1บาททั้งหมด
ทุกเหรียญไม่เหมือนกัน เป็นเหรียญต่างรุ่นต่างยุค<!--sizec--><!--/sizec-->
เหรียญชุดนี้หลวงตาเอาตะปูตอกคอนกรีตตอกเป็นรูทุกเหรียญ ขวั้นเชือกร้อยที่รูเป็นพวงทั้ง5เหรียญ แขวนเล่นอยู่ในคอท่านเองปีกว่า
<!--coloro:#006400--><!--/coloro-->ใครขอก็ไม่ให้
กระทั่งคุณบุญเลิศขอก็ไม่ให้<!--colorc--><!--/colorc-->
จวบจนปี2525ท่านจึงถอดออกจากคอให้คุณบุญเลิศโดยไม่ได้ขอ
ขณะนั่งในรถที่คุณบุญเลิศเป็นผู้ขับ
ท่านดึงมือคุณบุญเลิศไปแล้วเอาเหรียญชุดนี้ทั้งพวงวางใส่มือ
ทั้งกำชับว่า
<!--sizeo:4--><!--/sizeo-->"เก็บไว้ เก็บไว้"<!--sizec--><!--/sizec-->
แล้วก็ดึงกลับออกจากมือคุณบุญเลิศ
เอาไปผูกไว้ที่กระจกส่องหลังรถยนต์
เหรียญนั้นก็แขวนอยู่ตรงนั้นตลอดมาจนกระทั่งหลวงตามรณภาพในปี2543
หลังจากท่านมรณภาพแล้วหลายปี เหรียญชุดนี้ยังแขวนอยู่ตรงกระจกส่องหลังเหมือนเก่า
วันหนึ่งคุญบุญเลิศไปทำธุระที่อำเภอปราสาทจังหวัดสุรินทร์
เมื่อเสร็จธุระและกำลังจะกลับก็มีใครคนหนึ่งหนึ่งขออาศัยรถไปลงระหว่างทาง ด้วยว่าจวนค่ำแล้ว รถโดยสารประจำทางหมด
คุณบุญเลิศใจดีรับไปด้วย
ระหว่างทางก็เล่าเรื่องน้องสาววัยรุ่นของเขาถูกผีเข้า ไล่ไม่ออก นิมนต์อาจารย์มาหลายองค์ก็ไล่ไม่ออก เสียจริตถึงกับแก้ผ้าแก้ผ่อนเปลือยกายราวคนบ้า
คุณบุญเลิศฟังแล้วนึกสนใจอยากดู จึงไปส่งชายคนนั้นถึงบ้านของเขาที่หมู่บ้านลำดวน
เห็นจริงดังเขาว่า น้องสาววัยรุ่นไม่นุ่งผ้าหน้าตาน่าสงสาร
จึงตัดใจไปปลดเหรียญทั้งพวงนั้นออก ตัดเชือกเอาเหรียญบาทออกมา1เหรียญ
เอาไปผูกคอน้องสาวผีเข้าของเขา
พอผูกปุ๊บผีก็ออกปั๊บ สติสตังกลับคืนมาดีอย่างเดิม
ร้องหาผ้าหาผ่อนมานุ่งมาห่ม มีอาการอับอายอย่างเด็กสาวทั่วไป
รอดูจนแน่ใจว่าผีออกและหายเป็นปกติแล้ว ก็ขอเหรียญคืน
เขาปลดเหรียญออกส่งให้
ผีก็กลับเข้าอีก
ใส่เข้าปลดออกอยู่2-3รอบจึงรู้ว่าถ้าขืนเอาเหรียญกลับ อีน้องสาวคนนี้ไม่หลุดพ้นเคราะห์กรรมอันนี้แน่
ตัดใจให้ยืมใส่คอไว้ก่อน
ให้เขารับรองว่าเมื่อหายเป็นปกติเมื่อไหร่ให้เอาเหรียญไปคืนที่บ้านเมืองอุบลฯ
หลายเดือนต่อมาเขาก็เอามาคืนให้ บอกว่าแน่ใจแล้วว่าผีไม่กลับมาเข้าอีก
อีกเหรียญที่ด้านหลังเป็นรูปเรือสุพรรณหงส์
เหรียญนี้อยู่เมืองกาญจนบุรี(ไม่สามารถเดินทางไปถ่ายภาพมาให้ชมได้)
คุณบุญเลิศมอบให้เพื่อนซี้ คือกำนันสามชัย บ.หนองเขมร อ.ท่าเรือ
พี่ชายของกำนันสามชัยถูกลอบยิงตาย กลัวเพื่อนกำนันจะตายจึงมอบให้เอาไว้รักษาตัว
กำนันสามชัยแขวนอยู่ในคอประจำ ทั้งยังเลื่อมใสอย่างที่สุด
ด้วยว่ากำนันเองก็ใช่จะรอดพ้นจากการลอบยิง
<!--sizeo:3--><!--/sizeo-->เขาว่าโดนลอบยิงไปแล้ว3ครั้ง ไม่ออกทั้ง3ครั้ง รอดมาได้ทั้ง3ครั้ง<!--sizec--><!--/sizec-->
เดี๋ยวนี้สงบแล้ว คงไม่ถูกลอบยิงอีก แต่ก็รักเหรียญนี้หมดหัวใจแล้ว ขอไว้เป็นสิทธิขาด
คุณบุญเลิศก็ยินดีให้สิทธินั้น
อีกเหรียญหนึ่งหลวงพี่บวชใหม่ๆไม่นานพรรษาชื่อว่าหลวงพี่บ้อย วัดของท่านอยู่ในเขตอำเภอขุขันธ์
หลวงพี่ท่าจะผ้าเหลืองร้อน แต่ไม่กล้าสึก กลัวสึกออกมาจะลำบาก ด้วยหากินไม่เป็น
จึงขอยืมเหรียญบาทเหรียญหนึ่ง จะเอาไปอธิษฐานทำพิธีขอสีการวยๆไว้อุปถัมภ์
สำเร็จแล้วจะคืนเหรียญให้
<!--coloro:#A0522D--><!--/coloro-->คือเหรียญบาทปี2505หลังตราแผ่นดิน<!--colorc--><!--/colorc-->
เอาไปแล้วก็เงียบหายไปนานจนเกือบลืม
วันหนึ่งก็เอาเหรียญมาคืนหลังจากสึกแล้ว
บอกว่าได้เมียทั้งสวยทั้งรวยแล้วล่ะ สบายเนื้อสบายตัวสบายใจสมปรารถนา เอาเหรียญมาคืนตามสัญญา
ถือว่ายังรักษาสัจจะได้ดี
เหรียญชุดนี้กลับมาอยู่กับคุณบุญเลิศเหมือนเก่า
ขณะนี้ยังเก็บรักษาไว้อย่างดี ครบทั้ง3เหรียญ เป็นเหรียญบาทที่ปรากฏในภาพนั่นแหละครับ
ส่วนเหรียญ5บาทที่มีเพียงเหรียญเดียวที่เป็นดั่งพระเอกในชุดนี้ เพราะว่าแปลกกว่าเขา อยู่ที่ไหนกับใครล่ะ<!--colorc--><!--/colorc-->
<!--coloro:#2F4F4F--><!--/coloro--><!--sizeo:6--><!--/sizeo-->จ้างให้ก็ไม่บอก<!--sizec--><!--/sizec--><!--colorc--><!--/colorc--> <!--IBF.ATTACHMENT_2808-->


<!--coloro:#006400-->

 

เหตุเกิดที่วัดบ้านเบิด<!--sizec--><!--/sizec--><!--colorc--><!--/colorc-->

ห้วงเวลาหนึ่ง
หลวงตาไปพักอยู่วัดบ้านเบิด เลยชวนกันพัฒนาพื้นที่วัด
ก็ทำความสะอาด ดายหญ้าถางไม้ ที่มันรกเกะกะนั่นแหละครับ

มีดอีโต้คมขนาดโกนขนหน้าแข้งได้
คุณอ๊ออดฟันไม้พลาดอีท่าไหนไม่ทราบ
คมอีโต้สับฉั๊วะเข้าที่ขาตนเอง
แถวๆข้อพับ

คุณบุญเลิศเล่าว่าตนเองเห็นเช่นนั้นก็ตกใจร้องเสียงหลง
แผลเปิดเหวอะน่ากลัว

หลวงตาอยู่แถวนั้นพอดี
ท่านโดดเข้าหา
เอามือตะปบแผลไว้
ปากเป่าปู้ดๆ

พอปล่อยมือ
ไม่ปรากฏแผลเลย

เห็นแค่รอยเนื้อปูดเป็นเส้นตามรอยคมอีโต้เท่านั้น

 

คนที่เข้ามาหาหลวงตาส่วนใหญ๋ล้วนแต่ถือกระดาษ
ส่งให้หลวงตาเขียนอะไรสักอย่างกันทั้งนั้น
หลวงตาเขียนอะไรล่ะ
ไม่มีข้อสรุปหรอกครับ
ท่านเขียนไปได้ทุกแนว
โดยมากเขียนคำดีๆ เช่น"ข้าวน้ำดี"(บายตึ๊กเจีย),"ยิ่งให้ยิ่งมี" เป็นต้น
บางทีก็เขียนเหมือนเด็กๆ ไม่มีความหมายอะไร
เขียนรายการอาหารก็มี
รายการการศึกษานักเรียนก็มี
ฯลฯ
คนเหล่านั้นมาเอาอะไรจากการเขียนของหลวงตา
เขามาเอาหวย
เผื่อหลวงตาจะเขียนหวยให้นั่นเอง
เมื่อไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการกระดาษที่เขียนด้วยลายมือหลวงตาเขาก็ทิ้ง
คุณบุญเลิศไปตามเก็บ
เอามาเก็บรักษาไว้เอง
เขาเห็นคุณค่าแห่งลายมือหลวงตา
เก็บโดยเคารพ
วันหนึ่งกลับเข้าไปดูหิ้งพระ เห็นว่ามีปลวกขึ้นเต็มไปหมด ด้วยไม่ค่อยได้อยู่บ้าน,
เวลาส่วนใหญ่ไปอยู่กับหลวงตาเป็นหลัก
เห็นแปลกประหลาดในทันที
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นผ้ายันต์ของสารพัดหลวงปู่หลวงพ่อ ปลวกกินจนเละเทะทุกผืน
เว้นแต่กระดาษลายมือหลวงตาทุกแผ่นซึ่งวางอยู่ในถาดเดียวกันนั้น
ปลวกไม่กิน
ไม่มีแม้แต่ร่องรอยบุบสลายอะไรเลย
สะอาดสดใสอยู่เป็นปกติ
เหตุการณนี้์ทำให้คุณบุญเลิศคิดได้
คิดออกว่าควรจะทำอะไรไว้
ไปหาซื้อผ้าแดงกับผ้าขาวมาตัดเป็นแผ่นพอเหมาะ
ไปไหนก็หอบไปด้วย
พอตกค่ำอยู่ตามลำพังกับหลวงตาก็ขอให้ท่านเขียนใส่ผ้าให้
เกิดเป็นผ้ายันต์ทรงค่ามากมายหลายแผ่น
เขียนไปเรื่อยๆวันละแผ่นสองแผ่น
บางวันก็ไม่ได้เขียน
นานนับ10ปี
เก็บสะสมชนิดหวงแหน
ใครขอไม่ให้
เพิ่งมาปีนี้ หลังหลวงตามรณภาพไปนับ10ปีจึงคลายความหวง
มีแจกจ่ายออกมาให้คนศรัทธาบ้าง
ใครไปที่สวนพุทธธรรมบายตึ๊กเจียจะเห็นผ้ายันต์สีแดงและขาว วางให้คนเช่าบูชาในราคาแสนแพงนั่นคือผ้ายันต์ที่คุณบุญเลิศถวายไว้เกี่ยวกับผ้ายันต์เมื่อเผยแพร่ออกไปแล้ว
ได้ก่ออภินิหารแปลกๆหลายประการ

 

คุณเรวัตร ทรัพย์คงมั่นเล่าให้ฟังว่า
เคยติดตามหลวงปู่หงษ์ ไปกราบหลวงตาสรวงที่บ้านละลม

หลวงปู่หงษ์อธิบายว่า
ตัวหลวงปู่หงษ์เองเองเคยพบและรู้จักหลวงตาสรวงมานานแล้ว ตั้งแต่สมัยหลวงปู่หงษ์ยังหนุ่ม
เห็นว่าหลวงตาสรวงก็มีรูปร่างหน้าตาแบบนี้
กระทั่งท่านแก่เฒ่าปานนี้แล้ว หลวงตาสรวงก็ยังคงรูปพรรณเหมือนเก่า
ไม่เปลี่ยนแปลง

เรื่องนี้เมื่อออกจากปากหลวงปู่หงษ์ ย่อมมีน้ำหนักน่าเชื่อถือ
ทำให้ประเด็นที่ว่าหลวงตาสรวงมีอายุพรรษามากมายจนเหลือเชื่อนั้น
อาจเป็นจริงดังความเชื่อที่เล่าสืบต่อกันมาแต่ปู่ย่าตาทวด

 

หลวงพ่อทิน ปิยสีโล<!--sizec--><!--/sizec-->
อดีตเจ้าอาวาสวัดสมบูรณ์
ผู้สร้างเหรียญรุ่น 1 ซึ่งเป็นเหรียญรุ่นเดียวที่ทันชีวิตหลวงตาสรวง และหลวงตาสรวงได้อธิษฐานจิตเสกไว้

ท่านได้กรุณาเล่าเรื่องหลวงตาสรวงให้ฟังมากมาย
ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีที่เป็นอภินิหารเกินไปนัก

ครั้งหนึ่งหลวงตาสรวงถูกตำรวจจับไปขังคุกบนโรงพักอำเภอปราสาท จ.สุรินทร์
ตำรวจสงสัยว่าอาจเป็นอะไรปลอมตัวมา ด้วยว่าเป็นเขตชายแดนไทย-เขมร
ถามอะไรก็ไม่ได้เรื่อง

<!--coloro:#0000FF--><!--/coloro-->"อยู่ที่ไหน"
"อยู่ที่นี่"
"มาจากไหน"
"มานี่"<!--colorc--><!--/colorc-->

หลวงตาสรวงถูกขังในคุก2คืน
หลวงพ่อทินทราบข่าวก็ไปเจราจาขอหลวงตากลับคืน
ตำรวจก็ปล่อย

พอกลับมาถึงที่พัก เขาทำพิธีบายศรีสู่ขวัญถวายหลวงตา

<!--coloro:#006400--><!--/coloro-->ปรากฏว่าท่านนั่งน้ำตาไหลพราก<!--colorc--><!--/colorc-->

คงปิติขึ้นในจิต

<!--sizeo:4--><!--/sizeo-->อาจเรียกว่าได้เห็นน้ำตาของหลวงตาครั้งแรกครั้งเดียวในชีวิต

 

หลวงพ่อทิน ปิยสีโล<!--sizec--><!--/sizec-->เล่าให้ฟังอีกเรื่องหนึ่งว่า

วันหนึ่งตอนเย็นๆใกล้ค่ำ
อยู่ๆหลวงตาสรวงก็ลุกขึ้นเอาข้าวเปลือกไปหว่านใส่ท้องนาแบบไม่มีปี่่มีขลุ่ย
ทั้งๆที่นาแห้งดินแตกแล้งจัด

ไม่มีฝนตกมานานแล้ว

ท่านหว่านข้าวเปลือกด้วยอาการประหนึ่งชาวนาหว่านข้าวเปลือกปลูกกล้า

คืนนั้นเกิดพายุฝนอย่างหนัก
จนถึงกับน้ำท่วมทุ่ง

รุ่งขึ้นน้ำก็เต็มทุ่งเต็มท่าอย่างน่าอัศจรรย์

 

ขอบคุณสำหรับข้อมูล ดีมากๆเลยครับ

 

มาช่วยกันเล่าดีกว่านะครับพี่ เล่าอยู่คนเดียวเหงาๆครับ
ถือว่าช่วยกันเผยแพร่บารมีหลวงปู่นะครับ

 

ผมก็ทราบข้อมูลนิดหน่อยครับ ที่แน่ๆ หลวงปู่หลายๆท่านนับถือองค์หลวงปู่สรวงมากๆ
และยังมีอะไรต่อมิอะไรอีกตั้งมากมาย ไว้อีกสักพัก กลุ่มลูกศิษย์ของหลวงปู่หลายๆท่าน
เหล่านั้นก็คงลงมาแชร์ประสบการณ์เองครับ
ส่วนตัวข้าน้อยนั้นเป็นคนรู้มาจากคำพูดคนอื่น จึงยังไม่เหมาะที่จะแสดงตัวครับ

 

ผมก็คัดลอกมาจากเว็บอาอำพลแหละครับพี่ แต่เห็นว่าที่นี่มีคนเข้าชมเยอะน่าจะเป็นอีกช่องทางหนึ่งที่ช่วยเผยแพร่บารมีหลวงปู่ครับ

 

ผมคนนึงที่นับถือหลวงปู่สรวง ครับ

 

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมครับ ว่างๆนำประสบการณ์มาเล่าให้ฟังบ้างนะครับ
หรือจะนำรูปถ่ายหลวงปู่หรือวัตถุมงคลของหลวงปู่มาแบ่งกันชมก็ดีนะครับ

 

ขอบคุณครับอ่านแล้วชอบจริงๆครับ อยากจะมีวัตถุมงคลของท่านไว้บูชาบ้างครับ