ไดอารี่ ชีวิต , ผี , วิญญาณ , พุทธศาสนา By Specialized

สวัสดีครับเพื่อนๆ ซอกแซกอยู่เวปพลังจิตมาก็นานแล้วครับ แต่ไม่เคยตั้งกระทู้ไรกับเขาเลย พอดีเรื่องที่จะเล่านี้ เกิดเมื่อวานเองครับสดๆร้อนๆ เป็นครั้งแรกที่ผมเผชิญหน้ากับคนที่ถูก "ผีเข้า" ในที่สุดสิ่งที่ตนเองอยากรู้ก็ได้รู้ และคำถามบางอย่างก็ได้ตามมาเช่นกัน โปรดติดตามด้วยความระทึก ...

กล่าวก่อนว่าตัวผมนี้ ไม่ใช่คนมีซิกเซนส์หรือสัมผัสที่ 6 ใดๆ กับเขาเล้ย แต่อาศัยว่ามีครูบาอาจารย์สอนอาคมมาบ้าง (นิดนึงเพราะว่าพึ่งเรียนได้ไม่นานตบะยังไม่กล้าแข็ง) ผมก็ชอบสะสมพวกพระเครื่อง เครื่องลาง ของขลังเพื่อป้องกันตัวเองจากภัยที่มองไม่เห็น ...

วันหนึ่ง ฯ เพื่อนผมคนหนึ่งที่อยู่ในชมรมพุทธศาสนาชื่อ "ต้น" เล่าว่า มีเพื่อนสนิทเขาคนหนึ่ง เป็นผู้หญิงชื่อ "จ๋า" เธอเป็นคนที่มีซิกเซนส์ที่แม่นยำ สามารถสัมผัสได้ว่าตรงไหนมีวิญญาณ หรือ ใครโดนคุณไสย์ โดนของคุณเธอก็แก้ได้ ผมซึ่งถือว่าเป็นลูกเจี๊ยบของวงการก็อยากรู้จัก เพื่ออยากจะแชร์ความรู้กันหน่อย วันนั้นผมจึงรบเร้า เพื่อนให้พาไปพบจ๋า ...

ด้วยว่าผมเป็นคนขี้อาย เวลาอยู่ต่อหน้าหมู่สาวๆ และเช่นกันวันนั้นต้นชวนผมไปพบจ๋าที่ โรงอาหารของมหาวิทยาลัย ช่วงนั้นผมไม่ค่อยสนิทกับต้นสักเท่าไหร่ พอต้นชี้ว่า นู่นไง โต๊ะที่พวกจ๋านั่งอยู่ ... ผมมองตามนิ้วของต้นที่ชี้ไป โอ้ว ! แม่เจ้ามีแต่ผู้หญิง ด้วยเหตุที่ว่าผมน่ะขี้อายย อยู่แล้วไม่รู้จะทำยังไง แต่ก็ยังเดินตามต้นไป อีกไม่กี่เมตรใกล้ถึงโต๊ะที่พวกจ๋านั่ง พอดีป้ารหัสผมโทรมาเรียกผมให้ไปหาพอดี ผมเลยบอกปัดกับต้นว่า "ป้ารหัสตู เรียกกกก ไปก่องงงนะ" แว้บบบ

เด๋วเล่าต่อครับ

 

วันนั้นผมรอดมาโดยไม่ได้พบกับเหล่าสาวๆ อา... เป็นอันว่าก็ยังไม่รู้ว่าความเก่งของจ๋า ที่เพื่อนและคนอื่นๆร่ำลือเป็นยังไง เออนะ ไว้วันหลังแล้วกันคงได้เจอกันเองแหละ...

วันนั้นตอนดึกๆ ต้นโทรมาหาผมบอกว่า "จ๋าฝากบอกมา ว่าพอบอยเข้าไปใกล้ จ๋ารู้สึกเวียนหัว ของบอยแรงมาก จนเด็กๆ (ผีเด็กที่มาขออยู่ด้วย) หนีเลย" จ๋ารู้สึกถึง คาถา "นะจังงัง" จากผม... เล่นเอาเวียนหัวไปเลย จ๋าเลยฝากเค้ามาบอกว่า บอยเล่นของใช่ไหม ? ...

ผมก็บอกว่า เอ่อ ไม่ได้เล่นของสักหน่อยแค่สะสมเครื่องลาง ของขลัง แล้วก็พระแค่นั้นเอง วันนั้นที่ผมไป (เกือบ)พบจ๋านั้น ผมคาดตระกรุดของเกจิสายใต้ พระสมเด็จ แค่นั้นเองไม่ได้เอาอะไรไป แต่ ผมพอรู้แล้วว่า นะจังงังที่จ๋า รู้สึกได้นั้นเพราะอะไร ...

ย้อนความไปตอน ปิดเทอม ประมาณเดือน ต.ค. ผมไปมีเรื่องกับพวกเก๋าๆ ขาโจ๋ของคณะ พวกมันฝากมาบอกผมว่า "เปิดเทอมเอ็งเจอตีนแน่" ... ผมก็บอกว่า มาเลยย ข้าไม่กลัวเอ็งหรอกว่ะ ! (แต่ความเป็นจริงก็ยังคิดอยู่ว่าตูจะทำไงดีหนอ >.<) ... ช่วงนั้นเป็นช่วงแรกๆ เลยที่ผมได้ครอบครูกับอาจารย์ของผมตอนนั้นวิชาที่ผมได้มาจากอาจารย์ มีแค่ "การไหว้ครู" กับ "ทำน้ำมนต์" ซึ่งเป็นเบสิคสุดๆของการเรียนอาคม ที่ต้องเคารพครูบาอาจารย์ก่อน... ซึ่งแค่นั้นผมไม่มีปัญญาไปต่อยตีกับพวกขาโจ๋หรอก มีแต่ ตายลูกเดียว ...

 

อีก 2 อาทิตย์ก่อนเปิดเทอม ... ผมไปพบอาจารย์เล่าเรื่องให้ฟังว่า มีคนจะหาเรื่องผม อาจารย์ว่าผมควรทำอย่างไรดี ? อาจารย์บอกผมว่า

"บอย เอ็งไม่เคยเรียนมวยเหรอวะ เด็กสมัยนี้อะไรวะ ไม่ไหวเลย มาๆ อาทิตย์หน้ามา ข้าจะสอนมวยเอ็ง"

ผมบอกอาจารย์ว่า "อาจารย์ อีก 2 อาทิตย์ มอ จะเปิดแล้วไม่ทันหรอกคร้าบบ อาจารย์มีวิธีอื่นไหมค้าบ" (ในใจอยากได้คาถาเด็ดๆ อิอิ) จนในที่สุดรบเร้าอาจารย์จนอาจารย์เอ่ยปากมาว่า

"เออ งั้น อาทิตย์หน้าเอ็งมาเอาธนูมือ กับลูกอมนะ"

ผมล่ะดีใจว่า ฮ่าๆ เสร็จตูแน่ไอ่พวกขาโจ๋ หึหึ ...

เวลาผ่านไปอาทิตย์ต่อมาผมมาหาอาจารย์อีกครั้งพร้อมกับความหวังเต็มเปี่ยม (ธนูมือๆๆๆ ลูกอมๆๆๆ หึหึหึ) พอผมเอ่ยถามอาจารย์ว่า

"อาจารย์ค้าบ อีก 1อาทิตย์ มอจะเปิดแย้วค้าบ > < ผมควรทำไงดีนะค้าบบบ ?"

ปรากฎว่า อาจารย์บอกผมว่า ...

"เออ มา ๆ เอ็งเอาคาถา นะจังงัง ไป"

ผม - หา !? "นะจังงัง" (แล้วลูกอม กับธนูมือตูล่ะ แหง่ว อดเรย กิเลศจริงๆเลยผม)

อาจารย์บอกผมว่า "เอาคาถา นะจังงังนี้ไป สวดไปก่อนนอน 108 จบ พร้อมกับแผ่เมตตาโดยนึกถึงหน้า โจทย์ของเรา แล้วร้ายจะกลับไปเป็นดี เชื่อข้า"

 

ผมรับคาถา "นะจังงัง" มาในใจก็คิดว่า มันจะได้ผลเหรอว้า อีก 1 อาทิตย์ มอก็จะเปิดแล้ว ฮือๆ โดนพวกมันยำแน่เลย T_T

ด้วยความศรัทธาในตัวอาจารย์ กรอบกับกลัวจะโดนรุมกระทืบ เลยสวดคาถานะจังงังไปซะทุกวัน วันละ 108จบ แล้วก็แผ่เมตตาให้ศัตรูไปด้วย ... พอเปิดเทอม ...

เปิดเทอมวันแรก ...

ผมขนของมาเข้าหออีกครั้ง ซึ่งห้องโจทย์ของผมนั้น ถัดจากห้องผมไป 2 ห้อง ซึ่งรู้ๆกันว่าถ้ามันจะเล่นผมล่ะก็มันคงมาหาแน่ๆ คืนนั้นผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมก็โล่งใจไป ...

เช้าวันรุ่งขึ้น ผมเจอกับพวกมันจังๆเลยครับ แต่ปรากฎว่า "เงียบ" ไม่มีพูด ไม่มีท้าชน ไม่มีอะไรทั้งนั้น พวกมันเดินผ่านผมไปเหมือนไม่รู้จักกันเลยครับ ทั้งๆที่ตอนก่อนปิดเทอมพวกมานได้หมายหัวผมไว้แล้ว โอวว อานุภาพแห่งการแผ่เมตตา + นะจังงังมันเป็นแบบนี้เอง สาธุๆๆ

จากวันนั้นถึงวันนี้ พวกมันก็ยังไม่มาหาเรื่องผมเลยครับ ...

วกกลับมาที่เล่าค้างไว้เรื่อง ที่ จ๋าเวียนหัวเพราะ "นะจังงัง" ของผม เพราะช่วงนั้นมันพอดีกับช่วงเปิดเทอมแรกๆที่ผม สวดนะจังงังซะทุกวัน เล่นเอาพวกที่มีสัมผัสพิเศษปวดหัวไปตามๆกัน...

เวลาผ่านไป ผ่านไป และผ่านไป เมื่อวานนี้เองเป็นครั้งแรกที่ผมพบกับจ๋าครับ... ซึ่งก่อนหน้านั้นหนึ่งวัน ผมได้ขอเบอร์จ๋าจากต้นเพื่อจะโทรไปคุยกันเรื่องของคาถาอาคม และ คุณไสย์ต่างๆ ซึ่งจ๋าได้บอกกับผมว่า มหาลัยของเรานั้น มีคนเก่งๆอยู่แต่ส่วนมากจะเป็น ไสย์ดำ...

ซึ่งจ๋าก็ถามผมว่า นายเคยได้ยินเรื่อง ที่คนถูกผีเข้าบ่อยๆไหม ?

ซึ่งเรื่องนี้เป็นที่โจทขานกันในหมู่นักศึกษาปีนี้มาก เพราะว่าหอหญิงนั้นผมก็ได้ยินมาว่า เฮี้ยนสุดเฮี้ยน เล่นซะแบบว่า ผีเข้าซะทุกวันเลยยังไงยังงั้นแหละ ! แล้วคนที่ไล่ผีพวกนี้ ก็คือ จ๋า น่ะเอง... ซึ่งปีที่แล้วผมยังเป็นแค่ คนธรรมดาที่ไม่มีวิชาด้วยซ้ำแต่ได้ยินเรื่องที่เล่ากันมาเกี่ยวกับความเฮี้ยนของหอหญิงก็อดไม่ได้ ว่าใครกันหนอ ไล่ผีพวกนี้ !? จนในที่สุดก็มาเจอกับคนไล่ตัวจริง ...

 

เมื่อวานนี้เองหลังจากพูดคุยกันจนรู้ว่าต่างคนต่างมีดีแล้ว ก็นัดไปคุยกันที่ใต้หอหญิงเพื่อ ทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้มีอะไรจะได้ช่วยกัน...

จ๋าก็เล่าให้ฟังว่า มีพี่คนหนึ่งอยู่ปี 3 คนนี้อาคมแกร่งกล้ามาก เลี้ยงพวกผี พราย บริวาณไว้เยอะ เพราะเขาเป็นไสย์ดำเต็มตัว เขามักจะลองวิชาของเขาเสมอ เหตุนี้แหละมั้ง ผีเลยเข้าคนบ่อยๆ แต่พี่คนนี้ก็ไม่ได้บอกอะไรว่าเขาเป็นคนปล่อยพรายพวกนี้ แต่ว่า มีคนโดนเข้าบ่อยจริงๆ

จ๋าเล่าให้ฟังอีกว่า ... จำที่เล่าให้ฟังได้ป่าวว่า เค้ามีเด็ก ตามน่ะ (ผีเด็ก) ซึ่งจ๋าก็ให้อยู่ด้วย มีอยู่ 3 คนเป็น เด็ก ช 2 คน เด็ก ญ 1 คน

จ๋าเล่าให้ฟังว่า หลังจากรู้จักพี่คนนี้แล้ว ก็รู้ว่าเค้าเป็นไสย์ดำแล้วก็เลี้ยงพวกพรายไว้พอตัว ซึ่งหลังจากนั้นไม่กี่วัน เด็กๆที่อยู่กับจ๋า เริ่มหายไปทีละคนสองคน จ๋าบอกว่า "พี่เค้ากินเด็กๆพวกนี้ เพื่อเพิ่มตบะของเขา"

ผมนี่ ... อึ้งง ไม่นึกเลยว่ากินวิญญาณได้ด้วยเหรอ ? อา น่ากลัวว

จ๋าบอกว่าถ้ารู้จักพี่คนนี้ให้ระวังตัวไว้ ไม่แน่เขาอาจจะเล่นของใส่เพื่อลองวิชา ซึ่งจ๋าบอกว่า ตัวจ๋าเองก็เคยโดนพี่คนนี้เล่นของมาครั้งหนึ่ง แต่โชคดีที่มันไม่แรงพอทำให้จ๋าไม่เป็นอะไร ...

หลังจากนั่งคุยกันรู้อะไรพอสมควร ว่าคนในมอเรามีพวกแบบนี้ด้วย แล้วก็ยังมีอีกหลายคนที่เป็นพวกมีสัมผัสพิเศษแต่ว่า ไม่มีของ พวกนี้เป็นพวกไม่มีพิษภัย ... แต่พวกมีของก็น่ากลัวซะเหลือเกิน

ผมก็พูดกับจ๋าไปเล่นๆว่า
"เอ้อ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น โทรหาเรานะ เราอยากเห็นคนโดนผีเข้า"

จ๋าก็บอก "ได้ มาช่วยกันก็แล้วกัน"

ซึ่งก่อนกลับ ผมได้เอาของที่ผมพกติดตัวตอนนี้ ซึ่งมี

1.ขุนแผนพรายกุมารหลวงปู่ชื่น
2.วัวธนูพ่ออาจารย์สม (เชื่อถือได้ครับ ลองของมาแล้ว)
3.พระขรรค์คู่ชีวิตหลวงปู่ชื่น (ใหม่สดๆ พึ่งได้มา)
4.โป่งข่ามปวกเขียว (ได้จากงานวิททางจิต)

ซึ่งจ๋าก็สัมผัสพลังก็บอกว่า "อืมม์ ของพวกนี้ก็มีพลังในเกณฑ์ใช้ได้นะ คุ้มครองตัวทางแคล้วคลาด คงกระพัน เมตตาดี แต่พระขรรค์เล่มนี้ ... เรารู้สึกว่าพลังยังไม่แรงพอ ... นายไมได้ปลุกของเลยใช่ไหม ?"

ผม - เออ... จริงว่ะ ... ทุกทีก่อนจะออกไปไหนผมก็แค่ สวดมนต์ อาราธนาพระขุนแผน แล้วก็เสกแก้วโป่งข่าม แค่นั้น ไม่ได้เสกเพิ่มให้กับพระขรรค์เลย อืมม์ เอาล่ะ คืนนี้จะเสกคาถาใส่พระขรรค์ล่ะ ...

ซึ่งความจริงแล้ว ของที่ผมพกติดตัวตลอด จะเป็นเบี้ยแก้ของหลวงพ่อเพิ่มวัดกลางยุคปลาย แล้วก็ สมเด็จไกเซอร์ ตระกรุดคาดเอว แต่ที่ผมเปลี่ยนมาแขวนขุนแผนเพราะต้องการจีบสาว เอิ้กๆ ...

 

อืมม์ กลับมาต่อ

ก็เมื่อวานหลังจากร่ำลากันเสร็จ ผมก็กลับมาที่หอ ก็ใช้ชีวิตปกติไปเรื่อย เล่นเน็ต อ่านหนังสือ ก่อนนอนผมก็สวดมนต์ บูชาเตรียมนอนปกติ ก็ปลุกของใส่พระขรรค์ครั้งแรก 108 จบ , จากนั้นผมก็ปล่อยวัวธนู ซึ่งก็ดึกมากแล้วตอนนั้นก็ ตี 2 ครึ่งแล้ว ผมก็เตรียมตัวนอน...

หัวถึงหมอนได้ไม่ถึง 10 นาที

ตื้ดดดดดดด เสียงโทรศัพท์ผมดัง ปลุกให้ผมตื่นจากภวังค์ ซึ่งในใจก็คิดว่า
"ใครโทรมาตอนนี้วะ ?"

พอรับโทรศัพท์ ... ก็เห็นว่า อ้าว ต้นโทรมานี่หว่า มีอะไรหว่า ?

ผม - เอ้อ ว่าไง โทรมาดึกดื่นมีไรป่าว ?

ต้น - บอยยย ตื่นๆด่วน จ๋าเรียกให้ไปเจอกันที่หอ f2 นะ โบว์ เพื่อนจ๋า โดน "ผีเข้า" ! มีของอะไรเอามาให้หมดเลยนะ !

ผม - หูผึ่ง ! จ๊าก ผีเข้า ! มันมาเข้าอะไรตอนนี้วะ ตี 2 กว่าแล้วนะ เออขอไปลองวิชาหน่อบเถอะ ! ...

เด๋วมาเล่าต่อครับ ไปอ่านหนังสือแปปพรุ่งนี้มีสอบ แหะๆ

 

ยังไงผมจะมาพิมพ์ต่อนะครับ ขอบคุณทุกคนที่แนะนำครับ เรื่องยังไม่จบง่ายๆครับ อิอิ ขอตัวไปนอนก่อนนะครับ -/\-

 

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามครับ อิอิ

อืมม์ พี่หมวดพระผงจักรพรรดิผมก็มีอยู่ 2 องค์ทีได้รับจากคุณ wisdom เมื่อครั้งกระโน้นแต่ตอนนี้เอาไปเลี่ยมเงินที่ร้านยังไม่ได้ไปเอาเลยครับ ตอนแรกว่าจะเอามาใช้แค่ตอนทำสมาธิภาวนา แต่เห็นทั้งพี่หมวด ทั้งคุณนิค บอกว่าควรจะเอามาใช้ได้แล้ว ยังไงผมขอคำแนะนำในการใช้ด้วยนะครับ ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก ...

จะเล่าต่อละกันนะครับ

 

กลับมาต่อ ...

หลังจากที่แหกขี้ตาขึ้นมาแล้ว ผมก็รีบเรียก วัวกลับ พร้อมกับสวดคาถาปลุกใส่ของทุกชิ้นที่ผมมีอีกรอบก็วิ่งลงหอไปโทรเรียกเพื่อน ที่อีกหอหนึ่ง

"ต้น อยู่ไหน ลงมาเร้วววว"

เพื่อนผมก็วิ่งลงมาพร้อมกับเมทอีกคน คนนี้ชื่อ "รัก" เขาก็เป็นคนมีสัมผัสพิเศษเหมือนกัน

พวกเราก็ซ้อนมอไซค์ 3 คนรีบฝ่าลมหนาวบึ่งไปที่หอหญิง หนาวมากมาย ~_~

พอมาถึงหอหญิง เป็นเวลา ตี 2 เกือบ ตี 3 แล้ว ทั้งหอมีแต่ความเงียบ มืด เย็น แบบแปลกๆ จังหวะแรกที่กำลังจะก้าวเข้าหอ กิ่งไม้ที่อยู่หน้าหอก็สั่น เหมือนมีคนเขย่า ผมก็มองดูก็ไม่เห็นอะไรก็เลยไม่ได้สนใจ รีบตามเพื่อนอีก 2 คนเข้าหอทันที โชคดีที่วันนั้นยามที่เฝ้าหอไม่อยู่ ไปไหนก็ไม่รู้ จากนั้นเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกับจ๋าก็ลงมาเรียกให้ขึ้นไป พวกผมเลยไม่ต้องพูดกันให้มากความ บุกขึ้นหอหญิงเลย !

หลังจากย่องๆ มาก็มาถึงห้องนี้แหละห้องของเจ้าจ๋าน่ะเอง ซึ่งคนที่โดนผีเข้าครั้งนี้เป็นเมทของจ๋า ชื่อ โบว์ ซึ่ง โบว์เป็นคนที่นับถือและศรัทธาในศาสนาคริสต์มากกกกก ถึงมากที่สุดเลยครับ ก็คุยกันเล่นๆว่า วันนี้มันวันคริสต์มาสต์สงสัยซาตานปล่อยผีออกมากระมัง !?