Pmadee ประสบการณ์นอกกายเนื้อทั้งหมด ปี 2553

Pmadee ประสบการณ์ นอกกายเนื้อทั้งหมด ปี 2553
​

ผมสามารถถอดกายทิพย์ได้ตั้งแต่ยังเด็ก ครั้งแรกเกิดจากการละเล่นในความฝัน การรู้ตัวในความฝัน วิญญานผมกลับร่างในตอนเช้า บางทีก็กลับช้า และเห็นว่าตนเองกำลังนอนอยู่


ผมมีประสบการณ์กายทิพย์ มานานแล้ว จากการฝึกฝน คือการถ่ายทอดจากยีนส์ของคุณปู่ (หมอบ้าน รักษาคนป่วย)


ทั้งชีวิตผมทำประสาบการณ์นอกกายเนื้อแล้ว ประมาณ 40-50 ครั้งและที่จดจำไม่ได้อีกนับ สิบ​

ผมได้รับการแนะนำโดยคนใน เว็บ Palungjit ว่าสิ่งที่ผมทำมันเิกิดในขณะที่ผมหลับ ซึ่งสติในกายทิพย์มักจะไม่เต็ม ไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ ทันทีที่ผมทราบผมก็ลองฝึกฝนดู โดยการถอดกายทิพย์โดยการนั่งเอนตัวบนเก้าอี้โซฟา

ทั้งหมดนี้เป็นประสบการณ์นอกกายเนื้อจากการ นั่งสมาธิ แล้วควบคุมระดับณานไปสู่ระดับ4 อุปจารสมาธิ - อัปปนาสมาธิ (แล้วลุกออกจากร่าง)

ชื่อประสบการณ์ วัน-เดือน-ปี

1- ถอดกายทิพย์โดยการนั่งเอนหลัง ครั้งแรก ประมาณ ก.ค. 53

มีคนมาตักเตือนผม หาว่าผมนอนสมาธิ แล้วจะถอดกายทิพย์ได้ไม่ครบถ้วน
ผมก็ลองหันมามองดูตัวเอง แล้วลองนั่งสมาธิแล้วเดินออกไปนอกกายเนื้อบ้าง วันนี้อากาศดี ไม่ร้อนไม่หนาวจนเกินไป ผมนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วเอนตัวเองลง มา 45 องศา บนเก้าอี้ [สำหรับคนที่เคยถอดกายทิพย์ได้แล้ว จะถอดวิญญานออกมาได้อย่างรวดเร็ว] หลับตา ปล่อยให้ใจมันนิ่ง คิดถึงจักระ พลังจักรวาลแล้ววางลงไป ในร่างกาย ปล่อยให้พลังจักรวาลแผ่ซ่าน กลับมา แล้วคิดว่าตนเองต้องหลับ ในขณะนั่ง ไม่ต้องกลัว ลมหายใจค่อยๆแผ่วเบาขึ้น กำลังไปสู่คำว่าปิติ มีความสุข ก้าวเข้าไปให้พ้นความสุขในร่างกาย แล้วจะพบว่าคุณจะมีอีกร่างกายหนึ่ง (วิญญาน) ซ้อนทับอยู่ในร่างกาย ไม่ต้องกลัว ปล่อยให้คุณหลับ แต่สติของคุณ เดินออกมาจากร่างกาย (ถอดกายทิพย์ในท่านั่งได้แล้ว)

สถานที่ในกายทิพย์ บ้านที่มี เทวดาแบบมนุษย์อยู่เต็มไปหมด

เพราะผมตื่นเต้นนะ ที่ทำได้ครั้งแรกแบบนี้ วิญญานผมกระโดด แล้ว Jump ไปสถานที่หนึ่ง มันมีความสุขมาก ผมเริ่มรู้ตัวว่าอยู่ในกายทิพย์ ผมอยากพบร่างผม ผมอยากให้แน่ใจว่าผมยังไม่ตาย และร่างผมนอนอยู่ ผมคิด สักพักผมก็เห็นทางเดิน ผมเดินเ้ข้าไป (เหมือนทางไปบ้านผม) แล้วผมก็พบตัวผมนอนอยู่ในโซฟา ในบ้านมีบางอย่างเติมเข้ามา ผมจับหน้าอกตัวผมเอง แล้วพบว่าผมกำลังหายใจ ผมไม่กังวลแล้วหละ ผมไม่ได้ตาย (เพียงแค่คิด) ผมก็มาอยู่สถานที่แห่งหนึ่ง มันเป็นห้อง มีคนคุมอยู่ 2 คน ร่างพวกเขาใหญ่โตกว่ามนุษย์เสียอีก แล้วสักพักร่างกายของผมก็เป็นเหมือนพวกเขา ผมมีร่างเป็นสีขาวและมีปีก และมีกล้ามเนื้อที่หน้าอกใหญ่มากๆ คนเฝ้าประตู ไม่ได้พูดหรือใช้กระแสจิต เขามองหน้าผม แล้วให้ผมเข้าไปในห้องที่มี เทวดา แบบนี้เต็มไปหมด ผมก็เป็นเทวดาด้วย ผมมีปีกงอกออกมา จากหลังของผม มีความสุขมาก พวก เอลล์หรือเปล่าเนี่ย ไม่มีใครตอบผม แล้วผู้คนก็เริ่มเข้ามาจนเต็ม (ทำให้ผมคิดถึงร่างผมที่นอนอยู่ ผมกลัวว่าผมจะหยุดหายใจ) สักพักก็มี นาฬิกา ดิจิตอล โผล่ขึ้นมา อยู่ๆมันก็มีขึ้นเอง ผมมองไปที่ตัวเลข มันเขียนว่า 11-16 แล้วมันก็เปลี่ยนเป็น 19.00 และ 11-19 สักพักในมือผมก็ถือดินสอ ผมพยายามเขียนตัวเลขนี้ออกมาอย่างยากเย็น ผมคิดถึงกระดาษ แล้วกระดาษก็มา ผมเขียน (นิ้วมือของร่างกายผมกระตุก) ผมพยายามเขียนอย่างยากเย็น เขียนเอง ก็อ่านเอง
ให้ตายสิ นี่มันในกายทิพย์ ไม่ใช่เรื่องจริง

ผมรู้ตัวว่าร่างกายผมจะตื่น เพราะว่าวิญญานผม ตื้นเต้นและตื้นตันสุดขีด ผมอยากกลับบ้าน อยากกลับร่างหละ เลขพวกนี้ต้องมีความสำคัญ เหมือนเดิม ผมมาอยู่ที่แห่งหนึ่ง เหมือนทางกลับเข้าบ้าน หัวใจผมเริ่มเต้นเร็วขึ้น กำลังจะหลุดจาก อัปปนาสมาธิ ไปที่ อุปจารสมาธิ แล้วผมก็เดินกายทิพย์เข้าบ้าน เห็นผมกำลังนั่งหลับอยู่ (หล่อมาก) ผมพูดว่า "กลับ" แล้วผมก็ตื่นขึ้นมา

11-16 19.00 11-19 ผมจำขึ้นใจ แ่ต่ไม่ทราบว่าอะไร อาจจะเป็นเวลา หรือวันที่ เรื่องพวกนี้้ต้องอาศัยเวลา สัก 2 วันถึง 1 ปี ถึงจะรู้ว่าอะไร หรืออาจจะเป็นสลากของรัฐบาล แต่ผมไม่ซื้อหวยนะ

อะไรในชีวิตจริง ระยะเวลาสัมฤทธิ์ผล (ุ6 เดือน)

วันที่ 13 มกราคม 2553 พ่อได้ซื้อ นาฬิกา Digital ติดผนังซึงมันเหมือนกันเด๊ะ กับที่ผมเห็นในกายทิพย์ แต่ตัวเลขผมไม่ทราบ

ชื่อประสบการณ์ วัน-เดือน-ปี

2-นั่งบนโซฟาในบ้าน แล้ววิญญานออกจากร่างได้ ประมาณ ส.ค. 53

วันนี้ผมนอนตื่นสาย แล้วตัวเองก็งัวเงียอยู่ตลอดทั้งวัน สักประมาณ บ่าย 2-3 ก็มานั่งดู Truevision อยู่ในห้องรับแขก สักพักก็รู้สึกง่วงนอน เลยเอนตัวลงไปครึ่งหนึ่ง ไม่ได้หลับ สักพักก็เหมือนจะหลับ ในใจก็คิดคำว่า กายทิพย์ กายทิพย์ กายทิพย์ พอถึงช่วงอารมณ์หนึ่ง มันก็รู้สึกปิิติอีกแล้ว ยิ้มในใจ สูดอากาศเข้าลึกๆ ก็พบว่า กายทิพย์ออกมานอกกายเนื้อ แบบปรกติอีกแล้ว .... ไปไหนกันดี วิญญานพะวงค์ กับร่างกายที่กำลังหลับอีกแล้ว กำลังจะเอามือไปจับตัวเองที่กำลังนั่ง แล้วจิตก็คิดมาว่า กำลังนอนไกล้หลับ

แล้วตนเองก็เดินรอบบ้าน บ้านก็เหมือนปรกติ มีโต๊ะเก้าอี้ วางอยู่เหมือนใช้ตา มองลงไป ปรกติ หากแต่ว่าไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่เลย อยากเล่นซนในกายทิพย์ จิตมันคิด แล้วจิตก็คิดต่อว่า บ้านจะเป็นอย่างไรในอนาคตต่อไปอีก 30 -50 ปี สักพักผมก็เดินออกมานอกบ้าน แล้วแหงนหน้าไปมอง ก็เห็น บ้านประหลาด มาปลูก อยู่บนที่ดินข้างบ้านผม (ซึ่งปรกติมันควรจะเป็นพื้นดินว่างๆ) บ้านนั้นมีสองห้อง กว้าง และยาว สร้างแบบธรรมดา ไม่ค่อยหวือหวา แต่อย่างใด (อีกแล้วเมื่อผมตื่นเต้น จะตื่นกายทิพย์ทุกที) ทันใดนั้น กายทิพย์ ก็พุ่งถอยหลังกลับเข้าร่าง ฝ่ากำแพงบ้านจริง และโซฟา เข้าร่างในบัดดล (ดีนะไ่ม่ติดในกำแพง)

อะไรในชีวิตจริง ระยะเวลาสัมฤทธิ์ผล (จนกว่าจะสร้างเสร็จ)

ที่ดินข้างๆบ้านผม ที่ผมเห็นในกายทิพย์นั้น เป็นของผมครึ่งหนึ่ง และเป็นของ
น้าชายครึ่งหนึ่ง สภาพที่ไม่ค่อยเจริญของบ้าน เป็นเพราะว่า ช่วงนี้ตรงนั้นกำลังก่อสร้าง .... เหตุที่ต้องมี 2 ห้อง เพราะครอบครองกัน 2 คน และต้องแบ่งกันแน่ๆ แต่ไม่แยกจากกัน

ชื่อประสบการณ์ วัน-เดือน-ปี

3-วิญญานออกจากร่างในขณะโดยสารรถทัวร์ ประมาณก.ย. 53

ประมาณ ส.ค. -ก.ย. พ่อชวนไปชลบุรี เพราะว่า ทีมนักฟุตบอลในจังหวัด มีการแข่งกันกัน และก็จะไปต่อที่ ตลาดโรงเกลือด้วย ผมก็อยากไป เพราะอยากไปซื้อ IPhone 4 .... เราไปกันทั้งสิ้น 5 วัน และในวันที่ 3-4 ต้องนั่งรถจาก ชลบุรี ไป ตลาดโรงเกลือ รถออกประมาณทุ่มหนึ่งมั้งจำไม่ได้ และจะถึงประมาณ ตี 2-3 ต้องนอนบนรถแป๊บหนึ่ง

ตอนกลางคืน ก็นอนอย่าง สะลึมสะลือ เพราะไม่ชินกับรถ ตื่นบ้าน ตกใจตื่นบ้าง นอนหลับบ้าง เมื่อยบ้าง ก็ไม่ได้มีอะไรมาก เป็นการนอนเพื่อรอการเดินทาง โดยไม่มีความฝันเกิดขึ้นแต่อย่างใด

เวลาประมาณ เช้าก็เริ่มรู้สึกตัวว่าเช้าแล้ว แต่ตัวเองไม่ค่อยอยากตื่น ได้ยินเสียงคนเขาคุยกัน อื้ออึง แต่ปรากฏว่าตนเองไม่สามารถตื่น หรือขยับตัวได้ ผมมองทะลุหนังตาตัวเองออกไป ก็พบว่าตนเองอยู่ในรถที่กำลังเคลื่อนที่ แล้วตาก็มองทะลุไปถึง เพลารถ และพื่้นถนนที่เป็น ยางมะตอย ตัวเองตกใจมาก ตอนนั้นตาผมมองออกไปทะลุ กำแพงรถทัวร์ ตนเองลอยอยู่ เห็นคนแต่ตื่นไม่ได้ แล้วพยายามที่จะนึก ผมลืมรหัส Recall ตนเอง คำว่าื"ตื่น"หรือกลับ ... มันลืม
แล้ววิญญานบางทีมันก็ถูกผลัก ออกนอกร่างกาย เหมือนจะตาย

แล้วเหมือนมี วิญญาน ผู้หญิงแก่ๆ เข้าสิงร่างผม แล้วเขาก็ผลักวิญญานของผมออกไปนอกรถอีก ผมก็เห็นเป็นตาวิเศษ มองทะลุรถไปเห็น พื้นถนนอีก

มีวิญญานอื่น คอยผลักวิญญานผมออกจากร่าง และสิงร่างผม อยู่ 5-10 ครั้งจำไม่ได้ สติไม่กลับ มันเหมือนจะตาย วิญญานกลับเข้าออก เข้าออก ไม่ีมีการท่อง นะโม ... แต่อย่างใด สุดท้าย รถเบรก ทำให้วิญญานผม กลับเข้าร่าง แล้วผมก็ไม่พยายามหลับ ในสถาพงัวเงีย อีกเลย วันนั้น

อะไรในชีวิตจริง ระยะเวลาสัมฤทธิ์ผล ( 2-3 ชั่วโมง)

ผมคิดว่าเป็นวิญญานของคนที่ตายใน อุบัติเหตุ ตรงนั้น วิญญานของป้าแกคนนี้ คงจะสิงคนอื่นที่คอยเดินทาง อยู่อย่างเป็นนิจกระมัง แล้วขอส่วนบุญ เจ้าของร่าง หรือไม่ก็ ใช้ร่างกายผู้เดินทาง อื่นๆให้เป็นประโยชน์ เพื่อจุดประสงค์บางอยู่ (ระยะทาง จุดที่ป้าแกตาย คงจะไกลมากประมาณ 5-10 กม. ถึงจุดที่วิญญานไม่สามารถควบคุมร่างคนอื่นในทางไกลๆได้) ผมอุทิศส่วนบุญ ให้ป้าเขา 10 Point แล้วก็มองเห็นแก อยู่ในสถานที่เป็นทะเล ออกมาไม่ได้ (อย่าทำแบบนี้กับคนอื่นอีกนะป้า)

ใน 2-3 ชั่วโมง รถทัวร์ก็มาึถึง จุดที่ต้องรับประทานอาหารเช้า และผมเห็นต้นไม้ต้นหนึ่ง ที่มีสภาพเหมือน ต้นไม้เขียวๆ ที่เห็นป้าแกสิงอยู่ข้างถนน

ชื่อประสบการณ์ วัน-เดือน-ปี

4-วิญญานออกจากร่าง เพื่อคุยกับ หญิงสาวคนหนึ่ง ประมาณ ตุลาคม 54

นั่งอยู่บนบ้าน วันนี้ไม่มีใครอยู่เหมือนกัน คงไม่อายที่จะนั่งสมาธิแล้วมีคนมาเห็น ผมไม่ค่อยเข้าใจเรื่อง อุปจารสมาธิ อัปปนาสมาธิ ของทางพุทธศาสนาอย่างเที่ยงแท้หรอก ผมเข้าใจแต่ว่า ณานเวลานั่ง สมาธิ เหมือนพระที่นั่งทรงณาน นั้นมีอยู่ 4 ขั้น คือขั้นในระดับสมาธิ แต่ะและความละเอียดของ อารมณ์ อยู่ 4 ชั้นนั้นเอง แต่ผมเข้าใจเรื่องการ ทรงอารมณ์นะ มันคือ หากเราอยู่ในอารมณ์ อุปจารสมาธิ นั้นเราก็จะคงไว้ซึ่งปิติไว้ได้ตลอด มีความสุขตลอดไม่หายไปนะ แต่ช่วงนี้หากพยายาม ถอดวิญญานออกมา มันจะยังทำไม่ได้ครับ เวลาเราคิดจะืยืน ร่างกายก็เหมือนจะทำตาย เวลาจะยกแขน ใน อุปจารสมาธินั้น แขนมันก็ยก มันยังใช้ไม่ได้

อัปปนาสมาธิ ของผม
เมื่อเจริญสมาธิ ขณะที่เกิดความสงบ แต่จะมีอาการคิดไปเองได้โดยไม่ตื่นจากสมาธิ ความรู้สึกว่ามีตัวตนหายไป ไร้ร่างกาย หรือมีร่างกายก็ได้ ไม่ได้ยินเสียงรอบข้าง เหมือกับลืมทุกอย่าง แต่ใจเราจะคิดไปเองกับสิ่งใดส่งหนึ่ง และมันจะเกิดขึ้นในทันที

ตอนที่นั่งสมาํธิก็คิดถึงแฟน แล้วดวงตาของผมก็เปิด แต่หนังตาจริงๆไม่เปิดหรอก ผมก็มองเห็นแฟนสาวของผม นั่งอยู่ตรงหน้า เธอผอมกว่าที่ควรจะเป็น แล้วผมก็ถามคำถามโดยไม่ต้องใช้ลิ้นว่า ใคร เขาบอกว่าืชื่อ "ยา" ... ผมถามเธอว่า คนที่โทรศัพท์หาเธอชื่ออะไร เธอตอบว่าชื่อ "พุตตาล"ผมถามเธอว่าเขาเป็นใคร "Z" ผมถามว่าเธอตายด้วยอะไร เขาตอบว่า "รถมอเตอร์ไซด์"

ดีใจที่โทรจิตได้ ก็เลยตื่นสมาธิอีกแล้ว

อะไรในชีวิตจริง ระยะเวลาสัมฤทธิ์ผล ยังไม่ทราบ

ยังไม่มีคำตอบ ของคำตอบว่าคือ "พุตตาล" จนถึงวันนี้

5-ชื่อประสบการณ์ วัน-เดือน-ปี

ร้านก๋วยเตี๋ยว กลายเป็น ร้านขายเพชร พฤศจิกายน 53

วันนี้ก็เหมือนกัน ไม่มีใครอยู่ที่บ้าน ก็เลยนั่งสมาธิ อยู่ชั้น 2 ของบ้าน
นั่งไป ก็เริ่มสงบ เริ่ม เข้า 1 2 3 และเข้าขั้นที่ 4 ไม่ได้ยินเสียงอะไรจริงๆ รู้สึกมีความสุข สงบ และร่างกายหายไป

แล้วก็ลุกขึ้นมาจากร่างกายตัวเองได้ มองไปรอบๆห้อง มันก็เหมือนปรกติ แค่มันมืดกว่าปรกติ ครั้งนี้ไม่มีปีก และกายทิพย์มันมีสีดำ สักพักก็อยากเดินลงไปชั้นล่างเผื่อว่า มีกายทิพย์อื่นๆบ้าง และพบว่า ประตูบ้านมันปิดอยู่ ตัวเองก็กลัวว่าจะออกไม่ได้ ก็คิดว่า เราต้องลอดประตูออกไปได้ ก็ปรากฏว่าทำได้ กายทิพย์ตัวเอง ลอดผ่านประตูบ้านออกไป เจ็บนิดๆ (เจ็บจริงๆนะครับ) แล้วมองออกไปนอกบ้าน เห็นต้นไม้ประหลาดต้นหนึ่ง มีดอกสีแดง .... (ไม่สนใจอะ) กลัวจะเป็นกับดักในกายทิพย์ มองเห็นเต้นท์และถนน (ถนน มีขนาดแคบกว่าปรกติ) และข้างๆบ้าน แทนที่จะเป็นร้านก๋วยเตี๋ยว มันก็เป็นร้านทอง ร้านเพชร ที่ขาย jewelry มีพนักงานอยู่ในร้าน 2 คน

เดินกลับบ้าน แต่พบว่า มีประตูหน้าบ้านกั้นอยู่ แล้วผมก็คิดคำว่า "กลับ" กายทิพย์มันก็เลย พุ่งเข้าร่างผ่าน ประตูเหล็ก กำแพงไม้ และพื้นบ้านชั้น 2 (แต่ครั้งนี้ไม่เจ็บแฮ่)

อะไรในชีวิตจริง ระยะเวลาสัมฤทธิ์ผล ( 2-3 ชั่วโมง)

ใช้สมองไม่ถึง 5-10 แคลอรี่ก็ได้คำตอบว่า ร้านเพชรที่เห็นก็คือร้านขาย ก๋วยเตี๋ยว ในชีวิตจริง และอนาคตก็คงจะร่ำรวย

ชื่อประสบการณ์ วัน-เดือน-ปี

6-เล่นยิงใยแมงมุม เสกเงิน เพื่อซื้อของ ในกายทิพย์

ประมาณ ธันวาคม 53

เก้าอี้ตัวเดิม ในห้องรับแขก ก็อยากถอดกายทิพย์หงะ เลยคิดว่าต้องการถอดกายทิพย์ บรรยากาศรอบห้อง ตอนแรกก็ธรรมดา แต่พอเล่นจักระ พลังจักรวาล ก็พบว่า มีแสงออร่า ที่มองไม่เห็น สะท้อนออกจากร่างกายในทุกทิศทาง วิธีการใช้มันก็คือ ให้เก็บไว้ ไม่ใช่ให้ใช้ สักพัก พลังจักรวาลก็มาอยู่ที่ แุถวๆหน้าท้อง ผมก็ทำให้มันรวมกับร่างกาย สักพักผมก็คิดว่าหลับ และมันเริ่มหลับ ผมคิดว่าต้องทำได้และสงบ ห้ามกระตุกกระติก ร่างกาย สักพักก็ยิ่งหลับลึก แต่ไม่หลับจริงๆ ยังคงหายใจอยู่ แล้วปิติ แล้วนิ่ง ก็เลยออกมาจากร่างกายได้

ไม่มีปีก และยังไม่มีเพื่อนในกายทิพย์ ตาก็มองทะลุกำแพงบ้านออกไป เห็นเด็กๆ กำลังบินอยู่ในอากาศ ตัวเองก็อยากเล่นด้วย ก็เดินออกไปนอกบ้าน ในทันทีเด็กๆ กลุ่มนี้ก็มาอยู่บริเวณบ้าน ชวนให้ไปเล่นด้วย เด็กจับมือผม มันอุ่นๆ มีความรู้สึกว่า ถูกจับในกายทิพย์ และผมก็จับตัวเด็ก ได้กลิ่นสาป เด็กด้วย ....
แล้วก็มีเด็กผู้ชาย ทำท่าทางแปลก แล้วเขวี้ยงมาทางผม ปรากฏว่า มันเป็นใยแมงมุง มาโดนตัวผม เด็กหัวเราะ สมองผมคิดว่า เขากำลังเล่น สิ่งของใส่กันแบบไม่เจ็บ .... แล้วผมก็คิดว่า แอปเปิ้ล แล้ว แอปเปิ้ลก็ไปอยู่ที่เด็กทุกๆคน สัก 8-10 คน เด็กกินแอ๊ปเปิ้ลที่ผมคิด (ความจริงผมอยากคิดสิ่งของ ขว้างใส่เด็กนะไม่ได้อยากให้กิน) เด็กบางกลุ่มก็กำลังเล่น ยิงใยแมงมุมอยู่อย่างสนุกสนานเหมือนเดิม แล้วผมก็ตื่นด้วยความโกรธแค้นตัวเองเป็นอย่างมาก ที่ทำสิ่งที่ต้องการไม่ได้ในฝัน

พอวิญญานผมกลับเข้าร่างกาย ผมก็ตื่นและผมก็ระลึกถึงสิ่งที่ผมไป เด็กกำลังเล่นกัน ผมอยากย้อนเวลากลับไป แล้วผมก็ออกวิญญาน มาจากร่างกายอีกครั้ง ผมคิดว่า อยากจะไปที่เดิมที่เด็กๆ กำลังเล่นกัน

แล้ววิญญานของผมก็มาถึง ขอบๆของสถานที่เล่นกับเด็กๆ ผมเดินไปเพื่อจะไปเล่นอีก แล้วผมก็พบคนจำนวนมากในกายทิพย์สัก 60-100 คนกำลัง เดินรอบๆสนามกีฬา (เหมือนถูกลงโทษ ให้เดินเวียนแบบไม่หยุด) เป็นคนผิวขาวของ ชาติ อเมริกัน ผมถามพวกเขาว่า ทำไมไม่เล่น เดินทำไม (กระแสจิต)

แล้วพวกเขาก็ ทำโทษผม โดยให้ผมลอยไปในอากาศซึ่งสูงมาก และผมตกลงมา แล้วมีเสียงเด็กๆ ของพวกชนผิวขาวพูดว่า I AM Apple ....
ร่างกายผมขยับ ทำให้กายทิพย์ กลับเข้าร่าง

ตื่นครั้งที่ 2 แต่อยากกลับเข้าไปในความฝันทิพย์อีก

เข้าไปในความฝันทิพย์เดิม แต่อยู่ที่ทะเล ผมเดินไปเพื่อจะเข้าไปหาคนที่กำลังเดิน หรือไม่ก็เด็กๆ ที่เ่ล่นยิงใยแมงมุม สักพักก็มี คนสวมเครื่องแบบ พาผมเข้าไป ยื่นหนังสือพิมพ์ให้ผม และพูดว่า Have ํYou the money อะไรทำนองนั้น .... ผมเข้าใจว่า เป็นการทดสอบ อะไรสักอย่าง ผมคิดในใจว่า ผมไม่มีตังค์แน่ๆ จะทำยังไงดี หากผมไม่มีตังค์ ผมคงต้องถูกเตะออกจาก แดนทิพย์ของฝรั่ง แห่งนี้ได้แน่ .... ผมจำได้นะว่าเป็นทิพย์อยู่ และคงสารพัดนึก ผมล้วงมือไปในกระเป๋า แล้วคิดว่า 1,000 บาท 1,000 บาท ทั้งๆที่ไม่มีเงิน แล้วผมก็เจอกระดาษเล็กๆบางอย่างใน กระเป๋ากางเกงผม ผมหยิบมันขึ้นมา แต่กลัวว่าจะเป็นเงินปลอมแล้วมันก็เปลี่ยนเป็นเงิน ผมท่องในใจ เงินจริง เงินจริง เงินจริงๆ แล้วผมก็เห็นรูป ใบหน้า พระบรมราชสัญลักษณ์ ของพระเจ้าอยู่หัว และแถบตะกั่ว ทำให้มันเป็นเงิน ที่จริงๆ มากเลยทีเดียว

ผมยื่นเงินให้ฝรั่ง โดยลืมไปว่า หนังสือพิมพ์ ฉบับละไม่กี่บาท และผมต้องรอตังค์ทอนด้วย สักพัก ฝรั่งก็ให้ผม อ่านหนังสือพิมพ์ ผมอ่านนะ แต่จำไม่ได้ ว่าหนังสือพิมพ์ เขียนว่าอะไร จะอ่าน อยากจำ แต่กลัวว่า ถ้าตื่นเต้นแล้วต้องกลับไปภพโลก อีกครั้ง

อะไรในชีวิตจริง ระยะเวลาสัมฤทธิ์ผล 31 ธันวาคม 53

เป็นวันปีใหม่ที่เป็นวันของทางฝรั่ง ถึงเราจะเป็นคนไทย และการอยู่ร่วมกันหลายชาติในโลก ควรจะไม่มีปัญา ,เด็กๆ เป็นไวอยากรู้อยากเห็น ถึงแม้เขาต้องตายในวัยเด็ก ในแดนทิพย์ของเขา เขาก็ยังเล่นสนุกสนานได้อยู่

มีการลงโทษซ้ำๆ ของผู้คนจำนวนมาก ในแดนทิพย์ , เงินยังมีค่าในแดนทิพย์

(ผมบางทีก็มีปีก บางทีก็ไม่มีปีก จะเอายังไงกับผมเนี่ย)​

------------------------------------------​

ยินดีต้อนรับเพื่อน ที่ถอดกายทิพย์ได้ เหมือนเดิมนะครับผม
:VO Pmadee_Plj Msnmadee_Xsci@hotmail.com

คนอื่นเขาไปยังแดนทิพย์ที่มหัศจรรย์ กว่าทิพย์โลกได้
แต่ผมยังไปไม่ได้เลยครับ ที่ไกลๆ ไปได้แต่ในโลกนี้แหละ

มันมีจริงๆนะครับผม ไปทิพย์โลกอื่นได้ ทั้งๆที่ไม่ต้องตาย

 

ระวังเจอผู้ที่พลังสูงกว่า จับพันธนาการไว้ แล้วกลับเข้าร่างไม่ได้นะ

ส่วนผมขอไปพร้อมกันดีกว่า ไปไหนด้วยกายธาตุนี่แหล่ะ

 

คุณกำลังไหลตามความทรงจำใน DNA คุณอยู่ บางทีก็ไปรวมกับจิตจักรวาล และความอยากรู้อยากเห็นทำให้คุณพบความจริงบางอย่างของสรรพสิ่ง การถอดจิตนี่ชักจะเหมือนกับความฝันแล้วละมั้ง โลกนั้นคงมีความรู้สึกที่ดีมากเลยละมั้งอยากไปมั่ง โลกจริงนี่มันก็แค่ แมททริกซ์

 

ถ้าไปนอกโลกได้ ไปหามนุดต่างดาว แล้วใล่ให้กันฟังบ้างนาครับ655