เปรต

...เปรต...ทุกท่านคงรู้จักคำนี้ดี...แต่ท่านเคยเจอหรือไม่.?
ข้าพเจ้าอยู่ในจังหวัดหนึ่งของภาคเหนือตอนล่าง ซึ่งความเป็นอยู่ของประชากรในภาคนี้ยังอยู่กันแบบเกื้อกูลเหมือนสมัยเก่า และยังแฝงไปด้วยความลึกลับที่ไม่อาจพิสูจน์ได้
ข้าพเจ้าได้เกิดและโตในถิ่นที่อยู่นี้ จนข้าพเจ้าเข้าใจดีในเรื่อองบางอย่างว่าเรื่องไหนจริงเรื่องไหนเท็จ
ภาพเปรตที่ออกอากาศทางโทรทัศน์ ทั้งในหนังและ คลิปวีดีโอที่สร้างขึ้นมาหลอกชาวบ้าน ก็เกิดจากจินตนาภาพที่ใกล้เคียงกับความจริงตามพระไตรปิฎก ข้าพเจ้าก็หาเชื่อเรื่องแบบนี้ไม่จึงดำเนินชีวิตตามความต้องการของตนเอง จนมาเย็นวันหนึ่งข้าพเจ้าก็ตั้งวงสังสรรค์ กับเพื่อนบ้านเหมือนเช่นเคยหลังจากเสร็จการงานแล้ว กว่าจะรวมตัวกันได้พระอาทิตย์ก็เริ่มลับฟ้าแล้ว สิ่งที่พูดกันในวงเหล้า ก็คงไม่พ้นเรื่องหญิง เรื่องทะลึ่งต่างๆ จนพอดึกและเมาได้ที่กันแล้วเพื่อนข้าพเจ้าคนหนึ่งได้เอ่ยออกมาว่า..พวกเอ็งกลัวผีกันไหม?..ก็ตามประสาคนเมา..."ผีเผอมีที่ไหนกัน....ข้าไม่กลัวอยู่แล้ว.." "แต่ว่าข้าได้ยินคนแถวหมู่บ้านเหนือคุยกันว่าเจอเปรตน่ะ"...."ไม่จริงหลอก...ชาวบ้านเขาคงหลอกเราเล่นละมั้ง"...พอเมาจนจะกลับบ้านไม่ไหวกันแล้วก็ได้เวลากลับบ้านแต่ก่อนกลับบ้านข้าพเจ้าต้องไปบ้านแม่ยอดยาหยีของข้าพเจ้าก่อนขอให้เห็นหน้าก่อนเข้าบ้านก็ยังดี และทางที่ข้าพเจ้าต้องไปก็คือบ้านเหนือนั้นเองตอนแรกข้าพเจ้าก็ไม่ได้คิดอะไรขับรถไปเรื่อยๆ ข้าพเจ้าเริ่มสังเกตุเห็นว่าต้นไม้ข้างทางตรงนี้มันทำไมถึงโตไวจังมาเมื่ออาทิตย์ก่อนยังไม่มีเลยนี่หวา...เรื่องต้นไม้ไม่เท่าไหร่แต่เรื่องที่หน้าแปลกก็คือ ข้าพเจ้าก็ขับรถมาเร็วแล้วแต่ทำไมยังไม่ห่างจากต้นไม้นั้นซักที ข้าพเจ้ามองกระจกมองหลังกี่ครั้งก็ยังเห็นมันอยู่ตลอด...ด้วยความเอะใจปนกับความกล้ารวมกับความกลัวข้าพเจ้าจึงชะลอความเร็วของรถ(มอเตอร์ไซค์)แล้วค่อยๆหันไปมองข้างหลัง....เท่านั้นเองข้าพเจ้าก็เข้าใจว่าทำไมมั้นถึงไม่พ้นจากต้นไม้นั้นซักที....ดวงตาสีเขียว...สูงอย่างกับต้นไม้สูงสัก 5 วามันกำลังวิ่งตามข้าพเจ้ามา...มันคงจะรู้ว่าข้าพเจ้ารู้ตัว มันก็ร้องกร้ดออกมาคล้ายๆกับเสียงจิ้งหรีดตัวใหญ่ๆ เสียงดังและโหยหวน จะช้าอยู่ใยมอเตอร์ไซค์(ยามาฮา เมท นางพญา) ข้าพเจ้ารีบบิดหนีสุดชีวิต แต่ก็ยังไม่วายที่จะมองดูกระจกหลังมันก็ยังตามมาติดๆจนถึงหมู่บ้านแล้วมันก็หายไป....
ข้าพเจ้า...ต้องหน้าด้านนอนบ้านสาวหลังจากเล่าให้พ่อกับแม่เขาฟังแล้ว...พ่อกับแม่เขาก็ใจดีให้นอนบ้านด้วย...แต่ค่าเช่าที่นอนก็ 4 บาท 4 หมื่น
จะดีใจหรือเศร้าใจดีหน๊อ....

 

คุ้มมั้ยนั่น เปรต แปลงร่างเปง กามเทพ ซะงั้น

 

ตอนบวชเป็นพระ ผมก็เจอครับ....ไม่ใช่เจอเปรตนะ..แต่เจอปัญหาที่ต้องใช้ปัญญา
และมุขสด ๆ ตอบปัญหาโยม....
...กำลังเทศน์สอนโยมที่ถือศีลวันพระครับ... ก็สนทนากันเป็นปกติ เขาถามว่า..อาจารย์
เมื่อก่อนตอนเขาเป็นเด็ก ๆ เคยเห็นเปรตอยู่บ่อยครั้ง พอโต ๆ มาไหงเปรตมันหายไปไหนซะหมดครับ .... ทั้ง ๆ ที่คนยุคนี้ทำบาปมากกว่า
ยุคก่อน ๆ เยอะ... มีโยมหลายคนครับ สนับสนุนคำถามที่ว่า
ไอ้เราก็ถึงเป็นพระน๊อ แต่ก็ยังรุ่นลูกรุ่นหลานเขา..จะตอบยังไงดี พอมองออกไป
นอกศาลานึกขึ้นได้ทันทีครับ.....ก็เลยตอบโยมเขาไปว่า...ในสมัยก่อน บ้านเราเนี่ย
มันยังไม่พัฒนา เสาไฟฟ้าแรงสูงก็ยังไม่เกิด ... แต่พอสมัยนี้ โลกเปลี่ยนไป โยมดู
สิ หน้าศาลา หน้าถนน เต็มไปด้วยเสาไฟฟ้า สายไฟฟ้าแรงสูงทั้งนั้น เปรตที่ไหนมัน
จะมาเดินเล่นให้โยมเห็นล่ะ .....เท่านั้นแหละครับ .....ฮา....

 

อิอิ(f)

 

เหอะๆ

 

ซะงั้น แย่หน่อยนะครับ 4 บาท 4 หมื่น ก็ยังดีกว่า 10 บาท 1 แสนหละครับ หึหึ

 

เหอๆ

 

555+ ถ้าเปรตมาเดินเล่นสมัยนี้รับรอง ไฟดูดตาย