เมื่อเทวดาต่างมาฟังธรรมหลวงปู่ชอบ ฐานสโม

จากที่หลวงปู่ยอมรับศิษย์ให้ติดตาม ระยะนี้เองที่ข้อวัตรปฏิบัติที่เป็นสิ่งภายนอกของท่านได้เป็นที่รู้เห็น หรือมีโอกาสที่มีผู้ได้ยินได้ฟังมากขึ้น
ศิษย์รุ่นน้อง รุ่นลูก รุ่นหลาน ได้ประสบกับตาตนเอง ก็เล่าต่อ ๆ กันไป...จึงมีต้นเค้า ให้สามารถสืบสาวราวเรื่องกลับมาเรียนซักท่านเจ้าของประวัติได้...
ครั้งหนึ่ง ใน พ.ศ. ๒๔๙๐ ท่านไปวิเวกที่ปางหยาดหนาด ซึ่งอยู่ห่างจากผาแด่นไปทางทิศตะวันตก ราว ๓ กิโลเมตร มีสามเณรน้อยชื่อ เลื่อน และผ้าขาวคนหนึ่งชื่อ สมผล ติดตามไปด้วย หลวงปู่ไม่ค่อยได้ออกบิณฑบาต ท่านอดอาหาร ๗ วันบ้าง ๑๕ วันบ้าง สามเณรและผ้าขาวจึงต่างหาอาหารกินกันเอง คืนหนึ่งมองเห็นที่กุฏิหลวงปู่มีแสงสว่างแดงโร่ไปทั้งกุฏิ สว่างจ้าจนบอกไม่ถูก ตกใจกันว่าแสงอะไร หรือเกิดไฟไหม้ ชวนกันวิ่งไปดู ไปถึงที่กุฏิก็กลับมืด ไม่เห็นมีแสงอะไร พอกลับออกไป ก็เห็นแสงสว่างที่กุฏิอีก ! กลับไป กลับมา หลายครั้ง จนมานั่งงงกัน จะว่าตาฝาดก็เห็นเหมือนกัน รุ่งขึ้นมีโอกาส ก็กราบเรียนถามท่าน ท่านจึงเล่าให้ฟังว่า เมื่อคืนนี้เทวดามาเต็มหมด มาขอฟังเทศน์
“ท่านอาจารย์เทศน์หรือเปล่าครับ”
“เทศน์” ท่านตอบ และราวกับรู้ใจศิษย์ทั้งสองที่นั่งนิ่งอ้าปากตะลึง แต่ใจคงอยากรู้เรื่องต่อแทบไม่หายใจ ท่านก็เลยบอกต่อให้ “เฮาเทศน์เรื่องพระไตรสรณาคมน์ให้ฟัง”

aíaíaíaíaíaíaíaíaía​

อีกครั้งหนึ่ง ที่มีผู้รู้เห็นเรื่องเทวดามาฟังธรรมจากท่าน คือท่านอยู่ที่บ้านไร่ม่วง ศรัทธาคนหนึ่ง ชื่อ แดง เห็นแสงสว่างเป็นสีแดงจ้าจับฟ้า ทางทิศที่กุฏิหลวงปู่ตั้งอยู่ก็วิ่งไปเรียก หลวงปู่ชามา อจุตโต (แห่งวัดป่าอัมพวัน จังหวัดเลย มรณภาพแล้ว) ให้ไปช่วยดับไฟ เพราะคิดว่าไฟไหม้ ไปถึง ก็ไม่เห็นมีฟืนมีไฟอะไร แต่อย่างเคย กลับมาก็ยังเห็นแสงสว่างอย่างเก่า หลวงปู่ชามาจึงเคารพ เกรงหลวงปู่มาก
หลวงปู่ชามายกย่องบารมีธรรมหลวงปู่มาก ท่านเล่าว่า ท่านเคยประสบด้วยองค์เองหลายครั้ง นอกจากที่บ้านไร่ม่วง ท่านเคยไปธุดงค์กับหลวงปู่หลายต่อหลายแห่ง ครั้งนั้นท่านทั้งสองไปวิเวกกันที่ภูวัว และภูทอก จังหวัดหนองคาย ท่านว่าเป็นที่ซึ่งมีเทพภุมเทวดามาก
“เราเองไม่เห็นอะไร..แต่ท่านเห็น” หลวงปู่ชามาท่านบอก แล้วก็เล่ารายละเอียดว่า ขณะนั้นท่านวิเวกอยู่ที่ภูทอก ในถ้ำบนเขาชั้นที่ ๕ ท่านมีคนติดตามไปด้วยชื่อ ทิดดม เห็นกลดของหลวงปู่ชอบสว่างมาก มีแสงเรืองออกโดยรอบบริเวณกลด แสงสว่างจ้าราวกับกลางวัน ในขณะมี่บริเวณห่างออกไปนั้นมืดสนิท ทั้งทิดดมและหลวงปู่ชามา ตกใจ เข้ามาดูใกล้ ๆ เห็นหลวงปู่ชอบท่านนอนหลับอยู่ พอห่างออกมา กลับเห็นเหมือนท่านนั่งสมาธิ มีรัศมีแพรวพราวแสงออกจากตัว
ตื่นเช้าขึ้นมา ต่างคนต่างขอโอกาสเรียนถามว่า เป็นอะไร เพราะอะไร หลวงปู่กลับย้อนถามว่า นอกจากองค์ท่านเห็นอะไรอื่นอีกไหม หลวงปู่ชามาและทิดดมสารภาพว่า ไม่เห็น เห็นแต่แสงอยู่ในกลด ท่านเลยตอบว่า พวกตาหมากขามขี้ (สำนวนอีสาน – ตาไม่ถึง) เมื่อคืนนี้ พวกเทพมาเต็มหมดแถวนี้
ที่มา http://ecurriculum.mv.ac.th/dhamma/dharma-gateway/www.dharma-gateway.com/monk/monk_biography/lp-chob/lp-chob-hist-34.htm