ถูกทักว่ามีเจ้ากรรมนายเวร

อนุโมทนาครับ

ผมเชื่อว่า เวบนี้ เป็นเวบของชาวพุทธที่ดีที่สุดในโลก

 

อนุโมทนาสาธุครับ
แล้วสวดมนต์แผ่เมตตาก็ช่วยได้อีกทางใช่ไหมครับผม..

 

ขอบคุณค่ะ.....กับ ตื้อเท่านั้นที่จะครองโลก

 

แต่ถ้าเป็นผมคงไม่รับเพราะมันเหมือนไม่สำนึก น่าจะทำกรรมฐานแล้วรับกรรมที่ตัวองไปทำกับเขามามากกว่าทำสังฆทาน เพราะแบบนี้ทำเหมือนตบหัวแล้วลูบหลังชัดๆ

 

อนุโมทนาครับ ขออโหสิกรรมเจ้ากรรมนายเวร ทุกภพทุกชาติ ด้วยนะครับจงเป็นสุขๆเถิด

 

อภัยทานต่อกันดีกว่า

เห็นด้วย เรามีกรรมกับเขาไว้ก็ควร ยอมรับและปฏิบัติกรรมฐานเพื่อขออโหสิกรรม อภัยทานต่อกันและกัน

 

เห็นด้วยอีกเสียงค่ะ

เท่าที่ศึกษามา ไม่มีบุญใหญ่เท่ากับการอโหสิให้แก่กัน และการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานแล้วล่ะค่ะ

การทำสังฆทาน หรือสร้างอะไรต่ออะไร เพื่อให้เจ้ากรรมนายเวรอโหสิกรรมให้ เป็นการทำที่เจือด้วยโลภะ เพราะคาดหวังผล แล้วจะได้บุญใหญ่ได้อย่างไร

อย่าลืมว่า การทำบุญให้ทานจะสำเร็จได้ และมีกุศลมากน้อยนั้ันไม่ได้อยู่ที่ทรัพย์สินที่ให้ แต่อยู่ที่ "ใจ" ใน 3 กาล คือ ก่อนให้ ขณะให้ หลังให้ ต้องมีความอิ่มใจ ปราศจากความคาดหวังในผลของการให้ จึงจะเป็นการให้ที่บริบูรณ์ และมีกุศลเต็มเปี่ยม

 

1.เมื่อถูกทวงเช็คบิลต้องจ่ายคืน ก็คืนเขาไปดีๆ จะได้สบายใจ
2.หากไม่ได้ถูกทวง ก็เอาบุญก้อนใหญ่ไปให้เขาเลย จะได้สบายใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย

ทำข้อ2.แล้ว จะถูกทวงอีกหรือไม่แล้วแต่กรณี แต่จะมาทวงน้อยลงและห่างขึ้น
สรุปแล้วต้องทำกุศลบ่อยๆๆ ให้เป็นอาจิณกรรม
และหากปฏิบัติธรรม ถ้าอยู่ในฌาณได้ก็จะถูกกวนน้อยลงไป
หลังปฏิบัติธรรมก็อย่าลืมอุทิศบุญอีก เจ้ากรรมนายเวรก็จะพลอยได้กุศลไปด้วย
สาธุ
ขอบุญกุศลที่เกิดจากที่เขียนข้อความข้างต้นก็ให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายได้กุศลไปด้วยเทอญฯ

 

อาจารย์ของผมเคยสอนเอาไว้อย่างนี้นะครับว่า

ที่จริงแล้ว เจ้ากรรมนายเวรนั้น ก็คือ ตัวของเราเองนี่แหละ!!... เพราะว่าถามหน่อย ใครเป็นคนทำเวรกรรมที่ส่งผลสู่ตัวเรา...ก็เราไง แล้วเวรกรรมนั้นใครต้องชดใช้...ก็เราอีกนั่นแหละ ดังนั้นผู้ที่เป็นเจ้าของกรรม เจ้าของเวร หรือที่เรียกว่า เจ้ากรรมนายเวร ก็คือตัวเราเองนี่แหละ ไม่ใช่วิญญาณ เทวดา เทพ หรืออะไรที่มีความหมายไปถึง ผู้ที่มีอำนาจทำให้เรามีความเป็นไปต่างๆนาๆเลย เพราะเราเองต่างหากที่เป็นคนกำหนดกรรมของตัวเอง เราเลือกได้ว่าจะทำความดีหรือความชั่ว บนโลกนี้ทุกคนรู้หมดว่าการกระทำแบบใดคือความดี และสิ่งไหนคือความชั่ว อยู่ที่ว่าเราจะเลือกทำ หรือจะไม่ทำเท่านั้นเอง ดังที่พระท่านเคยกล่าวไว้ว่า "การลิขิตจากพรหม แม้จะเป็นมหาพรหมก็ตาม ยังไม่เท่าการลิขิตจาก กรรม แม้แต่นิดเดียว" นั่นเอง ดังนั้นเจ้ากรรมนายเวรนั้นที่จริงแล้วก็คือตัวของเราเอง ทีนี้ถ้าไปหาหมอดู หรือพระที่มีอาชีพเสริมเป็นหมอดูในสาขาต่างๆ ถ้าหากทักว่าต้องพบเจอกับเรื่องร้ายๆ เพราะมีเจ้ากรรมนายเวรเป็นต้นเหตุ อะไรทำนองอย่างนี้ ก็มักจะแนะนำให้ไปทำบุญ เพื่อให้เจ้ากรรมนายเวรยอมอโหสิให้... ทั้งที่จริงแล้วการทำบุญ ก็คือการทำให้บาปกรรมที่เราเคยทำไว้นั้นเจือจางลงด้วยความดี จิตใจเราผ่องใสขึ้นจากกุศลกรรม ส่งผลให้กรรมชั่วที่เราอาจเคยก่อไว้ทั้งอดีตชาติและปัจจุบันชาติ ค่อยๆถอยหนีไป เหมือนกับว่ามันมิอาจส่งผลถึงเราได้อย่างเต็มที่นั่นเอง สรุปก็คือ

"เราเองต่างหากคือเจ้าแห่งกรรมของเรา และตัวเราเองต่างหาก ที่เป็นเจ้าของเวรที่เราก่อขึ้น"

ตัวเราเองต่างหาก คือ... "เจ้ากรรมนายเวร" ที่แท้จริง ดังนั้นหากจะแก้ไข ก็จงแก้ที่ตัวเรา และจงจำเอาไว้ว่า มันเป็นกรรมและเวรของเรา เพราะเราทุกคนต่างก็มีกรรมเป็นของตัวเองด้วยกันทั้งสิ้น และกรรมใครก็กรรมมัน ไม่มี "ใครหน้าไหน" มากำหนดการเป็นไปของชีวิตเราได้ แม้เพียงนิดเดียว.......!!

 

ครับสาธุ กับความคิดเห็นของทุกท่าน
ถ้าเรารู้ว่ามีเจ้ากรรมนายเวรตามที่ผู้อื่นทักแล้วถูกแนะนำให้ทำอย่างนั้นๆ ก็ทำไปเถอะครับ อย่างน้อยก็สร้างกำลังใจให้เราได้ต่อสู้ไปอีก แต่เราต้องนึกถึงความเป็นจริงอยู่ทุกครั้งว่า ใครก็ตามที่เป็นหนี้ จะต้องใช้คืนทุกคน ไม่เว้นแม่กระทั่งพระอรหันต์เจ้า ดูพระอัครสาวกอย่างพระโมคคัลลานะ เป็นตัวอย่างยังต้องใช้กรรมก่อนเข้าสู่นิพพานในที่สุด
การปฏิบัติกรรมฐาน ต้องปฏิบัติอย่างจริงจังไม่มุ่งหวังที่จะต้องได้สิ่งใดตอบแทน ก่อนปฏิบัติก็ต้องนำ กาย วาจา จิต ระลึกถึงพระบรมครูของเรา ในขณะปฏิบัติต้องหาวิธีควบคุมดูแล สอดส่อง จิต ของเรา ไม่ให้ไหลไปตามปัญญาที่เกิดจากเนื้อสมอง แต่ต้องทำในลักษณะกลางๆ ค่อยทำไปเรื่อยๆ เราจะรู้เอง ในวันที่ควรรู้ หลังจากนั้นก่อนจะออกจากการปฏิบัติ ให้อุทิศบุญกุศลที่เกิดจากการปฏิบัติให้กับเจ้ากรรมนายเวรญาติพี่น้อง แล้วอีกมากมายตามแต่เรา และที่สำคัญคือ องค์พระรัตนไตร อย่าลืมเด็ดขาด อย่าเอาแต่พูด อย่าดีแต่คิด จนไม่ปฏิบัติ แล้วมานั่งโอดครวญ ว่าทำไมเราเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ นั่นละตัวอันตราย มันจะเป็นการปลูกฝังจิตให้หยาบกระด้างขึ้นเรื่อยๆ มันจะขัดเกลายากขึ้นสุดท้ายก็มองไม่เห็นสภาพความเป็นจริงที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ไม่รู้อะไรประโยชน์ตน ประโยชน์ผู้อื่น หลงไปเรื่อย สุดท้ายก็ไม่พ้นบ่วงที่ตัวสร้างขึ้นอยู่วันยังค่ำ
คนทุกคนมีกรรมดี กรรมชั่วเป็นของตัว อย่ามุ่งหวังให้ใครช่วย จงช่วยตัวเองจนสุดกำลัง แล้วท่านจะได้รับการช่วยเอง หลักสำคัญต้องอดทนๆๆๆ
สาธุ สาธุ สาธุ

 

ร่วมอนุโมทนากระทู้นี้อย่างสูงเจ้าค่ะ ขอบพระคุณมากค่ะ

 

อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุค่ะ
เราต่างก็เกิดแต่กรรม (เจ้ากรรมนายเวร)
ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้นค่ะ

 

สาธุ

หมั่นสวดมนต์ไหว้พระแล้วแผ่เมตตานะครับ

 

เด็ดมากหลวงพี่ อิอิ สุดยอดไปเลยยย

 

จะพยายามตื้อ ตื้อให้เค้าไป (เอ๊ะ ยังไง)

 

แล้วไม่คิดบ้างหรอว่าเจ้ากรรมนายเวรเค้าจะอภัยให้เพราะถือว่าเวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร มีเยอะแยะไปที่ไม่ติดใจกับการถูกคนอื่นปองร้าย เพราะหลายๆคนที่มีธรรมในใจเค้าก็คงคิดว่าไม่อยากผูกเวรอาฆาตพยายาท ทำให้จิตใจเศร้าหมองเปล่าๆ แล้วก็มีตั้งเยอะแยะที่เคยโกรธแค้นจองเวรกันมา แต่พอถึง ณ จุดๆหนึ่ง ก็เห็นว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่จะแก้แค้นกัน เพราะสุดท้ายก็เจ็บทั้งคู่ เชื่อสิว่าหนึ่งในเจ้ากรรมนายเวรของคุณได้ยกโทษให้คุณแล้วหากเคยทำบุญแผ่เมตตาไปให้ เพราะถ้าหากจิตใจเค้ามีธรรมเค้าย่อมไม่เห็นว่าเป็นทางดีที่จะต้องมาทรมานให้ไฟมันเผาใจเล่น ทุกข์ทรมานเพื่อแก้แค้น ทั้งๆที่เค้าควรจะไปตามเส้นทางบุญบาปของเค้า หรือรับบุญจากการอุทิศให้เพื่อไปอยู่ในที่ๆดีกว่า สวยกว่า สบายกว่า มันไม่ดีกว่าหรอ??? เจ้ากรรมนายเวรที่ตามเล่นงานนั้นน้อยมากเมื่อเปรียบกับจำนวนชาติที่เกิด คือพวกที่แค้นสุดๆ และใจมืดบอดไม่มีแสงธรรมนำใจ ไม่รู้จักการให้อภัย ซึ่งมันน้อยมากนะผู้ที่เป็นแบบนั้น ที่พร่ามมาถึงตรงนี้อยากให้คิดว่าเราควรจะทำทั้งสองอย่างควบคู่กันไปค่ะ ไม่ว่าจะทำบุญแล้วอุทิศ หรือทำวิปัสนากรรมฐาน เพราะทั้งสองอย่างล้วนเป็นสิ่งที่ควรทำทั้งสิ้น

 

บทความของกระทู้นี้น่าจะหมายถึงว่า เวลาทำบุญแล้วใจเป็นสุข อย่าลืมแบ่งปันความสุขให้กับคนอื่นบ้างนะ โดยเฉพาะคนที่คุณเคยทำร้ายมา
เพราะต่างชาติต่างภพต่างความรู้สึก ดีบ้างเลวบ้างไม่อาจรู้ได้ และไม่อาจรู้ได้เพราะเหตุใดถึงทำความเลวลงไป เพราะมันผ่านมาแล้ว ลืมไปแล้ว แต่บังเอิญชาตินี้ทำดีมากกว่าเลว รากเหง้าดั้งเดิมเป็นคนสำนึกดี และยังได้พบพระพุทธศาสนา อย่าลืมแบ่งปันให้กับคนที่ยังไม่มีดวงตาเห็นธรรม ให้เค้าได้เห็นว่าเราตั้งใจจะขอโทษ ให้เค้าได้เห็นเราทำเป็นตัวอย่างในการทำใจให้สงบและรู้จักให้(การทำทานย่อมมีอยู่แล้ว) ให้เค้าได้เห็นว่าควรทำอย่างไรกันแน่ซึ่งเป็นสิ่งถูก และทำให้มีความสุขได้ เผื่อว่าจะได้บังเกิดผลแก่ผู้ที่โดนความพยาบาทครอบงำ ได้เห็นแสงสว่างแห่งธรรมซึ่งต้องมีสักครั้งเค้าเคยได้ทำความดีไว้บ้าง ซึ่งตรงนี้อาจจะเป็นปัจจัยให้เค้าระลึกได้ก็ได้นะว่ายังมีบางสิ่งที่เค้าตั้งใจจะทำมากกว่าที่จะมาจองเวรจองกรรมกันแบบนี้ และเค้าอาจจะให้อภัยเราสักวันก็ได้นะคะ

 

เกิดมาแล้วไม่รู้กี่หมื่นกี่แสนภพชาติ จะไม่มีเจ้ากรรมนายเวรได้อย่างไร แม้แต่พระพุทธองค์เองก็ถูกพระเทวทัตตามจองเวร อย่างพระโมคคัลลาก็ถูกพวกเดียรถีย์ตามจองเวรฆ่าเลย
เกิดมาแล้วเป็นหมื่นเป็นแสนภพชาติ มีหรือจะมีเจ้ากรรมนายเวรแค่เจ้าเดียวนายเดียว
กรรมแก้ไม่ได้เพราะเป็นกฎแห่งกรรม แต่หนีได้ กรรมตามไม่ทันหากอยู่ในศีลในธรรม มั่นทำความดี ทำบุญ ทำทาน ปฏิบัติธรรม สมถะกรรมฐาน วิปัสนากรรมฐาน แนวทางของพระพุทธองค์ให้ตรงจริตของตน จะได้ก้าวหน้าในธรรมอย่างรวดเร็ว ปฏิบัติให้เป็นอริยะแล้ว กรรมนั้นก็ไม่มีทางตามทัน นอกเสียจากจะเอาอย่างพระโมคคัลลา ยอมที่ถูกตีตายเพื่อจะชดใช้ให้เค้า แต่ก็แค่กายหยาบในชาติสุดท้ายนี้เท่านั้น

 

อนุโมทนาสาธุครับ

เรามีกรรมเป็นของตน เราหนีกรรมไปไม่พ้น