อยากรู้คับมีใครเคยเจอผี ตอนกลางวันม่างคับ

เมื่อก่อนก็เจอบ่อนคับ แต่เป็นตอนกลางคืน หลังๆมาเจอกลางวันแทนเพราะอะไรคับ อยากรู้มากเลย รบกวนตอบด้วยนะคับ ขอบคุณ

 

พวกเขามีอยู่รอบ ๆ ตัวเราตลอดเวลา แต่ไม่มีปัจจัยและโอกาสให้เห็นทั่วไป ถ้าไม่อยากให้เขามารบกวนบ่อย ๆ ก็ลองแผ่เมตตาและอุทิศส่วนกุศลให้ทั่วไป (สัพเพ สัตตา...) ทุกครั้งที่ทำบุญสิครับ

 

ไม่แปลกหรอกนะ คนเรายังเจอกันทั้งกลางวันและกลางคืน จะเจอผีบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดา

 

ไม่เคยเจอเหมือนกัน..............

 

ไม่ขึ้นอยู่กับช่วงเวลาหรอกจ้า เจอได้ทั้งกลางวัน กลางคืน ขึ้นอยู่กับสภาวะของจิต

จิตว่าง จะมีความเป็นทิพย์ ส่วนจิตที่ฟุ้งซ่าน ก็ย่อมไม่ว่างพอจะไปรับสัมผัสอะไรทั้งนั้น


ที่ส่วนใหญ่ คนเห็นผีตอนกลางคืน มากกว่ากลางวัน ก็เพราะกลางคืนมันสงัดกว่า

คือ จิตเป็นสมาธิมากกว่า ไม่ค่อยมีเรื่องกระทบใจมากเท่ากับกลางวัน

ด้วยคนเราส่วนใหญ่ ดำเนินชีวิตกิจการงานต่างๆในเวลากลางวัน มากกว่ากลางคืน


พอเจอเรื่องนั้นเรื่องนี้กระทบใจอยู่ตลอด จิตจึงไม่ว่างพอ ที่จะรับสัมผัสได้

พอกลางคืน กิจการงานต่างๆมันคลายตัวลง จิตมีสภาพผ่อนคลายกว่า จึงว่างกว่า

ก็ย่อมรับสัมผัสได้ดีกว่าครับ

 

เคยเจอวิญญาณ

ตอนประมาณบ่ายสามโมงกว่า บรรยากาศเงียบมาก เงียบสงัดแต่ไม่ใช่กลางคืน ไปเข้าห้องน้ำ ชั้น5 กำลังทำธุระ มองลอดประตู เห็นเป็นเงาดำลางๆ ผ่านไป ก็สวดมนต์ ตอนเเรกคิดว่าเป็นคน อาจคิดไปเอง เเต่ออกจากห้องน้ำมองดู ไม่มีใคร ไม่มีใครเข้าห้องน้ำ นอกจากดิฉัน เเน่ใจว่าใช่แน่ วิญญาณที่อยุ่เเถวนั้น หลังจากนั้นลองถามว่ามีอะไรที่ตึกนี้ ทราบมาว่า เคยมีคนโดดตึกตาย

 

ไม่มีที่ไหนที่ไม่มีคนตาย...เคยได้ยินคำๆนี้บ้างมั้ย...

 

ตามที่...<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Nothing Eternal<!-- google_ad_section_end --> กล่าวนั่นหละครับ...

 

ไม่มีที่ไหนที่ไม่มีคนตาย...เคยได้ยินคำๆนี้บ้างมั้ย...<!-- google_ad_section_end -->
เห็นด้วยคะ

 

เคยเจอค่ะ ตอนสายๆประมาณ 9 โมงเช้า ตอนนั้น อายุประมาณ 10 ขวบ คุณแม่ให้เดินไปตาม"พี่นาง" คนงานที่บ้านให้ไปหา ตอนนั้นคุณแม่อยู่หลังบ้านตรงโรงครัว ดิฉันเลยเดินเข้าไปในบ้านเข้าไปหา เปิดประตูเข้าไปในห้องเก็บของ เป็นห้องที่มีหน้าต่างแต่ปิดไว้มีช่องกระจกให้แสงผ่านด้านบน ทำให้ห้องดูสว่างอยู่มาก พอเปิดเข้าไปเห็นพี่นางยืนหันหน้าเข้ามุมห้อง มองจากด้านหลังใส่ผ้าซิ่นเสื้อแขนยาว พี่นางแน่ๆจึงร้องเรียกไปว่า"พี่นาง แม่เรียกให้ไปหาหลังบ้าน" เสร็จแล้วก็ปิดประตุ หันหลังกลับไปหลังบ้าน เจอพี่นางเดินสวนมาจากหลังบ้าน ก็เอะใจว่า แล้วเมื่อกี้ใครกัน ก็เปิดประตูเข้าไปดูใหม่ ไม่มีใครในห้อง แล้วใครหว่าตาไม่ฝาดแน่ๆ ก็ยืนนึกๆอยู่ ก็นึกขึ้นได้ว่าเวลาคุยกับพี่นางที่อยู่ในห้องเก็บของเราเงยหน้ามองเขานี่นา ทำไมเขาสูงจัง พอนึกถึงภาพที่เพิ่งเจอถึงเอะใจว่าขาเขาลอยสูงจากพื้อเกือบๆ2ฟุต หัวติดเพดาน ไม่น่ากลัวนะคะ แต่น่าขนลุก เลยรีบวิ่งไปหาแม่เล่าให้แม่ฟัง แม่บอกตาฝาด ไอ้เรื่องฟาดไม่ฝาดเนี่ย เราเท่านั้นจริงๆค่ะที่รู้ ตอนนั้นไม่รู้หรอกค่ะว่า ผี คืออะไร แต่รู้แน่ๆว่าที่เห็นอ่ะคงไม่ใช่คนเพราะ คนลอยไม่ได้