พระเครื่องในคอผู้เฒ่าประจำบ้าน.. น.๔๘๙ สุดยอดแห่งแดนใต้..

เรียน...พีหน่อง /ท่านน้อง acrmchi....

เหตุผลที่ผมเข้ามาในห้องพระเครื่อง...ก็เพราะเรื่องมะเร็งตับนี่แหระครับ....
เดิมที..ผมชอบเข้ามาในห้อง music ผมเป็นสมาชิกตั้งปี 2006....

ผมตั้งใจโพสกระทู้เรื่อง "หลวงพ่อปานรุ่นรักษามะเร็งตับ" เพื่อเป็นข้อมูลให้ผู้ที่กำลังหาข้อมูลเรื่องนี้อยู่ ได้รับรู้ว่า...มีคนเป็นมะเร็งตับแล้วไม่ตายอยู่จริงๆในเนท....

ตอนผมรู้ตัวว่าเป็นมะเร็งตับ ขนาด 6cm ผมพยายามค้นหาวิธีรักษาตัวและการดูแลตัวเองให้รอดจากมะเร็งตับ...ปรากฎผลว่า...ข้อมูลในเนท "ผู้ที่เป็นมะเร็งตับขนาดเกิน 5 cm...ไม่มีใครรอดชีวิตครับ มีแต่ตาย...แล้วก็ตาย...ผมหาข้อมูลไป...ใจหดหู่ไป...เลยหันมาดูพระ มาอ่านสามก๊ก...เพื่อทำใจให้สบายๆไม่วิตกกังวลกับมะเร็งครับ....

พอผมรู้ผล MRI ว่าผ่าน...สิ่งหนึ่งที่ผมคิดคือ...ต้องโพสข้อมูลไว้ในเนท เพื่อให้คนอื่นๆที่กำลังเสาะหาข้อมูลได้รู้ว่า...เป็นมะเร็งตับแล้วไม่ตาย...ก็มีข้อมูลอยู่ในเนทด้วยเหมือนกัน...เพื่อเป็นกำลังใจให้กับคนอื่นๆอีกมากมาย ได้ทราบวิธีการดูแลตัวเอง เพื่อต่อสู้กับมะเร็งตับ...

ผมได้รับสายจากหลายๆท่านที่โทรมาขอคำแนะนำ...ซื่งบางท่าน ก็ยังโทรติดต่อกันอยู่เยี่ยงกัลยาณมิตร....

ผมได้รู้จักผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง...ท่านเป็นมากกว่าผม (ขนาดเกิน 10 cm) หมอหมดทางรักษาให้หายขาด...แต่ท่านก็ดูแลตัวเองมาถึงทุกวันนี้เป็นเวลา 10 กว่าปี...นี่คือข้อเท็จจริงที่ผมอยากรู้ และก็ได้รับรู้...ได้รู้จักตัวเป็นๆของผู้ที่ไม่ยอมแพ้มะเร็งตับครับ...
ท่านเป็นหุ้นส่วนโรงงานน้ำตาลใหญ่ในเมืองไทย...วัย 68 ปี...พอได้รู้จักกัน ท่านก็เมตตาผมมาก...ผ่านมาแถวโรงงานทีไร ก็โทรนัดไปท่านข้าวปากซอย 4 บ่อยๆ...

ข้อมูลย้อนหลังเล็กๆน้อยๆครับพี่หน่อง /ท่านน้อง armchi...

 

ฮ่าๆๆๆ...แอบเรียนโทที่ รามคำแหงฯลพบุรีแน่เลย...
ดีครับ....เป็นรุ่นน้องผม...ฮ่าๆๆๆ

 

ยอดคน...ครับพี่หน่อง...
สาธุ สาธุ สาธุ

 

กำลังใจคงจะดีมากเลยน่ะครับพี่เกรียง ตอนป่วยอ่ะครับ ผ่านเรื่องร้ายๆได้สบายๆ แต่คงไม่สบายมากกว่า

 

ฮ่าๆๆๆๆ....หลวงพ่อตาบ ต้องรอนิดนะครับคุณนัน...เปิดตู้เซฟของภรรยา...ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย อิอิอิ...
เมื่อเช้า...แอบเดินอ้อมไปหลังบ้าน เอาสมเด็จวัดระฆังไปให้ผู้เฒ่าเสี่ยงทายให้...ยังต้องย่องไปเลย....ภรรยาชอบว่า "กลัวผมจะงมงายเรื่องพระเครื่องมากเกินไปนะครับ" ...

 

ผมก็มีคล้ายๆวัดระฆัง เขาบอกเก๊ แต่ก็ไม่ทิ้งเพราะใส่แต่ตอนเด็กๆ ประสบการณ์เยอะอยู่ครับ ทุกวันนี้เลยเสกเองด้วยชินบัญชร55+ เลยไม่ศึกษาเรื่องพระสมเด็จแล้ว ยากจริงๆ หันมาเก็บพระพื้นที่แล้ว ไม่มีราคา แต่มีคุณค่า อิอิ สวดบ่อยๆเด๋วก็แท้เอง(แท้คนเดียวน่ะ)มันมีคุณค่าทางจิตใจ ก็เลยทิ้งกันไม่ลง แต่มันก็เก่าน่ะ ปลอมเก่ามั้ง ส่วนหลวงพ่อตาบพี่พอได้ยินประสบการณ์บ้างหรือป่าวครับ ผมไม่ค่อยได้ยินเลยครับ แต่เค้าเก็บกันแถวลพบุรีบ้านผม

 

สุดจะบรรยายครับ..คุณนัน...

ความรู้สึกตอนได้รับรู้ว่าในตับมีมะเร็งขนาด 6cm...ก็ยังไม่เท่าไหร่...เชื่อว่าตัวเองคงไม่โชคร้ายถึงชิวิต...
ตอนโดนครีโมฯเข็มแรก...สุดๆโครตของความเจ็บปวด ตอนวัย 25 ผมเคยโดนตีที่ศีรษะนับไม่ถ้วน บวมทั้งหัวทั้งหน้า แต่เย็บแต่เย็บเพียง 5 เข็ม กลับไม่เจ็บไม่ปวด (มีของดี อิอิอิ) ...ใจยังรับได้อยู่ หุหุหุ

แต่ตอนคุณหมอมาแจ้งผลการดำเนินการครั้งถัดไป...หลังจากออกจากห้องผ่าตัดครั้งที่สอง...
"ครั้งถัดไป..ทีมแพทย์ลงความเห็น จะดำเนินการผ่าตัดตับซีกขวาออก 1 ข้าง"
เหตุผลคือ...เพื่อรักษาชีวิตไว้...เพราะถ้าไม่ตัดออก ผมจะอยู่ได้ไม่เกิน 6 เดือนถึง 1 ปี.....
อึ่ง...มึน...ตัวร้อนวาบ ชาไปทั้งตัว...
คิดอะไรไม่เป็น...สมองว่าง...ลมหายใจแผ่ว จนต้องสูดเข้าปอดลึกๆ
เห็นภรรยา นั่งน้ำตาไหล กอดลูกชายในตัก....

นึกในใจ...จะสู้หรือจะยอมแพ้มันดีว่ะตรู....
ตายไม่กลัว...แต่ถ้าตายตอนนี้...ลูกตรูจะอยู่ไงฟ่ะ...
หมอมันจะหลอกทดลองให้เรามีตับข้างเดียว แล้วมาหาที่ รพ. ประจำๆเพื่อศึกษาอ่ะป่าว....หุหุหุ คิดไปโน้น...

ฮ่ะๆๆๆๆ....นั่นแหระครับ...ที่ผมประสบมากับตัวเอง....
เหมือนโม้เลย ฮ่าๆๆๆๆๆ

 

พระของเรา...เห็นมาแต่เด็ก...ย่อมมีคุณค่าต่อจิตใจเกินคำว่า "แท้/เก๊" ที่นิยมฟันธงกันในทุกวันนี้ครับคุณนัน
กระทู้ของผมกระทู้นี้...ยกย่องและสนับสนุนพระเครื่องที่พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย มอบให้มาครับ....

สมเด็จองค์นี้...ทองแท้...และเป็นสมบัติภรรยาครับ ฮ่าๆๆๆ

 

กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญมากยามเจ็บป่วย คุณเกรียงผ่านจุดนี้มาได้ กำลังใจยิ่งใหญ่มาก ตอนรับฟังเรื่องนี้กำลังใจแทบสลายตัวชาเย็นวาบดูเคว่งคว้าง ไปหมด เหมือนคนขาดที่พึ่ง จนต้องกลับมาดูใจตัวเอง จึงได้มองเห็นที่พึ่งคือพระรัตนตรัย เป็นที่พึ่งเราจะมองเห็นว่าไม่มีอะไรในโลกนี้จะเป็นที่พึ่งของเรา จะรู้เลย ว่าชีวิตนี้อยู่เพื่ออะไร แล้วเราจะทำอะไรดีที่เหลือของชีวิตนี้ จนสรุปได้ว่าเราจะต้องทำความดีเพื่อใจของเราเอง

 

ครับผมก็คิดแบบนั้นเช่นกันครับ พิธีพุทธาภิเษกที่วัดโคกหม้อ งานกฐิน ว่าจะขนพระไปเข้าพิธีให้หมดบ้านเลย ทีนี้ละก็ 5555+ แท้ทุกองค์ ขึ้นคอได้สบายใจทุกองค์เลย ทิ้งไปก็ปรามาสพระรัตนตรัย เอาวิธีนี้ดีกว่าครับพี่ องค์นี้ที่สีส้มๆ มันคืออะไรครับ จะได้ประดับความรู้ไว้

 

ใช่ครับพี่หน่อง...โดยเฉพาะกับคนใกล้ตัว..ลูก ภรรยา พี่น้อง..และค่อยๆขยายสู่ญาติอื่นๆ เพื่อนๆ...คนที่เราเคารพนับถืออื่นๆ...
ผมกลายเป็นคนใจเย็นขึ้นเยอะเลยครับ...
กลายเป็นคนมีสติมากขึ้น...ไม่คิดไม่กังวลกับเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตนเอง....
ปล่อยวางง่ายขึ้น...

มีความสุขกับทุกๆวัน และทุกๆสิ่งที่ตัวเองมีครับ....
เข้าใจถึงคำว่า "พอ" ... แบบ พอจริงๆ...ไม่ใช่แค่คำพูดสวยๆ ไว้คุยอวดคนอื่น....

 

องค์นี้ผมดูแค่ผ่านๆตาครับ...ไม่ได้ส่องดูเนื้อครับคุณนัน...
ดูเป็นเนื้อปูนล้วน แล้วไม่เห็นมวลสารอื่น...คราบสีส้ม คลายคราบตัวประสานครับ...แต่ก็ยังเดาไม่ออกว่าเป็นตัวไหน...อาจเป็นน้ำผึ้ง ฮ่าๆๆๆ...เดาไป...

แต่ผมสัมผัสด้วยความรู้สึกแล้วดูดีครับ...

 

สวัสดีครับพี่บุพนิมิต แบบนี้ดีกว่าถูกรางวัลที่หนึ่งหลายเท่าครับผม

 

อิอิอิ...กำลังเห่อการ Post ภาพ..ตามแบบที่พี่หน่องแนะนำครับ...

คุณนันลองเซาะดูครับ...เผื่อหลงหูหลงตาในถิ่นโคกหม้อ....
วัดโคกโพธิกุญชร ต.ตะลุง อ.เมืองลพบุรี...อยู่ตรงไหนผมเองก็ยังไม่เคยไปครับ....

 

จริงที่สุดครับ...ท่านน้อง armchi....
เป็นความรู้สึกจริงๆ ในวันที่ผมทราบผล MRI จากปากคุณหมอว่า...ผล MRI ไม่พบเนื้อเยื่อที่เป็นเซลของมะเร็งอยู่ในตับ....
ผมขับรถกลับสระบุรีอย่างมีความสุขมากๆ...นึกครับ "หากถูกรางวัลที่หนึ่ง...คงไม่รู้สึกดีใจและมีความสุขเท่าวันนี้เลย....

ขอบพระคุณท่านน้อง armchi ที่เข้ามาเป็นกำลังใจครับ...

 

ตอนนั้นรถคงเบาเหมือนเหมือนบินได้แน่นอนครับผม

 

อยู่ไกล้ๆบ้านผมเองครับ ถ้าวิ่งเส้นบ้านแพรก-ลพบุรี จะถึงก่อนวัดโคกหม้อครับ ไม่เคยเข้าไปเลยครับ ไปอยู่ไม่กี่วัดครับ 1.วัดคุ้งนาบุญ วัดที่บวช 2.วัดโบสถ์โก่งธนู(วัดหลวงตาพริ้ง)กำลังสร้างอาคารปฏิบัติธรรม ต่อไปก็จะไปนั่งสมาธิที่นั่นแหละครับ 3.วัดข่อยใต้(หลวงปู่จันทร์) 4.วัดโคกหม้อ 5.วัดดอนทอง(หลวงพ่อเฮ็น) 6.วัดบ้านดาบ(อันนี้ไปงานวัดครับ) วัดนางหนูไม่รู้จะไปทำไม หลวงปู่ไม่อยู่แล้ว สร้างหลวงปู่จันทร์ย้อนยุคยังต้องมาให้วัดโคกหม้อเสกเลยครับ ส่วนวัดเชิงท่า(หลวงปู่ถม) วัดเทพกุญชร(หลวงปู่มัง สืบทอดนวโกฏิ)ไม่เคยเข้าไปเลยครับ แต่วิชาอยู่วัดโคกหม้อพร้อมสมุดข่อย อิอิอิ ตามล่าอยู่ครับพี่เกรียง ตามสืบตามค้น

 

ที่ผมตอบได้แบบนี้เพราะผมเคยปวดท้องมากและบ่อย จนจินตนาการไปเองว่าตัวเองเป็นมะเร็งในกระเพาะอาหาร ปวดจนในที่สุดต้องเอากล้องเข้าไปส่องในกระเพาะอาหารและตัดชิ้นเนื้อไปตรวจ ทรมานมาก จนได้ความรู้สึกอย่างที่ตัวเองสัมผัสมา สุดท้ายไม่เป็นไรค่อยยังชั่ว แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับผลยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของคุณเกรียงเลยจริงๆ ใจคุณสุดยอดจริงๆครับ

 

เลยปลอบขวัญด้วยรูปหล่อหลวงพ่อมหาแกร วัดส้มเสี้ยวปี 2522 เผื่อจะมีคนำมาพระท่านร่วมแจมอีก 555+

​

 

เอาหลวงพ่อพริ้ง ของผม มาอวดได้ป่าวครับ แต่ผมถ่ายภาพได้แย่มากๆเลยน่ะครับ เห็นภาพของพี่อดุลย์ก็เกิดอาการอิจฉาทันที