ความเป็นมาของเรื่องรามเกียรติ์

<DD>รามเกียรติ์ มี<WBR>ที่<WBR>มา<WBR>จาก<WBR>เรื่อง รามย<WBR>ณะ ที่ฤาษี<WBR>วาล<WBR>มิกิ ชาว<WBR>อินเดีย แต่ง<WBR>ขึ้น<WBR>เป็น<WBR>ภาษา<WBR>สันก<WBR>ฤต เมื่อ<WBR>ประมาณ 2,400 ปี<WBR>เศษ มา<WBR>แล้ว และ<WBR>ได้<WBR>แพร่<WBR>หลาย จาก<WBR>อินเดีย<WBR>ไป<WBR>ยัง<WBR>ประเทศ<WBR>ใกล้<WBR>เคียง และ<WBR>ได้<WBR>มี<WBR>การ<WBR>เพิ่ม<WBR>เติม<WBR>ราย<WBR>ละเอียด ผิด<WBR>แผก<WBR>แตก<WBR>ต่าง<WBR>ออก<WBR>ไป<WBR>จาก<WBR>ต้น<WBR>ฉบับ<WBR>เดิม<WBR>ไป<WBR>ไม่<WBR>น้อย รามย<WBR>ณะ<WBR>เป็น<WBR>ปาง<WBR>หนึ่ง<WBR>ในสิบ<WBR>ปาง<WBR>ของ<WBR>การ<WBR>อวตาร<WBR>มา<WBR>ปราบ<WBR>ยุค<WBR>เข็ญ<WBR>ของ<WBR>พระ<WBR>นารายณ์ ที่<WBR>มี<WBR>ชื่อ<WBR>ว่า รา<WBR>มาว<WBR>ตาร <DD>สำหรับ<WBR>เรื่อง<WBR>รามเกียรติ์ ของ<WBR>ไทย<WBR>นั้น มี<WBR>มา<WBR>แต่<WBR>สมัย<WBR>อยุธยา ใน<WBR>สมัย<WBR>กรุง<WBR>ธน<WBR>บุรี สมเด็จ<WBR>พระ<WBR>เจ้า<WBR>กรุง<WBR>ธน<WBR>บุรี ได้<WBR>ทรง<WBR>พระ<WBR>ราช<WBR>นิพนธ์<WBR>สำหรับ<WBR>ให้<WBR>ละคร<WBR>หลวงเล่น ปัจจุบัน<WBR>มี<WBR>อยู่<WBR>ไม่<WBR>ครบ ต่อ<WBR>มา<WBR>ใน<WBR>สมัย<WBR>รัตนโกสินทร์ พระ<WBR>บาท<WBR>สมเด็จ<WBR>พระ<WBR>พุทธ<WBR>ยอด<WBR>ฟ้าฯ ได้<WBR>ทรง<WBR>พระ<WBR>ราช<WBR>นิพนธ์<WBR>ขึ้น<WBR>เพื่อ<WBR>รวบ<WBR>รวม<WBR>เรื่อง<WBR>รามเกียรติ์ ซึ่ง<WBR>มี<WBR>มาแต่<WBR>เดิม<WBR>ให้<WBR>ครบ<WBR>ถ้วน สมบูรณ์<WBR>ตั้ง<WBR>แต่<WBR>ต้น<WBR>จน<WBR>จบ <DD>พระ<WBR>บาท<WBR>สมเด็จ<WBR>พระ<WBR>พุทธ<WBR>เลิศ<WBR>หล้าฯ ได้<WBR>ทรง<WBR>พระ<WBR>ราช<WBR>นิพนธ์<WBR>บท<WBR>ละคร<WBR>เรื่อง<WBR>รามเกียรติ์ เพื่อ<WBR>ให้<WBR>ละคร<WBR>หลวง<WBR>เล่น ได้<WBR>ทรง<WBR>เลือก<WBR>มา<WBR>เป็น<WBR>ตอน ๆ รามเกียรติ์ นี้<WBR>จึง<WBR>มี<WBR>สำนวน<WBR>กลอน<WBR>ที่<WBR>ไพเราะ<WBR>ที่<WBR>สุด <DD>พระ<WBR>บาท<WBR>สมเด็จ<WBR>พร<WBR>ะมง<WBR>กุฎ<WBR>เกล้าทรง<WBR>พระ<WBR>ราช<WBR>นิพนธ์<WBR>บท<WBR>ละคร<WBR>เรื่อง<WBR>รามเกียรติ์ โดย<WBR>ดัด<WBR>แปลง<WBR>จาก<WBR>พระ<WBR>ราช<WBR>นิพนธ์<WBR>ของพระ<WBR>บาท<WBR>สมเด็จ<WBR>พระ<WBR>พุทธ<WBR>เลิศ<WBR>หล้าฯ เพื่อ<WBR>ใช้<WBR>ใน<WBR>การ<WBR>เล่น<WBR>โขน ซึ่ง<WBR>จะ<WBR>มี<WBR>อยู่<WBR>เพียง<WBR>บาง<WBR>ตอน<WBR>ที่<WBR>คัด<WBR>เลือก<WBR>ไว้<WBR>เท่า<WBR>นั้น เช่น ตอน<WBR>นาง<WBR>ลอย ตอน<WBR>หัก<WBR>คอ<WBR>ช้าง<WBR>เอราวัณ ตอน<WBR>สี<WBR>ดา<WBR>ลุย<WBR>ไฟ เป็น<WBR>ต้น <DD>รามเกียรติ์เป็น<WBR>วรรณคดี<WBR>ที่<WBR>สำคัญ<WBR>ของ<WBR>ไทย เป็น<WBR>ที่<WBR>รู้<WBR>จัก<WBR>กัน<WBR>อย่าง<WBR>แพร่<WBR>หลาย เนื้อ<WBR>เรื่องและ<WBR>สำนวน<WBR>กลอน ใน<WBR>เรื่อง<WBR>รามเกียรติ์<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>ไพเราะ มี<WBR>คติ<WBR>สอนและ<WBR>แง่<WBR>คิด<WBR>ใน<WBR>ด้าน<WBR>ต่าง ๆ อยู่<WBR>เป็น<WBR>อัน<WBR>มาก สอด<WBR>แทรก<WBR>เอา<WBR>ไว้<WBR>ตลอด<WBR>ทั้ง<WBR>เรื่อง ตาม<WBR>หลัก<WBR>นิยม<WBR>ของ<WBR>อินเดียใน<WBR>เนื้อ<WBR>เรื่อง และ<WBR>หลัก<WBR>นิยม<WBR>ของ<WBR>ไทย<WBR>ใน<WBR>สำนวน<WBR>กลอน <DD>จิตรกรรม<WBR>ฝา<WBR>ผนังเรื่อง<WBR>รามเกียรติ์ ที่<WBR>รอบ<WBR>พระ<WBR>ระเบียงวัด<WBR>พระ<WBR>ศรี<WBR>รัตน<WBR>ศาสดา<WBR>ราม (วัด<WBR>พระ<WBR>แก้ว) เขียน<WBR>ขึ้น<WBR>มา<WBR>ตั้ง<WBR>แต่<WBR>สมัยพระ<WBR>บาท<WBR>สมเด็จ<WBR>พระ<WBR>พุทธ ยอด<WBR>ฟ้าฯ จำนวน 178 ห้อง เขียน<WBR>โดย<WBR>จิตรกร<WBR>ที่<WBR>มี<WBR>ฝี<WBR>มือ<WBR>ยอด<WBR>เยี่ยม<WBR>ของ<WBR>ไทย เป็น<WBR>ภาพ<WBR>วิจิตร<WBR>งด<WBR>งาม ทรง<WBR>คุณ<WBR>ค่า<WBR>ทาง<WBR>ศิลปกรรม<WBR>เป็น<WBR>อย่าง<WBR>ยิ่ง โดย<WBR>มี<WBR>การ ซ่อม<WBR>แซม<WBR>หลาย<WBR>ครั้ง เมื่อ<WBR>ปี พ.ศ. 2375, พ.ศ. 2425, พ.ศ. 2475 และ<WBR>ครั้ง<WBR>ล่า<WBR>สุด<WBR>เมื่อ<WBR>ปี พ.ศ. 2525 <TABLE cellPadding=5 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=3 cellPadding=5 bgColor=#d8d8bf border=2><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE><TD>[SIZE=+1]<DD>นอก<WBR>จาก<WBR>เนื้อ<WBR>เรื่อง<WBR>รามเกียรติ์<WBR>แท้ ๆ จาก<WBR>ห้อง 1 ถึง<WBR>ห้อง 178 ยัง<WBR>มี<WBR>เรื่อง<WBR>การ<WBR>อวตาร<WBR>ของ<WBR>พระ<WBR>นารายณ์ใน<WBR>ปาง<WBR>ก่อน ๆ อัน<WBR>เป็น<WBR>ที่<WBR>มา<WBR>ของ<WBR>เรื่อง รามเกียรติ์<WBR>อีก<WBR>หลาย<WBR>แปลง<WBR>คือนร<WBR>สิง<WBR>หาว<WBR>ตาร ซึ่ง<WBR>เป็น<WBR>ปาง<WBR>ที่<WBR>สี่ ว<WBR>รา<WBR>หาว<WBR>คาร ซึ่ง<WBR>เป็น<WBR>ปาง<WBR>ที่<WBR>ก่อ<WBR>ให้<WBR>เกิด<WBR>วงศ์<WBR>พระ<WBR>นารายณ์<WBR>ขึ้น<WBR>ที่<WBR>โลก<WBR>มนุษย์ คือ ท้า<WBR>วอ<WBR>โน<WBR>มา<WBR>ตัน โอรส<WBR>พระ<WBR>นารายณ์ ที่<WBR>เกิด<WBR>จาก<WBR>องค์<WBR>พระ<WBR>นารายณ์<WBR>เอง<WBR>ให้<WBR>ครองกรุง<WBR>ศรี<WBR>อยุธยาที่<WBR>พระ<WBR>อิศวร<WBR>โปรด<WBR>ให้<WBR>พระ<WBR>อินทร์ ลง<WBR>มาส<WBR>ร้าง<WBR>ให้<WBR>หลาน<WBR>ปู่<WBR>ของ<WBR>ท้า<WBR>วอ<WBR>โน<WBR>มา<WBR>ตัน คือท้าว<WBR>ทศ<WBR>รถ ผู้<WBR>เป็น<WBR>พระ<WBR>ราช<WBR>บิดา<WBR>ของพระ<WBR>ราม[/SIZE] </DD></TD></TR></TBODY></TABLE></DD>

<CENTER>[SIZE=+2]ต้น<WBR>เรื่อง<WBR>รามเกียรติ์[/SIZE]</CENTER><DD>ณ ยอด<WBR>เขา<WBR>จักรวาลมี<WBR>ยักษ์<WBR>ตน<WBR>หนึ่ง<WBR>ชื่อ หิ<WBR>รันต<WBR>ยักษ์ ได้<WBR>บำเพ็ญ<WBR>ตบะ<WBR>เพื่อ<WBR>ขอ<WBR>พร<WBR>จากพระ<WBR>อิศวรให้<WBR>มี<WBR>ฤทธิ์<WBR>มาก<WBR>ขึ้น เมื่อ<WBR>ได้<WBR>พร<WBR>แล้ว<WBR>จึง<WBR>คิด<WBR>กำเริบ<WBR>ว่า<WBR>ไม่<WBR>มี<WBR>ใครสามารถ<WBR>สู้<WBR>ได้ จึง<WBR>ม้วน<WBR>แผ่น<WBR>ดิน<WBR>แล้ว<WBR>เหาะ<WBR>นำ<WBR>ไป<WBR>ไว้<WBR>ที่<WBR>เมือง<WBR>บาดาล เหล่า<WBR> เทวดา<WBR>จึง<WBR>ไป<WBR>ทูล<WBR>ฟ้อง<WBR>พระ<WBR>อิศวร พระ<WBR>อิศวร<WBR>ให้พระ<WBR>นารายณ์ไป<WBR>ปราบ แล้ว<WBR>จึง<WBR>นำ<WBR>แผ่น<WBR>ดิน<WBR>มาคลี่<WBR>ไว้<WBR>ที่<WBR>เดิม จาก<WBR>นั้น<WBR>จึง<WBR>กลับ<WBR>ยัง<WBR>เกษีย<WBR>ณ<WBR>สมุทร พบ<WBR>ดอก<WBR>บัว<WBR>บาน<WBR>มี<WBR>กุมาร<WBR>น้อย<WBR>อยู่<WBR>ใน<WBR>นั้น จึง<WBR>นำ<WBR>ไป<WBR>ถวาย<WBR>พระ<WBR>อิศวร พระ<WBR>อิศวร<WBR>ให้พระ<WBR>อินทร์ไป<WBR>สร้าง<WBR>เมือง<WBR>ให้<WBR>ที่ป่า<WBR>ทวารา<WBR>วดี แล้ว<WBR>ตั้ง<WBR>ชื่อ<WBR>กุมาร<WBR>ว่า อ<WBR>โน<WBR>มา<WBR>ตัน และ<WBR>มอบ<WBR>อาวุธ<WBR>คือ ตรี<WBR>เพชร ค<WBR>ทา และ<WBR>ธำมรงค์ ให้<WBR>ไป<WBR>ปก<WBR>ครอง<WBR>เมือง<WBR>นั้น ส่วน<WBR>พระ<WBR>อินทร์<WBR>ได้<WBR>มอบนาง<WBR>มณี<WBR>เกสร เป็น<WBR>พระ<WBR>มเหสี ต่อ<WBR>มา<WBR>มี<WBR>โอรส<WBR>ชื่อ อั<WBR>ชบาล และ<WBR>ต่อ<WBR>มา<WBR>ท้าวอั<WBR>ชบาล<WBR>กับ<WBR>นาง<WBR> เทพ<WBR>อัปสร<WBR>มี<WBR>โอรส<WBR>ชื่อ ทศ<WBR>รถ <DD> ฝ่าย<WBR>พระ<WBR>พรหม<WBR>องค์<WBR>หนึ่ง<WBR>ชื่อสห<WBR>บดี ซึ่ง<WBR>เคย<WBR>ให้สหม<WBR>ลิ<WBR>วัน ไป<WBR>ปก<WBR>ครองทวีป<WBR>ลัง<WBR>กาแต่<WBR>ได้<WBR>หนี<WBR>พระ<WBR>นารายณ์ ไป<WBR>อยู่<WBR>เมือง<WBR>บาดาล ทวีป<WBR>ลัง<WBR>กา<WBR>จึง<WBR>กลาย<WBR>เป็น<WBR>เมือง<WBR>ร้าง สห<WBR>บดี<WBR>เห็น<WBR>ว่า<WBR>ควร<WBR>มี<WBR>การ<WBR>สืบ<WBR>วงศ์<WBR>พรหม<WBR>ต่อ<WBR>ไป จึง<WBR>สั่ง<WBR>ให้พระ<WBR>วิษณุ<WBR>พรหม ไป<WBR>ดู<WBR>ทำเล<WBR>สร้าง<WBR>เมือง<WBR>ใหม่ พระ<WBR>วิษณุ<WBR>พบ<WBR>เกาะ<WBR>กลาง<WBR>ทวีป<WBR>มี<WBR>ภู<WBR>เขา<WBR>สูง<WBR>ชื่อ นิล<WBR>กาฬ สี<WBR>ดำ<WBR>สนิทตั้ง<WBR>อยู่<WBR>กลาง<WBR>เกาะ<WBR>เห็น<WBR>ว่า<WBR>เป็น<WBR>ทำเล<WBR>ที่<WBR>เหมาะ<WBR>จะ<WBR>สร้าง<WBR>เมือง<WBR>ที่<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>มั่น<WBR>คง ป้อง<WBR>กัน<WBR>การ<WBR>รุก<WBR>ราน<WBR>ของ<WBR>ข้าศึก<WBR>ได้ จึง<WBR>สร้าง<WBR>เมือง<WBR>ขึ้น<WBR>ตรง<WBR>เกาะ<WBR>นั้น <DD><CENTER> " อัน<WBR>คู<WBR>เขื่อน<WBR>ปราการ<WBR>ล้อม<WBR>รอบ <WBR>เป็น<WBR>คัน<WBR>รอบ<WBR>มั่น<WBR>คง<WBR>แน่น<WBR>หนา
หอ<WBR>รบ<WBR>ช่อง<WBR>ปืน<WBR>ใบ<WBR>เสมา <WBR>ทวารา<WBR>ป้อม<WBR>ค่าย<WBR>ราย<WBR>ไป "</CENTER>

• <TABLE cellPadding=5 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=3 cellPadding=5 bgColor=#d8d8bf border=2><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE><TD>[SIZE=+1]แล้ว<WBR>ตั้ง<WBR>ชื่อ<WBR>ว่าพิชัย<WBR>ลัง<WBR>กา ท้าวสห<WBR>บดี<WBR>ได้<WBR>ให้<WBR>ญาติ<WBR>ชื่อท้าว<WBR>จตุร<WBR>พักร ไป<WBR>ครอง มอบ<WBR>อาวุธคือ ตรีศูล ค<WBR>ทา ฉัตร<WBR>แก้ว พร้อม<WBR>พระ<WBR>เวท<WBR>กำกับ<WBR>ฉัตร หาก<WBR>เมื่อ<WBR>ข้าศึก<WBR>มา<WBR>ประชิด<WBR>เมือง ให้<WBR>ยก<WBR>ฉัตร<WBR>ขึ้น<WBR>บัง<WBR>แสง<WBR>อาทิตย์ ข้าศึก<WBR>จะ<WBR>มอง<WBR>ไม่<WBR>เห็น<WBR>เมือง ทั้ง<WBR>ยัง<WBR>ประทาน นา<WBR>งม<WBR>ลิ<WBR>กา ไป<WBR>เป็น<WBR>มเหสี ต่อ<WBR>มา<WBR>มี<WBR>โอรส<WBR>ชื่อท้าวลัส<WBR>เตียน ซึ่ง<WBR>มี<WBR>มเหสี 5 องค์ องค์<WBR>สุด<WBR>ท้าย<WBR>ชื่อ พระ<WBR>นาง<WBR>รัช<WBR>ดา<WBR>เทวี ซึ่ง<WBR>เป็น<WBR>แม่<WBR>ของทศ<WBR>กรรฐ์ <DD>มี<WBR>ยักษ์<WBR>ชื่ออสุ<WBR>รพรหม อยู่<WBR>เชิงเขา<WBR>จักรวาล ต้อง<WBR>การ<WBR>มี<WBR>ฤทธิ์<WBR>มาก<WBR>ขึ้น เพียร<WBR>ทูล<WBR>ขอ<WBR>กระบอง<WBR>ที่<WBR>ไม่<WBR>มี<WBR>ใคร<WBR>สู้<WBR>ได้จาก<WBR>พระ<WBR>อิศวร จน<WBR>พระ<WBR>อิศวร<WBR>ประทาน<WBR>กระบอง<WBR>เพชร<WBR>ให้[/SIZE] </DD></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TABLE>มาลี<WBR>วัคค<WBR>พรหม จึง<WBR>ทูล<WBR>ทัก<WBR>ท้วง<WBR>ว่า การ<WBR>ที่<WBR>ทรง<WBR>ประทานกระบอง<WBR>เพชร<WBR>ให้<WBR>นั้น จะ<WBR>ทำ<WBR>ให้<WBR>โลก<WBR>เดือด<WBR>ร้อน<WBR>ได้ เพราะอสุ<WBR>รพรหม<WBR>เป็น<WBR>ยักษ์<WBR>ที่<WBR>หยาบ<WBR>ช้า ควร<WBR>จะ<WBR>ประทาน<WBR>อาวุธ<WBR>แก่<WBR>ท้าวอั<WBR>ชบาล เพื่อ<WBR>ใช้<WBR>ปรา<WBR>บอสุ<WBR>รพรหม พระ<WBR>อิศวร<WBR>จึง<WBR>ประทาน<WBR>พระ<WBR>ขรรค์และ<WBR>พร<WBR>แก่<WBR>ท้าวอั<WBR>ชบาล ซึ่ง<WBR>ภาย<WBR>หลัง<WBR>ได้<WBR>ฆ่าอสุ<WBR>รพรหม<WBR>ตาย ด้วย<WBR>เหตุ<WBR>นี้มาลี<WBR>วัคค<WBR>พรหม จึง<WBR>เป็น<WBR>เพื่อน<WBR>กับ<WBR>ท้าวอั<WBR>ชบาล<WBR>ใน<WBR>เวลา<WBR>ต่อ<WBR>มา <DD>ต่อ<WBR>มา มาลี<WBR>วัคค<WBR>พรหม<WBR>เสด็จ<WBR>ไป<WBR>เฝ้า<WBR>พระ<WBR>อิศวรทูล<WBR>ลา<WBR>ไป<WBR>อยู่ ณ เขา<WBR>ยอด<WBR>ฟ้า พระ<WBR>อิศวร<WBR>เห็น<WBR>ว่า<WBR>เป็น<WBR>พรหม<WBR>ที่<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>ซื่อ<WBR>สัตย์ จึง<WBR>ประทาน<WBR>พร<WBR>ให้<WBR>มี<WBR>วาจา<WBR>สิทธิ์ ทั้ง<WBR>ได้<WBR>ตั้ง<WBR>ชื่อ<WBR>ให้<WBR>ใหม่<WBR>ว่าท้าว<WBR>มาลีว<WBR>ราช ปก<WBR>ครอง<WBR>เหล่า<WBR>คนธรรพ์<WBR>และ<WBR>ยักษ์ <DD> มี<WBR>ยักษ์<WBR>อีก<WBR>ตน<WBR>หนึ่ง<WBR>ชื่อ ตรี<WBR>บุรัม ครองเมืองโสพัส ต้อง<WBR>การ<WBR>มี<WBR>ฤทธิ์<WBR>เอา<WBR>ชนะ<WBR>พระ<WBR>นารายณ์<WBR>ได้ จึง<WBR>บำเพ็ญ<WBR>ตบะเพื่อ<WBR>ขอ<WBR>พร<WBR>จาก<WBR>พระ<WBR>อิศวร จน<WBR>พระ<WBR>อิศวรต้อง<WBR>เสด็จ<WBR>ลง<WBR>มา<WBR>ให้<WBR>พร<WBR>ตาม<WBR>ที่<WBR>ขอ<WBR>ว่า พระ<WBR>นารายณ์<WBR>ไม่<WBR>สามารถ<WBR>ฆ่า<WBR>ตรี<WBR>บุรัม<WBR>ได้ เมื่อ<WBR>ได้<WBR>พร<WBR>แล้วจึง<WBR>กำเริบ<WBR>ไป<WBR>ข่ม<WBR>เหง<WBR>เหล่า<WBR>เทวดา<WBR>และ<WBR>นาง<WBR>ฟ้า<WBR>จน<WBR>ถึง<WBR> สวรรค์<WBR>ชั้น<WBR>ที่<WBR>หก<WBR>เดือด<WBR>ร้อน<WBR>ไป<WBR>ทั่ว จึง<WBR>พา<WBR>กัน<WBR>มา<WBR>ฟ้อง<WBR>พระ<WBR>อิศวร เนื่อง<WBR>จาก<WBR>ศึก<WBR>ครั้ง<WBR>นี้<WBR>ใหญ่<WBR>หลวง ด้วย<WBR>ตรี<WBR>บุรัม<WBR>ได้<WBR>พร<WBR>จาก<WBR>พระ<WBR>อิศวร ทั้ง<WBR>พระ<WBR>พรหม<WBR>และ<WBR>พระ<WBR>นารายณ์<WBR>ไม่<WBR>อาจ<WBR>ปราบ<WBR>ได้ พระ<WBR>อิศวร<WBR>จึง<WBR>ต้อง<WBR>ยก<WBR>ทัพ<WBR>ไป<WBR>ปราบ<WBR>เอง ใน<WBR>กระบวน<WBR>ทัพ<WBR>ของ<WBR>พระ<WBR>อิศวร ให้พระ<WBR>ขันธ<WBR>กุมารเป็น<WBR>ทัพ<WBR>หน้า พระ<WBR>ราหูถือ<WBR>ธง พระพิ<WBR>เนตรเป็น<WBR>ปีก<WBR>ซ้าย พระพิ<WBR>นา<WBR>ยะเป็น<WBR>ปีก<WBR>ขวา พระ<WBR>กาฬเป็น<WBR>เกีย<WBR>กกาย ท้าวเวส<WBR>สุวรรณเป็น<WBR>ยก<WBR>กระ<WBR>บัตร และพระ<WBR>เพลิงเป็น<WBR>กอง<WBR>หลัง ส่วน<WBR>พระ<WBR>อิศวร<WBR>นั่ง<WBR>บน<WBR>หลังพระ<WBR>โค<WBR>อุสุภ<WBR>ราช เอา<WBR>กำลัง<WBR>พระ<WBR>พรหม<WBR>ผสม<WBR>กับ<WBR>พระ<WBR>เดชเป็น<WBR>เกราะ<WBR>เพชร เขา<WBR>พระ<WBR>สุเมรุเป็น<WBR>คัน<WBR>ธนูชื่อ มหา<WBR>โลหะ<WBR>โมลี เอาอนัน<WBR>ตนา<WBR>คราชเป็น<WBR>สาย<WBR>ธนู พระ<WBR>นารายณ์<WBR>เป็น<WBR>ลูก<WBR>ศร แต่<WBR>ไม่<WBR>สามารถ<WBR>ยิง<WBR>ได้<WBR>เพราะ<WBR>พร<WBR>จาก<WBR>พระ<WBR>อิศวร<WBR>ดัง<WBR>กล่าว พระ<WBR>อิศวร<WBR>จึง<WBR>ลืม<WBR>ตา<WBR>ที่<WBR>สาม<WBR>ขึ้น<WBR>เป็น<WBR>เพลิง<WBR>กรด<WBR>ไหม้<WBR>ตรี<WBR>บุรัม<WBR>ตาย จาก<WBR>นั้น<WBR>จึง<WBR>มอบ<WBR>ธนู<WBR>โลหะ<WBR>โมลี<WBR>ไว้<WBR>ที่เมือง<WBR>มิถิ<WBR>ลาและ<WBR>ฝาก<WBR>เกราะเพชร ไว้<WBR>ที่พระฤาษีอัค<WBR>ถะ<WBR>ดาบส เพื่อ<WBR>เก็บ<WBR>ไว้<WBR>ถวาย<WBR>พระ<WBR>นารายณ์<WBR>ตอน<WBR>อวตาร<WBR>มา<WBR>ปราบ<WBR>เหล่า<WBR>ยักษ์
  
  </DD>

<SCRIPT type=text/javascript><!--playSound();//--></SCRIPT></TD></TR><TR><TD class=head2 align="right"></DD>

 

รู้จริงเข้ากับเหตุการณ์ปัจจุบัน​