พระเครื่องในคอผู้เฒ่าประจำบ้าน.. น.๔๘๙ สุดยอดแห่งแดนใต้..

กระทู้นี้น่าสนใจน่ะครับ

 

ขอบพระคุณ...คุณพี มากๆครับ...ที่ให้เกียรติเข้ามาชมกระทู้พระฟรีของผม...

ถ้าจำไม่ผิด....คุณพี ทำงานด้านหนังสือพระเครื่อง...งานอดิเรกคือส่องพระใช่มั๊ยครับ...ผมคุ้นๆอยู่นะครับ ฮ่าๆๆๆๆๆ

 

อืมมจะต้องลองหาดูแล้วแต่คาดว่าคงหายากครับ

 

ผมมีภาพวัดส้มเสี้ยวกับวัดบางแก้วของหลวงพ่อแกรมาฝากครับ..พี่บุตนิมิต ออกพรรษานี้ผมคงจะกลับ NKSW.ถ้าไม่พลาดจะหาเหรียญหลวงพ่อมาให้ครับ..

 

ฮ่ะๆๆๆๆ....ขอบพระคุณท่าน Keepwork อย่างสูงล่วงหน้าด้วยครับ...
ที่มีเมตตากับหลานหลวงปู่แกรผู้อาภัพอย่างผม....

 

ขอบพระคุณอย่างสูงครับพี่อดุลย์....ผมค่อนข้างมั่นใจครับ...ว่าพระกริ่งปางสมาธิ...คือพระพุทธรูปองค์ที่อยู่ในเหรียญแปดทิศ...และเป็นพระพุทธรูปองค์ที่อยู่ด้านหลังผมนั่นเอง...
ภาพนี้ถ่ายประมาณปลายเดือนมิถุนายน 2530 ครับ...ผมบวชก่อนเข้าพรรษาเพียงไม่กี่วันครับ...แล้วอยู่กินพรรษาจนถึงเดือน พฤศจิกายนปีเดียวกัน...สอบนวกะผ่าน...แต่ไม่ได้อยู่สอบนักธรรมครับ บุญน้อยครับ...

 

ภาพเก่าๆครับ...วิหารหลวงพ่อแกร วัดบางแก้ว
อยู่ด้านหลังมณฑป...พระพุทธรูป

 

มณฑป...พระพุทธรูปที่อยู่บนเหรียญอรหันต์แปดทิศครับ...ที่ที่ผมวิ่งเล่น ปีนป่ายราวบันไดมณฑป สมัยเด็ก...

รอยอดีตความรุ่งเรื่องยุคหนึ่งของวัดบางแก้ว....

ด้านหน้ามณฑป...คือแม่น้ำปิงครับ...ออกพรรษาทุกปี...เทศกาลแข่งเรือยาว
ผู้คนแน่นสองฝั่งแม่น้ำ....บารมีหลวงพ่อมหาแกร แห่งวัดบางแก้ว...เสือใต้แห่งลุ่มน้ำปิง...คงเหลือเพียงความทรงจำในใจผมครับ....

 

อ๋อ ปล่าวเลยครับ

แค่ชอบน่ะ ไม่เก่งไรเลยครับ

 

ไม่เบา..............

 

เมื่อวานเพื่อนฝั่งวัดส้มเสี้ยวมาเที่ยวหาเลยคุยกัน แกบอกว่าสมัยที่หลวงพ่อแบนยังมีชีวิตอยู่ต้นตะเคียนหลังวัดเป็นต้นไม้เก่า ทางวัดกลัวจะโค่นหรือกิ่งหักใส่อาคารสอนพระปริยัติธรรม หลวงพ่อแบนท่านเดดินเข้าไปใต้ต้นตะเคียนสงบกายใจอยู่ชั่วครู่หนึ่งแล้วเดินออกมา ปรากฏว่าอยู่มาไม่นานต้นตะเคียนต้นนี้ยืนตายไปเฉยๆ และท่านจะบอกกับชาวบ้านว่าบ้านไหนที่มีเสาตกน้ำมันให้บอกท่าน ท่านจะเข้าไปแล้วนั่งสมาธิอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงถากไม้ที่เสาออกมาเป็นมวลสารสร้างพระหน่อยหนึ่ง หลังจากนั้นมา เสาต้นนั้นก็จะหายจากการตกน้ำมันครับ เพื่อนเล่ามา

 

สวัสดีครับพี่ๆ มากันแต่เช้าเลย

 

ท่านคงเชิญมากับมวลสารมาช่วยสร้างวัดน่ะครับ

 

ครับน่าจะอย่างพี่พีว่าแหละครับ เป็นการสร้างบารมีแก่เหล่าเทวดาหรือโอปปาติกะที่อยู่ประจำต้นไม้หรือเสาไม้ครับ

 

ขอบพระคุณ คุณพีมากครับ...ที่ชมผม....
แต่เรื่องมันยาวน่ะครับ...เป็นเรื่องที่ฝังใจคุณปู่ผม...แต่สุดท้าย...ผมก็ทำให้ท่านผิดหวัง...

คุณพ่อผม...สอบได้ที่ 1 นักธรรมตรี (ไม่แน่ใจว่าของอำเภอหรือจังหวัด) หลวงปู่แกรท่านรักมาก...ถึงขนาดว่า...อยากจะเป็นอะไรก็จะส่งเสริม...สมัยนั้น...ลูกศิษย์ที่หลวงปู่ส่งเสริม..ได้ดิบได้ดี เป็นทั้งตำรวจ และทหาร...ถ้าบวชต่อ...ก็ได้เป็นเจ้าอาวาสไม่วัดใดก็วัดหนึ่ง....แต่คุณพ่อผมกลับทำตรงกันข้ามครับ...เรื่องนี้..ตอนเด็กๆ...เวลาผมขัดใจปู่...ปู่จะหยิบเรื่องพ่อผมมาด่าให้ฟังทุกครั้งครับ.....

 

ผมโตที่ปากเกร็ด...แต่ต้องกลับไปบวชที่นั้น...พร้อมกับความหวังการสอบนักธรรมตรีที่ปู่อยากเห็น...

มีสองอย่าง...ที่ผมทำได้ดีมากๆ...จนคุณแม่มากบอกตอนเอาของมาถวาย (คุณแม่ตามไปเฝ้าที่บางแก้วด้วยครับ)..ว่าเดินไปในมาไหน...ใครๆก็ชมว่าพระลูกชายท่านเทศน์ได้เพราะมาก...ชาวบ้านคุยกันทั่วตลาด

ผมเทศน์ให้ญาติโยมฟังเกือบทุกวันพระ...โดยเฉพาะตอนหัวค่ำหลังผู้เฒ่าผู้แก่ทำวัดเสร็จก่อนเข้านอน...ผมก็จะถือใบลานไปเทศน์ก่อนนอนทุกครั้งครับ...

ก่อนออกพรรษา 2 วันพระ...จะมีประเพณีทำบุญใหญ่...เทศน์คาถาพัน (พระเวชสันดรชาดกฉบับภาษาบาลี 13 กัณฑ์)

ผมเป็นคนหนึ่ง...ที่ได้ขึ้นเทศน์ถาคาพันบาลีครับ...โดยขึ้นเทศน์แทนพระอาจารย์มหาสุวรรณ ซึ่งปกติท่านมหาสุวรรณจะเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องนี้...
- หลวงตาขาว เทศน์กัณฑ์ที่ 1-6 ธรรมมาสเล็ก
- ผมเทศน์กัณฑ์ที่ 7-13 ธรรมาสใหญ่ กลางศาลา
วันนั้น...คุณปู่เป็นกะวีกะวาดสั่งงานคนทั้งวัด...แล้วเป็นผู้อาราธนาพระธรรมเอง...ทั้งๆที่ปู่เลิกยุ่งกับกิจการของวัดมาแล้วก่อนหน้าหลายปี

 

เอ้าคนบ้านเดียวกัน...เลย ในตอนเด็กพ่อแม่อยู่ที่นั่น พอเลิกกิจการก็ส่งผมไปอยู่
สมุทรสงคราม พอโตเป็นหนุ่มก็กับมาอยู่กับอาที่ปากเกร็ด แล้วปากเกร็ด
ก็กลายเป็นอดึตในปัจจุบันของชีวิตเรา

 

คุณปู่ผมดูเป็นคนแก่วัย 70 กว่าๆ...ที่มีความสุขมากในพรรษานั้น...วัดบางแก้วกลับมาอยู่ในอำนาจสั่งการของแกอีกครั้ง ฮ่าๆๆๆๆ (ผมพ่อมองภาพที่ว่า หลวงปู่แกรท่านเป็นพระที่ดุมาก...ก็เห็นภาพสะท้อนจากคุณปู่ผมนี่แหล่ะครับ)

ผมสอบนวกะ ผ่านกับพระเพื่อนสมัยประถม 1-4 ที่ ร.ร.วัดบางแก้วกันเพียง 2 รูป...สนามสอบวัดกระบวยทอง ฝั่งตาขีด

วัดบางแก้วมีพระทั้งเก่าและใหม่ไปร่วมสอบ 10 รูป เณร 1 รูป การสอบเต็มไปด้วยการทุจริต...พระหลายๆวัด โดยเฉพาะวัดสนามสอบ...บอกข้อสอบให้พระลูกวัดของตัวเองอย่างหน้าตาเฉย...ไม่เกรงใจกันเลย...วัดบางแก้วของผม ไม่มีพระพี่เลี้ยง...ท่านพระอาจารย์มหาสุวรรณ ก็มิได้ไปด้วย...เราข้ามฝากไปกันเอง...โดยผมเป็นผู้นำทีม (ในฐานะเด็ก กทม...เจ๋งสุดในรุ่นนี้)

ผมทำเสร็จแต่ละข้อ...ฉีกกระดาษคำถามแล้วเขียนคำตอบลงไป...ส่งไปให้เพื่อนด้านหลัง...ผมไม่ส่งกระดาษคำถามเวลาทำเสร็จ (เพราะฉีกไปหมดแล้ว)

แม้แต่วิชากระทู้ธรรม...ผมทำเสร็จก็ส่งให้เพื่อนดู...เพราะนั่งอยู่ข้างหลังผม
สรุป...วัดบางแก้วผ่าน 2 รูป...เพราะนั่งติดกัน...ส่วนรูปที่ 3 ถูกพระเพื่อนๆด่า..ลอกช้า ส่งหลังไม่ค่อยทัน ฮ่าๆๆๆๆ (ผมไม่เล่าเรื่องนี้ให้ปู่ฟัง...)

พอถึงเวลาสอบนักธรรมตรี...ปรากฏว่าปีนั้นมีการเลื่อนการสอบจากส่วนกลาง..เหตุผล (พระอาจารย์ท่านบอกน่ะ) ข้อสอบรั่วที่จังหวัดสุพรรณฯ

ผมเลยขอคุฯปู่จะสึก...คุณปู่ดูท่าทางเสียใจ...แต่ผมก็ทำให้ท่านภูมิใจมาทั้งพรรษา...

หลวงตาขาว...ที่ท่านชอบผมมาก ขนาดแนะนำให้ผมบวชต่อ แล้วเรียนทางพระให้จบ ปธ.๙ แล้วค่อยสึก...ไปต่ออินเดีย 2 ปี...จบมาก็เทียบเท่า ดร.

แต่ผมก็จากมา...ด้วยความที่ไม่มีวาสนาครับ...

 

ฮ่าๆๆๆ...จริงอ่ะ ท่าน Stoes

ปี 2521-22 ผมเรียน ป.5-6 ที่โรงเรียน วัดบ่อ ครับ
ปี 2523-28 ผมเรียน ม.1-6 ที่โรงเรียน ปากเกร็ด ครับ

ช่วงนั้น...แม่ผมขายขนมหวานอยู่ในตลาดตรงข้ามวัดบ่อครับ ฮ่าๆๆๆๆ

ยินดีมากครับ....

 

เดี๋ยววันนี้...ต้องไปเชียร์น้องๆฝั่งโรงงาน...ปะทะโบว์ลิ่งกับฝั่ง สนง.ใหญ่ กันที่ Blue' O รัชดาฯ ครับ...วันจันทน์จะมาคุยต่อกับพี่อดุลย์ และคุณพีครับ...

ขอบพระคุณทุกๆท่านเป็นอย่างสูงที่เมตตาและให้เกียรติผมครับ....