"ประตูสู่สวรรค์"

สร้างประตูสู่สวรรค์ด้วยความสันโดษ

ความสันโดษ คือ
ความยินดีเมื่อมี เมื่อเป็น
รู้จักรักษาอารมณ์ของตนเองให้เป็นปกติ
ไม่ตื่นตูมเมื่อเป็น ไม่ตื่นเต้นเมื่อได้ ไม่ตกใจเมื่อผิดหวัง
พระพุทธองค์ทรงสั่งสอนข้อนี้
เพราะรู้สัจจะความเป็นจริงของโลกว่า...
จุดเริ่มต้นที่ทำให้มนุษย์หวัง
กับจุดสุดท้ายที่ทำให้มนุษย์สมหวัง
มักห่างไกลกัน...
ช่วงต้นกับช่วงท้าย
จะมีช่วงกลางที่ยาวนาน
เป็นช่วงกลางแห่งการทรมานเพราะการรอคอย
สิ่งที่คาดหวังกับสิ่งที่ทำให้สมหวัง
มักไม่ตอบรับกัน
อย่าปรับวัตถุให้เข้ากับจิตใจ
แต่จงปรับจิตใจให้เข้ากับวัตถุ
ทำอย่างนี้ได้..จึงจะสามารถสร้างประตูสู่สวรรค์ได้...




สร้างประตูสู่สวรรค์ด้วยความเมตตา

ไม่มีน้ำแก้วใด
ที่ดื่มแล้วให้ความสดชื่นยาวนาน...เท่ากับ..ความเมตตา
ไม่มีอาหารจานใด
ที่จะให้รสอร่อยและอิ่มยาวนาน...เท่ากับ..ความเมตตา
ผ้าห่มร้อยผืน เบาะนอนร้อยเบาะ
ยังไม่สามารถช่วยให้มนุษย์หลับอย่างเป็นสุขได้
เท่ากับการแผ่เมตตาก่อนนอน...
คนเราจะพบกับสวรรค์ในใจได้
จะต้องไม่ถูกขึงด้วยความชัง
จะต้องไม่ถูกขังด้วยความชอบ
รอยยิ้มที่แต่งแต้มบนใบหน้า
ความเมตตาที่เติมเต็มในจิตใจ
จะช่วยสร้างประตู่สู่สวรรค์ได้...



สร้างประตูสู่สวรรค์ด้วยปัญญา

แสงสว่างแห่งพระอาทิตย์
แสงสว่างแห่งปัญญา
แสงสว่างแห่งพระจันทร์
แสงสว่างแห่งไฟ
หรือจะสู้ทางสู่สวรรค์ได้ดังแสงสว่างแห่งปัญญา
กำลังแห่งปัญญาเป็นกำลังอันประเสริฐ ยอดเยี่ยมกว่ากำลังทั้งหลาย
ผู้ใดมีกำลังปัญญาสนับสนุนในชีวิตแล้ว ย่อมได้รับความเจริญ
ปัญญาเป็นเครื่องเพิ่มพูนเกียรติคุณและชื่อเสียงคนในโลกนี้
ถ้าประกอบด้วยปัญญาแล้ว
แม้มีความทุกข์เกิดขึ้น
ก็จะสามารถใช้ปัญญาหาทางดับทุกข์นั้น
จนเกิดความสุข
บรรดาความอิ่มทั้งหลาย
จะเสมือนความอิ่มด้วยปัญญาอันประเสริฐนั้นไม่มี
เพราะผู้อิ่มด้วยปัญญา
ย่อมไม่เดือดร้อนจากความหลง
อันเป็นทางนำไปสู่ประตูสวรรค์



ที่มา : นรก-สวรรค์..พระอาจารย์ <?xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com</st1ersonName>สุเทพสุเทโว

 

ประตูสวรรค์

หลวงตา มหาบัว ท่านกล่าวไว้ว่า ประตูหัวใจยิ่งเปิดกว้าง ยิ่งเบิกบาน

นั่นคือ ใจที่ไม่เปิดออก ยิ่งปิดตัวเองให้โดดเดี่ยว จะมีความสุขได้อย่างไร

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนา มิ