ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

อนุโมทนาบุญด้วยครับ ขนาดไม่รู้วิธียังทำถูกเลยนะครับเนี่ย 55
คำสอนหลวงพ่อเรื่องการสะเดาะเคราะห์และต่ออายุ

- อายุขัยและวิธีต่ออายุ

การต่ออายุก็ต้องทำให้มันถูก ถ้าทำไม่ถูกแล้วก็เสียเงินเปล่า ถ้าบังเอิญเป็นอายุขัยต่อเท่าไรก็ไม่สำเร็จผล เพราะเชื้อไฟเดิมดับ หมดบุญบารมีที่ทำมา การหมดบุญบารมีนั้นแม้อายุขัยก็ไม่แน่ บางคนเป็นเด็กก็หมดอายุขัย บางคนเป็นหนุ่มเป็นสาว บางคนวัยกลางคน บางคนก็ถึงวัยแก่ อายุขัยนี่ไม่แน่นอนนัก คำว่าอายุขัยนี่หมายความว่า ก่อนที่จะเกิดกฎของกรรมดีหรือกรรมชั่ว กำหนดชีวิตให้มาเท่าไร ถ้ากำหนดชีวิตมา ๒๐ ปี ก็ต้องแค่ ๒๐ ปี ๑๐ ปีก็ต้อง ๑๐ ปี ๓ วันก็ต้อง ๓ วัน นี่เป็นอายุขัย ต่อไม่ได้ ถ้าตายก่อนนั้นเขาเรียก อุปฆาตกรรม หรือว่า อกาลมรณะ อย่างนี้ต่อได้
และ ถ้าบรรดา ญาติโยม พุทธบริษัททั้งหลายจะต่ออายุแบบนี้ก็ต่อมันทุกวันก็หมดเรื่องกัน วิธีต่อทุกวันก็หมายความว่า ให้ทุกท่านมีความเคารพในพระรัตนตรัย คือพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระอริยสงฆ์อย่างจริงจัง และต้องเว้นจากกรรมที่เป็นปาณาติบาต ถ้ามีเวลาเดินผ่านไป มีใครเขาหาปลาหาเต่าที่เขาจะฆ่ามันให้ตาย ก็ซื้อพอกำลังที่เราจะซื้อได้ แล้วก็นำไปปล่อยในที่ปลอดภัย ไม่ใช่ปล่อยในหม้อข้าวหม้อแกงของเรานะ ไปปล่อยในสถานที่ที่เขาจะมีความสุข ในแม่น้ำก็ได้ในหนองคลองบึงก็ได้ ปล่อยให้เขารอดชีวิต

​

- วิธีต่ออายุป้องกันอุปฆาตกรรม
ตามวิธีโบราณจารย์ ท่านสอนไว้อย่างนี้นะว่า วิธีต่ออายุใหญ่ คือ ถึงปีหนึ่งถ้าเป็นวันเกิดหรือเป็นวันสำคัญของเรา วันไหนก็ได้ ทำกับข้าวทำอาหารพิเศษตามที่เราพอใจ เท่าที่ทุนจะพึงมี จัดการใส่บาตรแก่พระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา แล้วก็ถ้าหากว่ามีเงิน ก็สร้างพระพุทธรูปสักองค์
พระพุทธรูปนี้ จะเป็นพระดินเหนียวก็ได้ พระปูนซิเมนต์ก็ได้ เป็นปูนพลาสเตอร์ก็ได้ หรือพระโลหะก็ได้ไม่จำกัด เพราะเป็นรูปพระแล้วมีอานิสงส์เสมอกัน แต่ต้องมีหน้าตักไม่น้อยกว่า ๔ นิ้ว ถวายไว้เป็นสมบัติของสงฆ์
หลังจากนั้นก็ เอาสัตว์ที่จะพึงถูกฆ่าตาย อย่างที่เขานำเอามาขายเพื่อแกงหรือที่เขาทอดแหสุ่มปลาได้ ถ้ามีสตางค์ก็ไปซื้อเขาสักตัวสองตัวตามกำลังแล้วปล่อยไป และก็อุทิศส่วนกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวรและเทวดาที่ปกปักรักษาชีวิตเรา



ท่านบอกว่าถ้าทำอย่างนี้เป็นนิจ คำว่า อุปฆาตกรรม คือกรรมที่เข้ามาลิดรอนก่อนอายุขัยก็ดี และ อกาลมรณะ การที่จะตายก่อนอายุขัยก็ดี จะไม่มีสำหรับผู้ที่ทำแบบนี้ แต่ทว่าถ้ากรรมอย่างนี้เข้ามาถึง แค่ป่วยไม่มากก็เป็นของธรรมดา

ที่มา : เวบของศูนย์พุทธศรัทธาครับ
ป.ล. ผมเคยอ่านเรื่องพิธีสะเดาะเคราะห์ที่วัดท่าซุง หลวงพ่อท่านสอนหลักการว่า ก็คือการทำบุญที่มีอานิสงส์มากๆ จะได้ไปลดเคราะห์กรรมให้มันเบาบางลง เช่น สังฆทาน วิหารทาน ธรรมทาน อย่างสมัยหลวงพ่ออยู่หลวงพ่อจะเข้าสมาบัติก่อนทำพิธี ทีนี้พอคนมาทำบุญกับพระที่ออกจากนิโรธสมาบัตินี่ได้บุญมาก (แต่ถ้าจะให้ดี ผมว่ารักษาศีล เจริญสมาธิด้วยก็น่าจะทำให้เคระาห์กรรมเบาบางลงได้นะครับ..อันนี้คิดเอง อิอิ)

 

เอาบุญมาฝากวันนี้ไปทำบุญถวายสังฆทานและทำบุญอื่นที่วัดท่าซุง และไปทอดผ้าป่าที่บ้านสบายใจ

 

ไปทริปวัดท่าซุงมาครับ เพิ่งกลับมาถึง เหนื่อยแต่อิ่มใจ

 

ขออนุโมทนากับทุกท่านด้วยนะคะ

แล้วก็ติดตามการเคลื่อนไหวของกฐินวัดป่าหลวงอย่างใจจดใจจ่อ อิอิ

วันนี้มีบุญมาฝากค่ะ ได้เป็นเจ้าภาพกัณฑ์เทศน์มหาชาติ พระเวสสันดรชาดก ทั้ง 13 กัณฑ์
กัณฑ์ละ 10 บาท รวมทำบุญ 130 บาท

ขอบารมีองค์สัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระปัจเจกพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระธรรม และพระอริยสงฆ์ โปรดช่วยสงเคราะห์บันดาลบุญที่ลูกได้เป็นเจ้าภาพกัณฑ์เทศน์มหาชาติ พระเวสสันดรชาดกนี้ จงเป็นปัจจัยให้ข้าพระพุทธเจ้าและกัลยาณมิตรได้ถึงซึ่งพระนิิพพานในชาติ ปัจจุบัน หากบารมียังไม่ถึงแต่ประการใด ขอคำว่าไม่มี ไม่สำเร็จ ไม่รู้ ไม่เข้าใจ จงอย่าได้เกิดขึ้นกับข้าพระพุทธเจ้าและญาติธรรมตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานด้วยเทอญ

สาธุ

 

ติดตามกฐิน เชียงของด้วยคนครับ

 

ขออนุโมทนาในบุญของทุกๆท่านนะครับ

มีบุญมาฝากเพิ่มเติมครับ
- ไหว้พระ / หยอดตู้ทำบุญ / ถวายสังฆทาน ที่วัดอินทรวิหาร บางขุนพรหม
- ร่วมซื้อเทียนพรรษาถวายวัด 5 คู่
- ร่วมฝึกมโนกับคณะ มีผู้ไปพระนิพพานเพิ่มอีก 3 ท่าน

ในการฝึกครั้งล่าสุดมีเรื่องตื่นเต้นเล็กน้อยครับ
ได้รับฟังจากผู้ร่วมฝึกอีกท่านนะครับ ผมไม่ได้เข้าฝึกด้วยในครั้งนี้

เนื่องจากผู้ที่มาร่วมฝึกนั้น มีอยู่คนหนึ่งที่น่าจะมาด้วยความรู้สึกค่อนข้างท้าทาย
ไม่ได้มาฝึกด้วยศรัทธาครับ
พอเคลื่อนจิตไปถึงพระที่นั่งบัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ ก็แสดงอาการไม่เคารพด้วยการขึ้นไปยืนบนพระแท่นนั้น
ทันใดนั้นเองภาพทั้งหมดก็เปลี่ยนกลายเป็นสีแดง ถูกล้อมรอบด้วยเปลวไฟ พยายามอย่างไรก็ไม่สามารถออกจากสภาพนั้นได้
มีมือมาคอยดึงให้กลับไปอยู่กลางไฟตลอดเวลา พยายามขอบารมีพระเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ
จนสุดท้ายหลวงพ่อฤาษีฯก็ปรากฏภาพและยื่นมือมาดึงให้พ้นจากสภาพนั้นครับ
แต่ก็ยังสามารถฝึกต่อจนไปถึงพระนิพพานได้ครับ

ฝากไว้สำหรับผู้ที่จะทำการฝึกนะครับ ควรฝึกด้วยศรัทธา
และทุกๆสถานที่ในการฝึกช่วงต้นที่เราไปถึงนั้นเป็นที่ของผู้ที่สูงกว่าเราทั้งสิ้น
ควรสำรวม และแสดงความเคารพอย่างเหมาะสมครับ

ที่ผู้ฝึกท่านนี้ประสบนั้น เป็นพระเมตตาครับ
ท่านแสดงให้ทราบถึงโทษภัยของการไม่สำรวมระวัง แสดงกิริยาที่ไม่เหมาะสมครับ

อย่าลืมว่าตัวเรายังอยู่ในภูมิมนุษย์ เป็นอันดับล่างสุดของสุขคติภูมิครับ
ที่ไปนั่นเป็นอาทิสมานกายเท่านั้นครับ
แค่ท่านเมตตาให้เราสามารถไปรู้ ไปเห็นได้
นี่ก็นับว่าเป็นความพิเศษอย่างหาที่สุดไม่ได้แล้วครับ

ขอให้ผลบุญนี้จงเป็นปัจจัยให้ข้าพเจ้า และทุกๆท่านสามารถเข้าถึงพระนิพพานได้ในชาติปัจจุบัน ตราบยังไม่ถึงพระนิพพานขอคำว่า "ไม่มี" "ไม่สำเร็จ" จงอย่าปรากฏแก่ข้าพเจ้า และทุกๆท่านด้วยเทอญ

 

ดีนะพระท่านยังเมตตาสงเคราะห์ ไม่งั้นมีหวังแย่ ก็เป็นอุทาหรณ์สำหรับคนที่คิดจะมาลองของ ท้าทายค่ะ อนุโมทนากับน้อง RMX ที่มาเล่าสู่กันฟังค่ะ

 

ได้ไปทำบุญปล่อยปลาไหล 9 ตัวมาค่ะ ปกติปลาไหลจะมีสีเทาๆ ใช่มั้ยคะ แต่มีตัวนึงมันจะตัวซีดๆหน่อย ไม่รู้ว่าเป็นสีนี้อยู่แล้วหรือว่าเพราะอะไร (พอดีไปซื้อที่ตลาดแล้วบอกแม่ค้าว่าขอซื้อ9ตัวโดยไม่ได้เลือกเองอ่ะค่ะ แม่ค้าหยิบให้เอง) แต่พอปล่อยลงน้ำไปแล้วก็นั่งดูแต่ละตัวอ่ะค่ะ บางตัวก็ว่ายบนผิวน้ำกลับไปมาให้เห็น บางตัวก็ว่ายวนเวียนอยู่ใกล้ๆ บางตัวพอลงน้ำก็ว่ายหนีหายไปแล้ว แต่มีตัวนึงค่ะชูหัวขึ้นมาจนแตะกับผิวน้ำ ทำอย่างนั้นอยู่นานเลย เลยนั่งดูมันเรื่อยๆ เพราะกลัวว่ามันจะตายไป รอดูจนมันมุดไปในน้ำ ก็โล่งใจขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังดูอยู่กะให้มันหายไปก่อน ก็เลยชะโงกไปดูมันใกล้ๆอีกที แล้วมันก็โผล่มาใหม่อ่ะค่ะ คราวนี้ไม่ยอมไปไหนเลย ก็เลยคุยกับเพื่อนว่า มันจะตายมั้ยเนี่ย เพื่อนก็บอกว่าไม่หรอก เมื่อกี้มันยังว่ายน้ำมุดลงไปได้เลย มันคงไม่ตายหรอก แต่เห็นตัวมันซีดๆเลยกลัวว่ามันจะตาย เพื่อนเลยลากออกไปจากตรงนั้น เพราะกลัวจะคิดมาก แต่สักพักก็วิ่งกลับมาดูอ่าค่ะ ก็เห็นว่ามันว่ายขึ้นมาตรงท่าแล้วก็เลื้อยไปมาอย่างรวดเร็ว ก็เลยคิดว่ามันรอดแล้วคงไม่ตายหรอก พอชะโงกหน้าไปดูมัน มันก็ชูหัวขึ้นมาเหมือนเดิมแล้วก็หยุดว่ายอ่าค่ะ เพื่อนเลยบอกว่ามันคงมาขอบคุณมั้ง แต่ใจก็เป็นห่วง กลัวมันจะเป็นไรมั้ย เพราะมีด้วยเหรอปลามันจะชูหัวมาขอบคุณเรา ไม่เคยเจอเหตุการณ์นี้อ่าค่ะ แต่พอได้อ่านข้อความพี่สาวแล้ว ค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย เพราะกลัวว่าหากปล่อยไปแล้วมันตาย จะเป็นบาปน่ะค่ะ

 

มีโอกาสได้ฝึกมโนมยิทธิจากทริปวัดท่าซุงที่เพิ่งผ่านมาค่ะ เป็นครั้งแรกที่ได้ฝึกเลยค่ะ ตื่นเต้นมาก ตอนฝึกกับครู รู้สึกว่าพอครูบอกว่าให้ไปที่ไหนแล้วจิตไปถึงเร็วมาก แล้วก็เห็นภาพด้วยแต่ว่ายังไม่แจ่มชัดเท่าไร เพราะเห็นแค่บริเวณตรงหน้าเราค่ะ

ตอนเข้าเฝ้าปู่พระอินทร์ ก็ยังไม่ทันเห็นเสด็จย่า(พระชายา) แต่เห็นว่ามีผู้หญิงใส่เหมือนชุดไทย(แต่ไม่ใช่อ่ะค่ะ เพราะวิจิตรงดงามกว่ามากและก็เหมือนไม่รู้จะบอกว่าเป็นสีอะไร เพราะเห็นเป็นทองทั้งชุดแต่จิตก็บอกว่าทั้งชุดไม่ได้เป็นสีทอง มีอัญมณีประดับแต่ก็มองไม่เห็นรายละเอียด เลยบอกไม่ถูกอ่ะค่ะ)สวมชฎานั่งอยู่ด้านซ้ายของบัลลังก์ (ด้านขวาของเรา) แต่ต่ำกว่าลงมานิดเดียว ตอนไหว้คุณพ่อกับคุณแม่เราบนสวรรค์ก็เห็นหลายคนแต่เห็นหน้าท่านชัดเจน แค่ท่านที่อยู่ตรงหน้าแล้วก็ดูไม่ออกว่าเป็นท่านพ่อหรือท่านแม่อ่ะค่ะ ก็รู้สึกว่านี่คือท่านพ่อท่านแม่ แต่ทำไมท่านเหมือนกันมาก เหมือนไม่รู้ว่าท่านเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงแยกไม่ออก แต่จิตจะรู้ว่านี่ทั้ง2ท่านแตกต่างแต่ภาพไม่เห็นความแตกต่าง ตอนแยกร่างให้ไหว้ท่านพ่อท่านแม่ก็เหมือนยังแยกไม่ได้ เพราะไม่เห็นตัวเองแยกเป็นหลายๆคน แต่เห็นท่านพ่อท่านแม่เยอะเหมือนเดิม และเห็นหน้าท่านเฉพาะท่านที่อยู่ตรงหน้า

บางขณะที่จิตไปถึงเร็วแล้วครูฝึกท่านยังพูดไม่จบ แล้วเรารอท่านบอกว่าจะให้ทำยังไงต่อนานๆ ภาพที่เห็นก็จะมืดไปหมดเลยอ่ะค่ะ ก็เลยใช้จิตอย่างเดียว จิตรู้สึกอย่างไรก็ตอบไปตามนั้นอ่ะค่ะ แล้วสักพักก็จะมีภาพให้เห็นต่อ แต่แปลกใจว่าภาพที่เห็นตรงหน้าเราจะชัดเจนมาก แต่นอกนั้นจะมืดไปเลยเป็นสีดำ ถ้าอยากเห็นต้องมองไปที่นั้นๆถึงจะเห็นค่ะ แต่เห็นเฉพาะที่ครูฝึกถามอ่ะค่ะ ที่เป็นพื้นล่างจะไม่เห็นเลย

มีบางช่วงที่รอครูฝึกว่าจะบอกให้ไปไหนต่อ จิตก็ย้อนกลับไปเฝ้าปู่พระอินทร์ใหม่ค่ะ คราวนี้เห็นหญิงสาวที่สวมชฎามานั่งอยู่บนบัลลังก์พร้อมกันกับปู่พระอินทร์แล้ว ก็เลยย้อนกลับไปหาท่านพ่อท่านแม่อีก ก็เห็นว่าพอมองไปที่ท่านพ่อท่านแม่คู่อื่นๆก็เห็นว่ามีคนก้มกราบท่านอยู่ทุกคู่ และจิตบอกว่าเป็นตัวเองที่กราบท่านอยู่ แล้วก็กลับมาอยู่ที่เดิมที่รอครูฝึกต่อและไปต่อตามที่ครูฝึกบอกอ่ะค่ะ

จนที่ได้เฝ้าหลวงพ่อฤาษีฯกับพระพุทธเจ้าแล้ว ก็เหมือนได้ยินพระสุรเสียงของพระพุทธเจ้า ท่านบอกว่าให้กลับโลกมนุษย์ได้แล้ว ตอนที่ออกมาก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองลอยสูงขึ้นมาๆเรื่อยๆ จนภาพที่เห็นดำมืดสนิท ก็ออกจากสมาธิพอดีค่ะ

อยากสอบถามทุกๆท่านที่มีประสบการณ์ว่า ทำไมบางทีภาพมืดๆไป หรือเห็นได้ไม่กว้างคะ ตอนที่รอครูฝึกนานๆแล้วทำไมภาพที่เห็นก็หายไปด้วยคะ พอออกจากการฝึกแล้ว ก็รู้สึกเหมือนกับว่าเราฝึกได้จริงๆเหรอ แต่เมื่อกี้ก็รู้สึกอย่างนี้ เห็นอย่างนี้จริงๆนะ อันนี้เป็นเรื่องปกติหรือป่าวคะ พอดีเพิ่งเคยฝึกครั้งแรกอ่ะค่ะ

 

เอาบุญมาฝากกัลยาณมิตรทุกท่านค่ะ

วันศุกร์ได้ไปถวายสังฆทานที่วัดบ้านหนองหลุบมาค่ะ
ถวายหลอดไฟไป 6 หลอด และยารักษาโรค 1 ชุดค่ะ
และได้หยอดตู้บริจากด้วยค่ะขอให้กัลยาณมิตรทุกท่านและเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายได้บุญกุศลนี้ด้วยนะคะและขอให้ทุกท่านไปนิพพานในชาตินี้ทุกๆท่านเลยนะคะ สาธุ

 

ผมต้องขอขอบคุณ คุณtitapoonyo ที่ได้กรุณาแนะนำแก่กระผม ผมมีเรื่องจะขอรบกวนอีกสักเรื่อง คือผมได้ฟังเขาเล่ามาว่า ถ้าเราปล่อยปลาอะไรแล้วต้องไม่กินปลาชนิดนั้น เท็จจริงประการได เพราะอะไร ขอความกรุณาแก่ผมผู้ไม่รู้ด้วยนะครับ ผมขอขอบพระคุณมานะที่นี้เป็นอย่างยิ่งครับ

 

เอ..คุณลุงคะ เหมือนสาวเคยตอบไว้นะคะเนี่ย หรือว่าตอบหลังไมค์น้องๆหว่า..

ปล่อยปลาชนิดไหนแล้วต้องไม่กินปลาชนิดนั้น มันไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลยค่ะ คือที่เขาพูดดักไว้เพื่อกันไม่ให้เรากลับไปกินไอ้ปลาตัวที่เราปล่อยไปก็เท่านั้นเอง แต่เราก็คงไม่ดวงไปสมพงษ์กันซะขนาดนั้นมั้ง อิ อิ

คือมันมีเรื่องเล่ามาค่ะ อันนี้หลวงพ่อจรัลท่านเคยเล่าไว้ว่า มีลูกศิษย์ท่านเป็นอาจารย์หรือข้าราชการนี่แหละค่ะ อาศัยพักอยู่ในบ้านพักของทางราชการ แล้วมันมีบึงอยู่ ท่านเอาปลาไปปล่อยในบึง นานจนลืม แล้วตอนหลังชีวิตท่านย่ำแย่มั้ง มาหาหลวงพ่อ ท่านบอกว่าปลาเขาอาฆาตจองเวรเพราะปล่อยเขาแล้วก็ไปกินเขาอีก ท่านผู้นั้นก็งงอ่ะดิ โห..ปล่อยไปนานปีแล้วใครจะไปรู้ได้ว่ามันเป็นปลาตัวไหนที่เราปล่อย หลวงพ่อท่านก็ว่าให้ไปคิดดู

ท่านกลับมาบ้าน แล้วเห็นบึงน้ำ จำได้ว่ามีอยู่วันหนึ่งนักการภารโรงเอาปลามาทำกินที่บ้านท่าน เอามาย่างท่านก็กิน ท่านเลยได้เรียกนักการมาถามว่า วันนั้นที่เอาปลาย่างมาให้อ่ะ เอามาจากไหน นักการบอกผมก็จับเอาในบึงนี่แหละครับ ปลาเยอะแยะเลย ท่านถึงได้รู้ ก็ปลาในบึงท่านเป็นคนเอามาปล่อย พอท่านกินก็เท่ากับปล่อยแล้วก็ไปกินเขาอีก

เขาถึงบอกว่าเวลาปล่อยปลาให้ปล่อยในที่มีน้ำไหล แม่น้ำ อย่าปล่อยในที่น้ำนิ่ง มันจะได้ไม่วนมาเจอกันอีก เวลาสาวปล่อยปลาไป ก็จะบอกสำทับไปด้วยว่า อย่าให้เราต้องกลับมาเจอกันมาเป็นอาหารของกันนะ ให้ไปมีชีวิตอยู่รอดปลอดภัย หากต้องมาเจอะเจอเป็นอาหารก็ขอให้เรามีเหตุรู้ได้และก็ไม่กิน อันนี้เป็นความคิดส่วนตัว ใครจะนำไปใช้ก็ได้ค่ะ

 

ปลาไหลมันก็มีสีหลายสีอยู่นะคะ สีเทา สีดำ สีออกส้มๆ เหลืองๆ สีทอง ปลาไหลเผือก ฮา อย่าไปคิดมากค่ะน้อง

 

คุณลุงค่ะ หนิงก็เคยได้ยินเช่นเดียวกันค่ะ แต่เคยถามใคร จำไม่ได้แล้วเหมือนกัน เขาบอกว่า เป็นอุบายอย่างหนึ่งของคนโบราณ สมัยก่อนแต่ละบ้านจะมีบ่อน้ำ และส่วนมากคนสมัยก่อนจะปล่อยปลาในบ้านของตัวเอง ผู้ใหญ่สมัยนั้นเลยคิดมาว่าการที่เราปล่อยปลา เสมือนการต่ออายุให้ปลาและตัวเองแล้ว ไม่ควรนำมากิน ก็จะสอนลูกหลานว่าปล่อยปลาอะไรก็ไม่ควรกินปลาชนิดนั้นๆ
เพราะเกรงว่าจะไปกินปลาตัวที่เราปล่อย

หนิงอาจจะฟังมาแบบนิทานนะคะ เคยถามทางร้านขายปลาที่เทเวศน์ คนขายบอกว่า พี่ก็เว้นไว้อาทิตย์หนึ่งสิครับ

แต่หนิงโชคดีที่ไม่กินปลาน้ำจืดทุกประเภท (กินแต่ปลาดุกฟูค่ะ ตอนนี้เลิกกินแล้วเช่นกัน) ก็เลยปล่อยได้แบบสบายใจ เคยซื้อปลาไปปล่อยในคลองแถวบ้าน ปล่อยเสร็จเห็นคนตกปลาถือคันเบ็ดมาพอดี..ก็ต้องนั่งลุ้น ว่าคุณปลาที่ปล่อยไป ว่ายไปเร็วๆ นะ

รอฟังข้อมูลจากท่านผู้รู้ด้วยค่ะ(อ้าว ท่านกัปตันมาเฉลยแล้วค่ะ)

 

เมื่อวานนี้มีโอกาสได้ไปวัดท่าซุงและได้ร่วมถวายผ้าป่าท่านจิตโต
อิ่มบุญ อิ่มใจ แต่กายสังขารก็เหนื่อยล้าบ้างตามประสา ส.ว.
เห็นน้องๆหลายท่านจากกระทู้นี้ไปร่วมงาน
ขออนุโมทนาและบุญกุศลใดที่เกิดขึ้นขอญาติธรรมทั้งหลาย
จงมีส่วนในกุศลนี้ร่วมกันทุกท่านนะคะ

 

ขออนุญาต เพิ่มเติมภาพ งานหล่อพระฯ วันที่ 12 สิงหาคม นะคะ

วันแรก พระจากวัดท่าซุง นำฝึกมโนมยิทธิ


นำฝึกมโนฯ โดยอจ.เปิ้ล วันที่ 14 สิงหาคม






คิดว่าเป็นมุ้งที่ใหญ่ที่สุดในโลกนะคะ



ภาพสุดท้าย ก่อนจะกลับบ้าน ไปเจอกับนายพี พ่อครัวหัวเห็ด คนอะไรทำไข่เจียวอร่อยชะมัด..ฮา..เบื้องหลังความอร่อยบางส่วนจะมาจากพ่อครัวท่านนี้ค่ะ ส่วนมากเก็บตัว ดูแลความเรียบร้อยในด้านอาหารภายในครัว ขนาดวันสุดท้าย ยังขยันไม่เลิกรา

ไปเจอกันก่อนกลับ พีบอกว่า พี่ๆ ก่อนกลับทำความดีกันหรือยัง อ่ะ นี่เลย ขัดห้องน้ำ..ฮา.เข้าทางพี่จ้า..มีน้องสองคนทำความสะอาดห้องน้ำบางห้องไปบ้างแล้ว กำลังล้างอ่างล้างหน้าอยู่ หนิงเดินกลับไปที่รถ ไปหยิบแปรงขัดห้องน้ำมา ท่านกัปตันเตรียมน้ำยาอเนกประสงค์มาด้วย ก็เลยได้ใช้ในครั้งนี้

อนุโมทนากับน้องๆ ที่ช่วยงานที่ศูนย์ฯ และนายพี ที่เชิญชวนให้พวกเราได้บุญกันก่อนจะกลับค่ะ

 

คิดว่าหมดแล้ว..ขออีกนิดนะคะ มีภาพคุณหมิงกับคุณยุ้ยด้วยค่ะ



ภาพช่วงเช้าวันสุดท้าย



สีหมองๆ ไปนิดนะคะ ปรับกล้องผิดค่ะ

 

สวัสดีค่ะคุณพี่ริิค เอรับอาสามาจากเพื่อนสาวนู๋แน็ตตี้ (เนื่องจากเธอไม่สามารถเข้ากระทู้ได้ ไม่รู้ว่าผิดพลาดทางเทกกะนิกประการใดค่ะ ^^)

"ขอบคุณพี่ริคและพี่อ๋ามากนะคะ ที่ช่วยเป็นธุระจัดการสอบถามเรื่องราคาระฆังให้เป็นอย่างดี แน็ตได้นำเรื่องนี้ไปแจ้งกับพระท่านที่วัดมาแล้วค่ะ แต่พระท่านว่าคงจะต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกรรมการวัดในการติดต่อจัดหาระฆังต่อไปค่ะ"

ขอโมทนาบุญร่วมกับทุกท่านทุกประการด้วยนะคะ ^+++^

 

วันอาทิตย์ที่ 22 สิงหาคมที่ผ่านมา ได้มีโอกาสร่วมทริปวัดท่าซุง
-ได้ร่วมถวายสัฆทาน
-ได้ร่วมถวายผ้าป่า
วันนี้
-ได้ทำบุญหนังสือบทสวดมนต์และสมุนไพรไทย
อนุโมทนาบุญร่วมกันนะค่ะ