โดนขังวิญญาณ

ขอบคุณมากนะครับกับกำลังใจและข้อแนะนำดีๆ

 

อาถรรพ์คาถาเรียกภูติ

คื่นนั้นไปเจอหนังสือเล่มหนึ่งเกี่ยวกับคาถาเลยหยิบมาอ่านดูมีบทหนึ่งที่เขียนว่าเรียกภูติเลยลองอ่านดู พอทำภาระทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้วก็เข้านอนตามปกติอยู่ๆเวลาประมาณ6ทุ่มเห็นจะได้ตาก็ส่ว่างขึ้นมาเฉยๆมองเห็นตัวเองนอนอยู่ แล้วสักพักร่างก็ลอยสูงขึ้นๆมองลงข้างล่างเห็นที่นอน

เห็นทุกอย่างใจเริ่มกลัวกะจะร้องให้คนช่วยแต่ไม่มีเสียงพระเพื่อนที่นอนอยู่ไม่ไกลกันมีเพียงผ้าสีเหลืองบางๆคอยกั้นไว้ ตัวนี้กระดิกไม่ได้เลยคิดได้ตอนแรกคือพุทโทท่องแล้วก็เอาไม่อยู่คาถาบทไหนนึกได้อันไหนที่ว่าดีเอาหมดแต่ไม่อยู่ตัวเองก็ลอยสูงขึ้นๆทั้งใจตัวเองตอนนั้นรู้สึกกลัวมากที่

นี้เลยกลั้นลมหายใจเลยพอใจหายกลัวคำที่ท่องอยู่นั้นเริ่มสักสิทธิ์ขึ้นร่างที่เคยลอยสูงขึ้นกลับหยุดอยู่กับที่อยู่แบบนั้นพักหนึ่งจากนั้นก็ค่อยๆต่ำลงๆจนถึงที่นอนพอถึงที่นอนแล้วตัวยังกระดิกไม่ได้พูดก็ไม่ได้พยามฝืนอยู่พักใหญ่ๆพอขยับกายได้เลยลุกขึ้นทันทีว่าจะไปเรียกพระเพื่อนที่อยู่ข้างๆกัน

แล้วเล่าให้เขาฟังแต่มันก็ตึกมากแล้วใจหนึ่งก็กลัวใจหนึ่งยังมีทิฐิเลยต้องฝืนนั่งสมาธิจนสว่างอีกวัน.....จากนั้นมาไม่กล้าอ่านบทนั้นอีกเลย...กลัว...

 

ตายครั้งที่หนึ่ง

ตอนนั้นอายุได้6ปีผมอยู่ต่างจังหวัดอาชีพส่วนใหญ่ของคนแถวนั้นคือทำนาครอบครัวของผมก็เหมื่อนกันวันนั้นพ่อให้ช่างเขามาทำยุ้งข้าวพึงเสร็จประมาณเที่ยงวันเราก็พักทานข้าวกันพอทานข้าวเสร็จเลยชวนเพื่อนรุ่นเดียวกันสามสี่คนไปวิ่งเล่นกันบนยุ้งข้าว ยุ้งข้าวที่ว่านี้สูงประมาณ3เมตรก็

ใหญ่หน่อยทำแบบแน่นหนาด้านข้างมุงรอบด้วยสังกะสี เราทั้ง4คนเลยขึ้นไปวิ่งไล่กันเล่นกันอยู่สักพักได้ยินเสียงคนโตร้องห้ามแต่ก็ไม่มีใครฟังก็เล่นกันชนตามประสาเด็กๆที่นี้ตาเพื่อนไล่ผมก็วิ่งหนีที่มันก็แคบเพราะเพื่อนอีกคนยืนบังอยู่เลยก้าวขาหวังจะหลบให้พ้นแต่เหยียบโดนอากาศ

เข้าอย่างแรงแต่ก็แปลกไม่รู้ว่าจิตเรานึกถึงพุทโธแล้วก็นึกถึงพ่อแม่โดยอัตโนมัติทั้งๆที่ไม่ได้ตั้งใจไว้ก่อนเลย เพราะตอนนั้นเราเป็นคนกลัวผีมากขนาดพอมืดนี้นะบ้านอยู่ไกลกันแค่สามสี่หลังห่างกันไม่กี่เมตรยังไม่กล้ากลับบ้านจนคนเขาต้องมาส่งชึ่งถือว่ากลัวขึ้นสมองเลย แต่แม่เราเป็นคน

ชอบเข้าวัดไปถือศิลท่านจะสอนให้ท่องพุทโธ ท่านว่าผีกลัวพุทโธเลยท่องมาตลอดเพราะกลัวผีนี้ละที่ทำ พอเหยียบพลาดใจหายวูบรู้ตัวอีกที่เห็นคนเดินเป็นแถวใส่เสื้อผ้าสีขาวก็มีที่ใส่สีดำก็มีแปลกตรงที่ว่าเขาเรียงกันเป็นแถวเดียวมีทั้งผู้ชาย ผู้หญิงแต่ทีเรายืนอยู่ความรู้สึกเหมือนอยู่สูงมาก

ได้ยินเสียงคนร้องถามว่าใคร..เสียงพูดเหมือนดังมาแต่ไกลแต่ได้ยินชัดมากเหมือนพูดอยู่ไก้ลๆเอง แล้วเขาก็พูดต่อว่าไปดูชิได้ยินแต่เสียงแต่ไม่เห็นตัวเขาเลย..เขาถามว่าเด็กนั้นมาจากไหนตอบเขาไปว่าไม่รู้แล้วเขาพูดอีกว่ายังไม่ถึงที่ตายนี้..แม้ถึงที่แล้วคนแบบนี้ก็เอาเขาไปไม่ได้ เขาถามว่ากลับบ้านเองได้ไหม เลยบอกเขาว่าไม่ได้ จะได้อย่างไรละก็มองออกไปไม่เห็นอะไรเลยไม่รู้ด้วยว่าตัวเองอยู่ที่ไหน จากนั้นได้ยินเสียงลึกลับนั้นบอกว่าพาเขาไปสงพอเขาพูดจบปรากฎขึ้นตรงที่ๆบ้านพอดีมองไปเห็นคนเขากำลังมุงดูอะไรกันอยู่อยากรู้เลยเข้าไปดูกลับเขาเห็นแม่แต่เรียกยังไง

แม่ก็ไม่สนพอแทรกตัวเข้าไปไกล้มองเห็นตัวเท่านั้นความรู้สึกต่างๆก็หายวูบไปทันที รู้สึกตัวอีกทีหิวน้ำมากแล้วก็แน่นหน้าอกมากได้ยินเสียงแม่ด่าทั้งร้องไห้ไปด่าลูกไปจากนั้นมาอาการเจ็บหน้าอกก็เป็นอยู่บ่อยๆนานเหมื่อนกันกว่าจะหาย.....

 

"ไม่ถึงที่ตายย่อมไม่วายชีวาวาส"
แปลกอยู่อย่าง คนที่สัมผัสอะไรๆได้มักเป็นคนที่มีเหตุการณ์พวกนี้ พวกตายแล้ว
ฟื้น หรือเกือบตายด้วยโรคร้าย อะไรประมาณนี้ สังเกตุมาหลายคนละ

เมื่อคืนหลังจากที่โพสต์กระทู้นี้เสร็จก็เข้านอน พอหลับตาลง ก็ปรากฏเห็นเด็ก
ตอนแรกคิดว่ามนุษย์ต่างดาว เพราะผมพันกันแบบเร๊กเก้ หัวใหญ่ๆ ผิวดำๆ พอดูดีๆ
ถึงรู้ว่าอ้อ นี่มันผีคนดำ ผีนิโกรนั่นล่ะ ไม่เห็นนานละผีนิโกรนี่ เอ้ แสดงว่าเจ้าของกระทู้
เกี่ยวพันอะไรกับผีเด็กนิโกร เคยเห็นแต่กุมารทองไทย นี่มันกุมารทองต่างประเทศ 55+ขำ

 

ผมเล่าเรื่องของผมมั่ง แบ่งๆกัน
ตอนเล็กๆ ที่บ้านผมอยู่ใกล้ลำธาร ไหลมาจากห้วยติดภูเขา
ทุกๆปีเวลาหน้าฝน น้ำจะไหลแรง ชาวบ้านก็จะไปยกยอริมแม่น้ำ
พี่สาวผมก็ไปบ่อย

แต่แปลกตรงที่ทุกๆปีจะต้องมีคนตายน้ำ(จมน้ำตาย) หลายคนเฉลี่ยบางปี
8 คน บางปี 10 คน ไม่เคยต่ำกว่า5 คนเลย ลักษณะการตายก็จมน้ำตายนี่ล่ะ
แต่แปลกตรงที่เวลาเอาศพขึ้นมาจะไม่มีเลือดเลยแม้แต่หยดเดียว แม้กระทั่ง
ว่าเมียเห็นผัวจมน้ำต่อหน้า เรียกคนมาช่วย ไม่ถึง 20 นาที เอาขึ้นมาก็ไม่มีเลือด
ซะแล้ว เด๊ดซะมอเร่ เขาเลยลือกันว่าเป็นผลงานของผีพราย ไม่ก็นางเงือก

วันนั้นฝนตกหนักมาก ผมนอนอยู่ก็ครึ่งหลับครึ่งตื่นประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆ ก็ได้ยิน
เสียงพี่สาวเรียกว่า ไปยกยอกันใหม ท่าจะได้กุ้งได้ปลาเยอะ ผมมองลงไป มันเหมือน
มองทะลุฝาบ้านออกไปเห็นพี่สาวหอบยกยอและหิ้งถังน้ำใส่ปลายิ้มให้ (ตอนนั้นยังไม่
เฉลียวใจว่าเรามองทะลุฝาบ้านไปเห็นได้ยังไง) ผมเลยตะโกนตอบว่า ไปด้วย รอก่อน
แล้วลุกออกจากมุ้ง เดินลงไปหาพี่สาว ทันใดนั้นเอง พี่สาวก็เหมือนกลัวอะไรซักอย่าง
ร้องบอกว่าเดินเร็วๆหน่อย แล้วเหมือนจะเดินกลับมาจูงมือผม แล้วมองขึ้นบนบ้าน
(ตอนนั้นผมเดินลงมาตรงบันไดตรงพื้นดินแล้ว) ผมเลยมองตามสายตา ก็เห็นแม่ผม
ยืนตะโกนถามว่าจะไปไหน?? ผมเลยตอบว่าจะไปยกยอกับพี่ แม่เลยวิ่งลงมาฉุดมือผม
ผมก็หันไปดูพี่สาวก็ไม่เห็นแล้ว แต่แม่ลากขึ้นบ้าน ด้วยความกลัวแม่ตีเลยเดินไปกับแม่
คืนนั้นแม่เลยให้นอนปลายเตียงแม่ ไม่ให้นอนคนเดียวที่ห้องผม

พอตื่นขึ้นมาผมก็มานั่งคิดว่า เอ พี่สาวผมก็ไปเรียน อยู่หอพักในเมือง แล้วเมื่อคืนใคร
มาเรียกผม รึว่าจะเป็นผีมากล่อมผมไปลงน้ำ
จากนั้นมาผมก็ห้อยพระที่แม่หามาให้ แล้วไม่ไปลำธารหน้าบ้านเกือบเดือน เรียกว่า
พอเห็นน้ำหน้าบ้านผมแล้ว ขนลุกมาจากข้างหลังขึ้นมาท้ายทอยเลยทีเดียว.

 

แจมด้วยค่า คุณแม่เราครั้งหนึ่งเคยฝันว่าเดินข้ามสะพานตามผู้คนที่เดินก่อนหน้าเยอะมากๆไปมีทั้งพระ ชี เด็ก คนแก่คนหนุ่มคนสาว พอถึงประตุที่จะเปิดให้เข้าไปข้างใน คนอื่นเข้าได้แต่คุณแม่เราเข้าไม่ได้ 2 คนที่ยืนตรงประตูไม่ให้เข้าเขาบอกว่ายังไม่ถึงเวลา คุณแม่ก็บอกว่าเดินตามเขามาไม่รู้จะกลับยังไงขอเข้าไปด้วยเถอะ เขาก็บอกไม่ได้ๆแล้วก็จับคุณแม่เราโยนลงจากสะพาน คุณแม่เราก็ตื่น หลังจากนั้นคุณแม่ก็เลยกลายเป็นคนหูทิพย์เลย จะได้ยินเป็นเสียงผู้ชายคอยบอก ได้ช่วยคนมาก็เยอะไม่เคยเอาเงินใคร เราเคยถามคุณแม่ว่ารู้ได้ไง คุณแม่บอกว่ามีเสียงคอยบอกไม่เคยเห็นตัวเห็นตน แต่ฉันได้ยินน๊านซ้าง๊าน เราก็อยากได้ยินบ้างแต่ไม่ได้ยินง่ะ

 

วิญญาณเขาแรงดีนะครับพออ่านก็สัมผัสได้ตลอดเลยเขาคงต้องการความช่วยเหลืออยู่นะครับ

 

น่าสนดีนะครับ ..............

 

คนแก่สมัยโบราณเวลาเขาเลี้ยงวัวแล้วต้องพาวัวเดินข้ามแม่น้ำ เขาจะต้องกรีดเลือด(ไม่รู้เลือดตัวเองหรือเลือดวัว)หยดลงไปในน้ำก่อน ไม่งั้นวัวจะถูกดึงหายไปทีละตัว:boo:

 

ท่าน ทั้งสอง ดูแล้วไม่ธรรมดา ช่วยเหม่ยลี่
ปลดปล่อยวิญญานหน่อย เค้าตามมาขอส่วนบุญ เนีย
ไม่รู้จะทำงั้ยดี..เหนือย มาบ่อยๆๆ[/QUOTE]

ท่านเจ้าของกระทู้ไม่ธรรมดา ส่วนผมธรรมดามากๆ

ผีผู้หญิง หัวเถิก ขาวๆ ผมยาวเท่าบ่าจมูกแหลม ท่าทางจะเป็นคนที่ใจร้อน
หุนหันพลันแล่น เดินเร็วคิดเร็ว พูดออกมาเร็วแบบไม่คิดอีกต่างหาก


ถ้าเกิดอาการแบบข้างบนนี้ ให้รู้เลยว่า อารมณ์นี้มิใช่เรา เหม่ยลี้เรียบร้อย
จะตาย (55+) ให้เพิกถอนอารมณ์นี้ ผีหญิงนี้จะขาดจากสัญญา แล้วเมื่อ
สงบ เรียบร้อย ผีนี้จะหายไปเองโดยไม่รู้ตัว

แล้วจะสวยพริ้ง เป็นร่มฉัตรที่มีหลายชั้น ไม่ใช่ร่มกันฝนที่มีเพียงชั้นเดียวจ้า

 

คงเป็นเคล็ดล้างอาถรรย์กระมังครับ ตอนเล็กๆผมมีแต่เยี่ยวลงน้ำ ไม่เคย
คิดจะเสียเลือดให้น้ำเลย แต่มีเหตุบังเอิญครับ หลังจากที่โดนกล่อมไม่นาน
ผมห้อยพระลงเล่นน้ำหน้าบ้าน ไปเหยียบเอาเศษแก้วใต้น้ำ บาดลึกมาก
นี่ก็คงแก้อาถรรพ์เองอัติโนมัติ แผลยาวประมาณ 2 เซน เลยขึ้นบก
เอาใบสาบเสื้อมาเคี้ยวโป๊ะลงไปที่แผล ราวครึ่งชั่วโมงก็หยุดเลือดได้

หลังจากวันที่เสียเลือด ก็ไม่เคยกลัวน้ำอีกแลย เพราะมีคนตายไปครบจำนวน
ที่ผีอยากได้พอดี (คนทรงเขารู้ดีว่าปีไหนจะเอาคนตายเท่าไหร่ ก็ตายตาม
นั้นทุกปี) ถ้าไม่เสียเลือด ปีนั้นผมคงไม่รอด เพิ่งรู้วิธีแก้อาถรรย์นะเนี่ย
ขอบคุณครับ

 

ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ พอดีคุณยายเคยเล่าให้ฟัง แต่ไม่เคยถามว่าคุณยายหลอกเราเล่นหรือเป็นเรื่องจริง:boo:

 

เห็นด้วยค่ะว่า จขกท และท่านจิ-โป ดูไม่ธรรมดาค่ะ
ครั้งหนึ่งล่าสุดเมื่อวันเสาร์ 5 ที่ผ่านมา น้องชายของเพื่อนเราเกิดอุบัติเหตุรถชนหลัง 4 ทุ่ม วันรุ่งขึ้นเพื่อนมาบอกเรา ว่าอาการแย่มาก หมอบอกเหลือไม่ถึง 30 เปอร์เซ้นต์ เราบอกว่า ให้รอถึงวันพระหน้า ถ้าไปก็ไปเลย ถ้าอยู่ก็ปลอดภัยแบบไม่เป็นอะไรเลย ระหว่างนั้นเราก็สวดมนต์แผ่เมตตาทุกวันตั้งจิตระลึกถึงท่านท้าวเวสสุวรรณโณ ทั้งๆที่เราไม่เคยบูชาและก็ไม่มีองค์หรือยันต์ใดๆที่เกี่ยวกับท่านเลย แต่เราคิดว่าต้องขอท่าน เราตั้งจิตบอกท่านว่า นายคนนี้ชื่อ..........ขอท่านเมตตานำดวงจิตของเขากลับสู่ร่างด้วยถิดถ้าไม่เกินกฎแห่งกรรม ขอให้เขาได้รับใช้พระพุทธศาสนาและสร้างบารมีให้แก่ตัวเอง เทวดาประจำตัวและเจ้ากรรมนายเวรของเขา แต่ถ้าเกินกฎแห่งกรรมลูกก็ไม่ร้องขอ เราบอกแบบนี้ทุกวัน จนถึงวันพระหน้าครบ 7 วันพอดี เขาฟื้นออกจากโรงพยาบาลได้แบบปาฎิหารย์เลย ไม่เป้นอะไรเลยแค่ถลอก ถัดมา ไม่กี่วันท่านท้าวก็มาเยี่ยมเราและเพื่อนเราก็เห็นด้วย ท่านพูดว่า กูคือท้าวเวสสุวรรณโณ นี่คือโอกาสสุดท้ายของน้องมึง ปฎิบัติให้ดี เมื่อถึงเวลากูจะไปอยู่กับมัน อีนี่วาจาสิทธิ์ขอกูไว้ กูขอเตือนว่านี่คือโอกาสสุดท้ายของน้องมึง เรางี้ ตื่นเต้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่ท่านเมตตามาเยี่ยม ตั้งแต่นั้นเราก็หมั่นปฎิบัติบูชาถวายท่านท้าว พรุ่งนี้จะไปบูชาท่านท้าวที่วัดจุฬามณีค่ะ เล่าครั้งใดเราตื่นเต้นทุกทีเลยค่ะ
อ้อ...ตอนนี้เพื่อนเราและน้องชายเขาบวชพระถวายท่านท้าวด้วยค่ะ ตลอดพรรษาเลยค่ะ สาธุค่ะ

 

ทำบุญอุทิศให้ก็หายแล้วครับแต่ที่เหนื่อยเพราะร่างของวิญญาณที่สะสมไว้นานที่จริงก็มีกันทุกคนเพียงแต่กำลังเราไม่พอจึงรู้สึกเหนื่อยมีเพียงการปฎิบัติที่แก้ได้ถาวรถ้าคนอื่นแก้ให้ไม่นานก็เป็นอีก..ถ้าไม่ไหวก็ยินดีช่วยครับ

 

สาวปราญทั้งสวยทั้งเก่งเลยนะครับ

 

เห็นด้วยนะครับ เพราะวิญญาณที่ตายเหล่านี้จะไม่สามารถไม่เกิดหรือไปอยู่ที่ไหนได้เว้นแต่จะมีตัวตายตัวแทน เพราะเป็นกฎของเขาครับ การที่เราเสียเลือด เลือดก็คือส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณเราครับ

 

จำผิดคนหรือเปล่าคะพี่
อย่างปราญฯเขาเรียกว่าสวยตอนคืนเดือนมืดอ่ะ:boo:

 

สบายดีเปล่าครับรักษาสุขภาพด้วยนะ ไม่ผิดหรอกรอยยิ้มยังติดตาอยู่เลย

 

...ตอนนี้เพื่อนเราและน้องชายเขาบวชพระถวายท่านท้าวด้วยค่ะ ตลอดพรรษาเลยค่ะ สาธุค่ะ[/QUOTE]

อนุโมทนาด้วยครับ ผมก็อาศัยบารมีท่านท้าวเวสสุวันมาหลายหน
ที่จำติดตาเลยในบุญคุณท่านคือ
ตอนนั้นนั่งสมาธิในวันเก่าบนภูเขา ขณะนั่งนั่นเอง พอลมหายใจเริ่มสงบ
กายเริ่มเบา เริ่มหาเข้าสภาวะนั่นเอง ก็มีผีผู้หญิง ผมยุ่งกระเซิง มายืนค้ำหัว
อายุก็ประมาณ 45-50 นุ่งผ้าถุง ใส่เสื้อคอกระเช้าสีมอๆ ท่าทางไม่ได้อาบน้ำ
ไอเราก็ คิดว่า เอ..แล้วมันจะมายืนค้ำหัวผู้หลักผู้ใหญ่ทำไม นี่ขนาดในวัด
เขานั่งสมาธิกันเยอะแยะ มันยังไม่กลัวพระกลัวเจ้า (นั่งหลับตา แต่มองเห็น)


พอเรานึกเท่านั้นล่ะ มันหันมาตาเขียวใส่ผมเลย เอามือเหมือนจะมาบีบคอ
แต่ก็เข้าใกล้วงกสิณเราไม่ได้ ได้แต่วิ่งไปวิ่งมา ตอนนั้นความกลัวไม่มีหรอก
มีแต่ความรำคาญว่า "เอะ อีผีนี่มารบกวนจริงว่ะ" ตอนนั้น มองไปรอบๆ
ผีเด็กก็มี ผีตัวอื่นบ้างก็นั่งสมาธิด้วย บ้างก็นั่งพนมมือ ไอ้เราก็คิดว่า เรานั่ง
สมาธิเพื่อความสงบ ครั้นจะไปรังแกผีตัวนี้ พยานผีอื่นก็แยะเยอะ เดี๋ยวจะว่า
ผู้ใหญ่รังแกเด็ก
ก็เลยคิดขึ้นมาว่า "ท่านท้าวเวสสุวันครับ นิมนต์มาจัดการให้ด้วย"
เท่านั้นแหละ มีเท้ายักษ์ ใส่เกือกเทวดา สีทอง กางเกงสีสวยครึ่งขา ใหญ่มาก
ลงมาเหยียบผีผู้หญิงตัวนี้ ผีผู้หญิงดิ้นกระแด่วๆอยู่ใต้เกือกเทวดาท่านปู่ ผีนอน
ดิ้นทางขวาง เกือกเหยียบตรงท้อง มองไปเห็นแต่หัว แล้วเท้าก็ขยายใหญ่ขึ้น
จนผีหายเข้าไปใต้ดิน เท้าขนาดใหญ่มาก ผมเลยมองตามเท้าขึ้น
ไป เลยเข่าไปหน่อยนึงก็เป็นเมฆ มองไม่เห็นท่านเลย เพราะกลุ่มเมฆบังใว้หมด ตัวใหญ่มากนั่นเอง รัศมีงดงาม อร่ามด้วยบุญญาบารมี ขนาดเห็นแค่ขาข้างเดียว ยังสวยงาม เท่มาก

ผีตัวอื่นที่นั่งอยู่แถวนั้น วิ่งหนีแตกกระเจิงเหมือนหนึ่งว่าตำรวจมาไล่จับวงไพ่ฉะนั้น
แล้วผมก็นั่งต่อไปจนครบกำหนดหนึ่งชั่วโมง พระก็ไอ(สัญญาณท่าน
ท่านไอ แสดงว่าครบหนึ่งชั่วโมงแล้วนั่นเอง) พอออกมา พระท่านก็บ่นว่า
วันนี้ผีเยอะดีนะ แม้กระทั่งวัดก็วุ่นวายหนอ หาที่สงบไม่ค่อยได้ โดยเฉพาะผู้หญิง เป็นคนก็น่ากลัว ตายแล้วยิ่งฤทธิ์เยอะ (โดยเฉพาะคนสวยๆ)

จากนั้นมาก็ไม่ค่อยได้ขอให้ท่านช่วยเท่าไหร่ สงสารผีมัน หนักนิดเบาหน่อยก็
ทนๆ ปลงๆไป แต่รู้สึกว่า ไปวัดนั้นอีกที ผีค่อนข้างเกรงใจผมมาก คงคิดว่าผม
เส้นใหญ่ เดินผ่านก็โค้งตัว ชะช่า นี่มันจะมาหลอกเราให้เราหลงตัวเอง ผีนี่ชอบ
หลอกคนซะจริงๆ(คิดว่านะ..เฮ้อ)