วิธีแก้ทุกข์ โดยหลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน จังหวัดสิงห์บุรี

<TABLE style="TABLE-LAYOUT: fixed" cellSpacing=0 cellPadding=5 width="100%"><TBODY><TR><TD vAlign=top width="85%" height="100%">

วิธีแก้ทุกข์ โดยหลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน จังหวัดสิงห์บุรี​

ท่านทั้งหลายเกิดมาในสากลโลกมนุษย์นี้
พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้อย่างชัดเจน หาความสุขที่แท้จริงไม่ได้

จะเกิดเป็นเศรษฐีมีเงินร้อยล้านพันล้าน ก็มีแต่ความทุกข์
จะรับประทานข้าวทั้งทีก็มีแต่ความทุกขืในครอบครัวพัว พันอยู่ในใจ
ก็หาความสุขไม่ได้หรอกจะบอกให้

เรามีเงินทองมากมายก่ายกอง ก็เต็มไปด้วยความทุกข์
ที่ไม่มีหาเช้ากินค่ำ หาค่ำกินเช้า ก็มีแต่ความทุกข์
หาคนไหนเล่ามีความสุข ไม่มีเลย

ท่านทั้งหลายเอ๋ย
เกิดมาในสากลโลกนี้มีแต่ความทุกข์ ความยาก มีแต่ความลำบาก
เกิดมาจากท้องแม่ ก็มีแต่ความทุกข์
ทุกข์อะไรเท่าทุกข์พ่อบ้านสมภารวัด
ทุกข์อะไรเท่าทุกข์ขององค์พระมหากษัตริย์เล่า

พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ชัดเจนมาก
ท่านทั้งหลายไปพบจุดไหนเล่า ที่มีความสุขแน่นอน
มีแต่เจือปนด้วยความทุกข์ตลอดรายการ หาความสุขไม่ได้จริงๆ

เกิดมาแล้ว ก็มีแต่ทุกข์
เกิดแล้วอายุมาก ก็มีแต่ทุกข์
เข้าโรงเรียนก็มีแต่ทุกข์ เจ็บระทวยป่วยไข้
อาพาธใดๆ ก็มีแต่ความทุกข์

ทุกข์เอ๋ย เวทนาเอ๋ย เป็นประจำด้วยกันหมดทุกคน ใครจะรอดพ้นได้
เจ็บระทวยป่วยไข้ เจ็บเมื่อยปวดในสากลกายนี้
ก็มีแต่ความทุกข์ตลอดรายการ

บางคนทุกข์มาก ทุกข์น้อย ไม่เท่ากัน
บางคนก็ทุกข์คนละแบบ ทุกข์คนละอย่าง
สุขคนละทาง บางคนก็ระเลิงหลงในสังคม ถือว่าเป็นความสุข

บางคนดื่มสุรายาเมาถือว่าเป็นความสุข
กำลังดื่มสุขมาก หายเมาสร่างเมาท่านจะพบกับความทุกข์
ที่หมดเงินหมดทองเลี้ยงเพื่อนฝูงไปดังกล่าวแล้ว

พี่น้องที่รัก จะมองเห็นอันใดเล่าที่มีความสุขที่แน่นอน
และปลอดโปร่งโล่งใจ มีแต่ระทมขมขื่นตลอดรายการ

ได้แก่ตัวอาตมาเอง
ตอนเป็นเด็กพ่อแม่จะมีกินมีใช้ไม่เข้าใจ
ให้อิ่มไปวันยังค่ำ เที่ยวเตร่เสสรวลไปทุกเวลา
ก็ถือว่ามีความสุขประสาเด็ก
ซุกซนไปตามสภาพของเด็ก
ไม่เห็นข้างหน้าข้างหลังประการใด
ความทุกข์ยาก ความลำบากของพ่อแม่มองไม่เห็น

พ่อแม่ทั้งหลาย เลี้ยงลูกคิดปลูกฝัง
ต้องการให้ลูกดี มีปัญญา มีวิชาความรู้ทุกคน นี้มันเป็นทุกข์

ทุกข์ร้อนใจเหลือเกิน ลูกเข้าโรงเรียนไม่ได้
ไปฝากโรงเรียนโน้นก็ไม่ได้ โรงเรียนนี้ก็ไม่ได้
เข้ามหาวิทยาลัยก็ไม่ได้ พ่อแม่ก็มีแต่ความทุกข์ หาความสุขไม่ได้

นี่แหละท่านทั้งหลายเอ๋ย
ลูกเข้าโรงเรียนแล้ว ก็ยังมีทุกข์ว่าลูกจะเรียนสำเร็จหรือไม่
ก็มีแต่ทุกข์ระทมขมขื่น
แต่ลูกเขาไม่รู้เลย เรียนสำเร็จหรือไม่สำเร็จ
เขาก็ไม่บอกเรียนได้อย่างไร
พ่อแม่ก็เป็นห่วงตลอดรายการ ไม่มีความสุขประการใดเลย

ญาติพี่น้องที่รัก โปรดพิจารณาข้อนี้เป็นกฎเกณฑ์ไว้ก่อน
เกิดมาในโลกนี้มีแต่ความทุกข์ทั้งนั้น

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านจึงไปแสวงหาวิชาแก ้ทุกข์
มาบำบัดทุกข์บำรุงสุขให้แก่ชาวโลก
อย่าไปหลงละเมอเพ้อพกอยู่ในความเศร้าหมองใจ

จะไปคิดอะไรเล่า วางธุระในหน้าที่
แยกรูป แยกนาม แยกทุกข์ ออกไปเสียจากจิตใจ
จิตใจท่านจะได้ดี จะได้มีปัญญา

ถ้าจิตใจเศร้าหมอง มีแต่ความทุกข์อยู่ในใจแล้ว
ปัญญาหมดเลย ไม่มีสติปัญญา
...

คนที่ดีมีบุญวาสนา ก็จะหลบเข้าร่มโพธิ์ร่มไทร
ปรึกษาผู้ใหญ่แล้วก็นั่งบำเพ็ญกุศลภาวนา
สมาธิเป็นร่มใหญ่ภายในย่อมร่มเย็นเป็นสุข

ถ้าไม่มีสมาธิเป็นร่มใหญ่ภายใน
ท่านจะไม่มีความร่มเย็นเป็นสุขเลย
มีแต่ความทุกข์ เจ็บระทวยป่วยไข้ก็เป็นทุกข์
เกิดทุกข์เหลือเกิน เกิดทุข์แล้วก็ไม่สามารถบำบัดทุกข์
ให้เกิดความสุขได้ มีอยู่ทางเดียวเท่านั้น
หลบเข้าร่มโพธิ์ร่มไทร …บำเพ็ญจิตภาวนา

การที่บุคคลใดก็ตามเข้าวัดเพื่อแสวงบุญ
บุญอยู่ตรงไหน ปัญญาก็บอกว่า
บุญอยู่ที่ความสุข
ความสุขจะมีได้ต้องชำระใจให้บริสุทธิ์
ไม่มีธุลีที่เกาะจิตให้เศร้าหมอง
ท่านถึงจะมีความบริสุทธิ์ใจ

เราเสียสละบริจาคทานชั้นสูง โดยไม่เสียสตางค์
ความทุกข์ที่อยู่ในจิตใจ
ด้วยการบำเพ็ญภาวนาเจริญวิปัสสนากรรมฐาน
ให้เกิดปัญญาญาน รู้เท่าทันกองการสังขาร
รู้วิธีสัมผัสจิต รู้ข้อคิดวิธีแก้ปัญหาของชีวิต
ไม่ใช่ไปนั่งหลับตาไปสวรรค์ นิพพาน
ควรจะนั่งให้เห็นตัวเอง
ให้เห็นอารมณ์ของตัวเองว่า ตัวเองเป็นประการใด
อย่าเอาความทุกข์มาไว้ที่หัวใจ
ท่านจะมีความสุขไม่ได้เลย
ท่านจะมีแต่ความทุกข์ในบ่านของท่าน


คัดลอกมาจาก
เรื่อง ความทุกข์
จาก หนังสือการเจริญกรรมฐาน การเจริญสมาธิ ด้วยสติปัฏฐาน ๔
โดยหลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม
</TD></TR><TR><TD class=smalltext vAlign=bottom width="85%"><TABLE style="TABLE-LAYOUT: fixed" width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=smalltext width="100%" colSpan=2></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

อนุโมธนาคะ ถูกต้องแล้วคะท่านพูดถูกต้องหมดเลยคะความสูขที่แท้จริงอยุ่ที่เราเราจะสร้างทุกข์หรือสูขใหกับตัวเอง ตอนนี้รู้แล้วว่าจะไม่สร้างทุกข์ให้กับตัวเองอันไหนที่ว่าทุกข์เราก็อย่าใส่ใจหัดท่องจำไว้ปล่อยและละวางให้หหมดแล้วทุกข์จะมาหาเราได้ไง แสวงหาความสูขที่อยู่แค่เอื้อมดีกว่า คิดแต่เรื่องที่ทำให้เราเป็นสูขป

 

ขอน้อมรับคำสั่งสอนไปปฎิบัติเจ้าคะ