นั่งสมาธิแล้วน้ำลายไหลออกมาเยอะมาก

ผมฝึกสมาธิเองที่บ้าน ภาวนา พุธโธไปเรื่อย
หลังๆมาพอนั่งไปซักพัก ต่อมน้ำลายมันจะสร้างน้ำลายขึ้นมาเองจนรู้สึกว่ามันเอ่ออยู่เต็มปาก จนต้องกลืนน้ำลายลงไปทำให้เสียมาธิเป็นอย่างมาก
มีอยู่่หลายครั้งที่ไม่กลืนน้ำลาย ปรากฎว่ามันจะไหลออกมาจากปากเองเลยครับ เหมือนกับมันท่วมแล้วไม่มีทางไป
ผมลองไม่สนใจมันดู มันก็ไหลไปเรื่อยเลยครับ ขานี่เปียกเลยทีเดียว

จนไม่รู้จะแก้ยังไงครับเลยอยากถามคำชี้แนะจากครับ

 

ให้ไปสนใจลมหายใจเข้าออกที่จมูกแทน อย่าไปสนใจใต้ลิ้นคับ ถ้ายังไม่ได้ก็ให้เอา ลิ้นดันฟันไว้อย่า ยกลิ้นขึ้น ทำเหมือนๆตอนกลืนน้ำลาย แล้วให้คงรูปลิ้นไว้ ลองดูคับ

 

เป็นเหมือนกันเลยครับ ผมกลืนตามปกติ
เเต่ระลึกถึงลมหายใจตลอด

 

อาการแบบนี้ตอนที่เริ่มฝึกใหม่ๆ ผมก็เป็นเหมือนกัน...เลยถามพระที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ท่านบอกว่าศีลเรายังไม่สมบูรณ์...ศีล 5 ต้องรักษารักษาให้สะอาดครับ...

 

ผมก็เคยเป็นครับเดียวก็หายไปเองครับ

 

ขอบคุณทุกท่านที่แนะนำครับ
ทีแรกไม่กล้ากลืนน้ำลาย กลัวจะต้องเริ่มใหม่
แล้วเรื่องศิลไม่ครบเนี่ย เข้าใจเลยครับ ก็กำลังพยายามอยู่ครับ
เมื่อก่อนไม่เป็นแบบนี้นะครับ แต่พอศิลขาดไปบางข้อ พอนั่งแล้วน้ำลายไหลออกมาซะอย่างงั้น
คิดว่ามีส่วนเป็นอย่างมากครับ

 

ถ้าปัญหาอยู่ที่เราไม่สามารถรักษาศีลห้าได้โดยสมบูรณ์ น่าจะหาโอกาสไปฝึกจริงจังในสถานที่ที่เค้าัจัดไว้เพื่อการวิปัสนาโดยเฉพาะซึ่งสามารถถือศีลแปดได้สมบูรณ์ เพราะสภาพแวดล้อมที่เราจำกัดได้จะช่วยให้ฝึกจิตให้เป็นสมาธิง่ายขึ้น และไม่มีสิ่งเร้าใดที่ทำให้เราต้องทำผิดศีล เมื่อไปฝึกในสถานที่เหมาะสมบ่อยเข้า มีสติดีขึ้น พลังในการทำสมาธิดีขึ้น กลับมาฝึกเองที่บ้านก็จะง่ายขึ้น สามารถรักษาศีล 5 ได้สมบูรณ์ขึ้น เพราะ 8 ก็ทำได้มาแล้ว เราจะไม่อยากทำผิดศีลอีกเลย เนื่องจากจิตมันรักความบริสุทธิ์ซะแล้ว จิตบริสุทธิ์และสติที่มั่นคงจะช่วยป้องกันไม่ให้เราทำผิดศีลห้าได้เลย เมื่อรู้หลักแล้ว ทำสมาธิ หรือ วิปัสนากรรมฐานที่ไหนก็ย่อมทำได้ ทุกอย่างอยู่ที่ใจ เกิดขึ้นที่ใจ รู้ที่ใจ พบที่ใจ ดับที่ใจ

 

น้ำลายใหลแล้วมีอาการตัวชาและมีอาการลมดันไปทุกทิศทั่วร่างกาย

ขออนุญาติครับ
ในสำนักศิษย์สายตรงด้านจิตของหลวงปู่เทพโลกอุดร จะมีพิธีกรรมอันหนึ่งเรียกว่า
ธรรมเปิดโลก(หลวงปู่คง จันตมาโลเป็นต้น)ท่านอาจารย์จะพาทำพิธีเปิดโลกแล้วอัญเชิญครูบาอาจารย์ในพรหมโลกที่เกี่ยวข้องท่านนั้นๆมาช่วยถ่ายญานลงไปในตัวลูกศิษย์ๆจะมีอาการชาไปทั้งตัวและมีลมดันไปทั่วร่าง ไม่ต้องทำอะไรให้สูบลมหายใจเข้าออกให้ยาวและแรงที่สุด พร้อมเตรียมกระโถนและกระดาษทิชชู่ไว้ตรงหน้า เมือลมดันมาให้ส่งออกทางปาก ไม่ว่าจะเป็นเสมหะ น้ำมูก น้ำลาย น้ำตา ท่านอาจารย์อธิบายว่าเป็นการขับไล่ของไม่ดีต่างๆที่อยู่ในกายให้ออกมาให้มากที่สุด แต่การทำพิธีแต่ละครั้งแต่ละคนจะทำได้แค่ตามกำลังของตนก็พอไม่ต้องหักโหม ท่านอาจารย์จะประมาณให้ว่าใครต้องเข้าพิธีกี่ครั้ง ถึงจะหมดเวรหมดกรรม เมื่อหมดเวรหมดกรรมแล้ว กา้รภาวนาเพื่อเปิดจิตจะทำได้ง่าย เป็นทางลัดในหลายๆวิธีที่ได้รับการถ่ายทอดมาจากหลวงปู่โดยตรง ในวันไหว้ครูประจำปี องค์ท่านจะมาทุกปี ส่วนมากจะมาแบบมองไม่เห็น เห็นแต่พวกตาทิพย์แล้ว นานๆท่านจะมาพร้อมธาตุขันธ์ซักที แต่ส่วนมากจะเป็นเณรนั่งปนอยู่ในกลุมพระนั่นละ ท่านอาจารย์ก็ได้แต่มองเพราะถ้าเข้าไปกราบเดี๋ยวคนก็จะรู้
ผมเคยเห็นบ่อยๆบางท่านไม่เคยเข้าพิธีเปิดโลก แต่เมื่อถึงเวลาอันควรเช่นปฏิบัติมาพอสมควรแล้วหรือไปทำบุญใหญ่มา เมื่อไปปฏิบัติในที่ๆครูบาอาจารย์จากเบื้องบนมาเช่นในงานบุญใหญ่ เมื่อท่านนังสมาธิครูบาอาจารย์จากเบื้องบนเลยเปิดโลกให้ซะเลย บางท่านไม่รู้ก็ไปฝืนเพราะความอาย เช่นพระกำลังทำพิธีอยู่เราดันมาน้ำมูกน้ำลายใหลก็มีแถมลมดันไปทั้งตัวกลั้นก็ไม่อยู่ บางคนไม่รู้ก็นึกว่าผีเข้าไปโน่น ถ้าประคองผ่อนหนักผ่อนเบาตามไปจบเมื่อไรตัวเบาตัวโล่งโปร่งสบายไปเลย
ถ้าเป็นแบบที่ผมว่าก็สังเกตุพิจรณาเอานะครับเผื่อจะได้ก้าวกระโดดไปทางลัดมั่ง
ขออนุโมทนาบุญในบุญในกุศลที่ญาติธรรมทุกๆท่านได้สร้างไว้
ขอบคุณครับ
ลุงมหา

 

ตื่นๆๆๆ
นั่งหลับแล้ว
อิอิ

 

มันกังวล กับ น้ำ ลายอะครับไม่รู้ทำไงดี

 

การนั่งหลับขณะนั่งสมาธิ

ขออนุญาติครับ
บางท่านไม่เข้าใจว่าการนั่งหลับเป็นส่วนหนึ่งของการนั่งสมาธิ พาลไปตำหนิติเตียนเขาซะอืก คือมันเป็นอย่างนี้ครับ
การที่เรียกว่าจิตเป็นสมาธิคือการที่เราผ่านภวังค์เข้าไป ภวังค์ที่ว่าคืออันเดียวกันกับที่เราผ่านตอนจะนอนหลับ คือภวังค์เป็นเหมือนม่านบางๆที่กั้นอยู่ระหว่างการหลับกับการตื่น และภวังค์อันเดียวกันนี่ล่ะที่เป็นม่านบางๆกั้นระหว่างการภาวนากับการเข้าเข้าสมาธิ
เวลาที่ท่านเข้าสมาธิใหม่ๆทุกๆท่านก็หลับเหมือนกันหมดละครับ ถ้าท่านไม่หลับ
แล้วเวลาที่หายไปมันหายไปใหน เช่นนั่งสมาธิหนึ่งชั่วโมงแต่รู้สึกเหมือนนั่งแค่ สิบนาที ที่หายไปห้าสิบนาทีก็คือนอนหลับในท่านั่งสมาธิไงครับ
แต่พอนั่งไปนานๆจนชำนาญขึ้น เมื่อจิตมันหลับจนอิ่มมันก็ต้องตื่นเมื่อตื่นรู้ตัวแล้วก็ให้ภาวนาต่อไป เมื่อชำนาญมากๆก็จะเกิดการผ่านเข้าภวังค์ได้โดยไม่หลับ ต่อไปก็สามารถรักษาจิตไม่ให้หลับตลอดการนั่งสมาธิได้เอง
และจะดำรงค์อยู่ในลักษณะที่เรียกว่า"เพลิดเพลือนในธรรม"
ถ้าท่านที่มีสติน้อยและหลับมากก็ให้เดินจงกลมมากขึ้นเพื่อเสริมให้สติกล้าแข็งขึ้น
ท่านที่หลับมากเวลานั่งสมาธิ เมื่อเลิกนั่งก็จะมีอาการคล้ายๆง่วงนอนอยู่
แต่ถ้ามีสติมากจนเพลิดเพลินในธรรมเวลาเลิกนั่งจิตจะสดชื่นแจ่มใสรื่นเริงเบิกบาน
สำหรับท่านที่ทำงานมาด้วยความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าหรือเดินทางใกลไปหาครูบาอาจารย์ พอไปถึงก็ปวดเมื่อยไปหมด พอไปนั่งสมาธิก็เลยหลับ แต่ว่าการหลับของคนก็เป็นไปตามนิสัยเดิมคือน้ำลายใหลแบบที่ว่า
วิธีแก้ก็แค่เปลี่ยนไปนั่งสมาธิในที่ส่วนตัวแทน หรือให้เปลี่ยนไปนั่งสมาธิตอนที่นอนเต็มอิ่มแล้ว เช่นเข้านอนแต่หัวค่ำนอนให้อิ่มแล้วค่อยตื่นมานังสมาธิ
ท่านอาจารย์หลวงปู่พุทธ ฐานิโยเคยเล่าให้ฟังว่า เวลาท่านอาจารย์หลวงปู่ขาว อนาลโย ที่ท่านเคยมีครอบครัวมาแล้วก่อนบวช ท่านนั่งสมาธิถ้าท่านเมื่อยท่านก็จะล้มตัวลงนอน แต่พอตื่นนอนแล้วท่านก็มานั่งต่อทั้งคืนก็มี
การนับความก้าวหน้าในสมาธิให้นับเฉพาะเวลามีสติในสมาธิเท่านั้น ตอนหลับไม่คิดครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องเป็นไปตามธรรมชาติแบบที่ครูบาอาจารย์สอนว่า
จิตจะสงบมันเป็นเรื่องของจิตเอง ฉนั้นจิตจะหลับ(เข้าสมาธิโดยไม่มีสติ)มันก็เป็นเรื่องของมันเหมือนกันละครับ
ทำอะไรอย่าใจร้อนครับ ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป ชั่วโมงบินเราต่ำแล้วจะให้เก่งเหมือนคนอื่นเขาได้อย่างไร ผู้ปฏิบัติจะทำมากทำน้อยก็จะรู้ด้วยจิตท่านเองครับ
ขออนุโมทนาบุญร่วมกับญาติธรรมทุกๆท่านครับ
ลุงมหา

 

เมื่อพิจารณาดูแล้วเหมือนนั่งหลับจริงๆนั่นแหละครับ
พอออกจากสมาธิจะง่วงมากๆ
แต่มีช่วงหนึ่งที่สมาธิดี พอออกจากสมาธิแล้ว สดชื่นอย่างบอกไม่ถูก
ผมเคยอ่านเจอว่าอันไหนดี มันก็จะดีรู้สึกดี แสดงว่าน่าจะถูก
อันไหนมันไม่ดี อาจจะรูสึกไม่ดี ง่วงบ้าง น้ำลายบ้างอย่างที่ผมเป็น
เดี๋ยวต้องกลับไปดูใหม่แล้วว่าเมื่อก่อนทำยังไง

 

ผมเคยเป็นเหมือนกันครับ แต่ตอนนี้หายแล้ว ได้รับคำแนะนำจากบอร์ดนี้ละครับ เคสของผมเกิดจากความตั้งใจมากเกินไป วางอารมย์เครียดเกินไป จับลมหายใจให้มั่นแบบไม่ไห้คลาดสายตา ทำให้ร่างกายเกร็งเครียดน้ำลายไหลลูกตาเกร็งตึ่ง ตั้งใจจับลมแบบเอาเป็นเอาตายยิ่งจับยิ่งเครียดยิ่งเครียดยิ่งจับ บางทีอดทนเอาก็ผ่านไปได้แต่หนักๆทื่อๆ พอออกจากสมาธิก็มึนหัวบ้างปวดหัวบ้าง

วิธีแก้แล้วหาย ก่อนนั่งสมาธิทำตัวให้ว่างจากภาระทุกอย่างเป็นคนว่างๆชั่วคราว จริงๆ คิดว่าเราไม่มีอะไรต้องทำอีกแล้วก็ละกัน ปล่อยให้ร่างกายหายใจเองแล้วเฝ้าดู ดูที่หน้าอกหรือท้องจะชัดเจนเพราะอกและท้องขยับ ดูไปเรื่อยๆ(ไม่ต้องจับลม ภายหลังจะได้ลมเอง) หากถึงเวลาที่น้ำลายจะต้องไหลแต่ไม่ไหลแล้ว ก็แสดงว่าเกร็งเกินไป เมื่อลมหายใจปรากฎและอยู่ตัวดีแล้ว จึงเริ่มทำสมาธิต่อไป

ผ่อนคลายร่างกายให้เบาสบาย ทำจิตให้มีความสุขร่าเริง (เคล็ดลับ)