แจ้งปิดกระทู้งานบุญ

เอิ๊ก 555555

น่าสงสาร (สาวๆ) เนอะ

มุขนี้ คิดได้งัยอ่ะ

 

สวัสดีครับ พี่กิต เช้าวันเดินทางออกจากบ้านกี่โมงครับ

 

ช่วงนี้เงียบมากกกก ...กระทู้ของผม เงียบบบบกริ๊บบบ

 

ยังไม่แน่จัยนะครับ น่าจะประมาณตีห้าครึ่ง

หรือถ้าช้ากว่านั้นก้อไม่เกินหกโมงเช้าครับ

กะเวลาจะให้ถึงวัดก่อนที่ท่านจะฉันเช้าเสร็จครับ

 

ต้องเพิ่มสินค้าครับ

เพิ่มทางเลือกให้ลูกค้า

เพิ่มกลุ่มลูกค้า

อาจจะถึงกับต้องเปลี่ยนสายใหม่ครับ

เพราะมัวแต่ตามกระแสแล้วก้อไปแข่งกันเอง

5 ร้าน10 ร้าน เปิดของเหมือนกัน แข่งราคากันเอง

 

ก็นี่ไง ลูกค้ารายใหญ่ ไม่อุดหนุนน้องหน่อยหรอออออท่านพี่

จะได้มีทุนไปทำบุญ ..... ^^

 

ไปด้วยกันกะพี่ ไม่ต้องใช้ทุน ใจล้วนๆ

มาช่วยขับให้แล้วพี่ไปนั่งหลังก้อได้นะ

อยากนึกถึงชีวิตตอนวัยรุ่นมั่ง

ไปเที่ยวไหนก้อกระบะท้าย มันส์..มากมาย

 

- -" ........ ต้องหาทุน ๆ ๆ ๆ

สู้ ๆ ๆๆๆ ............. ไหวไม๊ว้าาาา อิอิ

ขอบพระคุณพี่กิตอีกครั้ง .......... เด๋ว ลองดู ๆ

 

เมื่อวานคุยกันกระจุยเลย

เปิดกระทู้ของเมื่อวาน (ตอนเช้า)
กระทู้แรก โดย amen666

ลำดับที่ 3899


ปิดด้วยบอล
กระทู้สุดท้ายของเมื่อวาน

ลำดับที่ 4041

 

เรื่องอะไรกันเหรอพี่กิต

(หาข่าวจากวงใน)

 

ข่าววงนอก บอก ไม่มีอะไรในกอไผ่........................


นอกจากหน่อไม้....ครับ 555

 

เช้านี้ตลาดต่างประเทศ บวกน้อย หรือ ติดลบ หลายแห่ง คาดว่าวันนี้ SET น่าจะลงแล้ว 555

 

สวัสดีครับ อ.ปุ้ม จะเดินทางไปวัดตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 4 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>กะจะสัก, suttip, w.สุรพล, คนวังหน้า </TD></TR></TBODY></TABLE>หมอฟอร์ดมาเยี่ยมเหรอคับ
<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 4 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>กะจะสัก, suttip, w.สุรพล, คนวังหน้า </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

รู้สึกว่าห้องเราจะมีวงสาว สาว สาว น้องแอม หนูแหม่ม อ.ปุ้ม

 

สอบถาม อ.ปุ้มมาแล้ว........เรื่องเวลาวันงานรดน้ำมนต์


ท่านใดสะดวกก็ไปตั้งแต่เริ่ม 07.30 น วันอาทิตย์ที่ 18 ก.ค.

ท่านใดไม่สะดวก ก็ไปให้ถึงวัดก่อนเพลนะครับ ภายในไม่เกิน 09.30

จะสะดวกที่สุด เพราะอาจรดน้ำมนต์ก่อนเพลครับ....................

 

เตือนทุกท่านที่จะเดินทางผ่านทางเกษตรฯ เสาร์-อาทิตย์นี้เค้าซ้อมใหญ่รับปริญญากันนะจ๊ะ ระวังรถติดเด้อ จากน้องอ้วนๆ

 

วันเสาร์ครับ...จะได้ไปช่วยเตรียมสถานที่..ขึงยันต์รอบมณฑลพิธีครับ

 

พระครูญาณทัสสี (หลวงปู่คำดี ปภาโส)
วัดถ้ำผาปู่ อำเภอเมือง จังหวัดเลย
ภาพประกอบจาก "๒๘ พระอรหันต์แห่งกรุงรัตนโกสินทร์" พระธุตังคเจดีย์ วัดอโศการาม


หลวงปู่คำดี ปภาโส เป็นพระสงฆ์ผู้ทุ่มเทชีวิตปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์
สมัยที่ยังมีกำลังวังชาดีอยู่นั้น ท่านได้ธุดงค์ตามป่าเขา บำเพ็ญภาวนาอย่างเข้มแข็ง
การธุดงค์นั้นบางครั้งได้ประสบกับสัตว์ร้าย อันน่าหวาดผวายิ่งสำหรับปุถุชนทั่วไป
แต่ท่านกลับเผชิญด้วยความมีสติ ดังเหตุการณ์ ณ เขาตะกุดรัง
ในช่วงปีพุทธศักราช ๒๔๗๖ - ๒๔๘๐ หลวงปู่คำดีได้จำพรรษาที่วัดป่าช้าดงขวาง
ช่วงออกพรรษาของแต่ละปีท่านมักจะออกไปปฏิบัติภาวนา ที่เขาตะกุดรัง จังหวัดนครราชสีมา


ในฤดูแล้ง ตรงกับเดือน ๓ แรม ๓ ค่ำ ปีพุทธศักราช ๒๔๗๖
ประมาณ ๓ ทุ่ม หลวงปู่ได้จุดเทียนไขเพื่อเดินจงกรม ทางจงกรมสูงจากพื้นประมาณ ๒ เมตร
ขณะที่เดินอยู่ บรรยากาศก็เงียบสงัดดี ได้ยินเพียงเสียงใบพลวงตกกระทบพื้น
ทันใดนั้นท่านก็ได้ยินเสียงสัตว์ขู่ ในตอนแรก ท่านสงสัยว่าเสียงอะไรแปลกๆ


"ใจมันบอกว่า “เสือ” แต่ก็ยังไม่แน่ใจ จึงเดินกำหนดจิตกลับไปกลับมาที่ทางจงกรมอยู่อย่างนั้น
มันขู่ครั้งที่สอง นี่ชัดเสียแล้ว มันดังชัด “อา...อา...อา...อา!”
เสียงหายใจดังโครกคราก โครก คราก ไกลออกไปประมาณ ๑๐ เมตร
ไม่นานนักได้ยินเสียงขู่คำรามอีก มาอยู่ใกล้ๆ ทางจงกรม แหงนหน้าขึ้นดู แล้วขู่ อา...อา...อา...อา
กลัวแสนกลัว ยืนอยู่กับที่เผลอไปพักหนึ่ง จิตมันจึงบอกว่า “กรรม”
พอจิตมันแสดงความผุดขึ้นในใจว่า “กรรม” ก็มีสติดีขึ้น"


เมื่อระลึกถึงคุณพระรัตนตรัยและครูบาอาจารย์ แล้วก็มีสติปกติ หลวงปู่จึงได้พูดกับเสือตัวนั้น


“ถ้าเราเคยทำกรรมทำเวรต่อกัน ถ้าจะขึ้นมากินข้าพเจ้า ก็จงขึ้นมาเถิด
ถ้าเราไม่เคยทำเวรทำกรรมต่อกัน ก็จงหนีเสีย
เรามาอยู่ที่นี่ก็ไม่เคยรบกวนใคร ไม่เบียดเบียนใคร ไม่ว่าสัตว์ตัวเล็กและสัตว์ตัวใหญ่
เรามาที่นี่เพื่อมาปฏิบัติสมณธรรมเท่านั้น”


เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้วท่านก็ไม่มีความกลัวเสือตัวนี้อีกต่อไป กลับมีแต่ความรักและเมตตา


“ความกลัวหายหมดเลย ไม่มีความกลัว เกิดความเมตตา รักมัน
ฉวยโคมได้ออกตามหามันทันที ถ้าพบแล้วจะไม่มีความกลัว ไม่ว่าจะเป็นเสือเล็กหรือเสือใหญ่
สามารถจะเข้าลูบหลังและขี่หลังมันได้ คล้ายกับว่าน้องรักหรือลูกรักเสียไปหลายปี (เสีย = หาย)
ถ้าพบเข้าก็อดใจจะเข้ากอดไว้ไม่ได้ เกิดรักเสือตัวนั้น รักอย่างแรง ขณะนั้นจิตใจไม่นึกกลัวอะไร
ไม่ว่าจะเป็นเสือ งู หรือสัตว์ใหญ่ สัตว์เล็กต่างๆ คิดว่ามันจะไม่กัดแน่ๆ”


การผจญสัตว์ร้ายของท่านยังมีอีกคราวอื่นๆ อีก เช่น ในการไปเขาตะกุดรังครั้งที่สอง
ก็พบสัตว์ที่น่ากลัวชนิดหนึ่ง


“ครั้งหนึ่งจิตถอนจากนั่งสมาธิ ลืมตาขึ้นลงมาจะเดินจงกรม
พบงูสีดำตัวหนึ่งยาวประมาณ ๒ เมตรเศษ ลำตัวขนาดแขน ขวางอยู่ทางจะลงพอดี
ท่านตะโกนบอกงูว่า “เอ้า! ทำอย่างไรเราจะเดินจงกรม ไป...ไป ทางใดก็ไปเถอะ”
รวบเอาสะเก็ดไม้และหินหว่านลงใส่ หว่านลงไป แล้วบอกให้ไป เราจะเดินจงกรม
งูไม่เคลื่อนไหว นิ่งอยู่คล้ายงูตาย ท้ายสุดก็ต้องกระโดดข้ามไป”


หลวงปู่พยายามหอบดินใส่เจ้างู เพื่อให้มันหนีไป แต่มันกลับเลื้อยเข้าไปในถ้ำที่ท่านพำนัก
ต่อมาก็ได้ยินเสียงดังคล้ายเสียงเครื่องบินหรือรถไฟ ดังอยู่ข้างๆ ทางจงกรม ซึ่งเป็นป่าละเมาะทึบ
ท่านไม่เคยได้ยินเสียงแบบนี้มาก่อน จึงยืนแล้วตั้งใจฟัง เสียงนั้นดังอยู่ใกล้ๆ
พร้อมทั้งมีเสียงกิ่งไม้แห้งหรือต้นไม้ลำต้นขนาดนิ้วมือหักดังเปาะแปะๆ ไปด้วย


“เอ! ครั้งนี้มีทั้งกลัวทั้งหาญ เดินแล้วเลยเข้าไปทำวัตร
ทำวัตรสวดมนต์เสร็จแล้วก็มองหา ทำจิตคงไว้ มองเห็นงูห่างออกไปประมาณ ๕ เมตร”


ปรากฏว่าเห็นงูใหญ่สองตัว เลื้อยอยู่ในถ้ำที่พัก เมื่อเห็นว่าไม่มีทางหนีได้ ท่านจึงปฏิบัติภาวนาต่อ
เมื่อจิตถอนออกแล้วจึงเปิดมุ้งขึ้นดู ปรากฏว่างูทั้งคู่ขดตัวเป็นวงสูงขึ้นมาประมาณเข่า
รอบวงกว้าง ๑ เมตร ชูหัวขึ้นมาตรงกลาง งูตัวเล็กกว่าก็ขดเกี่ยวพันกันเป็นกอง
ด้วยขนาดอันใหญ่โตของมันนั้น ท่านเล่าว่า “ถ้าแม้นเป็นอย่างอื่นก็ขึ้นไปนั่งสมาธิได้”
แม้ต้องพบอสรพิษขนาดใหญ่ที่ไล่แล้วก็ไม่ยอมไป แต่หลวงปู่ก็มิได้ละความเพียรในการภาวนา


“ใต้ร้านที่พักมีช่องโหว่เข้าไปในถ้ำ กว้างประมาณ ๑ ศอก พอจิตถอนออกจากภาวนา
สำรวจดูพบว่าเจ้างูตัวใหญ่เข้ามาอยู่ใต้ร้านที่พัก เอาหัวมุดเข้าในช่องโหว่ถ้ำใต้ร้านที่พัก
นอนนิ่งอยู่ ส่วนหางเลยร้านไปประมาณ ๑ เมตร ร้านยาวเมตรเศษ”


เมื่อสำรวจปากช่องโหว่ก็พบว่าที่ท่านเข้าใจว่าเป็นส่วนหัวนั้น แท้จริงแล้วคือลำตัวของงู
ซึ่งมีขนาดประมาณกระติกน้ำร้อนขนาดกลาง งูดังกล่าวนอนนิ่งไม่ขยับตัวอยู่อย่างนั้น
ส่วนท่านก็ดูมันอยู่จนถึงตี ๑ ตี ๒ โดยไม่รู้สึกง่วง


“เมื่อเห็นว่ามันไม่ไปแน่ ก็เลยเอามุ้งเหน็บกับเสื่อหวายตลอดแนวให้มั่นคง
ล้มตัวลงนอนโงมโงะ (นอนคุดคู้) ถ้าเหยียดขากลัวมันพันขา คุมสติไว้ โคมก็ติดไว้อย่างนั้น
เมื่อตื่นขึ้นมองดูก็ไม่เห็นไม่รู้ว่าเข้าไปในที่ลึก หรือกลับไปเอง ไม่เห็นอีกเลย”


เหตุการณ์ที่ได้ยกมาเล่าถึงนี้ เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ท่านได้ประสบ
ตลอดช่วงเวลาของการธุดงค์ไปในป่าดงอันเร้นลึก
หลวงปู่คำดี ปภาโส จึงเป็นตัวอย่างที่ดีของผู้ยอมสละชีวิตเพื่อแลกธรรมะ
แม้ต้องผจญสัตว์ร้ายแต่ก็มิได้หวั่นไหว มุ่งมั่นปฏิบัติภาวนาอย่างเต็มกำลัง
ทุ่มเทความพยายามเพื่อพระสัจธรรมอันประเสริฐ ด้วยความเพียรล้ำเลิศ
สมควรที่เราชาวพุทธจะได้ระลึกถึงและเคารพบูชาในปฏิปทาอันงดงามนี้

 

งานรดน้ำมนต์ในวันอาทิตย์นี้ ไม่ได้ไปแน่นอนแล้วครับ ...
มีคำสั่งออกมาให้อยู่ปฏิติหน้าที่ในการตรวจเยี่ยมและดูแล การเลือกตั้ง ส.อบต.พันท้ายนรสิงห์ ใน 18 ก.ค. 2553
คิดถึงเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ทุกคนครับ ..........