หลวงพ่อลี ธัมมธโร มองเห็นความตายเหมือนสายฟ้าแลบ

ออกพรรษาในปี ๒๔๗๔ หลวงพ่อลีมีจิตผ่องใสเบิกบานเต็มที่ การเข้า
โมกธรรมอย่างเต็มที่ในพรรษาที่ผ่านมา คือ ธรรมอันเป็นเครื่องหลุดพ้น
จากการเกิดแก่เจ็บตาย ทำให้เบาสบายตลอดวันคืน

หลวงพ่อลีได้กราบลาพระอุปัชฌาย์จากวัดสระปทุมออกธุดงค์ ผ่าน
จังหวัดอยุธยา สระบุรี ลพบุรี อำเภอท่าตะโก และบึงบอระเพ็ด เพื่อไป
โปรดพี่ชายและเพื่อนฝูงเมื่อครั้งยังเป็นฆราวาส

ในระหว่างที่อยู่ในจังหวัดนครสวรรค์ได้ออกไปพักอยู่ในป่า ห่างจากหมู่
บ้านประมาณ ๒๐ เส้น วันหนึ่งได้ยินเสียงช้างป่ากับช้างบ้านที่ตกมันร้อง
เสียงดัง ชาวบ้านที่แวะเวียนมากราบนมัสการบอกให้ทราบว่าช้างทั้งสอง
กำลังต่อสู้กัน

ช้างทั้งคู่สู้กันหลายครั้งนานถึง ๓ วัน ช้างป่าสู้ไม่ได้บาดเจ็บและหมดแรง
ตายไปในที่สุด ส่วนช้างบ้านตกมันไม่เป็นไร

แต่ช้างผู้ชนะกลับยิ่งเพิ่มความบ้าคลั่งขนาดหนักพลุกพล่าน อาละวาดดุ
ร้ายจนควาญช้างผู้เลี้ยงเอาไม่อยู่ เอางาไล่ทิ่มแทงผู้คนรอบบริเวณนั้น
ขุนจบฯ เจ้าของช้างเห็นเหตุการณ์ไม่ดีเช่นนั้นจึงนิมนต์หลวงพ่อลี เข้า
ไปพักในบ้านเสียก่อน จนกว่าอาการตกมันของช้างจะหายเป็นปกติ

หลวงพ่อลีปฏิเสธคำขอเช่นนั้น แม้จะมีอาการหวาดหวั่นต่อภัยที่อาจจะ
เกิดขึ้น แต่ท่านเชื่อในอำนาจเมตตาแห่งอิทธิพุทธะ

คืนนั้น...ขณะที่เจริญภาวนาสำรวจภาวนาจิตของตนเอง ถึงความกลัว
ช้างตกมันทำร้าย และได้วิเคราะห์แล้วว่าสิ่งที่ตนกลัวก็คือ "กลัวตาย"

จิตได้ถามอีกว่า "แล้วทำไมจะต้องกลัวตาย?"

ด้วยเหตุนี้เองท่านจึงสืบเสาะหาที่มาของความกลัวตาย จึงได้ความว่า...
ความตายนั้นเป็นของน่ากลัวสำหรับมนุษย์และสัตว์ สำหรับสัตว์เมื่อกลัว
แล้วก็ได้แต่วิ่งหนีอะไรที่มันนึกว่าจะทำให้มันตายได้ มันก็หลบไปชั่วครั้ง
ชั่วคราวไปจนกว่ามันจะตายจริง !

แต่สำหรับมนุษย์นั้นมีปัญหารู้ได้ว่า ตัวเองนั้นจะต้องตายแน่ ถึงจะไปทาง
ไหนก็ต้องตายจนได้ในวันหนึ่งวันใด แต่ก็ไม่อยากตาย อยากมีชีวิตอยู่ไป
นาน ๆ ถึงจะเจ็บไข้พิการอย่างไรก็ยังขอให้มีชีวิตเอาไว้ !
ดังนั้นหากมีวิธีใดที่ยืดอายุได้ก็จะรีบทำ แม้กระทั่งหาพระหาเจ้าช่วยก็ต้องเอา

คนทั่วไปคิดถึงเรื่องความตายเป็นของน่ากลัวเพราะอะไรนั้นหรือ ?

ก็เพราะความหวงและห่วงชีวิตนี้ประการหนึ่ง ด้วยความไม่รู้ว่าตายแล้วจะ
เป็นอย่างไรอีกประการหนึ่ง

และประการสุดท้าย คือ คนไม่รู้ว่าตายแล้วไปไหน !
เพราะตอนนี้ชีวิตอยู่ทั้งบุญและบาปที่ทำไว้นั้นจะติดตามไปหรือไม่ ?
ด้วยเหตุนี้คนจึงกลัวความตายกันอย่างมาก !

ภาวะจิตของหลวงพ่อลียังคิดต่อไปอีกว่า เกิดก็ทุกข์ ตายก็ทุกข์..แล้วจะ
ไปคิดถึงเรื่องความตายทำไมให้เสียเวลา...

เมื่อตายแล้วยังมีที่ไป ก็แปลว่าตายแล้วก็ต้องไปเกิดอีก เมื่อเกิดอีกทีก็
ต้องทุกข์อีก "สู้มานั่งคิดว่า ทำอย่างไรตายแล้วจะไม่เกิดไม่ดีกว่าหรือ ?!"

ใช่แล้ว...พุทธศาสนามีคำตอบ คือ นิพพาน เป็นสถานที่ไม่มีทุกข์ เพราะ
ไม่เกิดอีก เป็นการดับสูญโดยสิ้นเชิง

เมื่อหลวงพ่อลีคิดได้เช่นนี้ ความกลัวตายจึงมลายหายไปสิ้น หายใจเข้า
ก็ตาย หายใจออกก็ตาย หลวงพ่อจึงมอง เห็นความตายเหมือนสายฟ้า
แลบ เกิดขึ้นแล้วหายไปชั่วพริบตา

รุ่งขึ้น...เวลาบ่าย ๆ ช้างตกมันเชือกนั้นตะเวนมาหยุดห่างที่หลวงพ่อปัก
กลดเพียง ๒๐ วา ท่านก็มิได้ตระหนักกลัว แต่อย่างใด กลับแผ่เมตตาจิต
ให้มัน เจ้าช้างตกมันเชือกนั้นจ้องมาทางท่านเป็นเวลาเกือบ ๑๐ นาที
แล้วมันก็หันหลังกลับเดินเข้าป่า

เช้าวันต่อมามีญาติโยมที่ต่าง ๆ ทราบข่าวว่าช้างตกมันไม่สามารถทำ
อะไรหลวงพ่อลีได้ พากันมากราบนมัสการท่านเพื่อขอของดีไปป้องกัน
ตัวกันมากมาย

หลวงพ่อกล่าวว่า "ของดีของอาตมานั้น คือความเมตตา"

ความประมาทหนทางสู่ความตาย
หลวงพ่อลี ธมฺมธโร
โพสท์ในลานธรรมเสวนา กระทู้ที่ 005775 โดยคุณ : mayrin 16 ก.ค 2545 ​

http://www.dharma-gateway.com/monk-preach-index-page.html

 

ขอบคุณค่ะ ของดีคือความเมตตา เห็นด้วยทุกประการเลยค่ะ

 

เคารพในภูมิธรรมของหลวงพ่อท่าน
และขออนุโมทนาในกุศลลจิตของท่านผู้นำมาเผยแพร่ครับ
หากใจเด็ด เด็ดเดี่ยว เด็ดขาดในธรรมแล้ว ย่อมได้ของดีจริงๆ สาธุ สาธุ สาธุ