เอโก ธัมโม – ยอดแห่งธรรม คำสอนพระครูบาชัยยะวงศาพัฒนา

สิงหนาท · 3 กรกฎาคม 2010

เอโก ธัมโม – ยอดแห่งธรรม[FONT=&quot]<o>

</o>[/FONT]

[FONT=&quot]ธรรมะแม้เพียงบทเดียวก็สามารถที่ให้ประโยชน์ทั้งชาตินี้และชาติหน้า และอาจทำให้สำเร็จตามความปรารถนาทุกประการ ธรรมะบทเดียวนั้นก็คือ อัปปมาทธรรม ได้แก่ความไม่ประมาท กล่าวคือมีความระลึกได้ไม่หลงลืม[/FONT]
[FONT=&quot] ผู้ไม่ประมาทย่อมระลึกนึกถึงพระรัตนตรัยทั้งสามอีกทั้งการให้ทาน รักษาศีล ภาวนา น้อมระลึกถึงคุณของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ทุกลมหายใจเข้าออกอยู่ตลอดเวลา ดังนี้ได้ชื่อว่าตั้งอยู่ใน อัปปมาทธรรม[/FONT]

[FONT=&quot] พระพุทธองค์ตรัสว่า รอยเท้าของสัตว์ทั้งหลายย่อมรวมลงรอยเท้าของช้าง ชาวโลกย่อมกล่าวว่ารอยเท้าของช้างเป็นยอดแห่งรอยเท้าของสัตว์ทั้งปวงฉันใด กุศลธรรมทั้งหมดมีความไม่ประมาทเป็นรากเหง้า ประชุมลงในความไม่ประมาท ความไม่ประมาทอันเราตถาคตกล่าวว่า เป็นยอดแห่งธรรมทั้งหลายฉันนั้นก็เหมือนกัน[/FONT]
[FONT=&quot] คนที่ประมาทแล้ว แม้ยังมีชีวิตอยู่ก็ชื่อว่าตายแล้ว เพราะตายจากคุณงามความดีที่ตนพึงมีได้และย่อมไม่พ้นจากทุกข์คือความเกิดอีกเป็นแน่

[/FONT]

<link rel="File-List" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><style>  </style> [FONT=&quot]ความสูญเปล่า ๗ ประการ[/FONT][FONT=&quot]<o>

</o>[/FONT] [FONT=&quot] จักขุสุญโญ มีตาอันสูญเปล่า ได้แก่บุคคลที่มีตาเสียเปล่าแต่ไม่มองดูพระพุทธรูป ไม่มองดูพระธรรมอันเป็นโอวาทของพระพุทธเจ้า ไม่มองดูนักปราชญ์บัณฑิต ไม่มองดูบุคคลอื่นผู้ทำบุญทำทาน ไม่มองดูที่ซึ่งเขากระทำบุญ ไม่มองดูตระกูลของพ่อแม่ ไม่มองดูเหล่าพระสงฆ์ยามเที่ยวไปบิณฑบาต ไม่มองดูยาจกขอทานผู้มาขอ ไม่มองดูผู้รักษาศีล ภาวนา คอยเล็งดูแต่กิจการของตน ไม่เอื้อเฟื้อต่อผู้อื่น จึงได้ชื่อว่า คนไม่มีตา[/FONT][FONT=&quot]<o>

</o>[/FONT]<link rel="File-List" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><style>  </style>[FONT=&quot]โสตสุญโญ[/FONT][FONT=&quot]มีหูอันสูญเปล่า ได้แก่ บุคคลที่มีหูเสียเปล่าแต่ไม่ฟังพระธรรมเทศนาอันเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า ไม่ฟังคำสอนของท่าน ไม่ฟังคำประเพณีเก่า ไม่ฟังคำท่านเล่าเรื่องกองบุญ ไม่ฟังคำอันเป็นคุณในชาติหน้า ไม่ฟังคำสั่งสอนของพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ไม่ฟังบทบาทบาลี ผู้อื่นชวนกระทำบุญอันดีทำเป็นดั่งหูหนวกไม่ได้ยิน จึงได้ชื่อว่า คนไม่มีหู[/FONT]

<link rel="File-List" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><style>  </style> [FONT=&quot]หัตถสุญโญ[/FONT][FONT=&quot]มีมืออันสูญเปล่า ได้แก่บุคคลที่มีมือเสียแต่ไม่ยกมือไหว้พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ไม่ไหว้สาหมู่พระสงฆ์ ไม่ไหว้พ่อแม่และอุปัชฌาย์ ไม่ขวนขวายกระทำบุญใส่บาตรด้วยมือตน ไม่ถือลูกประคำภาวนาเจริญเมตตา จึงได้ชื่อว่า คนไม่มีมือ[/FONT][FONT=&quot]<o>

</o>[/FONT] <link rel="File-List" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><style>  </style> [FONT=&quot]ปาทะสุญโญ[/FONT][FONT=&quot] มีเท้าอันสูญเปล่า ได้แก่บุคคลที่เท้าเสียเปล่าแต่ไม่เดินเข้าไปสู่ที่พระพุทธเจ้าเทศนาธรรม ไม่ไปกระทำบุญด้วยเท้าของตน ไม่เข้าไปหานักปราชญ์บัณฑิตผู้มีปัญญา ไม่เข้าไปสถานที่ที่เขาทำบุญเป็นหมู่เป็นคณะ ไม่เข้าไปสู่วัดวาอาราม จึงได้ชื่อว่า คนไม่มีเท้า[/FONT]

[FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
<link rel="File-List" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><style>  </style> [FONT=&quot]มุกขะสุญโญ[/FONT][FONT=&quot]มีปากอันสูญเปล่า ได้แก่บุคคลที่ปากเสียเปล่า แต่ไม่ร่ำเรียน (ท่องบ่น) พุทธบทคาถา ไม่ร่ำเรียนกัมมัฏฐานภาวนาตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ไม่ถามทางเข้าสู่พระนิพพาน ไม่ชักชวนกันไปสู่วิหารเพื่อฟังธรรม ไม่พูดจาประสาธรรม คอยกล่าวแต่วจีทุจริต จึงได้ชื่อว่า คนไม่มีปาก[/FONT]

[FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
<link rel="File-List" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><style>  </style> [FONT=&quot]กายะสุญโญ[/FONT][FONT=&quot] มีกายอันสูญเปล่า ได้แก่บุคคลที่มีร่างกายเสียเปล่าแต่มัวเมาลุ่มหลงในกายตนซึ่งเป็นของไม่เที่ยง เฝ้าเลี้ยงดูแต่กายไม่ขวนขวายคุณงามความดีใส่ตัว เพราะมัวเมาอยู่กับโลกสงสารตามอาการวิสัยคนเห็นผิดจากธรรม ทรัพย์สมบัติที่หามาได้มากมายน่าเสียดาย ถึงคราวตายก็เอาไปไม่ได้ซักอย่าง จึงได้ชื่อว่า คนไม่มีกาย[/FONT][FONT=&quot]<o>

</o>[/FONT]<link rel="File-List" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CUsers%5CGUIDEK%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><style>  </style> [FONT=&quot]อายุสุญโญ[/FONT][FONT=&quot] มีอายุสูญเปล่า ได้แก่ผู้ที่มีอายุเสียเปล่าแม้จะมีอายุยืนยาวซัก ๑๒๐ ปีแต่ไม่สนับสนุนให้ลูกบวชเรียน ประพฤติพรหมจรรย์ ไม่ถวายกุฏีและเจดีย์ธาตุ ไม่ได้ให้อาวาสเป็นทาน ไม่ได้เขียนธรรมค้ำชู้พระพุทธศาสนาให้สืบต่อภายหน้าปล่อยใจตามเวลา จึงได้ชื่อว่า คนไม่มีอายุ[/FONT][FONT=&quot]<o>

</o>[/FONT]
[FONT=&quot]<o></o>[/FONT]

สิงหนาท · 3 กรกฎาคม 2010

คำสอนหลวงปู่ครูบาชัยยะวงศา

เว้นหมาปอศอก เว้นวอกปอวา เว้นพาลาหื้อไก๋แสนโยชน์
(เว้นหมาพอศอก เว้นวอกพอวา เว้นพาลาให้ไกลแสนโยชน์)

คำเข้าหู อย่าไปถูออกปาก มันจะยากทีหลัง

คนเราทุกคนเกิดมาแล้วจะมีติดตัวมาสองอย่างคือ
๑. วาสนาทำบุญ
๒. วาสนาทำบาป สองอย่างนี้เป็นเหตุถ้ามีวาสนาบาปก็จะทำบาปไปเรื่อย ๆ วาสนาทำบุญก็จะทำบุญไปเรื่อย ๆ

ทำบุญน้อย แต่เจตนาดีได้มาก เจตนาไม่มี ให้ทานมากก็ไม่ได้ แล้วแต่เจตนา บำเพ็ญไปเรื่อย ๆ ก็จะได้ถึงจุดหมาย ให้นิพพานอย่างเดียว สาธุ นิพพานัง ปรมัง สุขัง โหนตุ

พระพุทธเจ้าบริจาคดวงตาเป็นทานรวมกันได้มากกว่าดาวบนท้องฟ้า ให้เลือดเป็นทานมากกว่าน้ำในมหาสุมทร ให้เนื้อเป็นทานทุก ๆ ชาติจนถึงนิพพาน รวมแล้วมากกว่าแผ่นดิน หนากว่าแผ่นดินเรียกว่า ๔ อสงไขยแสนมหากัลป์

คน ๓ ประเภท คือ
๑. มีเจตนาเอง ศรัทธาเองหาได้ด้วยตนเอง ไปทำบุญเอง ประเคนเอง ได้บุญมากที่สุด
๒. อยากทำบุญ รอให้เขามาบอกก่อน ถ้าไม่มาบอกก็ไม่ไป ถ้าเขามาบอกก็ไป บังคับให้ไปก็ไปเมื่อนั้น ถ้าอย่างนี้คนที่มาบอกบุญครั้งหนึ่ง เจ้าของทานได้บุญครึ่งหนึ่ง
๓. อีกพวกหนึ่งบอกก็ไม่ไป ไม่บอกก็ไม่ไป

ขณะภาวนา สมมติว่าเราเป็นพระอรหันต์ชั่วครู่ เวลานี้ไม่มีสมบัติ ไม่มีพี่น้องพ่อแม่ ไม่มีตนไม่มีตัว เราจะไปนิพพพาน ไม่เกี่ยวข้องกับอะไรทั้งสิ้น มันจะตายก็ตายไป ไม่ตายก็แล้วไป ภาวนาไปนิพพาน

คนไปวัดมี ๓ ประเภทคือ
๑. ไปขอพึ่งบารมีพระพุทธเจ้าเวลาเจ็บป่วยเดือดร้อนฉิบหาย เวลาดีไม่นึกถึง ถ้าไปก็ต้องเอาของมาล่อจึงไปเช่น มีลิเก รำวง การไปวัดเช่นนี้ได้บุญนิดเดียว
๒. ใจไม่เข้าวัด มีแต่ความสงสัยแต่ไปขอโชคลาภ ไปหาหมอดู คนทรง อย่างนี้ก็ไม่ได้บุญ แต่มาเสียเงิน
๓. คนที่ตั้งใจจะไปทำบุญโดยเฉพาะ ตั้งสัจจะไว้ว่าจะมาก็มาเป็นคนผู้เดียวอย่างแท้จริง

เราอาศัยพระศาสนาเพิ่มบุญไปเรื่อย ๆ วัดที่พระพุทธเจ้าสร้างไว้เก่าผุพังไปตามกาลเวลา แต่บารมีของพระพุทธเจ้าก็ยังคงอยู่แท้ที่จริงแม้ว่าสถานที่ปรักหักพังแล้ว แต่ตั้งใจทำบุญกับพระพุทธเจ้าก็จะได้บุญมาก

คนที่ไม่ชอบใจถ้าอยากแก้กรรมเวรไม่ให้มีต่อกันต้องให้อุเบกขาปรมัตถ์บารมี เขาว่าอะไรก็เฉยเขาทำร้ายเราก็เฉย เฉยทุกอย่างถ้าเขาช่วยเราก็ขอบคุณ มีอะไรก็ตอบแทนกันไป ก็จะหมดเวรกันไป

พวกหมู วัว ควาย เกิดมาสร้างอุเบกขาปรมัตถ์บารมี รู้ว่าเขาจะเอาไปฆ่าก็ยอมให้เขาฆ่าเพราะกรรมยึดไว้ไม่ให้หนี ถ้าไม่มีกรรมก็จะหนีได้ อย่างสุนัขที่รักเจ้าของ ถูกตีถูกต่อยก็ไม่หนี หรือสามีภรรยาด่าว่ากัน โกรธครู่เดียวก็หาย เพราะกรรมดึงไว้ ทั้งนี้เนื่องจากในอดีตเคยช่วยกันตกแต่งของทานไปทำบุญ ขณะทำงานก็ด่ากันไปด้วย ฉะนั้นบุญก็ได้ บาปก็ได้ เมื่อเกิดใหม่หาทรัพย์มาด้วยกัน ไปทำบุญด้วยกัน แต่ก็ทะเลาะกันเป็นประจำ

จาก หนังสือตามรอยบุญ วัดพระธาตุห้าดวง