ก้เคยปรารถนานะคะแต่ตอนนี้ไม่แน่ใจแล้วน่ะค่ะ

จิตใจไม่เข้มแข็งพอค่ะ มีใครเคยเป็นบ้างคะ

 

ถ้าเป็นบารมีช่วงแรก คือพึ่งเริ่มปรารถนา กำลังใจยังไม่มั่นคงเท่าที่ควร ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง จนเกิดการท้อใจ ทำให้ตอนแรกอยากจะละพุทธภูมิ แต่ถ้าจิตใจเต็มไปด้วยจิตที่เมตตาเป็นที่ตั้งหวังช่วยสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงให้เข้าพระนิพพานแล้ว ทำต่อเถอะครับ อย่าได้ลาพุทธภูมิ เป็นกำลังใจให้ครับ

 

โดนอะไรมาหละถึงได้บอกว่าจิตใจไม่เข้มแข็งพออะครับ

 

เป็นการทดสอบกำลังใจ กับความลังเลสงสัย... ก็ลองไปศึกษาประวัติท่านเหล่านี้ซิครับ กว่าจะสำเร็จ พระศาสดา ในหลวงของปวงชาวไทย นักวิทยาศาสตร์ ผู้ประกอบอาชีพ นักศึกษา ฯลฯ ก็ต้องอดทนเป็นกำลังสำคัญ เป็นบททดสอบความตั้งใจของเรา

 

โรคนี้พุทธภูมิคงเป็นกันเยอะแหล่ะครับ ใครที่เวลานี้เข็มแข็งไม่คิดจะลาแต่วันหน้าไม่แน่ อาจคิดจะลาก็ได้ไม่ชาตินี้ก็ชาติหน้า ส่วนใครวันนี้ท้อแท้ก็ไม่แน่อีกเช่นกันวันหน้าอาจฮึกเหิมขึ้นมาอีกก็ได้ ไม่มีอะไรแน่นอนแม่แต่ใจเราครับ ท้อได้แต่ไม่ถอยก็คงสำเร็จ

 

คือว่าหนูเจอปัญหาบางเรื่องแล้วเกือบแก้ไม่ทันค่ะแล้วหนูรู้สึกว่าไม่อยากเจอปัญหาแบบนี้อีก แล้วกลัวว่า ถ้าชาติใดชาติหนึ่งเจอปัญหาหนักหนากว่านี้หนูจะทำยังไง แล้วกลัวอีกว่าถ้าซักชาติหนึ่งเราเป็นคนไม่ดีล่ะ ซึ่งหนูไม่อยากเป็นอย่างนั้น

 

ขอเป็นกำลังใจให้นะครับผม

ถึงแม้ผมจะไม่ใช่พุทธภูมิก็ตาม

 

ไม่มีงานใดที่ไม่มีอุปสรรค ทางสายนี้ต้องอดทนมากกว่าขีดจำกัดที่คนทั่วไปจะต้องเจอ ถ้ามีใจรักในหน้าที่แบบนี้ มีใจสงสารอยากช่วยเหลือผู้อื่น ก็อย่าได้เหนื่อยหน่ายท้อแท้ไปเลย สิ่งที่เจอวันนี้ว่ายาก แต่สิ่งที่เจอต่อไป ยากกว่านี้มากมายนัก ลองเดินไปทีละก้าว มองข้างหน้าแบบที่พระท่านมอง อย่ามองไกลเกินไปอาจท้อได้เมื่อไม่เห็นจุดหมายปลายทาง ตัดสินใจให้ดีครับ ถามใจตนให้แน่ ถ้าต้องการเลิกเดินต่อไป ก็ค้นหาทางหลุดพ้นให้ได้ในเร็ววัน อย่าหวังพึ่งวันหน้าเลยครับ เพราะอาจเจออะไรยากกว่านี้ ทำกิจให้เสร็จในวันนี้ดีกว่า

 

เข้าโสดาบัน ชาตินี้ยังยากเลยจ๊ะ ปฎิบัติชาตินี้ให้พ้นทุกข์ดีกว่า....

 

สาธุ กราบอนุโมทนาด้วยนะครับ น่ารักแล้วยังมีจิตใจงามอีก
แค่ คิดปรารถนา ก็สุดยอดแล้วครับ

ส่วนเรื่องจิตใจเข้มแข็ง หรือไม่??? ก็ไม่เป็นไรครับ
เรื่องแบบนี้สร้างกันได้ครับ เอาใจช่วยนะครับ สู้สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ใจเย็นๆๆๆ นะครับ ทุกเรื่องทุกอย่างมีทางออกอยู่แล้วครับ
ให้ทาน รักษาศีลบ่อยๆๆๆถี่ๆๆๆๆ นะครับ เดียวก็ดีเองนะครับ
เอาใจช่วยนะครับ

 

ไม่ยากหรอกครับ
รักษาศีล ๕ , ๘ ให้บริสุทธิ์ เอง
ก็เข้าได้แล้วนะครับ

 

ไม่มีอะไรง่ายขนาดนั้นหรอกครับ ศิลแค่เป็นฐานเท่านั้นยังต้องเดินทางอีกไกล
บอกตรงๆน๊ะผมว่าพวกหวังพุทธภูมิเนี่ย หวังไกลเกินความเป็นจริงถ้าลอง
สำรวจจิตใจตัวเองซักหน่อย ว่าพร้อมที่จะสละชีวิตเพื่อช่วยชีวิตคนอื่นได้หรือ
เปล่า แบบว่าถ้ามีคนอยู่ในกองเพลิง คุณพร้อมที่จะเสียสละชีวิตตัวเองเข้าไป
ช่วยคนเหมือนนักผจญเพลิงมั๊ย...คุณมีจิตใจแบบนี้หรือเปล่า นี่หละคือวิถีแห่ง
พระโพธิสัตว์ ถ้าใช้โยนิโสมนสิการคือสำรวจจิตใจตัวเองแล้ว ไม่มีวิถีไปในทาง
นี้ก็เสียเวลาเปล่าๆ รีบๆลาพุทธภูมิแล้วขอเป็นสาวกภูมิแล้วเร่งปฎิบัติธรรมดีกว่า
เบื้องหน้าปลายทางคือสุขคติภูมิเหมือนกันไม่ต้องผ่านนรก สวรรค์อีกไม่รู้กี่แสน
ชาติ รีบปฎิบัติให้เข้าโสดาบันในชาตินี้ ก็ปิดประตูนรกได้ถาวรแบบนี้มิดีกว่า
เหรอ ถ้าคนเข้าโสดาบันได้ง่ายๆ ก็คงดีน๊ะครับ แต่แค่นี้ก็ยากสุดๆแล้ว....

 

สิ่งใดที่ยังมีมนุษย์ทำได้อยู่ แสดงว่าสิ่งนั้นไม่ใช่ของยาก

 

ตามที่ผมเข้าใจนะครับ ผมเข้าใจว่า...
พระโพธิสัตว์ มีได้แม้ในหมู่โจร
เพราะต้องไปเรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง
จึงจะมาสอนเขาได้ เพราะปรารถนาเป็นครูเขา

 

วิชาครูต้องเรียนจาก ทุกข์ เพื่อให้ เห็น ทาง นิโรธ เมื่อเห็น นิโรธ ได้ ก็ต้องทำให้เข้าถึง มรรค เมื่อเดินเข้าสู่ทางมรรค แล้ว ก็ต้องลุย ไปให้ถึงผล ถ้าอยากลาก็รีบลาซะ เพราะ เดินเข้าบารมีปลายแล้วมานไม่ได้สบายหรอก อาจมีพวกเยอะจริง มีคนมาห้อมล้อม ดูดีมีสง่า แต่โปรดทราบไว้เถอะว่าเขาเหล่านั้นแหล่ะที่เราต้องดูแลทั้งหมด ชีวิตเราก็ต้องแลกกับชีวิตเขาได้ แม้ ต้องตกนรกก็ต้องยอม ทางเส้นนี้ไม่ง่ายเลย การท้อใจเป็นหมดในทุกคนที่มีเกิดมีตายนั่นแหล่ะจ้ะ แต่กรณีของ คุณ ไม่น่ามาจากการตั้งใจแต่เดิมมา ขออย่าได้นึกว่าเป็นพุทธภมิ จะหนักกว่าเดิม ขอฝากไปถึงทุกท่านด้วยนะจ้ะ ว่าขอได้โปรดตรองอารมณ์ ของใจให้ดีๆ ก่อน เพราะบางทีมาอ่านเรื่องของพุทธภูมิ ถ้า กำลังไม่พอ อารมณ์จะแทรก ทำให้ มีความรุ้สึก ว่า หรือว่ากุก็พุทธภมิเหมือนกัน ทั้งๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจมา ทำให้ต้องเหนื่อยไปอีกโดยใช่เหตุ
ที่ข้าพเจ้ามา กล่าวไว้เช่นนี้ ไม่ได้หมายความว่าข้าพเจ้าเป็นอะไรเป็นใคร ข้าพเจ้าไม่มีเจตนามาสอนหรืออะไรทั้งหมด มีแค่เจตนาเดียว เพียงอยากให้เข้าใจพวกพุทธภมิบ้าง
ก็เท่านั้นแหล่ะจ้ะ ขออย่าได้มองว่าเวลาทุกข์ขึ้นมา ก็จะมาลงกะทางพุทธภูมิว่าเราเคยตั้งใจมา ทุกข์เพราะกฏของการกระทำหรือปล่าวเพราะตัวเราเองทำตัวเองหรือปล่าว ดูให้ดีก่อน
ถ้าไม่แน่ใจจะบอกให้คร่าวๆ พอเป็นเครืองวัดอารมณ์นะจ้ะ
ประการแรก ท่านพร้อมมั้ยที่จะสละชีวิต เพื่อแลกพระโพธิญาณแม้ลมหายใจหมดไปก็ไม่ขอละความตั้งใจนี้เลย
ประการสอง เราตั้งใจที่จะช่วยผู้คนที่ยังทุกข์ระทม แม้เราต้องตายเองทุกข์เอง ก็พร้อม ด้วยความยินดียิ่งเราไม่ได้อาลัยในชีวิตลมหายใจของเราเลย
ประการที่สาม แม้นเราทำกุศลหรือความดีใดก็ตามเราไม่ขออะไรขอเพียงเพื่อให้มีโอกาสเข้าถึงซึ่งพระโพธิญาณ เป็นพระพุทธเจ้าพระองค์ใดพระองค์หนึ่งในอนาคตการณ์ เพื่อจักยังเหล่าเวไนยสัตว์ ให้เข้าซึ่งพระนิพพาน อันเป็นที่ไม่ต้องมีเกิดมีตายอีก
เอาแค่คร่าวๆสัก 3 ประการก็พอนะจ้ะ พอที่จะ เทียบอารมณ์ได้
ขอท่านทั้งหลายได้โปรดอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้า กรรมใดที่เคยล่วงเกิน ด้วย กาย วาจา ใจ ก็ดี ขอท่านทั้งหลายได้โปรดอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้า ตราบเท่าสู่พระนิพพานด้วย เทอญ

 

ขอให้คิดอย่างนี้ว่า ผลเกิดจากเหตุ สรรพสิ่งเกิดขึ้นจากกรรม ใยจะไปโทษว่าเพราะ๐ ปรารถนาพุทธถูมิจึงเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้หละ หากเราต้องการให้ผลในอนาคตมันดี วันนี้เราก็ควรทำดี หากต้องการให้อนาคตมันดีมากๆ วันนี้ก็ยิ่งต้องทำดี แล้วการทำดีที่ดีที่สุดคืออะไร ก็คือการเป็นพุทธภูมิใช่ไหม แล้วสิ่งที่ดีที่สุดจะให้ผลที่เลวร้ายได้อย่างไร

 

โดนทดสอบอยู่บ่อยๆ บางทีพระสงฆ์บางองค์ที่เราไปกราบท่านก็บอกว่าการสร้างบารมียังไม่ไปถึงไหน บางครั้งบางองค์ท่านก็บอกว่าโยมมาเกินครึ่งทางแล้ว บางองค์ท่านก็ไม่บอกอะไร และบางองค์ก็บอกว่าได้รับการพยากรณ์แล้ว ซึ่งก็คิดว่า เราไม่ควรจะไปสนใจเรื่องว่าเราปฎิบัติได้ถึงไหนแล้ว ที่จะทบทวนก็คือ ศีลเราบริสุทธิ์จริงหรือยัง แต่โดยรวมแล้วครูอาจารย์หรือพระที่เราเคารพท่านทุกองค์สอนให้ปฎิบัติ ตามแนวทาง บารมี 10
เอาเป็นว่า กำลังใจของเรานั้น ต้องพิเศษกว่าคนอื่นๆ

 

ตรงข้อความสีแดง ถูกต้องเลยครับพี่พระยาเดโชชัยมือศึก พุทธภูมิส่วนใหญ่คิดแต่ว่าได้รับพุทธพยากรณ์หรือยัง แล้วเมื่อไหร่จะตรัสรู้ ควรทบทวนศีล สมาธิ ปัญญา ก่อนจะดีกว่า ถ้า 3 ตัวไม่ครบ และใจยังไม่เกาะพระนิพพานล่ะก็ อีกไกลสุดกู่เลยครับ