การรู้จักจิตผิดๆ ทำให้การศึกษาพระพุทธศาสนาผิดตลอดแนว

หลวงปู่เทสก์กล่าวถึง " ความต่างกันระหว่างฌานกับสมาธิ "<!-- google_ad_section_end -->

อัปปนาสมาธินี้มีลักษณะคล้ายกับผู้ที่เข้าอัปปนาฌานชำนาญแล้ว ย่อมเข้าหรือออกได้สมประสงค์ จะตั้งอยู่ตรงไหน ช้านานสักเท่าไรก็ได้ ซึ่งเรียกว่าโลกุตรฌาน อันเป็นวิหารธรรมของพระอริยเจ้า อัปปนาสมาธิเมื่อมันจะเข้าทีแรก หากสติไม่พอเผลอตัวเข้า กลายเป็นอัปปนาฌานไปเสีย

อ่านเต็มที่นี่

;aa24

 

คุณ ดำรง อาจจะเพิ่งเคยเห็น อาการ แต๋วแตก ของ เอกวีร์
เลยค่อนข้างแปลกใจเล็กน้อย

นั่นแหละครับ ฝึกอย่างไรก็ได้ผลอย่างนั้น

 

หงายหมา เล่นเหรอ

 

เมาป่าวพี่ ผมแค่บอกสั้นๆว่า อ่านดีๆก็แล้วกัน แค่นี้เอง จะไปคิดอะไรมาก อย่าไปคิด อย่าไปคิด- -

 

ก็จะให้อ่านเจออะไรหละ ลองเฉลยสิ ทำได้ไหม

 

อ่อ แปลกใจจริงๆ แต่เข้าใจแล้วครับว่า มันเป็นของเฉพาะตน ปัจจัตตังของเขาหนะครับ ปัจจัตตังนิสัยเฉพาะตนของผมก็มีก็เลยพอจะเข้าใจพี่เล่าครับ

ไม่อยากพูดคุยอะไรกับลุงขันมาก เพราะสงสารพี่เล่า เดี๋ยวเขาอ่านแล้วเอาไปปรุงแล้วก็เอาที่ปรุงเสร็จแล้วมาปรักปรำผมอีก - -

 

ไม่ได้มีอะไรมากเลยครับ แค่กลัวว่าพี่เล่าอ่านแล้วจะตีความผิดๆถูกๆ แล้วก็จะไม่พอใจกัน ก็พี่เล่าชอบคิดมากหนิครับ ก็เลยบอกให้อ่านดีๆเท่านั้นหละครับไม่มีอะไร ขอตัวครับ:boo:

 

ถ้าไม่กล้าเฉลย ว่า ผมอ่านตกเนื้อหาสาระอะไรไป

ก็เอาตัวไปเถอะครับ

 

อย่าใช้คำว่ากล้าเลยครับ เพราะมันไม่มีอะไร ก็บอกแล้วว่ากลัวจะเอาไปคิดผิดๆแค่นั้น เรื่องนี้ขอตัวไปแล้ว เปลี่ยนเรื่องดีกว่าครับ

อยากถามทุกท่านว่า อนัตตาที่ถูก ต้องแปลว่าอะไร ..

อนัตตาแปลว่าไม่มีตัวตน หรือ อนัตตาแปลว่าไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน

 

ก็จะกลัวทำไมหละ กลัวอยู่นั่น ก็เห็นว่ากลัวไง เลย บอกให้กล้า

กลัวผมคิดอะไรผิดหละ ก็กล้าพูดสิ่งที่ผมควรคิดให้ถูกออกมาสิ

ทำได้ไหม

 

ตอบจริงๆแล้วนะจะรู้ได้ไงว่าเราบรรลุโสดาบัน ก็ดูจากสังโยช3ที่โสดาบันต้องละได้ไงครับ ว่าเราละได้ครบหรือไม่ ละโดยตั้งใจข่มให้ครบตรงตามสังโยช3ด้วยการบังคับข่มใจอยู่ตลอดเวลาหรือเรายังต้องคอยระวังตัวไม่ให้ทำผิดจากสังโยช3อยู่หรือไม่

หรือละได้โดยไม่ต้องคอยตั้งใจที่จะข่มใจให้เป็นผู้ละสังโยช3ได้ ไม่ต้องคอยระวังทำผิดสังโยช3อีกต่อไป
โดยเฉพาะข้อ สักกายทิฐิ ละความเห็นผิดว่า ขัน5เป็นเรา เรามีความเห็นว่าขัน5ไม่ไช่เราจริงหรือไม่
หรือเป็นแค่ความเห็นที่ตั้งไว้ตามที่ได้ยินมาแล้วระรึกบ่อยๆว่าไม่ไช่เรา ไม่ไช่เราจนอุปทานไปเองว่าเห็นว่าขัน5ไม่ไช่เราแล้ว....

อีกอย่างหนึ่งเรื่องละสังโยช3ข้อนี้ผมเห็นว่า เขาไม่ได้มาตั้งใจหัดละกันทีละข้อ

เวลาที่ละสังโยชได้ขาดจริงๆนี้มันขาดพร้อมกัน หรือต่อเนื่องกันทันทีครับ
คือ เมื่อละสักกายทิฐิได้ ก็จะเห็นธรรมเมื่อเห็นธรรมด้วยตนเองจริงๆแล้วก็ทำให้เกิดศรัทธาในพระพุทธเจ้าและ ละวิจิกิจฉาได้ทันทีเมื่อไม่มีความลังเลสงสัยใดๆในธรรมของพระพุทธเจ้าเพราะได้เห็นธรรมจริงแล้วด้วยตนเอง และ
ก็จะละสีลัพพัตปรามาสได้โดยไม่ต้องฝืนใจตนเองมากนัก มันจะต่อเนื่องกันแบบนี้ (มั๊งๆ หุหุหุ)<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->
__________________

พี่เล่าข้อความสี่ๆได้อ่านหรือยัง คิดว่าผมอมขี้ปากใครมาพูดอีกหรือไม่
แต่เดี๋ยวถ้าพี่เล่าไปฟังหลวงพ่อสงบเทศน์ พี่เล่าจะได้ยินหลวงพ่อพูดความหมายก็อย่างเดียวกันกับอย่างที่ผมพูด
ที่เอามาบอกเพราะพี่เล่ามักปรักปรำผมว่าอมขี้คนอื่นมาพูดบ้าง จำมาพูดบ้าง

คิดเอาบ้าง แต่คิดเอานี้ยอมรับนะว่าคิด แต่คิดแล้วพิมพ์แบบรวดเดียวเลยนะ ไม่ใช่ค่อยๆคิดค่อยๆพิมพ์

พี่เล่าก็อาจจะคิดอีกว่า ผมก็คงจำมาใครมาพูดอีก มันก็มีอยู่แค่2อย่างอะนะคือ จำมาพูด กับเคยผ่านจึงรู้ ของผมนี้คือ เคยผ่านมาจึงรู้ แต่ที่ว่าคิดเอาก็คือ คิดเพื่อเรียบเรียงเป็นประโยคข้อความเท่านั้น ...

ถ้าจะอ่านมาจำมาผมก็ไม่รู้ว่าจะจำจากที่ไหนได้ ในพระไตรปิฏกก็คิดว่าไม่มีบอกไว้เหมือนกัน หรือว่ามีก็ไม่รู้เหมือนกันนะ เพราะผมมันคนขาดการสดับ

แต่จะคิดอย่างไร จะว่าอย่างไรก็แล้วแต่พี่เล่าเถิดนะ

เพิ่มเติม กำลังจะซื้อหวยจากพี่เล่าดูซิว่าจะซื้อถูกใหม

 

ตกลง ที่พูดออกมานี้ เกี่ยวข้องกับ ที่ผมขยั้นขยอให้พี่ชาติ กล้าพูด
ออกมาหรือเปล่า ว่า ผมอ่านข้อความตรงไหนตกหล่น ถ้าไม่ใช่
ป่านนี้แล้ว ยังลูบๆคลำๆ อยู่อีกหรือ

* * * *

มาดูสิ่งที่พี่ชาติ "นำเสนอ" ให้ผมพิจารณา ทันทีที่พี่ชาติหลุดออกมาว่า
ให้ผมพิจารณาสิ่งที่พี่ชาติพูด นั่นแหละคือ ความลังเลสงสัย และ การลูบคลำ
อีกทั้งยังเป็นความยึดมั่นในทิฏฐิคติบางประการว่าเป็นตน เป็นของตน

เวลาเขาจะเล็งเห็นอะไรหรือไม่เล็งเห็นอะไร เขาไม่ได้พิสูจน์ด้วยการพูด
หลอกครับ หากยังอาศัยการพูด คำพูด เป็นที่พึ่งในการประกาศตน เมื่อ
นั้นก็คือ ลูบคลำศีล ลังเลสงสัย และต้องการถือตนออกมาให้คนเขาดูของลับ

 

ถ้าเป็นหลวงพ่อสงบพูดในกรณีแบบนี้ พี่ชาติก็ไปฟังไฟล์ล่าสุด เรื่อง "ดูแต่ไม่เห็น"

สดับให้มากๆ สดับให้เข้าใจว่า

ทำไม "ดูแต่ไม่เห็น" ไฟล์นี้ท่านจะพูดวนไปวนมา ซ้ำไปซ้ำมา เพื่อให้เห็นลงไป
ว่าทำไม "ดูแต่ไม่เห็น" และเพื่อให้เข้าใจรสธรรมและอาการของคนที่ละศีลลัพต
ปรามาส ว่าจริงๆแล้ว เขาจะทำอย่างไร แสดงตนอย่างไร หรือ ไม่แสดงตนอย่างไร

และกรณีที่ คนที่อยู่ในฐานะดูแต่ไม่เห็น ควรระลึกอย่างไร คนที่ดูแล้วเห็นจะต้องทำ
ตัวหรือพูดอย่างไรกับคนที่ดูแต่ไม่เห็น

ไปฝังเอานะ แล้วจะรู้ว่า สวนทางกันกับอาการของน้าชาติ อย่างเด่นชัดทีเดียว

 

ขยอให้พี่ชาติ กล้าพูด
ออกมาหรือเปล่า ว่า ผมอ่านข้อความตรงไหนตกหล่น ถ้าไม่ใช่
ป่านนี้แล้ว ยังลูบๆคลำๆ อยู่อีกหรือ

* * * * พี่เล่าจะอ่านแล้วคิดอย่างไรก็เรื่องของพี่เล่า ผมแค่บอกให้อ่านดีๆเท่านั้นเข้าใจใหม
--------------------------

มาดูสิ่งที่พี่ชาติ "นำเสนอ" ให้ผมพิจารณา ทันทีที่พี่ชาติหลุดออกมาว่า
ให้ผมพิจารณาสิ่งที่พี่ชาติพูด นั่นแหละคือ ความลังเลสงสัย และ การลูบคลำ
อีกทั้งยังเป็นความยึดมั่นในทิฏฐิคติบางประการว่าเป็นตน เป็นของตน

เวลาเขาจะเล็งเห็นอะไรหรือไม่เล็งเห็นอะไร เขาไม่ได้พิสูจน์ด้วยการพูด
หลอกครับ หากยังอาศัยการพูด คำพูด เป็นที่พึ่งในการประกาศตน เมื่อ
นั้นก็คือ ลูบคลำศีล ลังเลสงสัย และต้องการถือตนออกมาให้คนเขาดูของลับ

*******************ที่นี้ถ้าอ่านข้อความที่ผมนำเสนอแล้วตีความออกมาว่าเป็นการประกาศตนอะไร ผมก็ถือว่าผมซื้อหวยถูกหละ

ที่พี่เล่าบอกว่าเวลาเขาเล็งเห็นอะไรเขาไม่ได้พิสูจน์ด้วยการฟังคำพูดไม่จริงหรอกครับ
หากฟังหลวงพ่อสงบพูดมาจริงก็คงได้ฟังที่ท่านเล่าตอนที่หลวงตานึกสงสัยหลวงปู่แหวน สงสัยแล้วหลวงตาท่านทำอย่างไรถึงหายสงสัย ไม่ใช่เพราะการไปพูดคุยกับหลวงปู่แหวนหรอกรึหรือ

 

วันนี้กับพรุ่งนี้ผมไม่ว่างแล้วหละ พี่เล่าอ่านแล้วคิดว่าผมประกาศอะไรก็พูดมาตรงๆเลยนะ
ไปละโชคดีทุกท่าน

 

ปัดโถ่ ของมันดูกันง่ายๆ

อยู่ดีๆ พี่ชาติของผมก็ ยกข้อความ "เราจะรู้ได้อย่างไรว่าบรรลุโสดาบัน"

ผมไม่สนใจเนื้อหาหลอก ผมสนใจที่ว่า อยู่ดีๆ ไม่มีใครถาม อีกทั้งหัว
กระทู้ก็คนละเรื่อง ไม่รู้ว่า พี่ชาติ ยกมาด้วยเหตุอันใด

ที่นี้ ผมก็สอบถามหน่อยหละว่า เอาขึ้นมาพูดเพื่อตอบผมในเรื่องทีผมอ่าน
ตกบกพร่องหรือเปล่า เพราะมันดูจะเป็นคนละเรื่อง และตอนนี้พี่ชาติก็ชี้
เองว่า ไม่ใช่เรื่องเดียวกัน ก็ยิ่งชี้เข้าไปกันใหญ่ว่า อยู่ดีๆ ก็ยกเรื่อง
"เราจะรู้ได้อย่างไรว่าบรรลุโสดาบัน" มาพูดลอยๆ

เอาหละ สมมติว่า เอามาพูดลอยๆ เพื่อเป็นกับดักให้ผมปรุง ผมว่า น้าชาติ
น่าจะหันกลับไปดูตัวเองก่อนว่า ปรุงมาก่อนทำไม ลูบๆคลำๆ มาก่อนทำไม

ก็ในเมื่อชงมา ถ้าน้าชาติต้องการชงมาลอยๆ ก็ไปโพสในกระทู้ตัวเอง
แล้วปิดกระทู้ไป แต่นี้เอามาโพสในกระทู้ ซึ่ง หน้าที่ของเว็บบอร์ดคือ
เปิดโอกาสให้คนซักถาม สอบสวน สิ่งที่สงสัย

ดังนั้น ถ้าน้าชาติจะมาโพส แล้วมีคนโพสตอบ เขาไม่ตก เป็นปรุงตัวพ่อไป
กันหมดเหรอ

เอ้าหละ ผมว่า เป็นเช่นนี้ก็ไร้ประโยชน์จะโต้กับ พ่อดำรงค์ ละ เชิญคุณ
พ่อเดินทางโดยสวัสดิภาพก็แล้วกัน

 

แหมพออ่านโพสนี้ของพี่เล่าผมถูกหวยจริงๆด้วยแฮะ

ผมตอบแค่2คำถามก็แล้วกันนะคุณนิวรณ์ เพราะเรื่องอื่นๆรู้สึกว่าพูดไปก็ออกทะเล พูดไปก็ไกลๆๆหาฝั่งไม่เจอปล่าวๆ คุณอยากคิดอย่างไร หรือต้องการให้อื่นๆเข้าใจอย่างไรก็เชิญตามสบาย

1.โพสเรื่องนอกหัวข้อของกระทู้ ถ้าว่ากันตามตรงแล้ว เวลากระทู้ต่างๆเกิดขึ้นแล้วคนโพสคุยกันไปเถียงกันไป ก็มีกว่า80%ที่โพสเรื่องที่ไม่ตรงกับกระทู้จริงใหม เพราะงั้นเรื่องนี้จริงๆแล้วไม่เห็นจำเป็นจะต้องเอามาพูดเลย..

2.เรื่องที่คุณว่าอยู่ดีๆผมยกข้อความที่ผมโพสไว้ในกระทู้
จะรู้ได้อย่างไรว่าเราบรรลุโสดาบันแล้ว..มาทำไม

2.1 สาเหตุที่เอาเรื่องนี้มาโพสในกระทู้นี้ เพราะเห็นว่าคุยกันอยู่ในกระทู้นี้ และ เรื่องแค่นี้ ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปตั้งกระทู้ใหม่ เพราะเจ้าของกระทู้ อย่างคุณธรรมภูติไม่ใช่คนใจแคบขนาดห้ามคุยเรื่องอื่นๆ ที่ไม่ตรงกับชื่อกระทู้ที่พี่ภูติตั้งไว้....

2.2 สาเหตุที่ว่า อยู่ดีๆ ไม่มีใครถาม แต่ผมเอาเรื่องนี้ ที่เกี่ยวกับโสดาบันมาโพส ความจริง ไม่ได้ต้องการโพสอะไรที่เกี่ยวกับเรื่องโสดาบันเลย
แต่ ที่เอาเรื่องนี้มาโพสเพราะต้องการพูดเกี่ยวกับเรื่องที่คุณพี่เล่า ชอบกล่าวลอยๆไปตามความคิดความปรุงแต่ง จนเป็นความเห็นส่วนตัวของพี่เล่า
แล้วก็กล่าวหาผมว่า (ที่จริงกล่าวหาอีกหลายคน)
ผมพูดอะไรก็จำเขามาพูดทั้งสิ้น ธรรมที่ผมรู้จริงๆไม่มีเลย ที่จริงผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนักหรอกที่ถูกพี่เล่ากล่าวหาอย่างนี้
เพราะรู้อยู่แล้วว่าพี่เล่าชอบกล่าวอะไรตามความรู้สึก2อย่าง
1.เห็นแก่หน้าเพื่อนหรือ 2.ไม่ชอบหน้า
และที่จริงพี่เล่าก็ได้เคยวิจารณ์ธรรมที่ผมเคยพูดไว้เมื่อก่อนนี้ ไปคนละทางกับตอนนี้ ที่กลับหาว่าผมไม่มีธรรม แต่อะไรเป็นอย่างไรผมไม่พูดถึงก็แล้วกันเพราะเคยพูดไปแล้ว..

2.3 สาเหตุที่ว่า อยู่ดีๆ ไม่มีใครถาม แต่ผมเอาเรื่องนี้ ที่เกี่ยวกับโสดาบันมาโพส ความจริง ไม่ได้ต้องการโพสอะไรที่เกี่ยวกับเรื่องโสดาบันเลย
แต่ ที่เอาเรื่องนี้มาโพสเพราะบังเอิญเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่ผมพูดไปก่อนที่หลวงพ่อสงบจะเทศน์เกือบเดือน .และรื่องนี้เรื่องนี้บังเอิญไปตรงกับเรื่องที่หลวงพ่อสงบเทศน์ ก็เผื่อว่าพี่เล่าจะเลิกกล่าวหาผมตามอารมณ์ชอบ-ไม่ชอบสักที
(แต่เลิกยากเนอะ..ก็ไม่เป็นไร)

ที่จริงก่อนหน้านี้ก็มีหลายเรื่อง ที่พอผมฟังหลวงพ่อเทศน์แล้วผมรู้สึกว่าตรงกับความเห็นที่ผมมี เพราะอย่างนี้หละมั๊งเวลาผมพูดอะไรที่ตรงกับหลวงพ่อถึงได้ถึงได้ถูกพี่เล่ากล่าวหาว่า อมขี้คนอื่นมาพูด...

ส่วนหลวงพ่อเทศน์ไว้ตรงไหนก็หาฟังเอาเอง

 

อ๋อ ตกลงคือคุณมีธรรม กล่าวธรรมไว้ก่อน หลวงพ่อมากล่าวทีหลัง ตรงกัน
กับคำธรรมของคุณ ก็เป็นอันว่า คุณมีธรรม คำคุณถูกต้อง

คุณจะไปอมมาก่อน หรือ อมเอาทีหลัง มันก็อมอยู่ดีแหละครับ โดยเฉพาะ
กรณีที่พระมากล่าวตรงเอาทีหลังนี่ คุณพ่อดำรงค์ทราบไหมว่า เขาเรียกว่าอะไรกัน

 

ไม่รู้สิว่าเรียกว่าอะไรหละ ผมไม่เก่งขนาดเอาความรู้ธรรมมาพลิกแพลงเพื่อสนองอารมณ์ตนเองแบบพี่เล่าซะด้วยสิ

แต่จะติอย่างไรก็น่าจะระรึกถึงข้อ2.2หน่อยนะ เผื่อว่าอะไรที่พูดติออกมาตอนนี้จะได้ไม่ไปขัดกับคำพูดของพี่เล่าเองที่เคยรับรองผมไว้ในตอนนั้น มันจะกลายเป็นพูดอะไรไว้ก็ไม่จริงสักอย่าง อ่อ ต้องเรียกว่า จริงตามอารมณ์ของพี่เล่าสิเนอะ

(นี้ยังไม่ได้ขุดนะ พวกที่ขุดหนะ คือขุดความผิดของคนอื่นขึ้นมาประจาณตามอารมณ์ของตน)

 

สรุปก็คือพี่เล่าอยากจะติเรื่องผมไม่มีธรรม มีแต่อมธรรม พี่เล่าควรแก้ตัวเรื่องที่เคยรับรองธรรมผมในข้อ2.2เสียก่อน เพราะมันขัดแย้งกันเอง มันไม่พ้นหรอก

จริงๆแล้วถ้าผมจะแก้เรื่องที่พี่เล่าติผมว่าไม่มีธรรม เป็นแค่คนอมธรรมมาพูด ผมไม่ต้องยกตัวอย่างเรื่องที่พูดตรงกับหลวงพ่อสงบก็ได้ เพราะแค่ข้อ2.2 ที่พี่เล่าเคยรับรองอะไรผมไว้ พี่เล่าก็ไปไม่ถูกแล้ว
แต่ระดับพี่เล่าเดี๋ยวก็คงมีทางออกหละ อยู่ที่ว่าจะมาแบบเหตุผล หรือ มาแบบแถๆๆๆๆๆ