สัมผัสที่ 6 คนมี ไม่อยาก คนอยาก ไม่มี…

สัมผัสที่ 6 คนมี ไม่อยาก คนอยาก ไม่มี…
เรียบเรียงโดย ทีชา…

เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นคำบอกเล่า ของผู้ที่ชื่อว่าเป็นภรรยาของผมเองเราคบกันมานาน แต่เพิ่งจะแต่งงานกันไม่นานมานี้เอง เป็นเรื่องแปลกและยากที่จะเข้าใจ กับเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับแฟนผม ตั้งแต่ยังเป็นเด็กๆ คุณหญิง(นามสมมุติ)ปัจจุบันอายุประมาณ 30 ปี เป็นคน จ.ลำพูน โดยกำเนิด และอาศัยและเติบโตที่นั่น เหตุการณ์แรก ที่คุณหญิงจำความได้เกี่ยวกับเรื่องสัมผัสที่6 วันนั้นจำได้ว่า น่าจะประมาณ 3-4 ขวบได้ ที่ จ.ลำพูนสมัยนั้น ยังคงใช้น้ำจากบ่อน้ำ ที่ปกติทุกๆบ้านก็จะต้องมีบ่อน้ำ สำหรับไว้ใช้อุปโภค บริโภค โดยจะต้องใช้การหมุนรอกขึ้นมา เย็นวันหนึ่งแม่ของคุณหญิง กำลังจะอาบน้ำให้คุณหญิง แต่ลืมของใช้บางอย่างไว้ที่บ้าน จึงได้บอกกับคุณหญิงไว้ว่า เดี๋ยวรอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวแม่ไปเอาของที่บ้าน แม่ลืมไว้ อย่าไปไหน เดี๋ยวแม่จะกลับมาอาบน้ำให้ พอแม่เดินกลับมาก็ต้องตกใจถามคุณหญิงขึ้นมาว่า ใครอาบน้ำให้ คุณหญิงก็ได้ตอบแม่ไปว่า ก็น้า….( ตอนนี้คุณหญิงจำชื่อคุณน้าคนนั้นไม่ได้) อาบให้ คุณหญิงบอกว่า ตอนนั้นแม่ถึงกับร้องว้ายออกมาด้วยความตกใจอย่างสุดขีด เพราะว่าน้าคนนั้นที่คุณหญิงเอ่ยชื่อมา ได้ตายไปแล้ว เมื่อไม่นานมานี้เอง…
คุณหญิง ได้เข้าเรียนที่โรงเรียนเอกชนชื่อดังประจำจังหวัดลำพูนแห่งหนึ่งในสมัยนั้น ขณะที่คุณหญิงอายุประมาณ 7 ขวบได้ เห็นเหตุการณ์ว่า จะมีเพื่อนผู้หญิงมานั่งที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง และเก้าอี้ตัวนั้นจะขาหักลงมา เพื่อนจะได้รับบาดเจ็บ คุณหญิงก็ได้บอกเตือนเพื่อนๆ ไปว่า อย่าไปนั่งเก้าอี้ตัวนั้นนะ มันจะหัก แต่ซักพักยังไม่ทันขาดคำ เพื่อนก็ไม่ทันได้ฟัง ก็ได้นั่งเก้าอี้ตัวนั้นลงไป เก้าอี้ตัวนั้นได้ขาหักลงมาจริงๆ
ซึ่งตอนนั้นคุณหญิงได้เข้าใจว่า เพื่อนๆ หรือคนทั่วไปทุกๆคน ก็เห็นเหมือนกับที่คุณหญิงเห็น...แต่ไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย...<O></O>
จากคำบอกกล่าวของคุณแม่ “ตอนเด็กๆ คุณหญิง เป็นคนชอบพูดอยู่คนเดียว โดยจะชอบบอกแม่ว่า ก็เล่นกับพี่คนนี้อยู่ไง ไม่ได้พูดคนเดียวซักหน่อย”
คุณหญิง เป็นเด็กที่ดื้อมากๆ ถ้ามาตักเตือนแล้วไม่มีเหตุผลมาอธิบายนี่ จบเลย ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุเลย เช่นห้ามว่า อย่าไปเล่นน้ำที่นั่นนะ คุณหญิงก็ถามว่า ทำไมไปเล่นตรงนั้นไม่ได้ แม่ก็รำคาญก็บอกไปว่า เออน่า บอกไม่ให้ไปก็ไม่ให้ไปสิ ซักพักเท่านั้นแหละครับ เสียงตูม… เลย มันกระโดดน้ำเลย เกือบจมล่ะสิครับ สำลักใหญ่ เลย คุณหญิงเลยกลัวน้ำมาตั้งแต่ตอนนั้นเลย ไม่กล้าอีกเลย<O></O>
<O></O>
เมื่อโตขึ้นมาหน่อย อายุได้ประมาณ 16 – 18 ปี ตอนนั้นคุณหญิงบอกว่า เป็นช่วงที่สัมผัสที่ 6 แรงมาก ทั้งเห็นล่วงหน้า ทั้งความรู้สึกถึงรางสังหรณ์ต่างๆ อย่างเช่นว่า เพื่อนจะไปเที่ยวทะลกัน ตอนแรกคุณหญิงก็บอก จะไปด้วย แต่วันก่อนที่จะไป คุณหญิงก็ได้บอกเพื่อนๆว่า อย่าไปเลย ถ้าไปไม่สนุกหรอก พายุจะเข้า ตอนนั้นคุณหญิงไม่ได้ดูพยากรณ์อากาศนะครับ แต่พวกเพื่อนๆก็ยังไม่เชื่อกัน เพราะท้องฟ้าก็ดูแจ่มใสดี ก็ไปเที่ยวทะเลกัน แต่ก็ปรากฏว่า ไม่สนุกอย่างที่คิดจริงๆ เพราะพายุฤดูร้อนเข้าจริงๆครับ
นอกจากนั้นเพื่อนๆที่ใกล้ชิดคุณหญิงเอง ก็ได้รับรู้ และรู้สึกกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณหญิง ถึงขนาดที่มีการลองของกันเล่นๆ ว่า “หญิง หวยงวดนี้ออกอะไร ตอนนั้นคุณหญิงบอกว่า ไม่เห็น และไม่รู้หรอก ว่าหวยจะออกอะไร ก็บอกส่งเดชไปว่า 67 เพื่อนก็ไปซื้อหวยกันสิครับ ฝากพ่อ ฝากแม่ซื้อกันบ้าง ซื้อกันเองบ้าง พอหวยออก งานเข้าเลยครับทีนี้ เพราะหวยออก 67 จริงๆ และหลังจากนั้นอีกสองงวดเพื่อนก็มาถามมาแซวเล่นกันอีก ว่าหวยออกอะไร คุณหญิงก็บอกส่งเดชไปอีกล่ะครับ แต่ก็ถูกอีกสองงวดติดกันเลยทีนี้ เพื่อนหัวใส บอกว่า หญิงๆ เราตั้งสำนักกันไหม เหอะๆ นี่ขนาดยังเด็กๆกันอยู่นะครับ เหอะๆ แต่พอมาตอนหลัง คุณหญิงก็ยังสงสัยอยู่ว่า บอกไปมั่วๆ แล้วมันดันไปถูกได้ยังไง
ถ้าบังเอิญ มันจะบังเอิญถึงสามครั้งเลยเหรอ ครั้งที่สี่ลองซื้อเองดูบ้าง แต่ครั้งนี้ ถูกเหมือนกันครับ ถูกกินกันเรียบ พวกเพื่อนๆเห็นว่างวดนี้ก็ซื้อกันหนักน่าดู เหอะๆ จ๋อยเลย …”
<O></O>
คุณหญิงเคยเล่าให้ฟังว่า ครั้งหนึ่ง เคยนอนหลับไป อยู่ดีดี ตื่นขึ้นมา อ่าว ดันเห็นตัวเองยังนอนอยู่บนที่นอนอยู่เลย คุณหญิงตกใจมากๆ นึกว่าตัวเองจะต้องตายแล้วหรือเปล่า บางทีตื่นขึ้นมาก็เห็นเป็นผู้หญิง หน้าคล้ายๆคุณหญิงเลย แต่ดันนั่งอยู่ที่ตรงริมระเบียงคอนโด นั่งห้อยขาออกไปข้างนอก แล้วหันหน้ามายิ้มให้คุณหญิง และมีครั้งหนึ่ง ตื่นขึ้นมา เห็นร่างตัวเอง นอนอยู่บนที่นอนเหมือนเดิม ก็ยังตกใจอยู่ แต่ซักพัก ก็ได้ไปปรากฏอยู่ที่ไหนซักที่ คุณหญิงบอกว่า สถานที่นั้น ก็เหมือนกับบ้านคนทั่วไปนั่นแหละ แต่คล้ายๆน่าจะเป็นบ้านคนโบราณหน่อย แต่ไม่โบราณมาก ยังมีบ้านคล้ายๆแบบสมัยใหม่อยู่ก็มี ตอนนั้นเป็นเวลากลางคืน ซักพักก็ได้ยินเสียงมาว่า บ้านนี้มีเจ้าของแล้ว ห้ามเข้า และก็ได้ยินเสียงว่า เวลาไม่เหมือนกันนะอย่ามาเที่ยวเพลินล่ะ เดี๋ยวกลับไม่ได้นะ แต่ผมเองก็ไม่ได้ถามคุณหญิงเหมือนกันครับ ว่าเป็นเสียงผู้หญิง หรือผู้ชาย คุณหญิงบอกว่า ได้ยินแต่เสียง แต่ไม่เจอใครเลย


<O></O>
ไม่ว่าจะตามถนนหนทางเหมือนกัน คุณหญิงก็จะเห็นตลอด เหล่าวิญญาณต่างๆ ช่วงนั้นนี่ พระภูมิเจ้าที่ เห็นหมด เห็นนั่งอยู่ข้างๆศาลเลยครับ คุณหญิงไม่เหมือนใครๆ นอกจากเรื่องพวกนี้แล้ว ก็ยังมีเรื่องการใช้ชีวิตประจำวันปกติด้วยคือ กินของงานศพไม่ได้ ถ้ากินไปนี่ อ้วกแตกเลยครับ แล้วก็ช้อนซ้อม จะพกติดกระเป๋าตลอด ไม่กินร่วมกับใคร กินร่วมไม่ได้เลย ได้เป็นไข้แน่ๆ แล้วคุณหญิงก็สุขภาพไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ด้วย เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ เป็นทั้งโรคหัวใจ กรวยไตอักเสบก็เคยเป็น แพ้น้ำยาซักล้างต่างๆ โรคกระเพาะ เกร็ดเลือดต่ำ
คุณหญิงเองบอกว่า ไม่ได้อยากเห็นเลย ไม่อยากเป็นแบบนี้ ช่วงหลังๆ พยายามกินของไปเรื่อย ช้อนก็ใช้ร่วมทั่วไป คือคุณหญิงเองก็จะพยายามทำให้เหมือนคนปกติทั่วไปมากที่สุด แต่ช่วงหลังๆคุณหญิงเอง ก็ไม่ค่อยเห็นอะไรแล้วนะครับ แต่ก็ยังเห็นอยู่ ถ้าสมาธิดีเมื่อไหร่เป็นได้เห็นแน่ มีอยู่ครั้งหนึ่ง เพื่อนชวนคุณหญิงไปดูการเข้าทรง คุณหญิงบอกได้เลยว่า ผีแน่ๆ สัมภเวสี ไม่ใช่เจ้าอะไรที่ไหนหรอก พอไปถึงที่นั่น เจ้าทรงก็บอกว่า จะดูดวงให้ฟรีๆ ไม่คิดค่าใช้จ่ายอะไร เพื่อนก็งงกัน ทำไมใจดี แต่คุณหญิงก็ไม่ดูนะครับ เพราะก็รู้ๆอยู่แล้ว
มีช่วงหนึ่ง ไม่แน่ใจว่าช่วงอายุเท่าไหร่ คุณหญิงได้หันไปนับถือคริสต์ คุณหญิงบอกว่าอาจจะด้วยความยังเป็นเด็ก ช่วงนั้นก็ไปตามเพื่อน ก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไป ช่วงนั้นคุณหญิงบอกว่า เจอหนักกว่าเดิมอีก จนมาเจอผมนี่แหละครับ ผมดึงเข้ามานับถือพุทธเหมือนเดิม พาขอขมาพระรัตนตรัย และครูบาอาจารย์ที่นับถือ พาสวดมนต์ เช้า เย็น ทำสมาธิ ภาวนา ไม่ได้ขาด <O</O
<O</O

นับจากวันที่คุณหญิงจำความได้ ก็ได้พบเหตุการณ์แปลกๆอีกนับไม่ถ้วน เอาเท่าที่คุณหญิงเล่าให้ผมฟัง ผมเองก็ยังจำไม่หมดเลย ก็เลยเขียนมาเท่าที่ผมจำได้ ส่วนคุณหญิงเองก็ไม่ได้ต้องการบอกใครหรือให้ใครรู้ แม้แต่ไปถามพระถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ยังไม่เคยไปเลย แต่เข้าวัด ตักบาตร ทำบุญทำทาน ฟังธรรมะ ในวันพระเท่าที่จะทำได้ และมีเวลาและโอกาสอำนวย เราทั้งสองคนเพิ่งจะมาตั้งมั่นตั้งใจ ใฝ่ศึกษาในพระธรรมอย่างจริงๆจังๆได้ไม่นานมานี้เอง ตัวผมเอง ก็สวดมนต์ทำวัตรเช้าเย็น ไม่ได้ขาดมาได้ประมาณ 5 เดือนได้ละ ส่วนทำสมาธิ น่าจะเริ่มได้ประมาณ 3 เดือน แต่คุณหญิงก็ยังมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นเวลาทำสมาธิเหมือนกัน เมื่อครั้งแรกที่เราเริ่มทำสมาธิกันในคอนโดฯ นั้น คุณหญิงบอกว่า ได้เห็นพระนั่งบนอาสนะสีแดง มือข้างหนึ่งถือตาลปัตรปิดหน้าไว้ ลอยอยู่บนที่สูง คุณหญิงเห็นแล้วก็ดีใจ ก็พยายามถามไปว่า นั่นใครเจ้าคะ คิดในใจว่าอยากรู้จังว่าเป็นใคร ในใจพยายามอยากรู้ให้ได้ ซักพัก พระรูปนั้น ก็ยืนขึ้นและหันหลังเดินหายไป โดยไม่ให้เห็นหน้า ทุกครั้งที่คุณหญิงทำสมาธิ จะได้เห็นสิ่งต่างๆเหล่านี้ตลอด บางทีไปนั่งสมาธิกันที่วัดที่มีคนมาปฏิบัติกันเยอะๆ เวลานังสมาธิ คุณหญิงก็จะเห็นเป็น ควันสีขาวๆ ค่อยๆรวมกันเป็นก้อนใหญ่ๆ ซักพักก็ลอยขึ้นไปข้างบน ช่วงหลังๆคุณหญิงเองเริ่มขี้เกียจละ เพราะไม่อยากเห็นสิ่งเหล่านี้ บางทีก็กลัว กับสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง แต่ก็ยังสวดมนต์บ้าง สมาธิบ้าง ประมาณ 10 นาที หลังๆคุณหญิงบอกว่า โดนเตือนมาว่า อย่าไปเล่าให้ใครฟัง รู้อะไร เห็นอะไร อย่าไปบอกใคร หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ถามอะไรคุณหญิงแล้ว เพราะส่วนใหญ่แล้ว ผู้รู้ว่าคุณหญิงจะต้องเห็นอะไรแน่ๆเลย ผมชอบถาม เพราะตัวเองไม่เห็นแต่อยากรู้ เหอะๆ จนครูบาอาจารย์มาสอนในสมาธิของคุณหญิงฝากมาบอกผมว่า อย่าทำด้วยความอยากรู้

เวลาปฏิบิตให้นึกถึงพระรัตนตรัย หลังจากนั้นมา ผมก็ไม่เคยถามอะไรอีกเลย และคุณหญิงก็ไม่บอกอะไรผมอีกเลย เหมือนกัน แต่บอกตรงๆ ความอยากก็ยังมีอยู่นิดๆ เหอะๆ อยากเห็นสิ่งที่คุณหญิงเคยเล่าให้ฟัง แต่ทำยังไงมันก็ไม่เห็น ก็ยังคงเชื่อฟังคำสั่งสอนของครูบาอาจารย์ครับ

อย่าปฏิบัตธรรมเพราะ ”อยาก” ทำใจให้สบาย นึกถึงพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง เท่านั้นแหละครับ ขอฝากไว้ให้คิดพิจารณา ตามสติปัญญาไว้แต่เพียงเท่านี้แล้วกันครับ

 

ขอบคุณค่ะ

 

เราเองก็จะรู้ล่วงหน้า เมื่อตอนเป็นเด็กจะรู้ล่วงหน้า มีลางสังหรณ์ที่แม่นยำมากๆ จะเมื่อ
ประมาณ 20 กว่าปีที่แล้ว ต้องขออธิษฐานจิตว่า ไม่ขอรู้ล่วงหน้าเพราะบางเรื่องทำใจ
ไม่ได้ แล้วจะกังวลอยู่นั่นแหละ หลังจากที่ขอไม่เห็นไม่รู้ก็เพลาๆจนกระทั่งมีเป็นบางครั้ง
เท่านั้น อย่างพ่อเราจะเสีย เราก็รู้ก่อน รู้ถึงเวลาด้วย ปรากฏว่า ตอนสิ้นใจ มีเพียงเรากับ
ครอบครัวเราที่อยู่ข้างพ่อ บอกให้พ่อระลึกถึงพระพุทธ จนพ่อสิ้นใจ พี่น้องเป็นสิบไม่มีใคร
อยู่เลย ใครจะเป็นอะไร เราก็จะรู้ล่วงหน้า โดยเฉพาะเรื่องงาน ทำให้เราทรมานใจ เพราะ
เรื่องบางเรื่องไม่รู้ดีกว่า พอขอที่จะไม่รู้ ก็ค่อยๆ น้อยลง เด๋วนี้ เกษียณแล้ว เข้าวัดฟังธรรม
เยอะๆ จนสามารถวางตนให้มีอุเบกขา ก็คิดว่า ถ้าได้ลางล่วงหน้ากลับมาก็จะดีนะ เคยคุย
กับกัลยาณมิตร เขาว่า เพราะในชาติก่อนๆ เราอาจจะเคยได้ทิพยจักขุ (อันนี้คุยกันเล่นๆนะ)
เวลาเรานั่งสมาธิ เด๋วนี้จะนั่งได้แบบนิ่ง นาน เคยมีครั้งสองครั้งที่เห็นแสงวิบวับเป็นเหมือน
เพชร เคยเห็นแสงทองระยิบ แต่เราจะไม่คิดตาม แล้วตั้งจิตแค่ให้นิ่ง ก็จะไม่เห็น ที่เมื่อก่อน
ตอนนั่งตัวจะแกว่งเหวี่ยงจนแรงมาก แต่ตอนหลังนี่ไม่เป็นแล้ว เคยนอนสมาธิก็เห็นตัวเรา
ลอยอยู่เหนือกายเนื้อ เราตกใจก็ เห้ย.....แล้วก็ตกลงมาบนเตียงอย่างเดิม เคยเป็นสองครั้ง
ตอนนี้ก็อยากได้ลางรู้ล่วงหน้ากลับมาอย่างเดิม เพราะแน่ใจว่า ตัวเองสามารถทำใจรับกับ
เหตุการณ์ต่างๆ ได้ ไม่เหมือนในอดีตที่จิตสับสนวุ่นวาย
อนุโมทนาต่อทุกท่านที่อ่าน

 

เราเองก็เป็นอีกคนเหมือนกันค่ะ ที่มีสัมผัสที่6 แบบนี้เค้าเรียกว่า เป็นบุญเก่านะค่ะ หมายถึงอดีตชาติเคยฝึกแบบนี้มาก่อนค่ะ ลองไปนั่งสมาธิดูนะค่ะ จะได้เร็วกว่าคนอื่นค่ะ

 

ผมขออยู่แบบนี้ล่ะดีแล้ว ไม่ต้องรู้อะไรที่ไม่ควรรู้

 

อือ เราไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย...มีแต่ฝันแล้วเป็นจริง แต่ไม่บ่อยๆ เด๋วนี้ไม่เป็นแล้ว

 

ซื้อไปเลยงวดที่ 1 กพ.53 เลข 539 บน และล่าง 88

 

รู้สักแต่ว่ารู้ เห็นสักแต่ว่าเห็น....พอ

ตอบคุณ fay10 จะไปซื้อคะ

 

ผมก็มีแต่เด็กเลย แต่พอโตขึ้นมาก็ไม่ค่อยมีแล้ว ไม่ได้หนีนะครับ จิตเข้มแข็งขึ้น เด็กก็งี้แหละจิตอ่อน

 

ขอบคุณมากค่ะ กับการแบ่งปันประสบการณ์ที่คนบางคนก็ไม่เคยได้รับรู้หรือมี เป็นคนหนึ่งเช่นกันค่ะที่มีสัมผัสที่หก:boo: จนตอนนี้กลายเป็นเรื่องปกติ เมื่อวานก็มาอีก แต่ดีที่ตั้งสติ นึกว่ามันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ มันก็ดับไปค่ะ ที่ทำได้เพราะหันมาปฏิบัติธรรมเป็นกิจวัติค่ะ:z2

 

ไม่เคยมีเลย หะๆ

 

อ่านเพลินดีจังเลย

 

ขอบคุณครับ ที่นำมาเล่าให้อ่านกัน

 

สัมผัสที่ 6 เป็นสิ่งที่เรารับรู้ได้เพียงคนเดียว บางคนอาจไม่เชื่อในสิ่งนี้ แต่สำหรับดิฉันแล้วเชื่อ เพราะเกิดขึ้นกับตนเอง

 

ขออนุโมทนาครับ บางครั้งผมก็รู้สึกว่าภาพนี้เราเคยเห็นมาแล้วหนิ มันเคยเกิดขึ้นแล้วรู้สึกว่านะ แต่เหมือนกับว่ามันเกิดขึ้นซ้ำซ้อน

 

ไม่อยากเห็นผีครับ กลัว อิอิ...

 

ขอบคุณที่เล่าให้ฟังคับ
ผมไม่เคยอ่ะคับ สงสัยเพราะเป็นคนเกิดวันเสาร์ จิตเลยแข็ง

 

เห็นไม่บ่อย แต่เสียงนี้...มากอะ เดจาวูก็บ่อย เป็นผู้ใหญ่แล้วจิตหยาบรับรู้อะไรไม่ได้เท่าเด็กละ เป็นที่มาว่าได้ยินแต่เสียง55++ ไม่เห็นดีแล้วเค้ากัว:boo:

 

เคยมีตอนเด็กๆครับ แบบนั่งอยู่ดีๆๆก็นึกขึ้นมาว่า เออ เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้มาแล้ว แบบวูบๆๆอ่ะครับ มีครั้งนึงตอนนั้นอยู่ประถมเอง เด็กๆรอที่บ้านมารับ แต่ทำไมไม่รู้คิดแต่ว่าพี่ที่อยู่กรุงเทพต้องมารับแน่ๆๆ เป็นอะไรไม่รู้ มั่นใจมาก ว่าเค้าต้องเป็นคนมารับ ทั้งๆๆที่ไม่รู้อะไรเลย และเค้าก็อยู่กรุงเทพ จะมารับยังไง ก็เฝ้าแต่รอว่าเมื่อไรจะมาซักที รอนานมาก พอถึงเวลาเค้าก้อมารับจริงๆๆ เป็นครั้งที่รู้สึกมั่นใจที่สุด ที่แบบจะๆๆเลย นอกนั้นยังไม่เคย ตอนนี้หายไปแล้ว ไม่ค่อยรู้ จะมาทางฝันมากกว่า ธรรมดาจะไม่ค่อยฝัน ถ้าฝันชอบฝันตอนก่อนตื่นอ่ะครับ เค้าบอกมาหลายคนว่า เป็นเทพนิมิต ฝันแม่น เอาไปแทงหวยได้นะ แต่แปลก ไม่เคยจำได้เลยครับ ไม่ค่อยได้สนใจ พอมาช่วงหลังๆๆ ตอนฝันจบพอตื่นก็จำได้นะ พอหลับแล้วตื่นมาอีกที ลืมอีกแล้ว ไม่รู้ทำไม แต่ไม่เล่นอยู่แล้ว เลยไม่ได้สนใจ เค้าบอกว่าตอนนี้วัยรุ่นยังฟุ้งอยู่ เดี๋ยวพอโตอีกหน่อย จิตนิ่งแล้ว จะกลับมาอีกที บอกว่าเป็นหมอดูได้ แต่ไม่อยากรู้อ่ะครับ ไม่อยากรู้อยากเห็นอะไรทั้งนั้น บอกตามตรงเลยว่ากลัว อย่ารู้เลยดีกว่า ยังไม่พร้อมที่จะรู้ตอนนี้
ส่วนเรื่องคนวันเสาร์จิตแข็งนี่ รู้จักคนนึง ยังไม่เคยเห็นอะไรครับ แต่เรื่องรู้นี้ รู้มากครับ แบบพอคุยไปได้ไม่เท่าไหร่ก็รู้นิสัยคนนั้นหมดแล้วอ่ะครับ รู้เลยว่าคนนี้เป็นยังไง บางทีรู้มากไปเค้าก็ไม่อยากรู้อ่ะครับ ยังดีที่ยังไม่รู้ขนาดนั้น เป็นแบบคนธรรมดา ไม่ต้องรู้อะไรดีแล้ว

 

ผมเคยก็เคยเป็นเหมือนคุณ sZerETleK เช่นกันครับ เช่น เราไปในสถานที่แห่งหนึ่งที่ไม่เคยไปเลยนะครับ แต่จะรู้สึกว่าเคยมาที่นี้แล้ว และก็รู้อีกว่าเดี๋ยวจะมีใครเดินมาอะครับ บางครั้งก็ตรง บางครั้งก็ไม่ตรงครับ...