กรรมที่เราเผา "มดดำ" ตอนเด็ก

หากใจพร้อมก็ลองไปปฏิบัติดูนะค่ะ ^_^

 

สวัสดีค่ะ น้องอร

พี่ฝึกกรรมฐานที่วัดอัมพวันประมาณปี ๒๕๓๙ ค่ะ ขณะนั้ยังทำงานอยู่ประเทศกัมพูชาค่ะ ส่วนใหญ่ใช้เวลาลาพักร้อนประมาณ ๑๐ วัน ก็จะไปนั่งกรรมฐานครั้งละ ๗ วัน แม่ครูในครั้งนั้น คือ แม่ครูพรรณทิพย์ค่ะ

หลังจากพี่ออกกรรมฐาน พี่นำพวงมาลัยสั่งทำพิเศษไปกราบเท้าท่าน หากไม่ได้ท่านในวันนั้น พี่คงตัดรักไม่ได้

ขออนุโมทนาบุญกับน้องอรอีกครั้งค่ะ

P'Numsai

 

แม่ครูพรรณทิพย์ ก็มีบุญคุณต่ออรมากค่ะ ท่านเป็นคนแนะเวลาอรทำกรรมฐานด้วยค่ะ ที่ให้ออกไปเดินลานดิน ก็เพราะท่านรู้วาระจิตของอร ที่ดื้อไม่อยากออกไปเดิน ท่านถึงเอ่ยขึ้นมา ว่าควรเดิน

วันนึง อรกำลังเดินจงกรมอยู่ในอาคารภาวนา ๒ แล้วเกิดสงสัยในระหว่างเดิน จะเอ่ยถามท่านก็เกรงใจ ผู้ปฏิบัติธรรม ท่านอื่นมาก


อรเลยคุยกับแม่ครูพรรณทิพย์ด้วยจิตน่ะค่ะ บอกท่านว่า ลูกเดินจงกรมก้มหลังขนาดนี้ ถูกต้องหรือไม่ ช่วยบอกลูกด้วยนะเจ้าค่ะ

แล้วท่านก็ตอบขึ้นมาแทบจะทันทีทันใดเลยว่า อย่าก้มหลังมากนะ เดี๋ยวจะปวดหลังเอา


คุยด้วยจิต เคยคุยกะหลวงพ่อจรัญ ครั้งนึงค่ะ แอบฟ้องท่านนิดๆ อิอิ แล้วท่านก็ตอบกลับให้เห็นผลว่าท่านจัดการให้เรียบร้อยแล้ว อิอิ

 

อนุโมทนาค่ะ~~
ตามอ่านมาได้บุญแล้วยังได้ความรู้ความเพลิดเพลิน อ่านแล้วชักเพลิน!
เอ๋ ติดในอารมณ์พอใจ เป็นความชั่วไหมคะเนี่ย แหๆ

 

สาธุค่ะ น้องอร

ปกติครูบาอาจารย์ที่เป็นมนุษย์ของพี่ในปัจจุบัน ท่านไม่ค่อยเน้นเรื่องอภิญญามากนัก ท่านมักสอนให้ดูปัจจุบันอย่างเดียวค่ะ ท่านสอนให้ดูปฏิกิริยาของจิตว่า มันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปอย่างไร เพื่อลด ละกิเลสในใจเรา

แต่พี่ก็แอบซน ยังแอบฝึกมโนมยิทธิ และฝึกกสินต่าง ๆ ท่านทราบ แต่ก็เมตตาเพียงบอกว่า อย่าแวะให้มากนัก

เรื่องของการรู้วาระจิตของหลวงพ่อจรัญ พี่เคยประสบหลายครั้ง แต่มีครั้งหนึ่งจำแม่นมาก เรื่องของพี่สาวพี่ ไว้จะเล่าให้ฟังคราวต่อไปนะคะ

บุญรักษาค่ะ

P'Numsai

 

แหะแหะ ไม่หรอกมั๊งค่ะ อ่านหนังสือธรรมะเพลิน ได้ประโยชน์เนอะ อิอิ

 

วะวะวะว้าวววววว

พี่Numsai รีบเล่าจิค่ะ อรอยากอ่านแล้วอะค่ะ

จะรออย่างใจจดใจจ่อเลยนะค่ะ

^_^

 

อิอิ...ได้อ่านติดตามเรื่องของอร และพี่ Numsai ว่างๆแวะมาเล่า เรื่องของการรู้วาระจิตของหลวงพ่อจรัญ ให้พวกเราได้อ่านกันบ้างนะคะ ^^

อนุโมทนาค่ะ

 

อิอิ บี เรื่องนี้ยกให้พี่ Numsai นำหน้าก่อนเลยจ้า อิอิ