ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

เมื่อคืนวันที่ 15 ก.พ. 2553 ได้ไปทำบุญปิดทองฝังลูกนิมิต ที่วัดจันทราวาส จ.เพชรบุรี
ได้ร่วมทำบุญหลายอย่างครับ ขอให้ผลบุญนี้จงได้แก่ท่านกัลยาณมิตรทุกท่านนะครับ

 

เรียกชื่ออ้อยเฉยๆก็ได้นะคะ ท่าน เทิ่น เรียกแล้วจักเดียมพิกลๆค่ะ เอิ๊กกกก

ส่วนมาก เวลาเราปฏิบัติธรรม หากปฏิบัติดี ก็จะมีเทวดาประจำตัวคอยดูแลคุ้มครองเรา ดังนั้นเวลาที่เราทำบุญ หรือภาวนาทุกครั้ง อย่าลืมอุทิศบุญกุศลให้ท่านเหล่านั้นทุกๆองค์ด้วยนะคะ ^_^

 

สวัสดีค่ะคุณชัยมงคล ชอบประโยคของคุณชัยมงคลจังเลยค่ะ อ่านแล้วเห็นภาพตาม ใครถนัดด้านไหน ก็ทำหน้าที่ของตนในด้านนั้น ช่วยทั้งคนและผี และที่สำคัญ เพื่อบูชาพระรัตนตรัย ประโยคโดนใจเลยนะคะนั่น

แอบเข้าไปดูเว็บของคุณชัยมงคลด้วย ชอบมากมายก่ายกอง การดำเนินชีวิตแบบนั้น กลมกลืนกับธรรมชาติดีค่ะ เรียบง่าย เข้ากับพระราชดำรัสด้วย ถึงที่สุด ต่อให้โลกเจริญแค่ไหน ก็หนีไม่พ้นธรรมชาติอยู่ดี จริงไหมคะ เราต้องพึ่งธรรมชาติ หากต้องเริ่มนับใหม่ ยิ่งอ่อนน้อมต่อธรรมชาติมากเท่าไหร่ ธรรมชาติก็เอื้อเอ็นดูเราเท่านั้น คงได้มีโอกาสพบเจอกันในกาลข้างหน้านะคะ ^_^

 

เห็นบางท่านแล้วชักเป็นห่วงค่ะ
นิวรณ์นี่ เค้าหาจังหวะเข้าแทรกตลอดเวลา
อยู่ที่ว่าเราจะยอมให้เค้าแทรกหรือเปล่า

ตัววิจิกิจฉา อีกตัว ที่จะทำให้ไม่ก้าวหน้าในธรรม

อย่าเครียดไปเลยค่ะ หากรู้จักปล่อยวาง เราจะเห็นว่าจริงๆแล้วทุกอย่างไม่มีอะไรเลย
เรียบๆง่ายๆ อย่าให้อารมณ์หนักเกินไปนะคะ เป็นห่วงค่ะ อย่าหย่อน อย่าตึงเกินไปค่ะ

 

สาธุ น้องอ้อย.. บังเอิญเช่นกันที่พี่หนิงไปอ่านข้อความในหนังสืออาหมอ และชอบมากมายกับสองประโยคนี้ค่ะ

- การกำหนดรู้อารมณ์จิตอยู่เสมอๆ นี่แหละคือการปฏิบัติพระกรรมฐาน
- การรู้อารมณ์คนอื่น พ้นทุกข์ไม่ได้ การรู้อารมณ์ตัวเองพ้นทุกข์ได้

จากกระทู้นี้ค่ะ

http://palungjit.org/threads/รำลึกถึงความดีของหลวงพ่อในอดีต-หลวงพ่อฤาษีลิงดำ-ตอนที่1.227003/

 

เอาบุญมาฝากค่ะ

วันที่ 15 กุมภาพันธ์ ได้ถวายทองคำหนัก 1 บาทกับหลวงตามหาบัว และยังได้ถวายปัจจัย (เป็นเช็ค) กับมือของท่านเอง ขอท่านกัลยาณมิตรทั้งหลายโมทนาบุญร่วมกันค่ะ

 

เอาบุญมาฝากค่ะ เช่น
สังฆทาน-วิหารทาน-ชำระหนี้สงฆ์ ที่บ้านสายลม
ธรรมทาน (บ้านท่านอาจารย์หมอสมศักดิ์ สืบสงวน)
ทำบุญใส่บาตรพระกัมมัฏฐาน (สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตตะเถระ) วัดพุทธบูชา
ร่วมสร้างอุโบสถ วัดศรีพัฒนาราม จ.ยะลา
ร่วมทำบุญคุณ Komodo วันอาทิตย์ที่ 21 กุมภาพันธ์ 2553 นี้

ขอเชิญทุกท่านร่วมอนุโมทนานะคะ ^ ^

เรียน..คุณเจ๋วะรัฐะ..คะ
อ้างถึงหน้าก่อนนู้นๆ ที่ท่านกัปตัน Me, myself อาจจะจัดผ้าป่าศูนย์พุทธศรัทธาในอนาคตนั้น
หากเวลานั้นมาถึง หนูขออนุญาตมาร่วมบุญด้วย ณ โอกาสนี้นะคะ ขออนุโมทนาบุญล่วงหน้าด้วยค่ะ ^ ^

เรียน ..คุณ Doughtnut.. คะ
เกี่ยวกับองค์พระที่ได้รับจากงานทอดผ้าป่าซื้อที่ดิน สำนักปฏิบัติอัญญาวิโมกข์โพธิรังษี
นั้น ขอให้มอบให้ท่าน อ.ชนะ เพื่อมอบให้ผู้ที่ร่วมทำบุญศูนย์พุทธศรัทธาได้เลยค่ะ
ขออนุโมทนา และกราบขอบพระคุณที่เป็นธุระเกี่ยวกับงานบุญ มา ณ โอกาสนี้ด้วยนะคะ

(ทั้ง 2 ท่าน และ ท่านอื่นๆ ไม่ทราบว่าเดียขออนุญาตเรียกว่าพี่ได้ไหมคะ
ขอฝากตัวฝากใจ เป็นญาติทางธรรม ร่วมเดินทางเพื่อเป้าหมายคือพระนิพพาน ..นะคะ.. ^ ^)

ในโอกาสนี้ ขออนุญาตแนะนำหนังสือ พรสวรรค์ (รวมเล่ม 1-2-3) โดย คณะพรสวรรค์ด้วยค่ะ
(ขออภัยท่านผู้ที่อ่านแล้วนะคะ หนูเพิ่งได้อ่านไม่นานมานี้ค่ะ แบบว่าตื่นเต้น เป็นหนังสือที่ดีมากๆ ค่ะ)
เวปพระรัตนตรัยได้บรรยายไว้ดังนี้ (จาก )

"ฉบับเดิมเป็นหนังสือชุดมีทั้งหมด 3 เล่ม ปัจจุบันได้รวมเป็นเล่มเดียวกัน เป็นหนังสือที่ลงคำสอนคำแนะนำในการปฏิบัติธรรมะจากพระ
จากครูอาจารย์ต่างๆ มากมาย เป็นคำสอนที่ลึกซึ้งและมีประโยชน์ต่อการปฏิบัติเป็นอย่างมาก บนเว็บพระรัตนตรัย"

สุดท้ายนี้ ขออนุโมทนา ในบุญที่ทุกๆ ท่าน ได้กระทำมาด้วยดีแล้วนะคะ
สาธุ สาธุ สาธุ

 

ดีจังที่ คุณสาว น้องอ้อย คุณหนิง และ ท่านผู้รู้ผู้มีสัมผัสและประสบการณื เริ่มมา อัพกระทู้ กันอีกครั้ง จากเงียบเหงากันมาพักนึง คนรอเสพธรรมมะเยี่ยงพี่ ค่อยคึกคักหน่อย ขออนุโมทนาในจิตกุศลของทุกๆท่านค่ะ ถ้ามีกิจกรรมกุศลในช่วงเดือน มีนา-พฤษภา ๒๐๑๐ ช่วยแจ้งด้วยนะคะ

 

ขอกราบมหาโมทนาในบุญกุศลทั้งหลายที่พี่น้องเรือธรรมได้กระทำดีแล้วทุกประการค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

ขอบพระคุณทุกท่านที่ได้แบ่งปันประสบการณ์การปฏิบัติด้วยค่ะ

บุญรักษาค่ะ

 

เมื่อวานคุยกับคุณหนิงและน้องๆเรื่อง "ของสงฆ์" กัน เหตุจากว่ามีน้องคนหนึ่งไปแวะที่ศูนย์แล้วตอนล้างจานพลาดทำจานแตกไปใบหนึ่ง ก็ว่าจะบอกกับ อจ ชนะ แต่น้องเขาก็ลืม แล้วมาเล่าให้คุณหนิงฟัง คุณหนิงก็เลยไปบอก อจ ชนะ พร้อมกับถามว่า ของของสงฆ์นี่ถ้าเราไม่ได้เจตนาทำแตก ก็ไม่น่าผิดใช่ไหม ซึ่ง อจ ชนะ บอกว่า ขึ้นชื่อว่าของของสงฆ์ จะเจตนาหรือไม่เจตนาก็ผิดก็บาป ของสงฆ์นี่ยิ่งบาปหนัก อจ ชนะบอกว่า แม้แต่พริกที่อยู่ในวัดแล้วอีกามาคาบไปกินนอกวัด เม็ดพริกแตกแล้วงอกเป็นต้นขึ้นมา คนมาเก็บไปกินก็ติดหนี้สงฆ์

เล่นเอาพวกเราอึ้งกันไปเลย ขนาดว่าเม็ดมันแตกงอกเป็นต้นใหม่แล้ว เราไปเก็บมากินก็ติดหนี้สงฆ์ อย่างนี้คนไม่รู้จะทำไง อยู่ๆก็ติดหนี้สงฆ์มาโดยไม่รู้ตัว แล้วทำไมถึงต้องติดหนี้สงฆ์ เกิดความสงสัยเลยคิดว่าต้องขึ้นไปถามพระศาสดาสักหน่อย

เลยได้ขึ้นไปถามพระศาสดาให้หายข้องใจค่ะ

ดิฉัน - นมัสการพระศาสดาเจ้าค่ะ

พระศาสดา - เจริญพร

ดิฉัน - มีเรื่องอยากจะถามพระศาสดาค่ะ

พระศาสดา - เรื่องอะไรเหรอ

ดิฉัน - เรื่องที่ว่าถ้ามีอีกามาคาบพริกจากในวัดไปกินนอกวัด แล้วเม็ดพริกมันแตกแล้วงอกเป็นต้นพริกใหม่ขึ้นมา แล้วถ้ามีคนเก็บไปกิน ก็เป็นการติดหนี้สงฆ์เหรอเจ้าคะ

พระศาสดา - ถูกต้อง

ดิฉัน - ทำไมถึงติดหนี้สงฆ์ละคะ ก็เม็ดพริกมันงอกเป็นต้นใหม่อยู่นอกวัดไปแล้ว (อยู่ๆ ไอ้ตัวรู้มันเกิดขึ้นมาทันที รู้ได้เองถึงคำตอบนั้น แต่ไม่แน่ใจเลยรอคำตอบจากพระศาสดาท่าน)

พระศาสดา - ของๆสงฆ์ ถึงไปอยู่ ณ ที่แห่งใด ก็เป็นของสงฆ์

ดิฉัน - ถึงแม้ว่าจะออกไปนอกวัดแล้ว กลายเป็นต้นใหม่ไปแล้วน่ะเหรอคะ

พระศาสดา - ถูกต้อง...เอาอย่างนี้ พระศาสดาจะถามเธอว่า ถ้าเกิดมีขโมยขึ้นบ้านเธอ แล้วขโมยเอาทรัพย์สินเงินทองของเธอไป พ้นออกจากบ้านไปแล้ว ของสิ่งนั้นยังเป็นของเธอไหม

ดิฉัน - ยังเป็นเจ้าค่ะ

พระศาสดา - แล้วหากขโมยผู้นั้น นำของไปขายให้บุคคลอื่น บุคคลผู้นั้นจะเป็นเช่นไร จะถูกลงโทษหรือไม่ ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าคนนี้ขโมยมา

ดิฉัน - ก็จะเข้าข่ายรับซื้อของโจรเจ้าค่ะ รู้หรือไม่รู้ก็ต้องมีโทษเจ้าค่ะ...อ้อ..ลูกเข้าใจแล้วค่ะ พริกที่ถูกอีกาขโมยมา ยังไงก็ต้องเป็นของสงฆ์ ไม่ว่าจะออกมานอกวัดแล้วก็ตาม แล้วถึงแม้จะแตกออกงอกเป็นต้นใหม่ ก็เป็นผลพวงของของเดิม ซึ่งยังไงก็เป็นของสงฆ์วันยังค่ำ กรณีเดียวกับที่ขโมยขึ้นบ้านเอาของเราไป แม้จะเอาไปแปรสภาพเป็นอย่างอื่น หากตำรวจตรวจสอบได้ก็ต้องนำกลับมาเช่นเดียวกัน แล้วผู้ที่รับซื้อหรือมีส่วนเกี่ยวข้องโดยที่ไม่รู้ก็ผิดอยู่ดี...กราบขอบพระคุณพระศาสดาค่ะ ลูกกระจ่างแจ้งแล้วค่ะ

พระศาสดา - เจริญพร

ดิฉัน - อย่างนี้ก็แย่เหมือนกันนะเจ้าคะ เป็นแบบนี้จะทำให้คนกลัวการเข้าวัดไปเลยหรือเปล่าคะ แล้วคนที่ไม่รู้เหมือนเรื่องต้นพริกนี่ จะทำยังไงละเจ้าคะ อยู่ๆก็เป็นหนี้สงฆ์โดยไม่รู้ตัว

พระศาสดา - คนที่คิดดี ทำดี พูดดี เข้าวัดเข้าวาปฏิบัติตัวดี เขาก็จะรู้ในเรื่องของการเป็นหนี้สงฆ์อยู่แล้ว เขาก็ต้องพร้อมที่จะชำระหนี้สงฆ์ เขาไม่กลัวเรื่องการเข้าวัดหรอก แล้วถึงแม้ว่าเขาจะบังเอิญไปเก็บพริกที่อีกาคาบมาแล้วติดหนี้สงฆ์โดยไม่รู้ตัว ยังไงเสียคนพวกนี้ก็จะไม่มีบาปหรอกเพราะเขาชำระหนี้สงฆ์เป็นปกติอยู่แล้ว

ดิฉัน - จริงเจ้าค่ะ..แต่ที่ได้ยินมา ถ้าเราไม่สร้างพระชำระหนี้สงฆ์ หนี้นี้ก็ไม่มีวันหมดไม่ใช่เหรอเจ้าคะ แค่เราชำระนิดหน่อยหนี้ไม่หมดแน่ๆ

พระศาสดา - ไม่หมด แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอตกนรกนะ เพราะว่ายังไงเสียเธอก็มีเจตนาชำระหนี้ให้สงฆ์ เพียงแต่ไม่มีโอกาสได้สร้างพระชำระหนี้สงฆ์เท่านั้นเอง ในเมื่อเธอมีเจตนาดี มิได้หลบหนีหนี้ ก็จะยกผลประโยชน์อันนี้ให้จำเลยไป แต่ถ้ามีโอกาสได้สร้างพระชำระหนี้สงฆ์ก็ดี แต่ถึงแม้จะสร้างพระแล้ว เธอเข้าวัดอีก กรวดทรายติดรองเท้าเธอออกไปก็ติดหนี้สงฆ์ต่ออยู่ดี ดังนั้นจึงควรชำระหนี้สงฆ์เป็นประจำจะเป็นการดีที่สุด

ดิฉัน - เจ้าค่ะ...แย่เลยถ้าขโมยของสงฆ์นี่ลงนรกอเวจีเลยนะเจ้าคะ

พระศาสดา - ครั้งเดียวก็ลงอเวจีแล้ว ถ้าหลายครั้งก็ไปโลกันต์เลย

ดิฉัน - หว๋าย...ไปโลกันต์เลยเหรอเจ้าคะ อย่างนี้ก็ไม่ต้องผุดต้องเกิดอีกนานเลยนะเจ้าคะ

พระศาสดา - ใช่

ดิฉัน - เจ้าค่ะ งั้นเดี๋ยวลูกจะเอาไปบอกเพื่อนๆกัลยาณมิตรทั้งหลายนะเจ้าคะ จะได้ไม่เผลอทำผิดโดยไม่รู้ตัว นมัสการลาพระศาสดาเจ้าค่ะ

พระศาสดา - เจริญพร

-----------------------------------------------------------------------

มโนมยิทธิเป็นเรื่องรู้ได้เฉพาะตน โปรดอย่าเชื่อในทันทีตามกฏกาลามสูตร โปรดใช้ปัญญาพิจารณา

 

ผมขออนุโมทนาบุญของทุกๆท่านที่ได้ทำมาดีแล้วณที่นี้ และขอไห้ทุกๆท่านสู่นิพพานในชาตินี้ทุกๆท่านเทิญ คุณสาว คุณอ้อยกลับมาแล้ว แต่คุณฝนหายไปใหน หายไปนานจังคิดถึงนะครับ

 

สาธุ และขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ท่านแม่ทัพ ที่นำธรรมะมาบอกกล่าวให้พวกเราได้รับทราบ เรื่อง "หนี้สงฆ์"

คือ เมื่อเดือนที่แล้ว หนิงพาพ่อและแม่ไปศูนย์พุทธศรัทธาและวัดท่าซุงค่ะ วันรุ่งขึ้น พ่อใส่บาตรพระที่มารับบาตรที่บ้านประจำ พ่อนึกอย่างไรไม่ทราบ คุยให้พระรูปนั้นฟังว่า เมื่อวานไปไหว้พระมา

พระท่านถามว่า วัดไหนหรือคุณโยม

พ่อหนิง วัดท่าซุง

พระท่านกล่าวว่า แหม ไปแล้วไม่ชวนกันเลย อาตมาอยากไปวัดนี้มาก คิดไว้ว่าสักครั้งหนึ่งในชีวิตจะต้องไปกราบสมเด็จองค์ปฐมที่วัดท่าซุงให้ได้

เลิกงานกลับบ้านช่วงค่ำ น้องสาวเล่าให้ฟัง ก็เลยฝากถามพระท่านผ่านน้องสาวไปว่า ถ้าพรุ่งนี้ลงมาตอนเช้าไม่ทันพระ ฝากถามท่านว่า ถ้าจะพาไปท่านจะสะดวกไหม

วันต่อมาไปอัดภาพสมเด็จองค์ปฐม ที่ศูนย์ฯ และที่วัดท่าซุง ความจริงอัดภาพมาหลายภาพมากค่ะ แต่ตอนที่จะมอบให้ท่าน หนิงอธิษฐานจิตไว้ 3 ภาพว่า หากท่านเป็นพระที่เคยร่วมบุญกับสมเด็จองค์ปฐมและหลวงปู่ฤาษีมา ขอให้ท่านเลือก 3 ภาพนี้ค่ะ จากนั้นจึงนำไปฝากไว้ที่น้องสาว

วันรุ่งขึ้น น้องสาวมาตามบอกว่า หลวงพี่ถามว่า พระที่เห็นในภาพท่านพระนามว่าอะไรหรือ พระศรีอาริย์หรือเปล่า งามมาก น้องสาวตอบไม่ถูก หนิงลงไปตอบท่าน ว่าเป็นสมเด็จองค์ปฐมค่ะ และเห็นว่าในมือท่านถือภาพไว้ 3 ภาพ เป็นภาพที่หนิงตั้งจิตอธิษฐานไว้ค่ะ เป็นภาพสมเด็จองค์ปฐมทั้ง 2 ภาพ (วัดท่าซุงและที่ศูนย์ฯ) และภาพพระวิสุทธิเทพ 1 ภาพ ซึ่งภาพที่วัดท่าซุง..หนิงอัดไว้ 4 ภาพ แต่ท่านเลือกที่หนิงทำเครื่องหมายไว้ด้านหลัง จะเป็นด้วยความบังเอิญหรืออย่างไร ไม่ทราบเหมือนกันนะคะ

ท่านลังเล ถือ 3 ภาพไว้ที่มือ เหมือนจะตัดสินใจ เลยบอกท่านไปว่า ให้ท่านทั้ง 3 ภาพค่ะเป็นภาพที่ตั้งใจให้ไว้เดิม ท่านไม่ต้องเลือกค่ะ ขออนุญาตถวายท่านหมดเลยทั้ง 3 ภาพ ท่านกล่าวขอบใจมาก อาตมาคิดไว้ว่า ในชีวิตนี้จะขอได้ไปกราบสมเด็จองค์ปฐม และหลวงพ่อฤาษีลิงดำที่วัดท่าซุงสักครั้ง อาตมาเคยนิมิตฝันถึงสมเด็จองค์ปฐม ท่านงามจับใจมากๆ

ก็เลยนิมนต์ท่าน ว่าถ้าจะขออาสาเป็นคนพาไป ท่านจะสะดวกไหมค่ะ ท่านว่าต้องค้างไหม ไปอย่างไร แล้วจะไปวันไหน

สรุปว่า วันจันทร์ที่ 15 ซึ่งเป็นวันหยุดชดเชย ตรุษจีน..หนิงว่าง ก็เลยนัดหลวงพี่และน้องผู้ชายที่ทำงานไปด้วยกัน จริงๆ ว่าจะชวนน้องชายไปด้วย แต่น้องชายสองคน โวยวายว่า ไปทำไม วันธรรมดาไม่ไปวันหยุด แล้วพอคืนวันอาทิตย์ไปกินข้าวกันกับครอบครัว น้องชายคิดว่าจะเช่ารถตู้ และพาพ่อกับแม่ไปด้วย ฮา.. ธรรมะ จัดสรรค่ะ งานนี้ ไปกันคือ พระ 1 รูป และเรา 2 คน(วิน+หนิง) หนิงขับรถให้หลวงพี่และน้องผู้ชายที่ทำงาน (ชื่อวิน)

ก่อนหน้านี้ ได้เรียนอจ.ชนะ ไว้แล้วว่าจะนิมนต์ท่านไปฉันเพลที่ศูนย์ฯ และไปกราบสมเด็จองค์ปฐมที่ศูนย์ฯ ก่อนไปวัดท่าซุง เนื่องจากหนิงได้กราบทูลเล่าให้สมเด็จองค์ปฐมฟัง และแจ้งสมเด็จองค์ปฐมว่าจะพาพระท่านไปกราบที่วัดท่าซุง สมเด็จองค์ปฐมท่านเมตตาว่าให้ไปพบอจ.ชนะก่อน ค่อยไปวัดท่าซุงค่ะ

และคืนวันอาทิตย์ก่อนจะไป หนิงขึ้นไปกราบสมเด็จองค์ปฐมอีกครั้งก่อนเดินทาง สมเด็จองค์ปฐมท่านเมตตาว่าท่านจะดูแลให้ตลอดการเดินทาง ซึ่งภาพของสมเด็จองค์ปฐมที่ปรากฎครั้งนี้ เป็นภาพที่ศูนย์ฯ ค่ะ ปกติหนิงจะเห็นเป็นภาพที่วัดท่าซุงบ้าง พระวิสุทธิเทพ บ้างแต่ครั้งนี้ เป็นภาพสมเด็จองค์ปฐมที่ประทับ ณ ศูนย์พุทธศรัทธา และยังได้กราบพระพุทธเจ้า พระพุทธกัสสปอีกด้วย ฉะนั้น หนิงจึงมั่นใจได้ว่าที่ตัดสินใจไปที่ศูนย์ฯ ก่อนไปวัดท่าซุง ถูกต้องแล้วค่ะ

=== เดี๋ยวมาต่อตอนที่ ๒ นะคะ ===

 

=== ต่อ ตอนที่ ๒ ค่ะ ===

เช้าวันจันทร์ ออกจากกทม. เวลา ๙ โมงครึ่ง ไปถึงที่ศูนย์ฯ เพลพอดีค่ะ

มีเรื่องเส้นทางมาเล่าสู่กันฟังค่ะ คือ จากการเดินทางไปยังศูนย์พุทธศรัทธาของหนิงในแต่ละครั้ง หนิงจะใช้เส้นทางเข้าที่ท่าลาน แต่เมื่อวันที่ 4-5 ธันวาคม ที่พวกเราไปที่ศูนย์ฯ กัน น้องตู่ Ga_t ตามไปทีหลัง โดยโทรถามทางเป็นระยะๆ แต่.. คนพื้นที่บอกทาง จนมุม เพราะไม่ทราบว่า ตู่ใช้เส้นทางไหน สุดท้ายแล้วตู่มาถึงศูนย์ฯ เร็วกว่าที่เราคาดไว้

ซึ่งครั้งที่ไปถวายผ้าห่มองค์พระพุทธกัสสป ตู่ได้พาหนิงไปตามเส้นทางที่ตู่ไป หนิงได้แต่ร้องโอ้โห .. ทางรถวิ่งได้หรือนี่ ไม่น่าเชื่อ (ตู่ใช้เส้นทางเดียวกับที่รถปูนซิเมนต์วิ่งอ่ะ) ระยะทางสั้นดีค่ะ เร็วด้วย เมื่อคืนวันอาทิตย์ก็ยังคิดว่าจะใช้เส้นทางนี้ แต่หลวงปู่ฤาษี บอกว่าให้ไปทางเดิมดีแล้ว เดี๋ยวก็หลงทางอีก (ฮา.. ของแท้..ต้องหลงทางค่ะ) ด้วยความที่เดินทางไปกับคนพื้นที่ น้องวิน บ้านอยู่แถวๆ บ้านหมอ.. หนิงบอกว่า ตู่ใช้เส้นทางนี่ แล้วก็เลี้ยวควั่บ ไปตามทาง วินบอกว่าเส้นนี้บ้านผม ไปได้ครับ

พี่ๆ เลี้ยวขวาแยกหน้า(หนิงหลงทางมาตั้งแต่ครั้งแรกที่มาที่ศูนย์) พอถึงไฟแดง เลี้ยวซ้ายนะครับ พอเลี้ยวมาได้สักพัก หนิงว่า วินผิดทาง..วินบอกว่าถูกแล้วพี่ พอขับๆ มาสักพัก วินบอกว่า พี่ผิดทางจริงๆ ละ พี่เห็นองค์พระไหม ต้องไปทางโน้นครับ พี่เลี้ยวเร็วไป (อ่า..แล้วใครบอกทางฟร่ะ..เนี่ย.. จะไปตามเส้นที่ตู่ไป ก็ให้มาทางนี้ วุ้ยๆ) ไหนๆ ก็มาแล้วค่ะ ยังไงกลับไปเสียเวลา ไม่ทันเพล.. ควบพี่น้ำตาล.. วิ่งมาเรื่อยๆ จนถึงทางแยก วินบอกว่าพี่แยกแล้วเลี้ยวขวานะครับ

เออ ป้ายบอกแล้วว่า บ้านหมอเลี้ยวขวา.. (นึกในใจว่า ไม่ต้องบอกก็ได้..แหม...)พอเลี้ยวมาแล้ว หนิงเห็นสะพานสีฟ้า..เด่นแต่ไกล..ฮ่า..เป็นเส้นที่ตู่ใช้ นอกจากสะพานสีฟ้า..แล้ว..หลวงปู่ฤาษียืนถือไม้เท้าอยู่บนราวสะพาน.. พอรถวิ่งไปใกล้ๆ ท่านใช้ไม้เท้าชี้มาทางสะพาน คือหนิงต้องเลี้ยวขวาข้ามสะพานค่ะ พอเลี้ยวขวาปุ๊บหลวงปู่ฤาษีจะยืนทางซ้ายมือหนิง ท่านก็เปลี่ยนมายืนข้างๆ หนิง พร้อมกับเสียงมาว่า "ไอ้ลิงดื้อ"

ตอนที่เลี้ยวข้ามสะพานมา วินร้องว่า พี่ๆ ตรงไปๆ (ไม่ๆ ฉันไม่เชื่อแก ฉันเชื่อปู่ฉัน) บอกวินไปว่า มาทางนี้..ชัวร์.. ในใจคิดว่ากลัวไม่ทันเพล แต่หลวงปู่บอกว่าทัน ก็ทันสิ หนิงได้แต่ตอบว่าค่ะๆๆ

ถึงศูนย์ฯ ทันเวลาพอดี ได้ช่วยอจ.ชนะ เตรียมจัดของเพล มียำผักหวาน, ก๋วยเตี๋ยวผักหวาน ที่ขึ้นชื่อ พร้อมข้าวกระเพรา ผลไม้จะมีแอปเปิ้ล และฝรั่งไร้เมล็ด

หลังจากที่หลวงพี่ฉันแล้ว ท่านยกจานอาหารที่เหลือว่าให้นำไปกินกัน จากนั้นอจ.ชนะนำท่านไปกราบสมเด็จองค์ปฐม พวกเราก็จัดการกับอาหารที่ท่านยกให้และส่วนที่อจ. ซื้อมาให้พวกเรา

ภายหลังจากที่อิ่มแล้ว เราสองคนนำจานไปล้าง ตอนที่ล้างนี่เอง วินอาสาล้างจานให้ขณะที่ล้างทำจานหล่นแตกไป 1 ใบ วินบอกว่า วันที่ 26 ที่จะมาที่ศูนย์ฯ จะซื้อมาใช้คืนให้ ซึ่งหนิงคิดว่าควรที่จะบอกอจ.ก่อนว่าเราทำจานของศูนย์ฯ แตกไป 1 ใบ ด้วยความที่คุยเพลิน.. ลืมบอก มานึกได้ตอนเย็นถามวินว่า บอกอจ.ไปหรือเปล่าว่าทำจานท่านแตก วินว่า ยังครับ ผมลืม

หนิงจึงบอกอจ.ชนะไปค่ะ ว่าทำจานแตก และด้วยความที่อยากรู้ว่า หากเราไม่มีเจตนาทำจานของวัดแตก หรือเจตนาก็ตาม แล้วลืมบอก หรือบอกกล่าว ผู้ที่ทำจานแตกจะผิดแค่ไหน

กราบขออนุญาตอจ.ชนะ นำข้อความที่เป็นคำถามและคำตอบมาไว้ในกระทู้นี้ เพื่อให้พี่ๆ น้องๆ ได้รับทราบด้วยนะคะ


หนิง : ในกรณีที่ทำจานที่วัดแตก หรือทำของวัด / ของสงฆ์ เสียหาย ชำรุด แล้วคนที่ทำไม่ได้บอกกล่าวเจ้าของ คือทำเฉยๆ ไป แบบนี้ถือว่าเป็นบาปไหมค่ะ

อจ.ชนะ : บาปแน่นอนลูก ของสงฆ์นี่มีโทษมาก บอกหรือไม่บอกก็บาปคือเป็นหนี้สงฆ์ มีวิธีแก้ไขวิธีเดียวคือชำระหนี้สงฆ์

หนิง : หนิงเข้าใจว่าต้องมองที่เจตนาด้วยค่ะ ว่าคนนั้นเจตนาหรือไม่ เช่น ในกรณีที่วินล้างจานแล้วจานลื่นหล่นจากมือ ลงมาที่พื้นแตก อันนี้ไม่มีเจตนา แต่หากลืมไม่ได้บอกไว้ ก็เป็นแค่สิ่งที่ติดค้างในใจ

หากเจตนาคือ คนไปทุบตุ๊กตาปั้น หรือสิ่งของในวัดให้แตก อันนี้หนิงเข้าใจว่าเป็นบาปค่ะ แต่.. หนิง ไม่รู้ว่า กรณีที่ไม่ได้เจตนา แล้วลืมบอกเนี่ย มีความผิดแค่ไหนค่ะ

อจ.ชนะ : ของสงฆ์นี่ถ้าละเมิด เจตนาหรือไม่เจตนาก็มีโทษ แต่เจตนาจะมีโทษหนักกว่า แม้แต่ดินหินกรวดทรายที่ติดเท้าเราติดล้อรถเราออกไป ก็มีโทษนะลูก

หลวงพ่อฤาษีเคยเล่าว่า แม้แต่เศษกระเบื้องแตกๆ ของวัดถ้าใครหยิบติดมือไปคิดว่าเป็นของไม่มีค่าราคา แต่ถ้าเอาไปก็ต้องเป็นหนี้สงฆ์ แม้แต่พริกที่ปลูกในวัด มีนกมาคาบพริกไปกินนอกวัดแล้วเม็ดมันร่วงข้างนอก ต่อมามันก็งอกเป็นต้นพริก เมื่อโตมีเมล็ดออกมาแล้วมีคนไปเก็บกิน คนนั้นก็เป็นหนี้สงฆ์ เรื่องนี้ละเอียดอ่อนมากไว้มีเวลาจะเล่าให้ฟัง

หนิง : แม้แต่พริกที่ปลูกในวัด มีนกมาคาบพริกไปกินนอกวัดแล้วเม็ดมันร่วงข้างนอก ต่อมามันก็งอกเป็นต้นพริก เมื่อโตมีเมล็ดออกมาแล้วมีคนไปเก็บกิน คนนั้นก็เป็นหนี้สงฆ์

แม้ว่า คนๆ นั้นจะไม่รู้มาก่อนว่าเป็นพริกจากวัดหรือค่ะ แบบนี้ เราก็มิเป็นหนี้สงฆ์ มากมายเลยสิคะ

อจ.ชนะ : ถ้ามาถามว่า พริกที่อยู่นอกวัดที่นกกินแล้วไปโตนอกวัด ทำไมจึงเป็นหนี้สงฆ์ ก็อธิบายไม่ได้ ถ้าต้องการรู้จริงๆ โน่นขึ้นไปถามพระบนพระนิพพาน รับรองกระจ่างแน่นอน

ลูกคงเคยเห็นวัดร้างนะ ถ้าร้างแบบมีซากก็ดีไป แต่ถ้าร้างแบบไม่มีซากล่ะ
ก็คงไม่มีใครรู้ว่าตรงนี้เคยเป็นวัดมาก่อน หลวงพ่อฤาษีท่านบอกว่าต่อให้ร้างจนไม่มีซากว่าเคยเป็นวัดแต่ของสงฆ์ก็คือของสงฆ์ ใครไปละเมิดก็มีโทษ

ท่านเคยเล่าเรื่องสมัยก่อนท่านไปอยู่วัดท่าซุง มีโยมคนหนึ่งแกมีอาชีพทำนา
แต่แกทำเท่าไรก็ขาดทุนตลอด ก็มาปรึกษาหลวงพ่อฤาษี ตอนนี้พอจำไม่ได้แน่นอน
ว่ามีเทวดามาบอกหรือท่านรู้เอง ท่านบอกว่าที่นานั้นเป็นวัดเก่า ถือเป็นของสงฆ์
ใครครอบครองก็ทำกินไม่ขึ้น และก็มีโทษ ท่านก็แนะนำให้แก้โดยให้โยมคนนั้น
ชำระหนี้สงฆ์ และให้เช่าที่นาซึ่งเป็นของตนเองกับคณะสงฆ์วัดหนึ่ง โดยชำระเป็นปี
พอเริ่มทำแบบนั้น นาที่เคยขาดทุนมาตลอดกลับดีกว่าของคนอื่น ทำมาค้าขึ้น

เรื่องของสงฆ์นั้นถ้าทำดีก็ได้บุญมาก อย่างการถวายสังฆทาน ทอดกฐิน เป็นต้น
เป้นการทำบุญกับสงฆ์ เรื่องหนี้สงฆ์ไม่อยากอธิบายมากเดี๋ยวคนจะไม่กล้าไปวัด
แต่จริงๆ แล้วถ้าเรารู้อะไรถูกอะไรผิดดีกว่าไม่รู้ ถ้าเรารู้เราก็จะได้ระวัง

เอาอีกเรื่องก็แล้วกัน อย่างเรานำอาหารไปถวายพระที่วัดถ้าวัดใดมีพระเกิน ๕ รูปขึ้นไป
ถือเป็นคณะสงฆ์ การถวายอะไรก็ตามถึงจะไม่กล่าวว่าถวายเป็นสังฆทาน ก็เป็นสังฆทาน
การนำอาหารไปถวายพระ เมื่อท่านฉันเหลือแล้ว ส่วนใหญ่ญาติโยมก็กินกัน โดยไม่รู้ว่ามีโทษ มีโทษอย่างไร เพราะอาหารที่เราถวายพระไปแล้วนั้นถือว่าเป็นของสงฆ์ไปแล้ว และถ้าเราไปกิน โดยที่สงฆ์ไม่ได้อนุญาตก็มีโทษ ถ้าวัดที่เคร่งท่านจะทำการอุปโลก แจกแจงอาหารแบ่งสันปันส่วน และกล่าวว่าส่วนที่เหลือจากพระเณรอนุญาตให้โยมรับประทานได้ อันนี้ถึงจะไม่เป็นหนี้สงฆ์

วิธีที่ดีที่สุด คือควรพยายามชำระหนี้สงฆ์บ่อยๆ คือควรทำทุกวัดที่เราเข้าไป จริงๆ แล้วทำวัดไหนก็ได้แต่ควรทำบ่อยๆ

คำว่าสงฆ์ท่านคลุมหมดทุกวัด เพราะบางวัดก็ไม่รู้เรื่องนี้ วัดที่รู้ท่านก็จะมีตู้ชำระหนี้สงฆ์ไว้ให้ทำบุญกัน อย่างหลวงปู่ปานท่านจะมีการทำบุญชำระหนี้สงฆ์ทุกปีช่วงวันออกพรรษา หลวงพ่อจรัญก็ทำทุกปี วัดท่าซุงทำได้ตลอดเพราะมีตู้ชำระหนี้สงฆ์ และมีการสร้างพระเพื่อชำระหนี้สงฆ์ซึ่งวัดท่าซุงมีมากมายหลายร้อยองค์

สมัยก่อนที่ศูนย์ฯ จะทำทุกปี คือสร้างพระพุทธรูปเพื่อชำระหนี้สงฆ์ แต่หยุดมาหลายปีแล้ว ปีนี้ก็ว่าจะสร้าง อีกกำลังหาพระที่เขาหล่อปูนและราคาไม่สูงมาก ว่าจะชวนลูกหลานและผู้มีจิตศรัทธาร่วมกันทำ

เพราะเรื่องของสงฆ์อันตรายมาก เราทำไว้บ่อยๆ ดีที่สุด ถ้าเราไม่มีหนี้สงฆ์บุญที่สร้างพระเราก็ได้อานิสงส์อยู่แล้ว ถ้ามีหนี้สงฆ์เราก็ค่อยๆ ทำไปชำระไป การปฏิบัติธรรมก็จะก้าวหน้าได้รวดเร็ว ถ้ายังมีหนี้สงฆ์อยู่มันก็ขวางเราให้ล่าช้า คงพอแค่นี้ก่อนนะ

=================

ขอกราบและ โมทนาบุญร่วมกับอจ.ชนะ ผู้ที่ให้ข้อมูลหนิงตลอดมา และกราบพระบาทองค์พระศาสดาที่ชี้ทางสว่างให้แก่ลูก

ด้วยความที่มีเหตุ จึงต้องมีผลในการที่ท่านแม่ทัพ ขึ้นไปขอความกระจ่างจากพระศาสดา ในเรื่อง "หนี้สงฆ์" ค่ะ

นำมาให้อ่านกัน เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อทุกท่านค่ะ อานิสงค์ใดที่ได้รับมาขอน้อมส่งให้สมาชิกเรือธรรมลำนี้ เข้าสู่ฝั่งพระนิพพานกันทุกท่านค่ะ

สาธุ..

 

อนุโมทนาด้วยค่ะ คุณหนิง ที่นำเรื่องของเหตุมาลงให้อ่านกัน จริงค่ะ เมื่อมีเหตุจึงมีผลตามมา ขอให้เจริญๆในธรรมยิ่งๆขึ้นไปค่ะ

 

ดิฉันเคยติดค้างเรื่องการฝึกน้องเบนกับน้องเล้งตอนที่พาไปทัวร์นรกไว้ วันนี้นึกได้ก็เลยขอนำเรื่องการฝึกของทั้งสองคนมาลงไว้ให้อ่านกันนะคะ ซึ่งอันนี้เป็นครั้งแรกๆที่ฝึกน้องสองคน เดี๋ยวนี้ทั้งสองคนก็ก้าวหน้าไปไกลแล้วค่ะ

-----------------------------------------------------------------------

หลังจากที่น้องเบนและเล้งฝึกไปทัวร์สวรรค์แล้ว พอพักได้สักครู่ ทั้งสองคนเกิดอยากไปทัวร์นรกกันอีก ก็ตามนี้เลยค่ะ

ดิฉัน: ต้องให้พระอาจารย์โมคคัลลาพาไป
น้องเบน: ท่านพระยายมราชมา
น้องเล้ง: อยู่ไหนกันเนี้ย
น้องเบน: ไปกับพี่สาวอนุญาตแหะ
ดิฉัน: เอ๊า เตรียมตัว
ดิฉัน: กำหนดจิตดีๆ ขอบารมีพระพุทธเจ้า
ดิฉัน: แล้วก็ขอบารมีพระอาจารย์โมคคัลลานะให้พาไปทัวร์นรกหน่อย
น้องเล้ง: ชั้นไหนละครับ
ดิฉัน: แล้วแต่ท่านจะพาไป ตามจิตท่านไปแล้วกัน
น้องเล้ง: อเวจี
ดิฉัน: ยังเลย
น้องเล้ง: เหรอ : เสียงใครหว่า
ดิฉัน: ท่านพาไปหาพระยายมราช.. : เบน
น้องเบน: ค่ะ : ทำไมโดนพระยายมราชเขกหัวอ่ะ
น้องเบน: เสียง ....ซนนะเรา
ดิฉัน: อืมม ใช่ ..: ท่านว่า
น้องเบน: แหะๆๆ
น้องเล้ง: รู้สึกท่านใจดีมาก
น้องเบน: ใช่
ดิฉัน: ท่านใจดี ไม่ดุหรอก
น้องเล้ง: ท่านถาม อยากช่วยเหรอ
ดิฉัน: ฮาฮา..: เออ เล้ง นายท่าจะถูกกับนรก
น้องเล้ง: ครับ
ดิฉัน: สวรรค์ดันไปไม่ได้..ฮาฮา
น้องเบน: จะไปดูอะไรก่อน
ดิฉัน: ให้ท่านพาไปซิ
น้องเล้ง: อ่ะ
น้องเบน: ไปดูขุมแรกก่อน
น้องเล้ง: อือ..: ขุมแรก
ดิฉัน: อ่ะ เห็นอะไรกันบ้าง
น้องเล้ง: มีแต่เสียง
น้องเบน: คนเต็มไปหมด
ดิฉัน: ขอบารมีให้เห็นภาพซิ
น้องเบน: ร้องช่วยด้วย
ดิฉัน: อืมม...: แล้วเขาเป็นยังไง
น้องเล้ง: กว้างงงจังเลย
น้องเบน: โดนหอกแทง
น้องเล้ง: ทุบด้วย?
ดิฉัน: ถามซิ ทำผิดอะไร ได้รับโทษแบบนี้
น้องเบน: จับใจความไม่ได้
น้องเล้ง: noise เยอะ
ดิฉัน: ไม่เป็นไร
น้องเล้ง: นิ่งๆ
น้องเบน: ฆ่าคน ลักขโมย
ดิฉัน: ใช้ได้ น้องเบน
น้องเล้ง: ฆ่าสัตว์ด้วยไหม
ดิฉัน: ด้วยค่ะ
น้องเบน: คนนี้ทำกรรม ไว้เยอะ
น้องเล้ง: คนที่ไส้ทะลักเหรอ
น้องเบน: ท่านกำลังพาไปดูอีก...: กา ตัวใหญ่
น้องเล้ง: ต้นอะไร
น้องเบน: งิ้ว
ดิฉัน: เห็นเป็นยังไงละ
น้องเล้ง: แดงๆ ดำๆ
น้องเบน: กำลังจิกลูกตา
น้องเล้ง: ภาพค้าง
ดิฉัน: เอ๊า กำหนดจิตดีๆ
น้องเบน: จิกไส้
น้องเล้ง: มัวๆไม่ชัด..: นกเยอะ
ดิฉัน: อืมม
น้องเล้ง: บินเต็มฟ้าเลย...: ฟ้ารึเปล่า
ดิฉัน: ขอดูต้นงิ้วชัดๆซิ
น้องเล้ง: ออกจะแดง
น้องเบน: โผล่มาทันตา
ดิฉัน: ในนรกมันแดงอ่ะถูกแล้วน้อง
น้องเล้ง: โอ๊ยๆ... ต้นดำๆ... มีเลือดติด... ข้างบนมีคนไต่ๆ
น้องเบน: คนก็ปีนขึ้นไป
ดิฉัน: อืมม
น้องเล้ง: ตก อ้าว
น้องเบน: โดนหอกไล่แทง
ดิฉัน: แล้วหนามต้นงิ้วละ
น้องเบน: เหมือนคมหอกเลย
น้องเล้ง: ไม่เห็นหนามอ่ะ
น้องเบน: ทะลุ
น้องเล้ง: เห็นตกมาโดนเสียบ
ดิฉัน: ดูดีๆเล้ง... ว่าหนามมันมายังไง
น้องเล้ง: โผล่มาเอง
ดิฉัน: ใช่
น้องเบน: โดนแทงแล้วก็หล่น
น้องเล้ง: ทะลุมือ เล้งด้วย
น้องเบน: แล้วก็ปีนขึ้นไปใหม่
น้องเล้ง: shock
ดิฉัน: ตกมาข้างล่างมีอะไรไหม
น้องเล้ง: เห็นมีคนรอเสียบ
น้องเบน: เป็นดิน
ดิฉัน: แล้วมีอย่างอื่นอีกไหม
น้องเล้ง: เหมือนพระยายมราชหัวเราะนะ... กับการกระทำแปลกๆ
น้องเบน: ไฟลุก
ดิฉัน: ใครเห็นหมาบ้างไหม
น้องเล้ง: สีดำเหรอ
ดิฉัน: ใช่
น้องเบน: ตาแดงๆ
น้องเล้ง: ฟัน เหล็กด้วย... ใช่ไหมครับ
น้องเบน: เหมือนหมาป่าในการ์ตูนเลย
ดิฉัน: ค่ะ
น้องเล้ง: อือ... วิ่งไปขย้ำใครแล้ว
น้องเบน: มาขยำกิน
ดิฉัน: ค่ะ จากพวกที่หล่นลงมา
น้องเบน: แย่งกันด้วย
น้องเล้ง: ที่นอนอยู่ เละ
น้องเบน: ขาด 2ท่อนเลย
น้องเล้ง: เออ อ้าว เป็นคนแล้ว
ดิฉัน: แล้วเป็นไง
น้องเล้ง: ปีนใหม่
ดิฉัน: วนเวียนเหมือนเดิมใช่ไหม
น้องเบน: ใช่
น้องเล้ง: ครับ
ดิฉัน: อะ พอ ให้ท่านพาไปดูที่อื่น
น้องเล้ง: ครับ
น้องเบน: กะทะทองแดง
น้องเล้ง: เสียงฉ่าๆ ก้องแก้งๆ... เสียงกรีดร้อง
ดิฉัน: อันนี้พวกทำผิดอะไรคะ
น้องเล้ง: ฉ้อโกง?
ดิฉัน: มีอย่างอื่นอีกไหม
น้องเบน: ข่มขืนด้วย
น้องเล้ง: หน้าตาแต่ละคนคล้ายๆกันหมดเลย
ดิฉัน: แล้วพวกเขาเป็นไงกันบ้าง
น้องเบน: เปลือย หมด... เหมือนๆกันหมด
น้องเล้ง: ใช่ เปลือย...หอกจิ้ม
ดิฉัน: ทรมานมั้ย
น้องเบน: มาก
น้องเล้ง: พราดๆ
น้องเบน: ดิ้นๆพรวดๆ
ดิฉัน: ค่ะ
น้องเบน: ผุดลุกผุดนั่ง.... เหมือนปลาเป็นๆโดนน้ำร้อนลวก
น้องเล้ง: ยังไม่เคยเห็นปลาเป็นแบบนั้นอะครับ - -"
ดิฉัน: อืมม พอละยังคะ
น้องเบน: ค่ะ
น้องเล้ง: มือจุมไป ไม่ร้อนนะ
ดิฉัน: ก็เรามีบุญ.... เราไม่ได้มาลงนรกนะเฟ้ย
น้องเล้ง: มองกันใหญ่ กรรม
น้องเบน: (ทำท่ามึนๆ)
น้องเล้ง: เริ่ม แปล๊บๆที่มือ แล้ว.. พอๆ... เหอๆ
ดิฉัน: ฮาฮา... ไปๆ
น้องเบน: เป็นสระ
น้องเล้ง: ครับ
ดิฉัน: เห็๋นอะไรอีก
น้องเบน: กว้าง
น้องเล้ง: สระกว้าง ๆ
น้องเบน: เหมือนทะเลเลย
ดิฉัน: ค่ะ... แล้วมีอะไรอีกไหม
น้องเล้ง: ไม่เห็นใครเลยอ่ะ... พงหญ้า... เล้งมาผิดที่ป่าว
น้องเบน: วิ่งลงไปกันใหญ่
ดิฉัน : กำหนดจิตดีๆค่ะน้องเล้ง
น้องเล้ง: หายหมด เออ นะ
น้องเบน: โอ๊ย ไฟลุกพรึบเลย
ดิฉัน: ค่ะ
น้องเล้ง: โอะ... กำลังเล่นน้ำกัน.... ไฟลุก... ซ่ะงั้น
ดิฉัน: ค่ะ
น้องเบน: สยอง
น้องเล้ง: ทำท่าหิวกระหายอะไรมานี่
ดิฉัน: หิวน้ำกันอ่ะ
น้องเบน: ลงไปกินน้ำ
น้องเล้ง: แย่งกันโดดเชียว
น้องเบน: มีผลักกันด้วยนะ
น้องเล้ง: ไฟลุก ข้างบนกรี๊ด
น้องเบน: ไปต่อๆ
น้องเล้ง: วิ่งไปอีกทางตกน้ำ กรรม
ดิฉัน: อ่ะ ไปต่อ
น้องเล้ง: ครับ
น้องเบน: หน้าผาเหรอ
ดิฉัน: เป็นลานหรือเปล่า
น้องเล้ง: ขุม ไหนนี่
น้องเบน: ข้างล่างเป็นลาน
น้องเล้ง: ผาสูง
น้องเบน: มีคนไต่หน้าผา
ดิฉัน: ดูไปเรื่อยๆ
น้องเบน: แล้วก็หล่นลงไป
น้องเล้ง: หล่นไป เละ
น้องเบน: แล้วก็เกิดมาใหม่... ตัวอะไรอ่ะ
น้องเล้ง: ไม่เห็นอะครับ.... ตัวสีดำๆ
น้องเบน: อือ
น้องเล้ง: ข้างล่าง?
ดิฉันน: ก็พวกสัตว์นรกนี่แหละ
น้องเบน: ใช่ๆ
น้องเล้ง: ไล่ให้ปีน... เหยียบกันตก เออ..... พวกเขาทำอะไรผิดนี่
ดิฉัน: ถามซิ
น้องเล้ง: ข่มขู่?
น้องเบน: ปล้นด้วย
น้องเล้ง: อะไรหว่า แปลกๆ.... ชิงทรัพย์
ดิฉัน: ค่ะ... ไปต่อไหม
น้องเล้ง: ต่อครับ
น้องเบน: ไปค่ะ
ดิฉัน: งั้นก็ไปค่ะ
น้องเล้ง: เหมาะกับนรกจริงๆ
ดิฉัน: ฮาาาาาาา
น้องเล้ง: ที่นี่คือ?
ดิฉัน: ดูเพื่อให้กลัวนะ ไม่ใช่ให้อยากมา
น้องเบน: หัวเป็นสัตว์...ตัวเป็นคน
น้องเล้ง: ไม่เห็นอะครับ ต้องให้พี่เบญนำพูดก่อ
ดิฉัน: หัวเป็นอะไร
น้องเล้ง: ไก่ หมู วัว เออ
น้องเบน: หมู... ไก่
น้องเล้ง: ม้า
น้องเบน: ปลา... วัว
ดิฉัน: อันนี้คือทำกรรมอะไรคะ
น้องเบน: ควาย...ฆ่าสัตว์
น้องเล้ง: ปลา (เหงื่อตก)
ดิฉัน: ค่ะ
น้องเล้ง: ขายเนื้อสัตว์
น้องเบน: กินกันเองด้วยเหรอ
ดิฉัน: ใช่ค่ะ.... ลงโทษ
น้องเล้ง: เข้าสกรำแล้ว... หัวเสือ?... มาไง
ดิฉัน: พวกฆ่าเสือเอาไปขายไง
น้องเบน: แล้วเสือกินเนื้อไหมละ
น้องเล้ง: กินเรียบ ละโดนยำต่อ... สนุกไหมนั่น... เลือดกระจาย ไส้ทะลัก
น้องเบน: โดนหอกไล่แทง
น้องเล้ง: ผู้คุมอยู่รอบนอก?
ดิฉัน: ค่ะ
น้องเบน: อืม
น้องเล้ง: ผู้คุม หัวม้า?.... งงนะนี่
ดิฉัน: เอาละคะ น้องๆ วันนี้พอแค่นี้ก่อน พอดีพี่มีธุระ
น้องเบน: ค่ะ
น้องเล้ง: อ่าครับ
ดิฉัน: พี่ต้องพาน้องกลับ
น้องเล้ง: เหอๆ... พากลับใช่ไหม
ดิฉัน: ใช่ค่ะ
น้องเบน: ค่ะ... โดนเขกหัวอีกแล้ว
ดิฉัน: ไปลาท่านพระยายมราชก่อน
น้องเล้ง: ลาท่าพระยายมราช... หัวเราะ... เออ นะ
น้องเบน: ท่านพระยายมราช เขกหัว
ดิฉัน: ลาพระอาจารย์โมคคัลลานะด้วย
ดิฉัน: เป็นไงเล้ง
น้องเล้ง: รู้สึกโล่ง
น้องเบน: ทำไมหนูโดนเขกหัวอ่ะ
ดิฉัน: แหม ไปนรกไม่หลงเลยนะ
น้องเบน : หัวเราะ
น้องเล้ง: สวรรคหลงกระจาย... ท่านหัวเราะให้
น้องเบน: โดนทั้ง ขาไปขากลับเลย
น้องเล้ง: ว่างๆมาอีก
ดิฉัน: แสดงว่าท่านเมตตาอ่ะดิ
น้องเล้ง: ยิ้มใจดีมากเลยยย
น้องเบน: ท่านว่าหนู ซน
น้องเล้ง: ท่านโมคคัลลานะก็ยืนยิ้มๆ
ดิฉัน: เออ ก็มีใครเขาบ้าไปดูนรกกันละ... ท่าไม่ซน
น้องเล้ง: เหมือนจะเป็นคนนี้
น้องเบน: ติดพี่สาวแจเลย
น้องเล้ง: ขอบคุณมากนะครับ ที่ช่วยดูไม่ให้หลงทาง
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

มโนมยิทธิเป็นเรื่องรู้ได้เฉพาะตน โปรดอย่าเชื่อในทันทีตามกฏกาลามสูตร โปรดใช้ปัญญาพิจารณาในการอ่าน

 

อนุโมทนากับพี่สาวกับพี่หนิงด้วยครับที่ให้ความรู้ความเข้าใจในธรรมมากยิ่งขึ้น และอนุโมทนากับเพื่อนกัลยาณมิตรในการทำความดีของทุกท่านด้วยครับ สาธุ

 

สาธุค่ะ ท่านกัปตัน.. และขออนุโมทนากับท่านกัปตัน ที่นำพระธรรมจากพระศาสดาที่เป็นผลของเหตุด้วยค่ะ

ขอให้คุณสาวเจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไปเช่นกันค่ะ

 

คิดถึงทุกๆ ท่านเช่นกันค่ะ ที่ผ่านมา แต่ละคนมีภาระทางโลก มากมายจึงห่างๆ กระทู้ไปบ้าง (ตัวห่างแต่ใจมิได้ห่างนะคะ แวะเวียนเข้ามาดูเสมอๆ)

บางครั้งการไปทำบุญของคณะเล็กๆ ของพวกเรา ดูเสมือนเป็นการทำบุญย่อยๆ ที่ค่อนข้างจะเกรงใจหลายๆ ท่าน จึงไม่กล้าที่จะนำมาโพสบอกเล่าสู่กันฟังค่ะ

ในช่วงเดือนมีนาคม-พฤษภาคม ปีนี้ คงต้องรอให้ท่านกัปตันสรุปก่อนนะคะว่าจะมีงานบุญใดบ้าง

ขอโมทนาบุญกับพี่ๆ น้องๆ ในกระทู้นี้ ในบุญทุกอย่างทุกประการค่ะ

 

เอาบุญมาฝากค่ะ วันนี้ได้ร่วมทำบุญกับทีมคุณ Komodo 200 บาท
ซื้อทองคำ เพื่อ
1. ซื้อทองคำ 1 สลึง ถวายท่านจิตโต เพื่อหล่อพระ
2. ซื้อทองคำ 1 สลึง บรรจุใน "หัวใจ พระเจ้า" สมเด็จองค์ปฐม ณ วัดพระธาตุดอยแต ต.เหมืองจี้ อ.ลี้ จ.ลำพูน ในวันที่ 27 ก.พ.53 นี้
3. ซื้อทองคำ 1 สลึง ถวายหลวงพี่เล็ก เพื่อนมัสการพระบรมสารีริกธาตุเขี้ยวเกี้ยว (ในงานเป่ายันต์ 20 มี.ค.53)
4. ซื้อทองคำ 1 สลึง ถวายพระครูปลัดอนันต์ วัดท่าซุง ในงานหล่อพระที่วัดท่าซุง (มโนฯเต็มกำลัง 20 มี.ค.53)
5. ซื้อทองคำ 1 สลึง ถวายหลวงพี่โรจน์ เพื่อร่วมสร้างพระสมเด็จเงินไหลมา

6. ซื้อทองคำถวายตามความเหมาะสม (ขออนุญาตจัดสรรนะครับ)

7. เงินเหลือ ร่วมสร้างพระชำระหนี้สงฆ์

โมทนาบุญร่วมกันนะค่ะ