มารที่นักปฏิบัติทุกคนต้องเจอ และวิธีการจัดการ

ขึ้นชื่อว่า มา่ร นี้มีอยู่จริง ใครปฏิบัติบำเพ็ญเพียรบารมี จะต้องเจอ มาร มาล่อลวงใจ ให้กังวลบ้าง ให้กลัวบ้าง ให้เสียศูนย์บ้าง

ดังพระสูตรตัวอย่างนี้

มาร นี้หน้าตาอย่า่งไร มันจะมาในทุกๆด้าน บ้างก็มาดลใจ เพราะว่าจิตของเรามีช่องให้มารเข้า

ดังนั้น อย่าอวดดี เพราะตราบใดที่เรายังไม่มีเครื่องหลบมาร ย่อมสบช่องของมาร

ในโลกนี้ มี โลกมนุษย์ส่วนหนึ่งในใจ โลกของมารส่วนหนึ่งในใจ

โลกของเทวดาส่วนหนึ่งในใจ โลกของพรหม และ นิพพาน

แต่ โลกของมารนั้น กว้างใหญ่ และ กินเวลายาวนาน และ มีอำนาจมากครอบมาทุกๆ ส่วน

นี่จะว่าเป็น เรื่องจริงก็คือเรื่องจริง ใครโดนมารครอบงำ ก็จะเพี้ยนไปได้
ใครที่ประสบทุกข์ใดๆ แล้วแก้ไม่ตก ที่เกี่ยวกับการปฏิบัติ
บางคน ทำสมาธิไม่ได้ เลยต้องดูเฉยๆ นี่โดน มาร ปิดตาทั้งสิ้น

ให้ หมั่นทำสมาธิ เจริญสติให้ดี

ฝูงมาร จะมีอำนาจมาก เวลาเจออะไรไม่ชอบมาพากล ให้จุดธูป บูชา พระรัตนไตร เอานิ้วจี้ไปที่ตั้งของจิต คือ กระดูกปลายอก ลิ้นปี่ แล้วกล่าว บูชา คุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ตั้งจิตดีๆ ตรงนั้น
จะเกิด องค์สมาธิขึ้น แม้เพียงชั่วขณะ ก็จะบังตามารได้

มารนี้ ผมเคยเจอ มีบางตัว แต่งตัวเลียนแบบพระศาสดา
มีท่าทางประหลาด บ้างก็มาในนิมิต บ้างก็มาในฝัน บ้างก็มาเป็นเสียงกระซิบ

นักปฏิบัติ ให้หมั่นทำ สมาธิให้เป็น จะป้องกันได้

ดังนั้น ใครไม่ทำสมาธิ เมื่อถึงเวลาสบช่องจะถูกมารต้อนไปหมด

ลองดู เรื่องมารนี้ พ้นวิสัยที่คนทั่วไปจะนึกถึง แต่เป็นเรื่องจริง มีจริง ไม่ใช่ คติเปรียบเทียบ

 

อืม... การดูเฉยๆ ของเจ้าของกระทู้เป็นมารหมด

 

ใช่ โดยเฉพาะเอ็ง ด้วย

 

ถ้ารับพวงดอกไม้แห่งมารมากๆเข้า หลงความสวยงามแห่งพวงดอกไม้มาก มารก็สบช่อง
กามคุณ5 เปรียบดั่งพวงดอกไม้แห่งมาร
สุขที่ติดอยู่ที่ปิดบังความทุกข์แสนสาหัสไว้

ถ้าลองเปลี่ยนจากเอากิเลสดูกิเลสเฉยๆ....

มาเป็นเอาจิตที่ตั้งมั่นดูพวงดอกไม้แห่งมารที่เข้ามาทางช่องทางของมารทั้งหลายเฉยๆบ้าง (แต่ส่วนใหญ่จะไม่เฉย ส่วนใหญ่เผลอไปรับพวงดอกไม้แห่งมารเรื่อยเลย )....

ดูเฉยๆเหมือนกัน...


(ที่กล่าวหมายถึงตัวเองน่ะ)

 

พิจารณาระหว่าง ดูเฉย กับรู้เฉย (รู้เท่าทันกิเลสวางใจเป็นอุเบกขาธรรม)

รู้เฉย เป็นอุบายธรรมที่หลวงพ่อสังวาลย์ เขมโก อบรมศิษย์

พิจารณาสภาวะธรรม ด้วยการกำหนดรู้เฉย

การดูกิเลส ต้องพิจารณาโทษของกิเลส รู้เท่าทันกลมายาของกิเลส

เพื่อไม่ให้กิเลสย่ำยีหัวใจ เอาน้ำธรรมดับไฟกิเลสในหัวใจ

 

หลวงปู่นัท ฮันห์ เคยกล่าวไว้ว่า
"ใช้อารมณ์ของจิตที่เป็นในขณะนั้นแหละเป็นวัตถุของการภาวนา การภาวนานี้จะรักษาจิตของเราให้แจ่มใส ความวิตกกังวล ความโศกเศร้า ฯลฯ กลับถูกใช้เป็นเครื่องมือปลดปล่อยตนให้พ้นจากอารมณ์เหล่านั้นได้... เราควรปฏิบัติต่อความกังวล ความเกลียด ความหลง อย่างสุภาพอ่อนโยน อย่าไปต่อต้านเขา แต่จงอยู่กับเขาอย่างสันติ เจาะลงไปในธรรมชาติของเขา โดยภาวนาเรื่องความเป็นเหตุเป็นปัจจัยซึ่งกันและกัน ความเกลียดชัง ความกังวล ฯลฯ จะหนีหน้าหายไปเองตามธรรมชาติ เมื่อถูกเพ่งด้วยสมาธิและการภาวนาของเรา การหนีหายไปนี้จะนำจิตไปสู่ความแจ่มใสอิสระ โดยธรรมชาติของมันเองเช่นกัน..." (จิตปราศจากนิวรณ์)

ส่วนในเรื่องของมารนั้น ในความเห็นของผม
ผมว่าเป็นเครื่องมืออย่างหนึ่งของภาคดำ ที่จะโน้มน้าวให้คนมีโมหจิต
หลงผิดจนโงหัวไม่ขึ้น เป็นมิจฉัตตะ น่ากลัวจริงๆ
พี่ของผมบอกว่า มารนั้นมาในทุกๆรูปแบบ พยายามสอดละเอียดมาทุกขณะ
วิธีกำจัดคือ จ่อศูนย์จิตให้สว่าง และตั้งจิตอยู่ในฐานฝ่ายกุศล ไม่นานมารจะถอยล่นไปเอง
แต่ที่สำคัญคือ อย่าไปขับไล่ด้วยความโกรธเกลียด เคียดแค้น แต่ทำไปด้วยความเมตตา และอ่อนโยน
รู้เท่าทันมาร ปัดป้องเครื่องอกุศลทุกอย่างที่มารพยายามส่งมา รบด้วยอาวุธคือจิตฝ่ายกุศล
แล้วเขาจะถอนตัวไปเอง...สาธุ

 

คำพระท่านบางที ท่านก็ใช้ดูเฉยๆ หรือรู้เฉยๆ ในสภาวะธรรม ก็ไม่เห็นจะแตกต่างเวลาสอนศิษย์ .... คนที่ฟังแต่บางคำแล้วก็รับเหมา ... ก็ว่ากันไป

 

ตอนนี้กำลังถูกมารเล่นงานอยู่ค่ะ จะผ่านหรือเปล่าไม่รู้....

 

ก้ไม่ควรยกคำพระมาอ้างสิครับพระเค้าจะได้ไม่เสียหาย เวลาปติบัติมาอย่างไรก้บอกว่าปติบัติมาอย่างนั้นอย่าบอกพระพูดมาอย่างนั้น ท่าเกิดที่พระท่านพูดมันเหนือการปติบัติเรา คนอื่นเค้าจะเข้าใจผิด พาพระเสียไปด้วย พระก้อยู่ส่วนพระแต่ที่ต้องลงมาแปดเปื้อนด้วยก้เพราะคนไม่อยุ่ส่วนคนไปเอาพระมาอ้างการปติบัติตนนั้นแหละคับว่าดีดั่งพระเลยพาพระแย่ลงตามไปด้วยที่แย่ไม่ใช่ตัวพระแต่แย่เพราะคำพูดของคนอ้างด้วยคุนธรรมมีไม่เท่าพระนั่นเอง

เวลาจะกล่าวว่าฟังพระท่านนั้นท่านนี้หรือฟังมากเช่นไร ก้ควรพูดไห้ถูกด้วยไม่งั้นจะพาพระท่านนั้นท่านนี้ลงมาเสียด้วยอีกเพราะการฟังมาบางทีมันรู้ตามปัญญาตนมันไปไม่ถึงคุนธรรมจริงๆที่ท่านมีอย่าเอามาตีความเอง ท่าจะกล่าวอะไรในใจตนอย่าบอกว่าฟังพระมาเลยครับ หรือบอกว่าไปฟังในเทปสิเพราะว่าคำเทศนั้นๆอาจมีความหมายที่ลึกซึ้งเกินคาดบางทีอาจกลับมุมที่คุนรู้และคิดไปเลยทีเดียว

ท่ามีสติจะไม่ยึดและจะพิจารนาหากจริงก้แก้ไขหากไม่จริงก้แค่ความเห็นหนึ่งที่มองเห้นว่ามันเปนเช่นนั้นในเจตนาหรือไม่?

 

คำพระท่านบางที ท่านก็ใช้ดูเฉยๆ หรือรู้เฉยๆ ในสภาวะธรรม ก็ไม่เห็นจะแตกต่างเวลาสอนศิษย์ .... คนที่ฟังแต่บางคำแล้วก็รับเหมา ... ก็ว่ากันไป


.. ก็อ่านดูดีดี

<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ วิษณุ12
คำพระท่านบางที ท่านก็ใช้ดูเฉยๆ หรือรู้เฉยๆ ในสภาวะธรรม ก็ไม่เห็นจะแตกต่างเวลาสอนศิษย์ .... คนที่ฟังแต่บางคำแล้วก็รับเหมา ... ก็ว่ากันไป
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ผมก้ไม่อยากไห้ใครทำไห้พระมัวหมองนะเลยกล่าวไห้พิจารนาการนำคำเทศมาอ้าง

 

ดีแล้ว ...

 

.........................................................................................................................................

 

หลวงพ่อสังวาลย์ เขมโก แกปรับอาบัติปาราชิกพระที่ฉันหมากทุกองค์ ที่วัดท่านมีป้ายบอกไว้อย่างนั้น ถ้าพระเหล่านั้นไม่ได้ปาราชิกจริงดั่งที่ท่านตีความเอาไว้ หลวงพ่อสังวาลย์ เขมโก ก็คงจะต้องรับกรรมหนักโดยเฉพาะพระที่ท่านบรรลุธรรมแล้ว หรือแค่เข้าถีงพระรัตนตรัย ก็คงดูไม่จืด

ลูกศิษย์หลวงพ่อสังวาลย์ เขมโก ก็เหมือนกันเช่นหลวงพ่อสนอง ตกปุญโญ วัดสังฆทาน เป็นต้น พวกนี้สอนด่าหลวงพ่อฤาษีลิงดำว่าเป็นมิจฉาทิฎฐิอีกด้วยเคยคุยกันมาแล้วจึงบอกต่อ

 

เรื่องใดที่ไม่รู้จริงเกี่ยวกับพระอริยสงฆ์ไม่ควรนำมากล่าวถึง

ไม่งั้นบาปกรรมที่คุณทำมันจะปิดกั้นความดี ดีไม่ดีก็จะทำให้ไปอบายได้

ผมแนะนำให้ขอขมาพระรัตนตรัยและหลวงปู่สังวาลย์ เขมโก เสีย อย่าหาเรื่องใส่ตัวเพราะลมปากเลย

พิมพ์มาน่ะ ด้วยตามใจกิเลส แต่เวลาคุณต้องรับกรรม ไม่มีใครมารับกรรมแทนคุณได้หรอก...

แม้แต่ลมปากที่เขาพูดมา คุณพูดไปมันก็หายไปหมดแล้ว ....