แพทย์ตัดสินใจหยุดเครื่องช่วยหายใจคนป่วยเป็นปาณาติบาตหรือไม่

ถาม: เรียนสอบถามท่านผู้รู้ครับ ว่าในโรงพยาบาลที่คนป่วยอยู่ได้ด้วยเครื่องช่วย

หายใจเพียงอย่างเดียวโดยทางการแพทย์ไม่มีทางเยียวยาใด ๆ ได้อีกแล้ว ถ้าแพทย์

ตัดสินใจหยุดเครื่องช่วยหายใจผู้ป่วยต้องตายแน่นอน การตัดสินใจเช่นนี้แพทย์ผู้นั้น

จะเข้าข่ายปาณาติบาตหรือไม่

ตอบ: การที่แพทย์ถอดเครื่องช่วยหายใจผู้ป่วย และผู้ป่วยตาย เป็น ปาณาติปาต ครับ.
โดยพิจารณาองค์ของ ปาณาติปาต ในการเทียบเคียง ดังนี้:-
.
๑.ปาโณ ผู้ป่วยมีชีวิต เพราะยังมีอัสสาสะ-ปัสสาสะ กล่าวคือ ลมหายใจเข้า-ออกอยู่
๒.ปาณสัญิตา รู้ว่าผู้ป่วยยังมีชีวิต ตามหลักวิชาชีพแพทย์
๓.วธกจิตตัง มีจิตคิดจะปลงชีวิตผู้ป่วยให้ล่วงไป ด้วยการถอดเครื่องช่วยหายใจ
๔.อุปักกโม มีความพยายามถอดเครื่องช่วยหายใจ
๕.เตนมรณัง ผู้ป่วยตายลงด้วยความพยายามของแพทย์นั้น
.
เมื่อครบองค์ ๕ ประการดังกล่าว ปาณาติปาต หรือ การฆ่า ย่อมเป็นอันสำเร็จ
.
ถึงแม้ว่าแพทย์จะมีความสงสารผู้ป่วย แต่ในขณะที่แพทย์มีจิตคิดทำลายชีวิตผู้ป่วยนั้น
เป็นอกุศลจิต ซึ่งต่างขณะกับจิตที่คิดสงสาร หากผู้ป่วยตายลงเพราะจิตที่คิดฆ่านั้น
ก็เป็นอกุศลกรรมบถ ที่สามารถนำปฏิสนธิในอบายภูมิได้
.
อนึ่ง มีกรณีที่บุตรเป็นผู้สั่งแพทย์ให้ถอดเครื่องช่วยหายใจของมารดา หรือบิดาตนเอง
เมื่อทราบว่าท่านไม่สามารถได้รับการเยียวยารักษาได้ จึงปรารถนาให้พ้นความทรมาน
แต่การกระทำอย่างนั้น เป็น อนันตริยกรรม เพราะเป็นการปลงชีวิตมารดา บิดาของตน
.
เนื่องจาก ปาณาติปาต นั้นสำเร็จลงได้ ทั้งลงมือฆ่าด้วยตนเอง และใช้ให้ผู้อื่นฆ่า
- หากเป็นการฆ่าเองด้วยการกระทำของตน ความพยายามฆ่านั้นย่อมอาศัย กายทวาร
- หากเป็นการใช้ให้ผู้อื่นฆ่า ความพยายามฆ่านั้นย่อมอาศัย วจีทวาร
ด้วยเหตุนี้ บาปจึงมี ทั้งบุตรผู้สั่งแพทย์ และแพทย์ผู้ทำตามคำสั่ง
โดยที่แพทย์นั้นบาปฐานฆ่าคนทั่วไป ส่วนบุตรผู้สั่งแพทย์นั้น ย่อมต้อง อนันตริยกรรม
.
ถามว่า หากผู้ป่วยไม่สามารถได้รับการเยียวยารักษาได้อีก ควรทำอย่างไร?
ตอบว่า ให้ผู้ป่วยสิ้นชีวิตเองตามกรรมที่ผู้ป่วยได้สะสมมา เพราะแพทย์ทำดีที่สุดแล้ว
และควรเจริญ อุเบกขาพรหมวิหาร พิจารณาความที่สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน
.
การฆ่าผู้อื่นเพราะความสงสารนั้น เป็นการกระทำบาปเพราะความเขลาเป็นเหตุ
ใครจะทราบว่าหากตนฆ่าผู้ป่วยด้วยความสงสาร ผู้ป่วยอาจไปเกิดในอบายภูมิก็ได้
ผู้ที่เข้าใจธรรม มีความมั่นคงในเรื่องกรรม และผลของกรรม ย่อมไม่กระทำเช่นนั้น
.
จึงควรศึกษาพระธรรม เพื่อพิจารณาความจริงด้วยความเข้าใจที่ถูกต้องแยบคาย ครับ.
ที่มา:

 

ขอบคุณค่ะ แบกๆๆ เป็นหมอก็ต้องแบกกกันต่อไป

 

เฮ้อ น่าเศร้า

ผมกำลังเรียนแพทย์อยู่

แล้วถ้าจบไปเป็นแพทย์จิงๆๆๆ

จะทำไงดีนะ

 

ทางการแพทย์เขาตัดสินที่คลื่นสมองนะครับ
ถ้าคลื่นสมองไม่มีแล้วก็แสดงว่าไปแล้ว หลังจากนั้นก็ถามญาติๆๆคนไข้ดูนะครับ ว่าจะรั้งเขาไหม อยู่ไปก็ช่วยอะไรไม่ได้นะครับ
ถูดผิดยังงัย ขออภัยไว้ ณ โอกาสนี้ด้วยนะครับ

 

โมทนา สาธุ

การจะตัดสินว่าใครควรตาย ไม่ใช่เพียงดูแต่จอภาพคอมพิวเตอร์
เพราะเคยมีผู้ที่ใครๆ ลงความเห็นว่าเป็นเจ้าชายนิทรา
แต่เมื่อเขาหายจากอาการไม่ตอบสนองต่อผู้อื่น
เขาบอกว่า "เขารู้ ว่าใครพูดและทำอะไรกับเขา เพียงแต่เขาไม่สามารถตอบสนองได้"

ฉะนั้น สร้างบุญโดยมีเมตตาจิต ดีกว่าคิดปลงชีวิตผู้อื่น

 

ทางการแพทย์ถือว่าถ้าก้านสมองตายแล้ว ก็เหมือนตายแล้ว การใช้เครื่องช่วยหายใจเป็นเพียงแค่เครื่องช่วยให้ร่างนั้นหายใจได้เท่านั้น ไม่สามารถให้เขากลับมามีชีวิตได้อีก หากแพทย์รั้งร่างนั้นเอาไว้แล้วคนอื่นที่จำเป็นต้องใช้เครื่องช่วยหายใจไม่ต้องตายหรือครับ
หรือว่าอาชีพแพทย์จะต้องทำทั้งบาปและทำทั้งความดีไปด้วยกัน
ป.ล.ถ้าใช้เกณฑ์การพิจารณานี้ก็แสดงว่าข้อสอง(ปาณสัญญิตา)ก็ตกไปเพราะแพทย์รู้ว่าคนไข้ไม่มีชีวิตแล้ว

 

แพทย์ตัดสินใจหยุดเครื่องช่วยหายใจคนป่วยเป็นปาณาติบาตหรือไม่

ไม่บาปครับเพราะแพทย์ปล่อยให้คนไข้พยายามหายใจเองตามธรรมชาติ ไม่ได้มีเจตนาทำให้หยุดลมหายใจถือเป็นการปล่อยเป็นไปตามกรรม แต่ถ้าไปปิดปากปิดจมูกไม่ให้หายใจทำให้ตายบาปแน่

 

๑๑๘. ถ้าลูกจะทํากับพ่อบาปไหม​

ผู้ถาม - ลูกอยากถามหลวงพ่อเจ้าคะ คือผู้ป่วยที่อาการต้องตายแน่ มีเครื่องช่วยหายใจอยู่ แพทย์เขาสั่งให้เอา เครื่องช่วยหายใจออก เมื่อเอาออกแล้วเขาตาย จะบาปไหมคะ

หลวงพ่อ - คนจะตายจะบาปยังไง ไม่ได้ฆ่าให้ตาย นั่นเครื่องช่วยหายใจ ถึงขืนช่วยไปก็ไม่ไหวแล้วเขาก็ต้องตาย ก็ไม่มีความสําคัญ คําว่าบาปก็ไม่มี ไม่ใช่ถ้ายังช่วยอยู่มีหวังจะฟื้น เราแกล้งเอาออก ไอ้นั่นจึงจะบาป เพราะมีเจตนานะ และไอ้การที่จะบาปนี่ ต้องมีการตั้งใจกลั่นแกล้ง หรือทําให้ตาย

ผู้ถาม - หลวงพ่อครับ ถ้าอย่างนี้ ถ้าเกิดเป็นลูกกระทําถือว่าเป็น อนันตริยกรรม ไหมครับ

หลวงพ่อ - เขาไม่บาป คุณฟังให้ดี อย่าโง่ เรื่องไม่บาปก็ไม่เป็นอนันตริยกรรม ตัดคําว่าบาปนั้น ไม่มีเสียแล้ว เวลาฟังคําพูดต้องคิดตามเขาพูดเรื่องไหน จําหัวข้อคําพูดไว้

หลวงพ่อ - เอ้า หมวด มีอะไรคุยไหมล่ะ เดี๋ยวต้องถามตํารวจ ยิงผู้ร้ายตายบาปไหม บาปไม่บาป

ผู้ถาม – บาปครับ

หลวงพ่อ – ฉันถามว่า ตํารวจยิงผู้ร้ายตาย ฉันไม่ได้ถามว่าตํารวจ ยิงผู้ร้ายเฉยๆ หัวเราะ สอบตกแล้ว ผู้ร้ายมันตายแล้ว ไอ้นี่งานก็งาน การปราบปรามผู้ร้าย ถ้าเป็นผู้ร้ายจริง เขาจําเป็นต้องยิง ยิงให้ตายใช่ไหม ถ้าถามว่ามีโทษไหม ต้องตอบว่ามีโทษ ถ้าถามว่าโทษทําบาปหนักไหม ต้องตอบว่าไม่หนักมันมีนิดเดียว เพราะกําลังบาปนี่ไม่เท่ากัน ถ้าคนที่มีคุณมาก เราฆ่า มีโทษมาก คนที่มีคุณน้อย เราฆ่า มีโทษน้อย ไอ้คนจัญไรประเภทนั้นมันไม่มี คุณเลย แต่ว่าดับคนประเภทนั้นไปได้คนหนึ่ง คนอีกกี่คนที่มีความสุข ถ้าถามบาปมากไหม คนเหมือนกันมันบาปไม่เท่ากัน หมวด นะ อย่างฆ่าพ่อ ฆ่าแม่ ฆ่าพระอรหันต์ นี่ไม่ต้องห่วงหรอก ลงอเวจีดิ่งเลยใช่ไหม ถ้าฆ่าคนที่มีคุณน้อยไปกว่านั้น ยังไม่ถึงขั้นอเวจี และฆ่าคนที่มีคุณน้อยกว่านั้นอีก ก็เบากว่านั้นอีก ถ้าฆ่า คนจัญไรแบบนั้น มันมีบ้างเหมือนกัน มันแค่มีบ้างนะโยมนะ แต่ว่าทีนี้ถ้าตํารวจทําด้วยเจตนาดีคิดว่า ถ้าทําลายคนประเภทนี้เสีย คนอีกหลายแสนคนจะมีความสุข เพราะถ้าคนคนนี้อยู่คนเดียว มีความทุกข์ใช่ไหม บุญส่วนนี้เขามี บาปส่วนนั้นเขามีนิดเดียว นี่พูดกันตรงไปตรงมานะ จะคิดว่ายิงคนเหมือนกัน มีโทษเท่ากัน นั้น ไม่เท่า ก็ว่าตามธรรมะนะ

�����¾�оط��ҷ - ��ǧ��͵ͺ�ѭ�� �͹�Ź� �͹ 2 - Powered by XMB

 

กรรมขึ้นอยู่ที่การกระทำ ไม่ใช่เจตนา อย่างที่หลาย ๆ คนเข้าใจ

 

ส่วนตัวผมนะครับ

ตอนนั้นไปทำงาน เเต่เพื่อนผมมันโดนระเบิด เต็มๆ คิดดูเเหละกันเเต่เขายังไม่ตายจะมีสภาพเป็นยังไง ผมทนไม่ได้ที่เห็นเพื่อนทรมาน ผมเลย...ก็อย่างที่รู้ๆกันเพื่อให้เขาไปสบาย
ที่มาเล่านี้ไม่ใช่ว่าจะอวดตนเองหรือมีอะไรมาเเอบเเฝง เเต่ให้เป็นอีกเเง่คิดเเหละกันะครับ
เรื่องจริงมันไม่เหมือน ในหนังสงครามที่เราดูกัน อย่างสนุก