การบำเพ็ญที่อานิสงค์สะเทือนถึงพรหมโลกทำอย่างนี้ครับ

1.พิจารณาความตายว่าตัวเองจะตายวันนี้หรือขณะนี้ทุกลมหายใจ
2.ไม่เพ่งโทษด่าผู้ใด มีแต่พิจารณาละกิเลสแต่ของตัวเอง
3.แผ่เมตตาให้สัตว์โลกทั่วสามโลก ตั้งแต่โลกัน เปรตผี เทวดา เจ้ากรรมนายเวรของทุกดวงจิตแผ่เมตตาวันละเป็นร้อยๆรอบ
4.เข้าฌานเก้าคือละตัวรู้(อารมณ์นิพพาน)ว่าไม่ใช่ของตัวเอง ละกิเลสโลภ โกรธ หลง ได้หมด และละการถือว่าอารมณ์ที่ได้จากเข้าฌานสมาธิวิปัสสนาไม่ใช่อารมณ์ของเรา เราเป็นเพียงตัวธาตุจิตรวมใจแล้วไม่มีสมมติใดๆจะมาปรุงแต่งว่าเรามีดี มาเปรียบเทียบกับคนอื่นว่าเรามีปัญญา หรือมีบุญ หรือละกิเลสได้มากกว่าคนอื่น สรุปก็คือไม่สำคัญตนว่าตัวเองมีอะไรไปเปรียบเทียบกับคนอื่นได้ คือจิตว่างจากสมมตินิพพานไม่อยากได้ ไม่อยากเป็น ไม่อยากมี ไม่อยากเอาอะไรทั้งสิ้น แม้แต่ความอยากนิพพานก็ไม่อยาก ถ้าละถึงขนาดนี้ได้แสดงว่าหมดความอยาก มีเพียงอารมณ์เดียวคือเมตตา กรุณาอยากให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ และบำเพ็ญประโยชน์ต่อสังคม ต่อผู้อื่นทุกวันโดยไม่คำนึงเห็นผลประโยชน์หรือทำผลงานเพื่อตนเอง และไม่คิดอื่นใดนอกจากคุยเรื่องธรรมะ เรื่องมีประโยชน์ ไม่คิดให้ฟุ้งซ่านอยากที่จะได้ เป็นมีอะไร เพียงเท่านี้ก็ทรงอารมณ์อรหันต์ได้บางขณะ ถ้าแผ่เมตตาขณะนั้นจะเย็นไปทั่วสามโลก ไฟอเวจีก็เย็นลงครับ
คัดลอกมาครับ(verygood) (verygood) (verygood) (verygood)

 

การไม่อยากนิพานนี่สำหรับผม(ส่วนตัว)ถือว่าแปลกครับ เพราะพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ตั้งแต่องค์ปฐมจนถึงองค์ปัจจุบันและพระพุทธเจ้าองค์ต่อๆไปอีกนับไม่ถ้วน ต่างบำเพ็ญบุญบารมีกันจนได้บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณก็เพื่อพระนิพานด้วยกันทั้งนั้น และได้ชักจูงแนะนำสัตว์โลกทั้งหลายประพฤติปฏิบัติตนเพื่อพระนิพานทั้งนั้นด้วย ถ้าไม่หวังนิพานไม่มุ่งในนิพานไม่อยากไปนิพาน พระพุทธเจ้าก็ไม่ต้องตรากตรำกันไม่รู้กี่อสงไขกัปเพื่อทำให้แจ้งซึ่งพระนิพานหรอกครับ หลวงพ่อพระราชพรหมยานเถระเจ้า ท่านย้ำนักย้ำหนาเรื่องพระนิพาน สอนให้ลูกๆทำดีทุกอย่างเพื่อพระนิพาน เอาจิตไปจับที่พระนิพานเป็นอารมณ์เพื่อเกิดความเคยชิน ตายเมื่อไรจิตจะมุ่งสู่พระนิพานท่านสอนมาอย่างนี้ อย่างน้อยก็เป็นไปตามทางที่พระพุทธเจ้าได้วางไว้

ความอยากมีสองประเภทพูดแบบภาษาชาวบ้าน อยากหมดทุกข์ อยากเพิ่มทุกข์

อยากหมดทุข์ ก็อยากที่จะ ลด ละ ลงเสียซึ่งกิเลส ตัญหา อุปปาทาน และอกุศลกรรม ซึ่งเป็นตัวที่ทำให้เราต้องเวียนว่ายตายเกิดไม่จบไม่สิ้น อยากตัวนี้ผู้หวังพระนิพานเขาทำกัน เพราะพระนิพานเป็นแดนหมดสิ้นแล้วซึ่งความทุกทั้งปวง

อยากเพิ่มทุกข์ ก็ความอยากที่เจอปนไปด้วย กิเลส ตัญหา อุปปาทาน และอกุศลกรรม อยากตัวนี้เพิ่มทุกข์ รูปใดนามใดที่มีความอยากตัวนี้ยึดติดไว้แล้วก็ต้องจมอยู่กับทะเลแห่งความทุกข์ ไม่มีวันหลุดพ้นจากทุกข์ได้ถ้าตราบใดเราท่านยังมีตัวอยากเพิ่มทุกข์อยู่ โดยเฉพาะอยากในโลกธรรม
ลาภ ยศ สรรเสิญ สุข เป็นต้น เพราะสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้แล้วเสื่อมนั่นเอง

ควรมิควรต้องขออภัยผมอาจมีปัญญาไม่ถึงท่านที่เขียนไว้ด้านบนก็ได้ ไม่ได้ต้องการที่จะคัดค้านท่านแต่ประการใด ขอรับ

 

การบำเพ็ญที่อานิสงค์สะเทือนถึงพรหมโลก...

เวลาใดที่สวดมนต์ ผมก็อธิษฐานในใจ ให้การสวดมนต์ของผม ดังสะเทือนไปถึงสวรรค์ทุกชั้น...ถึงพรหมด้วย...แต่จะถึงเปล่าไม่รู้นะ.

บางครั้งกำลังปิดทองพระ หรือบูรณะอยู่ ผมก็อธิษฐานตามนั้น...มันสะเทือนไปหมดทุกชั้น....แต่จะเป็นไปตามนั้นเปล่าไม่รู้นะ....

บางครั้งทำอะไรที่ทำด้วยใจ ตั้งใจจริงก็อธิษฐานตามนั้น คิดว่าคงสะเทือนอยู่เหมือนกันนะ

 

สวัสดีค่ะ..ลุงชัช ( อิ อิ)

การที่จะทำให้สวรรค์สะเทือน ชนิดที่สะเทือนไปถึงพรหมโลกนั้น
อาจมีเงื่อนไขอื่นอีกที่เป็นไปได้ค่ะ..
1.ปณิธาน
2.บารมีเก่าที่สั่งสมมา และกำลังสร้างสั่งสมต่อเนื่องไป
3.แรงอธิษฐานของจิตค่ะ(พลังความตั้งใจ)
ไม่มีใครจะรู้ได้ เท่าตัวเรารู้จริงมั้ยคะ..
ขอแซวนิดนะคะ ถ้าเป็นตามที่ชัชพิมพ์ไว้ในกระทู้แค่นั้น
ผึ้งว่าชัชคงทำให้พรหมโลกสะเทือนไม่ไหวหรอก เพราะมัวคิดเรื่องอื่นอยู่ 5555 ( รู้นะคิดอะไรอยู่)

 

เอาน่ามันคงสะเทือนอยู่นะ....ตอนทำนี่ นิวรณ์ห้าต้องไม่ให้มี...ให้มันหายไป....เวลาทำมันสามารถแลกได้แม้ชีวิต นี่คือกำลังใจ อิอิ.

 

แล้วเมื่อไหร่จะได้ดูลุงชัช แสดงให้ดูแบบต่อหน้าต่อตาน้ออ
อิ อิ.. (จาได้รู้ว่าพรหมโลกจาสะเทือนมั้ย)

 

โอ้...ขนาดพรหมโลกยังสะเทือน แล้วมนุษย์โลกจะเหลือฤา ถึงว่านะระยะนี้ดินฟ้าอากาศถึงได้ปรวนแปรนักหนา เพราะพรหมโลกมันสะเทือนนี่เอง เอ้า...ท่านผู้เจริญทั้งหลาย เพราๆ การการบำเพ็ญลงหน่อยก็ดีนะ มนุษย์โลกจะได้ไม่สะเทือนตามพรหมโลกไปด้วย ฮ่วย...ล้อเล่น เด้อ

 

ขอบคุณครับ

 

อิอิ....มันเสทือน แต่ไม่เหมือนแผ่นดินไหวในเมืองมนุษย์หรอกนะ....หูตามนุษย์ไม่อาจรับรู้ได้.....สามารถรับรู้ด้วยใจ....เหมือนกับเราดูหนังจักร ๆ วงศ์ ๆ มันสะเทือนไปหมด....อิอิ.