หลวงปู่คำคะนิงปะลองฤทธิ์กับหลวงพ่อปานวัดบางนมโค

โมทนา สาธุ

 

โมทนาครับ

ท่านเก่งกันจริงๆ

 

ปะขาวในหนังสือประวัติหลวงปู่ปาน

การที่ท่านมาทึกทักและเขียนบรรยายว่า ปะขาวในหนังสือประวัติหลวงปู่ปานเป็น " ปะขาวคำคะนึง " กับทั้งเขียนโยง เสริมข้อความเป็นหางว่าวนั้น เป็นการไม่ถูกต้องอย่างยิ่ง
1. ปะขาวในหนังสือฯ เป็นพระอริยเจ้าแล้วในเวลานั้น ท่านทั้งสองแสดงรูปและการลองอภิญญากันเพื่อปูฐานความเข้าใจของพระเสขะฯกลุ่มที่หลวงปู่ปานนำธุดงค์คราวนั้นว่าการเป็นพระอริยเจ้าหรือหมดกิเลสนั้น หมดกันที่ใจ ไม่ใช่รูป, เพศ, หรือเครื่องแบบที่สวมใส่
2. ไม่เคยมีข้อความในหนังสือฯ ระบุชื่อของปะขาวนั้นเลย

หลวงปู่คำคะนึงเป็นพระสุปฎิปันโนแน่ แต่ไม่ใช่ปะขาวท่านนั้น
ไม่ทราบว่าท่านผู้เขียนกระทู้ไปทราบมาจากที่ใด
ผมเกรงว่าคนที่ไม่รู้อาจเข้าใจผิดตามและปรามาสพระรัตนตรัย

 

นั่นนะซีครับรู้สึกว่าเกินเลยในหนังสือประวัติหลวงปู่ปานไปมากนะครับผมก็อ่านจบไปแล้วเรื่องนี้ ท่านผู้อ่านทั้งหลายยังไงไปอ่านในหนังสือประวัติหลวงปู่ปานอีกครั้งนะครับถ้ามีโอกาส ในนั้นมีเรื่องราวต่างต่างๆมากมายนะครับดีมากๆครับ

 

เขาว่ากันว่า... แต่ไม่ทราบว่าจริงๆ เป็นไง

 

สาธุๆ

 

วันนี้ก็พึ่งพาแม่ไปกราบหลวงปู่คำคนิง ในถ้ำ...วัดถ้ำคูหาสวรรค์.
ในรูปก็พาแม่ไปกราบพระที่มณฑปแก้ว หน้าวัดข้าง ๆ ทางเข้า.

 

วันนี้ก็พึ่งพาแม่ไปกราบหลวงปู่คำคนิง ในถ้ำ...วัดถ้ำคูหาสวรรค์.
ในรูปก็พาแม่ไปกราบพระที่มณฑปแก้ว หน้าวัดข้าง ๆ ทางเข้า.

 

โมทนาครับ ท่านนักเลงได้ใจกันจริงๆ

 

ในหนังสือประวัติหลวงปู่ปานไม่มี แต่หนังสือประวัติหลวงปู่คำคนิงมี

 

มะไหร่จะได้ 1 ส่วน 4 ท่าน งะ อยาก ๆๆๆ

 

เคยอ่านเรื่องราวที่เหมือนกันนี้หลายปีมาแล้ว

 

งั้นก็จริงสิครับ โห..ว๊ากก

 

แล้วมีใครรู้มั่งป่าวว่า..........

ถ้ำคูหาสวรรค์คือทางเข้าออกของพญานาค ใครไม่เชื่อก็ไปถามคนเฒ่าคนแก่ที่นั่นดูเอา สมัยก่อนหลวงปู่มาจำพรรษาที่ถ้ำนี้แล้วก็มักจะหายไปในเวลากลางคืน จนกระทั่งมีพระตามลงไปในถ้ำจึงได้รู้ว่าหลวงปู่ไปเที่ยวเมืองบาดาล และไปพบกับฤาษีอายุกว่า พันปีในเมืองบาดาล ก่อนหน้านี้หลวงปู่คำคะนิงได้เคยคิดจะไปเที่ยวเมืองบาดาล และได้กระโดดลงน้ำโขง แต่ถูกพญานาคตนหนึ่งซึ่งมีอิทธิฤทธิ์มาก ได้จำแลงตนเป็นปลากระเบนยักษ์ ว่ายมากดหลวงปู่ไว้ แต่ก็มีพระพุทธรูปองค์หนึ่งสำแดงปาณิหารย์ ช่วยดึงหลวงปู่ขึ้นมา ซึ่งต่อมาหลวงปุ่ทราบว่าพระพุทธรูปองค์นั้นคือ พระสุก ซึ่งเป็นพระพุทธรูป 1 ใน 3 ที่ถูกอัญเชิญมาจากลาว และในระหว่างการเดินทาง ได้เกิดเหตุให้จมลงในแม่น้ำโขง บริเวณนั้นจึงถูกเรียกว่า เวินศุกร์ ซึ่งอยู่ที่บ้านน้ำเป อ.โพนพิสัย จังหวัดหนองคาย และบริเวณนี้จะเป็นบริเวณที่ มีบั้งไฟพญานาคปรากฏเป็นจำนวนมากกว่าบริเวณอื่น ในช่วงเทศกาลขึ้น 15 ค่ำ เดือน 11 หรือวันออกพรรษานั่นเอง และเลยจากเวินศุกร์ขึ้นมาหน่อยจะมีอีกเวินหนึ่งเรียกว่า เวินแท่น เหตุที่ชื่อนี้ก็เพราะเมื่อพระศุกร์ได้จมลงน้ำที่เวินศุกร์แล้ว แพที่อัญเชิญพระมา ก็ล่องมาเรื่อย ๆ และแท่นที่รองรับพระพุทธรูปก็ได้เอียงและจมลงที่บริเวณเวินแท่น จึงมีชื่อเรียกกันมาจนทุกวันนี้ ส่วนพระใส ซึ่งได้ล่องไปจนถึงเมืองหนองคาย และถูกอัญเชิญไปประดิษฐานที่วัดพระใส อำเภอเมือง จังหวัดหนองคาย และได้กลายเป็นพระประจำจังหวัดที่สำคัญที่สุด และที่พระอุโบสถพระใสนั้น จะมีซาก ฟอสซิลของพญานาค ซึ่งเป็นบริเวณ ปากล่าง และหงอนส่วนคาง ใครอยากเห็นก็ไปดูกันได้ และใครอยากกได้รูปพญานาคแสดงอิทธิฤทธิ์ ซึ่งปรากฏเมื่อปี 2547 ก็ไปพบผู้ว่าราชการจังหวัดขอรูปถ่ายที่ได้ถ่ายไว้ปีนั้นดูกัน จะได้เห็นอะไรแปลก ๆ เพื่อดับข้อสงสัยเกี่ยวกับพญานาค และขอต่ออีกนิดเกี่ยวกับหลวงปู่คำคะนิงคือว่า ประวัติในการอุปสมบทนั้น ผมเคยได้ยินมาเมื่อครั้งไปเที่ยวถ้ำคูหาสวรรค์เมื่อปี 2538 และแม่ชีได้เล่าให้ฟังว่า หลวงปู่ท่านยืนเข้าสมาบัติอยู่ในป่าโดยไม่มีผู้ใดทราบ จวบจนกระทั่งมีจอมปลวกมาทำรังที่องค์หลวงปู่ซึ่งขณะนั้นครองผ้าขาวอยู่ จอมปลวกขึ้นเต็มองค์จนเหลือแค่เพียงดวงตา และรูจมูกเท่านั้น และต่อมามีชาวบ้านเข้าไปหาของป่าและพบเข้าจึงได้ไปแจ้งผู้ใหญ่บ้านให้มาดู และต่อมาก็ทราบกันว่าเป็นปะขาวคำคะนิง จึงได้นำเรื่องไปปรึกษาผู้ว่าราชการจังหวัดในสมัยนั้น และได้ตกลงกันที่จะนิมนต์หลวงปู่เข้าอุปสมบทเป็นพระอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งหลวงปู่ก็ยินยอมตามที่ชาวบ้านต้องการ และได้จำพรรษาที่ถ้ำคูหาสวรรค์เรื่อยมาจนมรณภาพ (ข้อนี้ผมได้ยินมาจากแม่ชีนะครับไม่ใช่ความเห็นส่วนตัว ซึ่งไม่จำเป็นต้องมีผู้ใดเชื่อ และถ้าขัดแย้งกับข้อมูลของผู้อื่น ผมต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย และข้อมูลนี้ไม่ขอเป็นที่สิ้นสุด ถ้ามีโอกาสจะได้หารายละเอียดจากผู้รู้ที่แท้จริงนำมาเผยแพร่ให้ทราบเป็นข้อสรุปอีกครั้งหนึ่ง)

 

จิงหรือป่าว ผมว่าไม่น่าจะใช่นะ อย่ามั่วดีกว่า ท่านอยู่คนละยุคกันครับ ไปศึกษามาให้ดีๆ

 

จิงหรือป่าว ผมว่าไม่น่าจะใช่นะ อย่ามั่วดีกว่า ท่านอยู่คนละยุคกันครับ ไปศึกษามาให้ดีๆ

 

<Pre>ผมไปหาข้อมูลมาแล้วครับ จะเปรียบเทียบให้เห็นดังนี้

หลวงปู่คำคะนิง หลวงพ่อปาน
เกิด 2437 2418
เป็นชีปะขาว 2467 -
บวชเป็นพระภิกษุ 2482 2438
มรณภาพ 2528 2481

สรุป หลวงปู่คำคะนิง เป็นชีปะขาว ตั้งแต่ 2467 - 2482 ซึ่งหลวงพ่อปาน บวชตั้งแต่ 2438 - 2481
จะเห็นได้ว่า ช่วงเวลาที่พิจารณานี้ คาบเกี่ยวกันด้วยระยะเวลาอันยาวนาน
อ้างอิง
http://www.geocities.com/ruammitra/prakruang-parn-bangnomko.html
http://www.dharma-gateway.com/monk/monk_biography/lp-kumkaning_hist.htm
http://guideubon.com/news/print.php?t=18&s_id=7&d_id=20&page=1</Pre>

 

รูปหลวงปู่ในโลงแก้ว.

โบสถ์ที่วัดท่านใช้เวลาสร้าง เก้าเดือน....คนงานทำทั้งกลางวันกลางคืน.

ชมภาพทิวทัศน์ตรงนี้ก็สวยดี...ไม่ได้ถ่ายให้ดู อิอิ.

หลวงปู่อยู่ในถ้ำ เดินผ่านซุ้มประตู ตามบันไดลงไป...ที่เห็นไกล ๆในรูป คือ แม่น้ำโขงอ่ะ.

มณฑปแก้ว หน้าทางเข้าวัด.

พระนาคปรก...

รูปสุดท้าย แบบจำลองเจดีย์...คิดว่าไม่น่าเกินอีกสองปีก็แล้วเสร็จ....เห็นงานไปได้ไกลแล้ว.

 

จะจริงหรือไม่จริงเพียงใด แต่อ่านแล้วได้เกิดศรัทธา ในพระศาสนา ในอภิญญาของพระอริยเจ้าสาธุ...สาธุ