ความสุขจากการ“ให้อภัย”

<table align="center" border="0" cellpadding="3" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr><td align="middle" valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2" width="95%"><tbody><tr><td class="A2" valign="top"><table align="center" bgcolor="#f5f5f5" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td></td></tr><tr><td align="middle">
</td></tr></tbody></table>
</td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td align="middle" valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2" width="95%"><tbody><tr><td class="A2" valign="top">

ความสุขจากการให้อภัย ​

“ ผู้ที่อ่อนแอไม่สามารถให้อภัยใครได้ เพราะการให้อภัยได้นั้นนับเป็นความเข้มแข็งแท้จริง ” มหาตมะคานธี

มาลองช่วยกันพิจารณาข้อความนี้

หากคุณให้ความรัก ความไว้วางใจ ช่วยเหลือใครสักคน แต่ภายหลังเขากลับไปคบคิดกับคนอื่นให้ร้ายคุณ พูดถึงคุณในทางที่เสียหาย จนคุณต้องได้รับความอับอาย คุณจะให้อภัยเขาคนนั้นได้ไหม
๑. ให้อภัยได้ ถ้าคนนั้นได้รับโทษอย่าสาสมเสียก่อน
๒. ให้อภัยได้ เพราะเป็นสิ่งดีที่จะให้อภัย ดังเช่นที่พ่อแม่ หรือศาสนาสั่งสอนมา
๓. ให้อภัยได้ เพราะจะช่วยให้สังคมอยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุข
๔. ให้อภัยได้ เพราะเป็นการแสดงออกของความรักที่ไม่มีเงื่อนไข

ท่านผู้อ่านจะเลือกข้อใดที่ตรงใจท่านมากที่สุด

ผมได้ลองถามนักศึกษาแพทย์ปี ๕ ที่เรียนวิชาจิตเวชศาสตร์อยู่รวม ๓๓ คน คำตอบที่ได้จากลูกศิษย์แพทย์กลุ่มนี้น่าสนใจทีเดียวครับมีตอบข้อหนึ่งอยู่ ๑๓ คน ตอบข้อสองอยู่ ๑๒ คน ตอบข้อสามอยู่ ๕ คน และตอบข้อสี่อีก ๓ คน ที่กล่าวมานี้คงไม่ถึงกับเป็นโพลสำรวจนะครับ เพียงอยากจะให้เห็นว่าคนเราแต่ละคนมีมุมมองในเรื่องการให้อภัยที่แตกต่างกันมาก

มนุษย์มีแนวโน้มในจิตใจแต่กำเนิดที่จะโต้ตอบทางลบมากขึ้นต่อคนที่แสดงออกทางลบต่อเรา ธรรมชาตินี้เองเป็นที่มาของการแก้แค้นกันและตอบโต้กันจนไม่รู้จบสิ้น สิ่งนี้เกิดจากอะไร นอกจากมนุษย์แล้ว สิ่งมีชีวิตอื่นมีพฤติกรรมการแก้แค้นเช่นมนุษย์หรือไม่ จากข้อมูลทางวิทยาศาสตร์พบปรากฏการณ์ของการแก้แค้น เกิดขึ้นได้ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชั้นสูงบางชนิดด้วย เช่น ลิงชิมแปนซี และพบต่ออีกว่า เมื่อการแก้แค้นเกิดขึ้น การกระทำนั้นมักจะมีความรุนแรงมากกว่าที่ถูกกระทำในตอนแรก จึงมีแนวโน้มให้เกิดวงจรการล้างแค้น ที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งเราพบเห็นตัวอย่างการโต้ตอบที่รุนแรงมากมายในสงครามและประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ การให้อภัยจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะช่วยตัดและลดทอนการแก้แค้น ซึ่งมีแต่จะเพิ่มความสูญเสียทั้งสองฝ่าย

พัฒนาการ ของการให้อภัยผู้อื่น เป็นส่วนหนึ่งของพัฒนาการทางจิตใจด้วย พบว่า คนเราสามารถให้อภัยได้มากขึ้นตามอายุ คือคนในวัยสูงอายุจะให้อภัยผู้อื่นได้ง่ายกว่าคนในวัยผู้ใหญ่และมากกว่าคนในวัยรุ่น ซึ่งน่าจะสะท้อนถึงโลกทัศน์ที่เปลี่ยนแปลงไปในคนที่ผ่านชีวิตมานานกว่า มีความเข้าใจ เห็นอกเห็นใจผู้อื่นมากขึ้น นอกจากนี้พัฒนาการของการให้อภัยยังมีลักษณะที่เป็นลำดับขั้นเหมือนที่มนุษย์เรามีพัฒนาการทางร่างกาย จากคลานเป็นนั่ง จนถึงการยืนและเดินตามลำดับ คือใน ขั้นต้น การให้อภัยจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อผู้ที่กระทำผิดได้รับการล้างแค้นหรือการลงโทษอย่างสาสมเสียก่อน ขั้นกลาง คือ การให้อภัย เป็นสิ่งควรทำเนื่อง จากเป็นสิ่งที่สังคมและคำสั่งสอนของพ่อแม่หรือศาสนาสอนไว้ ในขั้นสูงคือ การให้อภัยควรทำเพื่อให้เกิดความสงบสุขในสังคมและในขั้นสูงสุดคือเป็นการแสดงออกของความรักที่ไม่มีเงื่อนไข ( Unconditional love )

ความจริงแล้วการให้อภัยกลับกลายเป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อผู้ที่ให้อภัยเอง เพราะการให้อภัยคือการปลดปล่อยตนเองจากซากอดีตที่เจ็บปวดเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ดังที่ คอร์รี่ เทน บูม ( Corrie ten Boom ) ผู้ช่วยเหลือชาวยิวจากค่ายกักกันของนาซีได้กล่าวว่า “ การให้อภัยคือการปลดปล่อยนักโทษ และนักโทษผู้นั้นก็คือคุณนั่นเอง ” และจากประสบการณ์ตรงของเธอเองที่ได้บันทึกไว้ว่า “ ในท่ามกลางเหยื่อที่ถูกนาซีทำทารุณกรรมนั้น ผู้ที่สามารถสร้างชีวิตใหม่ได้ดีและสามารถดำรงชีวิตที่เป็นสุขได้คือ ผู้ที่สามารถให้อภัยต่อความเลวร้ายเหล่านั้น ”

ผลดีอีกประการคือผู้ที่มักให้อภัยผู้อื่นได้ง่ายจะมีความเป็นปฏิปักษ์น้อย ไม่หลงตัวเอง ไม่ชอบครุ่นคิดวนเวียน เป็นคนที่มีนิสัยพูดง่าย ไม่เรื่องมาก ทำให้กังวลและซึมเศร้าน้อยกว่า ป่วยเป็นโรคประสาทน้อยกว่า มีลักษณะที่เข้าอกเข้าใจผู้อื่นมากกว่า การให้อภัยจึงเป็นเสมือนภูมิคุ้มกันโรคทางจิต เพิ่มสุขภาพจิตที่ดีสำหรับตัวผู้ให้อภัยนั้นเอง ผมจึงอยากชวนท่านผู้อ่านได้ทบทวนไตร่ตรองอย่างลึกซึ้งและตั้งใจอย่างแน่วแน่ เพื่อที่จะช่วยกันปลดปล่อยความเคืองแค้นที่ยังฝังใจ เพื่อให้จิตใจได้รับอิสรภาพและเกิดความสุขสงบทางใจ

การที่จะให้อภัยแก่บุคคลผู้ที่เคยทำให้เราเจ็บปวด แม่ชีเทเรซ่าสอนว่า

“ เพื่อที่จะให้อภัยใครบางคนที่ทำให้เราปวดร้าว เพื่อที่จะเริ่มต้นใหม่กับผู้ที่เคยทำให้เราผิดหวัง เพื่อที่จะคงความเสียสละไว้แม้เคยถูกหลอกลวง เหล่านี้แม้หากจะเจ็บปวด แต่เป็นการให้อภัยและเป็นรักที่ปราศจากความเห็นแก่ตัว ”

Secret Box
• การให้อภัยเป็นเครื่องพัฒนาการของจิตใจ
• การให้อภัยที่สูงที่สุดเป็นการแสดงออกของความรักอย่างไม่มีเงื่อนไข
• จงเริ่มด้วยการตั้งจิตที่แน่วแน่ในการให้อภัยใครบางคนที่เคยทำให้เราเจ็บปวด
• การให้อภัยจะนำให้เกิดอิสรภาพและความสุขในชีวิต
​

</td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table>

ที่มา:ชมรมกัลยาณธรรม
ขอบคุณบทความจาก นิตยสารซีเคร็ต
​

;aa32

 

สังคมเราจะน่าอยู่ขึ้นกว่านี้อีกเยอะ หากทุกคนรู้จักคำว่า "อภัย"

 

แต่ถ้าคนที่เคยถูกโดนทำร้ายอย่างรุนแรงจากบุคคลหรือกลุ่มบุคคล แล้วคนอื่นที่ไม่ใช่ผู้ถูกกระทำมาบอกว่าให้คนผู้ถูกกระทำนั้นให้อภัยต่อบุคลหรือกลุ่มบุคคลนั้น โดยที่คนอื่นผู้นั้นไม่เคยถามหรือรับรู้เรื่องราวใดใดของผู้ที่ถูกโดนกระทำร้ายเลย และถ้าบุคคลผู้ถูกโดนกระทำร้ายต้องการให้อภัยต่อผู้ที่กระทำร้ายต่อตนเองแล้วยังจะต้องอยู่ท่ามกลางสิ่งแวดล้อมที่ยังมีผู้ที่กระทำร้ายต่อตนเองอยู่รายรอบอีกละ คุณคิดว่าคนที่โดนกระทำร้ายจะต้องให้อภัยแล้วยังมีโอกาสจะโดนทำร้ายต่อไปอีกละ คุณจะทำอย่างไร

ดังนั้นความเห็นของแมวแหมวคิดว่า จากเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นต่อตนเองไม่ว่าจะทางใดก็ตาม ยอมรับและให้อภัยผู้ที่ทำร้ายต่อตนเองได้ แต่จะให้คนที่เคยกระทำร้ายแมวแหมวก้าวเข้ามาในชีวิตแมวแหมวอีก ก็คิดว่าคงไม่อาจให้อภัยบุคคลหรือกลุ่มบุคคลนั้นได้หรอก

หมายความว่า ให้อภัยบุคคลหรือกลุ่มบุคคลนั้นได้แต่ไม่ให้โอกาสให้ตัวเองโดนบุคคลหรือกลุ่มบุคคลนั้นมาทำร้ายได้อีกเป็นครั้งที่สอง

เพราะเหตุการณ์เลวร้ายครั้งแรกเกิดขึ้นได้ย่อมมีเหตุการณ์ทำนองเดียวกันนั้นเกิดซ้ำขึ้นได้อีกเช่นกัน และการให้ตนเองโดนกระทำร้ายซ้ำจากบุคคลหรือกลุ่มบุคคลเดิมอีกครั้ง

แสดงว่า ตนเองไม่ได้เรียนรู้ที่จะปกป้องตนเองจนเกิดเหตุการณ์เลวร้ายซ้ำเดิมอีกครั้งเป็นครั้งที่ 2 3 4 5

ซึ่งก็แสดงว่าไม่ได้เกิดการเรียนรู้เลยละซิใช่ไหม

มายาคติไม่ได้มีแค่ในวงการมายาหรอกนะ ก้าวข้ามกำแพงของมายาให้ได้ ความเจริญทางปัญญาก็จะเกิดขึ้นเองตามมาอย่างไม่ยากเย็นอะไร

อนุโมทนา

 

ถ้าการให้อภัยของพวกคุณ คือ การที่ให้คนที่โดนบุคคลหรือกลุ่มบุคคลที่ทำร้ายนั้นให้อภัยบุคคลหรือกลุ่มบุคคลที่ทำร้ายตนเองเหล่านั้น ก้าวเข้ามาในชีวิตของคนที่โดนบุคคลหรือกลุ่มบุคคลทำร้ายนั้น หรือเข้ามาเกี่ยวข้องหรือมีอิทธิพลต่อคนทึ่โดนบุคคลหรือกลุ่มบุคคลที่ทำร้ายอีกนั้น ก็คิดว่าคงไม่มีการให้อภัยกันแน่นอน

แต่ถ้าการให้อภัยของคุณ คือ การชำระล้างอคติ สร้างความรู้สึกที่ดีงาม ปล่อยวาง การให้อภัยนั้น ก็เป็นหรือกระทำอยู่แล้วโดยปกติ

เพราะในความเป็นจริง มันเป็นเช่นนั้น

เพียงแต่อยากให้พวกคุณมองอะไรที่มันเป็นความจริงที่รอบด้าน ไม่ใช่ว่าเอะอะอะไรก็ให้อภัยตะพึดตะพือโดยไม่สนใจว่าเหตุการณ์ความเป็นจริงนั้นเป็นอย่างไร

และผู้ที่กระทำร้ายต่อบุคคลอื่น แค่พวกเขาแสดงมายาภาพว่าขอโทษแล้วก็อโหสิกรรมให้เลย แล้วถามจริงๆ เถอะว่าบุคคลหรือกลุ่มบุคคลเหล่านั้นเข้าใจคำว่า ขอโทษและการให้อภัยจริงๆ หรือเปล่า แล้วพวกเขาควรได้รับการยกโทษหรือให้อภัยไหม

คนผิดที่รู้ตัวว่าผิด แล้วยอมรับการทุกกระทำที่ผิดในอดีตของตน แล้วพร้อมที่จะกลับตัวและแก้ไขทุกการกระทำที่ผิดในช่วงเวลาปัจจุบัน เพื่อในอนาคตเขาจะได้ไม่กระทำผิดซ้ำซากอย่างเดิมอีก บุคคลผู้นั้นต่างหากที่เป็นผู้สมควรจะได้รับการอภัยมากที่สุด

 

การให้อภัยนั้นให้ยากครับ แต่ถ้าให้ได้ อานิสงส์มากมายเชียว

 

ความสุขจากการ "ให้อภัย"

catt9;k07 เห็นด้วยอย่างยิ่งกับคุณแมวแหมว
คนเรามีชีวิตจิตใจ


ทุกคนสมควรจะให้อภัยให้กับ ฆาตกรที่ฆ่าคนตาย

ทุกคนสมควรจะให้อภัยให้กับ นักโทษที่ขมขืนกระทำชำเราผู้หญิง

ทุกคนสมควรจะให้อภัยให้กับ ผู้ที่หลวงลวงผิดศีลธรรมไม่กลับตัว

กลับใจ

อย่างนั้นหรือ คนชั่วคงเต็มเมือง

 

การให้อภัยเป็นบุญที่ยิ่งใหญ่

ทำให้ใจสงบเพราะไม่ต้องไปคิดถึงสิ่งนั้น