ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

ตอบแทนละกัน ได้ทั้งสามมื้อจ้า แต่ถ้าไม่สะดวก ท่านว่าก็เป็นมื้อเช้ามื้อเดียวก็ได้

 

ไปกราบหลวงพี่เล็กที่บ้านอนุสาวรีย์และทำบุญถวายสังฆทานและหยอดตู้บริจากร่วมอนุโมทนาด้วยกันครับ

 

อิอิ ขอบพระคุณพี่me,myselfมากๆค่ะ
ถวายได้ทั้งสามมื้อเลยค่ะ
เพราะการถวายแต่ละมื้อเราน้อมจิตถวายค่ะ
เปรียบเสมือนเรานั่งอยู่ต่อหน้าพระพักตร์ของพระผู้มีพระภาคเจ้าค่ะ
ยิ่งน้อมจิตนึกถึงพระพุทธเจ้ามากเท่าไหร่ยิ่งเป็นการดีค่ะ ^_^

 

อยู่ต่างประเทศ อาหารเช้าไม่ได้ทานข้าว เป็นอาหารฝรั่ง กับนม หรือน้ำผลไม้ ได้มั้ยคะ

 

ขออนุญาตตอบแทนพี่me,myself นะคะ
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ชนชาติใด อาหารรสเลิศหรือรสเลวเพียงใด
อาหารจะมีสีสันหรือรูปแบบแตกต่างกันไปยังไง
จะเป็นข้าว จะเป็นนม จะเป็นขนม หรือแม้กระทั่งปลายข้าว
หากเรามีจิตศรัทธาต่อพระพุทธเจ้า แล้วอยากถวายสิ่งนั้นแด่พระพุทธเจ้า
หากเป็นสิ่งที่ได้มาโดยชอบธรรม
ก็ถวายได้ทั้งนั้นเลยค่ะ

หลวงพ่อเคยบอกว่า ครั้งหนึ่งพระพุทธเจ้าเพิ่งรับบิณฑบาตรออกมาจากบ้านมหาเศรษฐี ระหว่างทางเจออุบาสิกานางหนึ่งเป็นคนยากจน อุบาสิกานางนี้มีปลายข้าวหรือจะเรียกว่ารำข้าวก็ได้ อยู่แผ่นหนึ่ง นางเอาห่อไว้กะจะเอาไว้กินมื้อกลางวัน แต่พอเห็นพระพุทธเจ้าเสด็จมา นางมีจิตเลื่อมใสอยากจะถวายของกิน แต่เนื่องจากนางมีแต่ปลายข้าวเพียงแผ่นเดียว นางกังวลเพราะไม่ทราบว่าพระพุทธเจ้าจะทรงรับหรือไม่ เพราะของกินที่นางมีเป็นของที่ไม่มีราคา

พระพุทธเจ้ารับรู้ได้ด้วยญาณ จึงเสด็จไปใกล้ เมื่ออุบาสิกานางนั้นเห็นดังนั้น จึงตัดสินใจถวายปลายข้าวแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า พระพุทธเจ้าก็ทรงรับเอา ให้พรกับอุบาสิกานางนั้น จากนั้นให้พระอานนท์ปูผ้าแล้วก็นั่งลงฉันตรงนั้นเลย อุบาสิกานางนั้นเมื่อเห็นพระพุทธเจ้ามิรังเกียจและฉันอาหารที่นางถวาย ก็เกิดปิติ

ส่วนเรื่องจะเป็นอย่างไรต่อนั้น อ้อยจำมิได้แล้วค่ะ นางจะบรรลุหรืออย่างไร ไม่แน่ใจเลยมิกล้าโพสต่อ แต่ใจความสำคัญคือ หากของที่เราจะถวาย ได้มาโดยชอบธรรม ไม่ผิดศีลไม่ขัดต่อหลักธรรม จะเป็นอะไรก็แล้วแต่ พระพุทธเจ้าทรงเมตตารับหมดค่ะ

^_^

 

รบกวนถามหน่อยนะครับ คือว่าผมนั่งสมาธิแล้วคิ้วมันชอบมาชนกันแบบคนขมวดคิ้วเครียดๆหน่ะครับ ก่อนนั่งก็ได้ทำอย่างที่ คุณเจ๋วะรัฐถะ บอกแล้วนะครับคือก่อนหน้านี้ก็นั่งปกติอ่าครับแต่มา สองวันนี้ รู้สึกว่าคิ้วมันชนกันครับ(แบบเครียดๆ)มันชนกันเองนะครับ แค่ผม หายใจเข้ารู้หายใจออกรู้ คิ้วมันก็วิ่งมาชนกันเลย ไม่ทราบว่าเกิดจากไรเหรอครับถ้าใครทราบช่วยตอบหน่อยนะครับ

 

น้องอ้อยคะ อาการแบบนี้ไม่ใช่อาการที่จะถูกวิญญานหรืออะไรแทรกหรอกนะคะ มันเป็นปฏิกิริยาของร่างกายเกี่ยวกับระบบการหายใจที่เราไปรู้เห็นค่ะ คนเราหากว่าเราไม่ได้ไปตามดูระบบการหายใจ ร่างกายมันก็จะทำงานเป็นปกติ ไม่ว่าจะเดิน วิ่ง หรือทำกิจกรรมอะไร ร่างกายมันจะจัดการเองได้โดยอัตโนมัติ แต่เมื่อเราทำสมาธิ เรารู้เห็นการเปลี่ยนจังหวะที่เราไม่เคยรู้เห็นมาก่อน มันมักทำให้เรามีวิตกวิจารณ์ เพราะเรานำเอาภาวะที่หัวใจเปลี่ยนจังหวะไปเปรียบเทียบกับภาวะปกติ เมื่อเรารู้เห็นว่ามันเต้นช้าลงเรื่อยๆ เราก็คิดว่ามันอาจจะหยุดเต้น ซึ่งไม่ได้เป็นไปเช่นนั้น แต่ความกลัวมักทำให้เราตกใจ ซึ่งส่งผลให้ร่างกายทำงานผิดจังหวะไปจากปกติ สิ่งแรกที่เกิดขึ้นกับการผิดจังหวะที่เรารู้เห็นได้ทันทีก็คือการเต้นของหัวใจอีกเช่นกัน เพราะมันควบคุมร่างกายของเราทุกระบบ และการเปลี่ยนจังหวะอย่างกระทันหัน มักทำให้เรารู้สึกใจสั่น อึดอัดและรู้สึกไม่สบายยิ่งขึ้นไปอีก ซึ่งอาจส่งผลให้เกิดอาการอื่นๆตามมาอีก เช่น หายใจไม่ออก หูอื้อ กล้ามเนื้อกระตุก เป็นต้น

ที่น้องอ้อยโพสมานั้นไม่ถูกนะคะ เดี๋ยวคนอื่นที่ไม่รู้ก็เลยจะพาลกลัวไม่กล้าทำสมาธิเพราะกลัวถูกวิญญานแทรก ก่อนโพสต้องหาข้อมูลให้ละเอียดก่อนนะคะ เพราะไม่งั้นจะมีผลเสียตามมานะคะ ไม่มีใครตายเพราะทำสมาธิหรอกค่ะ มีแต่ว่าอาการกลัวตายคิดกันไปเองซะส่วนมากต่างหากค่ะ

อีกอย่างพี่รู้สึกว่าบางครั้งเหมือนน้องอ้อยเอาการฝึกสมาธิแบบมโนฯมาสอนปนกันกับแบบสุขขวิปัสสโกนะคะ อย่างที่น้องอ้อยทำก็เหมาะกับน้องเพราะน้องก็ทำมานานแล้ว แต่คนอื่นอาจจะสับสนได้ แยกให้ออกด้วยนะคะ อันนี้ติเพื่อก่อนะคะ อย่าคิดว่ามาว่าให้ได้อายกัน เพราะถ้าไม่ท้วงคนอื่นก็จะไม่รู้แล้วเห็นผิดไปเราจะบาปนะคะ ก็ขอให้พิจารณาด้วยค่ะ

 

แอบอ่านมานานครับ หลายครั้ง ก็ได้คำตอบที่ค้างคามานานจากกระทู้นี้

ผมเพิ่งเสียน้องชายไปด้วยโรคหัวใจวายแบบต่อหน้าต่อตา จนเกิดอาการกินไม่ได้นอนไม่หลับ ภาพวินาทีที่"ความตาย"มาพรากเค้าไปยังติดตาติดใจอยู่ตลอดเวลา มันเกิดขึ้นเร็วมาก ไม่มีการเตือนล่วงหน้า เรานั่งคุยกันปกติเหมือนทุกวัน จู่ๆเค้าก็เกร็งเหมือนหายใจไม่ออก แล้วล้มลง ผมได้แต่ตกใจร้องเรียกชื่อเค้าแล้วมีคนมาช่วยกันพาส่งโรงพยาบาล แต่ก็สายไป

แค่ไม่กี่นาที เค้าไม่คุยกับผมอีกแล้ว ไม่ทำตัวน่ารำคาญให้ผมต้องบ่นทุกวันอีกแล้ว ทั้งบ้านเงียบเหงาเพราะไม่มีใครมาเปิดเพลงร็อคซ้ำซากให้ต้องทนฟังทุกวัน

ผมเลยรู้ตัวว่าฝึกสมาธิปฏิบัติธรรมมานานกลับใช้งานจริงๆเมื่อเผชิญหน้ากับความตายไม่ได้เลย ขอคำแนะนำจากคุณ Me, Myself ด้วยครับ ช่วงนี้ นั่งสมาธิไม่ได้เลย

 

เอาใจช่วยครับ คุณ Secret_Garden

เข้มแข็งไว้ครับ

บุญคุ้มครองครับ

 

ขอบคุณครับพี่อ้อย พี่me myself ตอนนี้หายสงสัยแล้วครับขอบคุณครับ

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ เข้าใจว่าช่วงนี้คุณคงจะทุกข์ใจมากเลยไม่สามารถปฏิบัติธรรมได้ ความตายเป็นเรื่องปกติที่พวกเราทุกคนต้องเจอนะคะ และทุกครอบครัวก็คงพบเจอกันมาแล้วทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเราจะปรับตัวปรับใจได้แค่ไหนเท่านั้นเอง

อยากให้คุณพิจารณาถึงทุกข์ที่คุณกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้นะคะ ทุกข์เพราะการพลัดพรากจากคนที่คุณรัก ทุกสิ่งในโลกนี้ล้วนไม่เที่ยงนะคะ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปค่ะ ทุกข์มันมีอยู่แล้วในโลกนี้ ทุกข์มันเกิดเพราะเราเอาใจไปคิดถึงมัน ถ้าเราไม่ไปใส่ใจเราก็ไม่ทุกข์หรอกค่ะ พระศาสดาถึงได้สอนธรรมะเรื่องอริยสัจ 4 เป็นเรื่องแรกไงคะ ธรรมะข้อนี้เป็นสัจธรรมที่จริงแท้แน่นอน พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ก็ตรัสรู้ด้วยเรื่องอริยสัจ 4 ทุกพระองค์ค่ะ

เมื่อเกิดความทุกข์เพราะความไม่รู้ ทีนี้เราก็ต้องทำให้รู้แล้วหาทางดับทุกข์นั้นซะ ชีวิตคนเราไม่แน่ไม่นอนนะคะ จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ อย่าไปจมอยู่กับความทุกข์ค่ะ คุณเสียใจไปน้องคุณก็ไม่สามารถฟื้นคืนมาได้ คุณควรจะเอาโอกาสนี้มาพิจารณาถึงทุกข์แล้วหาหนทางเพื่อการพ้นทุกข์ถึงจะถูกนะคะ

ขอเอาใจช่วยให้คุณผ่านพ้นช่วงเวลาแห่งความทุกข์ไปให้ได้นะคะ ทุกคนมีทุกข์ทั้งนั้นแต่ทุกข์มันคนละแบบเท่านั้นเอง มาหาหนทางไปเพื่อการหลุดพ้นดีกว่าค่ะ จะได้ไม่ต้องกลับมาเกิดแล้วเจอกับทุกข์ทั้งหลายอีกดีกว่าค่ะ

 

บางทีอาจจะเกิดจากเราเพ่งลมหายใจมากไปค่ะ ไปจดจ่ออยู่ที่ลมหายใจแถวจมูกเลยอาจจะทำให้เกิดปฏิริยาของร่างกายอันอื่นตามมาด้วย ลองภาวนาแบบสบายๆ อย่าไปเพ่งมากค่ะ เอาแค่สตินึกรู้ตามลมหายใจดูนะคะ

 

รบกวนถามพี่ Me,my self ครับเรื่องของการรักษาศีล

คือคิดว่าถ้ายังไงเราก็ต้องยังอยู่ในสังคมปกติ (ที่เขามองว่าพวกรักษาศีลด้วยสายตาแปลกๆเนี่ย) เรื่องผิดศีลคิดว่ายังไงก็มีแน่ แบบผมนี่ก็มีแน่ๆ แต่ไม่ทุกวันนะครับ

คราวนี้เกี่ยวกับการปฏิบัติน่ะครับ เคยเห็นหลวงพ่อฤาษีบอกว่า จะปฏิบัติเอาดีกันเนี่ย รักษาศีล5ให้บริสุทธิ์กันได้รึยัง ผมก็มามองตัวเองว่าเออแฮะที่เราปฏิบัติแล้วไม่ก้าวหน้าเนี่ยเพราะเรารักษาศีลไม่ดีพอรึป่าวครับ เพราะคิดว่าตัวเองนี่ปกติก็ศีลขาดเป็นบางวันเท่านั้น เช่นสัปดาห์ล่ะ 2 วันเป็นต้น

มันจะมีผลกับการปฏิบัติมากน้อยขนาดไหนครับ ถ้าเรารักษาศีลให้บริสุทธิ์ไม่ได้ทุกวันน่ะครับ?

 

จากที่เคยอ่านที่หลวงพ่อฤาษีท่านว่าไว้ ท่านว่าตอนมาฝึกก็ให้ถือศีลห้าให้ได้ ณ ตอนนั้นสักชั่วระยะเวลานึง เพื่อจะได้ฝึกให้รู้ให้เห็นได้ ณ เวลานั้นๆ

แต่จากประสบการณ์ดิฉันว่า เราสมควรที่จะมีศีลห้าให้ครบจะเป็นการดีกว่า เพราะถ้าเรายังไม่สามารถละในสิ่งที่ห้ามได้ เราก็ไม่สามารถปฏิบัติให้ก้าวหน้าไปกว่าที่เป็นอยู่หรอกค่ะ

 

เอาบุญมาฝากค่ะ
เมื่อวานถวายภัตตาหารเช้า กวาดบันไดวัด
ทำบุญซื้อกระเบื้องมุงหลังคากุฏิวัดเทพเจริญธรรม จ.เลย
สาธุ..

 

ขอบคุณครับ
พอดีได้มีโอกาสได้ฝึก มโนมยิทธิ 2ครั้งแล้วครับ(อาทิตย์ละวัน)
ครั้งแรกไม่เห็นไรเลยครับ พอครั้งที่สองเห็นเป็นเงาดำๆ แต่พอมองออก
ครั้งสองนี้ตอบอาจารย์ผู้สอนได้ แต่บางทีก็ตอบได้ไม่ได้บ้าง ผมกับแฟนดีใจมาเลยครับ(พอดีแฟนไปด้วย)
ขากลับบ้านคุยกันแบบดีใจกันมากเลยแม้จะเห็นกันได้แบบมืดๆ
ปล.อยากถามว่าที่บ้านเรานั่งฝึกเองได้ไหมครับ อย่างไรบ้าง คร่าวๆก็ได้ครับแบบว่าผมไรอ่านมาตั้งแต่หน้าแรกถึงหน้า 88 แล้ว(หมดแรงก่อนถึงหน้าสุดท้าย) อ่าครับ อยากได้ความรู้เพิ่มเติม

 

ฝึกเองได้ค่ะ เพราะก็มีหลายท่านที่ไม่สะดวกไปที่วัดหรือที่ซอยสายลม วิธีตั้งพานครูกับบทสวดสมาทานกรรมฐานมีลงไว้ให้แล้วค่ะ (แต่จำไม่ได้ว่าหน้าไหนเหมือนกันค่ะ ต้องไปไล่ดูก่อน จำไม่ได้สักที)

 

ผมหาเจอแล้วครับหน้า 57 ครับ
พอดีวันนี้อ่านมาตั้งกะเช้า ได้ 88 หน้า แล้วกระโดดมาหน้าสุดท้ายครับ
ขอบคุณมากๆครับ

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ ขอให้ใช้โอกาสตอนที่ทุกข์อยู่พิจารณา อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ครับมันจะมองเห็นได้ง่ายครับ

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ เรื่องการเสียบุคคลอันเป็นที่รักก็ดี

คนในครอบครัวก็ดีผมเข้าใจเลยครับว่าเป็นอย่างไร

ส่วนคำแนะนำที่ พี่สาวให้ไว้นั้นดีแล้วครับ