นั่งสมาธิแบบใดถูกจริต

ผมเคยฝึกนั่งสมาธิด้วยตนเองมาแล้วหลายวิธี ทั้งแบบธรรมกาย กำหนดดวงแก้ว ภาวนา สัมมาอะระหัง หรือ กำหนดลมหายใจพุทโธ ก็เคยแต่ไม่ชอบเลยจะหลุดจากสมาธิ หรือยุบหนอพองหนอ หรือภาวนานะมะพะทะ ก็เคยครับ ไม่สำเร็จใด ๆ เลย จะปวดหลัง ปวดตา นั่งได้ไม่นาน
แต่ถ้ากำหนดดวงไฟ หรือแสง โดยไม่ภาวนา จะนั่งได้นานครับ โดยไม่ต้องภาวนาใด ๆ ตาม นั่งได้ประมาณ 1 ชั่วโมง และจะมีอาการดังนี้ บางครั้งนั่งไปสักระยะ ก็จะตัวโยกคลอน เอนไปข้างหน้า เอนไปข้างหลังเหมือนจะล้ม แต่ก็ไม่ล้ม บางครั้งก็ตัวสั่นไปมา บางครั้งก็เหมือนจะหลับในไปโดยไม่รู้สึกตัว และพอระลึกสติได้ ก็จะมากำหนดอยู่ที่แสงที่เพ่งต่อ โดยเหมือนตื่นจากภวังค์ แต่การนั่งก็จะอยู่แค่ระดับนี้ ไม่ก้าวหน้าไปมากกว่าที่เป็นอยู่ อยากทราบว่าผมควรทำอย่างไรกับการฝึกสมาธิดีครับ พี่ ๆ เพื่อน ๆ ช่วยแนะนำด้วยครับ ขอบคุณมาก ครับ

 

ถ้าจะฝึกมโนมยิทธิ อย่างถูกวิธีต้องเริ่มอย่างไรบ้างครับ

 

:z10สมาธิหมุน (อธิบายสำหรับคนที่นั่งสมาธิเเล้วเกิดอาการต่างๆ) ( 1 2 3)<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

อนุโมทนา

 

ตอนกำหนดดวงไฟ รู้ลมหายใจเข้าออกและภาวนา ก่อนนะครับ
หลับตาแล้วนึกเปลี่ยนจากดวงไฟเป็นรูปพระพุทธ ดูครับ ค่อยๆน้อมกราบพระที่เรานึกถึงได้
ขออาราธนาบารมีพระพุทธเจ้าช่วยสงเคราะห์ ปรากฎอะไรก็ตาม ไม่ปรากฏก็ช่าง คุมสติให้ดี ไม่ตึงเกินไป ทำใจให้สบายๆ และไม่ควรนั่งนานเกินไป แต่ควรทำบ่อยๆนะครับ

คำภาวนาให้หาจาก กสิน10
สาธุขอให้เจริญทั้งทางโลกและทางธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ

 

ไม่ลองเพ่งกสิณดิน กสิณสีแดง ลองดูครับ
- กสิณดิน เวลาเพ่ง ก้กำหนด ปฐวี ปฐวี ไปเรื่อยๆ จนจำ(ใช้สัญญาช่วย)ได้ก็หลับตาแล้วนึกเอาไปเรื่อยๆจนจิตเกิดสมาธิ

- กสิณสีแดงหรือโลหิตกสิณ ก้ทำจานวงกลมสีแดงขนาดใหญ่ ก้จำวงกลมสีแดงอันใหญ่นี้ให้ได้แล้ว ท่องคาถาว่า "สีแดง สีแดง..." แล้วก็หลับตาแล้วนึกเอาจนจิตจำอยู่กับสีแดงและคำภาวนานั้นๆ

เป็นอาการของปิติ ระยะที่2 เพราะจิตเริ่มจะเป็นสมาธิ
ซึ่งจะมีอาการแบบนี้คล้ายๆกันทุกคน

 

แล้วถ้าอยู่อาการของปิติ ระยะที่ 2 ขั้นต่อไปควรทำอย่างไรต่อครับ ปัจจุบัน พอนั่งไม่เกิน5 นาทีก็จะมีอาการโยกคลอนทันที ผมจะปล่อยให้โยก คลอนไปเรื่อย ๆ สักพัก แล้วกำหนดจิตจากนั้นก็นั่งตัวตรงใหม่ ให้ตัวตรง พอปล่อยจิตสักพัก ก็กลับมาโยกคลอนใหม่อีก แนะนำด้วยครับ ขอบคุณครับ

 

ก็ต้องไม่ต้องทำไร ดูอาการเหล่านี้ไปเรื่อยๆ เพราะจิตจะรวมเป็นสมาธิมันเกิดปิติก่อน บางคนนั่งจนรู้สึกว่าตัวลอยไปเกือบถึงเพดานแน่ะ ก้ให้รู้ตัวและทนดูอาการเหล่านี้ต่อไป ไม่ต้องไปสงสัยมันมากหรอก เด่วจิตจะไม่รวมลงไป
แต่ถ้าเคยกำหนดแบบพองหนอ ยุบหนอมาบ้าง ควรที่จะกำหนดรู้หนอ ๆๆ ๆ
ให้สติกับตัวเราเพื่อระลึกรู้ในอาการโยกคลอน หรือตัวเอนไปข้างๆ หรือเอนไปหน้าไปหลังที่กำหนดก็เพื่อให้จิตตามอาการเหล่านี้ให้ทัน ก้มีอาจารย์ปิติเขามาสอนแล้ว ก็ค่อยศึกษาหาความรู้จากเรื่องนี้กันต่อไป ทำใจให้สบาย อย่าไปเพ่งอาการเหล่านี้มากไป หรือนึกคิดกับมันมากไปจนเกิดวิตก วิจาร เกิดเหตุ ให้ปล่อยเป็นธรรมชาติ พร้อมกับค่อยๆดูมันอย่างพินิจพิจารณา อย่าลืมว่าในองค์
ฌาณทั้ง5 จะมี วิตก วิจาร ปีติ สุข และ เอกัคคตา เห็นไหมว่าถ้าทำไปทำมาจะได้ถึง 3 ข้อแรก หากทำต่องเนื่องเรื่อยๆ ไม่คิดอะไรกับมันเลย จะเกิดความสงบและความสุขเข้ามาแทนที่ แต่ถ้าสงสัยกับมันมากจิตเราจะถอนเลยนะ และไม่ยอมรวมลงไปอีก หรือไม่เกิดปีติง่ายๆอีก

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ
เราก็ฟุ้งซ่านมากเลยอ่ะเพิ่งเริ่มทำ
มันมาเป็นเรื่องๆ เหมือนกับฝัน ทั้งๆที่ไม่ได้หลับด้วยอ่ะค่ะ

 

หลายท่านตอบไปแล้วอ่านดูให้ดีนะครับ....

สำหรับผม...ผมว่าคุณต้องจับอะไรสักอย่างให้ได้ครับ.....การที่เราจับอะไรหลายอย่าง....หรือเปลื่ยนกรรมฐานบ่อย....ผลก็คือ....จะไม่ได้อะไรเลยครับ...

 

แนะนำ พุทโธ หรือ ตามถนัด

ดูลมหายใจ ช้า เร็ว ยาว สั้น ผ่านไปที่ใดบ้างเวลาเราหายใจ

ไม่ต้องไปกำหนด


พอเป็นสมาธิดีแล้ว

อฐิธานว่า ขอให้รู้ว่ากรรมฐานกองใดที่เคยฝึกมาแล้วแต่ในอดีต หรือที่ถูกจริต

ให้รู้ ให้ชอบแบบโดนใจ

แล้วก็โลดดดด เลยครับ

 

โมทนาสาธุ..ที่เล่ามาทั้งหมดนี่ล่ะ เขาเรียกว่านั่งสมาธิแล้วก้าวหน้าล่ะ...
นี่ล่ะคือก้าวหน้า...แต่ตัวเองไม่รู้ว่าก้าวหน้า...

ไอ้พวกอาการ..ที่โค้ดมาข้างบนนี้...
เป็นอาการที่จิต..จะเข้าสู่ "ฌาน"
จำไว้ว่า..วันไหนที่เรานั่งแล้วตัวโยกคลอน..มากๆ
เราใช้กรรมฐานแบบไหน.. ลองใช้กองนั้นต่อเนื่องไปเรื่อยๆ..

จนกว่า...ลมหายใจจะเริ่มหายไป..แผ่วไป ...
คำภาวนา..ค่อยๆ หายไปสิ้น...
ทรงไว้แต่...ความสุข..สบายของจิต...

นั่นล่ะ... เขาเรียกว่าทรง ฌาน
ยิ่งโยก ยิ่งคลอน ยิ่งใกล้ฌานแล้ว..
ไปฝึกต่อนะ..อย่าทิ้ง

 

ขอบคุณทุกท่านครับ ช่วงนี้ก็ยังฝึกอยู่บ้างตามแต่โอกาสครับ อย่างน้อยก็สัปดาห์ละ 1 ครั้งถ้ามีเวลาก็ 2 ครั้งครับ

 

คุณลองฝึกทุกวันนะคะ
วันละนิดก็ยังดี
ประมาณ ตี 2- ตี 3 หรือ ตี 3-ตี 4
เหมาะสุดค่ะ สงัดดีค่ะ

 

ขอบคุณครับ ปกติ ผมจะตื่นกลางดึกประจำ ก็จะมีลุกขึ้นมานั่งสมาธิ 10-15 นาทีแล้วก็จะเปลี่ยนไปเป็นนอนสมาธิครับ

 

ขอโทษนะครับ การที่คุณกำหนดเห็นดวงไฟ แล้วจิตคุณนิ่งไม่ฟุ้งซ่านนั้น อันนี้นั้นเป็นกสินแสงสว่าง(อาโลกกสิน) ให้คุณตั้งจิตจับภาพดวงไฟ ทำอารมณ์ใจสบายๆ ภาวนาว่า อา-โล-ก-ก-สิ-นัง จับลมหายใจไปเรื่อยๆ ถ้าภาพนั้นหายไปก็เริ่มต้นจับภาพใหม่ ภาวนาไปด้วย ทำทุกวัน เวลาทำงานก็จับภาพกสินด้วย เมื่อภาพนั้นเริ่มติดอยู่กับจิตแล้ว ภาพจะค่อยๆเปลี่ยนแปลงไป เริ่มขาวสะอาด สดใส จนที่สุดก็กลายเป็นดั่งแก้วมีประกายพรึกระยิบระยับ นั่นคือถึงที่สุดของกสินกองนั้นครับ อาโลกกสินนี้ เป็นกสินที่ทำให้ทิพจักขุญาณเกิดขึ้นนะครับ ตัวผมเองไม่เก่งหรอก คุณไปหาอ่านในคู่มือปฏิบัติพระกรรมฐาน ๔๐ ของหลวงพ่อฤาษีต่อเอานะ

 

ขอบคุณทุกความเห็นครับ พอดีผมพึ่งไปบวชมาเมื่อช่วงปีใหม่ และได้ฝึกวิปัสนากรรมฐาน ด้วย เหมือนถอยหลังลงคลอง คือพอไปฝึกจะตีกลับสิ่งที่ตนเคยฝึกมา นอกจากไม่ก้าวหน้า ผมจะได้แต่ความปวดเมื่อย และความง่วง ในแต่ละวันผมฝึกวิปัสนา ถึง 6 ชม. แต่ไม่หลับแบบง่วง ก็ฟุ้งซ่านคิดนั่นคิดนี่ แถมได้ความปวดล้า ซึ่งวิปัสนา ต้องการให้รู้อารมณ์ คือปวดหนอ ง่วงหนอ ฟุ้งหนอ อยู่กับอารมณ์ปัจจุบัน ซึ่งยกขึ้นเป็นวิปัสนากรรมฐานเลยก็ไม่ได้ ไอ้สมาธิแบบที่เคยฝึกมา ก็ถดถอยไปตามกำลัง ไม่โยกไม่คลอน ไม่เห็นแสงใด ๆ อีกเลย การรวมตัวของสมาธิไม่เกิด ได้แต่เจ็บหนอ ง่วงหนอ ฟุ้งซ่านหนอ ใครรู้ช่วยแนะนำด้วย การฝึกจะได้ไม่สะเปะสะปะคับ

 

เอ๊ะผมฟังเทศน์ หลวงพ่อพุธ ฐานิโยท่านบอกว่าจะขาดคำภาวนาไม่ได้นะ ถึงจะทำใจหยุดนิ่งแต่ต้องหาคำภาวนา ไม่งั้นล่ะก็.....อาจจะไม่รอดจากสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในสมาธิ
ทุกวันนี้ผมรู้แล้วว่า สติปัฐาน 4 เหมาะกับผมที่สุดแต่ก็ทำบ้างไม่ทำบ้างขี้เกียจ