สัมมาทิฎฐิเป็นไฉน( ไม่ธรรมดา )

เอาอาหารตาอาหารใจมาให้รับชมครับ ท่านวิษณุ12
ชอบดูภาพครูบาอาจารย์ ได้ตามรู้ตามดูอาการธรรมปิติ

http://www.watpa.com/board_detail.asp?board_id=2416
http://www.watpa.com/board_detail.asp?board_id=2412

 

ยังดีนะนั่น

ผมไปไกลกว่าอีก หลงรัก E-Va !!

ทำไมนะหรือ ...... ก็สาวไปก็พบว่า เห็นเป็น มาตุคาม 1
เป็นผู้หญิงกล้า ดุดัน 1 ทำทุกอย่างเพื่อภาระกิจ 1 ไม่
สนใจเรื่องรักใคร่ 1 แต่ไม่ทิ้งกันอีก 1 ........

ทั้งคู่ ไม่ทิ้งโลก แม้จะเต็มไปด้วย ....... ก็ต้องเอามา
ถนอมรักษาไว้ อะไรที่มีประโยชน์ก็ต้องเก็บมา เผื่อ
ประโยชน์ในวันข้างหน้าของสิ่งเหล่านั้น

และ ทั้งหมดล้วนมีใน .......

ทั้งหมด คือภัยในการมี สังขาร !!

 

จิตนี้มันกลับกลอก กลิ้งไปก็กลิ้งมา
เด้วเป็นอกุศล เด้วเป็นกุศล
ใครจะรู้ใจเราดีเท่ากับตน เว้นเสียแต่ผู้มีเจโตปริยญาณ

แต่ก็ไม่ถูกเสียทีดีเดียวที่จะรู้ใจตนดีกันทุกคนไป
ก็จะมีแต่นักปฏิบัติที่จะรู้จิตตนดีได้ในระดับตามภูมิรู้ ของความตั้งมั่นของจิตในระดับนั้นๆ

 

ขอบคุณครับ

 

ยังโชคดีนะ ที่ได้เห็นภัย ในการมีสังขาร
สาธุ...

 

เห็นแล้ว นึกถึงตัวเราเอง ไม่มีจักษุ อาศัยความรู้สึก

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 5 คน ( เป็นสมาชิก 5 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>แพน้อย </TD></TR></TBODY></TABLE>

แพน้อย 1 ลำกลางวัฏฏะ
เห็นจ่ะจ่ะพิษภัยในสังสาร
เร่งเพียรแม้ยากไม่เนิ่นนาน
ไม่เกินกาลเกินใจเท่าตนมี

 

ก็เห็นไปตามวาสนาของแต่ละคน ใครมีราคะกล้า ความรักมันก็ไม่เลือกรูป

แต่ก็ให้เห็นไป อย่าปฏิเสธการเห็น อย่าหนีการ รู้ทุกข์

มันย้อมจิตใจเราติดไหม หากมันย้อมติด ก็เป็น อกุศล หรือ กุศล ตาม
วาระและปัจจัยแวดล้อม

แต่ถ้าเห็น แล้วย้อมไม่ติด ตั้งมั่นอยู่ที่รู้ ก็เป็นการทำกิจ รู้ทุกขสัจจ

ก็ดูไปเรื่อยๆ จนกว่าจิตใจมันจะยอมรับ ในอริยสัจจ นั้น

 

-ปหาตัพพันติ
-ปหีนันติ

 

เรามีความรู้สึกว่า คนที่เจริญเมตตาบารมี มาก ๆ ถ้าสติตามไม่ทัน จะพลิกกลายเป็นราคะ
เราสังเกตจาก สามีเรา คล้ายๆว่า ยิ่งเมตตามีปริมาณมาก ราคะก็เจริญฟูตามหลังมา
พอดีสามีเรา เขาชอบเมตตาช่วยเหลือชีวิตสัตว์ ชอบช่วยคนอื่น แต่เรานี้ไม่มีเลย แบบว่าไม่ค่อยนึกถึง ไม่ได้สนใจ

 

เออ นี่ พรากจากขันธ์แล้วรึ หายเงียบเลย

 

ได้หมดแหละ

เมตตา =/= ราคะ

กรุณา =/= โทษะ

มุทิตา =/= พยาคติ

อุเบกขา =/= ตุณฮี ( <-- @@@ !? )

 

ขอโทษ ที่ ต้อง ยก มา อีก ครั้ง หนึ่ง

ดัง การ กวัก มือ เรียก

เรียก ใคร ให้ ไป ฟัง ล่ะ

เรื่อง อะ ไร ล่ะ

ท่าน ไม่ คิด เลย หรือ ท่าน ขัน

ท่าน ยัง สำ คัญ ตน ผิด อยู่ อีก หรือ

ท่าน ส่ง ไป แต่ ภาย นอก ไม่ ย้อน กลับ พิจารณา ภาย ใน

หน ทาง บรร ลุ ของ ท่าน อยู่ ตรง หน้า ท่าน ไป แสวง หา อะ ไร อีก

ราก เหง้า ของ กิเลศ ถ้า ไม่ รู้ ไม่ ใช่ สัม มา ทิฎ ฐิ

ไม่ ใช่ อริยะ

ที่ กวัก มือ เรียก นี่ ก็ แสดง ออก เป็น นัย

มา ฟัง สิ
มา ทาง นี้ สิ
คน ที่ ยัง มี มิจฉาทิฎฐิ (ไม่มองเห็นรากเหง้าของกิเลศ) มา ทาง นี้ สิ

ท่าน โชค ดี มหาศาล ที่ มี อาจารญ์ มา ชี้ แนะ หน ทาง หลุด พ้น

แต่ ท่าน ก็ ยัง ไม่ ยอม พิจารณา ถึง ราก เหง้า ของ กิเลศ

พิจารณาในภายใน ไม่ ใช่ พิจารณาตามตำรา ว่า ต้องตรงกันหรือไม่

ถ้า ท่าน หลุด เรา ก็ ยิน ดี และ อนุโมทนาด้วย

ถ้า ท่าน ไม่ หลุดพ้น ก็ ตัว ของ ท่าน เอง เรา ไม่ ได้ มี ส่วน เกี่ยวข้องด้วย

การ พิจารณาหลุดพ้น ตัดสินใจที่จะหลุดพ้น มันเป็นของตัวเอง ปัจจัตตัง น่ะ

รับ ไว้ พิจารณาด้วยนะท่าน

ขอ ขมา ต่อ กรรม ที่ ทำ ให้ ท่าน ได้ โกรธเคือง

บาง ครั้ง กระทำไปด้วยสั่นไหว ร้อนรนไปตามอารมณ์ แต่ ทั้ง หมด ก็ เริ่ม จาก เจตนา ให้ ท่าน สังเกตุ ตัว ท่าน เอง

เรา เอง ก็ ได้ อานิสงค์ จาก การ กระ ทำ ใน ครั้ง นี้ เช่น เดียวกัน

ขอบ คุณ ท่าน อีก ครั้ง ที่ ทำ ให้ เรา รู้ แล้ว ว่า กิเลศ ที่ ละ เอียด มัน น่า กลัว ถึง เพียง นี้ น่า กลัว เสีย ยิ่ง กว่า สิ่ง ที่ เรา รู้ ว่า ผิด แน่ ไม่ รู้ กี่ เท่า

 

The Quote Of 2009/03's




[ ไม่ใช่เรื่องของ บุคลลต่อบุคคลนะ หมายถึงคำที่คุณพูดออกมา มันแจ่มสุดๆ ]

* * * *

หากไม่ถือสาหาความอะไรนะที่ Hanaka ให้ระลึกดู อาการใจถูกบีบเค้น ลงไปเลย
ไม่ต้องเติมรู้ หรือ ดูว่ามันเป็นเพราะอะไร เลิกค้นคว้าก่อน หากระลึกเห็นสภาวะ
ของใจที่สั่นไหว ถูกบีบเค้นได้ ระลึกตรงดูตรงนั้นไปเลย ดูเขาไปตรงๆ จะได้วิหาร
ธรรมชนิดหนึ่งที่ดีมาก และมีผลเร็ว และหากเห็นแล้วนะ เกิดอยากประคองนะ แทบ
ตายเลยนะ จะเห็นเลยว่า ประคองก็ไม่ได้ ปล่อยก็ไม่ได้ ทางรำไรทีเดียวนะ

 

คนโง่ ยังมาสอนคนอื่น มันกิเลสไหมนั่น
บอกอะไรอย่างหนึ่ง ถ้าเป็นธรรมะมา ผมรับหมด แต่ปากอมขี้มา อย่ามาพูดเลย

เมื่อวาน เป็นไงหละ คนที่มันเตือนคนอื่น สอนอาจารย์ นั่น ใจมันยังกับไฟ ทั้งโง่ทั้งมืด มันก็สอนคนอื่น แต่ใครอย่าไปสอนมันเชียวนะ มันรับไม่ได้ มันเก่งที่สุด เหนือคนอื่น

เหมือนกัน อีกคนหนึ่ง เฉไปเฉมา ใครไปสอนมันได้ที่ไหน วันๆ เอาแต่ท่อง รู้เฉยๆ พระท่านอย่างนั้น พระท่านอย่างนี้ สอนชาวบ้านร้อยแปด แต่ตัวเอง ธรรมะในใจเป็น 0
วันก่อนใครหว่า ที่มันบอกว่า อย่าไปโมทนาส่งเดช ต้องดูเหตุการณ์ วันนี้มันเอาเองเลย โมทนาทุกข้อความที่เหน็บนายขันธ์ได้

อีกคน โดนไปไม่กี่วันก่อน เรื่องพูดธรรม พร่ำเพ้อ เหน็บแนม วันนี้เอากับเขาด้วย รีบออกมาแสดงอาการอนุโมทนาเป็นพัลวัน

อีกคนหนึ่ง จินนี่ ไปกระทบชื่อมันหน่อยเดียว มันบอกว่าประสาท พอพูดเถียงมันหน่อยเดียวแหละ มันเป็นอารมณ์

แล้วสุดท้าย บุคคลเหล่านี้ ก็กลายมามีศัตรูคนเดียวกัน คือนายขันธ์

นรก แน่นอน พวกนี้ ผมถึงบอกไง ยกทีมกันนัดเจอกันเลยไปรดน้ำมนต์ ทำบุญขนาดใหญ่เลย หรือไม่ก็ ไปบริจาคเงินสร้างโรงพยาบาลอุดรธานีกับหลวงตา เยอะๆ
http://www.luangta.com/

นั่นแหละ พอที่จะเปิดหูเปิดตาตัวเองได้บ้าง ชาตินี้ไม่ต้องหวังแล้วมรรคผล เอาแค่กุศลให้มากพอที่จะได้ ต่อทุนชาติหน้าบ้าง เอาให้มากเลยนะ

 

จริงๆ ต้องมาพิจารณากันว่า ข้อกล่าวหานายขันธ์ ที่ว่า สอนคนอื่นได้ แต่ถูกสอนไม่ได้ แสดงอาการเกรี้ยวกราด นั้นจริงเท็จแค่ไหน

ขอให้ยกคำสอน เหล่านั้นมา ที่ว่า มาสอนนายขันธ์ แล้วนายขันธ์ ไม่รับฟัง

นายขันธ์มีแต่ ยกเหตุผลมาอธิบายให้ฟังทั้งนั้น

มีแต่ คนที่มันไม่ฟังมันมีกิเลสนั่นแหละ มันฟังไม่ได้ แล้วพอเถียงสู้ไม่ได้ โมโห

โดนสวนแล้วโมโห นั่นแหละ เหตุผลที่ง่ายที่สุด

ใครที่มีกรรมมากอยู่แล้ว แทนที่จะมาสร้างกุศล ดันมาสร้างกรรมเพิ่ม

เวรกรรมจริงๆ

 

ก่อนหน้านั้นท่านมาว่าเราอวดดี อวดรู้ อยากเอาชนะ แล้วท่านก็ยังพยายามจับคู่ประลองธรรม เพื่อให้เห็นว่าใครแสดงธรรมเหนือกว่า เรานึกสนุกก็สนทนาตามประสา

เราว่าเราไม่ด่าใครก่อน ไม่ยกตนข่มท่านนะ

เราสนทนาตามประสาคนมีเหตุ มีกิเลส มาต่อขาน เราก็ต้องสวนสิ

จะว่าเราแก้ตัวให้กิเลสก็ได้นะ เพราะมันยังมีอยู่ ได้รับสิ่งไม่ชอบ มันก็ขุ่นเคือง เป็นธรรมดา

มาอย่างไร ก็ไปอย่างนั้น

ก็ถึงได้บอก คิดได้อย่างไร มันก็เห็นได้แค่นั้น ท่านอยากวน เราคงไม่เวียนด้วย ติดใจอะไร กลับไปย้อนอ่าน หน้า 77 หน้า 78 ไล่มาเลย

หากท่านเจตนาชี้กิเลสเรา เราก็อนุโมทนา สาธุ
หากท่านจะว่าเราผิด เราก็ไม่ว่าอะไร ตามใจท่านเถิด ถ้าทำแล้วสบายใจ

ส่วนอบายภูมิ ก็ไม่ต้องไปยัดเยียดให้ใครมากนัก

ใครจะไปก็ปล่อยเค้าไปสิ ถ้าเป็นกรรมเค้า ถ้าเค้าอยากจะไป บอกเค้าให้ระวังได้ แต่ไม่ควรไปแช่งเค้า

ถ้าสำหรับเราไม่เคยเจตนาร้ายต่อใคร โลภไม่มากมาย โทสะยังมีแต่ไม่ถึงทำกรรมหนัก มันก็ไม่ทำอยู่แล้ว ส่วนความไม่รู้แม้ยังมี แต่บางขณะมันก็รู้บ้าง ตามประสา
^-^

 

อนุโมทนาด้วยวันนี้

ถูกต้องแล้วที่คุณจะสวน
มันเรื่องปกติ
แต่ภายหลังจากนั้น อย่าไปหลง

 

จินนี่ มีมวยชนิดหนึ่ง เขาไม่ใช้มือชก ไม่มีสวนกลับ

แต่เป็นอย่างไร ขออนุญาติยกภาพมาบรรยายแทน




ถ้ามีคนขึ้นชกมากว่าหนึ่งก็




การแข่งหัวล้านชนกันมีมานานแล้ว




อันนี้ มีประโยชน์ในบางโอกาส




แบบนี้อาจจะเกิดความบังเอิญ หากยังไม่เคยพลาดอย่าไปเล่น

 

คนหลง คือ คนที่ตามไปในเรื่อง อย่างไม่มีสติ ไม่มีการตื่นขึ้นมาพิจารณาในธรรมเลย

ตัวเองทำอย่างไร รู้สึกอย่างไร ก็รู้สึกไปอย่างนั้น อย่างไม่ได้พิจารณา

ก็นั่นแหละ แบบที่นิวรณ์ หรือ ขวัญ หรือ โชแปงเป็นอยู่ ก็แสดงให้เห็นแล้วว่า เขาตามเรื่องโดยคอยพยุงว่ารุ้ ผมจะบอกว่า ไม่มีคนเมาคนไหนไม่รู้ตัว แม้แต่คนหลับก็รู้ตัวในฝันว่าทำอะไร ไม่เช่นนั้นตื่นขึ้นมามันจะจำได้หรือ

แต่ว่า รู้ที่มากกว่ารุ้ คือ รู้ตื่น คือ ระลึกได้ว่า นี่ไม่ควร อันนี้ควร อันนี้กุศลนะ อันนี้อกุศลต้องละไป
ไม่ใช่รู้แค่ตอนนี้มีโมโห ปล่อยไป ตอนนี้จิตมันนึกจะทำอะไรก็ทำไป คอยรู้พอ แบบนี้มันมิจฉาทิฎฐิ คือ สุดท้ายมันจะไปนรกก็ปล่อยไป ก็เห็นชัดเจนที่สุด