อยากรู้ว่าฝันแบบนี้มันคืออะไร

ไม่แน่ใจว่าลงถูกหัวข้อไหมอะจ้า พอดีว่าคืนก่อนนอนไม่ค่อยหลับจนตี 4 ตี 5 พอหลับได้ซักพักกะฝันว่าตัวเองไปไหนก็ไม่รุอะจ้าในฝันเดินจะกลับบ้านแต่ทางที่เดินกลับมีแต่พระกับเณรแล้วก็มีวัดอยู่ข้างทางรุสึกว่าเหมือนจะมีงานวัด แต่มีแต่พระกับเณรมีเขาเป็นตัวประหลาดคนเดียว พอเดินไปซักพักก็เห็นพระรูปนึงนั่งสมาธิอยู่ตรงหน้าเลยยกมือไหว้แล้วเดินอ้อมพระรูปนั้นไปพอซักพักในขณะที่กำลังเดินอยู่นั้น ก็หันหลังกลับมาดูปรากฎว่าพระรูปที่นั่งสมาธิอยู่เดินตามมา ในใจขณะนั้นรุสึกกลัวขึ้นมาเลยเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น แต่พอซักพักก็ได้ยินเสียงคนเรียก จิตใจสำนึกรู้ได้ทันทีว่าเสียงนั่นเป็นเสียงของใคร(เสียงของหลายชายที่ตายไปแล้วเกือบ 10 ปี) ใจก็บอกกับตัวเองพอได้ยินเสียงเรียกว่าห้ามหันกลับไปเด็ดขาด เขาก็เลยไม่หันไปพอซักพักเจ้าของเสียงเรียกนั้นก็เดินแซงหน้าเขาไปได้นิดเดียว ทันใดนั้นก็เกิดเป็นแสงสว่างขึ้นตรงหน้า ตรงที่เขายืนอยู่มืดสนิดแต่ข้างหน้ากลับสว่าง พอเห็นแบบนั้นเขาก็จะก้าวเท้าข้ามไปที่สว่างกว่า พอกำลังจะก้าวไปแค่นั้นแหละรุสึกเหมือนวูบเหมือนโดนผลัก หูอื้อ เหมือนตกลงมาจากที่สูงเป็นอยู่ซักพัก เลยลองขยับตัวดูว่าตัวเองตายหรือยังแต่ก็ยังขยับได้อยู่ เหอๆ เลยอยากรู้ว่าความรุสึกวูบหูอื้อเหมือนตกจากที่สูงมันคืออะไรอะจ้า รบกวนท่านผู้รู้ด้วยจ้า ^^

 

ไม่ทราบแน่ชัดนะคะ แต่เคยได้ยินคนเฒ่าคนแก่เค้าบอกว่าฝันเห็นพระเป็นเรื่องดีคะ

 

จ้าขอบคุณจ้า แต่อยากรู้ว่าความรู้สึกวูบๆมันคืออะไรอะจ้า :z2

 

แหะ แหะ ขออนุญาตินะครับ

เริ่มจากนอนหลับแต่เป็น หลับๆ ตื่นๆ มาตลอด ด้วยการปลงใจ จึงนอนต่อแทน
ที่จะลุก จึงเป็นคนอยู่ในอาการครึ่งหลับครึ่งตื่น กายหลับแต่จิตมันตื่น กายไม่
รู้เรื่องแต่จิตมันยังรู้เรื่อง ยังรับผัสสะได้

จิตที่รับผัสสะได้ แต่ไร้การตื่นโดยเรา จิตจึงเริ่มคิดอะไรของเขาเอง ก็เริ่มเห็น
ภาพพระ เณร ครั้นมาเห็นพระทำสมาธิ จิตก็รู้ว่านั่นคือคนกำลังทำกุศล จึงปรุง
การไหว้ประกอบ ด้วยศรัทธาพอมีจึงก้มๆ หลีกทางไป แต่เพราะยังลังเลสงสัย
เรื่องวัตรปฏิบัติปฏิปทาของพระผู้ทำสมาธิ จึงทำให้หันหลังไปดู แต่เพราะจิตที่
ลังเลสงสัยอันเป็นนิวรณ์ครอบงำแล้ว ทำให้ปฏิฆานุสัย ซึ่งเป็นอนุสัยได้เชื้อ จึงเกิด
ความไม่ชอบใจขึ้นมาแปรเปลี่ยนเป็นความกลัว เมื่อความกลัวเข้าครอบงำ สิ่งที่
เคยคิดถึงแต่กล้าๆกลัวๆในการคิดถึง จึงได้เชื้อ ผุดขึ้นเป็นเสียงของหลาน

พอความกลัวเข้าครอบงำเบ็ดเสร็จ จิตก็เริ่มปรุงรูปเดิน วิ่งให้รู้ เกิดรูปวิ่งที่จิต ไม่ใช่
ที่กาย เพราะกายยังนอนอยู่ ที่กายนอนอยู่เพราะอาการปลงใจจะนอน มาถึงตรงนี้
จิต กับ กายเริ่มมีความขัดแย้ง และกำลังจะเข้าผสมกันเป็นส่วนเดียวกัน เกิดอาการ
หยิบฉวยรูปวิ่งในจิตมาแสดงทางกาย แต่กายยังไม่พร้อมเพราะถีนะมิทะ ความง่วง
หงาวหาวนอนยังครอบคลุมอยู่ จิตไม่อยู่ส่วนจิต กายไม่อยู่ส่วนกาย เริ่มเอาเข้า
มาผสมกันตาจึงเริ่มเปิดเป็นอันดับแรก เพราะพยายามจะตื่น จักษุ หรือ ลูกตาจึง
เริ่มรับแสง ปรากฏเป็นแสงอยู่ข้างหน้า จิตรับผัสสะแต่ยังตกอยู่ในอารมณ์กลัว จึง
หมายมั่นว่านั้นคือทาง สุดท้ายกายที่เพลียจากการนอนไม่หลับ ไม่อาจต้านทาน
จิตที่ถูกครอบงำด้วยกิเลสและนิวรณ์ได้ จึงเริ่มตื่นขึ้น จิตจึงเริ่มผ่านภวังค์ช่วงต่อ
ระหว่างการหลับ และการตื่น มีอาการตกวูบ แล้วตื่นขึ้น พร้อมกับความเหนื่อยๆ เพลียๆ
ระคนสงสัย แยกไม่ออกในเรื่องที่ฝัน กับ ชีวิตจริงอยู่ชั่วครู่ ถ้าหากยังปล่อยให้
นิวรณ์สงสัยครอบงำอยู่ ก็จะคล้ายๆกับการหลอมจิต เข้ากับกาย ฝันไม่อยู่ส่วนฝัน
ชีวิตจริงไม่อยู่ส่วนชีวิตจริง พอมันหลอมตัวสำเร็จ ก็จะถามว่า วูบๆ คืออะไร

คือ อะไรที่เป็นจริงสักอย่างหรือเปล่า

ผมตอบง่ายๆว่า งวดที่แล้วออก 22 ครับ

แหะ แหะ

ล้อเล่น


-------------------------------------------------

ดูจิต หมั่นรู้สึก ฝันฤาคิด

 

ขอบคุณจ้า ... แต่ตาเขายังไม่ได้ลืมขึ้นขยับขาก่อนลืมตาอะจ้า แล้วกะนึกในใจว่าตายหรือยัง เหอๆ ^^