เรื่องราวของ รถเมล์ไทย ขำดี

เรื่องราวของ 'รถเมล์ไทย' ขำดี

ปอ. 10 (พระประแดง-รังสิต)

รถเมล์ สายที่ 'หยิ่ง' ที่สุดในประเทศไทย
คาดว่าคนขับทั้งหลายคงเป็นคนรวยแอบมาขับรถเล่นแก้เซ็งไปวันๆ ไม่ง้อผู้โดยสาร
ยิ่งรถตัวเองโล่งเท่าไหร่ยิ่งชอบ ไม่จอดรับผู้โดยสาร ต่อให้โบกจนมือหัก
และมีวิธีป้องกันผู้โดยสารจะขึ้น โดยการไปจอดป้ายไกลๆ เพื่อให้ผู้โดยสารลง
แล้วซิ่งทันที ต่อให้คนที่จะขึ้นวิ่งไปถึงประตูก็แล้วเหอะ แถมเป็นรถหายาก
นานๆมาสักคันนึง ถ้าพลาดแล้วละก็ ไปสั่งก๋วยเตี๋ยวกินรอคันต่อไปได้เลย

สาย 8 (แยกคลองตลาด-แฮปแลนด์)

รถเมล์สายที่ซิ่งเร็วที่สุดในประเทศไทย
คาดว่าคนขับส่วนใหญ่จะเป็นพวกนักแข่งรถมือสมัครเล่นที่ตกงาน
หรือสอบตกจากการเทิร์นโพร เลยหันเหชีวิตมาขับรถเมล์แทน
แต่มองหน้าแล้วนึกว่าเพิ่งหนีออกมาจากคุก
ขอแนะนำสำหรับผู้โดยสารหน้าใหม่ว่าอย่านั่งเบาะหน้า (ยาวๆ) เด็ดขาด
หัวคุณอาจโขกหรือพุ่งชนกระจกหน้ารถได้ พึงจับราวให้มั่น ก้าวขึ้น-ลงให้ไว
เวลาคนโบกให้จอด มันไม่ค่อยจอดตรงที่คนยืนคอย มันจะวิ่งเลยไปให้คนวิ่งตาม
พอคนที่วิ่งเร็วที่สุดตามไปถึงแล้วก้าวขาจะขึ้นไป มันจะกระตุกรถทีนึง
บังเอิญว่าคนโดยสารกระโดดขึ้นไปได้ มันจะกระชากรถอีกทีให้หน้าคะมำไปข้างหน้า
คนขับมันจะหันมามองอย่างสะใจ แล้วกระตุกรถไปเรื่อยๆ
ให้คนโดยสารคนต่อไปรู้รสชาดอย่างทั่วถีง.....
ทีนี้อีตอนขาลง ผู้โดยสารกดกริ่งครั้งแรก มันยังวิ่งตะบึงอย่างเมามัน
ผู้โดยสารกดกริ่งอีก มันจะตะคอกว่า "กดครั้งเดียว...รู้แล้ว..เดี๋ยว
(เซ็นเซอร์) ไม่จอดซะนี่!" แล้วก็เบรคอย่างแรง
ผู้โดยสารทั้งคันต่างพากันหาหลักจับยึดบ้าง ที่จับไม่ทันก็หน้าคะมำ คว่ำเค้เก้
รถยังไม่จอดสนิทดี กระเป๋า (ซึ่งหน้ามพอกัน) มันจะบอก "ลงเร็วๆ .. ลงเร็วๆ"
ผู้โดยสารคนต่อไปเพิ่งก้าวขาซ้ายลงไป คนขับมันจะกระชากรถไปเรื่อยๆ
ใครลงทันก็โชคดีไป ใครไม่ทันก็หน้าจ๋อย ยอมรับสภาพไปลงป้ายหน้าเอา

ปอ. 6 (พระประแดง-ปากเกร็ด)

รถเมล์สายที่วิ่งยาวที่สุด เริ่มต้นสายจากจังหวัดสมุทรปราการ
พาเที่ยวชมรอบเมืองกรุงเทพฯ อาทิ พระปรางค์วัดอรุณฯ สะพานพุทธฯ วัดโพธิ์
ท่าเตียน ท่าช้าง ท่าพระจันทร์ สนามหลวง วัดพระแก้ว ฯลฯ
ไปจนสุดสายที่จังหวัดนนทบุรี ด้วยแพ็คเก็จราคาสุดประหยัด
(สมุทรปราการ-กรุงเทพฯ-นนทบุรี) เพียง 18 บาท ตลอดการเดินทาง
(กรุณานำอาหารมาเอง) เหมาะกับการพาคนแก่และเด็กเดินทางเล่น
เพราะจำกัดความเร็วเพียง 40 กิโลเมตร/ชั่วโมง ปลอดภัยแน่ๆ สนใจติดต่อ ขสมก.
เริ่มทัวร์ได้ 5.30 ถึง 21.00 น.
ปล. เนื่องจากใช้แอร์ระบบ Hottest First ป้องกันผู้โดยสารหนาวจนแข็งตาย
ไม่จำเป็นต้องเตรียมเสื้อหนาวมาแต่ประการใด บางคันก็เป็นยี่ห้อ Moonlight
ซึ่งเมื่อมีแสงจันทร์จึงจะเย็น

ปอ. 4 (เป็นรถที่แน่นสุดในประเทศไทยแล้วมั้ง)

ทุกวันเราต้องพบนักห้อยโหนกายกรรมออกมาจากตัวรถ
จนหวาดเสียวว่าจะเกิดอันตรายกับเขาเหล่านั้นหรือเปล่า
กระเป๋ารถเมล์ทุกคนได้รับการอบรมให้พูดเหมือนกันคือ "ขึ้นบนมาหน่อยสิคะ"
"เดินหน้าชิดในหน่อย" "คนหน้าคนหลังช่วยเดินหน่อยสิคะ"
บางทีก็ไม่เคยดูเลยว่าสภาพในรถเป็นไง
ประมาณว่าโดนตั้งโพรแกรมให้พูดยังไงก็พูดตาม
หากโดนกระเป๋ารถถามว่า "ชิดในหน่อย..ที่ข้างๆ จะเอาไว้เตะตะกร้อเหรอ?"
ก็ตอบไปเลยว่า "เอาลูก (ตะกร้อ) มาให้เด่ะ! จะเตะให้ดู"
หรือบ้างก็ตะโดนกลับมาว่า "คุณผู้หญิงด้านหลัง ท้องไม่มีพ่อแล้ว!"
บางคนเกาะไปด้วยมือเดียวเท้าเดียวเท่านั้นเก่งจริงๆ วันไหนโชคดีขึ้นได้
จะไปถีงออฟฟิศในสภาพหัวเหอเสื้อผ้ายับเยิน
จนเพื่อนมันเคยทักว่าไปโดนข่มขื่นมาเหรอ!?

สาย 113 (มีนบุรี-หัวลำโพง)

รถสภาพโทรมชะมัด ประตูปิดไม่ได้ซักกะคัน
ในชั่วโมงเร่งด่วนคนอัดแน่นยังกะปลากระป๋อง แถมไม่ชอบจอดรับคนขึ้นด้วย
ขากลับจากหัวลำโพงแทนที่จะวิ่งเข้าพญาไท
มันดันมุดเข้าซอยบ้าอะไรไม่รู้ไปโผล่เอาบรรทัดทอง
คนที่รอขึ้นตรงสามย่านก็คอยไปเถอะ ชาตินึงกว่าจะโผล่มาทางพญาไทซักคัน

ปอ.1 (ปากคลองตลาด-มีนบุรี)

วิ่งจากมีนบุรี ผ่านหน้ารามฯ ผ่านพระโขนง ผ่านสุขุมวิท ผ่านสยาม
แล้วก็ไปปากคลองตลาด ด้วยความที่จากหน้ารามฯวิ่งไปสุขุมวิทมีสายเดียว
(แต่ก่อนมีสาย 40 ด้วย แต่เดี๋ยวนี้มันไม่ผ่านรามฯแล้ว)
ทำให้คนแน่นมากถึงมากกว่าแน่นที่สุด แน่นจนเวลาขึ้นนี่กอดคนข้างๆ ได้สบายมาก
ยิ่งวันเสาร์หรือวันธรรมดาตอนชั่วโมงเร่งด่วนนะ....ฮึ่ม.....อย่าฝันเลยจะได้นั่ง
แต่พอถึงสุขุมวิท 24 (เอ็มโพเรียม-สวนเบญจสิริ) คนลงเกือบหมดรถเลย

สาย 33 (ปทุมธานี-สนามหลวง)

ที่จริงน่าจะเปลี่ยนเป็น นรก-อเวจี ดีกว่าครับ เร็วสุดๆ เคยนั่งช่วง 6 โมง
จากปากเกร็ดถีงสนามหลวง 25 นาที ตื่นไปเรียนไม่เคยนั่งหลับบนรถสายนี้เลย
เพราะเคยมีคนนั่งหลับแล้วรถเข้าโค้งหน้าวัดสร้อยทอง
ไม่รู้เจ้าที่แรงหรือเหตุอันใด
ชายผู้นั้นได้กระเด็นตกจากเบาะมาอยู่ที่พื้นรถโดยไม่รู้ตัว
แต่สามารถกลับขึ้นไปนั่งหลับต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เคยขึ้นสะพานแล้วลอยตัวอยู่ประมาณ 3 วินาที พอตกลงมากระจกข้างๆ
เราร้าวหมดทั้งแผ่นนึกว่ามอเตอร์ครอส เด็กและสตรีมีครรภ์ไม่ขอแนะนำครับ
คนในรถนั่งมองหน้ากันแบบ ... สงสัยว่าตูจะมีชีวิตรอดกลับไปมั้ยนี่?!

ปอ. 356 (ปากเกร็ด-รังสิต)

ถ้าคิดจะทำหนังย้อนยุคสัก 30 ปี แนะนำให้ใช้ประกอบฉากได้ ความเร็วไม่เกิน40กม.
ขับไม่เกินเกียร์ 3 วิ่งจากปากเกร็ด-หลักสี่ ใช้เวลาเกือบชั่วโมง
แม้ไม่ใช่ชั่วโมงเร่งด่วน เวลาเย็นรับสาวโรงงานกลับบ้าน จะจอดรอกันหน้าโรงงาน
เหมือนประหนึ่งเป็นอู่รถ แถมซ้อนกัน 3 คันอีกต่างหาก
จากสภาพรถไม่น่าเชื่อว่าจะไปถึง ม.ธรรมศาสตร์รังสิตได้
เคยเสียกลางทางคนขับบอกให้ช่วยๆกันเข็นหน่อย

สาย 57 (ตลิ่งชัน - คลองสาน)

เนื่องจากสายนี้ต้องผ่านสถานที่หลายแห่ง
ซึ่งเป็นที่เก่าแก่ มีประวัติ และเคยมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น เช่น
เมื่อผ่านโพธิ์สามต้นคนขับจะถูกผีมอเตอร์ไซค์วินเข้าสิง ซอกเล็กซอกน้อยพี่แกจะมุด
เบียด ปาด แซงซ้ายขวาเป็นที่หวาดเสียว ครั้นออกถนนปิ่นเกล้า-นครชัยศรี
จะถูกผีรถบรรทุกเมายาบ้าเข้าสิง แข่งกันไล่บี้ชนิดไม่กลัวอุบัติเหตุ
จะจอดก็ตอนชนท้ายกับรถเก๋ง หรือรถพัง
และเคยไหมขึ้นไปนั่งบนรถแล้วมองเห็นล้อวิ่งหมุนอยู่เพราะใต้ท้องรถมันทะลุ!

ปอ. 126
สายนี้ผู้สนับสนุนหลักโดย The Mall เพราะวิ่งผ่าน The Mall ถึง 3 แห่ง คือ
ตั้งแต่งามวงศ์วาน บางกะปิ แล้วก็รามคำแหง
ส่วนสปอนเซอร์รองอีกราย คาดว่าจะเป็นเมเจอร์ซีนีเพล็กซ์ ตอนนี้ผ่าน 2 เมเจอร์คือ
เมเจอร์รามฯ กะรัชโยธิน แล้วก็อีกนิดนึงจะผ่านเมเจอร์เอกมัย
โชคดีที่มาทะลุตรงพระโขนง
ปอ. 157 (ปอ.32 เดิม บางประกอก-หมอชิต)
เราคิดว่าเป็นรถเมล์สายที่ผ่านหน้าโรงพยาบาลมากที่สุดเลยก็ว่าได้ ทั้งศิริราช
รามาฯ พระมงกุฎ ราชวิถี โรงพยาบาลเด็ก ศูนย์วิจัยมะเร็งโรคปอด เปาโล
และอีกมากมายที่จำไม่ค่อยจะได้ เหมาะสำหรับคนขี้โรคที่สังเกตุการณ์ รพ.

* * * * * * * * ** * * * * * *
อภิธานศัพท์เกี่ยวกับรถเมล์
* * * * * * * * ** * * * * * *
' ความจริงเกี่ยวกับรถโดยสารในเมืองไทย '
1. รถเมล์ = ก. รถประจำทาง พาหนะสำหรับผู้ที่รักการผจญภัย
ข. พาหนะที่มักจะไม่มาเมื่อคุณรอ และวิ่งให้ว่อนเมื่อคุณไม่ต้องการ
2. พขร. = พนักงานแข่งรถ
3. พกส. = พนักงานเก็บเงินผู้ที่ใหญ่ที่สุด มีอำนาจสั่งการให้ผู้โดยสารไปไหนก็ได้และ เป็นคนเดียวที่คุยกับ พขร. รู้เรื่อง
4. ผู้โดยสาร = บุคคลผู้เจียมเนื้อเจียมตัว บางครั้งถูกเปรียบให้เป็นปลา ( กระป๋อง)
5. นายตรวจ = คนเดียวที่ พกส. กลัว
6. ค่าโดยสาร = จำนวนเงินที่ต้องจ่าย กรุณาจ่ายเป็นเศษสตางค์ไม่รับเหรียญสลึงและแบงค์ใหญ่กว่า 100 บาท
ฝ่าฝืนอาจถูก สรรเสริญจาก พกส.และอาจลามปามไปถึงบุพการีที่นอนอยู่กับบ้านได้
7. ป้าย = ไป้ (สันนิษฐานว่า เลยไปเลย สังเกตจาก พสก.จะพูดคำนี้ทุกครั้งที่ ถึงป้าย)
8. ที่นั่งสำหรับ ภิกษุ สามเณร = ที่นั่งสำหรับป้าหรือตาบอดสีโดยเฉพาะสีเหลือง
9. ที่นั่งสำหรับ คนพิการ = ดูข้อ 8 ( คล้ายๆ กัน)
10. เด็ก สตรี และคนชรา = ประชาชนส่วนใหญ่ที่ประชาชนส่วนน้อยต้องเอื้อเฟื้อจึงมักจะ (ดูต่อข้อ 11)
11. แกล้งหลับ = วิธีหลีกเลี่ยงจากข้อ 10
12. คนดีมีน้ำใจ = คนประหลาดในสายตาข้อ 11
13. กริ่ง = กดสองที ฟรีสองป้าย
14. รถไฟฟ้า = เครื่องช่วยหายใจคนกรุงฯ สามารถไปได้ทุกๆ ที่ ยกเว้นบ้านคุณ
15. เรือด่วน = เครื่องช่วยหายใจอีกอย่างหนึ่งเหมาะสำหรับคนว่ายนำเป็นและน้ำหนักตัวน้อย
16. แท็กซี่ = พาหนะที่พาคุณอ้อมไปจากเส้นทางจริง
<!--test-->
ข้อมูลจาก http://www.dek-d.com/board/view.php?id=1000656

 

จริงๆ ได้นั่งหลายสาย จริงๆ อย่างว่า ตื่นเต้นระทึกขวัญ

 

ได้ขึ้น เกือบทุกสายเลยอะ โดยเฉพาะ ปอ.10 ปอ.4

เดียวนี้ไม่ได้ขึ้นละ ขึ้นปอ.ทางด่วน แทน ไม่รู้ว่า ยังวิ่งอยู่หรือเปล่า

เพราะ ไม่ได้เห็นมานานละ รอรถเมล์อยู่ ก็ไม่เห็นแล้วนะ สูญพันธ์ ไปหรือเปล่า ก็ไม่รุ

 

ได้นั่งสาย8บ่อยฮะ

ยังกะเล่นรถไฟเหาะเลยแหละฮะ....

 

Modern bus 554 (รังสิต-สุวรรณภูมิ ที่ ขสมก. ให้สัมปทานบริษัทเอกชน ทั้ง ๆ ที่มีรายได้มากที่สุด ในบรรดารถที่วิ่งเข้าสุวรรณภูมิ)

สิ่งที่ต้องการนำเสนอ คือ

1. ที่นั่งผู้โดยสารที่มีเบาะนั่งอันทรงประสิทธิภาพ เนื่องจาก คงกลัวว่าผู้โดยสารจะมีสุขภาพ “ก้น” ไม่ดี จึงได้มีแนวความคิดให้นำเอารถที่มีเบาะอันนั่งแข็งกระด้าง ที่จะช่วยนวด “ก้น” ของผู้โดยสารตลอดการเดินทาง รวมทั้งเมื่อรถเบรคหรือออกตัว “ก้น” ของผู้โดยสารจะเกิดการเสียดสีกับเบาะนั่ง ซึ่งจะมีส่วนเร่งเร้าให้เกิดริดสีดวงทวารได้มากขึ้น ซึ่งจะมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น เมื่อเส้นทางที่รถขับเคลื่อนไปนั้น เป็นถนนของ กทม.

2. ที่นั่งผู้โดยสารที่มีพนักพิงประมาณ 60 cm (ระดับสูงสุดจะอยู่ระดับไหล่ของผู้โดยสารขณะนั่ง) พนักนิงแบบนี้ มีประโยชน์ยังไงบ้างเหรอครับ!! แน่นอนอยู่แล้ว มีประโยชน์มากเลยล่ะ ประโยชน์ของพนักพิงนี้มีอยู่ว่า จะทำให้ท่านผู้โดยสารไม่สามารถพักพิงเพื่อนอนหลับในขณะเดินทางได้ ผู้โดยสารจะต้องนั่งหลังแข็ง ตาแป๋ว อยู่เป็นเพื่อนกับพนักงานขับรถ (ซึ่งมีที่นั่งที่มีทั้งเบาะนั่ง และพนักพิงที่นุ่มนวล) หรือหากท่านผู้โดยสารยังดื้อดึงคิดจะเอนหลังพิงแล้ว อย่างน้อย ท่านผู้โดยสารอาจจะคอเคล็ด หรือที่หนักกว่านั้น หากรถกระชากตัวออกอย่างรุนแรง ท่านผู้โดยสารอาจจะกลายเป็นผีคอหัก เฝ้ารถ Modern Bus ก็เป็นได้

3. ระยะห่างระหว่างที่นั่งผู้โดยสารที่ใกล้ชิดกันมาก ทำให้ผู้โดยสารได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น (แบบหายใจรดต้นคอเชียวล่ะ) จะทำให้มันใกล้กันอะไรขนาดนั้น (สงสัยจะกลัวผู้โดยสารขาดความอบอุ่น) และคงจะกลัวผู้โดยสารจะแอบหลับหรือป่าว

นั่นแน่!! มีคนคัดค้านว่า เป็นคนที่ช่วงตัวสั้นสามารถเอนหลังลงไปนอนได้ล่ะสิ อย่าครับ อย่าเพิ่งมั่นใจนักว่าจะสามารถหลับได้ ยังมีสิ่งที่ Modern Bus เตรียมต้อนรับท่านผู้โดยสารอยู่ นั่นคือ....

4. ปลายพนักพิงแบบโค้ง สุดยอดนวัฒกรรมป้องกันการหลับของท่านผู้โดยสาร ทาง Modern Bus ได้จัดเตรียมพนักพิงที่ส่วนบนเป็นรูปโค้งครึ่งวงกลมไว้ต้อนรับต้อนคอของท่าน ซึ่งจะทำมีประโยชน์ในการทำให้ศรีษะของท่านผู้โดยสารเอียงไปเอียงมา (เวลาที่รถเข้าโค้ง หรือเจอผิวถนนไม่เรียบ) ถ้าท่านผู้โดยสารท่านใดที่สามารถจะหลับได้ในสภาวะที่ศีรษะโยกไปโยกมาได้ ก็นับว่าเป็นโชคดีของท่านแล้วล่ะครับ

ลองคิดดูนะครับ ผู้โดยสารที่นั่งจากต้นทาง (รังสิต) ไปยังจุดหมายปลายทาง (สุวรรณภูมิ) จะต้องใช้เวลาอย่างน้อย 1 - 3 ชั่วโมง จะมีความสุขมากขนาดไหน

 

จริงด้วย...ฮิฮิฮิ..ไม่ง้อผู้โดยสาร...ขับเอามันนะ

 

ป.อ 126 นั่งจาก พงษ์เพชร จะไปหาเพื่อน ที่เดอะมอลล์ ราม ใช้เวลาเกือบ 3 ชั่วโมง( ถ้าคนนี้ไม่คิดจีบเรา คงเลิกรอ )ไปถึงว่านอนรอ อยู่ที่มิสเตอร์โดนัท ไม่โกรธอีกต่างหาก 555+ แต่ปัจจุบัน ไปไหนแล้วไม่รู้ เพราะหลังจากนั้น ก็เริ่มห่าง ต่างคนต่างไปตามวาระ ยอมรับว่านั่งนาน แถมรถยังติดสุดๆอีก