เราเพ้อเจ้อป่าวอะ?

คือว่า เราก็ไม่ได้เรียนสายวิทย์ที่จะสอบหมอน่ะ และเราเคยคิดว่า เราไม่เก่ง โง่ด้วยซ้ำไปน่ะ แต่เราเริ่มมีความรู้สึกว่าอยากจะเป็นหมอ ตอนนี้เราเรียนมหาลัยปีสาม เคยคิดว่าเมื่อเรียนจบจะไปสอบเอนท์ใหม่ ทุกคนคิดว่าเราเพ้อเจ้อมั้ย? เพราะถ้าเราบอกใครไป เค้าก็คงคิดว่าเราเพ้อเจ้ออะ เออ ไม่รู้สิ ตอนนี้อยากหาที่พึ่งหน่อยน่ะ
เราเคยไปดูดวงน่ะ ไม่รุ้เกี่ยวกันรึป่าวนะ หมอดูทักเราว่าถ้าเราเป็นหมอจะรวยมากๆ ตอนนั้นเราคิดว่าเราเรียนสายศิลป์คงเรียนหมอไม่ได้หรอก แต่ตอนนี้เราอยากเป็นหมอเพราะว่าเราอยากช่วยคนจริงๆน่ะ คิดว่าเราเพ้อเจ้อป่าว?

ขอบคุณในทุกคำตอบนะ

;aa24

 

เราว่าไม่เพ้อเจ้อนี่คะ คนเรามีความฝันไม่มีผิดหรอกค่ะ

การเรียน ไม่ว่าจะช้าจะเร็ว ก็คือการเรียนรู้นะคะ จะแปลกอะไร ถ้าเราค้นพบสิ่งที่เราชอบ(จริงๆ) และเราจะพยายามทำให้ได้ น่ะคะ แต่ขอให้มีความมุ่งมั่นจริงๆ นะคะ

แต่ในวันนี้ เรายังเรียนไม่จบ ก็พยายามทำณ วันนี้ให้เต็มที่ก่อนนะคะ แล้วเรียนจบมาค่อยว่ากันอีกทีค่ะ

เอาปริญญาใบนี้ให้พ่อแม่ชื่นชมก่อน ถ้าชอบในงานหรือไม่ชอบในงานก็ค่อยตัดสินใจใหม่ได้นะคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก่อน ทำหน้าที่ลูก ทำหน้าที่เรียนให้ดีก่อนนะคะ สู้ๆๆค่ะ

ส่วนการช่วยเหลือคน ถ้าเราคิดจะช่วยจริงๆ เราช่วยได้ทุกวินาทีนะคะ ไม่จำเป็นต้องเรียนแพทย์หรอกค่ะ .เรียนแพทย์หนักมากนะคะ ถ้าใจรักจริงก็คงสู้ได้ค่ะ

แต่....ถ้าเอาเรื่องเงินมาคิดนี่ อาจจะผิดทางหน่อยนะคะ (แพทย์ในสมัยนี้ถูกฟ้องมากด้วยค่ะ) ทำงานเพราะความรักในงาน รักในการช่วยเหลือผู้อื่น ชีวิตจะมีความสุขมากเลยค่ะ

^^

 

การพูดเพ้อเจ้อ คือ

พล่าม, อาการที่พูดมากในเรื่องที่เหลวไหลไร้สาระ, อาการ ที่พูดพล่ามจนเสียประโยชน์, อาการที่พูดไม่รู้จักจบ.


แต่ในกรณีของคุณagree เขาเรียกว่า วาดฝัน วางแผนการดำเนินชีวิต

พูดแล้วลงมือทำ ไม่สนใจว่าจะสำเร็จไหมแต่ต้องลงมือทำตามที่พูด ไม่เพ้อเจ้อ ครับ

 

ผมว่ายากหนักหนาสาหัสเอาการครับ

คนที่เรียนสายวิทย์มา สอบเข้าหมอ เดี๋ยวนี้ไม่รู้หนึ่งต่อเท่าไร ก็ต้องชั้นหัวกะทิล่ะครับ
ยิ่งคุณเรียนสายศิลป์มา กว่าจะมาทำความเข้าใจแต่ละบท แต่ละวิชา ที่ไม่ได้เรียนมา พวกฟิสิกส์ เคมี ชีวะ หัดทำข้อสอบ ก็คงต้องใช้เวลาไม่น้อยกว่า 2 ปี ก็เหมือนกับเริ่มต้นใหม่ล่ะครับ คงไม่มีทางลัด ยกเว้นคุณค่อนข้างเป็นคนเก่ง ถ้าคุณเรียนจบมาแล้วต้องทำงานเลย แล้วหาเวลาว่างหนังสือเพื่อเตรียนเอ็นทร้านซ์ ผมว่า 2 ปี คงไม่พอ ที่จะเก่งพอที่จะสอบเข้าแพทย์ได้

ก็เป็นขั้นเป็นตอนไปครับ เรียนให้จบก่อน แล้วตอนนั้นค่อยลองดูใจตัวเองว่าจะสู้ไหวไหม อย่าเพิ่งคิดถึงเรื่องอื่นครับ คิดแค่พยายามสอบเข้าให้ได้ก่อนครับ

ขอให้โชคดีครับ

 

คนที่ต้องการจะเป็นหมอนั้น แค่ "ความอยาก" อย่างเดียวไม่พอหรอกนะครับ อย่างน้อยๆ ต้องมี "ความรู้" มีความสามารถในสาขาวิชาการแพทย์ที่ดีและถูกต้องด้วย เพราะไม่อย่างนั้นเกิดไปรักษาคนไข้ผิดๆ หรือวินิจฉัยโรคให้ยาผิด ดีไม่ดีแทนที่จะช่วยคนไข้ได้ อาจจะเป็นการทำร้ายคนไข้ด้วยซ้ำไปครับ

ไม่ผิดครับถ้าเราต้องการจะเป็นแพทย์ เป็นสิ่งที่ดีเป็นกุศลจิตด้วยซ้ำไป(ยิ่งถ้าเราตั้งใจเป็นแพทย์ เพราะต้องการจะช่วยเหลือชีวิตคนด้วยแล้วยิ่งได้อานิสงส์มาก) แต่ถ้าเราไม่สามารถเป็นแพทย์ได้ ก็ดังเช่นที่ความเห็นอื่นๆแนะนำน่ะครับ คนเราสามารถช่วยเหลือผู้อื่นได้หลากหลายวิธี โดยไม่จำเป็นต้องเป็นแพทย์ก็ได้ครับ (แต่ถ้ามุ่งมั่นตั้งใจอยากจะเป็นแพทย์จริงๆ ผมก็ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ ลองอ่านหนังสือการ์ตูนเรื่อง "เทรุ หัตถ์เทวดา" ดูสิครับ เป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กหนุ่มที่มีความใฝ่ฝันจะเป็นหมอจนในที่สุดก็ได้เป็นหมอสมใจ แต่ว่าการได้เป็นหมอนั้นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นแห่งความใฝ่ฝันที่แท้จริงของเขาเท่านั้น เพราะสิ่งที่รอคอยเขาอยู่ในชีวิตของการเป็นหมอนั้น มีสิ่งที่ท้าทายรวมทั้งอุปสรรคมากมายที่เด็กหนุ่มคนนี้จะต้องไขว่คว้าต่อสู้และเรียนรู้ต่อไป เพื่อจุดมุ่งหมายและเป้าหมายที่แท้จริงในการมาเป็นหมอของเขา)

 

ดูเหมือนจะตัดสินใจได้ช้านะครับ ถ้าจะเป็นหมอ จะทำอะไรแบบตัดสินใจช้าคงไม่เหมาะ

เรียนจบแล้ว น่าจะทำงานหาเงินมากกว่า แล้วเอาเงินที่หามาได้ มาจุนเจือหมอในแง่การ
ลงทุนร่วมหุ้น หรือเป็นเจ้าของกิจการโรงหมอ เป็นหมอทางอ้อม รักษาคนทางอ้อม ดู
แลได้ทั้งคนไข้ หมอ และทุกๆคนที่เกี่ยวข้องกับวิชาหมอ บุญเยอะกว่า

เรื่องเงินหรือครับ ก็ถ้าหมอทำงานได้เงินเดือนเท่าไหร่ แล้วคุณมีจ่าย ก็ต้องแปลว่ามี
เงินได้มากกว่าการเป็นหมอ

แล้วจะเงินจากไหนมาลงทุน ก็แน่นอนละครับ ต้องตัดสินใจเร็ว วางแผนให้ดีตั้งแต่
วันนี้ไม่มีโลเล เราจะเก็บเงินอย่างไร ทำรายได้อย่างไรที่ไม่ผิดศีลธรรม แต่ได้เงินเก็บ
มาพอที่จะทำโรงหมอ ก็ต้องนานสักหน่อยไม่ใช่แค่ 5 ปี(ระยะเวลาย้อนกลับไปเรียน)
อาจจะ 10 ปี 20 ปี 30 ปี 40 ปี ก็ต้องเอาให้แน่ วางแผนให้มั่นแล้วทำให้ได้ตามแผน
อย่าไปครึ่งๆกลางๆ แล้วโลเลจะทำอะไรใหม่ผิดจากทาง จากวาสนาที่พอมี

ถ้าทำอะไรเกินวาสนา (สิ่งที่เราผ่านมาในด้านดีๆ) มันก็เหมือนเราเจริญ(ภาวนา)ธรรม
ไม่ถูกจริต โอกาสจะทำไม่ถูกทาง(มรรค)จนเกิดสำเร็จลุล่วง(ผล)ก็จะไม่มี

กิจการทีเกี่ยวกับหมอมีหลายขนาด ตั้งแต่เป็นแบบห้องแถว ไปจนสุขศาลา สุดที่โรงหมอ
แบบร้อยล้านพันล้าน ก็วางแผนไปทีละขั้นด้วยความเป็นไปได้(ไม่เพ้อเจ้อ) ขยันๆทำ
ขยันๆเก็บ ได้เงินมาแล้วก็อย่าสุรุ่ยสุร่าย ไม่คบเพื่อนที่ไม่ดี ถ้าทำจริงก็ได้ผลจริง

 

คนเรามีความฝันค่ะ....แต่ขอให้น้องสอบเข้าให้ได้ก่อนนะคะ...ค่อยว่ากันใหม่
และก็ขอโมทนากับความคิดดี ๆ ที่อยากจะช่วยเหลือผู้อื่นก็ขอให้น้องประสบความสำเร็จในสิ่งที่คิดจะตอบแทนกลับมาหาน้องเอง ไม่ว่าในอนาคตน้องจะได้เป็นหมอหรือไม่ก็ตาม เวลาเป็นของมีค่าทำวันนี้ให้ดีที่สุด ขอเอาใจช่วยค่ะ
;aa25

 

ถ้ามีความตั้งใจที่จะเป็นหมอเพื่อที่จะช่วยเหลือผู้อื่นแล้วถ้าเป็นเรื่องที่น่าอนุโมทนา แต่ก็ต้องใช้อิทธิบาท 4 ประกอบด้วยน่ะ ถึงจะสำเร็จ

 

มั่นใจไหม จริงจังไหม เสียดายเวลาไหม สุขไหมถ้าได้ทำ ทนกับมันได้แค่ไหน
ตอบคำถามเหล่านี้ แล้วจงตัดสินใจเอง

 

ก้าวต่อไป เวลาไม่คอยใครตั้งสติพิจารณาให้ดีแล้วสิ่งดีดีจะเกิดกับคุณ โมทนาครับ

 

เสียดายเวลา......ที่ร่ำเรียนมา จะสานต่อ หรือจะเริ่มต้นใหม่ จงดูความสามารถของตนเป็นหลัก พิจารณาตนให้ดีๆตามที่เพื่อนๆในเวปแนะนำถูกแล้ว.........เป็นกำลังใจให้คุณพบกับทางสำเร็จแห่งชีวิต

 

ขอบคุณทุกๆคำตอบนะ เราได้มาพิจารณาแล้วเราจะพยายามนะ อ่านแล้วรู้สึกฮึดขึ้นมาเลย

ขอบคุณจริงๆ