คัมภีร์มรณศาสตร์ แห่งธิเบต

มรณศาสตร์แห่งธิเบต อธิบายความพ้องกับพิธีกรรมแห่งมรณะ ที่เราเคยใช้กันมาแต่บรรพกาล

บัดนี้ข้าฯ ได้มาถึงจุดวิกฤต เป็นตาย-แล้ว

ข้าฯ จะสลัดทิ้งความกลัว และความหวั่นไหวใด ๆ ทั้งสิ้น ข้าฯ จะระลึกเสมอว่า เป็นภาพสะท้อนจากใจข้าฯ เอง

เมื่อวินาทีมรณะมาถึง "ภาพกรรม" ต่างหากที่จะฉายให้เราดูอย่างรวดเร็ว และเช่นกัน ทางธิเบตกล่าวถึง "การสวด" ทั้งเจ็ดวัน...เป็นการสวดบอกกล่าวแก่ผู้มรณะให้รู้ตน

ท่านไร้ กายเนื้อ มังสา โลหิต

ภายนิมิต มิอาจทำ-ร้ายท่านได้

ท่านตายแล้ว จะตายซ้ำ ได้อย่างไร

อย่าวนเวียน หลงอยู่ใน ห้วงอบาย

วันแรก...ทางธิเบตจะสวดให้ระลึกถึงประภารัศมีแห่งพระไวโรจนพุทธะ

เห็นแสงสว่าง เจิดจ้า พุ่งมาไหม

จงจำไว้ พุทธสกุล เคลื่อนมาหา

จงเคลื่อนตาม ท่านไป อย่างช้า ๆ

อย่ากลัวแสง พระกรุณา พุทธิคุณ

ในวันที่สอง ขณะอกุศลกรรมอันหนักหน่วง จะนำมนุษย์สู่นรกภูมิ ฉะนั้นการสวดในวันนี้ จะกล่าวถึงพระอักโษภยะ ผู้ประทับ ณ ทิศตะวันออก ผู้มีพระกายสีคราม

วันนี้หมอก ควันนรก อยู่ทุกด้าน

กลุ้มรุม พัดพา แสงสีคราม

จงจดจำ พระกาย แสงสีคราม

ฝ่าหมอกนรก ติดตาม ท่านออกไป

ในวันที่สาม นี่แหระ ที่ผู้ตายมักจะกลับมาแดนมนุษย์ การจะก้าวพ้นภาวะเวียนว่ายตายเกิดในคำสวดแห่งธิเบต จะเตือนว่า พระรัตนสัมภวะ ผู้ทรงมีพระกายรัศมีสีเหลือง จะเสด็จลงมาช่วยนำทาง

อย่าเร่ร่อน อยู่ในสังสารวัฏ

จงขจัดอวิชชา พาลุ่มหลง

ชาติ ชรา พยาธิ พาเวียนวน

แสงสีเหลือง นำพ้นแดน-มนุษย์ไป

วันที่สี่ กล่าวว่า จะเป็นวันที่เปรตจะปรากฏ เชื้อเชิญเข้าสู่แดนนั้น พระอมิตภะจากภูมิตะวันตกผู้ทรงรัศมีกายสีแดง และพระหัตถ์ถือดอกบัว จะเสด็จมา

ความโหยหา หิวกระหาย ใครหยิบคว้า

เป็นภูมิเปรต ไม่สามารถ อิ่มทั้งสิ้น

เสพมิได้ หากร้อนเร่า เป็นอาจินต์

แสงสีแดง นำพ้นถิ่น จงตามไป

วันที่ห้า ผู้ตายจะผ่านแดนอสูร อันมีแต่อารมณ์เกลียดชัง ดุร้าย พระอโมฆสิทธิแห่งทิศเหนือ ผู้ทรงสีพระกายเขียวขจี จะเสด็จมา

แดนอสูร จะมี แต่เกลียดชัง

ริษยา กันและกัน อย่างแรงกล้า

แสงสีเขียว จะเอิบอาบ เย็นอุรา

ภูมิปัญญา จะหมดจด จงตามไป

ในวันที่หก เป็นวันที่ดูเหมือนเทวีผู้ทรงฤทธิ์ร้ายจะเสด็จมาทุกพระองค์ เช่น เทวีอังคศุตะ ทรงของ้าว เทวีศฤงกาล ทรงโซ่ตรวน เทวีบาศก์ ทรงห่วงคล้องคือบาศก์ คล้องวิญญาณ ในวันนี้ผู้ตายน่าจะอกสั่นขวัญแขวนกว่าทุกวัน เพราะแม้แต่ เทพยามันตะกะ เทพพิฆาตแห่งความตายก็เสด็จ ฉะนั้นพระพุทธะทั้งห้าพระองค์ดังกล่าวมาแล้ว จึงเสด็จมาช่วยหมด

โอสถพิษ ทั้งหมด มารวมกัน

อย่าหวาดหวั่น ในนิมิต ภัยทั้งหลาย

จงแน่วแน่ ในศรัทธา อย่าเสื่อมคลาย

แสงแห่งพุทธคุณ คลุมกาย ฝ่าออกมา

ในวันที่เจ็ด เป็นวันแห่งเดรัจฉานภูมิ จะเข้ามาชักชวนและวันนี้เอง เหล่าวิทยาธร และนักรบจากบรรพกาลจะเข้ามาช่วยนำทางไปสู่แดนสุขาวดี

เพราะใฝ่ต่ำ กระทำ สิ่งหยาบช้า

จะนำพา ไปอุบัติ เป็นเดรัจฉาน

จงฟันฝ่า พร้อมนักรบ บรรพกาล

วิทยาธร ผู้กล้าหาญ จะมานำ


ที่มา : คัมภีร์มรณศาสตร์แห่งธิเบต ของท่าน เชอเกียม ตรุงปะ รินโปเช

 

กำลังอ่านอยู่ค่ะ

แต่ชื่อหนังสือเปลี่ยนจากชื่อเดิม เพราะคนเขียนเค้านำมาประยุกต์ใหม่ ท่าน โซเกียล รินโปเช เป็นผู้เขียน
แล้วพระไพศาล วิสาโร ท่านนำมาแปลเป็นภาษาไทย มีการจัดพิมพ์เป็นธรรมทานแจกตามห้องสมุดและโรงพยาบาลต่างๆ
โดยใช้ชื่อว่า ประตูสู่สภาวะใหม่ โดยเนื้อหาก็คงจะเปลี่ยนไปจากเดิมอยู่มาก เพื่อให้เข้ากับยุคสมัย เข้าใจง่ายขึ้น
เป็นหนังสือที่ดีค่ะ เพื่อให้เราเข้าใจ เข้าถึงความตาย และรู้คุณค่าของช่วงเวลาที่ยังมีชีวิตอยู่

 

เล่มที่กล่าวถึงนั้น ที่พิมพ์อยู่ด้านบน คือเล่มที่พิมพ์ครั้งแรกค่ะ


___________________________________


โอ้...จอมศาสดา โลกนาถ...ที่พึ่งแห่งโลก

"ธรรม" ที่รับสั่งจริงแท้

รอยเท้าที่ใหญ่กว่าสัตว์ทั้งปวง คือรอยคชสาร

ธรรมะที่สูงสุดกว่าธรรมมะทั้งปวง คือมรณานุสติ

เจ้ากำลังเรียนถึง ธรรมสูงสุด นั้น

 

อนุโมทนาครับ
________________
สุขอื่นยิ่งกว่าความสงบ ไม่มี