ลักษณะของใจ จิต และวิญญาณ

ลักษณะของใจ จิต และวิญญาณ





บรรดาสัตว์และมนุษย์ที่มีชีวิตทั้งหลายหมดทั้งสกลกายนั้น ย่อมประกอบด้วยธรรมชาติ ๒ ส่วนใหญ่ คือ ส่วนที่เป็น ร่างกาย ส่วนหนึ่ง ซึ่งมีลักษณะที่เป็น รูปธรรม กับส่วนที่เป็น ใจ ส่วนหนึ่ง ซึ่งเป็น นามธรรม

เฉพาะส่วนที่เป็นร่างกายนั้น ทุกคนย่อมรู้จักกันดีโดยทั่วไป เพราะสามารถเห็น หรือสัมผัส แตะต้องได้ด้วยตาเนื้อหรือกายหยาบ แต่ส่วนที่เป็นใจนั้นไม่อาจเห็นได้ด้วยตาเนื้อ หรือไม่อาจสัมผัสแตะต้องด้วยกายหยาบ จึงเข้าใจธรรมชาติส่วนที่เรียกว่า ใจ นี้ได้ไม่ง่ายนัก

 

โมทนาด้วยครับ








ผมมีบทความดีๆเกี่ยวกับในหลวง อยากให้ลองกันดูครับอ่าน


http://palungjit.org//showthread.php?t=​

 

สาธุ

สังขารร่างกาย มีอายุ แห่งสังขาร

แต่จิตนี้ มีอายุ แห่งจิตไหมหนอ.. การเกิดดับ เกิดดับของจิตจะให้เข้าใจว่าอย่างไรดี..

ในเมื่อกายแตกทำลายตามอายุสังขารคือ ธาตุ 4 แตกทำลายไปตามวาระ แต่จิตที่ทำกุศลและอกุศลธรรมหรือเป็นกรรมนั้น พระพุทธองค์ตรัสว่า...กุศลย่อมนำพาผู้กระทำไปสู่ภพภูมิที่ดีประเสิรฐ์ อกุศลย่อมนำพาผู้กระทำไปสู่ภพที่ต่ำทราม การไปสู่ภพภูมิต่างๆเป็นไปด้วยอำนาจแห่งตัณหา พาไป ฉุดกระฉาก ลากไป นำไปสู่กามภพ รูปภพ และอรูปภพ ในเมื่อเป็นอย่างนี้จิตจึงเกิดเพราะตัณหาพาไปเกิด ในเมื่อตัณหาดับไป จิตที่จะเกิดจึงไม่มี..

แต่ตัณหาก็เกิดมาจากอวิชชา และอวิชชาก็มีเหตุ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราย่อมกล่าวอวิชชาว่ามีอาหาร มิได้กล่าวว่าไม่มีอาหาร ก็อะไรเป็นอาหารของอวิชชา ควรจะกล่าวว่านิวรณ์ ๕ ก็อะไรเป็นอาหารของนิวรณ์ ๕ ควรจะกล่าวว่าทุจริต ๓ ก็อะไรเป็นอาหารของทุจริต ๓ ควรจะกล่าวว่าการไม่สำรวมอินทรีย์ ก็อะไรเป็นอาหารแห่งการไม่สำรวมอินทรีย์ ควรจะกล่าวว่าความไม่มีสติสัมปชัญญะ ก็อะไรเป็นอาหารของความไม่มีสติสัมปชัญญะ ควรกล่าวว่า การกระทำไว้ในใจโดยไม่แยบคาย อะไรเป็นอาหารของการกระทำไว้ในใจโดยไม่แยบคาย ควรจะกล่าวว่าความไม่มีศรัทธา ก็อะไรเป็นอาหารของความไม่มีศรัทธา ควรจะกล่าวว่าการไม่ฟังธรรม ก็อะไรเป็นอาหารของการไม่ฟังธรรม ควรกล่าวว่าการไม่คบสัตบุรุษ....ฯ