เรื่องเด่น เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๑๔ มกราคม ๒๕๖๘

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๑๔ มกราคม ๒๕๖๘

​

 

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๑๔ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ อากาศที่ทองผาภูมิอยู่ที่ ๑๔ องศาเซลเซียส วันนี้กระผม/อาตมภาพไม่ได้ออกบิณฑบาต เนื่องจากว่าทุกวันที่ ๑๔ ของเดือนนอกพรรษา จะมีงานทำบุญถวายพระเดชพระคุณพระครูสุวรรณเสลาภรณ์ (หลวงปู่สาย อคฺควํโส) อดีตเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน อดีตเจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิ เพียงแต่ว่าวันนี้กระผม/อาตมภาพไม่ได้อยู่ร่วมงานทำบุญ เนื่องจากว่าได้รับนิมนต์ไปเป็นประธานสงฆ์ ในงานฉลองรางวัลสถานศึกษารางวัลพระราชทานของโรงเรียนทองผาภูมิวิทยา จึงต้องมอบหมายให้พระภิกษุสงฆ์ท่านอื่น ๆ ได้ทำหน้าที่ในส่วนนี้แทน

รางวัลสถานศึกษาพระราชทานนั้น เกิดจากพระราชดำริในพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ซึ่งปรารภเอาไว้ตั้งแต่ประมาณปี พ.ศ. ๒๕๐๖ จนปี พ.ศ. ๒๕๐๗ ทางกระทรวงศึกษาธิการได้ออกระเบียบว่าด้วยนักเรียน นักศึกษา และสถานศึกษารางวัลพระราชทาน และได้ดำเนินการมาโดยตลอด เพื่อเป็นการให้กำลังใจ ตลอดจนกระทั่งพัฒนาสถานศึกษาต่าง ๆ ให้มีคุณภาพสมกับที่ได้รับรางวัล ซึ่งแต่ละสถานศึกษานั้นต่อให้ไม่ได้รับรางวัล แต่ถ้าเกิดแรงจูงใจในการพัฒนาตนเองขึ้นมา อย่างไรเสียคุณภาพของสถานศึกษา ตลอดจนกระทั่งการจัดการศึกษาต่าง ๆ ก็ย่อมเป็นไปด้วยดีอยู่แล้ว

โรงเรียนทองผาภูมิวิทยานั้น ในปี ๒๕๖๔ ได้รับรางวัลนักเรียนพระราชทาน โดยนางสาวสุคนธา อินนะสถิต ปี ๒๕๖๕ ได้รับรางวัลนักเรียนพระราชทาน โดยนางสาวอัจฉรานันท์ วงศรีรัตนชัย ปี ๒๕๖๖ ได้รับรางวัลสถานศึกษารางวัลพระราชทาน เราจะเห็นว่าโรงเรียนบ้านนอกสุดกู่ปลายตะโกน แทบจะติดกับพม่า สามารถพัฒนาตนเองมา จนกระทั่งได้รับสารพัดรางวัลพระราชทาน ซึ่งถือว่าเป็นรางวัลสูงสุด ไม่ว่าจะเป็นในชีวิตของบุคคล หรือว่าสำหรับสถานศึกษาแห่งนั้น

แต่เราท่านต้องไม่ลืมว่าตลอดประวัติศาสตร์ ๕๐ ปีของโรงเรียนทองผาภูมิวิทยานั้น บรรดาผู้บริหาร ครูบาอาจารย์ และนักเรียน ต่างก็ร่วมกันพัฒนา จนกระทั่งกลายเป็นสถานศึกษารางวัลพระราชทานในปัจจุบันนี้ ก็แปลว่าทุกคน ทุกระดับชั้น ทุกปี ได้มีการร่วมด้วยช่วยกันพัฒนาจนสถานศึกษาของตนก้าวเข้ามาสู่ระดับนี้

แล้วในขณะเดียวกัน การก้าวขึ้นจุดสูงสุดแม้ว่าจะยากลำบาก แต่การรักษาระดับเอาไว้นั้นเป็นเรื่องยากเป็นอย่างยิ่ง เนื่องเพราะว่าการที่จะรักษาระดับเอาไว้ให้คงคุณภาพเหมือนเดิมนั้น ต้องประกอบไปด้วยตัวแปรต่าง ๆ จำนวนมาก โดยเฉพาะครูบาอาจารย์รุ่นใหม่ ๆ นักเรียนรุ่นใหม่ ๆ ที่จะต้องมีจิตสำนึกว่า "เราคือโรงเรียนรางวัลพระราชทาน" ซึ่งเป็นรางวัลสูงสุดที่จะพึงมีของสถานศึกษาแห่งนั้น

 

ดังนั้น..ทุกสิ่งทุกอย่างที่เรากระทำ จึงจำเป็นต้องคิดดี พูดดี ทำดีเท่านั้น สรุปง่าย ๆ ว่าก้าวเข้ามาถึงในจุดที่มีข้อบกพร่องเมื่อไร ก็กลายเป็นการเสื่อมเกียรติเมื่อนั้น จึงเป็นเรื่องที่ยากลำบาก เพราะว่าเข้ามาอยู่ในจุดที่แสงสาดส่องเข้าใส่อย่างเต็มที่ คนอื่นที่มองอยู่ก็ย่อมดูว่ามีข้อบกพร่องที่ใดบ้าง สิ่งที่คิด สิ่งที่พูด สิ่งที่ทำ สมกับรางวัลพระราชทานหรือไม่ ?

โรงเรียนทองผาภูมิวิทยาเปรียบเสมือนต้นไม้ใหญ่ ที่ได้รับการฟูมฟักมารุ่นแล้วรุ่นเล่า จนกระทั่งมาออกดอกออกผลในรุ่นปัจจุบันนี้ เราจะเห็นเฉพาะความสำเร็จ โดยไม่เห็นความยากลำบากของผู้บริหาร ครูบาอาจารย์ และเด็กนักเรียนรุ่นเก่า ๆ ไม่ได้เลย

เอาแค่กระผม/อาตมภาพมาอยู่อำเภอทองผาภูมิอย่างเป็นทางการในปี ๒๕๓๖ นับมาถึงปัจจุบันนี้ก็ ๓๐ ปีเศษแล้ว เด็กนักเรียนรุ่นนั้น ตอนนี้อายุก็เกิน ๔๐ ปี ดีไม่ดีก็อาจจะถึง ๕๐ ปี หรือ ๕๐ ปีเศษ กำลังอยู่ในระดับผู้บริหารหรือว่าผู้ชี้นำสังคมอยู่ในปัจจุบัน นั่นคือผลพวงการผลิตของโรงเรียนทองผาภูมิวิทยา และปัจจุบันนี้ทุกคนก็ยังร่วมด้วยช่วยกันในการผลักดันสถานศึกษาต่าง ๆ เพื่อให้ก้าวเข้ามาอยู่ในจุดสูงสุดนี้บ้าง

อย่างปีนี้โรงเรียนบ้านอูล่องก็ได้ส่งเด็กเข้าชิงรางวัลนักเรียนพระราชทานระดับประถมศึกษา ซึ่งได้ผ่านรอบแรกไปแล้ว ทางด้านนางสาวสราพร เจริญสุข ผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านอูล่องมาแจ้งว่า ถ้าได้รับกำหนดการที่จะมาตรวจสอบนักเรียนรางวัลพระราชทานเมื่อไร จะรีบแจ้งให้กับหลวงพ่อให้ทราบโดยเร็ว

ความหวังของพวกเราก็คือขอให้โรงเรียนต่าง ๆ มีนักเรียนรางวัลพระราชทาน หรือว่าสถานศึกษารางวัลพระราชทานเพิ่มมากขึ้น จะได้แสดงออกถึงคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนบ้านนอก ว่าสามารถที่จะเอาชนะได้แม้แต่โรงเรียนภายในเมือง หรือว่าเมืองใหญ่ ๆ จึงเป็นเรื่องที่บรรดาผู้บริหาร ครูบาอาจารย์ และนักเรียนจะต้องเหนื่อยยากกันต่อไป..!

 

หลังจากที่เสร็จพิธีการในงานฉลองโรงเรียนรางวัลพระราชทานแล้ว กระผม/อาตมภาพก็กลับวัดมาฉันเพล จากนั้นในช่วงบ่ายก็ได้ทำการประชุมคณะกรรมการสภาวัฒนธรรมอำเภอทองผาภูมิ ครั้งที่ ๑/๒๕๖๘ วาระสำคัญก็คือเรื่องของการจัดงานประจำปี ปิดทองรอยพระพุทธบาทวัดท่าขนุน และทำบุญอุทิศอดีตเจ้าเมืองหน้าด่าน ๗ หัวเมืองของจังหวัดกาญจนบุรี

เพียงแต่ว่าการจัดงานซึ่งส่วนใหญ่จะอยู่ในวันขึ้น ๑๓ ค่ำ ขึ้น ๑๔ ค่ำ และขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ นั้น ปีนี้ไม่มีวันหยุดราชการต่อเนื่องกันเลย แต่เราก็จำเป็นที่จะต้องจัดงานนี้ เหตุเพราะว่าอันดับแรกเลยก็คือ ต้องการที่จะเชิดชูเกียรติบรรพบุรุษที่เป็นอดีตเจ้าเมืองหน้าด่าน สร้างคุณประโยชน์แก่ประเทศไทยอย่างเอนกอนันต์มาในอดีต

ประการต่อไปก็คือ ต้องการให้มีเวทีให้ด็ก ๆ ของทุกโรงเรียน ได้มาแสดงออกสิ่งที่ตนเองได้ฝึกฝนเอาไว้ ตามการสนับสนุนของกระผม/อาตมภาพ ในฐานะประธานสภาวัฒนธรรมอำเภอด้วย เนื่องเพราะว่าการแสดงต่าง ๆ นั้น ถ้าไม่มีเวทีให้แสดงออกก็เป็นอันว่าจบกัน ต่อให้มีความสามารถแค่ไหน ก็ไม่สามารถที่จะแสดงออกได้ จึงจำเป็นที่จะต้องหาทางเปิดเวทีให้เขาทั้งหลายมีความคึกคัก ตลอดจนกระทั่งแรงจูงใจ ในการที่จะฝึกฝนตนเอง เพื่อมาแสดงออกในงานนั้น ๆ

นายชาคริต ตันพิรุฬห์ นายอำเภอทองผาภูมิ ซึ่งมาร่วมการประชุมในฐานะประธานอำเภอคุณธรรมนั้น ท่านได้ฝากงานต่าง ๆ เอาไว้ โดยเฉพาะเรื่องของสถานศึกษารางวัลพระราชทาน ว่าจะต้องปลอดยาเสพติดอย่างสิ้นเชิง ไม่เช่นนั้นแล้วก็ไม่สมกับสถานศึกษารางวัลพระราชทานที่ได้รับมา

ส่วนในเรื่องของการเผาป่า ซึ่งจะก่อให้เกิดหมอกควัน ตลอดจนกระทั่งฝุ่น PM 2.5 นั้น ก็ฝากให้กับพวกเราทุกคนได้ช่วยกันประชาสัมพันธ์ เพื่อที่จะได้ลดการเผาป่าลงให้เหลือน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

 

จากนั้นก็เข้าสู่วาระการประชุมอื่น ๆ ซึ่งประกอบไปด้วยโครงการพัฒนาศักยภาพบุคลากรของสภาวัฒนธรรมอำเภอทองผาภูมิ ซึ่งปีนี้กระผม/อาตมภาพจะพาไปดูงานที่พิพิธภัณฑ์ศิลป์แผ่นดิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา และโครงการสนับสนุนการทอผ้าพื้นเมืองด้วยกี่กระตุก ที่ทางด้านสภาวัฒนธรรมตำบลห้วยเขย่งของบประมาณมา ก็จะต้องติดตามอย่างใกล้ชิด เนื่องเพราะว่าสินค้าที่ผลิตได้ จะนำมาจัดจำหน่ายที่ตลาดริมแควเมืองท่าขนุนนี้เอง

วาระอื่น ๆ เป็นการสรุปงบประมาณรายรับรายจ่ายของสภาวัฒนธรรมอำเภอทองผาภูมิ ของร้านค้าชุมชนคุณธรรมต้นแบบวัดท่าขนุน และของตลาดริมแควเมืองท่าขนุน ซึ่งเราต้องทำบัญชีชี้แจงในที่ประชุมอย่างโปร่งใส ยังโชคดีที่ว่าพอมีกำไรบ้าง ไม่ใช่ว่าหายหกตกหล่นกันไปเสียหมด เมื่อปิดประชุมแล้ว ท่านชาคริต ตันพิรุฬห์ นายอำเภอทองผาภูมิ และนางวารุณี พรมฝ้าย ผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านไร่ป้า ขออนุญาตถวายสักการะในช่วงปีใหม่

กระผม/อาตมภาพรับแล้วกลับเข้าสู่ที่พัก ก็ยังรู้สึกว่าแม้จะเพิ่งตรากตรำมาในการเดินทางไปยังเมืองฮาร์บิน มณฑลเฮยหลงเจียง ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน ซึ่งได้เผชิญกับอุณหภูมิต่ำสุดขั้วที่ -๓๑ องศาเซลเซียสมา กลับมีร่างกายที่ค่อนข้างจะแข็งแรง ไม่เจ็บไข้ได้ป่วยอะไร ต้องขอเจริญพรขอบพระคุณท่านทั้งหลายที่ทั้งมองเห็นและมองไม่เห็น ซึ่งได้ร่วมด้วยช่วยกันประคับประคองสังขาร ให้กระผม/อาตมภาพสามารถทำงานได้มาจนถึงบัดนี้

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๑๔ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)