พี่ๆเพื่อนๆคิดว่าเพราะอะไรคะ

ทุกวันพระกับวันโกน คือเราสังเกตุตัวเองอยู่หลายปีแล้ว สองสามปีแรกๆ มักฝันว่าถูกงูรุมทำร้าย สลับกับการฝันว่าถูกผีอำแบบรู้สึกตัวทุกอย่างแต่พยายามตื่นไม่ได้ ถูกทำร้ายในฝันบ้าง ถูกผีมาข่มขืนบ้าง แต่รู้สึกเจ็บจริง จนกว่าจะได้ยินเสียงมนต์ถึงจะสะดุ้งตื่น มักเป็นช่วงเวลาเดิมๆคือตี2-ตี5 หลังจากนั้นอาการพวกนี้ก็หายไป จากนั้นก็จะมีความต้องการทางเพศแบบหนักหน่วงทุกวันโกนกับวันพระเลยค่ะ บางคืนแบบแบบต้องการหนักจนแทบนอนไม่หลับ แต่ก็พยายามฝืน เพราะตั้งใจไว้ว่าจะละเว้นเรื่องนี้ พอเลยวันโกนวันพระไป ก็จะกลับเป็นปกติ ไม่มีอาการต้องการทางเพศอะไรเลย เป็นแบบนี้มาเกือบ20กว่าปีแล้วคะ

ลองหาข้อมูลจากหลายคนบางคนก็บอกว่าเป็นเพราะพระจันทร์ ข้างขึ้นข้างแรมอะไรเนี่ยซึ่งโดยส่วนตัวเราคิดว่าไม่น่าจะเหี่ยว ถ้าเป็นก็ต้องเป็นกันทุกคน แล้วทำไมพึ่งมาเป็นตอนอายุ20กว่า

 

ถ้าตั้งใจจะเว้นเรืาองนั้น คงเป็นบททดสอบความตั้งใจน่ะแหละครับ ผมก็เป็น แต่ก็ไม่ได้จะถือหนักแน่นอะไร ทำเพียงเบาบางกว่าเดิมก็พอใจแล้ว

 

ผมก็เคยฝันเห็นงูหลาย ๆ ตัวเหมือนกันครับ
แตฝันเห็นงูหลาย ๆ ตัวเลื้อยหนี

เขาเลื้อยอยู่หน้าผมเป็นหมื่น ๆ ตัวเลยแหละ แน่นชนิดที่วามองไม่เห็นพื้นเลย แต่พอผมเดินเข้าไปหา แหวกกันเป็นทางให้เดินเฉย
แต่เขาไม่ไปไหนนะ แค่ไม่เข้าใกล้

 

เราก็เคยฝันนะ ฝันทีไรทุบตีงูตายทุกรอบเลย
เพื่อนๆเราบอกว่า ฝันเห็นงูจะเจอคู่ แต่ก็นะเราฝันทุกครั้งงูก็ไล่ตลอด แต่ไปจบที่งูตายเกลื่อนเลย คิคิ ถ้าผีอำเราเคยโดนเหมือนกัน โดนอำไม่พอโดนกริ๊ดใส่หูอีก แค่เฉพาะไปนอนค้างบ้านเพื่อนคนอื่นหรือสถานที่ๆไม่ใช่บ้านตัวเอง แล้วมีตาคนนึงแนะนำมาว่า ถ้าโดนแบบนั้นด่าผีไปเลย ด่าในใจแบบไม่ให้ผุดได้เกิดเลย ผีมันเลยไม่กล้ามาทำอะไรอีก ตั้งแต่เราทำตามตาคนนั้นบอก เราไปนอนค้างที่ไหนไม่โดนผีอำอีกเลย อาจจะดูแรงไปหน่อยแต่ก็ได้ผลมากๆ เราแนะนำเพื่อนๆพี่น้องเราต่อๆ ทุกคนก็รอดพ้นมาเหมือนกัน ผีสมัยนี้มันท่องคาถาบทสวดป้องกันผีได้ด้วยนะ แต่ถ้าด่าให้หลาบจำมันก็คงสะเทือนกันบ้างแหละ ตาต่อตาฟันต่อฟัน อำมาอำคืนงี้555+

 

ลองสวดมนต์ บทอาฏานาฏิยปริตร

ใจความสำคัญ : เป็นบทสวดที่ท้าวเวสสุวัณแต่งขึ้นทูลถวายพระพุทธเจ้า เพื่อประทานให้เหล่าภิกษุสวดคุ้มครองตนจากยักษ์ ภูตผีปีศาจ และเหล่าอมนุษย์ทั้งหลาย ปัจจุบันนิยมนำมาสวดขับไล่เสนียดจัญไรและอำนาจคุณไสย โดยจัดเป็นพิธีกรรมใหญ่โต เรียกว่า “สวดภาณยักษ์”

อานุภาพ : ป้องกันภัยจากภูตผีปีศาจ ยักษ์ และวิญญาณร้าย ตลอดถึงคุณไสยต่างๆ

ประวัติ : สมัยหนึ่ง ท้าวจตุโลกบาททั้ง ๔ ซึ่งมีความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา พากันดำริว่า เหล่าอมนุษย์ทั้งหลายที่อยู่ภายใต้การปกครอง มีทั้งดีและไม่ดี พวกที่ไม่ดีไม่มีความเลื่อมใสในพระรัตนตรัยอาจจะเบียดเบียนทำร้ายพระภิกษุที่ปลีกตัวไปปฏิบัติธรรมในป่าเขาได้ จึงพากันไปที่อาฏานาฏิยนคร ณ สวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา แต่งบทสวดเพื่อใช้เป็นมนต์คุ้มภัยจากเหล่าอมนุษย์แล้วนำมาทูลเกล้าถวายพระพุทธเจ้าเพื่อประทานแก่ภิกษุต่อไป

บทสวดมนต์
อาฏานาฏิยปริตร

บทสวดมนต์ป้องกันภูติผีปีสาจ ยักษ์ วิญญาณร้าย คุณไสยต่างๆ

วิปัสสิสสะ นะมัตถุ
จักขุมันตัสสะ สิรีมะโต
สิขิสสะปิ นะมัตถุ
สัพพะภูตานุกัมปิโน
เวสสะภุสสะ นะมัตถุ
น๎หาตะกัสสะ ตะปัสสิโน
นะมัตถุ กะกุสันธัสสะ
มาระเสนัปปะมัททิโน
โกนาคะมะนัสสะ นะมัตถุ
พ๎ราห๎มะณัสสะ วุสีมะโต
กัสสะปัสสะ นะมัตถุ
วิปปะมุตตัสสะ สัพพะธิ
อังคีระสัสสะ นะมัตถุ
สัก๎ยะปุตตัสสะ สิรีมะโต
โย อิมัง ธัมมะมะเทเสสิ
สัพพะทุกขาปะนูทะนัง
เย จาปิ นิพพุตา โลเก
ยะถาภูตัง วิปัสสิสุง
เต ชะนา อะปิสุณา
มะหันตา วีตะสาระทา
หิตัง เทวะมะนุสสานัง
ยัง นะมัสสันติ โคตะมัง
วิชชาจะระณะสัมปันนัง
มะหันตัง วีตะสาระทัง.
(วิชชาจะระณะสัมปันนัง
พุทธัง วันทามะ โคตะมันติ)

นัตถิ เม สะระณัง อัญญัง
พุทโธ เม สะระณัง วะรัง
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ
โหตุ เม* ชะยะมังคะลัง
นัตถิ เม สะระณัง อัญญัง
ธัมโม เม สะระณัง วะรัง
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ
โหตุ เม* ชะยะมังคะลัง
นัตถิ เม สะระณัง อัญญัง
สังโฆ เม สะระณัง วะรัง
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ
โหตุ เม* ชะยะมังคะลัง.

ยังกิญจิ ระตะนัง โลเก
วิชชะติ วิวิธัง ปุถุ
ระตะนัง พุทธะสะมัง นัตถิ
ตัส๎มา โสตถี ภะวันตุ เม*
ยังกิญจิ ระตะนัง โลเก
วิชชะติ วิวิธัง ปุถุ
ระตะนัง ธัมมะสะมัง นัตถิ
ตัส๎มา โสตถี ภะวันตุ เม*
ยังกิญจิ ระตะนัง โลเก
วิชชะติ วิวิธัง ปุถุ
ระตะนัง สังฆะสะมัง นัตถิ
ตัส๎มา โสตถี ภะวันตุ เม.*

สักกัต๎วา พุทธะระตะนัง
โอสะถัง อุตตะมัง วะรัง
หิตัง เทวะมะนุสสานัง
พุทธะเตเชนะ โสตถินา
นัสสันตุปัททะวา สัพเพ
ทุกขา วูปะสะเมนตุ เม*
สักกัต๎วา ธัมมะระตะนัง
โอสะถัง อุตตะมัง วะรัง
ปะริฬาหูปะสะมะนัง
ธัมมะเตเชนะ โสตถินา
นัสสันตุปัททะวา สัพเพ
ภะยา วูปะสะเมนตุ เม*
สักกัต๎วา สังฆะระตะนัง
โอสะถัง อุตตะมัง วะรัง
อาหุเนยยัง ปาหุเนยยัง
สังฆะเตเชนะ โสตถินา
นัสสันตุปัททะวา สัพเพ
โรคา วูปะสะเมนตุ เม.*

สัพพีติโย วิวัชชันตุ
สัพพะโรโค วินัสสะตุ
มา เต ภะวัต๎วันตะราโย
สุขี ทีฆายุโก ภะวะ
อะภิวาทะนะสีลิสสะ
นิจจัง วุฑฒาปะจายิโน
จัตตาโร ธัมมา วัฑฒันติ
อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง


คำแปล อาฏานาฏิยปริตร
ขอนอบน้อมพระวิปัสสีพุทธเจ้า ผู้ทรงพระจักษุทรงพระสิริ ขอนอบน้อมแด่พระสิขีพุทธเจ้า ผู้ทรงอนุเคราะห์สัตว์ทั้งปวง ขอนอบน้อมพระเวสสภูพุทธเจ้า ผู้ชำระกิเลสได้แล้ว มีตบะ ขอนอบน้อมพระกกุสันธพุทธเจ้า ผู้ทรงเอาชนะมารและกองทัพได้ ขอนอบน้อมพระโกณาคมนพุทธเจ้า ผู้ลอยบาปแล้ว อยู่จบพรหมจรรย์ ขอนอบน้อมพระกัสสปพุทธเจ้า ผู้หลุดพ้นแล้วจากกิเลสทั้งปวง ขอนอบน้อมพระโคตมพุทธเจ้า ผู้ทรงพระฉัพพรรณรังสี ผู้ทรงสิริ ผู้ทรงแสดงธรรมขจัดทุกข์ทั้งปวง อนึ่ง พระอรหันต์เหล่าใดในโลก ดับกิเลสได้แล้วรู้แจ้งตามความเป็นจริง พระอรหันต์เหล่านั้นปราศจากวาจามุ่งร้าย เป็นผู้ยิ่งใหญ่ ไม่สะทกสะท้าน ท่านเหล่านั้นย่อมนมัสการพระโคตมะ ผู้ทรงเกื้อกูลเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ผู้ถึงพร้อมด้วยความรู้และความประพฤติ ผู้ยิ่งใหญ่ผู้ไม่สะทกสะท้าน

ที่พึ่งอื่นของข้าพเจ้าไม่มี พระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งอันประเสริฐของข้าพเจ้า ด้วยการกล่าวคำสัตย์นี้ ขอชัยมงคล จงมีแก่ท่านเทอญ
ที่พึ่งอื่นของข้าพเจ้าไม่มี พระธรรมเป็นที่พึ่งอันประเสริฐของข้าพเจ้า ด้วยการกล่าวคำสัตย์นี้ ขอชัยมงคล จงมีแก่ท่านเทอญ
ที่พึ่งอื่นของข้าพเจ้าไม่มี พระสงฆ์เป็นที่พึ่งอันประเสริฐของข้าพเจ้า ด้วยการกล่าวคำสัตย์นี้ ขอชัยมงคล จงมีแก่ท่านเทอญ

รัตนะหลายหลากมากชนิด มีอยู่ในในโลก แต่รัตนะนั้นๆ ที่จะเสมอด้วยพระพุทธรัตนะย่อมไม่มี เพราะเหตุนั้น ขอความสวัสดีทั้งหลาย จงมีแก่ท่าน
รัตนะหลายหลากมากชนิด มีอยู่ในในโลก แต่รัตนะนั้นๆ ที่จะเสมอด้วยพระธรรมรัตนะย่อมไม่มี เพราะเหตุนั้น ขอความสวัสดีทั้งหลาย จงมีแก่ท่าน
รัตนะหลายหลากมากชนิด มีอยู่ในในโลก แต่รัตนะนั้นๆ ที่จะเสมอด้วยพระสังฆรัตนะย่อมไม่มี เพราะเหตุนั้น ขอความสวัสดีทั้งหลาย จงมีแก่ท่าน

เพราะกระทำความเคารพ ซึ่งพุทธรัตนะ อันเป็นดังโอสถอันประเสริฐสุด ผู้เกื้อกูลแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ด้วยเดชแห่งพระพุทธเจ้า ขออุปัทวะทั้งหลายทั้งปวง จงพินาศไป ขอทุกข์ทั้งหลายของท่าน จงสงบไป โดยสวัสดี
เพราะกระทำความเคารพ ซึ่งธรรมรัตนะ อันเป็นดังโอสถอันประเสริฐสุด ดับความเร่าร้อนเพราะกิเลสเสียได้ ด้วยเดชแห่งพระธรรม ขออุปัทวะทั้งหลายทั้งปวง จงพินาศไป ขอภัยทั้งหลายของท่าน จงสงบไป โดยสวัสดี
เพราะกระทำความเคารพ ซึ่งสังฆรัตนะ อันเป็นดังโอสถอันประเสริฐสุด เป็นผู้ควรแก่ของบูชา และควรแก่การต้อนรับ ด้วยเดชแห่งพระสงฆ์ ขออุปัทวะทั้งหลายทั้งปวง จงพินาศไป

ขอโรคทั้งหลายของท่าน จงสงบไป โดยสวัสดี ความจัญไรทั้งปวง จงบำราศไป โรคทั้งปวงของท่าน จงหาย อันตราย อย่ามีแก่ท่าน ท่านจงเป็นผู้มีความสุข มีอายุยืน ธรรม ๔ ประการ คือ อายุ วรรณะ สุขะ พละ ย่อมเจริญ แก่บุคคล ผู้มีปกติไหว้กราบ มีปกติอ่อนน้อม (ต่อผู้ใหญ่) เป็นนิตย์.

 

น่าจะเป็นความต้องการของร่างกายนะครับ ถ้าละได้ก็ดี ถ้าละยังไม่ได้อย่าผิดศีลก็พอ เป็นธรรมดาของมนุษย์นะครับเดี้ยวความรู้สึกมันก็หายไปแล้วก็เกิดมาใหม่ เราแค่จัดการมันให้ถูกต้องก็พอ ^__^

 

ถ้าไม่คิดมากก็อาจเกิดจากธรรมชาติของร่างกายเราครับ ที่จะต้องปลดปล่อยความต้องการทางเพศออกมาบ้าง เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม

 

เราโดนของหรอคะ