102.เก็บเรื่องมาเล่า : เกาะเต่า สะบักสะบอม

เก็บของเสร็จแล้วก็พากันออกเดินไปเช่ารถมอไซด์ เพื่อออกไปเที่ยวตามจุดชมวิวต่างๆ บนเกาะ ค่าเช่ารถตกคันละ 500 บาท มัดจำ 1,000 บาทต่อคัน(แต่ตอนที่กำลังบูมๆ ราคานี้ไม่ได้นะจ๊ะ) พวกเรา 6 คน เช่ารถกัน 3 คัน เป็นรถมอไซด์ Honda click 125i ซึ่งที่บ้านสร้อยฟ้ามาลาก็ใช้รุ่นนี้อยู่แต่ต่างปี ก็ไม่ยากที่จะทำความคุ้นเคย จึงได้เป็นคนขับ ส่วนอีก 2 คัน เพื่อนก็ขับกันได้ แต่คนนึงก็ยังขับไม่คล่อง และการขี่มอไซด์บนเกาะเต่า ต้องใช้ความระมัดระวังสูงสำหรับคนที่ไม่ชินทาง เพราะว่ามีทั้งทางลาดชัด มีทั้งทรายริมถนน และทางน้ำที่ไหลผ่านถนนลงมาจากเขา จึงทำให้ลื่นเสียการทรงตัวได้ง่าย พวกเราเช็ครถเรียบร้อย ทางร้านให้เช่ารถบอกว่า นำรถมาคืนพรุ่งนี้เวลานี้ น้ำมันขอให้เติมเท่ากับที่รับรถไปไม่ต้องเติมเต็มถังก็ได้ พยายามอย่าล้มเพราะต้องเสียค่าปรับ พวกเรารับรถเรียบร้อยแล้ว สร้อยฟ้ามาลาก็ถามทางร้านว่าแถวนี้มีร้านอาหารแนะนำไหม เขาก็บอกว่าให้ขี่รถตรงไปประมาณ 500 เมตร ชื่อร้าน(ตอนนี้จำไม่ได้) อาหารใช้ได้ พวกเราก็เลยแวะร้านที่ได้รับการแนะนำนี้เติมพลังมื้อกลางวัน

​

 

​

 

​

 

​

 

​

ระหว่างสั่งอาหารก็เข้า google หาจุดชมวิวต่างๆ ที่มีอยู่บนเกาะ ซึ่งก่อนมาเกาะเต่าก็ได้ดูรีวิวใน Youtube แล้ว แต่ว่าพอมาถึงเกาะจริงๆ กลับลืมหมด จำได้แต่จุดชมวิวจอห์น-สุวรรณ ก็ไล่ดูไปเรื่อยๆ พร้อมกับเปิดMap และจำลางๆ ได้ว่า มีอยู่จุดนึงที่ต้องเดินเข้าไประหว่างซอกหินแล้วไปโผล่อีกด้านที่เป็นลานหิน มีคนรีวิวอยู่หลายคนและภาพก็สวยมาก พอดูจากแผนที่ทางขึ้นไปไม่ไกลจากตรงที่เรานั่งทานข้าวกันอยู่ เพื่อนๆ ก็เลยบอกว่างั้นไปกันเลย พอพวกเราอิ่มกันแล้วก็ออกเดินทางไปจุดชมวิวเวสต์โคสต์ที่ว่านี้ ถนนบนเกาะเต่าจะมีถนนสายหลัก(ถนนทรายรี)เพียงเส้นเดียว แล้วแยกออกเป็นซอยขวาซ้ายแยกกันไป จากที่ดูแผนที่ถนนสายหลักไม่ได้วนเป็นวงกลมรอบเกาะ ซึ่งไม่มั่นใจว่าสุดทางสายหลักจะมีทางเล็กๆ ให้ลัดเลาะได้อีกหรือเปล่า

​

 

เพื่อนๆ ให้สร้อยฟ้ามาลาเป็นคนนำทางก็ต้องพึ่ง google maps ออกจากร้านอาหารได้ไม่นาน app บอกให้เลี้ยวซ้ายเข้าซอยตรงที่เลยค่ายมวยไปหน่อยนึง ทางเข้าเป็นถนนคอนกรีต แต่เป็นทางขึ้นเนิน ลองบิดรถขึ้นไป โดยสภาพรถใหม่ๆ ก็ไม่กังวล แต่ขึ้นไปได้ไม่เท่าไหร่ ทำไมหน้ารถเบาๆ แล้วเริ่มขับส่าย คิดๆๆๆ ทันทีก็คงเป็นเพราะเครื่องยนต์ของ click อยู่ค่อนไปทางล้อหลัง น้ำหนักถ่วงอยู่ด้านหลังมากกว่าบวกกับมีคนซ้อนท้าย ทำให้หน้ารถเบาเมื่อขึ้นเนินทางชันก็เสียสมดุล ก็เลยขับส่าย คิดได้ก็เลยนั่งเขยิบไปด้านหน้าแล้วมือก็ต้องบิดคันเร่งไม่ให้กำลังเครื่องตก ไม่งั้นแย่แน่ๆ พอขึ้นไปได้หน่อยเป็นทางโค้งซ้าย หน้ารถก็เบายิ่งเจอโค้งอีกล้อหน้าเหมือนจะลอย แต่ก็ผ่านไปได้ เลยโค้งมาเป็นทางราบตรงๆ ก็เลยชะลอจอดข้างทางรอเพื่อน เพื่อนคันแรกซิ่งขึ้นมาผ่านไปได้ เพื่อนคันที่สองทุลักทุเลหน่อยเพราะขับไม่เก่ง มาครบแล้วบิดขึ้นไปต่อ และคราวนี้เป็นเนินชันมาก ถนนลาดยางมะตอย ข้างทางมีแต่ตะไคร่น้ำเกาะแล้วมีทางน้ำไหลผ่านถนนลงไปด้านล่าง เห็นอย่างนั้นเพื่อนที่ขับซิ่งก็แซงขึ้นไปก่อน สร้อยฟ้ามาลาบิดขึ้นแรงๆ ขับตามได้ครึ่งทางเนินชันๆ รถแรงเริ่มหมด หน้ารถก็แกว่ง ผ่อนคันเร่งไม่ได้ไม่งั้นจอดคาเนินแน่ ก็เลยเอนตัวไปข้างหน้าบิดเร่งขึ้นไปอีกตอนนี้คนซ้อนท้ายรู้สึกกลัวหรือเปล่าก็ไม่รู้ หันหลังกลับไปดูก็ไม่ได้ เกาะรถแน่นๆ นะเดี๋ยวตก พ้นเนินชันนี้ขึ้นมาได้ จอดริมถนนคอยเพื่อนคันหลัง

​

 

พอจอดรถได้ หันกลับไปมองปรากฏว่า เพื่อนขึ้นไม่ไหวจอดคาเนินแล้วกำลังไหลลงในลักษณะท้ายรถเหเข้าข้างทางที่เป็นเหว เพื่อนคนซ้อนก็กำลังจะตกจากรถยิ่งทำให้คุมรถไม่อยู่ รถล้มไถลลงเนิน สร้อยฟ้ามาลารีบตั้งขาตั้งแล้ววิ่งไปหา มองเห็นเพื่อนคนขับขาขัดอยู่กับมอไซด์แล้วบิดแปลกๆ เห็นแล้วยังไม่พูดอะไรกลัวความคิดว่าข้อขาจะหัก เพื่อนคนซ้อนโดนมอไซด์ทับลุกไม่ได้ สร้อยฟ้ามาลาพยายามช่วยยกรถให้ตั้งขึ้นแต่แรงไม่พอ พอรถขยับกำลังจะตั้งรถได้ก็จะไถลลงข้างทางอีก พอดีเพื่อนที่ขับขึ้นไปแล้ว ขับวนลงมาเห็นจึงช่วยยกรถขึ้น ปรากฏว่าข้อขาไม่หักโล่งอกไป แต่ได้แผลที่ตาตุ่มกับข้อศอก รถมอไซด์ก็ท่อไอเสีย มือเบรก สีข้างรถเป็นรอยไม่มาก

​

 

​

พอตั้งรถได้แล้วถามเพื่อนว่าไปต่อไหมหรือจะลงกันดี เพื่อนบอกลองขึ้นไปต่ออีกนิด ก็เลยค่อยๆ ขี่รถขึ้นไป แล้วก็เจอทางชันอีก เพื่อนที่ขับเก่งก็นำหน้าขึ้นไปก่อน สร้อยฟ้ามาลาตามไปห่างๆ เพื่อสำรวจทาง ให้เพื่อนที่ซ้อนท้ายอยู่เป็นเพื่อนกับรถคันที่ล้ม เพื่อนที่ขี่ขึ้นไปก่อนเจอคนที่อยู่บนรีสอร์ทข้างบนจึงถามว่าไปจุดชมวิวเวสต์โคสต์ทางไหน เพราะเจอทางแยก คำตอบคือ ทางนี้ขึ้นไม่ได้และมีคนที่หลงมาตาม map หลายคนแล้วถ้าจะไปต้องขึ้นทางเลิฟเกาะเต่า พวกเราจึงค่อยๆ ขับลงไปทางเดิม ...

​

 

​

ลงมาถึงทางเส้นหลักแล้ว พาเพื่อนคนเจ็บไปทำแผลที่โรงพยาบาลเกาะเต่า พอไปถึงก็พบคนที่ประสบเหตุแบบพวกเราทำแผลอยู่หลายราย...

พยาบาลถามว่าไปล้มที่ตรงนี้มาใช่ไหม (โห ไม่ทันได้บอกเขาก็รู้ กับดักของหลายๆ คนเลยนะเนี่ยะ)

ดูๆไปก็คงเป็นเรื่องปกติของที่นี่แหล่ะมั้ง
เพราะลักษณะถนนเป็นแบบนี้ ทำแผลเสร็จแล้ว ถามเพื่อนไปไหนต่อหรือเปล่า ก็บอกว่ากลับไปพักที่รีสอร์ทก่อนดีกว่า พวกเราก็เลยขี่รถกลับ พอกลับไปถึง ห้องที่สองก็ยังเคลียร์ไม่เสร็จ จึงอัดกันอยู่ห้องเดียวกันไปก่อน

​

 

นั่งพักไปสักครู่ห้องเคลียร์เสร็จ สร้อยฟ้ามาลาก็ย้ายห้องมาอีกห้องพร้อมกับเพื่อนอีก 2 คน ก็พักห้องละ 3 คน ย้ายของเสร็จ นั่งพักแล้วดูเวลาบ่ายสองกว่าๆ ก็เลยชวนเพื่อนบัดดี้ประจำรถมอไซด์ออกไปหากาแฟกินที่เลิฟเกาะเต่า จะไปเซอเวย์ดูว่าเป็นยังไง แล้วจะวกขึ้นจุดชมวิวจอห์น – สุวรรณ ส่วนเพื่อน 4 คน ยังไม่ไป ก็เลยซิ่งมอไซด์กันไป 2 คน ส่วนทางขึ้นไปเลิฟเกาะเต่า ก็เป็นเนินชันมากเหมือนกับทางที่ไปล้มมาแต่เป็นทางคอนกรีต พอขึ้นมาถึงเลิฟเกาะเต่า สั่งกาแฟกับโกโก้มากินกันคนละแก้ว ตรงนี้ก็เป็นจุดชมวิวที่สวยมากอีกที่หนึ่ง...

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

นั่งไปเรื่อยๆ ก็เจอนักท่องเที่ยวคนอื่นค่อยๆ ทยอยกันมาที่ร้าน คุยกันไปคุยกันมาเขาบอกว่ามากับกรุ๊ปทัวร์ ได้คุยกับไกด์ของกรุ๊ปทัวร์บอกว่าเวสต์โคสต์อยู่ถัดจากนี้ไปอีกหน่อยประมาณ 500 เมตร ส่วนอีกคนบอกไกลอยู่นะมากกว่า 500 เมตร(สรุปไกลขนาดไหนกันแน่) ต้องเดินไปมีค่าเข้า พอได้ยินอย่างนั้นว่าเดินไกลก็เลยนั่งตากลมอยู่นี่แหล่ะ

​