Featured เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ทำบุญติดต่อกันมา 2 วัน กับหลวงปู่ทุกวัดทุกทิศที่ท่านเมตตาไปช่วยปลุกเสก-อธิษฐานจิตเพื่อการพระศาสนา ช่วยวัดวาอารามต่างๆทั้งเล็ก-ใหญ่ บ้านนอกคอกนายันไปถึงวัดของเวียงวังเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ไม่เคยปริปากบ่นต่อความเหนื่อยยากลำบากลำบน ทั้งที่อายุก็มากเกือบจะที่สุดในงานพิธีระยะหลังๆ แต่ "หลวงปู่โต๊ะ" ก็ยังช่วยงานเต็มที่ เพื่อวัตถุมงคล "ขลัง" โดยไม่ต้องโม้ ใครเอาไปใช้บูชา ล้วนประจักษ์กับตนไม่ต้องมีนิทานประกอบ

มีโอกาสสำหรับผู้รักในการสะสมวัตถุมงคล ก็มีพระเครื่องที่หลวงปู่ปลุกเสกติดบ้านติดคอ มอบต่อผู้ที่รักใคร่ไว้บ้าง จะเป็นรุ่นไหน วัดไหน ก็ช่าง ขอเป็นของแท้ ผ่านพลังปราณบริสุทธิ์หลวงปู่ถือว่าใช้ได้ทั้งนั้น ยกเว้นจะเก็บเพื่อเป็นพาณิชย์ก็ว่ากันไป เล่นอย่างหลังนี้ พระอะไรก็เล่นไปเถอะถ้าขายได้แล้วมีกำไร

(((แต่...จะบอกให้ว่า ถึงเล่นเป็นพาณิชย์ ก็จงเล่นพระหลวงปู่เป็นหลักเข้าไว้ ในวงการเขาเรียก "เอทีเอ็ม" มีปู่ก็เหมือนมีเงินสดในมือ)))

ว่าแล้ว ก็พักทำบุญสักวัน ตะลอนเข้าตะนาวศรีตียาวไปถึงทวาย ดูบ้านป่าเมืองเถื่อนยุคหลัง 2500 เล็กน้อยว่า ชะตาของผู้บันทึกเป็นอย่างไรบ้าง...ปูเสื่อรอชั่วครู่ครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
===============

**บทส่งท้าย**
~~~~~~~~

หากผมกำลังอยู่ในนรก นรกขุมใหม่ก็เลื่อนไหลเข้ามา เปรียบประดุจการเดินทาง 'ทัวร์นรก' ชดใช้กรรม!

นรกที่ผ่านมาขุมแรกน่าเป็น...'สัญชีวมหานรก' แดนลงทัณฑ์คนใจบาปหยาบหนาฆ่าสัตว์ตัดชีวา ขุมนี้ช่างเข้ากับผมเหมาะเจาะ เพราะ "นัดเดียวจอด" ปลิดชีพสัตว์น้อยใหญ่ ร่วงหล่นคาปากกระบอกปืนนับไม่ถ้วน สมควรแก่การก้มหัวรับโทษทัณฑ์

แปลกใจหน่อยเดียว...ไหงกรรมของผมมันติดจรวดมาเยือนไวนัก ?

'สัญชีวมหานรก' เป็นการลงทัณฑ์ด้วย ดาบ มีด หอก ทิ่มแทง ฟัน เชือดหั่นทรมานจนตาย...ตายแล้วก็ฟื้นขึ้นมารับโทษโหดเช่นเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้จบ บันทึกไตรภูมิพระร่วงลิขิตไว้ว่า ห้วงเวลามหาโหดแห่งโทษทัณฑ์นี้ ยาวนานถึง 4,500,000,000 ปีมนุษย์ หรือเทียบเท่า 500 ปีปฏิทินนรก

แต่ผมไม่โดนโทษนรกขุมแรกนานกระทั่งตายแล้วเกิดใหม่ซ้ำซาก เพราะไอ้หม่องซาดิสท์มิใช่ "นายนิรยบาล" มันจึงทรมานผมไม่ตาย และตัดสินใจอนุมัติส่งผมไปยังนรกขุมใหม่

ผมถูกจับขึ้นรถจี๊ปโกโรโกโสยุคสงครามโลก เห็นชัดว่าเป็นเศษเหล็กซากเดนสงคราม ที่อังกฤษเจ้าอาณานิคมเก่าทิ้งไว้ มีทหารในเครื่องแบบคุม 2 คนพร้อมล่ามติดตามประกบ ได้รับเกียรติใส่กุญแจมือหนแรก เป็นการปฏิบัติที่ปราณีผ่อนปรน เพราะการมัดมือด้วยเชือกอย่างเชลยศึกยุคสงครามรบกันด้วยหอกดาบ ทำให้เลือดลมไม่เดิน ถ้าเจ้าผู้คุมลืมแก้ให้สักวัน คนโดนมัดมีสิทธิ์มือชาหงิกงอน้อง ๆ อัมพาตรับประทาน

มันส่งผมไปเข้าค่ายทหารนอกเมือง ให้ลิ้มรสชาติ "คุกขี้ไก่"...แต่ทันทีที่ล่ามกระซิบว่า "ไปค่ายทหาร" ก็เหมือนปลุกไฟบางอย่างในตัวผมลุกโชนด้วยความตื่นเต้น!

โลกเก่าของผม แม้หนนี้จะเป็นค่ายต่างถิ่นต่างแดนไกลบ้านเกิดเมืองนอน แต่จิตวิญญาณกับกายส่วนหนึ่งของผมหล่อหลอมมาจากกฏเหล็ก วินัย ระเบียบปฏิบัติ เชื่อฟังผู้บังคับบัญชา ความสามัคคีรวมหมู่คณะ ความกล้าหาญเสียสละเพื่อชาติเพื่อแผ่นดิน ฯ

ค่ายทหารเรามีคุกดิน ค่ายทหารหม่องรามัญมีคุกขี้ไก่ ผมคิดเล่น ๆ ว่า...ช่างหัวมัน ถือว่าซะว่าไปเปลี่ยนที่พักตากอากาศเอาบรรยากาศใหม่ คุกดินก็สัมผัสมาแล้ว ลองคุกขี้ไก่บ้าง ดีกว่าเป็นกระสอบทรายใหัไอ้หม่องซาดิสท์มันถลุงเล่น

จี๊ปบุโรทั่งโขยกเขยกควันโขมงไปตามทางดินฝุ่นสีแดง ย่ำแย่ยิ่งกว่าทางเกวียนบ้านนอกของเรา ถนนหนทางพวกหม่องรามัญอนาถหลุดโลก ใช้คำว่า หลังเขา ไกลปืนเที่ยง ไปโลกพระจันทร์ ก็ถูกต้องทุกสำนวน

ตูดระบม ร่างเต้นระบำ หัวฟัดตัวเหวี่ยงพักใหญ่ก็ถึงค่าย ผมไม่อยากรู้ว่ามันชื่อค่ายอะไร แต่กวาดตาสำรวจรวดเร็ว เห็นการดูแลป้องกันรักษาพื้นที่ แข็งแรงและรอบคอบจนยากจะแหกหนีแบบพระเอกในหนัง

ถึงตอนนี้หัวจิตหัวใจเริ่มไม่ค่อยดี เมื่อดันนึกได้ว่า อย่างนี้หัวหน้ามอญจะตามมาช่วยผมได้หรือไม่ ? เอาแค่ตามมาให้เจอตัวก็น่าจะยากที่สุด ในยุคทมิฬของแผ่นดินนี้

โอกาสที่ผมจะกลายร่างเป็นกระดูก สลายร่างเป็นปุ๋ย ดวงวิญญาณเป็นสัมภเวสีเร่ร่อนหนทางกลับบ้านไม่ถูก บนแดนดินที่ไร้ญาติขาดมิตร เห็นทีจะมีสูง !!!

รถจอดพรืดหน้ากองบัญชาการ ล่ามพยักหน้าให้ผมลง พาเดินเข้าด้านในที่ทำการ ยกมือทักทายยามหน้าห้องใหญ่น่าเกรงขาม ประตูห้องเปิด ล่ามตรงเข้าไปยืนตรงทำความเคารพแข็งขัน ผมยืนเจี๋ยมเจี้ยมทำตัวให้ลีบเล็กที่สุดด้านข้าง รีบโค้งคำนับตามล่าม ท่าทางอีตาคนนั่งหลังโต๊ะไม้มะฮอกกานี บั้งบนบ่าใหญ่พอกับโต๊ะตัวใหญ่

ล่ามควักกระเป๋าเสื้อ หยิบจดหมายส่งตัวผมให้ผู้บังคับการวัยกลางคนรับไป เปิดดูแวบเดียวก็โบกมือเหมือนไล่แมลงวันน่ารำคาญให้ไปได้ ล่ามตบเท้าทำความเคารพพาตัวผมออกมาขึ้นรถจี๊ปอีกครั้ง พลขับปุเลง ๆ ไปทางด้านหลังค่าย มองเห็นทิวเขาไกล ป่าละเมาะรายล้อมไม้เขียวชะอุ่มร่มรื่น ทัศนียภาพค่ายนี้ไม่เลว หลังพิงเขาที่เชื่อว่าเชลยยากฝ่าเขาลูกนี้ไปได้ หรือฝ่ายโจมตีก็คงพบการต้านทานของหน่วยซุ่มบนภูเขา ไม่มีทางฝ่าลงมาง่าย ๆ ส่วนด้านหน้าก่อนเข้าค่าย ผมยังเห็นสายน้ำที่น่าจะเป็นคลองใหญ่แยกมาจากแม่น้ำตะนาวศรีไหลผ่าน

ค่ายนี้วิวดียังมีชัยภูมิที่ดี หน้าติดน้ำ หลังพิงภูผา ผมถูกจับตัวลงหน้าโรงเรือนปลูกเป็นแถวยาว กลิ่นแอมโมเนียลอยคละคลุ้งกลบอากาศบริสุทธิ์เป็นพัก ๆ...

ถึงเสียทีโรงเลี้ยงไก่ที่มีคุกอยู่ด้านล่างกลายเป็น "คุกขี้ไก่" อันลือกระฉ่อน ผู้คนรู้จักและได้ยินชื่อของมันตั้งแต่ยังไม่เคยเห็นตัว ร่ำลือกันว่ามันเป็นคุกสุดโหดสุดหิน โดยลืมเติมคำว่า "สุดเหม็น" ลงไปด้วย!

ด้านบนที่เป็นกรงไก่เลี้ยงแถวยาวทั้งไข่และเนื้อ คือทรัพยากรล้ำค่าบำรุงกระเพาะทหารหาญเลือดหม่องทั้งค่าย โปรตีนธรรมชาติที่ไม่ต้องเสียเงินซื้อ มีนักโทษดูแลทำความสะอาดให้ตลอด 24 ชั่วโมง

"ฝากจดหมายให้หัวหน้าแล้ว..อย่าห่วง"!

ประโยคกระซิบสำเนียงเหน่อจากล่าม ประดุจน้ำทิพย์ชโลมใจเมื่อพาผมเดินไปหน้าโรงเรือนสองต่อสอง โบกมือให้ทหารยาม 2 คนอาวุธครบมือหน้าประตู กุญแจประตูไขเปิด พร้อมปลดกุญแจมือ ยามด้านในรับช่วงรับตัวผม พาเดินเลี้ยวลงด้านล่าง ล่ามเดินตามมาส่งพูดบางอย่างกับยาม มันอนุญาตให้ล่ามคุยกับผมได้...

"อดทนนะ ไม่เกิน 7 วัน ผมอยู่ในค่าย คอยดูอยู่"

ประตูนรกแง้มแสงสว่างลอดเข้ามาอีกหน่อย ที่แท้ล่ามเป็นทหารอยู่ในค่ายนี่เอง ถูกเรียกตัวไปช่วยในเมืองชั่วคราวเพราะพูดไทยได้ ล่ามยัดผ้าผืนหนึ่งใส่กระเป๋าเสื้อผม ทำท่าคาดหน้าให้ดู

"โยเดีย ?"

ยามเดินเข้ามาหาล่าม...โยเดีย ก็คือ อโยธยา คนไทยในเมืองพม่ารามัญถูกเรียกว่า..."คนโยเดีย" ทั้งสิ้น!

ล่ามร้อง 'อือ' เอามือตบบ่าผมเบา ๆ แล้วผละไป ปล่อยผมเป็นหน้าที่ของยามตัวผอมเกร็งเล็กเตี้ยกว่าผมหนึ่งช่วงหัว

ยามเอาปากกระบอกปืนเล็กยาวที่ไม่ค่อยสมตัวจิ้มหลังผมให้เดินตรงไป เลี้ยวขวาลงบันไดด้านล่างเกือบ10 ขั้น ปลายสุดบันไดมีประตูมิดชิดแข็งแรงกั้นกลิ่นแอมโมเนียไม่โชยขึ้นมารุนแรง

ประตูเปิด ผมก้าวเท้าลงสัมผัสพื้นดินก็รู้ทันทีว่า ระดับลึกลงจากพื้นปกติด้านบนไม่น้อย จากตรงนี้ทางเดินแคบเล็ก เพดานเตี้ยมีดวงไฟเล็กติดด้านบน ส่องแสงพอเห็นทางไม่ต้องคลำ กลิ่นแอมโมเนียหรือขี้ไก่คละคลุ้ง เหมาะสำหรับคนใกล้เป็นลม เจอกลิ่นนี้หายทันที...

แต่คนปกติ สูดกลิ่นขนาดนี้ มีโอกาสเป็นลมแทน !!!

--------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลงทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด***

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

ขออนุญาต..นิมนต์ครับ...

 

วันที่ ๑๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันอังคาร ขึ้น ๑๓ ค่ำ เดือน ๔ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

โอนเงินร่วมบุญครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

เรียนพี่วัน
ได้รับพระเม็ดบัว หลวงปู่โต๊ะแล้วครับ ช้าไปหน่อยเพราะวันที่ไปรษณีย์มาส่ง บ้านปิดพอดี เข้าไปเช็คในระบบแล้วโทรตาม เพิ่งจะได้รับเมื่อสักครู่ ขอบคุณครับ

 

วันนี้ตอบทักน้องปรายฯช้าไปนิด

 

ใบโพธิ์"ปู่เหรียญ" ยุค 2 แต่ก็สร้างมาครึ่งร้อยปี ให้ท่านเดินทางขึ้นอิสานพรุ่งนี้ วันนี้ม้าด่วนติดงานตลอดวันไม่ได้เข้าสนง. โมทนาคุณเทพครับ

 

เคล็ดทำบุญวันเกิด
ที่น่าสนใจจากท่าน
พระอาจารย์เล็ก...
ทำตามได้ ไม่มีขาดทุน

 

เช้านี้ หลวงพี่มีแต่หนุ่ม-สาว
ใส่บาตรหนาตาขออนุโมทนา
กับคนรุ่นใหม่ ที่ไม่ทิ้งการบุญ

 

โมทนาบุญ+ทานบารมีน้องติ้ก
จัดส่งท่านเดินทางพรุ่งนี้ครับ

 

ตอบทักน้องปรายฯตรงวัน
เป็นอีกหนึ่งวันที่ร้อนเอาการ

 

หลวงปู่ถึงที่หมายจนได้
แม้ค้างที่ป.ณ.นิดหน่อย
ขอบคุณน้องเดฯที่แจ้ง

 

ชมภาพชุด สุดวิเศษ
เมื่อทะเลทรายก็มิอาจ
ขวางกั้นการคืนชีพของ
"พระพุทธศาสนา"!!!!!!!
============

มอบภาพชุดติ่งที่พรรคพวกส่งมาให้ชม เป็นการฟื้นคืนชีพของพระพุทธศาสนา หลังจากล่มสลายจมใต้ผืนทรายยาวนานเกือบ"พันปี"ที่ อัฟกานิสถาน หวังว่าการกลับมาครั้งนี้ คงไม่ถูกมุสุลิมทำลายเหมือน พระพุทธรูปใหญ่ที่สุดในโลก เก่าที่สุดในโลกที่ "บามิยัน" ที่โดน 'ตาลีบัน' มุสลิมใจคับแคบระเบิดครั้งแล้วครั้งเล่าจนทลายลงมา ต่อมาไอ้หัวหน้าตาลีบันที่สั่งระเบิด ก็ตายน่าอนาถด้วยมะเร็ง ส่วนคนที่ทำลายก็ตายในการรบไม่เหลือหรอ

ถ้ารู้จักคิดนิดเดียว ทุกส่วนของสถานที่ล้วนเป็น บ่อเงิน บ่อทอง ให้ตักตวงจากนักท่องเที่ยวทั่วโลก เมื่อโลกสงบ

ชมภาพชุดอัศจรรย์นี้ได้ครับ ผมจะให้ภาพเล่าเรื่อง มีบรรยายแถมเล็กน้อย

ไฮไลท์องค์พระศาสดาที่ขุดขึ้นมาจากผืนทราย ใหญ่อลังการสง่างามที่สุดศิลปะคันธารราฐ ยุคต้นแรกสุดของพระพุทธศาสนาที่สร้างรูปเคารพแบบอารยธรรมกรีกโบราณ ช่างสวยงามตรึงตรึงใจ มองเท่าไหร่ไม่เบื่อ เห็นแล้วชวนขนลุกกับความงาม แม้อยู่ใตัผืนทรายนับพันปี ก็ไม่บุบสลาย โคตรมหัศจรรย์!

อีกหนึ่งองค์ที่ห้อมล้อมด้วยอัครสาวกก็น่าทึ่งมาก รูปเคารพนี้เห็นชัดว่าสร้างทีหลังด้วยศิลปะแบบ"มหายาน"ของจีน ไม่แน่อาจเป็นช่วง "พระถังซัมจั๋ง" ผ่านอัญเชิญพระไตรปิฏก เจ้าเมืองก็เลยสร้างไว้เป็นที่ระลึก

**(อันนี้ผมเดาเอาเอง ผิดถูกไม่เป็นไร เพราะเดามุมไหนก็เป็นคุณกับพระศาสนา ซึ่งถูกกาลเวลาและธรรมชาติกลืนหายไปแล้ว กลับมาฟ่้นคืนชีพใหม่ นักโบราณคดีทุกคนก็ต้อง "เดา" ก่อนทั้งนั้น ก่อนค้นหาหลักฐานมาประกอบเป็นเหตุเป็นผลสำเร็จ)***

ภาพอัครสาวกเรียงรายทำความเคารพพระศาสดา อยากให้สังเกตการเขียนสีลงบนพื้นรูปปฏิมากรรม สีอายุเป็นพันปีที่ยังแวววาวกระจ่างตา ไม่แน่ใจว่าเป็นกระเบื้องโมเสคบ้างหรือไม่? เพราะไม่มีคำบรรยายเรื่องนี้ประกอบ ชมภาพอัศจรรย์แล้วจินตนาการตามภาพไปก็แล้วกัน

ภาพนี้องค์ท่านอยู่บนหน้าผา น่าจะสูงใหญ่ตระหง่านมาก มองด้านขวาเห็นเบื้องล่างเล็กนิดเดียว เสียดายพระเศียรของท่านพังทลาายด้วยกาลเวลา แต่ดูริ้วจีวรเป็นศิลปะคันธารราฐชัดเจน ทั้งเป็นปางสมาธิซึ่งไม่เห็นกันนัก ปกติเป็นปางประทานพร หรือปางลีลา

ส่วนหนึ่งที่ยังขุดค้นบูรณะไม่แล้วเสร็จ เริ่มเห็นซากปรักหักพังมากขึ้น

อีกมุมที่ส่วนใหญ่พระพุทธรูปเศียรหักพัง แต่ดูแล้วช่างน่าจะซ่อมเสริมเติมแต่งได้ไม่ยาก

ชมภาพช่างกำลังบูรณะบ้าง

ภาพสรุปให้เห็นชัดว่า นี่คือถ้ำใหญ่โอฬารของภูเขาที่เคยอลังการค้ำฟ้า แต่ยังพ่ายแพ้ต่อทะเลทรายมหาโหด โดนพายุทรายกลบฝังเมื่อสถานที่ถูกทิ้งร้างยาวนานหลายร้อยปี-พันปี!

บัดนี้ โลกมหัศจรรย์เก่ากาล ถูกค้นพบและขุดขึ้นมาสู่ยุคดิจิตอลด้วยวิทยาการทันสมัย เราชาวพุทธก็หวังว่า อัศจรรย์แห่งพระพุทธองค์ที่ดำรงอยู่เหนือกาลเวลาทั้งรูปธรรมอันสะท้อนนามธรรมยิ่งใหญ่ล้ำค่าเหลือจักประมาณนี้ จะยังคงอยู่คู่โลกนี้ตลอดไป!

 

ได้รับวัตถุมงคลตั้งแต่เมื่อวานเรียบร้อยแล้วนะครับพี่วัน
ไปรษณีย์ไทยยังทำงานได้ไวเหมือนเดิมครับ

 

วันที่ ๑๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันพุธ ขึ้น ๑๔ ค่ำ เดือน ๔ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล